บทที่ 6

จากนั้นก้มหน้ามองเบอร์มือถือของพ่อแม่บนหน้าจอ หน้ำตาไหลพรากอย่างควบคุมไม่ได้

หลายปีมานี้ฉันเหมือนโกรธกับที่บ้านอยู่ลึกๆ ในใจ

อยากพิสูจน์อย่างเร่งด่วนว่าการเลือกของฉันไม่ผิด

หลังจากลูกชายของฉันเกิด ฉันดูแลเขาไปด้วยและช่วยหาธุรกิจให้หลินเซินทั่วไปหมด

ฉันมีความสุขกับน้ำใจที่พ่อแม่ช่วยฉัน แต่ฉันก็ถือว่ามันเป็นความสามารถของตัวเองอย่างดื้อรั้น

ต่อมาหลินเซินบอกว่าเขาได้แต่งงานกับภรรยาที่สมบูรณ์แบบ

บอกว่าเขาโชคดีที่ได้พบฉัน

แต่มีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้ว่ารูปถ่ายของเขาที่ถูกแอบถ่ายในโรงแรมบนโทรศัพท์มือถือมีมากขึ้นเรื่อย ๆ

การแต่งงานครั้งนี้ เป็นเพียงแต่ในนามมานานแล้ว

ความโกรธ ความดื้อรั้นของฉัน ทําลายตัวเอง และยิ่งทําลายลูกชายของฉันด้วย

ฉันค่อยๆ เดินไปที่ข้างโถขี้เถ้าและใช้ทิชชู่เช็ดพื้นผิวของมันให้สะอาด

จากนั้นใช้โทรศัพท์มือถือส่งข้อความไปยังพันธมิตรรายใหญ่หลายรายของบริษัท

หลายคนในนั้นยอมช่วยฉันเพราะเห็นแก่หน้าพ่อแม่ของฉัน

ตอนนี้ฉันจะกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องรบกวนพวกเขาแล้ว

ฉันเพิ่งยกโถขี้เถ้าขึ้นมา ประตูใหญ่ก็ถูกบอดี้การ์ดถีบเปิดจากข้างนอกทันที

หลินเซินวิ่งมาหาฉันด้วยความโกรธและคว้