บทที่ 22 เด็กหาย

ที่นี่คือเมืองเจียงตาน ตั้งอยู่ทางใต้ของแคว้นตงหลาง หมู่บ้านชาวประมงแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากในเมืองเจียงตานเท่าใดนัก พวกเขามีอาชีพจับปลาไปขายที่ตลาดในเมืองเจียงตาน เซวียนซานหลางไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะลอยตามกระแสน้ำจนมาถึงเมืองนี้ได้

เรื่องที่เขาได้ยินมาจากสตรีเหล่านั้นก็คือช่วงหลายเดือนมานี้ในเมืองเจียงตานมีเด็กชายอายุสิบขวบหายไปจากบ้าน อย่างไร้ร่องรอง ก่อนที่จะมีเด็กหายพวกชาวบ้านมักจะได้ยินเสียงกลองป๋องแป๋งซึ่งเป็นของเล่นเด็กดังขึ้น จากนั้นพวกเขาก็จะรู้สึกสสืมสลือและผล็อยหลับไป เมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าของอีกวันก็พบว่าบุตรชายของตนได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยเสียแล้ว

ผู้คนเล่าลือกันว่าก่อนหน้านี้มีหญิงสาวคนหนึ่งตั้งครรภ์ ไม่นานสามีนางก็ทิ้งไปกับภรรยาใหม่ นางให้คลอดบุตรชายคนหนึ่ง แต่เพราะบุตรชายคลอดก่อนกำหนดจึงไม่แข็งแรง ไม่นานก็ตายจากนางไป นางเสียสติและตัดสินใจปลิดชีพตนให้ตายตามลูกไป หลังจากที่นางตายไป ก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น นั่นก็คือเด็กๆ มักจะหายตัวไป ทางการออกตามหาตัวแต่กลับไม่พบ ช่างน่าแปลกประหลาดยิ่งนัก

เซวียนซานหลางขมวดคิ้วมุ่น เรื่องนี้คล้ายกับคดีที่เมืองถงหวางอยู่บ้าง

ผีสางอันใดกัน คงจ