8.โถพ่อคนดี (NC)

ไอแซ็คมั่นใจมากว่าเขาไม่ใช่บุรุษที่มีความอดทนมากมายอะไรนัก เขาน่ะ..ไม่เคยจินตนาการถึงเรื่องสตรีและตัวเขาเองเลยสักครั้งเดียว ราวกับว่าเขาคิดภาพในอนาคตระหว่างเขาและการจัดงานแต่งงานหรือว่าการนอนร่วมเตียงกับสตรีไม่ออกเลย ในชีวิตของไอแซ็คนั้นเขามีเรื่องมากมายที่มันมีค่ามากกว่าการเอาเวลาที่แสนมีค่าของตัวเองไปทิ้งเอาไว้ที่สตรีผู้เดียว

มันไร้ค่าและเสียเวลาเป็นอย่างมาก..

เขากดปลายนิ้วลงไปบนเนินอกคู่งาม มันนุ่มฟูราวกับฟองครีมที่เขาเคยเล่นตอนอาบน้ำในยามที่เขาเป็นเด็ก อีกทั้งน่าแปลกที่แค่ได้สัมผัสลงไปบนนั้น เขาก็รู้สึกดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาไม่ร้อนรนกระวนกระวายเหมือนอย่างเคยอีกแล้ว บอกตามตรงว่าวิธีทางธรรมชาติที่หมอบอกเขานั้น มันไม่ได้ช่วยให้อาการกระหายอยากเหล่านั้นทุเลาลงเลยแม้แต่นิดเดียว การใช้มือของตัวเองเพื่อทำให้มันจบๆ ไปไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น ตรงกันข้ามมันกำลังทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปหมดเมื่อการสัมผัสตัวเองไม่สามารถนำพาให้ถึงฝั่งฝันได้อีกต่อไป

เขาอยากได้มากกว่านั้น สตรีสักคนที่นอนราบเรียบอยู่บนเตียง กางขาของนางออกให้กว้างและรับเขาเข้าไปด้วยความเต็มใจ แน่นอนว่าเขาไม่ได้เรื่องมากจนถึงขั้นอยากได้สตรีที่งดงามเฉกเช่นองค์หญิงเจเนวีมารองรับความใคร่ แต่ทว่าก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านางเย้ายวนใจมากทีเดียว

ดวงหน้าที่หวานล้ำ รอยยิ้มที่หวานเชื่อมปานน้ำผึ้ง ร่างกายที่มีกลิ่นหอมราวกับว่าเขากำลังนั่งอยู่ในสวนดอกไม้

เขาไม่ได้อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ไอแซ็คคิดว่าหากเป็นเขาในยามปกติ เขาคงจะไม่ถูกใบหน้านี้ล่อลวงอย่างแน่นอน แต่เพราะเขาไม่ได้อยู่ในสภาพปกติ เจ้านั่นของเขามันแข็งตึงขึ้นมาและมัน..ทรมานอยากปลดปล่อยราวกับเดรัจฉานที่อยู่ในฤดูกาลผสมพันธ์ุ

“ครั้งนี้ท่านไม่ผลักไส และไม่ไล่ข้าออกไปด้วยสินะคะ..”

เธอช้อนสายตามองหน้าเขาก่อนจะแสร้งทำเป็นหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนสายตาประดุจเพชฌฆาตที่เขามองมา..ว่าไปแล้วเขาจะไล่เธอออกไปได้ไง ก็นี่มันห้องเธอ!!

“อันที่จริงพอมาคิดมาคิดไป เจ้าเองก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบที่ทำให้ร่างกายของข้าเป็นเช่นนี้..”

เจเนวีพยักหน้า

“ฉันบอกไปแล้วไงคะ ว่าฉันยินดีรับผิดชอบทั้งหมด..เท่าที่ท่านต้องการเลย เพราะว่านั่นคือความผิดของฉันนี่คะ”

ไอแซ็คหรี่ตาลงเล็กน้อยอย่างไม่ไว้ใจ

“ข้าจะมั่นใจได้อย่างไรว่านี่ไม่ใช่แผนการอันแสนร้ายกาจของเจ้า”

เขารู้ว่าเจเนวีนั้นไม่ค่อยเฉลียวฉลาดเท่าไหร่นัก เพราะแบบนั้นบนใบหน้าที่มีดีแค่ความงดงามนั่นคงจะไร้แผนการอย่างสิ้นเชิง

ตาคนนี้..เรื่องมากจังแฮะ หากไม่อยากหรือหากไม่ทำก็เดินออกไปซะสิ ตัวเองเข้ามาหาเองแท้ๆ แต่กลับมาถามนั่นถามนี้อยู่ได้!

“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรกันคะ แผนการเดียวที่จะสามารถทำให้ท่านเดือดร้อนได้คือการที่ฉันตั้งครรภ์ แต่ว่าฉันดื่มยาห้ามตั้งครรภ์เอาไว้ตลอด..อีกทั้งฉันไม่ได้ต้องการแต่งงานกับท่านแกรนด์ดยุคสักหน่อย ที่ฉันทำเพราะต้องการรับผิดชอบเท่านั้นเอง หากว่าท่านไม่ต้องการให้ฉันรับผิดชอบ เช่นนั้นท่านก็เดินออกไปแล้วกลับไปใช้มือของตัวเองแล้วร้องครางออกมาเป็นชื่อฉันซะสิคะ..”

เธอกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ไม่สะทกสะท้านแม้แต่นิดเดียว น้ำคำเรียบเฉยไม่สนใจความรู้สึกใดๆ ของไอแซ็คแม้แต่น้อย

เขาจับข้อมือของเธอก่อนจะจับจูงมือของเจเนวีไปที่เตียง แน่นอนว่าหากเป็นในยามปกติเขาไม่มีวัน..ไม่มีวันจะกระทำเรื่องเช่นนี้อย่างแน่นอน แต่เพราะในยามนี้เขาไม่มีทางเลือก..เขาไร้ทางเลือกเขาจึงต้องเดินมาหาเธอ

เธอล้มตัวนอนลงบนเตียงขณะที่เรียวขาถูกแยกกว้าง แน่นอนว่าเรื่องราวที่เราจะทำกันต่อไปนี้ทำให้เจเนวีกำลังกรีดร้องในใจ

นี่คือแกรนด์ดยุคนะ! แกรนด์ดยุคที่ระดับความยากนั้นอยู่ในระดับที่เธอมีเคยผ่านด่านไปเจอเขาเลย แต่นี่เขากลับมาหาเธอด้วยสองเท้าของเขาพร้อมกลับมาตีหน้าเศร้าเล่าว่าตัวเองจำเป็น

แหม..สาวใช้มากมายพวกนั้นที่พยายามเข้าหาเขา เพียงแค่พวกนางล่วงรู้ว่าแกรนด์ ดยุคบังเอิญกินหญ้าบำรุงกำลังเข้าไป ห้องนอนของเขาก็คงจะมีสตรีมากมายรายล้อมแล้ว เขาเดินมาที่นี่มีหรือจะเป็นเพราะว่าไม่มีทางเลือก แต่มันเป็นเพราะเขาเลือกแล้วต่างหากว่าเขาต้องการให้เป็นเธอ..

ปลายนิ้วของไอแซ็คกรีดลึกตามร่องรักผ่านทางชั้นกางเกงซับในผ้าไหมที่เธอกำลังสวมอยู่ เขามองสบตาเธอไม่วางตาในขณะที่เขาสัมผัสลงไปบนส่วนที่ไม่ควรจะมีใครได้แตะต้อง

ไอแซ็คบ้วนน้ำลายลงไปบนปลายนิ้วก่อนจะใช้นิ้วที่เปียกชุ่มพวกนั้นสัมผัสลงไปตามร่องรักของเธอ

มันน่าหงุดหงิดเล็กน้อยที่เขาไม่ยอมสัมผัสเธอตรงๆ แต่การที่เขาสัมผัสเธอผ่านกางเกงชั้นในเช่นนี้ก็ทำให้รู้สึกดีแบบแปลกๆ อยู่เหมือนกัน มันตื่นเต้นและเร้าใจไม่น้อยเลย

“อา..ให้ข้า สัมผัสท่านบ้างไหมคะ..”

“ข้าไม่ต้องการ!! อย่าได้หวังว่าเจ้าจะได้สัมผัสเลย”

“.....”

เป็นบ้าอะไรของเขาอีก! เรื่องเช่นนี้ทำคนเดียวมันจะไปมีความสุขได้อย่างไรกัน เราจะต้องร่วมแรงร่วมใจแล้วจับมือกันเพื่อบรรลุเป้าหมายสิ

“อื้อ!! จะไม่ให้ฉัน สัมผัสท่านเลยหรือคะ”

แค่ขอมองสักหน่อยก็ไม่ได้งั้นเรอะ เธออยากเห็นจริงๆ นี่..

ไอแซ็คถอดกางเกงของเขาออกมา มันร่วงหล่นลงไปกองบนข้อเท้า เขารูดรั้งความโอฬารที่มือแทบกำไม่มิดขึ้นลงไปมาราวกับจะทำให้มันสงบ

ดวงตาของเจเนวีเบิกกว้างขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอมองเห็นขนาดที่น่าตกใจของเขา

ท่อนเนื้อที่แข็งขึงดุจเสาหินที่ไม่มีวันโค่นล้ม ปลายหัวบวมแดงนั้นมีหยดน้ำใสๆ ไหลซึมออกมามันตั้งตระหง่านจนเธออดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้เลย

ต้องเจ็บแน่ๆ ..หากว่าเขาไม่เตรียมการให้เธอพร้อมก่อน บางทีมันอาจจะเจ็บมากจนเธอไม่ได้สัมผัสถึงความสุขเลยก็เป็นได้

“คะ..คือว่า”

เขาดึงรั้งขอบกางเกงซับในของเธอให้สูงขึ้นเพื่อให้ส่วนที่เปียกชุ่มแนบชิดลงไปบนปุ่มเนื้อที่นูนขึ้นมา

“ข้าจะไม่ใส่มันเข้าไป..มีหลายวิธีที่จะสามารถปลดปล่อยออกมาได้ โดยที่ไม่ทำให้เจ้า..ต้องบอบช้ำ”

โถ..พ่อคนดี ถามเธอรึยังว่าอยากจะบอบช้ำไหม แต่ความอ่อนโยนและใจดีของเขา มันช่างตรงข้ามกับภาพลักษณ์ที่แสนโหดร้ายนั่นอย่างสิ้นเชิง

เขาขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะกดลำแท่งที่แข็งร้อนลงไปเสียดสีลงไปปุ่มเนื้อของเธอ

เราไม่ได้สัมผัสกันโดยตรงด้วยซ้ำแต่ทว่าเมื่อเขาขยับเอวเพื่อเสียดสีไปมา มันกลับทำให้ร่างกายร้อนขึ้นราวกับมีเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้