ถูกจับแต่งงาน (ซูเหวิน+ซูเจิน)

การเดินทางตลอดหลายวันที่ผ่านมานั้นทำให้เมิ่งหลันนั้นอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะมีน้ำพุ คอยช่วยบำรุงกำลังก็เถอะ แต่การที่ต้องขับรถเป็นเวลายาวนานขนาดนี้ก็ย่อมที่ต้องเหนื่อยล้ากันบ้าง

“แม่กลับมาแล้ว/พ่อกลับมาแล้ว” สองแฝดที่ได้ยินเสียงรถที่เข้ามาจอดในบ้านก็รีบออกมาดู พวกเขาคิดถึงพ่อกับแม่มาก ถึงแม้ว่าแม่จะโทรหาทุกวัน แต่มันก็ไม่เหมือนกับอยู่ด้วยกันหรอก

“อย่าวิ่งครับลูก เดี๋ยวล้ม” เหอตี้ที่ลงมาเปิดประตูรั้วให้เมิ่งหลัน เมื่อเห็นสองแฝดวิ่งมาก็อดที่ร้องเตือนไม่ได้

สองแฝดวิ่งเข้ามาเกาะขาของเหอตี้ผู้เป็นพ่อ พร้อมกับแหงนหน้ามองด้วยความคิดถึง

“ทำไมพ่อไปนานจังเลยคะ” ฟางหลินเอ่ยถาม

“พ่อไปทำงานครับ” เหอตี้ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เด็กๆเข้าใจจึงเลือกที่จะตอบสั้นๆ

“พ่อเหนื่อยใหมครับ” เหวินหลงถามขึ้นบ้าง

“ตอนแรกก็เหนื่อยครับ แต่ตอนนี้เห็นหน้าลูกแล้วหายเหนื่อยเลยครับ” เหอตี้เอามือลูบหัวเด็กทั้งสองคน

“ถ้าอย่างนั้นครั้งหน้าให้พวกเราไปด้วยนะคะ พ่อจะได้ไม่เหนื่อย”

“ใช่ครับ พวกเราจะไม่ดื้อ” สองแฝดหว่านล้อมคนเป็นพ่อว่าครั้งหน้าให้เอาพวกตนไปด้วย

“คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ ไม่เห็นจะสนใจแม่บ้างเลย” เมิ่งหลันทำท่าน้