11.ถอยห่าง

มีเรื่องราวมากมายที่ทำให้เบรเดนไม่เข้าใจในตัวเอง ว่าในยามนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

ความหลงใหลที่เขามีต่อองค์หญิงเจเนวีนั้นจางหายไปจนหมด หลงเหลือเอาไว้เพียงแค่ความว่างเปล่าและความหวาดระแวงเท่านั้น ทว่าเมื่อพี่มีนาบอกกล่าวกับเขาถึงเรื่องหน้าที่การงานของเขา..มันถูกต้องที่สุดที่ว่าในยามนี้เขากำลังเอาเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวมารวมกัน และมันไม่ถูกต้องเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

เขาเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน พี่มีนาซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของท่านป้าถูกส่งมาที่เมืองหลวง และท่านพี่ทำงานได้ดีจนถูกส่งเข้าไปทำงานในพระราชวัง พี่มีนาทำงานอย่างหนักจนสามารถเข้าไปรับใช้ใกล้ชิดองค์หญิงในที่สุด และนั่นคือจุดเปลี่ยนของครอบครัวเราเลย พี่มีนาส่งเขาเข้าไปเรียนการเป็นอัศวินเพื่อมาเป็นองครักษ์ขององค์หญิง ครอบครัวของเราดีขึ้นตามลำดับเพราะมีเขาและพี่มีนาช่วยกันหาเงินส่งไปให้คนทางบ้าน

จริงอยู่ที่เขาควรลาออกจากตำแหน่งอัศวินขององค์หญิง หากไม่มีใจที่จะทำงาน แต่ทว่าไม่มีงานไหนที่จะได้เงินดีเท่ากับการ..เป็นอัศวินขององค์หญิงอีกแล้ว เขาลาออกไม่ได้และไม่มีวันทำเช่นนั้น ตัวเลือกเดียวของเขาในยามนี้คือการตั้งใจทำงานให้ดี

เบรเดนกำมือแน่นมากกว่าเดิม เขายืนอยู่ที่ด้านหน้าเรือนรับรองขององค์หญิง และองครักษ์อีกสองคนก็ยืนอยู่แต่ทว่าเขาและองครักษ์ทั้งสองคนนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทั้งเรื่องการมีอำนาจและชุดที่กำลังสวมใส่อยู่ ชุดที่เขาสวมนั้นองค์หญิงรับสั่งให้สั่งตัดเป็นพิเศษ ไม่รวมกับรองเท้า..ดาบที่ทำจากแร่เหล็กชั้นดี บ้านพักทำเลดีเยี่ยมในเมืองหลวงและเงินทองมากมายที่เขาได้มาจากความโปรดปรานขององค์หญิงทั้งสิ้น

เบรเดนจิ๊ปากเบาๆราวกับว่าเขากำลังเดินวนอยู่ในเขาวงกต..ราวกับที่ผ่านมาเขารักองค์หญิงอย่างไม่มีทางเลือก มันเหมือนกับว่าเขาถูกสั่งให้รักเธอ..มากกว่าที่ความรู้สึกรักพวกนั้นจะมาจากใจของเขาเอง

เขาลาออกไม่ได้เพราะเรื่องเงินนั่นมันแน่อยู่แล้วว่าเขาควรจะทำหน้าที่นี้ต่อไปให้ดีและให้สมกับที่เขาได้รับเงินทองมากมายจากองค์หญิง แต่ทว่าเรื่องของความรักมันคนละส่วนกัน เขากลับไปรับใช้เธอไม่ได้แล้ว และไม่คิดทำเรื่องเช่นนั้นกับพระองค์ด้วย

จากนี้ไปเขาควรจะทำหน้าที่ขององครักษ์ให้ดีที่สุด..แบบนั้นน่าจะดีมากกว่า

................

หลังจากใช้เวลากว่าครึ่งวันไปกับการนอนอยู่บนเตียง ฉันก็ลุกขึ้นมาด้วยสภาพที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก มันปวดหลังจนอยากนอนต่ออีกสักสองวันแต่ทว่าการเก็บตัวอุดอู้อยู่ในห้องนอนเช่นนี้ไม่ดีแน่ ฉันควรจะไปเดินเล่นเพื่อให้สมองอันน้อยนิดมันคิดอะไรแบบแปลกๆ ใหม่ๆ ออกบ้าง

“องค์หญิงเพคะ..เสวยมื้อเช้าก่อนดีหรือไม่”

มีนากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อ่า..ข้าคิดว่าไปทานมื้อเช้าในสวนท่าจะดี”

เจเนวีกล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม อย่างน้อยการอยู่ที่นี่ก็มีข้อดีตรงที่ว่า เธอไม่ต้องสวมชุดเดรสที่ยาวลากพื้นและหนาหลายชั้น มีนาสวมชุดเดรสเรียบๆ ให้เธอพร้อมกับพาเธอเดินลงมาที่ชั้นล่างเพื่อมุ่งหน้าไปยังสวนดอกไม้ด้านหน้าเรือนรับรอง

ฉันมองหน้าของเบรเดนก่อนจะส่งยิ้มพิมพ์ใจให้เขา แต่ก็นั่นแหละสิ่งที่ได้รับตอบกลับมาก็เป็นเหมือนเดิมนั่นคือสายตาแสนเย็นชาและใบหน้าที่นิ่งเฉยไม่แสดงอาการอะไร

ไม่เป็นไร เธอแค่ต้องให้เวลาเขาอีกหน่อย..

“ให้กระหม่อมพาไปนะพ่ะย่ะค่ะองค์หญิง”

“.....”

ฉันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองหน้าของเบรเดน เขากล่าวออกมาโดยปราศจากความอ่อนโยนในน้ำเสียงนี้ แต่แค่นี้ก็ดีมากขึ้นกว่าเดิมแล้วล่ะ เธอยกมือขึ้นมาเพื่อจับมือของเขา ส่วนมีนา..นางถอยหลังเล็กน้อยเพื่อเดินตามไปห่างๆ นางจงใจเว้นระยะเพื่อให้องค์หญิงและเบรเดนได้ปรับความเข้าใจกัน

“เจ้า..ทานมื้อเช้ามารึยัง”

เบรเดนเงยหน้ามองท้องฟ้าราวกับจะบอกว่านี่คือเวลาบ่ายแล้ว หากยังไม่ทานมื้อเที่ยงเขาอาจจะเป็นลมไปแล้ว

ฉันหัวเราะออกมาเพื่อกลบเกลื่อนสถานการณ์

“เรา..อะ..เอ่อ หมายถึงเจ้ามีอะไรจะพูดคุยกับข้าไหม”

เธอเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจ แต่ดูเหมือนที่เขาพาเธอมาที่นี่เพื่อมาทานมื้ออาหาร มันไม่ใช่การเข้าหาเพราะทำไปตามหน้าที่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

เบรเดนคุกเข่าลงที่พื้น

“กระหม่อมทำผิดไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ ที่องค์หญิงต้องมาอยู่ที่นี่เป็นเพราะกระหม่อมเอง..อีกทั้งก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่ากระหม่อมจะเมินเฉยต่อพระองค์..”

หากเดาไม่ผิดผู้ที่ทำให้เบรเดนมาคุกเข่าขอโทษเธอนั้นคงหนีไม่พ้นมีนาใช่ไหม..บอกตามตรงว่ามันรู้สึกแย่มากๆ ในตอนที่เธอได้รับการกระทำที่แสนเย็นชาของเบรเดน เพราะอย่างที่บอกไปเธอเล่นด่านที่หนึ่งมาหลายครั้งมากทีเดียว และเพราะความออดอ้อนของเบรเดนมันทำให้เธอไม่ได้รู้สึกแย่กับความกากที่ตัวเองไม่ผ่านด่านเท่าไหร่นัก เนื่องจากการกลับมาเล่นด่านที่หนึ่งใหม่นั้นมันคือความสุข เขาเป็นคนอ่อนโยนที่สุดและมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักอยู่เสมอ ต่อให้คาดินันอีริคจะโหดร้ายกับเธอมากแค่ไหนในด่านที่สอง ในใจของเธอก็คิดว่ามันจะไม่เป็นไรเพราะเธอจะกลับมาให้เบรเดนปลอบมากแค่ไหนก็ได้..

ทว่าความอบอุ่นที่แสนหวานพวกนั้นมันพังทลายลงไปหมดสิ้น และนั่นทำให้เธอเห็นเบรเดนในอีกมุมที่เขาไม่ได้รักเจเนวี..แววตาของเขามันว่างเปล่า เขาไม่ได้รู้สึกรักเธอเลยสักนิดเดียว..

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอก เพราะหากมีโอกาสเธอก็จะขอต่อสู้กับกำแพงในใจของเขาเพื่อให้เขาเผยให้เห็นถึงเบรเดนที่แสนอ่อนโยนคนเดิมคนเก่าอีกครั้งหนึ่ง

“ไม่เป็นไรเลยเบรเดน เจ้าทำให้ข้ากลับมาคิดทบทวนตัวเอง ว่าที่ผ่านมานั้นข้าอาจจะบังคับให้เจ้าทำตามความต้องการของข้ามากเกินไป เจ้าเข้ามาเป็นอัศวินอันทรงเกียรติของราชวงศ์เซอร์เรียวอิส เพราะแบบนั้นข้าไม่ควรทำให้เจ้าสูญสิ้นศักดิ์ศรีมากถึงเพียงนี้..จากนี้เรามาเริ่มกันใหม่นะ เจ้าคือองครักษ์ของข้าและข้าคือเจ้าหญิงของเจ้า”

รอยยิ้มนี้เขาเห็นมาจนชินตา มันคือรอยยิ้มที่อ่อนโยนและตราตรึงใจเป็นอย่างมาก

“ขอบพระทัยองค์หญิงที่ทรงเมตตาพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอสาบานว่าจะปกป้ององค์หญิงจนถึงที่สุด ปกป้องพระองค์ด้วยชีวิตของกระหม่อม”

เจเนวีจับมือของเบรเดนเอาไว้ พร้อมกับส่งยิ้มหวานปานน้ำผึ้งให้เขา

“เจ้าไม่ต้องกังวล เพราะจากนี้ไปข้าจะไม่สั่งให้เจ้ารับใช้ข้าในห้องนอนอีกแล้ว”

ถอยห่างเพื่อรุกกลับ กลยุทธ์อะไรแบบนั้นจะยังใช้งานกับเบรเดนได้อยู่ไหมนะ