4.แค้น

 

คอเสื้อของเจเนวีถูกรั้งเอาไว้ซึ่งนั่นมันคือการกระทำที่ไม่เป็นสุภาพบบุรุษเท่าไหร่นัก

แกรนด์ดยุคโรแลนด์ ไอแซ็ค

ระดับความยาก 7 ดาว

ฉันไม่รู้ว่าทำไมในหน้าแนะนำตัวชายผู้นี้ถึงได้มีระดับความยากที่มันมากมายกว่าชาวบ้านชาวเมืองเขา แต่ดูเหมือนชายผู้นี้จะไม่ได้สนใจใบหน้านี้ของเธอเท่าไหร่นัก

เรื่องการตกหลุมรักที่ความงดงามนั้นตัดออกไปได้เลย เขาไม่มีทางตกหลุมรักเธอแบบในนิยายหรือว่าเกมจีบหนุ่มที่สุดแสนจะโรแมนติกอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ควรทำคือการหนีก่อน..น่าจะดีกว่า แต่ฉันจะหนียังไงในเมื่อเขาจับคอเสื้อของฉันเอาไว้

“ทะ..ท่านแกรนด์ดยุคคะ ปะ..ปล่อยคอเสื้อของฉันก่อนดีไหมคะ”

เปลวไฟแห่งโทสะกำลังแผดเผาในใจของไอแซ็ค เขาคิดว่าสตรีที่แสนงดงามและโง่งมอย่างเจเนวี นางจะเป็นเพียงกระต่ายตัวน้อยที่ไร้พิษสงแต่ทว่านางกลับเอายาแปลกๆ ให้เขาดื่ม หลังจากนั้นเขาก็จัดการความรู้สึกเร่าร้อนที่กำลังแผดเผาในใจไม่ได้เลย เธอจงใจวางยาเขาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะมีสภาพน่าอายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน

“เจเนวี เจ้ากล้าคิดวางยาข้าอย่างนั้นหรือ”

ครางนี้เขาไม่ได้เอามือดึงคอเสื้อของฉันอีกแล้วแต่เขากำลังยกดาบขึ้นมาจ่อคอของฉันแทน..

สาบานได้เลยว่าฉันไม่เคยถูกมองด้วยสายตาที่จะฆ่าแกงกันแบบนั้นมาก่อน เมื่อฉันค่อยๆ หันหน้าไปสบตาเขาก็พบว่าแกรนด์ดยุคไม่ได้มีแววตาที่เต็มไปด้วยความพิศวาสอะไรกับเจเนวีเลย เขามองฉันด้วยแววตาโกรธแค้นราวกับฉันไปทำร้ายเขาตั้งแต่ชาติปางก่อน

“ว่าไง มีอะไรจะแก้ตัวรึเปล่าเจเนวี เจ้ามันเป็นสตรีที่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องอย่างว่าจนคิดว่าข้าจะยอมเจ้าง่ายๆ เหมือนกับบุรุษที่ผ่านมาแบบนั้นสินะ”

เจเนวีก้มลงเพื่อมองมือตัวเอง ที่ขวดเขียนเอาไว้ว่ายาบำรุงกำลังจริงๆ นี่หว่า แล้วทำไมเขากำลังแล้วถึงได้ปึ๋งปั๋งแบบนั้นกันล่ะโว้ย!!

ไม่ได้นะ ฉันมามาตายง่ายๆ ที่นี่ไม่ได้ ยังไม่ได้ทำภารกิจให้สำเร็จอีกทั้งฉันอยากจะกลับไปปรับความเข้าใจกับเบรเดนก่อน ทว่าในยามนี้ฉันไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเขาเพื่ออธิบายอะไรเลยด้วยซ้ำ ฉันจึงก้มหน้าลงแต่ในช่วงเวลาที่ก้มหน้าลง สายตาของตัวเองก็ละออกไปจาก..ส่วนนั้นของเขาไม่ได้เลย..ให้ตายสิ ขนาดนั้นของมันน่าจะเท่ากับแขนของเธอเลยไม่ใช่เรอะ เขากล่าวว่าให้เธอรับผิดชอบ เธอก็นึกว่าจะให้รับผิดชอบโดยการทำให้มันสงบลงเหมือนกับเกมหรือว่านิยายเรื่องอื่นๆ สิ แต่นี่เขาจะมาให้เธอรับผิดชอบที่ทำให้จูดี้ของเขาแข็งด้วยชีวิตเลยงั้นเรอะ..เสียดายหน้าหล่อๆ นั่นชะมัด หากจะนิสัยแย่แบบนี้ก็ไม่ควรจะเกิดมาหล่อให้คนเป็นเมียไม่ได้มันทรมาน..

เส้นเลือดที่ขมับของไอแซ็คปูดโปนขึ้นมาด้วยความโกรธเมื่อเห็นเจเนวีเงียบลงและกำลังมองส่วนนั้นของเขาอย่างตั้งอกตั้งใจและเปิดเผย เธอกำลังทำให้เขาโกรธจนสติแตกอย่างนั้นสินะ เขาขึงตาใส่อย่างขุ่นเคือง

“เจ้านี่มันต่ำช้ามากจริงๆ เจ้าไม่ควรเกิดมาเป็นสายเลือดของราชวงศ์เซอร์เรียลอิล..”

“...”

เจเนวีไม่ได้สนใจที่เขาด่าเธอแบบนั้นหรอก เธอยกมือขั้นมาแล้วใช้นิ้วชี้จิ้มลงไปบนแผลที่ถูกแทงของท่านแกรนด์ดยุค

“การที่ท่านยืนได้พร้อมกับเปล่งเสียงด่าข้าแบบเสียงดังฟังชัดเช่นนี้..ท่านไม่เจ็บแล้วอย่างนั้นหรือคะ แผลพวกนี้สมานกันแล้วเห็นไหม เลือดไม่ออกแล้วด้วย”

ไอแซ็คก้มหน้าลงเพื่อมองไปยังปลายนิ้วของเจเนวีทีกำลังจิ้มอยู่บนหน้าอกของเขาอยู่ เธอยกยิ้ม..เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นและละมุนละไมราวกับว่าดาบที่กำลังจ่อที่คอของเธอมันเป็นเพียงกิ่งไม้แห้งเท่านั้น เขาก้มมองดูแผลที่ถูกแทงของตัวเองก็พบว่ามันสมานเข้าหากันราวกับว่ามีนักเวทที่สุดแสนจะเก่งกาจมารักษาให้เขา

“บอกแล้วไงคะว่าฉันให้ท่านดื่มยาเข้าไปจริงๆ มันเป็นยาที่ช่วยบำรุงกำลังไม่ใช่ยาแปลกๆ สักหน่อย”

เอาล่ะแกรนด์ดยุค ตอนนี้ได้เวลาเอาคืนเรื่องที่ท่านด่าฉันเอาไว้ก่อนหน้าแล้วนะ

เขาลดดาบลงแต่ยังคงมองหน้าเธอด้วยแววตาที่ไม่ไว้ใจเท่าไหร่นัก

“ข้าไม่อาจทำใจให้เชื่อเจ้าได้ในทันที”

“โอ้ท่านดยุค ฉันไม่ได้ร้องขอให้ท่านมาเชื่อฉันสักหน่อย”

ฉันลากไล้เรียวนิ้วลงมาที่ด้านลงตรงจุดที่ต่ำมากกว่ากระดุมกางเกงของเขาเล็กน้อย

“แต่บางทีที่ส่วนนั้นของท่านมีสภาพเช่นนี้มันอาจจะมาจากความต้องการของท่านที่มีต่อฉันก็ได้นะคะ ฉันไม่อาจทราบได้ว่าคำว่ารับผิดชอบที่ท่านบอกนั้นหมายถึงให้ฉันรับผิดชอบถึงการทำให้มันสงบลงอะไรแบบนั้นด้วยรึเปล่า”

เขาปัดมือของเจเนวีออกในทันที ก่อนจะเดินกระแทกเท้าจากไปอย่างขุ่นเคือง

“ชิ! ขอบคุณสักคำก็ไม่มี น่าจะปล่อยให้เลือดออกตายไปเลย”

ไอแซ็คหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดิน

“ข้าได้ยินนะ จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าเจ้าไมได้เอายาแปลกๆ ให้ข้ากิน ข้ายังไม่สามารถไว้ใจเข้าได้หรอกนะ”

เธอกอดอกมองหน้าเขาพร้อมกับถอนหายใจ ให้ตายสิหมอนี่สมกับเป็นระดับความยากเจ็ดดาวจริงๆ

ไอแซ็ครีบเดินเข้ามาในตึกหลักซึ่งเป็นห้องพักของเขา เขาบอกกล่าวกับข้ารับใช้ว่าต้องการให้เรียกหมอมาโดยด่วนที่สุด การระงับความต้องการที่เกิดขึ้นมานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แถมอีกฝ่ายยังเป็นเจเนวีที่แสนงดงามผู้นั้นอีกด้วย

“เป็นสมุนไพรที่หาได้ยากมาเลยครับท่านแกรนด์ดยุค มีชื่อว่าหญ้ากาเรรานี มีสรรพคุณในการสมานแผลหรือชาวบ้านบางคนเรียกมันว่าเป็นยาชุบชีวิต แต่ทว่าหญ้านี่มีผลข้างเคียงที่เหล่าชนชั้นสูงหาซื้อกันอย่างลับๆ นั่นก็คือการทำให้ความเป็นชาย..อะ..เอ่อ”

ไอแซ็คยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ

“มันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน แล้วมีอะไรที่สามารถทำให้มันสงบลงได้บ้าง”

อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าสิ่งที่สตรีผู้นั้นให้เขากินเข้าไปมันคือยาช่วยชีวิตจริงๆ แต่ผลข้างเคียงของหญ้าบ้าบอนั่นทำให้เขานึกอยากจะฆ่าเจเนวีซะให้รู้แล้วรู้รอดไป

“ประมาณ..หนึ่งเดือนครับ จะเป็นเช่นนี้รางหนึ่งเดือนและไม่มีสมุนไพรอันใดที่จะรักษาอาการของท่านแกรนด์ดยุคได้นอกจากวิธีทางธรรมชาติ..”

วิธีธรรมชาติ? อย่าบอกนะว่าเขาจะต้อง..

“ท่านหมอแน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าไม่มีหนทางรักษามันจริงๆ”

นี่คือหมอหลวงที่เก่งที่สุดในจักรวรรดิ หากชายชราผู้นี้ไร้หนทาง ก็ดูเหมือนไม่มีวิธีจะรักษาจริงๆ

“ครับท่านแกรนด์ดยุค เพราะไม่มีวิธีใดจะทำให้กลับไปเป็นสภาพปกติ ชนชั้นสูงที่มีปัญหาเรื่องสุขภาพจึงหาซื้อกันอย่างลับๆ ทำให้ราคาของหญ้าชนิดนี้มีราคาสูงมากพอสมควร..”

เจเนวีนะเจเนวี หากเป็นแผลเขารักษาเต็มที่สามวันก็หายเป็นปกติแล้ว แต่นี่นางทำให้เขาต้องมามีสภาพน่าอดสูเช่นนี้..เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆ

แค้น!! เขาแค้นมากเหลือเกิน!!