17.ไม่ใช่เธอ

ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองในขณะที่ท่านอีริคกำลังแหงนใบหน้าขึ้นไปมองด้านบนด้วยความหวัง เขาหวังว่าเบรเดนจะรับรู้ได้ถึงความผิดปกติของเรา จากนั้นเขาก็น่าจะออกตามหา แต่ทว่าเรานั้นในหลุมนี่มานานสองนานก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครโผล่มาช่วยสักคนเลย อากาศในยามราตรีเริ่มเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ จนมือของฉันมันขยับแทบไม่ได้

อีรีคจัดการทำแผลที่ถูกยิงของเขาอย่างลวกๆ เพื่อไม่ให้เลือดมันไหลไปมากกว่านั้น เขาเบนสายตาไปมองหน้าขององค์หญิง พระองค์อยู่ในสภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่นัก ใบหน้าและเส้นผมแปดเปื้อนไปด้วยโคลนตม

“พระองค์เจ็บตรงไหนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ โจรถ่อยทั้งสองคนนั่น ทำร้ายจนพระองค์มีสภาพเช่นนี้เลยงั้นหรือ”

เธอยกมือขึ้นมาลูบต้นคอ พลางหัวเราะอย่างเขินๆ

“อ่า มันไม่ได้เจ็บอะไรเลยค่ะ แล้วมีนาปลอดภัยดีใช่หรือไม่ ท่านอีริคถึงได้มาที่นี่พร้อมกับเบรเดน”

คืนนี้มันช่างยาวนานมากไปแล้ว มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เธอวิ่งหนีความตายมาพบเจอกับเรื่องเสี่ยงอันตรายอีกหน มัน..น่าตกใจและการทำใจยอมรับในเรื่องที่เกิดขึ้นมานั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“พ่ะย่ะค่ะ..สาวใช้ของพระองค์ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และองครักษ