“ยินดีต้อนรับ หวังว่าคุณจะสนุกไปกับเกม...” ข้อความเฮงซวยนั่นขึ้นค้างอยู่ก่อนที่มันจะเริ่มจางหายไปเรื่อยๆ ฉันยกมือขึ้นมาทึ้งหัวตัวเองอย่างไร้ความหวังเมื่อการพยายามล็อกเอ้าท์ออกจากเกมนี้มันคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้.. นี่คือเกมฮาเร็มเรท20+ ที่ฉันทุ่มเงินไปมากกว่าสองหมื่นในการซื้อเกมนี้มาเล่น ด้วยราคาที่แพงมากพอสมควรนั่นทำให้ฉันตั้งความหวังกับเกมนี้เอาไว้สูงมากทีเดียวว่าระบบเสมือนจริงในเกมนี้คงจะทำให้ฉันได้เพลิดเพลินไปกับมัน ซึ่งในครั้งแรกที่ฉันปรากฏตัวอยู่ในเกมนี้ เถียงไม่ได้เลยว่าระบบของเกมนั้นดีเลิศ ประเสริฐศรีมากดั่งใจหวัง ฉันเข้ามาอยู่ในร่างขององค์หญิงเจเนวี ซึ่งเป็นผู้ที่จะต้องฝ่าฟันภารกิจต่างๆ เพื่อให้ไปให้ถึงตอนจบอันแสนสุขของเกมนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เกมนี้มีผู้เล่นน้อยมาก นอกจากราคาของเกมที่สูงแล้วยังมีภารกิจที่ค่อนข้างยากอีกด้วย ในทุกภารกิจหากเลือกทางผิด ระบบจะส่งกลับไปยังจุดเริ่มต้นของด่านที่แล้ว ซึ่งหมายความว่าจะต้องเล่นด่านที่แล้วใหม่ถึงจะสามารถผ่านมาด่านถัดไปได้ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาของคนที่ชื่อชอบความท้าทายอย่างฉัน ภารกิจไม่ได้ยากเย็น และเกมนี้ก็มีความสมจริงในแบบที่เลือดกำเดาของฉันอาจจะไหลออกมาหมดตัวก็ได้ ทว่าสิ่งที่เป็นปัญหาในตอนนี้คือ..ฉันออกไปจากเกมนี้ไม่ได้ต่างหาก... “ระบบกำลังอัพเดท จะทำการล็อกเอ้าท์ในอีก 1254834786 ชั่วโมง..” บ้าไปแล้วรึไง หากฉันออกไปจากเกมนี่ไม่ได้ ไม่ใช่ว่าร่างจริงของฉันจะตายงั้นเรอะ ถึงแม้ว่าฉันจะชอบเกมนี้มากแต่หากว่ามันออกไปไม่ได้ การต้องเผชิญหน้าอยู่กับเรื่องราวในเกมนี้มันเป็นอะไรที่.. “องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ..” ฉันหันไปตามเสียงก็พบเจอกับเบรเดนที่กำลังเดินเปลือยกายเข้ามา นี่คือฉากแรกที่แสนสดใสในเกมฮาเร็มแห่งนี้ ฉากเปิดตัวที่ไม่มีวันลืมลงเพราะนี่คือฉากที่เจเนวีจะต้องร่วมหลับนอนกับองครักษ์ประจำตัวของเธอ.. อย่ามองกันด้วยสายตาเช่นนั้นเบรเดน ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนไหว หากมีผู้ชายสุดแซ่บกำลังเดินเปลือยล่อนจ้อนมาหาฉันหรอกนะ.. เซอร์เบรเดน บูล ขุนนางยศ เซอร์ ตำแหน่งองครักษ์ประจำตัวขององค์หญิง เจเนวีแห่งราชวงศ์เซอร์เรียลอิล ระดับความยาว 1 ฉันเล่นเกมนี้ไปสามครั้งน่าจะได้ และในทุกครั้งที่พ่ายแพ้แล้วกลับมาเริ่มต้นด่านแรกใหม่นั้นมันไม่ใช่เรื่องน่าหงุดหงิดอะไรเลยจริงๆ ร่างกายของเบรเดนนั้นสุดแสนจะสมบูรณ์แบบราวกับรูปปั้นที่ถูกสร้างสรรค์มาจากฝีมือของจิตรกรฝีมือดีที่กำลังใช้จิตวิญญาณของเขาปั้นแต่งลงไปบนร่างกายนั้น กล้ามท้องที่มองกี่ครั้งก็หวั่นไหวและ..ส่วนนั้นของเขาที่ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งก็ทำใจให้ชินไม่ได้สักที มันโค้งขึ้นเล็กน้อยราวกับพระจันทร์เสี้ยว และขนาดที่พอเหมาะพอดีนั่นทำให้ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยที่ไม่สามารถผ่านด่านไปได้ เพราะการได้กลับมาเพลิดเพลินกับร่างกายนี้ครั้งแล้วครั้งเล่ามันคือเรื่องราวดีๆ ขอจับอีกสักครั้งจะตั้งใจเรียน..สาบานได้เลย เบรเดนเดินเข้ามาหาเธอก่อนที่เขาจะจับมือของเจเนวีเอาไว้ มืออีกข้างของเขาสัมผัสลงไปบนเส้นผมเหลืองสีทองของเธอเบาๆ เพื่อที่เส้นผมที่กำลังพัวพันยุ่งเหยิงจะได้กลับเข้าสู่สภาพปกติ “มีอะไรให้กระหม่อมช่วยไหมพ่ะย่ะค่ะ” หากจะมีอะไรให้เขาช่วยก็..พาเธอไปที่เตียงหลังจากนั้นก็ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง เราควรจะใช้ร่างกายในการพูดคุยกันแทน... “เบรเดน..พาข้าไปที่เตียง..” “ประกาศจากระบบ เนื่องจากมีเหตุขัดข้องทำให้ภารกิจต่างๆ อาจจะผิดพลาด เพราะฉะนั้นเพื่อให้มั่นใจว่าระบบภารกิจจะไม่มีการผิดพลาด ทางผู้ให้บริการขออนุญาตปิดโหมด NPC ระบบจะกลับมาให้บริการอีกครั้งในภายหลังค่ะ..” ห้ะ..ปิดโหมดNPC มันหมายความว่ายังไงกัน.. “ผลัวะ!!” เบรเดนผลักเธอออกในทันทีพร้อมกับใช้มือของเขาปิดส่วนสงวนของเขาเอาไว้เพื่อบดบังสายตาของเธอ ใบหน้าของเขามันแดงก่ำและแฝงไปด้วยความโกรธเคืองเล็กน้อย ไร้วี่แววความหลงใหลและคลั่งไคล้ในตอนแรกไปจนหมดสิ้น “เบรเดน? ..” “กระหม่อมคืออัศวินที่มีเกียรติ! หากองค์หญิงจะบังคับหรือว่าขืนใจกระหม่อมเช่นนั้นก็สังหารกระหม่อมเสียยังจะดีเสียกว่า!!” นี่มันเรื่อง..อะไรกันนะ? “มะ..หมายความว่ายังไงกันเบรเดน เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าเจ้าถอดเสื้อผ้าพวกนั้นออกด้วยมือตัวเองไม่ใช่เรอะ!!” เขามองเธอด้วยแววตาที่แดงก่ำ “กระหม่อมยอมตายซะยังดีกว่า!!” เมื่อกล่าวจบเขาก็เดินไปหยิบมีดปอกผลไม้เพื่อทำท่าจะแทงลงไปบนคอตัวเอง ฉันรีบวิ่งไปหาเขาเพื่อที่จะจับมือของเขาเอาไว้ “ดะ..เดี๋ยวก่อน! เดี๋ยวก่อนสิ!!” ทำไมเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่เธอและตัวละครเบรเดนมาพบเจอกัน “ปิดระบบ NPC” ฉันอ้าปากออกมาเล็กน้อยเมื่อคิดย้อนไปยังข้อความที่เด้งออกมาก่อนหน้านี้ หมายความว่าทุกตัวละครในเกมนี้กำลัง..หลุดออกจากระบบควบคุมงั้นเรอะ แบบนั้น..จริงๆ แล้วเบรเดนไม่ได้ต้องการแก้ผ้าในทุกครั้งที่มีการเริ่มต้นเกมใหม่ ในใจลึกๆ ของเขานั้น..เขาไม่ได้ต้องการองค์หญิงเจเนวีเลยงั้นสิ “...ไม่เป็นไรเบรเดน เจ้าไปสวมเสื้อผ้า...” “กระหม่อมได้ยินเสียงโวยวายดังออกไปจนถึงด้านนอก” ฉันเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง และสิ่งที่พบเจอคือคาดินันอีริคกำลังเดินเข้ามาด้านในด้วยท่าทางตกใจ ภารกิจข้อแรกในเกมคือการเอาชนะใจของเบรเดน นั่นคือภารกิจแรกที่โคตรง่ายเพราะเบรเดนนั้นชอบเจเนวีอยู่แล้ว ส่วนภารกิจที่สองคือการ..ร่วมหลับนอนกับคาดินัน คาดินันอีริค ผู้ปกครองวิหารศักดิ์สิทธิ์ และเป็นสหายคนสนิทของพี่ชายเจเนวี ระดับความยาก 4 หากถามเธอว่าทำไมเธอถึงกลับไปที่จุดเริ่มต้นบ่อยๆ นั่นก็เพราะว่าเธอไม่เคยผ่านด่านที่2เลยยังไงล่ะ นี่มันขี้โกงกันชัดๆ เอาระดับความยาก 4 ดาวมาไว้ในภารกิจที่2 ใครมันจะไปทำได้กันวะ อีริคหันหน้ามองไปทางอื่นเมื่อเขาเข้ามาพบเจอองค์หญิงและองครักษ์คนสนิทกำลังนั่งอยู่ตามลำพัง อีกทั้งเซอร์บลูยังไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าสักชิ้น..ส่วนองค์หญิงกำลังยื้อแย่งมีดออกไปจากมือของเซอร์ ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่านี่มันคือเรื่องอะไรกัน องค์หญิงเจเนวีจะต้องบังคับให้เซอร์ถอดเสื้อผ้าจนหมดแล้วร่วมหลับนอนกับนางอย่างแน่นอน ทำไมกันนะ ทั้งที่องค์จักรพรรดิและจักรพรรดินีต่างก็เป็นบุคคลแสนอ่อนโยน ส่วนองค์รัชทายาทจารีอัลพี่ชายของนางก็เป็นว่าที่องค์จักรพรรดิที่ช่วยเหลือประชาชนด้วยดีเสมอมา แล้วทำไมองค์หญิงถึงได้มีความชั่วช้ามากขนาดนี้ คาดินันอีริคเดินเข้าไปหาเซอร์บลู เขาถอดเสื้อคลุมที่ตัวเองสวมไปคลุมไหล่ของเซอร์บลูเอาไว้ในทันที “ไม่เป็นไรนะครับ เซอร์ไปจัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเองก่อนเถิด..” พี่คะนี่มันอะไรกัน? ทำไมพี่สองคนถึงมองหนูด้วยสายตาแสนรังเกียจแบบนั้นกันคะ พี่ทั้งสองคนคือตัวละครจากเกมนี้และพี่ทั้งสองคนต้องแย่งหนูสิคะ มามองด้วยสายตารังเกียจแบบนั้นใช้ได้ที่ไหนกันโว้ย!! เท่าที่จำได้ฉันเล่นเกมนี้เพื่อคลายเครียดแล้วทำไมมันเหมือนกับว่าฉันจะเครียดมากกว่าเดิมกันล่ะว้อยยย
“องค์หญิงเพคะ..”สาวใช้ส่วนตัวของเจเนวีเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารเช้าในมือ“ว่าอย่างไรมีนา เจ้าเองก็คิดว่าข้าขืนใจเซอร์เบรเดนด้วยรึไง”มีนาก้มหน้าลง หากจะถามความรู้สึกของเธอในยามนี้แล้วละก็..มันก็แน่ชัดอยู่ไม่ใช่หรือว่าท่านหญิงจะต้องลงมือขืนใจท่านเซอร์บลูอย่างแน่นอน“อย่าไปใส่ใจเรื่องข่าวลือเลยนะเพคะองค์หญิง”บอกตามตรงว่าฉันไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ระบบกำลังผิดพลาดและมันส่งผลกระทบให้ฉันติดอยู่ที่นี่พร้อมกับตัวละครที่ไม่ตรงปกสักคนมันจะมีความหมายอะไรกันหากว่าฉันไม่ได้พบเจอกับเซอร์ เบรเดนสุดแซ่บคนนั้นในทุกครั้งที่ฉันพ่ายแพ้ในภารกิจต่อไป..นี่มันเศร้ามากเลยนะรู้ไหม“ประกาศจากระบบ ระบบกำลังตรวจหาความผิดพลาด เพราะฉะนั้นหากผู้เล่นต้องการจะออกไปจากเกมนี้ จะต้องทำภารกิจให้ผ่านทั้ง10ข้อก่อนค่ะ แต่เนื่องจาก NPC ทุกตัวหลุดออกจากการถูกควบคุม ภารกิจของท่านอาจจะยากมากยิ่งขึ้น..”“ก็ใช่นะสิ แล้วมันใช่เรื่องของฉันไหมที่จะต้องมาทำภารกิจที่มันยากมากกว่าชาวบ้านชาวเมือง นี่เสียเงินซื้อมานะ อย่าให้ออกไปได้ ฉันจะไปกดรายงานพร้อมกับหักดาวในหน้าร้านค้าของระบบเกมนี้เลยคอยดู!!”“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณ
ฉันถูกส่งมาที่คฤหาสน์โรแลนด์อย่างรวดเร็วจนไม่ทันได้พบเจอหรือว่าพูดคุยกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่เลยด้วยซ้ำเจเนวีคือองค์หญิงผู้งดงามที่ได้รับฉายาว่านางคือดอกไม้งามของจักรวรรดิ ความงดงามที่ทำให้ดอกไม้พลันสิ้นแสง นั่นสิ่งที่ฉันต้องยอมรับว่าการเข้ามาอยู่ในเกมนี้ด้วยภาพลักษณ์เช่นนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกว่าเกมนี้มันน่าจะง่ายดาย..บุรุษทุกคนเมื่อมองเห็นถึงความงดงามของเจเนวีแล้ว ผู้ใดกันเล่าจะหลีกเลี่ยงความรู้สึกตกหลุมรักพวกนั้นได้ทว่ามันผิดพลาดเล็กน้อย เพราะดูเหมือนว่าในฝั่งของตัวละครชายจะไม่ได้ตกหลุมรักเจเนวีเพราะใบหน้าของนาง แต่เป็นเพราะว่าพวกเขาถูกระบบบังคับให้รักต่างหากนี่มันชักจะยากแล้วสิ การทำให้เซอร์เบรเดนมารักเธอ แล้วต้องทำให้เขามาทำเรื่องราวที่แสนเร่าร้อนด้วยกัน..“ยินดีต้อนรับเจนนี่หลานรัก..”สตรีวัยกลางคนกำลังยืนส่งยิ้มให้เธออยู่ด้านหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ นี่คือท่านป้าที่ใจดีกับเจเนวีที่สุดในโลก“ข้าทำเรื่องเอาแต่ใจเอาไว้มากพอสมควร เพราะแบบนั้นจึงถูกท่านพี่ส่งมาที่นี่..”หญิงวัยกลางคนหัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกเอ็นดู“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกเจนนี่ ป้าดีใจที่เจ้ามาที่นี่นะ..อยู่ที่นี่พักผ่อนให้สบา
คอเสื้อของเจเนวีถูกรั้งเอาไว้ซึ่งนั่นมันคือการกระทำที่ไม่เป็นสุภาพบบุรุษเท่าไหร่นักแกรนด์ดยุคโรแลนด์ ไอแซ็คระดับความยาก 7 ดาวฉันไม่รู้ว่าทำไมในหน้าแนะนำตัวชายผู้นี้ถึงได้มีระดับความยากที่มันมากมายกว่าชาวบ้านชาวเมืองเขา แต่ดูเหมือนชายผู้นี้จะไม่ได้สนใจใบหน้านี้ของเธอเท่าไหร่นักเรื่องการตกหลุมรักที่ความงดงามนั้นตัดออกไปได้เลย เขาไม่มีทางตกหลุมรักเธอแบบในนิยายหรือว่าเกมจีบหนุ่มที่สุดแสนจะโรแมนติกอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ควรทำคือการหนีก่อน..น่าจะดีกว่า แต่ฉันจะหนียังไงในเมื่อเขาจับคอเสื้อของฉันเอาไว้“ทะ..ท่านแกรนด์ดยุคคะ ปะ..ปล่อยคอเสื้อของฉันก่อนดีไหมคะ”เปลวไฟแห่งโทสะกำลังแผดเผาในใจของไอแซ็ค เขาคิดว่าสตรีที่แสนงดงามและโง่งมอย่างเจเนวี นางจะเป็นเพียงกระต่ายตัวน้อยที่ไร้พิษสงแต่ทว่านางกลับเอายาแปลกๆ ให้เขาดื่ม หลังจากนั้นเขาก็จัดการความรู้สึกเร่าร้อนที่กำลังแผดเผาในใจไม่ได้เลย เธอจงใจวางยาเขาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะมีสภาพน่าอายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน“เจเนวี เจ้ากล้าคิดวางยาข้าอย่างนั้นหรือ”ครางนี้เขาไม่ได้เอามือดึงคอเสื้อของฉันอีกแล้วแต่เขากำลังยกดาบขึ้นมาจ่อคอของฉันแทน
เจเนวีพาตัวเองกลับมายังที่พัก แน่นอนที่ด้านหน้าประตูทางเข้าเรือนรับรองของเธอ ผู้ที่ยืนอยู่ยังคงเป็นเบรเดนที่มีสีหน้าเย็นชาประดุจเจ้าชายน้ำแข็งแน่นอนว่าเมื่อเขาเห็นเธอที่กำลังเดินเข้ามายังเรือนรับรอง สิ่งที่เบรเดนทำคือการก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพตามปกติ หลังจากนั้นเขาก็เบือนหน้าหนีอย่างไม่คิดแยแสเธอเลยเจเนวีได้แต่มองหน้าของเบรเดนนิ่งๆ นั่นสินะ..เธอควรจะให้เวลาเขาหน่อย ให้เวลาเขาได้จัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ส่วนเธอเองก็ควรจะให้เวลาตัวเองได้คิดจัดการหาข้ออ้างในการพบเจอเขาอีกหน่อยหรือว่าจะช่างแม่งภารกิจแล้วใช้ชีวิตสวยๆ รวยๆ ที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปฉันล้มตัวนอนลงบนเตียง ชีวิตของฉันมันไม่เคยได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรือว่ามีความรักที่แสนดีอะไรแบบนั้นอยู่ ฉันมีชีวิตที่ต้องทำงานหนักและต้องดิ้นรนทำงานเพื่อให้มีเงินใช้จ่าย พอช่วงเย็นหลังจากกลับมาจากที่ทำงาน ฉันก็มักจะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าอยู่เสมอๆ มันเป็นการทำงานอย่างหนักที่ได้พักสัปดาห์ละหนึ่งวันการอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่อะไรเลยนี่ ฉันในตอนนี้คือเจ้าหญิงเจเนวี แน่นอนว่าเรื่องเงินนั้นไม่ต้องเป็นห่วงอะไรเลย ฉันมีเงินที่ใช้จ่ายสบายๆ ไปท
ความกระอักกระอ่วนใจมันเริ่มต้นขึ้นมาจากตรงนี้แหละ ตรงที่ท่านป้าสั่งให้ท่านคาดินันอีริคที่ไม่ชอบขี้หน้าของฉันอยู่แล้วมาอยู่ดูแลฉันป้าคะ..คือว่าหนูอาจจะไม่ได้เหงามากขนาดนั้นในตอนที่อยู่คนเดียวก็ได้ ท่านป้าอย่างพึ่งด่วนตัดสินใจอะไรแบบนั้นสิคะ..“ที่นี่คือห้องรับรองพ่ะย่ะค่ะ และที่ด้านในมีหนังสือมากมายที่อาจจะทำให้องค์หญิงทรงเพลิดเพลินไปกับมัน วางเรียงรายเอาไว้ แต่..กระหม่อมคงลืมไปว่าไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้พระองค์ทรงเพลิดเพลินได้เท่ากับร่างกายบุรุษ..ขออภัยอย่างสุดซึ้งที่วิหารไม่มีผู้ใดอาจหาญทำเรื่องเช่นนั้นกับองค์หญิงหรอกนะพ่ะย่ะค่ะ”อีริคกล่าวออกมาโดยไม่ขยับฝ่ามือหรือว่าเปลี่ยนสีหน้า เขาตรึงสายตาที่เย็นชาเอาไว้ที่เธอและนัยน์ตานั้นไม่สั่นคลอนแม้แต่นิดเดียวถึงแม้ว่าเจเนวีจะพยายามส่งยิ้มแสนงดงามให้เขาก็ตามทีคาดินันอีริคเองก็ค่อนแคะกันไม่เลิกเลยแฮะ ฉันไม่ค่อยแน่ใจเรื่องที่ทำให้เขาเกลียดฉัน ว่าเรื่องนั้นมันคือเรื่องอะไรกันแน่ เพราะในช่วงเวลาที่ NPCยังคงทำงาน ฉันไม่สามารถผ่านด่านของเขาได้เลยสักครั้งเดียว เพราะตัวละครอีริคนั้นมีอารมณ์ที่ซับซ้อนยากเกินกว่าจะทำความเข้าใจ แต่สิ่งที่เย้ายวนใจคือในห
ชีวิตแสนสุขของเจเนวี- รวย- พ่อแม่รัก- พี่ชายทะนุถนอม- หน้าตาดี- มีบุรุษมาให้กินไม่ขาดนิ้วของฉันมันยังไม่พอที่จะนับข้อดีของการเป็นเจเนวีเลยนะ แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกถึงลางบอกเหตุแปลกๆ ที่มันไม่สู้ดีเอาซะเลยฉันนั่งเท้าคางมองออกไปที่ด้านนอกหน้าต่างในห้องนอน มีนากำลังปูเตียงพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี“..มีนา ข้าเป็นยังไงบ้าง”เจเนวีลุกขึ้นพร้อมกับกางแขนออกเพื่อถามมีนาสาวใช้คนสนิท“? ..”บนใบหน้าของสาวใช้นั้นมีแต่คำถามมากมายเต็มไปหมด ถึงอย่างนั้นมีนาก็ยินยอมว่างผ้าปูเตียงแล้วเดินเข้าไปหาองค์หญิง“พระองค์ยังทรงงดงามเช่นเดิม เหมือนกับทุกวันเพคะ..วันนี้งดงามมากกว่าเมื่อวานนิดหน่อย”นั่นมันใช่คำตอบที่เธออยากได้ยินที่ไหนกันล่ะ“มีนา..ข้าหมายถึงที่ผ่านมานั่นข้าเป็นอย่างไรบ้าง แบบ..ข้าเป็นคนไม่ดีอะไรแบบนั้นใช่ไหม แล้ว..เสด็จพ่อและเสด็จแม่ไม่ด่าข้าเลยงั้นเหรอ”มีนาขมวดคิ้ว“วันนี้ที่วิหารเกิดเรื่องอะไรไม่ดีกับพระองค์รึเปล่าเพคะ หรือว่าอยากให้หม่อมฉันเรียกหมอหลวงมาตรวจดูอาการสักหน่อย”ฉันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้าแต่ถึงอย่างนั้นในใจก็ยังคงคาดหวัง“ที่จริงแล้ว วันนี้ข้าไปพบคาดินันมาน่ะ และท่าน
ไอแซ็คมั่นใจมากว่าเขาไม่ใช่บุรุษที่มีความอดทนมากมายอะไรนัก เขาน่ะ..ไม่เคยจินตนาการถึงเรื่องสตรีและตัวเขาเองเลยสักครั้งเดียว ราวกับว่าเขาคิดภาพในอนาคตระหว่างเขาและการจัดงานแต่งงานหรือว่าการนอนร่วมเตียงกับสตรีไม่ออกเลย ในชีวิตของไอแซ็คนั้นเขามีเรื่องมากมายที่มันมีค่ามากกว่าการเอาเวลาที่แสนมีค่าของตัวเองไปทิ้งเอาไว้ที่สตรีผู้เดียวมันไร้ค่าและเสียเวลาเป็นอย่างมาก..เขากดปลายนิ้วลงไปบนเนินอกคู่งาม มันนุ่มฟูราวกับฟองครีมที่เขาเคยเล่นตอนอาบน้ำในยามที่เขาเป็นเด็ก อีกทั้งน่าแปลกที่แค่ได้สัมผัสลงไปบนนั้น เขาก็รู้สึกดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาไม่ร้อนรนกระวนกระวายเหมือนอย่างเคยอีกแล้ว บอกตามตรงว่าวิธีทางธรรมชาติที่หมอบอกเขานั้น มันไม่ได้ช่วยให้อาการกระหายอยากเหล่านั้นทุเลาลงเลยแม้แต่นิดเดียว การใช้มือของตัวเองเพื่อทำให้มันจบๆ ไปไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น ตรงกันข้ามมันกำลังทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปหมดเมื่อการสัมผัสตัวเองไม่สามารถนำพาให้ถึงฝั่งฝันได้อีกต่อไปเขาอยากได้มากกว่านั้น สตรีสักคนที่นอนราบเรียบอยู่บนเตียง กางขาของนางออกให้กว้างและรับเขาเข้าไปด้วยความเต็มใจ แน่นอนว่าเขาไม่ได้เรื่องมากจนถึงขั้นอยากได้
คิ้วของเธอขมวดมุ่น ดวงตาทั้งสองข้างหลับพริ้ม ริมฝีปากเผยอออกน้อยๆ ใบหน้านั้นดูเย้ายวนมากยากจะบรรยาย แน่นอนว่าไอแซ็คกำลังจดจำภาพแสนหวานและงดงามนั่นเอาไว เขาบอกตามตรงว่าในยามนี้เขาอาจจะแสดงด้านที่ไม่ใช่ตัวเองออกไป เพราะว่าสตรีเบื้องหน้าทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดของเขาจางหายไปเรียบร้อยยิ่งขยับส่วนนั้นของเราก็ยิ่งเสียดสีและชื้นแฉะไปหมด ร่างกายของเขากำลังร้อนขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากเขาไม่สามารถปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดออกไปได้ การทำเช่นนี้ดีมากกว่าการใช้มือนั่นคือเรื่องจริง ทว่าเขาสามารถรู้สึกลึกซึ้งได้มากกว่านี้อีก แค่เขาฉีกทึ้งกางเกงซับในที่ขวางกั้นเราเอาไว้ออกเสีย เขาอาจจะรู้สึกสุขสมมากกว่านี้ลมหายใจของเจเนวีกระชั้นและรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทั้งที่อีกฝ่ายมิได้เคลื่อนไหวรุนแรงอะไรเลย ทุกครั้งที่เขาขยับร่างกายมันเสียดสีและแตะครูดลงไปบนจุดที่ไวต่อสัมผัสของเธอได้อย่างแม่นยำจนเจเนวีหลุดเสียงร้องครางออกมา ใจจริงเธออยากร้องขอให้เขาทำมากกว่านั้น..ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วทำให้ถึงขั้นสุดท้ายไปเลยท่าจะดี แต่ทว่าเพราะชายเบื้องหน้าคือแกรนด์ดยุคโรแลนด์ บุรุษซึ่งเดาความคิดยากเย็นยิ่งนัก หากว่าเธอโลภมากและร้องขอเขามา
“องค์รัชทายาทส่งจดหมายมาครับท่านแกรนด์ดยุค..”ข้ารับใช้ของไอแซ็คนำจดหมายเข้ามาในห้องนอนของเขา“เอาวางไว้บนโต๊ะ..แล้วก็วันนี้เจเนวีทำอะไรบ้าง”เขากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้เพราะตัวเองยังคงนอนอยู่บนเตียงนอน“องค์หญิงเก็บตัวเงียบอยู่ในเรือนรับรองตลอดช่วงเช้าครับ ส่วนตอนบ่ายทรงออกมาทานอาหารที่สวนกับองครักษ์คนสนิท”คิ้วของไอแซ็คกระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าเธอมาทานอาหารกับองครักษ์ที่ทำให้เธอมาอยู่ที่นี่“สตรีผู้นั้น..โง่งมจริงๆ ด้วยสินะ”ขนาดถูกปฏิเสธเช่นนั้นแล้ว นางยังคงไม่ลดละความพยายามที่จะเข้าหาองครักษ์ผู้นั้นเลย ช่าง..โง่เขลาเมื่อข้ารับใช้เดินออกไป ไอแซ็คก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดจดหมายของจีซัสออกมาอ่านเนื้อความในจดหมายนั้นมีเพียงแค่สองบรรทัดเท่านั้น"เลื่อนวันสังหารเจเนวีไปก่อน พยายามจับตาดูนางเอาไว้ เสด็จพ่อของข้าต้องการให้เจ้าแต่งงานกับนาง..หากไม่อยากแต่งก็จงรีบเร่งหาสตรีที่เหมาะสมเพื่อหมั้นหมายซะ"เมื่ออ่านจดหมายฉบับนี้จบมันทำให้ไอแซ็คหัวเราะออกมาเสียงดัง เรื่องการแต่งงานเขาไม่เคยคิดอยู่แล้วว่ามันจะมีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง มารดาของเขาหนีตามชายชู้ไป ส่วนท่านพ่อก็แต่งงานกับคนในราชว
มีเรื่องราวมากมายที่ทำให้เบรเดนไม่เข้าใจในตัวเอง ว่าในยามนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ความหลงใหลที่เขามีต่อองค์หญิงเจเนวีนั้นจางหายไปจนหมด หลงเหลือเอาไว้เพียงแค่ความว่างเปล่าและความหวาดระแวงเท่านั้น ทว่าเมื่อพี่มีนาบอกกล่าวกับเขาถึงเรื่องหน้าที่การงานของเขา..มันถูกต้องที่สุดที่ว่าในยามนี้เขากำลังเอาเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวมารวมกัน และมันไม่ถูกต้องเป็นอย่างมากเลยทีเดียวเขาเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน พี่มีนาซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของท่านป้าถูกส่งมาที่เมืองหลวง และท่านพี่ทำงานได้ดีจนถูกส่งเข้าไปทำงานในพระราชวัง พี่มีนาทำงานอย่างหนักจนสามารถเข้าไปรับใช้ใกล้ชิดองค์หญิงในที่สุด และนั่นคือจุดเปลี่ยนของครอบครัวเราเลย พี่มีนาส่งเขาเข้าไปเรียนการเป็นอัศวินเพื่อมาเป็นองครักษ์ขององค์หญิง ครอบครัวของเราดีขึ้นตามลำดับเพราะมีเขาและพี่มีนาช่วยกันหาเงินส่งไปให้คนทางบ้านจริงอยู่ที่เขาควรลาออกจากตำแหน่งอัศวินขององค์หญิง หากไม่มีใจที่จะทำงาน แต่ทว่าไม่มีงานไหนที่จะได้เงินดีเท่ากับการ..เป็นอัศวินขององค์หญิงอีกแล้ว เขาลาออกไม่ได้และไม่มีวันทำเช่นนั้น ตัวเลือกเดียวของเขาในยามนี้คือการตั้งใจทำงานให้ดีเบรเดนกำม
“รบกวนท่านออกไปก่อนที่จะมีคนอื่นเข้ามาเถอะค่ะ!”เมื่อคืนนี้มันคืออะไรกัน? ฉันแทบไม่ได้นอนเพราะเขาพยายามมากวนฉันในทุกๆ สิบนาที“แล้วที่ข้าต้องเป็นเช่นนี้เพราะใครกัน คราวหลังไม่ต้องมาหวังดีเพื่อช่วยข้า ข้ามิได้ร้องขอความเมตตาจากเจ้าสักหน่อย”แล้วเธอจะรู้ไหมว่าในยาบำรุงของเกมนี่ มันจะมีส่วนผสมของไอ้หญ้าโด่ไม่รู้ล้มแบบนั้นอยู่น่ะ ไม่งั้นเธอก็ไม่คิดให้เขากินหรอก!!แต่เถียงออกไปแบบนั้นไม่ได้สิ เพราะไม่ว่าจะมองทางไหน คนผิดก็คือเธออยู่ดี..การเถียงออกไปแบบข้างๆ คูๆ มันไม่น่ารักหรอกนะ คนสวยเขาไม่ทำแบบนั้น“ฉันขอโทษค่ะ ในยามนั้นความคิดของฉันก็แค่อยากช่วยเหลือท่านแกรนด์ดยุคจากความตายเท่านั้นเอง ฉันไม่รู้ว่าในยามีส่วนผสมของหญ้าสมุนไพรที่ทำให้ท่านเป็นแบบนี้..”เธอกล่าวพร้อมกับหัวคิ้วที่ลู่ลงเล็กน้อยราวกับว่าเจเนวีกำลังรู้สึกผิดไอแซ็คกระแอมเบาๆ“อย่างน้อยเจ้าก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดที่ไม่รู้จักความผิดของตัวเอง เช่นนั้นก็ดี เตรียมตัวให้ดีเพราะคืนนี้ข้าจะมาใหม่..”ห้ะ! คืนนี้เขาก็จะมาอีกงั้นเรอะ!บอกตามตรงว่ามันดี..สิ่งที่เขาทำนั่นจัดเข้าขั้นผู้เชี่ยวชาญทางด้านเรื่องบนเตียงเลย แต่ว่ามันเหนื่อยล้ามากเกินไป
คิ้วของเธอขมวดมุ่น ดวงตาทั้งสองข้างหลับพริ้ม ริมฝีปากเผยอออกน้อยๆ ใบหน้านั้นดูเย้ายวนมากยากจะบรรยาย แน่นอนว่าไอแซ็คกำลังจดจำภาพแสนหวานและงดงามนั่นเอาไว เขาบอกตามตรงว่าในยามนี้เขาอาจจะแสดงด้านที่ไม่ใช่ตัวเองออกไป เพราะว่าสตรีเบื้องหน้าทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดของเขาจางหายไปเรียบร้อยยิ่งขยับส่วนนั้นของเราก็ยิ่งเสียดสีและชื้นแฉะไปหมด ร่างกายของเขากำลังร้อนขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากเขาไม่สามารถปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดออกไปได้ การทำเช่นนี้ดีมากกว่าการใช้มือนั่นคือเรื่องจริง ทว่าเขาสามารถรู้สึกลึกซึ้งได้มากกว่านี้อีก แค่เขาฉีกทึ้งกางเกงซับในที่ขวางกั้นเราเอาไว้ออกเสีย เขาอาจจะรู้สึกสุขสมมากกว่านี้ลมหายใจของเจเนวีกระชั้นและรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทั้งที่อีกฝ่ายมิได้เคลื่อนไหวรุนแรงอะไรเลย ทุกครั้งที่เขาขยับร่างกายมันเสียดสีและแตะครูดลงไปบนจุดที่ไวต่อสัมผัสของเธอได้อย่างแม่นยำจนเจเนวีหลุดเสียงร้องครางออกมา ใจจริงเธออยากร้องขอให้เขาทำมากกว่านั้น..ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วทำให้ถึงขั้นสุดท้ายไปเลยท่าจะดี แต่ทว่าเพราะชายเบื้องหน้าคือแกรนด์ดยุคโรแลนด์ บุรุษซึ่งเดาความคิดยากเย็นยิ่งนัก หากว่าเธอโลภมากและร้องขอเขามา
ไอแซ็คมั่นใจมากว่าเขาไม่ใช่บุรุษที่มีความอดทนมากมายอะไรนัก เขาน่ะ..ไม่เคยจินตนาการถึงเรื่องสตรีและตัวเขาเองเลยสักครั้งเดียว ราวกับว่าเขาคิดภาพในอนาคตระหว่างเขาและการจัดงานแต่งงานหรือว่าการนอนร่วมเตียงกับสตรีไม่ออกเลย ในชีวิตของไอแซ็คนั้นเขามีเรื่องมากมายที่มันมีค่ามากกว่าการเอาเวลาที่แสนมีค่าของตัวเองไปทิ้งเอาไว้ที่สตรีผู้เดียวมันไร้ค่าและเสียเวลาเป็นอย่างมาก..เขากดปลายนิ้วลงไปบนเนินอกคู่งาม มันนุ่มฟูราวกับฟองครีมที่เขาเคยเล่นตอนอาบน้ำในยามที่เขาเป็นเด็ก อีกทั้งน่าแปลกที่แค่ได้สัมผัสลงไปบนนั้น เขาก็รู้สึกดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาไม่ร้อนรนกระวนกระวายเหมือนอย่างเคยอีกแล้ว บอกตามตรงว่าวิธีทางธรรมชาติที่หมอบอกเขานั้น มันไม่ได้ช่วยให้อาการกระหายอยากเหล่านั้นทุเลาลงเลยแม้แต่นิดเดียว การใช้มือของตัวเองเพื่อทำให้มันจบๆ ไปไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น ตรงกันข้ามมันกำลังทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปหมดเมื่อการสัมผัสตัวเองไม่สามารถนำพาให้ถึงฝั่งฝันได้อีกต่อไปเขาอยากได้มากกว่านั้น สตรีสักคนที่นอนราบเรียบอยู่บนเตียง กางขาของนางออกให้กว้างและรับเขาเข้าไปด้วยความเต็มใจ แน่นอนว่าเขาไม่ได้เรื่องมากจนถึงขั้นอยากได้
ชีวิตแสนสุขของเจเนวี- รวย- พ่อแม่รัก- พี่ชายทะนุถนอม- หน้าตาดี- มีบุรุษมาให้กินไม่ขาดนิ้วของฉันมันยังไม่พอที่จะนับข้อดีของการเป็นเจเนวีเลยนะ แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกถึงลางบอกเหตุแปลกๆ ที่มันไม่สู้ดีเอาซะเลยฉันนั่งเท้าคางมองออกไปที่ด้านนอกหน้าต่างในห้องนอน มีนากำลังปูเตียงพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี“..มีนา ข้าเป็นยังไงบ้าง”เจเนวีลุกขึ้นพร้อมกับกางแขนออกเพื่อถามมีนาสาวใช้คนสนิท“? ..”บนใบหน้าของสาวใช้นั้นมีแต่คำถามมากมายเต็มไปหมด ถึงอย่างนั้นมีนาก็ยินยอมว่างผ้าปูเตียงแล้วเดินเข้าไปหาองค์หญิง“พระองค์ยังทรงงดงามเช่นเดิม เหมือนกับทุกวันเพคะ..วันนี้งดงามมากกว่าเมื่อวานนิดหน่อย”นั่นมันใช่คำตอบที่เธออยากได้ยินที่ไหนกันล่ะ“มีนา..ข้าหมายถึงที่ผ่านมานั่นข้าเป็นอย่างไรบ้าง แบบ..ข้าเป็นคนไม่ดีอะไรแบบนั้นใช่ไหม แล้ว..เสด็จพ่อและเสด็จแม่ไม่ด่าข้าเลยงั้นเหรอ”มีนาขมวดคิ้ว“วันนี้ที่วิหารเกิดเรื่องอะไรไม่ดีกับพระองค์รึเปล่าเพคะ หรือว่าอยากให้หม่อมฉันเรียกหมอหลวงมาตรวจดูอาการสักหน่อย”ฉันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้าแต่ถึงอย่างนั้นในใจก็ยังคงคาดหวัง“ที่จริงแล้ว วันนี้ข้าไปพบคาดินันมาน่ะ และท่าน
ความกระอักกระอ่วนใจมันเริ่มต้นขึ้นมาจากตรงนี้แหละ ตรงที่ท่านป้าสั่งให้ท่านคาดินันอีริคที่ไม่ชอบขี้หน้าของฉันอยู่แล้วมาอยู่ดูแลฉันป้าคะ..คือว่าหนูอาจจะไม่ได้เหงามากขนาดนั้นในตอนที่อยู่คนเดียวก็ได้ ท่านป้าอย่างพึ่งด่วนตัดสินใจอะไรแบบนั้นสิคะ..“ที่นี่คือห้องรับรองพ่ะย่ะค่ะ และที่ด้านในมีหนังสือมากมายที่อาจจะทำให้องค์หญิงทรงเพลิดเพลินไปกับมัน วางเรียงรายเอาไว้ แต่..กระหม่อมคงลืมไปว่าไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้พระองค์ทรงเพลิดเพลินได้เท่ากับร่างกายบุรุษ..ขออภัยอย่างสุดซึ้งที่วิหารไม่มีผู้ใดอาจหาญทำเรื่องเช่นนั้นกับองค์หญิงหรอกนะพ่ะย่ะค่ะ”อีริคกล่าวออกมาโดยไม่ขยับฝ่ามือหรือว่าเปลี่ยนสีหน้า เขาตรึงสายตาที่เย็นชาเอาไว้ที่เธอและนัยน์ตานั้นไม่สั่นคลอนแม้แต่นิดเดียวถึงแม้ว่าเจเนวีจะพยายามส่งยิ้มแสนงดงามให้เขาก็ตามทีคาดินันอีริคเองก็ค่อนแคะกันไม่เลิกเลยแฮะ ฉันไม่ค่อยแน่ใจเรื่องที่ทำให้เขาเกลียดฉัน ว่าเรื่องนั้นมันคือเรื่องอะไรกันแน่ เพราะในช่วงเวลาที่ NPCยังคงทำงาน ฉันไม่สามารถผ่านด่านของเขาได้เลยสักครั้งเดียว เพราะตัวละครอีริคนั้นมีอารมณ์ที่ซับซ้อนยากเกินกว่าจะทำความเข้าใจ แต่สิ่งที่เย้ายวนใจคือในห
เจเนวีพาตัวเองกลับมายังที่พัก แน่นอนที่ด้านหน้าประตูทางเข้าเรือนรับรองของเธอ ผู้ที่ยืนอยู่ยังคงเป็นเบรเดนที่มีสีหน้าเย็นชาประดุจเจ้าชายน้ำแข็งแน่นอนว่าเมื่อเขาเห็นเธอที่กำลังเดินเข้ามายังเรือนรับรอง สิ่งที่เบรเดนทำคือการก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพตามปกติ หลังจากนั้นเขาก็เบือนหน้าหนีอย่างไม่คิดแยแสเธอเลยเจเนวีได้แต่มองหน้าของเบรเดนนิ่งๆ นั่นสินะ..เธอควรจะให้เวลาเขาหน่อย ให้เวลาเขาได้จัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ส่วนเธอเองก็ควรจะให้เวลาตัวเองได้คิดจัดการหาข้ออ้างในการพบเจอเขาอีกหน่อยหรือว่าจะช่างแม่งภารกิจแล้วใช้ชีวิตสวยๆ รวยๆ ที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปฉันล้มตัวนอนลงบนเตียง ชีวิตของฉันมันไม่เคยได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรือว่ามีความรักที่แสนดีอะไรแบบนั้นอยู่ ฉันมีชีวิตที่ต้องทำงานหนักและต้องดิ้นรนทำงานเพื่อให้มีเงินใช้จ่าย พอช่วงเย็นหลังจากกลับมาจากที่ทำงาน ฉันก็มักจะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าอยู่เสมอๆ มันเป็นการทำงานอย่างหนักที่ได้พักสัปดาห์ละหนึ่งวันการอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่อะไรเลยนี่ ฉันในตอนนี้คือเจ้าหญิงเจเนวี แน่นอนว่าเรื่องเงินนั้นไม่ต้องเป็นห่วงอะไรเลย ฉันมีเงินที่ใช้จ่ายสบายๆ ไปท
คอเสื้อของเจเนวีถูกรั้งเอาไว้ซึ่งนั่นมันคือการกระทำที่ไม่เป็นสุภาพบบุรุษเท่าไหร่นักแกรนด์ดยุคโรแลนด์ ไอแซ็คระดับความยาก 7 ดาวฉันไม่รู้ว่าทำไมในหน้าแนะนำตัวชายผู้นี้ถึงได้มีระดับความยากที่มันมากมายกว่าชาวบ้านชาวเมืองเขา แต่ดูเหมือนชายผู้นี้จะไม่ได้สนใจใบหน้านี้ของเธอเท่าไหร่นักเรื่องการตกหลุมรักที่ความงดงามนั้นตัดออกไปได้เลย เขาไม่มีทางตกหลุมรักเธอแบบในนิยายหรือว่าเกมจีบหนุ่มที่สุดแสนจะโรแมนติกอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ควรทำคือการหนีก่อน..น่าจะดีกว่า แต่ฉันจะหนียังไงในเมื่อเขาจับคอเสื้อของฉันเอาไว้“ทะ..ท่านแกรนด์ดยุคคะ ปะ..ปล่อยคอเสื้อของฉันก่อนดีไหมคะ”เปลวไฟแห่งโทสะกำลังแผดเผาในใจของไอแซ็ค เขาคิดว่าสตรีที่แสนงดงามและโง่งมอย่างเจเนวี นางจะเป็นเพียงกระต่ายตัวน้อยที่ไร้พิษสงแต่ทว่านางกลับเอายาแปลกๆ ให้เขาดื่ม หลังจากนั้นเขาก็จัดการความรู้สึกเร่าร้อนที่กำลังแผดเผาในใจไม่ได้เลย เธอจงใจวางยาเขาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะมีสภาพน่าอายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน“เจเนวี เจ้ากล้าคิดวางยาข้าอย่างนั้นหรือ”ครางนี้เขาไม่ได้เอามือดึงคอเสื้อของฉันอีกแล้วแต่เขากำลังยกดาบขึ้นมาจ่อคอของฉันแทน