เวลาต่อมา
ณ บ้านพักที่ภูเก็ต
หญิงสาวเดินเล่นอยู่รอบๆ บ้านพักของตัวเอง หลังจากที่ขนสัมภาระมาไว้ในห้องเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว เธอชอบใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายสบายๆ เพราะไม่มีอะไรที่ต้องคอยรับผิดชอบเธอจึงไม่ซีเรียสเรื่องการใช้เงิน ถึงจะอายุขนาดนี้แล้วก็ตาม
"สบายใจแฮะ ชอบจังชีวิตการเป็นโสดเนี่ย อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากไปไหนก็ได้ไป ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมองไม่ดีเลย" หญิงสาวบ่นพึมพำขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่
"ขอประทานโทษค่ะลูกค้า"
"คะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะไปรับประทานอาหารที่ด้านในเองหรือจะให้พนักงานเอามาเสิร์ฟให้ที่นี่ดีคะ"
"มีบริการแบบนี้ด้วยหรอคะ"
"มีค่ะ"
"ไม่เป็นอะไรค่ะเดี๋ยวฉันไปเองดีกว่าสะดวกกว่า"
"ได้ค่ะ"
ห้องพักที่เธอจองเป็นห้องพักแบบพิเศษ และก็แน่นอนว่าราคามันก็ต้องสูง แต่เพราะเธอต้องการความเป็นส่วนตัวจึงเลือกที่จะจองห้องส่วนตัวแบบนี้
ถึงจะมีอีกหลังนึงข้างๆ กันแต่เท่าที่ดูก็ไม่มีคนอยู่
ครืด ครืด ครืด
สายเรียกเข้า >>> เด็กบ้า
"โทรมาทำไมอีกเนี่ยไอ้เด็กบ้า!" เธอบ่นใส่หน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะหยิบขึ้นมาและกดรับสาย เพราะถ้าเธอทำเป็นเมินปลายสายคงได้โทรเข้ามาไม่ยอมหยุดอีกเหมือนเดิม
"ว่าไง"
( ทำอะไรอยู่ครับ )
"ฉันก็ไม่มีอะไรทำหรอก เดินเล่นแก้เบื่อแค่นั้นแหละ"
( ผมขอวีดีโอคอลได้ไหม )
"ไม่เอา"
( เถอะนะผมอยากเห็นทะเลน่ะ )
"อะๆ ก็ได้"
น้ำผึ้งกดวางสายก่อนจะโทรกลับไปในแบบวีดีโอคอล จากนั้นก็เปิดกล้องหลังให้เขาได้เห็นทะเลที่ติดอยู่กับบ้านพักของเธอ
"สวยไหม"
( สลับกล้องหน่อยสิครับ )
"ก็ไหนนายบอกว่าจะดูทะเลไง"
( ก็ดูแล้วไงครับ ตอนนี้ก็อยากดูเจ้าของโทรศัพท์บ้าง )
"อะ พอใจหรือยัง"
( สวยจังเลยครับ )
"ทะเลหรอ?"
( หมายถึงพี่ไงครับสวยที่สุดเลย )
"เด็กบ้า!"
( ชุดสวยมากเลยนะครับ )
"แหงล่ะ ชุดสวยๆ มันก็ต้องเหมาะกับคนสวยๆ อย่างฉันอยู่แล้วไหมล่ะ"
( ครับ ผมไม่เถียงหรอกครับ )
"ว่าแต่นายเลิกงานแล้วหรอเนี่ย"
( ครับ เพิ่งจะออกจากห้องประชุมมาเมื่อกี้เอง เหนื่อยมากเลยล่ะครับ อยากไปหาพี่ให้พี่ปลอบใจให้หายเหนื่อยจัง )
"ไม่ต้องเลยทำงานของนายไปเถอะเดี๋ยวเจ้านายก็ด่าเอาหรอก"
( เจ้านายไม่ด่าหรอกครับก็ทำงานเสร็จแล้วนี่ )
"ฉันจะกลับเข้าบ้านพักแล้วล่ะแค่นี้ก่อนนะ"
( ไม่วางไม่ได้หรอครับผมคิดถึงพี่นะ )
"แล้วนายจะคุยกับใคร เดี๋ยวฉันก็ต้องออกไปกินข้าวอีก ฉันไม่ได้มีเวลามาคุยกับนายตลอดหรอกนะ"
( บอกคิดถึงผมหน่อยสิครับแล้วเดี๋ยวจะรีบวางเลย )
"ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์เลยนะ นายนี่ชอบหลอกให้ฉันพูดอะไรแบบนี้อยู่เรื่อยเลย"
( พี่ไม่คิดถึงผมจริงๆ หรอ ผมนี่โคตรคิดถึงพี่เลยนะพี่น้ำผึ้ง )
"....."
( พี่ค้าบ )
"เออๆ ฉันคิดถึงนายจบไหม"
( ดีใจจัง ถ้างั้นผมวางก่อนนะครับ คิดถึงพี่เหมือนกันนะ เอาไว้ค่อยเจอกันนะครับบ๊ายบาย )
หลังจากนั้นสายก็ตัดไปเลย ทั้งที่พยายามมากๆ แล้วกับการไม่หวั่นไหวกับเรื่องพวกนี้ แต่เด็กคนนี้ก็ทำให้เธออดที่จะใจเต้นแรงไม่ได้ น้ำเสียงนิ่งๆ ดูสุขุมการพูดก็ดูออกจะติดตลกนิดหน่อย มันทำให้เธอเห็นว่าเด็กที่อายุน้อยกว่าก็ไม่จำเป็นต้องมีนิสัยที่เหมือนเด็กเสมอไป
เวลาต่อมา
"คนดูไม่ค่อยเยอะเลยไม่ค่อยมีใครมาพักหรอคะ?" เธอเป็นคนที่อัธยาศัยดี และไม่เคยรังเกียจดูแคลนไม่ว่าใครจะทำอาชีพไหน เธอมักจะชอบพูดเล่นกับพนักงานบ่อยๆ ไม่ว่าจะไปที่ไหน
"ไม่ใช่หรอกค่ะลูกค้า แต่วันนี้ไม่ใช่วันหยุดลูกค้าส่วนใหญ่ก็เลยยังไม่มาพักน่ะค่ะ ดีนะคะที่ลูกค้ามาวันธรรมดาแบบนี้ เพราะถ้าจองช่วงวันหยุดไม่มีห้องพักเหลือให้พักแน่ๆ ค่ะ"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง"
"แต่เห็นว่าพรุ่งนี้จะมีบริษัทมาใช้สถานที่เปิดงานเลี้ยงของบริษัทอยู่นะคะ"
"อ้าว แล้วแบบนี้ไม่ส่งผลกระทบกับลูกค้าคนอื่นหรอคะ"
"ไม่หรอกค่ะ เพราะทางที่นี่มีห้องสำหรับให้จัดงานเลี้ยงอยู่แล้วค่ะ"
"อืม ดีจังเลยแฮะ พนักงานก็บริการดี ห้องสะอาดเอี่ยม อาหารอร่อย ดีไปหมดเลยอ่ะ กลับไปแล้วฉันจะรีวิวให้ห้าดาวเลยนะ"
"หูยคุณลูกค้า ขอบพระคุณมากๆ เลยนะคะ"
"ฉันเป็นพวกชอบรีวิวอยู่แล้วล่ะเวลาไปไหนหรือว่ากินอาหารร้านไหน ถ้าชอบก็จะรีวิวไปตามสไตล์ที่ตัวเองชอบ แต่ถ้ามีอะไรต้องปรับปรุงตรงไหนฉันก็จะรีวิวให้คำแนะนำไปแหละ"
"ยังไงก็ขอบคุณมากๆ นะคะคุณลูกค้า"
"ค่ะ ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะ"
"ค่ะ ขอให้นอนหลับสบายนะคะ"
หญิงสาวเดินกลับมาที่ห้องพักของตัวเองซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ พอกลับมาถึงก็ลงตัวลงนอนไปทันที เพราะวันนี้เดินทางเหนื่อยบวกกับจัดของใส่ตู้ภายในห้องอีก
ครืด ครืด ครืด
"อืม...โทรมาทำไมเนี่ยดึกแล้วนะ"
( นอนแล้วหรอครับ )
"อือ วันนี้เหนื่อยอ่ะจะหลับแล้วเนี่ย"
( เพิ่งจะกินข้าวอิ่มมานั่งให้อาหารมันย่อยก่อนสิครับ ไปนอนเลยแบบนั้นเดี๋ยวก็เป็นกรดไหลย้อนหรอก )
"หือ..??" เธอดีดตัวลุกขึ้นด้วยความงุนงง เขารู้ได้ยังไงว่าเธอเพิ่งจะกินข้าวอิ่มมาทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็ยังไม่ได้คุยกัน และเธอก็ไม่ได้บอกเขาเลยว่าจะไปกินข้าวตอนไหนกลับมาตอนไหน "นายรู้ได้ยังไงเนี่ย"
( สงสัยผมมีตาทิพย์มั้งครับ ) เขาพูดติดตลก
"เอาดีๆ ดิ เล่นแบบนี้ฉันก็กลัวเหมือนกันนะ ยิ่งอยู่คนเดียวด้วย"
( พี่ออกมานอกบ้านสิครับ )
"หือ..."
น้ำผึ้งลุกออกจากเตียงก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปจากตัวบ้าน ก่อนที่จะตกใจกับภาพตรงหน้า ออสตินอยู่ในบ้านหลังที่อยู่ติดกับเธอ เขาโบกมือทักทายพร้อมกับรอยยิ้มในขณะที่เธอกำลังยืนตกใจอยู่
"ดะ เดี๋ยว นายมาได้ยังไง"
( ก็ตอนที่โทรหาพี่ผมกำลังขับรถมาที่นี่ไงครับ )
"บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมา นี่นายไม่กลัวโดนเจ้านายด่าหรือไง"
( ก็ผมทำงานเสร็จแล้วและก็บอกเจ้านายเราด้วยว่าจะมาเที่ยว แล้วเจ้านายก็อนุญาตแล้วนะครับ เขาจะมาด่าผมทำไมล่ะ )
"แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันพักอยู่ที่นี่"
( สงสัยผมคงจะรู้ใจพี่ไปหมดเลยมั้งครับ )
"ออสติน" น้ำเสียงที่เธอพูดออกไปบวกกับสีหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่าเธอกำลังจริงจังกับเรื่องนี้ และไม่ชอบที่เขาพูดเล่นแบบนั้น
( ขอโทษครับ พอดีผมเห็นใบปลิวที่บ้านของพี่น่ะ ก็เลยคิดว่าพี่คงจะมาที่นี่และมันก็เป็นความจริงด้วย )
"เฮ้อ นายนี่ทำให้ฉันตกใจได้ตลอดเลยนะ"
( คืนนี้ฝันดีนะครับ )
"อืม ฝันดี"
เช้าวันต่อมา ก๊อกๆๆ "อือ..." ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเคาะประตูด้านนอก ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วคว้าโทรศัพท์มือถือเพื่อดูเวลา เวลานี้เกือบจะเก้าโมงเช้าแล้ว นี่ฉันนอนอะไรขนาดนี้ ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่รู้ว่าเสียงคลื่นทะเลมันกล่อมด้วยหรือเปล่าแต่เมื่อคืนนอนหลับสบายมาก "ออสติน""อรุณสวัสดิ์ครับ""มาปลุกฉันทำไมล่ะ" "ไปกินข้าวกันครับผมเตรียมให้แล้ว""หืม.." "ผมเห็นพี่ยังไม่ออกมาจากห้องก็เลยให้พนักงานเอาอาหารเช้ามาให้ครับ" "อืม...ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยขอฉันอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน" "ครับ งั้นผมรออยู่ด้านนอกนะ""อือๆ" ผ่านไปสักพัก.."กินเยอะๆ นะครับ""ขอบใจ" "เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม""ก็สบายนะ ว่าแต่นายเถอะจะมาเที่ยวกี่วันล่ะ""ก็พี่กลับตอนไหนผมก็กลับพร้อมพี่แหละ เราจะได้กลับพร้อมกัน กลับกับผมไม่เสียตังค์นะครับ" "....." ฉันนั่งกินข้าวพร้อมกับนั่งฟังออสตินพูดไปด้วย เด็กนี่ดูเป็นคนเฟรนลี่ดีนะคุยง่ายคุยเก่งรู้จักหว่านล้อมด้วย นี่ถ้าฉันเจอหมอนี่สมัยสาวๆ คงจะหลงคารมไปแล้วล่ะ "ทำไมพี่ถึงยังไม่ยอมคบกับผมอีกล่ะครับ" "ถามทำไม?""ก็ผมอยากรู้นี่ อีกอย่างพี่ก็ไม่ยอมบอกผมเลยว่าผมต้องทำยังไงปรับ
“อึกอืม…” ฉันร้องครางเมื่อถูกเขาสอดลิ้นเข้ามาในปาก พัวพันจนน้ำลายเหนอะหนะไปหมด แถมมือของเขาก็ซุกซนลูบไล้ไปทั่วร่างกายจนขนลุกซู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้เขาอุ้มฉันเข้ามาในห้องนอนแล้ว ทั้งที่ฉันก็ดูตัวใหญ่แต่เขาสามารถอุ้มฉันได้อย่างกับฉันเป็นสำลี แข็งแรงจริงๆ เด็กคนนี้ “พี่น้ำผึ้ง ถอดเสื้อให้ผมหน่อยสิครับ” “….” ฉันเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อของเขา ในขณะที่ตาของเรายังจ้องประสานกันอยู่ ทันทีที่กระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดเขาก็พุ่งเข้ามาจูบฉันอีกรอบทันที พร้อมกับถกเสื้อของตัวเองออกไปจนส่วนบนของเขาเปลือยเปล่า แน่นอนว่าไอ้คนที่ชอบความงามของกล้ามเนื้อแบบฉันก็ลูบไล้เล่นอย่างเมามันเลยล่ะ ผิวเนื้อของเขาเรียบเนียน สีผิวเข้มนิดๆ แต่พอมีเหงื่อออกมาแล้วมันทำให้เขาดูดีมากๆ เลยล่ะ “ผมชอบหน้าอกพี่จัง ขอกินนมหน่อยสิครับ” “อืม…” ฉันครางออกมาเป็นเสียงเชิงอนุญาต ก่อนที่ออสตินจะโน้มตัวลงมาดูดดึงที่หน้าอกของฉัน มันเจ็บแปล๊บๆ ปนกับรู้สึกดี ลิ้นร้อนๆ สลับกับการดูดดึงที่ทำร่วมกัน อีกข้างที่ไม่ได้สัมผัสก็บีบเค้นไปด้วย เด็กนี่เก่งชะมัดเลย ดูช่ำชองเรื่องบนเตียงจนฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเซ็กซ์ครั้งแรกฉันเป็นคนพรากไป “อื
หลังจากที่ฉันกับออสตินร่วมรักกันแทบทั้งคืนวันนี้ฉันก็ตื่นสายอีกตามเคยและตื่นขึ้นมาพร้อมกับอยู่ในอ้อมกอดของเขา "อยู่นิ่งๆ สิครับ" "นะ นายตื่นนานแล้วหรอ?" ฉันตกใจเมื่อจู่ๆ เจ้าเด็กบ้ามันก็พูดขึ้นมา "ตื่นได้สักพักแล้วล่ะครับแต่เห็นว่าพี่ยังไม่ตื่นก็เลยไม่อยากปลุก" "ปล่อยฉันได้แล้ว" "สายป่านนี้แล้วพนักงานคงเก็บอาหารเช้ากันหมดแล้วเราสองคนคงต้องไปซื้อกันเอาเอง" "อืม..." "นอนต่ออีกหน่อยไหมครับดูพี่ยังเหนื่อยๆ นะ" ออสตินลุกขึ้นมาแล้วกอดฉันจากด้านหลัง ขณะที่ฉันกำลังจัดแจงผ้าขนหนูเพื่อที่จะออกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง "ฉันไม่ใช่พวกขี้เซา ตื่นแล้วก็คือตื่นเลยไม่มีนอนต่อ""อ่าครับผม""นายเองก็อาบน้ำแต่งตัวซะจะได้ออกไป จะมาหวังให้ฉันรอ ฉันไม่รอให้เสียเวลาหรอกนะ" "ครับ" หลังจากนั้นฉันก็แยกย้ายกลับเข้าบ้านพักของตัวเอง ไม่นานก็ออกไปหาของกินที่ร้านอาหารข้างนอกด้วยกัน "วันนี้ไม่ใช่วันหยุดทำไมคนเยอะจัง" ออสตินบ่นพึมพำขณะที่เราสองคนกำลังเดินกลับเข้าไปในตัวของห้องต้อนรับ ที่ฉันเข้ามาเช็คอินก่อนจะเข้าพัก ซึ่งมันมีอะไรหลายๆ อย่างรวมกันอยู่ตรงนี้ จะว่าไปคนก็เยอะจนดูพลุกพล่านอย่าง
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง "มาแล้วๆ จะกดกริ่งทำไมล่ะเนี่ยปกติก็เปิดเข้ามาเลยไม่ใช่หรือไง" ฉันเดินออกมาพร้อมกับบ่นไปด้วยเพราะคิดว่าเป็นออสติน รายนี้กดกริ่งในช่วงแรกๆ ที่มาหาฉันที่บ้านแต่พอนานเข้าฉันก็ให้เขาเปิดประตูเข้ามาเลย เพราะขี้เกียจออกไปเปิดประตูให้แค่โทรมาบอกก่อนก็เท่านั้น "ฉันนึกว่าไม่ใช่เธอก็เลยกดกริ่งเรียกก่อน" "คุณ..." น่าตกใจที่ตรงหน้าของฉันไม่ใช่ออสตินแต่เป็นอดีตสามีของฉัน "มาทำไม?""ไม่คิดว่าเธอจะยังอยู่บ้านหลังนี้นะ""มันเรื่องของฉัน ว่าแต่คุณเถอะมีธุระอะไรทำไมถึงมาถึงที่นี่""จะไม่เชิญแขกเข้าบ้านหน่อยหรอ?""ไม่จำเป็นอ่ะ มีอะไรก็รีบๆ พูดมา จะได้กลับไป""แต่ตรงนี้แดดมันร้อนนะ""งั้นคุณก็รีบๆ พูดอย่ามามัวเสียเวลาถ้าไม่อยากร้อนไปมากกว่าเดิม" ด้านนอกอากาศร้อนแต่ฝั่งของฉันมันมีต้นไม้ปกคลุมอยู่เลยไม่ได้ร้อนกับเขาไปด้วย และฉันก็ไม่ได้ซีเรียสหรือต้องรู้สึกอะไรที่เขาจะต้องยืนตากแดดแบบนั้น ทนได้ก็ทนแค่นั้นแหละ "เธออยู่คนเดียวหรอ?""....." ฉันไม่ได้ตอบอะไร แต่ก่อนอยู่กับพ่อแม่ก็จริงแต่ตอนนี้พวกท่านก็เสียไปหมดแล้วฉันก็เลยอยู่คนเดียว อันที่จริงบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของฉันกับเขานั่นแหละ แ
แกร๊ง!~"พี่น้ำผึ้ง!""อะไร เสียงดังเชียว" "พี่ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?" "เป็นอะไรตรงไหนนายพูดอะไรของนายเนี่ย" มาถึงได้ออสตินก็สาดคำถามใส่ฉันรัวๆ จนฉันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามไหนก่อนดี "ตะกี้ที่ผมเลี้ยวรถเข้ามาผมเจอคนที่มาหาพี่ที่ทะเลวันนั้นด้วย เขามาหาพี่ใช่ไหมแล้วเขาไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่ไหม?""ไม่ ฉันไม่ได้ให้เขาเข้าบ้าน ยืนคุยกันอยู่ตรงหน้ารั้วแล้วเขาก็กลับไป" "เฮ้อ โล่งใจไป""นี่นายกลัวอะไรของนายเนี่ย?""ผมกลัวว่าเขาจะมาทำอะไรพี่น่ะ" "ผู้ชายคนนั้นฉันรู้จักดี เขาขี้ขลาดจะตาย ไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก" "แต่คนแบบนี้พี่ก็อย่าไปประมาทนะครับ""เออน่า มันไม่มีอะไรหรอกนายไม่ต้องกังวล" "ผมเป็นห่วงพี่จังเลย ตอนกลางวันพี่ก็อยู่บ้านคนเดียวอีก" ออสตินบ่นพึมพำขณะที่เขากำลังจัดอาหารใส่จานมาวางไว้บนโต๊ะกินข้าว เด็กนี่ดูใสซื่อจะตายไปไม่เห็นจะเป็นคนเห็นแก่เงินหรือเข้ามาเพื่อหลอกเอาเงินฉันตรงไหนเลย ฉันรู้ว่าอดีตสามีของฉันเขาพยายามพูดเพื่อให้ฉันมองออสตินในแบบที่ไม่ดี แต่ฉันก็พอจะรู้จักหมอนี่พอสมควรมันถึงทำให้ฉันรู้ว่าสิ่งที่อดีตสามีพูดมันก็แค่คำพูดที่หวังจะให้ฉันหวาดระแวงในตัวของออสตินก็เท่านั้น ถึงเขาจะเ
คอนโดออสติน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กนี่จะมีเงินมากมายขนาดนี้ ทั้งรถที่เขาขับ คอนโดหรูหลักล้าน รวมไปถึงการแต่งกายที่บ่งบอกถึงฐานะทางการเงิน ตกลงนี่เป็นแค่พนักงานบริษัทจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย นึกว่าเป็นพวกลูกมหาเศรษฐีแน่ะ "มองอะไรล่ะครับเข้ามาสิ" "ถามจริงนะออสติน นายดูรวยมากเลยอ่ะไม่อยากจะเชื่อ แบบนี้จะไม่มีผู้หญิงมาสนใจนายได้ยังไงกัน" "ผมก็ไม่ได้บอกนี่ครับว่าไม่มีผู้หญิงมาสนใจผม เพียงแต่ผมไม่ได้สนใจใครเลยต่างหาก" "....." "เข้ามาเถอะครับ" พอเข้าไปในตัวคอนโดทั้งกว้างทั้งใหญ่กว่าบ้านที่ฉันอยู่หลายเท่าเลย มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบทุกอย่าง ขนาดห้องนั่งเล่นยังติดเครื่องปรับอากาศ ในห้องนอนก็หรูหราหมาเห่าเตียงกว้างมีโคมไฟข้างๆ อย่างกับในละครทีวี ในห้องน้ำก็มีอ่างน้ำใหญ่ๆ สำหรับนอนแช่ ห้องอาบน้ำก็เป็นห้องกระจกด้วย "มันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอครับ" "ก็คนมันไม่เคยเห็นนี่นา" "ห้องน้ำอยู่ทางโน้นนะครับ ส่วนตู้เก็บเสื้อผ้าอยู่ฝั่งนี้ พี่เอาเสื้อผ้าไปเก็บในตู้เสื้อผ้าได้เลย ของทุกชิ้นในคอนโดพี่สามารถใช้ได้ แต่ถ้าอันไหนใช้ไม่เป็นก็มาถามผมได้นะครับ""แล้วถ้าฉันทำพัง นายจะเรียกเก็บฉันขนาดไหนเนี่ย"
"อ๊ะ อะ ออสติน เดี๋ยวก่อน""อืม พี่บอกเองว่าตกกลางคืนค่อยทำกัน ตอนนี้ไม่ใช่กลางคืนตรงไหนครับ" "ก็นายเล่นทำแบบไม่ให้ฉันได้ตั้งตัวนี่""ขอโทษครับ ผมจะทำให้เบาลงนะ" "อืม..." ออสตินเอื้อมมือไปหยิบถุงยางมากล่องนึง ก่อนจะแกะออกจากกล่องแล้วหยิบมาคาบไว้ในปาก แล้วลุกไปถอดเสื้อตัวเอง "ฉันใส่ให้ไหม?" "...." เขาพยักหน้าตอบ ก่อนที่ถุงยางจะถูกน้ำผึ้งหยิบไปจากปาก เธอฉีกแล้วสวมมันเข้ากับแก่นกายตรงหน้า "มือพี่นุ่มจังเลย""รีบใส่เข้ามาสิ""ได้ครับ" ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกัน ก่อนที่คนตัวโตจะแทรกเข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเธอ จากนั้นก็สอดแก่นกายลำยาวเข้าไปในช่องทางรักคับแคบของเธอทีละนิดจนสามารถใส่เข้าไปได้จนสุดลำ "อึกอืม...นะ แน่นอ่า..""ดะ เดี๋ยวนะอย่าเพิ่งขยับ" มือเล็กจับต้นแขนแกร่งเอาไว้แน่น ภายในมีการกระตุกคล้ายเนื้อที่กำลังเต้นตุบๆ จนทำให้ออสตินสัมผัสได้ "อืมพี่ครับ...""จูบฉันหน่อยสิ" "ครับ..." ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวาน ก่อนที่จะตวัดเลียภายในอย่างเมามันและในขณะเดียวกันช่องทางที่เชื่อมต่อกันอยู่ก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ จนมีเสียงครางดังออกมาจากหญิงสาว “แฮ่ก ออสติน…”“อืม
เช้าวันต่อมา ออสตินตื่นมาในตอนเช้า ทว่าเขากลับไม่พบหญิงสาวที่ซึ่งควรจะนอนอยู่บนแขนของเขาดั่งเช่นเมื่อคืน ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงรีบลุกออกจากเตียงเพื่อตามหาเธอ จนกระทั่งได้เจอกับน้ำผึ้งกำลังยืนทำอาหารเช้าอยู่ในครัว หมับ! เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง พร้อมกับสูดดมกลิ่นกายหอมๆ จากเธออย่างหลงใหล “อืออย่าสิ ฉันกำลังทำอาหารเช้าให้อยู่นะ” “ตื่นมาก่อน ทำไมไม่ปลุกผมล่ะครับ” ออสตินพูดข้างหูเสียงแผ่ว มือก็เริ่มซุกซนไปทั่งร่างกายของเธอ เพราะน้ำผึ้งใส่เพียงชุดนอนตัวน้อยๆ บางๆ เท่านั้น “แล้วนายจะตื่นมาทำไมแต่เช้า มีเวลานอนก็นอนไปสิ เดี๋ยวก็ต้องไปทำงานอีก” “ก็ผมตกใจนี่ ตื่นมาแล้วไม่เจอพี่”“ฉันไม่ไปไหนหรอก แค่ตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้เท่านั้นเอง”“อืม…”“อย่าสิออสติน”“ผมมีอารมณ์แล้วน่ะ ขอทำได้ไหมครับ” “…..” เธอไม่ได้ตอบกลับ แต่ก็สัมผัสได้ว่าตรงนั้นของเขามันแข็งขึ้นมาแล้วจริงๆ และตอนนี้เขาก็กำลังขยับเอวเบาๆ เพื่อให้ท่อนเอ็นของตัวเองถูไถไปกับก้นของเธอ “นะ นายจะไปทำงานสายเอานะ”“ไม่สายหรอกครับ ที่ทำงานใกล้แค่นี้เอง”“อืม….”“ใส่แล้วนะครับ”“ถุงยาง..อึก”“เดี๋ยวผมไปหยิบก่อน”ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบไปห
สามปีต่อมาในระยะเวลาสามปีที่ผ่านมาฉันกับออสตินคอยช่วยกันเลี้ยงดูลูกเป็นอย่างดี มันก็มีบ้างที่คนเราจะต้องเหนื่อย และมันก็มีบ้างที่เราจะมีปากเสียงกันแต่สุดท้ายแล้วเราก็เลือกที่จะปรับความเข้าใจกันเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะอยู่ด้วยกันแล้วจะมีความคิดเห็นบางอย่างไม่ตรงกันและมีปากเสียงกันบ้าง แต่พอเราลองถอยกันคนละก้าวและพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมามันก็ทำให้เราสองคนเข้าใจกันปรับความเข้าใจกันมันเลยไม่มีการทะเลาะกันใหญ่โต ตอนนี้ฉันกำลังท้องลูกคนที่สองได้ห้าเดือนแล้วเป็นผู้หญิง ตอนแรกออสตินก็ไม่กล้าที่จะให้ฉันท้องอีกเพราะกลัวว่าฉันจะต้องเจ็บ รายนั้นกลัวฉันเจ็บมากๆ ถึงขั้นมีความคิดที่จะไปทำหมันตัวเองเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีลูกอีกฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บอีกทั้งที่ตัวเองคิดเอาไว้ก่อนหน้านั้นแล้วว่าจะมีลูกอีกหลายๆ คนลูกจะได้ไม่เหงา สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องปลอบใจและอธิบายให้เขาเข้าใจจนเขาล้มเลิกความคิดที่จะไปทำหมัน และตอนนี้ออสก้ากำลังเข้าเรียนในชั้นเตรียมอนุบาล ออสตินจะขับรถไปส่งทุกๆวันพอเลิกงานก็จะแวะรับลูกชายกลับมาด้วยเพราะงั้นฉันเลยไม่ได้ต้องวุ่นวายตรงนี้ ตอนเช้าตื่นมาออสตินก็จะเป็นคนจัดแจงอาบน้ำแต่งตัว
เวลาต่อมา ตอนนี้ฉันคลอดลูกแล้วและก็กลับมาอยูที่บ้านแล้วด้วย ลูกตัวใหญ่แต่ก็คลอดออกมาเองได้เพราะร่างกายของฉันแข็งแรงพอที่จะคลอดเองได้ ก่อนหน้านั้นออสตินเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเลย เพราะก่อนจะคลอดฉันมีอาการปวดที่เรียกว่าปวดสุดๆ ปวดจนหน้าซีดไปหมด ปวดจนตัวบิดงอ มันเหมือนร่างกายมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ที่เขาว่ากันว่าการคลอดลูกของผู้หญิงมันเจ็บปวดที่สุดแล้วเพิ่งจะเข้าใจก็วันนี้นี่แหละ “เฮ้อ…”“เจ็บแผลหรือเปล่าครับพี่”“ไม่หรอก ไม่เจ็บแล้ว” ฉันตอบ พอคลอดเสร็จแล้วพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลสองวันก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ เพราะร่างกายมันฟื้นตัวได้เร็วกกว่า ลูกของฉันเองก็แข็งแรงสมบูรณ์ดีเลยกลับบ้านได้พร้อมกับฉันเลย ตอนนี้ก็ได้แม่บ้านกับออสตินคอยดูแลอยู่ฉันเลยได้มีเวลาพักฟื้นตัวเอง เขาไม่ยอมให้ฉันได้หยิบจับอะไรเลยนอกจากนอนดูพวกเขาช่วยกันเลี้ยงลูกนิ่งๆ “คุณหนูน้อยเลี้ยงง่ายจังเลยค่ะ ไม่ร้องงอแงเลย” “ดีแล้วค่ะที่เลี้ยงง่าย ถ้าแกเลี้ยงยากทุกคนคงต้องเหนื่อยเพิ่มกันแน่ๆ เลยค่ะ” “พี่ครับ..ผมพาขึ้นไปพักไหมครับ”“ไม่เป็นอะไรหรอก ให้ฉันได้นั่งรับลมอยู่ข้างล่างนี่แหละ ตอนเย็นๆ ว่าจะไปเดินเล่นสักหน่อย เหมือนจ
ออสติน Talk "จะเข้ามากอดอะไรขนาดนั้น""....." พอพี่น้ำผึ้งพูดผมก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันที ตอนนี้ผมกำลังเอาหูแนบฟังลูกที่กำลังดิ้นอยู่ในท้อง ถึงแม้ตอนที่ผมเข้ามาสัมผัสแกจะไม่ดิ้นเลยก็เถอะ แต่ผมก็จะรออยู่แบบนี้จนกว่าจะได้เห็นว่าลูกดิ้นเป็นแบบไหน พี่น้ำผึ้งบอกเสมอว่าลูกชอบดิ้นตอนกลางคืนจนทำให้พี่แกนอนไม่ค่อยหลับบวกกับท้องที่ใหญ่ขึ้นด้วย ผมมักจะรอดูว่าลูกจะดิ้นตอนไหนแต่ทุกครั้งก็ต้องเผลอหลับไปเพราะเหนื่อยจากการทำงานมาแล้ว "พี่หนักท้องไหม?""ก็มีบ้าง ท้องฉันมันโตขึ้นตั้งเยอะ จะบอกไม่หนักเลยก็แปลกสิ" "อืม..." ท้องใหญ่ๆ ของพี่น้ำผึ้งเริ่มมีรอยแตกลาย คุณหมอบอกว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับคนท้องบางคนที่พอหน้าท้องขยายแล้วก็จะมีรอยแตกแบบนี้ ผมไม่ได้มองว่ามันน่าเกลียดเลย กลับกันผมรู้สึกสงสารพี่น้ำผึ้งด้วยซ้ำที่ต้องยอมเสียสละร่างกายยอมตัวแตกลายเพื่ออุ้มท้อง ที่เขาว่ากันว่าผู้หญิงมักจะเสียเปรียบผู้ชายมันคงจะจริงสินะเพราะผู้ชายไม่สามารถท้องได้ ไม่สามารถเป็นประจำเดือนได้ "ทำไมนายชอบจูบท้องฉันนักล่ะ""จูบเพราะแสดงความรักกับลูกแล้วก็จูบเพราะผมอยากจูบ" ".....""พี่ครับ...ถ้าคลอดลูกคนนี้แล้ว พี่ไม่อยากม
ออสติน Talk "จะเข้ามากอดอะไรขนาดนั้น""....." พอพี่น้ำผึ้งพูดผมก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันที ตอนนี้ผมกำลังเอาหูแนบฟังลูกที่กำลังดิ้นอยู่ในท้อง ถึงแม้ตอนที่ผมเข้ามาสัมผัสแกจะไม่ดิ้นเลยก็เถอะ แต่ผมก็จะรออยู่แบบนี้จนกว่าจะได้เห็นว่าลูกดิ้นเป็นแบบไหน พี่น้ำผึ้งบอกเสมอว่าลูกชอบดิ้นตอนกลางคืนจนทำให้พี่แกนอนไม่ค่อยหลับบวกกับท้องที่ใหญ่ขึ้นด้วย ผมมักจะรอดูว่าลูกจะดิ้นตอนไหนแต่ทุกครั้งก็ต้องเผลอหลับไปเพราะเหนื่อยจากการทำงานมาแล้ว "พี่หนักท้องไหม?""ก็มีบ้าง ท้องฉันมันโตขึ้นตั้งเยอะ จะบอกไม่หนักเลยก็แปลกสิ" "อืม..." ท้องใหญ่ๆ ของพี่น้ำผึ้งเริ่มมีรอยแตกลาย คุณหมอบอกว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับคนท้องบางคนที่พอหน้าท้องขยายแล้วก็จะมีรอยแตกแบบนี้ ผมไม่ได้มองว่ามันน่าเกลียดเลย กลับกันผมรู้สึกสงสารพี่น้ำผึ้งด้วยซ้ำที่ต้องยอมเสียสละร่างกายยอมตัวแตกลายเพื่ออุ้มท้อง ที่เขาว่ากันว่าผู้หญิงมักจะเสียเปรียบผู้ชายมันคงจะจริงสินะเพราะผู้ชายไม่สามารถท้องได้ ไม่สามารถเป็นประจำเดือนได้ "ทำไมนายชอบจูบท้องฉันนักล่ะ""จูบเพราะแสดงความรักกับลูกแล้วก็จูบเพราะผมอยากจูบ" ".....""พี่ครับ...ถ้าคลอดลูกคนนี้แล้ว พี่ไม่อยากม
เวลาต่อมา ออสตินคอยดูแลฉันเป็นอย่างดีไม่ว่าจะลุกจะเดินหรือจะทำอะไรเขาจะเป็นคนจัดการให้ทุกครั้ง ออสตินดูแลฉันอยู่เป็นอาทิตย์หลังจากนั้นเขาก็กลับไปทำงานต่อเพราะเขามั่นใจแล้วว่าอาการแพ้ท้องของฉันมันไม่ได้หนักหนาอะไรและที่บ้านก็ยังมีแม่บ้านคอยอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย แต่ออสตินก็ยังจะกลับบ้านเร็วกว่าปกติ บางครั้งก็จะกลับมาในช่วงเที่ยงๆ ไม่ได้กลับไปทำงานต่อ ออสตินทั้งทำงานไปด้วยดูแลฉันไปด้วย จนบางครั้งฉันก็แอบห่วงสุขภาพของเขาเหมือนกัน อาการแพ้ท้องของฉันมันไม่ได้หนักหนาอะไร ฉันไม่ได้อาเจียนจนกินอะไรไม่ได้ จะมีก็แค่รู้สึกเวียนหัวบ้างเป็นบางครั้ง ออสตินสั่งห้ามฉันทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะงานเล็กงานน้อย และเขาก็สั่งกำชับกับแม่บ้านเอาไว้อย่างดีเลยด้วย ฉันแอบไม่ได้หรอกเพราะเรื่องนี้แม่บ้านก็เห็นด้วยกับออสตินไม่มีใครเห็นด้วยกับฉันเลย "ผมกลับมาแล้วครับ" "วันนี้กลับเร็วอีกแล้วนะ" "ก็กลับมาดูแลพี่ไงครับ" "นายเองก็พักบ้างสิดูแลแต่ฉัน แต่ตัวนายไม่ได้พักเลยแบบนี้ฉันก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะ" "พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยครับ ภรรยาของผมกำลังท้องลูกของผมอยู่สามีอย่างผมก็ต้องดูแลภรรยาอย่างเต็มที่สิครับ""แต่นายก็
ออสติน Talk ตอนเย็นหลังเลิกงาน ผมขับรถกลับมาที่บ้านตามปกติเหมือนอย่างเคย บางวันผมก็ขับรถเอง วันไหนเหนื่อยขี้เกียจขับรถก็จะมีคนขับรถค่อยขับรถไปส่งที่บริษัท แต่วันนี้ผมขับรถกลับมาเอง "พี่ค้าบ..." พอกลับมาถึงสิ่งที่ผมทำอย่างแรกเลยคือการได้อ้อนพี่น้ำผึ้ง ผมชอบเข้าไปกอดเธอหอมแก้มเธอ การได้ทำแบบนี้มันทำให้ผมหายเหนื่อยจากที่ทำงานมาเป็นปลิดทิ้งเลย "วันนี้เหนื่อยไหม""เหนื่อยครับ แต่พอเห็นหน้าพี่แล้วก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยครับ""อ้อนเก่งนักนะนายเนี่ย" "ผมขอชาร์จแบตหน่อย" "หิวหรือยัง กินข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำก็ได้จะได้พักทีเดียวเลย""ครับ" ทุกๆ อย่างมันไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย ผมกลับมาจากที่ทำงานกินข้าวพร้อมกับพี่น้ำผึ้งแล้วก็ขึ้นไปนอนด้วยกัน เราสองคนไม่ได้เที่ยวที่ไหน กลับกันเราใช้ชีวิตดั่งเช่นสามีภรรยาทั่วไปมากกว่า พี่น้ำผึ้งเธอจะคอยทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน ทำอาหารไว้รอผมในทุกๆ วัน มันอาจจะไม่ได้พิเศษอะไรในสายตาของคนอื่นแต่ในสายตาของผมการได้เห็นหน้าพี่น้ำผึ้งในทุกๆ วันได้พูดคุยกับเธอได้บอกรักเธอมันเป็นวันที่แสนพิเศษสำหรับผมมากที่สุดเลย เพราะงั้นผมถึงได้คิดว่าทุกๆ วันที่ผมตื่นมาแล้ว
ตอนเช้าวันถัดมา “ผมไปก่อนนะครับพี่ เลิกงานแล้วจะรีบกลับมานะครับ”“อื้ม อย่าหักโหมล่ะ พักเที่ยงก็กินข้าวด้วยห้ามอดนะ เข้าใจไหม”“เข้าใจแล้วค้าบ” “ไปเถอะ” ฉันยืนมองออสตินเดินออกไปขึ้นรถ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปด้านใน รีบขึ้นไปด้านบนทันทีเพราะฉันมีสิ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือตรวจครรภ์ว่าตัวเองกำลังท้องจริงๆ หรือเปล่า ฉันรีบหยิบซองยาที่แอบให้แม่บ้านไปซื้อมาให้เมื่อเช้าเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะรีบจัดการตรวจตามที่ตัวเองพอจะรู้ และก็นั่งรอผลตรวจอยู่ห้านาที ในที่สุด…ผลตรวจก็ออกมา ปรากฏว่าฉันกำลังท้องจริงๆ แม้ที่ตรวจครรภ์จะขึ้นสองขีดจางๆ แต่ฉันก็มั่นใจ เพราะอาการที่ฉันกำลังเป็นอยู่มันก็คล้ายกับคนท้องมากจริงๆ ฉันคงต้องรีบไปฝากท้องสินะ เพื่อที่จะได้เอาสมุดตรวจครรภ์มายืนยันความจริงว่าฉันกำลังท้องจริงๆ ไม่ใช่แค่ลมปาก “คุณน้ำผึ้งจะออกไปไหนคะ?”“จะไปโรงพยาบาลน่ะ บ่ายๆ ถึงจะกลับมานะ ห้ามใครบอกออสตินล่ะว่าฉันไปไหน”“ผลตรวจเป็นยังไงคะ ใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า”“…..” แม่บ้านทุกคนต่างยืนมองฉันด้วยสีหน้าที่รอลุ้นคำตอบจากฉัน พวกเขาดูตื่นเต้นกันมากเลยนะเนี่ย “ค่ะ มันขึ้นสองขีด แต่ต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกทีน่ะค่ะเพ
ผ่านมาได้เดือนกว่าๆ “อืม…” ฉันนั่งกุมขมับตัวเองเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ มันรู้สึกมึนๆ จะเวียนหัวก็ไม่เชิง อาการพวกนี้ฉันเป็นมาได้สองสามวันแล้ว แต่ก็คิดว่าเพราะนอนไม่ค่อยหลับด้วยหรือเปล่าเลยเป็นแบบนี้ แต่มันก็เป็นค่อนข้างหนักเพราะมันทำให้ฉันทำงานบ้านอะไรไม่ได้เลยจึงต้องทิ้งงานบ้านทุกอย่างให้แม่บ้านทำทั้งหมด "คุณน้ำผึ้งคะ รับน้ำหวานเย็นๆ สักแก้วไหมคะเผื่อจะดีขึ้น" "อ่า ก็ดีเหมือนกันค่ะ" "ถ้างั้นรอสักครู่นะคะ" ฉันนั่งรออยู่ได้ไม่นานแม่บ้านก็เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำหวาน "ถ้าอาการไม่ดีขึ้นคุณน้ำผึ้งไปหาหมอดีกว่าไหมคะ เดี๋ยวดิฉันโทรหาคุณออสตินให้" "ไม่ต้องๆ ห้ามบอกเรื่องนี้กับออสตินเด็ดขาด" "....." "ฉันไม่อยากให้เขาต้องเป็นห่วง แค่งานที่บริษัทของเขาที่ต้องทำมันก็เยอะมากแล้ว ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคงเพราะนอนดึกตื่นเช้าด้วยก็เลยเพลียๆ""งั้นก็ขึ้นไปนอนพักเถอะค่ะไม่ต้องห่วงงานบ้านหรอก เดี๋ยวดิฉันกับพวกแม่บ้านจะช่วยกันทำให้เสร็จเองค่ะ""ค่ะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง" ฉันกลับขึ้นไปนอนบนห้องตามที่แม่บ้านบอกจริงๆ แต่สุดท้ายก็ยังนอนไม่หลับเหมือนเดิม ฉันพยายามข่มตาให้นอนหลับแล้ว แต่ดูเ
พั่ก! พั่ก! พั่ก!แก่นกายใหญ่กระแทกเข้าออกช่องทางรักอย่างหนักหน่วง ร่างกายของหญิงสาวสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทก พร้อมกับเปล่งเสียงร้องครางออกมาไม่ยอมหยุด สายตาของเธอพร่ามัวแทบมองสิ่งตรงหน้าไม่ชัดแล้ว ยิ่งถูกกระแทกแรงขึ้นก็ยิ่งทำให้เธอร้องครางออกมาเสียงดังมากขึ้น ทว่าเธอต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองเพราะตอนนี้ไม่ได้อยู่ในห้อง แต่อยู่นอกระเบียงด้านนอกซึ่งเสียงครางที่ดังออกมามันอาจจะทำให้คนได้ยินได้ “อึก..อ๊ะอ๊ะ อึ๊อื้ม…” มือเรียวปิดปากของตัวเองไว้แน่น เพราะหากมือหลุดไปเสียงอาจจะเล็ดลอดออกมาได้ “อืม…มันดีมากเลยนะครับพี่ อึก..ผมจะคลั่งให้ได้อยู่แล้วครับ” ออสตินพูดกระซิบเสียงแผ่วข้างหู ลมหายใจอุ่นๆ ที่ถูกพ่นออกมาพร้อมกับคำพูดเสียงกระเส่ามันทำเอาเธอขนลุกซู่จนเบิกตาโพลง “ละ ลึกไป ออสติน…เฮือก!!” หญิงสาวตาเบิกโพลงเมื่อช่องทางรักมันคับแน่นจนรู้สึกได้ตรงท้องน้อย เขากดท่อนเอ็นเข้ามาลึกมากและปลดปล่อยน้ำกามเข้ามาในท้องของเธอจนรู้สึกอุ่นวาบในทันที ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนทับร่างของภรรยาสาวพร้อมกับลมหายใจที่หอบถี่ ในขณะที่เธอเองก็เหนื่อยและหมดแรงไม่ต่างกัน แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาคงไม่ยอมหยุดเพียงเท่านี้อย่างแน่