ฉันถูกคุณคานส์ลากตัวกลับมาที่ห้องตรวจอีกครั้ง โดยที่ฉันเองก็ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ และรู้สึกอายหมอที่ก่อนหน้านี้คุณคานส์มาอาละวาด “ผมต้องการอัลตราซาวด์” คุณคานส์บอกหมอจากนั้นก็ลากตัวฉันมาที่เตียง แล้วกดตัวฉันให้นอนราบ “สรุปจะอัลตราซาวด์ใช่ไหมครับ ?” หมอถามย้ำ “ครับ และผมคือพ่อของเด็ก ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นโปรดทำความเข้าใจใหม่” คุณคานส์พูดเสียงแข็ง เขาจะมาแสดงตัวแบบนี้ทำไมกัน ถ้าเกิดไม่ได้ยินหมอเรียกไวน์ว่าพ่ออเขาจะกล้าบอกหมอแบบนี้หรือเปล่า หลัวจากบอกหมอคุณคานส์ก็หันมาจ้องหน้าฉันตาดุอย่างกับว่าฉันทำอะไรที่มันผิดมากๆ หมอเริ่มทำการอัลตราซาวด์คุณคานส์จึงละสายตาออกจากใบหน้าของฉันแล้วหันมองที่จอแสดงภาพอัลตราซาวด์แทน หมออัลตราซาวด์และพูดถึงพัฒนาการของเด็กในครรภ์และบอกว่าแข็งแรงหรือเปล่า “ทารกเจริญเติบโตตามวัยนะครับ ลองฟังเสียงคลื่นหัวใจดูนะครับ” สิ้นสุดคำพูดของหมอเสียงหัวใจดวงน้อยๆ ก็ดังขึ้นมาให้ได้ยิน ทำให้ฉันค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมา ส่วนคุณคานส์เขาก็กำลังตั้งใจฟังและดูภาพในจอนั้นไม่ต่างจากฉัน “แข็งแรงมากๆ ครับ” “ผะ ผู้ชายหรือผู้หญิง หมอดูได้ไหมคะ” ฉันมองภาพใจจออย่างตื่นเต้น “ครับ หมอกำล
ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงเมื่อปลายจมูกโด่งของคุณคานส์แตะลงมาบนพวงแก้ม บ้าที่สุด! ฉันต้องไม่หวั่นไหวสิ เมื่อกี้ยังเตือนตัวเองอยู่เลยนะ “คุณคานส์ อลิชอึดอัดนะคะ” ฉันพยายามใช้มือเล็กๆ ของตัวเองผลักไสอกแกร่งออกห่าง แต่มันเหมือนคนที่กำลังจะหมดแรงเมื่อคุณคานส์ใช้ปลายจมูกโด่งลากขึ้นมาบนหน้าฝาก ก่อนที่เขาจะฝังจูบลง การกระทำนี้ทำให้ฉันหยุดนิ่ง คล้ายวิญญาณกำลังออกจากร่าง หัวใจมันเอาแต่เต้นรัวไม่ยอมหยุด มะ เมื่อกี้คุณคานส์จูบหน้าผากของฉันอย่างนั้นหรอ…เขากำลังคิดจะทำอะไรอีก คุณคานส์ใช้ริมฝีปากพรมจูบไปมาจนทั่วใบหน้าของฉัน ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาบริเวณซอกคอ “ไหนบอกว่าจะไม่แตะเนื้อต้องตัวอลิชอีกไงคะ” พอฉันถามแบบนั้นคุณคานส์ก็หยุดชะงัก เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของฉัน และมองแบบนั้นโดยไม่พูดอะไรอยู่ครู่ใหญ่ “อยู่ใกล้เธอขนาดนี้ คิดว่าฉันจะทำตามที่พูดได้หรือไง”“งะ งั้นก็ถอยไปสิ ออกไปไกลๆ” ฉันบอก ไม่สิ! จะเรียกว่าไล่ก็ได้ “ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นไล่ฉันคงจะไม่สนใจแล้วรีบถอยห่าง แต่พอเป็นเธอฉันกลับไม่คิดจะทำแบบนั้น” “…….” ทำไมกัน พอฉันต้องการจะจัดการความรู้สึกของตัวเองเขาก็มาทำแบบนี้
“ใช่ครับ ผมจะจีบพี่อลิช” ไวน์ตอบอย่างหนักแน่นทำเอาฉันที่ฟังอยู่ก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าไวน์คิดแบบที่พูดจริงๆ หรือต้องการแค่ยั่วโมโหคุณคานส์ เมื่อไวน์พูดจับมือของคุณคานส์ที่โอบเอวฉันอยู่ก็กำชับแน่นขึ้นจนมันรู้สึกเจ็บ “โอ้ย คุณคานส์อลิชเจ็บนะคะ” ฉันพูดขึ้นมาเบาๆ จากนั้นก็พยายามดันตัวเองออกห่างจากเขา แต่ก็ไม่เป็นผล “ถ้ามึงไม่ใช่น้องชายเพื่อนกู กูคงไม่เอามึงไว้ที่กล้ามาพูดแบบนี้” “ที่ผมกล้าถามก็เพราะว่าเห็นเฮียควงผู้หญิงคนอื่น….”ไวน์ยังพูดไม่ทันจบคุณคานส์ก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน “ถึงกูจะไม่ได้รู้สึก แต่อะไรที่เป็นของกูใครหน้าไหนก็ห้ามยุ่ง” “ถ้าเฮียพูดมาแบบนี้ผมคงไม่ลังเลที่จะเดินหน้าจีบพี่อลิช” “ไอ้ไวน์!!”ไวน์ไม่ได้มีท่าทางเกรงกลัวอะไรคุณคานส์เลย เขากลับปั้นยิ้มให้ฉันทั้งที่ตอนนี้คุณคานส์โกรธจนควันออกหูแล้ว “เอาไว้ถ้าเจอกันอีกครั้งผมจะขอไลน์พี่นะครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกเร็วๆ นี้นะพี่อลิช ^_^” ไวน์ฉีกยิ้มหวานจากนั้นก็เดินไปทางหน้าบ้าน ทำให้ตรงนี้เหลือแค่ฉันกับคุณคานส์ ให้หลังจากที่ไวน์เดินไปคุณคานส์ก็ปล่อยมือออกจากเอวของฉันทันที “เสน่ห์แรงจริงๆ” เสียงของคุณคานส์พูดขึ้น
เช้าวันต่อมาประโยคนั้นที่คุณคานส์พูดมันยังทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงจนมาถึงตอนนี้ หลังจากที่พูดคำที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของฉันเต้นแรง คุณคานส์ก็หลับไป ทิ้งให้ฉันจมอยู่กับความสับสนคนเดียวกว่าจะข่มตานอนได้ก็เกือบจะตีสองวันนี้คุณคานส์ไม่ได้เข้าไปที่บริษัทเพราะว่าเขาจะพาฉันไปดูชุดแต่งงานตามที่ว่าไว้เมื่อวาน วันนี้ไม่มีคำถามใดเอ่ยถามฉันว่าตกลงที่จะแต่งงานด้วยหรือเปล่า ถึงจะถามไปเมื่อคืนแต่ฉันเองนี่แหละที่เลือกจะไม่ตอบอะไร คุณคานส์กลายมาเป็นผู้ชายที่เงียบขรึมคนเดิม เหมือนเขาลืมไปแล้วว่าเมื่อคืนพูดอะไรออกมา เขาคงไม่คิดจะจำคำพูดของตัวเอง แต่ฉันกลับจำได้ทุกๆ คำพูด เมื่อมาถึงที่ร้านพนักงานต่างก็มาต้อนรับเป็นอย่างดี ก่อนจะพาฉันกับคุณคานส์เข้าไปในร้านและเอาภาพชุดมาให้เราเลือก “ฉันเอาชุดไหนก็ได้ เธอเลือกสิ” คุณคานส์บอกเหมือนเขาเองก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานเท่าไหร่ แล้วฉันควรจะรู้สึกยังไงดีล่ะ ในเมื่อการแต่งงานมันคือครั้งเดียวของชีวิต ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ควรจะแต่งกันไม่ใช่หรือไง ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเปิดสมุดภาพดูชุดแต่งงานในแบบต่างๆ ส่วนพนักงานก็เดินหายไปปล่อยให้เราเลือกชุดเองแบบส่วนตัว “ฉันว่าชุด
พอฉันจะลุกขึ้นคุณคานส์ก็ไม่ยอมปล่อย เขายังคงรั้งเอวฉันไว้แน่น “จะหนีทำไม” “อลิชไม่ได้หนีค่ะ” “แล้วเธอรู้สึกยังไง” อีกแล้ว คุณคานส์ถามเรื่องความรู้สึกกับฉันอีกแล้ว ทำไมเขาไม่พูดความรู้สึกของตัวเองออกมาก่อนที่จะถามฉันล่ะ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขารู้สึกยังไง “เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น จะทำได้อย่างนั้นหรอคะ” ฉันถามออกไปตามตรงเพราะไม่คิดว่าคุณคานส์จะทำได้ เมื่อวันก่อนเขายังยกรถให้ผู้หญิงไปใช้อยู่เลย “ฉันจะพยายาม มันคงไม่ยากเท่าไหร่” “ทำไมถึงคิดจะพยายามล่ะคะ ใช้ชีวิตแบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว” “การมีครอบครัวสมบูรณ์แบบมันคงจะดีกว่าที่พ่อแม่ต้องแยกกันอยู่ ไม่ใช่หรือไง ?” มันรู้สึกใจชื้นที่คุณคานส์คิดถึงเรื่องอนาคต เขากำลังพูดในเหตุการณ์ข้างหน้าในตอนที่ลูกของเราเกิดมาแล้ว “แต่คุณคานส์ไม่ได้รักอลิช….” ฉันเว้นคำพูดแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาไม่เคยรู้สึก จะพยายามรู้สึกอย่างนั้นหรอ มันจะฝืนไปหรือเปล่า “เธอรู้ได้ยังไง ?” ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยๆ มันเต้นรัวเมื่อถูกถามกลับมาแบบนั้น ทำเอาฉันเองไม่กล้าที่จะถามอะไรต่อ คุณคานส์ยื่นหน้ามากระซิบบอกใกล้ๆ กับใบหูของฉันว่า “ห
“คุณคานส์คะ ^_^” เธอเดินมากอดแขนคุณคานส์อย่างสนิทสนมและคุณคานส์ก็นิ่งไม่ได้ผลักเธอไส ทั้งที่ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ นี่หรอที่เขาบอกว่าจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น นี่หรอที่เขาบอกว่าจะพยายาม “อลิช” ฉันตัดสินใจเดินนี้เข้ามาภายในตัวบ้าน และคุณคานส์ก็เรียกชื่อของฉันตามหลัง แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น #ภายในห้องยอมรับว่าโกรธและผิดหวังมากๆ ทั้งที่ฉันยอมเชื่อใจแล้ว เพิ่งจะรู้สึกดีได้ยังไม่ถึงครึ่งวันเลยแท้ๆ กลับต้องมารู้สึกแบบนี้ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้นให้หลังจากที่ฉันเข้ามาในห้องไม่ถึงห้านาที “เปิดประตู” เสียงทุ้มที่ออกคำสั่งอยู่ด้านหน้าห้องคือคุณคานส์ พอรู้ว่าเป็นเขาฉันก็นั่งนิ่งไม่ยอมเปิดให้ “อลิช ฉันบอกให้เปิดประตู” เสียงของคุณคานส์เริ่มหงุดหงิดพร้อมทั้งเสียงเคาะ ไม่สิ!! เสียงทุบรัวประตูห้องมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ “ไม่ค่ะ อลิชไม่เปิด” ฉันตะเบ็งเสียงตอบกลับไป และคุณคานส์ก็ตอบกลับมาในทันที “ฉันบอกให้เปิด อย่าให้ฉันต้องเปิดเข้าไปเอง”ฉันพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้องตามคำสั่ง ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วจะไม่อยากเปิดให้เขาเลยก็ตาม พอเข้ามาในห้อง คุณคานส์ก็จัดการล็อก
“นิ่งไปแบบนี้หมายความว่ายังไง ?” พอฉันเงียบไม่ตอบอะไรคุณคานส์ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน “…อลิชไม่เคยทำแบบนั้น” ฉันตอบโดยที่ไม่กล้าสบตา หัวใจดวงน้อยก็เอาแต่เต้นแรง และในตอนนี้ฉันก็ลืมไปแล้วว่าก่อนหน้าเคยโกรธเขา “มันไม่ยากขนาดนั้น” “…ละ ลองดูก็ได้ค่ะ” มันเป็นที่ตัวฉันเองใจอ่อน ทั้งที่ไม่ชอบทำเรื่องบนเตียงแต่พอเจอสายตาคู่นั้นจ้องมองมันก็ยอมเขาไปหมดทุกอย่าง คุณคานส์เอามือมาลูบไล้ใบหน้าของฉันเบาๆ แล้วพูด“เธอทำตัวดีขึ้นนะ” “อลิชเคยทำตัวแย่หรอคะ”ฉันก็ทำตัวดีมาตลอดไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทำตัวแย่ ทำไมต้องพูดเหมือนว่าเมื่อก่อนฉันเป็นคนดื้อรั้นด้วย “ฉันหมายถึงเรื่องบนเตียง”คุณคานส์ค่อยๆ ลุกขึ้นไปจากตัวของฉัน เขายืนขึ้นแล้วถอดเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ออก หลังจากนั้นก็ปลดกางเกงลง โดยที่สายตาคู่นั้นยังเอาแต่จ้องมองเรือนร่างของฉันอยู่ “เธอไม่ถอด ?” “อลิช ตะ ต้องถอดด้วยหรอคะ” “ใช่เธอต้องถอด” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองตามที่คุณคานส์สั่ง โดยไม่คัดค้านอะไร เมื่อเสื้อผ้าหลุดออกไปจากตัวหมดทุกชิ้นแล้วคุณคานส์ก็คร่อมมาบนร่างของฉันอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่จับปลายคางฉันเ
ตรวจคำผิดย้อนหลังนะคะ——— เช้าวันใหม่ ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า ก่อนจะหันมองข้างๆ ตัวเองไม่มีคุณคานส์นอนอยู่แล้ว ฉันคิดว่าตื่นมาจะได้เจอหน้าเขาเป็นคนแรกซะอีก เราคงจะหวังมากเกินไปสินะ… ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งโดยที่เอามือกุมผ้าห่มปิดบังร่างกายเปล่าของตัวเองไว้ ก่อนจะต้องสะดุ้งตกใจเสียงของประตูห้องที่ถูกเปิดเข้ามาอย่างถือวิสาสะ “คุณคานส์อลิชตกใจหมดเลยค่ะ” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าเป็นคุณคานส์ ตอนนี้คุณคานส์อยู่ในชุดสูทเตรียมพร้อมจะออกไปที่บริษัท “มีอะไรหรือเปล่าคะ ?” “มี” คุณคานส์ตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินมาหาฉันที่เตียง เขาโน้มใบหน้าลงมาแล้วกระซิบบอก “เมื่อคืนเธอทำให้ฉันพอใจมากเลยนะรู้ไหม” “บะ บ้าหรอคะ” ฉันตอบกลับอย่างเขินอาย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคุณคานส์ถึงชอบพูดถึงเรื่องบนเตียงแบบนีั “ครั้งต่อไป….”“อลิชมีอะไรจะขอค่ะ” ฉันรีบพูดขัดเพราะรู้ว่าคุณคานส์กำลังจะพูดอะไร “อะไร ?” คุณคานส์ถามแล้วนั่งลงข้างๆ กับฉันเพื่อรอฟังว่าฉันจะขออะไร แต่แทนที่จะนั่งฟังเฉยๆ มือของคุณคานส์นั้นอยู่ไม่นิ่ง เขาเอามือมาดึงผ้าห่มที่ฉันใช้ปิดบังหน้าอกล