เขาคิดเอาไว้เสมอถ้าเขาได้ลูกสาวของดาววลัย เขาจะเอาหล่อนไว้เป็นเมีย ดาววลัยเงียบไปอึดใจ หล่อนรู้สึกตื่นเต้น ก่อนจะหลุดปากออกมา
“สามแสนค่ะ”เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะตัดสินใจ
“อืม มันก็ไม่เลวนี่ งั้นผมตัดสินใจ ตกลงเลย”
ดาววลัยยิ้ม “จริงหรือคะ ว่าน ”
ท่าทางหล่อนตื่นเต้นและดีใจ พร้อมกันนั้น ก็รู้สึกหดหู่ใจ ในการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตเหมือนกันใครว่าหล่อนไม่รักก้านแพรล่ะ ลูกที่เป็นคนโต หล่อนคลอดมาจากท้องของตัวเองแท้ๆ แต่ก็หักห้ามใจ เมื่อตัดสินใจไปแล้ว แต่ก็เพราะเมื่อมีอีกคน หล่อนไม่มีปัญญาเลี้ยงจึงต้องใช้วิธีนี้ตอนนี้เงินเหลือไม่เกินสามร้อยเอง ถ้าพลาดหล่อนก็หมดหวังและไม่มีที่จะไปอีกแล้ว
“ฮึ แล้วคุณจะมารับเงินวันไหน หรือว่าจะเอาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้” เขาบอกน้ำเสียงสุขุม
หล่อนยิ่งยินดี “เดี๋ยวนี้ เลยก็ได้ค่ะ”
ดาววลัยพูดด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น
“ฉันขอครึ่งหนึ่งก่อนค่ะว่านเพราะร้อนเงินมาก แล้วต่อไปคุณ ก็โอนผ่านสมุดบัญชีธนาคารของฉัน นี่ไงคะ หมายเลขบัญชี”
เธอถ่ายเอกสารเรียบร้อย ยื่นให้เขาตรงหน้า
เขาครุ่นคิดไปเพียงนิด ก่อนตอบว่า
“งั้นก็ได้ ”รับเอาเอกสารของหล่อนมาไว้ในมือ
“งั้น คุณต้องทำสัญญากับผมก่อน ทุกอย่างเลยนะ กันเบี้ยวไง ผมไม่ไว้ใจพวกคุณหรอก ทั้งผัวทั้งเมียนั่นแหละ เพราะมันขายลูกกินได้ อีกหน่อยคงขายตัวหากินทางนี้แหละ”
เขาเยาะเย้ยสบประมาทหล่อนได้แสบสันยิ่งนัก ดาววลัยเองก็รู้ตัวดีว่า หล่อนกลายเป็นผู้หญิงไม่ดีในสายตาของเขาแล้ว
“ได้ค่ะ” หล่อนพยักหน้า
“งั้น ตกลงทำเป็นสัญญานะ มีทนายความของผมช่วยเป็นพยานด้วยเดี๋ยวผมจะโทร.ให้เขามาที่นี่ด่วนจากนั้น คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ ห้ามมารบกวนเรื่องเงินกับผมอีกผมถือว่าผมซื้อขาดแล้วนะราคามิตรภาพในฐานะเพื่อนเก่า ที่ยังเหลือความรักให้คุณบ้าง แต่ว่าลูกของคุณ ผมจะเอาไปฆ่าไปแกงยังไงก็เรื่องของผมนะ ผมมีสิทธิ์เป็นเจ้าของคนเดียวแล้ว ไม่รู้ว่า โตขึ้นมานี่ จะแรดเหมือนแม่มันอีกหรือเปล่า แต่ผมไม่สนใจหรอกเลี้ยงได้ก็จะเลี้ยง ถ้าเลี้ยงไม่ได้ก็จะถีบหัวส่ง ไงล่ะ มันเหมาะสมไหม มันมีคุณค่าไหมกับการที่คุณทำลายลูกของตนเองโดยเสนอขายให้อย่างถาวร ไปบอกไอ้ผัวน่าโง่ของคุณได้เลยนะดาววลัย ผมเหี้ยมเกรียมพอ ที่จะแก้แค้นมัน เอาลูกของมัน มาเป็นเพื่อนเล่นไง หรือไม่ก็เป็นเครื่องสนองบนเตียงนอน”
ดาววลัยแทบจะเป็นลมใส่ ไม่นึกว่าเขาจะเป็นคนเช่นนี้ เธอนึกว่าเขาเป็นเทวดานักบุญผู้วิเศษ ที่แท้เขาเป็นคนที่จมอยู่กับความอาฆาตแค้น นี่ไม่รู้หล่อนคิดดีหรือคิดผิด ที่หล่อนจะให้ลูกแพรแก่เขาทั้งชีวิต
“ถ้างั้นดิฉัน เปลี่ยนใจคะว่าน ฉันขอคืนเงินให้คุณ ฉันไม่ยอมให้ลูกเป็นเครื่องมือเติมเชื้อความแค้นของคุณแน่”
เขามองไปที่หล่อนพร้อมหยันเยาะใส่
“ฮึ คุณคิดผิดแล้ว ดาววลัยเพราะผมซื้อแล้วนะ ผมจะไม่มีทางคืนคุณแน่ ในเมื่อคุณคิดจะขาย ไม่ใช่หรือ ผมก็ทำตัวเป็นผู้ซื้อ นะสิ ยุติธรรม ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ กลับไปซะ เมื่อคุณได้เงินส่วนนี้ไปแล้ว”
เขายิ้มเหี้ยมเกรียม ทำท่าจะไล่หล่อนด้วย หล่อนไม่รู้ว่าจิตใจของเขาสวมสัตว์ซาตานไว้ข้างใน เขาได้ตัดสินใจไปแล้ว อภิวานต์ครุ่นคิดเรื่องราวในอดีตที่ห่างหายจากใจเขานานแล้ว การที่มีดาววลัยมาที่นี่อีก เหมือนการจุดเชื้อ
พลางคร่ำครวญในใจผมไม่นึกเลยว่าอุปนิสัยของผู้หญิงจะเป็นอย่างนี้เหมือนกันหมด แล้วทำไม ผู้ชายอย่างผม ต้องหลงรักหล่อนมากมายในอดีต ผมถึงกับกำมือแน่น อยากจะทุบระบายไปที่โต๊ะ อนิจจาการได้มาพบกันอีกครั้ง ของเธอและเขาคือการที่เธอมาหยิบยื่นให้ ข้อเสนอ ในการขายลูกกิน
ทีแรกคงคิดจะขายตัวคิดหรือว่าผมจะยอมซื้อถ้าหากว่าดาววลัยรู้ถึงนิสัยของผมแล้ว ดาววลัยจะไม่กล้าทำอย่างนั้นแน่นอน แล้วเงินที่ได้นี่ ผมคิดแน่ว่าเธอจะต้องไปปรนเปรอไอ้ผัวจนตรอกของเธออย่างแน่นอน นี่ผมไม่นึกเลยว่า ดาววลัยจะหลงรักผู้ชายคนนั้นมากอย่างนี้ อ๋อ ที่บอกว่ายังมีลูกอีกคนมันฟังขึ้นหรือเปล่าผมไม่รู้หรอกว่าเธอพูดจริงหรือพูดเล่น
“อ้าว คุณว่าน คะ นั่นจะออกไปไหน”
แม่บ้านเก่าแก่คนเดิมถามผมอีกแล้ว
ผมพูดตอบเพียงสั้นๆ
“มีธุระออกไปข้างนอกอยู่เฝ้าบ้านให้หน่อยนะ แล้วจะรีบกลับ”
นางล้อม แม่บ้านวัยสี่สิบเอ่ยบอกเขาว่า
“ตะกี้นี้ล้อมเห็นผู้หญิงคนนั้นเอ้อเพื่อนของคุณว่าน เธอเดินออกไป ร้องไห้ด้วยนะคะ คุณว่านไม่รู้เธอเป็นอะไรของเธอ”
แม่บ้านช่างสังเกตพฤติกรรม เอ่ยถามเขาอีก
เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คงไม่เป็นไรหรอก เขา คงแค่ เคืองตาหรือเปล่าล่ะ ล้อม ฝุ่นผงเข้าตา เลยร้องไห้ออกมา”
เขาหาทางแก้จนได้ ทั้งที่รู้ความจริงว่าเป็นอย่างไร
นางล้อมได้แต่นิ่งมองครุ่นคิดเพราะภาพที่เห็นสาวใหญ่เดาได้ว่า เธอร้องไห้ออกมาจริง ท่าทางมีเรื่องขัด เคืองใจอะไรสักอย่าง แต่ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเจ้านาย เดี๋ยวจะถูกตำหนิดุอีก นางควรจะอยู่ในหน้าที่ของตนเองมากกว่าจะก้าวก่ายงานของเขา
“ล้อมเห็นว่าคุณดาว เดินออกไปทางไหน”
เขาถาม
นางชี้ไปให้ “ตรงประตูเล็กคะ ล้อมเป็นคนไปเปิดให้เธอเอง คงจะเดินออกไปปากซอย เพราะในซอยลึกอย่างบ้านคุณว่านนี่ แท็กซี่ไม่ค่อยมีอยู่แล้วนี่คะ”
“อืมส์ ล้อม ฉันขอบใจมาก”
นางล้อมยืนงงอยู่เช่นเดิม ไม่เข้าใจว่าเจ้านายเอ่ยอะไร แต่เมื่ออภิวานต์ผละจากตรงนี้ไปรีบขึ้นห้องของตนเองเขาคะเนว่าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านมันไกลพอสมควร ดาววลัยคงยังไม่ถึงปากทางแน่ชั่วครู่นี้เพราะอารมณ์โกรธและโมโหหล่อน เขาจึงได้ไล่ตะเพิดให้ออกจากบ้าน นึกไปแล้วก็สงสารหล่อนเหมือนกัน ที่หากต้องเดินตากแดดเปรี้ยงกลับออกไปกว่าจะถึงปากซอย มอเตอร์ไซค์รับจ้างไม่มีเสียด้วย มันเป็นหมู่บ้านของเหล่ามหาเศรษฐีพักอาศัยกัน ส่วนมากจะมีรถส่วนตัวกันทุกหลัง เขารีบคว้าเสื้อผ้าที่ดูดีมีสง่าราศีและสีสันเหมาะกับตัวเขา จากนั้นก็ปลดถอดเสื้อผ้าที่อยู่กับบ้าน ใส่เสื้อผ้าใหม่เอี่ยมอ่องสะอาดสะอ้าน เพราะเขาชอบแต่งกายดี ไม่ว่าไปไหนมาไหนก็ตาม แม้เขาจะไม่ชอบยิ้มให้ใครดังนั้นเมื่อแต่งกายเสร็จสรรพ มองดูหน้าของตนเองในกระจกและความเรียบร้อยอื่นๆ จากนั้นก็คว้ากระเป๋าสตางค์ ซึ่งมีบัตรเอทีเอ็มกับบัตรประจำตัวประชาชนของเขาเท่านั้น เงินสดอีกเพียงสามพัน ลิ่วเดินตรงดิ่งไปที่รถด้วยท่าทางรีบเร่ง ขับรถพรวดออกไป ผมมองเห็นเธอแล้ว ร่างของดาววลัยเดินใกล้จะถึงปากซอย ขณะเดียวกันก็มีแท็กซี่คันหนึ่ง ที่แล่นมาก่อนหน้าผม เธอโบกมือเรียกรถแท็กซ
“มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบคุณว่านค่ะ เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณว่านชื่อดาววลัย”นางล้อมเข้ามารายงานเจ้านายถึงข้างใน ที่อาคันตุกะมายืนรออยู่ประตูรั้ว“เหมือนท่าทางร้อนใจยังไงชอบกล”นางล้อมตอบแล้ว สังเกตสีหน้าเจ้านาย ที่นางอยู่ดูแลเขาตลอด คุณอภิวานต์เคยผิดหวังความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง “ดาววลัย”เขาทวนคำชื่อนี้คุ้นและเคยได้ยินมาก่อน ขมวดคิ้ว นั่งกับเก้าอี้หวายตัวโปรดที่บริเวณสวนหลังบ้าน “ชื่อ ดาววลัยจริงๆหรือ ล้อม”เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ จนนางล้อมต้องอธิบาย “ล้อมจะต้องมาโกหกคุณว่านทำไมคะ”“ฉันอยากแน่ใจ ” นางล้อมเคยพูดเสมอว่า นายจ้างของนางเป็นคนรูปหล่อ หน้าตาสะอาดสะอ้าน จมูกโด่ง เข้ม หน้าตาถือว่าหล่อเหลาแบบสุขุมนุ่มลึกของหนุ่มใหญ่ ที่นางล้อมแอบประทับใจเสมอ เสียเพียงอย่างเดียว ชอบตีสีหน้าเคร่งขรึมไม่ยิ้มและเหมือนคนที่ผ่านความระทมทุกข์ในชีวิตบางอย่าง และไม่คิดจะเปิดเผยให้ใครฟังนี่ล่ะอุปนิสัยนายจ้างของล้อมล่ะ ชอบอยู่คนเดียวเก็บตัวเงียบ และไว้หนวดเคราจนดูเข้ม นอกจากนั้นยังมีน้ำเสียงที่กังวานทรงพลังดุจคำประกาศิต เธอมีน้องชายอยู่คนหนึ่งคือคุณศาม
นึกถึงหน้าทวิชทีไรเขาอยากจะต่อยมันให้ซักร้อยหนเหลือเกิน ที่มันทำกับเขา ตอนนี้ เขากับมันไม่คบหา เป็นศัตรูที่ไม่รู้จักกันเกลียดขี้หน้ามันที่สุดตัดขาดจากความเป็นเพื่อน ไอ้ลูกมหาเศรษฐีตกทุกข์ได้ยาก พ่อแม่มันก่อหนี้ก่อสินจนล้มละลาย เพราะรวยไม่จริงคราวนี้มันเหมือนคนแพแตกในชีวิตเคว้งคว้าง ไม่มีอะไรหลงเหลือ ทรัพย์สมบัติในชีวิต ถูกเขาโกงไปหมด ญาติพี่น้องของมันเองแท้ๆ ยังร่วมกับโกงสมบัติของมันไปได้ เหมือนกรรมเวรตามสนองมันแล้ว หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วนี่ ดาววลัย บากหน้ามาหาเขา จะให้เขาใจดำยังงั้นหรือ “ดาวรู้ว่าคุณไม่ให้อภัยคุณวิชแน่แต่ถึงอย่างไร เขาก็เป็นสามีของดาว มีลูกด้วยกัน ดาวขอร้องให้เห็นแก่ความเป็นเพื่อนเถอะคะว่าน ดาวเหลือแต่ลูกเท่านั้นเอง ตอนนี้ ลูกแพร ของดาวไม่มีใครดูแล วิช เปลี่ยนไปมาก เขาเหมือนกับคนที่ดาวไม่เคยรู้จักมาก่อนเขาเมามายสะเปะสะปะ เหมือนกับไม่ใช่เป็นผู้เป็นคน”เขาอดมองหล่อนไม่ได้นึกหยันเมื่อนึกถึงภาพเจ็บแค้นในอดีต “ดาววลัยที่พวกคุณสองคนรวมหัวกันทำกับผมเมื่อหลายปีก่อนนั่น เอาล่ะตอนนี้ผมลืมมันหมดแล้ว คุณรู้ไหม” เขาตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแทนที่แค้นเคือง
นางล้อมยืนงงอยู่เช่นเดิม ไม่เข้าใจว่าเจ้านายเอ่ยอะไร แต่เมื่ออภิวานต์ผละจากตรงนี้ไปรีบขึ้นห้องของตนเองเขาคะเนว่าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านมันไกลพอสมควร ดาววลัยคงยังไม่ถึงปากทางแน่ชั่วครู่นี้เพราะอารมณ์โกรธและโมโหหล่อน เขาจึงได้ไล่ตะเพิดให้ออกจากบ้าน นึกไปแล้วก็สงสารหล่อนเหมือนกัน ที่หากต้องเดินตากแดดเปรี้ยงกลับออกไปกว่าจะถึงปากซอย มอเตอร์ไซค์รับจ้างไม่มีเสียด้วย มันเป็นหมู่บ้านของเหล่ามหาเศรษฐีพักอาศัยกัน ส่วนมากจะมีรถส่วนตัวกันทุกหลัง เขารีบคว้าเสื้อผ้าที่ดูดีมีสง่าราศีและสีสันเหมาะกับตัวเขา จากนั้นก็ปลดถอดเสื้อผ้าที่อยู่กับบ้าน ใส่เสื้อผ้าใหม่เอี่ยมอ่องสะอาดสะอ้าน เพราะเขาชอบแต่งกายดี ไม่ว่าไปไหนมาไหนก็ตาม แม้เขาจะไม่ชอบยิ้มให้ใครดังนั้นเมื่อแต่งกายเสร็จสรรพ มองดูหน้าของตนเองในกระจกและความเรียบร้อยอื่นๆ จากนั้นก็คว้ากระเป๋าสตางค์ ซึ่งมีบัตรเอทีเอ็มกับบัตรประจำตัวประชาชนของเขาเท่านั้น เงินสดอีกเพียงสามพัน ลิ่วเดินตรงดิ่งไปที่รถด้วยท่าทางรีบเร่ง ขับรถพรวดออกไป ผมมองเห็นเธอแล้ว ร่างของดาววลัยเดินใกล้จะถึงปากซอย ขณะเดียวกันก็มีแท็กซี่คันหนึ่ง ที่แล่นมาก่อนหน้าผม เธอโบกมือเรียกรถแท็กซ
เขาคิดเอาไว้เสมอถ้าเขาได้ลูกสาวของดาววลัย เขาจะเอาหล่อนไว้เป็นเมีย ดาววลัยเงียบไปอึดใจ หล่อนรู้สึกตื่นเต้น ก่อนจะหลุดปากออกมา“สามแสนค่ะ”เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะตัดสินใจ“อืม มันก็ไม่เลวนี่ งั้นผมตัดสินใจ ตกลงเลย”ดาววลัยยิ้ม “จริงหรือคะ ว่าน ”ท่าทางหล่อนตื่นเต้นและดีใจ พร้อมกันนั้น ก็รู้สึกหดหู่ใจ ในการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตเหมือนกันใครว่าหล่อนไม่รักก้านแพรล่ะ ลูกที่เป็นคนโต หล่อนคลอดมาจากท้องของตัวเองแท้ๆ แต่ก็หักห้ามใจ เมื่อตัดสินใจไปแล้ว แต่ก็เพราะเมื่อมีอีกคน หล่อนไม่มีปัญญาเลี้ยงจึงต้องใช้วิธีนี้ตอนนี้เงินเหลือไม่เกินสามร้อยเอง ถ้าพลาดหล่อนก็หมดหวังและไม่มีที่จะไปอีกแล้ว“ฮึ แล้วคุณจะมารับเงินวันไหน หรือว่าจะเอาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้” เขาบอกน้ำเสียงสุขุม หล่อนยิ่งยินดี “เดี๋ยวนี้ เลยก็ได้ค่ะ”ดาววลัยพูดด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น “ฉันขอครึ่งหนึ่งก่อนค่ะว่านเพราะร้อนเงินมาก แล้วต่อไปคุณ ก็โอนผ่านสมุดบัญชีธนาคารของฉัน นี่ไงคะ หมายเลขบัญชี” เธอถ่ายเอกสารเรียบร้อย ยื่นให้เขาตรงหน้า เขาครุ่นคิดไปเพียงนิด ก่อนตอบว่า “งั้นก็ได้ ”รับเอาเอกสารของหล่อนมาไว้ในมือ“งั้
นึกถึงหน้าทวิชทีไรเขาอยากจะต่อยมันให้ซักร้อยหนเหลือเกิน ที่มันทำกับเขา ตอนนี้ เขากับมันไม่คบหา เป็นศัตรูที่ไม่รู้จักกันเกลียดขี้หน้ามันที่สุดตัดขาดจากความเป็นเพื่อน ไอ้ลูกมหาเศรษฐีตกทุกข์ได้ยาก พ่อแม่มันก่อหนี้ก่อสินจนล้มละลาย เพราะรวยไม่จริงคราวนี้มันเหมือนคนแพแตกในชีวิตเคว้งคว้าง ไม่มีอะไรหลงเหลือ ทรัพย์สมบัติในชีวิต ถูกเขาโกงไปหมด ญาติพี่น้องของมันเองแท้ๆ ยังร่วมกับโกงสมบัติของมันไปได้ เหมือนกรรมเวรตามสนองมันแล้ว หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วนี่ ดาววลัย บากหน้ามาหาเขา จะให้เขาใจดำยังงั้นหรือ “ดาวรู้ว่าคุณไม่ให้อภัยคุณวิชแน่แต่ถึงอย่างไร เขาก็เป็นสามีของดาว มีลูกด้วยกัน ดาวขอร้องให้เห็นแก่ความเป็นเพื่อนเถอะคะว่าน ดาวเหลือแต่ลูกเท่านั้นเอง ตอนนี้ ลูกแพร ของดาวไม่มีใครดูแล วิช เปลี่ยนไปมาก เขาเหมือนกับคนที่ดาวไม่เคยรู้จักมาก่อนเขาเมามายสะเปะสะปะ เหมือนกับไม่ใช่เป็นผู้เป็นคน”เขาอดมองหล่อนไม่ได้นึกหยันเมื่อนึกถึงภาพเจ็บแค้นในอดีต “ดาววลัยที่พวกคุณสองคนรวมหัวกันทำกับผมเมื่อหลายปีก่อนนั่น เอาล่ะตอนนี้ผมลืมมันหมดแล้ว คุณรู้ไหม” เขาตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแทนที่แค้นเคือง
“มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบคุณว่านค่ะ เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณว่านชื่อดาววลัย”นางล้อมเข้ามารายงานเจ้านายถึงข้างใน ที่อาคันตุกะมายืนรออยู่ประตูรั้ว“เหมือนท่าทางร้อนใจยังไงชอบกล”นางล้อมตอบแล้ว สังเกตสีหน้าเจ้านาย ที่นางอยู่ดูแลเขาตลอด คุณอภิวานต์เคยผิดหวังความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง “ดาววลัย”เขาทวนคำชื่อนี้คุ้นและเคยได้ยินมาก่อน ขมวดคิ้ว นั่งกับเก้าอี้หวายตัวโปรดที่บริเวณสวนหลังบ้าน “ชื่อ ดาววลัยจริงๆหรือ ล้อม”เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ จนนางล้อมต้องอธิบาย “ล้อมจะต้องมาโกหกคุณว่านทำไมคะ”“ฉันอยากแน่ใจ ” นางล้อมเคยพูดเสมอว่า นายจ้างของนางเป็นคนรูปหล่อ หน้าตาสะอาดสะอ้าน จมูกโด่ง เข้ม หน้าตาถือว่าหล่อเหลาแบบสุขุมนุ่มลึกของหนุ่มใหญ่ ที่นางล้อมแอบประทับใจเสมอ เสียเพียงอย่างเดียว ชอบตีสีหน้าเคร่งขรึมไม่ยิ้มและเหมือนคนที่ผ่านความระทมทุกข์ในชีวิตบางอย่าง และไม่คิดจะเปิดเผยให้ใครฟังนี่ล่ะอุปนิสัยนายจ้างของล้อมล่ะ ชอบอยู่คนเดียวเก็บตัวเงียบ และไว้หนวดเคราจนดูเข้ม นอกจากนั้นยังมีน้ำเสียงที่กังวานทรงพลังดุจคำประกาศิต เธอมีน้องชายอยู่คนหนึ่งคือคุณศาม