เข้าสู่ระบบแชร์
2
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-16 12:39:14นึกถึงหน้าทวิชทีไรเขาอยากจะต่อยมันให้ซักร้อยหนเหลือเกิน ที่มันทำกับเขา ตอนนี้ เขากับมันไม่คบหา เป็นศัตรูที่ไม่รู้จักกันเกลียดขี้หน้ามันที่สุดตัดขาดจากความเป็นเพื่อน ไอ้ลูกมหาเศรษฐีตกทุกข์ได้ยาก พ่อแม่มันก่อหนี้ก่อสินจนล้มละลาย เพราะรวยไม่จริง
คราวนี้มันเหมือนคนแพแตกในชีวิตเคว้งคว้าง ไม่มีอะไรหลงเหลือ ทรัพย์สมบัติในชีวิต ถูกเขาโกงไปหมด ญาติพี่น้องของมันเองแท้ๆ ยังร่วมกับโกงสมบัติของมันไปได้ เหมือนกรรมเวรตามสนองมันแล้ว หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วนี่ ดาววลัย บากหน้ามาหาเขา จะให้เขาใจดำยังงั้นหรือ
“ดาวรู้ว่าคุณไม่ให้อภัยคุณวิชแน่แต่ถึงอย่างไร เขาก็เป็นสามีของดาว มีลูกด้วยกัน ดาวขอร้องให้เห็นแก่ความเป็นเพื่อนเถอะคะว่าน ดาวเหลือแต่ลูกเท่านั้นเอง ตอนนี้ ลูกแพร ของดาวไม่มีใครดูแล วิช เปลี่ยนไปมาก เขาเหมือนกับคนที่ดาวไม่เคยรู้จักมาก่อนเขาเมามายสะเปะสะปะ เหมือนกับไม่ใช่เป็นผู้เป็นคน”
เขาอดมองหล่อนไม่ได้นึกหยันเมื่อนึกถึงภาพเจ็บแค้นในอดีต
“ดาววลัยที่พวกคุณสองคนรวมหัวกันทำกับผมเมื่อหลายปีก่อนนั่น เอาล่ะตอนนี้ผมลืมมันหมดแล้ว คุณรู้ไหม”
เขาตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแทนที่แค้นเคือง
ดาววลัยยิ้มพยักหน้า ถ้าเขาเมตตาหล่อน
“ขอบคุณนะคะว่านที่คุณลืม ผู้หญิงในอดีตที่ใจร้ายนิสัยไม่ดีคนนี้ได้ ”
ดาววลัยกล่าวถึงตัวเอง อภิวานต์อดหยันไม่ได้ เมื่อหล่อนพูดคำนี้เหมือนตอกย้ำตัวเอง
“แต่ผมก็ไม่เคย ลืมคุณได้หรอกดาว”
“ดาวมาขอร้องคุณนะคะจะถากถาง เยาะเย้ย ดาวเต็มใจ เพราะดาวไม่มีที่ไปแล้ว”
เขาเงยหน้าขึ้นมองหล่อน ดาววลัยเหมือนคนตัดช่องน้อยหรือหล่อนกำลังหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างจริง
“อย่าพูดอย่างนั้น สิดาว คุณยังมีบ้าน มีไอ้ผัวชั่วๆคนนั้น”
เขาซ้ำคำพูดไปทันที เมื่อนึกถึงใบหน้าของทวิช แล้วมันเดือดสุดๆ โทสะพลอยระเบิดด้วย
“ไม่มีแล้วค่ะ ตอนนี้ ดาวไม่มีสามีอีกแล้ว ”
ดาววลัยพยายามเข้มแข็งแต่ก็เผลอน้ำตาไหลร้องไห้ออกมา เขาจะยอมรับดาววลัย มาเป็นแบบเดิม อีกหรือ มันเป็นไปไม่ได้เขาไม่ชอบผู้หญิง ที่แปดเปื้อนราคีคาวมาก่อน
“นี่คุณคงไม่หมายความว่าคุณจะเสนอตัวเองมาเป็นนางบำเรอหรือผู้หญิงสักคนในชีวิตของผมใช่ไหม”
นี่หน้าของหล่อนด้านอายขนาดนี้เชียวหรืออภิวานต์ชักจะเกลียดและชังหน้าของหล่อนเข้าแล้ว
ฟังหล่อนบีบน้ำตาพูด
“ค่ะ ว่านขา” หล่อนก้มหน้าตอบ
“ แต่ผมไม่ได้รักคุณแล้วดาว ก็นับตั้งแต่วันที่คุณเปลี่ยนใจจากผม ไปให้ไอ้วิชมัน คุณก็ไม่มีค่าอะไรกับผม”
หล่อนฟังเขา และตกใจ
“คุณแน่ใจนะคะ ว่าน“
“แน่เสียยิ่งกว่าแช่แป้งเสียอีก ดาววลัย”
ฮึ พอหมดสิ้นหนทางแล้ว เธอคิดจะมาขายตัวให้เขาเลยหรือ
“แล้วเท่าไหร่ล่ะ”
“อะไรคะ” หล่อนถามทั้งที่รู้ตัว ในเมื่อเขามีเหลี่ยมหล่อนก็มีเหมือนกัน
“อ้าว ก็ค่าตัวของคุณไงล่ะ ฮึ จะเป็นการ ชั่วคราวหรือเป็นถาวรดีล่ะ ถ้าอย่างหลังนี่ ผมต้องจ่ายแพงสินะ”
หล่อนไม่อับอายขายหน้าเขาแล้ว เพราะที่กล้ามาที่นี่ เพื่อเสนอตัวเอง
“อะไรนะคะ จะซื้อตัวดาว นะหรือ อ๋อ ถ้าอย่างนั้น ดาวต้องขายขาดตัวค่ะ ยี่สิบล้าน แต่คงไม่หรอกค่ะ”
หล่อนหันมาทางเขาเหมือนขอร้องอธิบายให้ฟัง ไม่อยากให้เขาเข้าใจหล่อนผิด
“ว่านขาถึงดาวจะเป็นผู้หญิงที่มีราคีคาวมาก่อน แต่ดาวก็ไม่คิดจะทรยศต่อผัว คุณเองก็เป็นเพื่อนที่ดี ดาวถึงบากหน้ามาหาคุณ และ อย่าคิดอย่างนี้กับดาวเลยนะคะ ”
หล่อนหันไปขอร้องเขา ทำให้เขาเงียบ
“สงสารผู้หญิงที่กระเซอะกระเซิงมาหาคุณบ้างเถอะ โปรดอย่าเหยียบย่ำน้ำใจ คนที่ไม่มีทางจะไป เหมือนฉันเลย ฉันเองรู้ตัวว่าทำผิดต่อคุณถือว่าเป็นกรรมเวรของฉัน กรรมนะค่ะ ต้องคู่กับเวร ฉันได้ทวิชก็เหมือนกรรมเวรของฉัน ฉันไม่ใฝ่ดีเอง ฉันไม่โทษอะไรทั้งหมด นอกจากตัวเอง” เมื่อได้ฟัง เสียงของเขาจึงอ่อนลงบ้าง
“ก็แล้วสิ่งที่คุณบอกว่า จะขาย คุณจะขายอะไรให้ผม ล่ะดาววลัย ”
“ขายตัวนะสิคะ ” หล่อนทำให้เขา สะดุ้งอีกครั้งแล้ว
“นี่ อย่าทำบ้าๆน่าดาววลัย และผมเข้าใจจิตใจคุณดี คุณลองทำตัว แบบผู้หญิงที่ผมเคยชื่นชมบูชา เมื่อก่อนนี้ดูซิอย่าเอาเรื่องคาว เรื่องความใคร่ มาพูดกับผม เพราะ ถ้าผมจะซื้อคุณจริง พอผมได้แล้ว ผมก็จะถีบหัวส่ง คุณไม่รู้หรือไงว่าผมเคืองแค้น พวกคุณทั้งสองคนแค่ไหน สนใจไหมล่ะ ถ้าอยากเป็นนางบำเรอที่หลงตัวเองอย่างวิเศษวิโส”
หล่อนกลับหัวเราะออกมา แต่ใบหน้าขื่นมันทั้งขม เจ็บปวดไปหมด คล้ายคนจะร้องไห้ แต่ร้องไม่ออกต้องอดทนพูดกับเขาเพราะวินาทีนี้หล่อนรู้ว่าหล่อนหน้าด้านมามากพอแล้ว ที่ห้องนี้เงียบสงบดีมิดชิดไม่มีคนภายนอกรู้แม้แต่คนใช้ก็ไม่อาจย่างกรายเข้ามาได้
หล่อนจึงกล้าที่จะสารภาพเปิดโปงใจของตนเองออกมาทั้งหมดไม่กลัวเขาจะเยาะเย้ยเหยียดเพราะชีวิตของหล่อน มันไม่มีให้ใครจะเยาะเย้ยได้มากกว่านี้อีกแล้ว
“ฉันขายแน่ค่ะ”
“ขายอะไรล่ะ ดาว ขายอย่างที่บอกหรือไง”
น้ำเสียงของเขาเข้มอีกครั้งอย่างไม่พอใจ
“ไม่ค่ะขายลูก ฉันขายลูกคนโตก็เพื่อจะเลี้ยงลูกอีกคนหนึ่งค่ะ ตอนนี้ฉันตั้งท้อง ลูกชาย”
ฟังเหตุผลของหล่อน เขารับทราบ
“เท่าไหร่”อภิวานต์กลั้นใจถามทั้งๆที่รู้สึกสนใจเหมือนกัน
ดาววลัยจนตรอกแม้ถึงขนาดจะขายลูกกินเธอเป็นแม่ประสาอะไรกันแน่ แต่เขาก็จะซื้อ ซื้อเพื่อทำอะไรซักอย่าง ในเมื่อหล่อนเสนอขายเองทั้งที่เขายังไม่เคยเห็นหน้าเลยก็ตาม เขาจะซื้อเพื่อกลับไประบายความแค้นเคือง ให้กับอดีตที่พ่อของมันเหยียบย่ำใจต่างหาก
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียเลี้ยง 3
เขาคิดเอาไว้เสมอถ้าเขาได้ลูกสาวของดาววลัย เขาจะเอาหล่อนไว้เป็นเมีย ดาววลัยเงียบไปอึดใจ หล่อนรู้สึกตื่นเต้น ก่อนจะหลุดปากออกมา“สามแสนค่ะ”เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะตัดสินใจ“อืม มันก็ไม่เลวนี่ งั้นผมตัดสินใจ ตกลงเลย”ดาววลัยยิ้ม “จริงหรือคะ ว่าน ”ท่าทางหล่อนตื่นเต้นและดีใจ พร้อมกันนั้น ก็รู้สึกหดหู่ใจ ในการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตเหมือนกันใครว่าหล่อนไม่รักก้านแพรล่ะ ลูกที่เป็นคนโต หล่อนคลอดมาจากท้องของตัวเองแท้ๆ แต่ก็หักห้ามใจ เมื่อตัดสินใจไปแล้ว แต่ก็เพราะเมื่อมีอีกคน หล่อนไม่มีปัญญาเลี้ยงจึงต้องใช้วิธีนี้ตอนนี้เงินเหลือไม่เกินสามร้อยเอง ถ้าพลาดหล่อนก็หมดหวังและไม่มีที่จะไปอีกแล้ว“ฮึ แล้วคุณจะมารับเงินวันไหน หรือว่าจะเอาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้” เขาบอกน้ำเสียงสุขุม หล่อนยิ่งยินดี “เดี๋ยวนี้ เลยก็ได้ค่ะ”ดาววลัยพูดด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น “ฉันขอครึ่งหนึ่งก่อนค่ะว่านเพราะร้อนเงินมาก แล้วต่อไปคุณ ก็โอนผ่านสมุดบัญชีธนาคารของฉัน นี่ไงคะ หมายเลขบัญชี” เธอถ่ายเอกสารเรียบร้อย ยื่นให้เขาตรงหน้า เขาครุ่นคิดไปเพียงนิด ก่อนตอบว่า “งั้นก็ได้ ”รับเอาเอกสารของหล่อนมาไว้ในมือ“งั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16เมียเลี้ยง 4
นางล้อมยืนงงอยู่เช่นเดิม ไม่เข้าใจว่าเจ้านายเอ่ยอะไร แต่เมื่ออภิวานต์ผละจากตรงนี้ไปรีบขึ้นห้องของตนเองเขาคะเนว่าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านมันไกลพอสมควร ดาววลัยคงยังไม่ถึงปากทางแน่ชั่วครู่นี้เพราะอารมณ์โกรธและโมโหหล่อน เขาจึงได้ไล่ตะเพิดให้ออกจากบ้าน นึกไปแล้วก็สงสารหล่อนเหมือนกัน ที่หากต้องเดินตากแดดเปรี้ยงกลับออกไปกว่าจะถึงปากซอย มอเตอร์ไซค์รับจ้างไม่มีเสียด้วย มันเป็นหมู่บ้านของเหล่ามหาเศรษฐีพักอาศัยกัน ส่วนมากจะมีรถส่วนตัวกันทุกหลัง เขารีบคว้าเสื้อผ้าที่ดูดีมีสง่าราศีและสีสันเหมาะกับตัวเขา จากนั้นก็ปลดถอดเสื้อผ้าที่อยู่กับบ้าน ใส่เสื้อผ้าใหม่เอี่ยมอ่องสะอาดสะอ้าน เพราะเขาชอบแต่งกายดี ไม่ว่าไปไหนมาไหนก็ตาม แม้เขาจะไม่ชอบยิ้มให้ใครดังนั้นเมื่อแต่งกายเสร็จสรรพ มองดูหน้าของตนเองในกระจกและความเรียบร้อยอื่นๆ จากนั้นก็คว้ากระเป๋าสตางค์ ซึ่งมีบัตรเอทีเอ็มกับบัตรประจำตัวประชาชนของเขาเท่านั้น เงินสดอีกเพียงสามพัน ลิ่วเดินตรงดิ่งไปที่รถด้วยท่าทางรีบเร่ง ขับรถพรวดออกไป ผมมองเห็นเธอแล้ว ร่างของดาววลัยเดินใกล้จะถึงปากซอย ขณะเดียวกันก็มีแท็กซี่คันหนึ่ง ที่แล่นมาก่อนหน้าผม เธอโบกมือเรียกรถแท็กซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16เมียเลี้ยง 1
“มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบคุณว่านค่ะ เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณว่านชื่อดาววลัย”นางล้อมเข้ามารายงานเจ้านายถึงข้างใน ที่อาคันตุกะมายืนรออยู่ประตูรั้ว“เหมือนท่าทางร้อนใจยังไงชอบกล”นางล้อมตอบแล้ว สังเกตสีหน้าเจ้านาย ที่นางอยู่ดูแลเขาตลอด คุณอภิวานต์เคยผิดหวังความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง “ดาววลัย”เขาทวนคำชื่อนี้คุ้นและเคยได้ยินมาก่อน ขมวดคิ้ว นั่งกับเก้าอี้หวายตัวโปรดที่บริเวณสวนหลังบ้าน “ชื่อ ดาววลัยจริงๆหรือ ล้อม”เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ จนนางล้อมต้องอธิบาย “ล้อมจะต้องมาโกหกคุณว่านทำไมคะ”“ฉันอยากแน่ใจ ” นางล้อมเคยพูดเสมอว่า นายจ้างของนางเป็นคนรูปหล่อ หน้าตาสะอาดสะอ้าน จมูกโด่ง เข้ม หน้าตาถือว่าหล่อเหลาแบบสุขุมนุ่มลึกของหนุ่มใหญ่ ที่นางล้อมแอบประทับใจเสมอ เสียเพียงอย่างเดียว ชอบตีสีหน้าเคร่งขรึมไม่ยิ้มและเหมือนคนที่ผ่านความระทมทุกข์ในชีวิตบางอย่าง และไม่คิดจะเปิดเผยให้ใครฟังนี่ล่ะอุปนิสัยนายจ้างของล้อมล่ะ ชอบอยู่คนเดียวเก็บตัวเงียบ และไว้หนวดเคราจนดูเข้ม นอกจากนั้นยังมีน้ำเสียงที่กังวานทรงพลังดุจคำประกาศิต เธอมีน้องชายอยู่คนหนึ่งคือคุณศาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16
บทล่าสุด
เมียเลี้ยง 4
นางล้อมยืนงงอยู่เช่นเดิม ไม่เข้าใจว่าเจ้านายเอ่ยอะไร แต่เมื่ออภิวานต์ผละจากตรงนี้ไปรีบขึ้นห้องของตนเองเขาคะเนว่าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านมันไกลพอสมควร ดาววลัยคงยังไม่ถึงปากทางแน่ชั่วครู่นี้เพราะอารมณ์โกรธและโมโหหล่อน เขาจึงได้ไล่ตะเพิดให้ออกจากบ้าน นึกไปแล้วก็สงสารหล่อนเหมือนกัน ที่หากต้องเดินตากแดดเปรี้ยงกลับออกไปกว่าจะถึงปากซอย มอเตอร์ไซค์รับจ้างไม่มีเสียด้วย มันเป็นหมู่บ้านของเหล่ามหาเศรษฐีพักอาศัยกัน ส่วนมากจะมีรถส่วนตัวกันทุกหลัง เขารีบคว้าเสื้อผ้าที่ดูดีมีสง่าราศีและสีสันเหมาะกับตัวเขา จากนั้นก็ปลดถอดเสื้อผ้าที่อยู่กับบ้าน ใส่เสื้อผ้าใหม่เอี่ยมอ่องสะอาดสะอ้าน เพราะเขาชอบแต่งกายดี ไม่ว่าไปไหนมาไหนก็ตาม แม้เขาจะไม่ชอบยิ้มให้ใครดังนั้นเมื่อแต่งกายเสร็จสรรพ มองดูหน้าของตนเองในกระจกและความเรียบร้อยอื่นๆ จากนั้นก็คว้ากระเป๋าสตางค์ ซึ่งมีบัตรเอทีเอ็มกับบัตรประจำตัวประชาชนของเขาเท่านั้น เงินสดอีกเพียงสามพัน ลิ่วเดินตรงดิ่งไปที่รถด้วยท่าทางรีบเร่ง ขับรถพรวดออกไป ผมมองเห็นเธอแล้ว ร่างของดาววลัยเดินใกล้จะถึงปากซอย ขณะเดียวกันก็มีแท็กซี่คันหนึ่ง ที่แล่นมาก่อนหน้าผม เธอโบกมือเรียกรถแท็กซ
เมียเลี้ยง 3
เขาคิดเอาไว้เสมอถ้าเขาได้ลูกสาวของดาววลัย เขาจะเอาหล่อนไว้เป็นเมีย ดาววลัยเงียบไปอึดใจ หล่อนรู้สึกตื่นเต้น ก่อนจะหลุดปากออกมา“สามแสนค่ะ”เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะตัดสินใจ“อืม มันก็ไม่เลวนี่ งั้นผมตัดสินใจ ตกลงเลย”ดาววลัยยิ้ม “จริงหรือคะ ว่าน ”ท่าทางหล่อนตื่นเต้นและดีใจ พร้อมกันนั้น ก็รู้สึกหดหู่ใจ ในการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตเหมือนกันใครว่าหล่อนไม่รักก้านแพรล่ะ ลูกที่เป็นคนโต หล่อนคลอดมาจากท้องของตัวเองแท้ๆ แต่ก็หักห้ามใจ เมื่อตัดสินใจไปแล้ว แต่ก็เพราะเมื่อมีอีกคน หล่อนไม่มีปัญญาเลี้ยงจึงต้องใช้วิธีนี้ตอนนี้เงินเหลือไม่เกินสามร้อยเอง ถ้าพลาดหล่อนก็หมดหวังและไม่มีที่จะไปอีกแล้ว“ฮึ แล้วคุณจะมารับเงินวันไหน หรือว่าจะเอาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้” เขาบอกน้ำเสียงสุขุม หล่อนยิ่งยินดี “เดี๋ยวนี้ เลยก็ได้ค่ะ”ดาววลัยพูดด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น “ฉันขอครึ่งหนึ่งก่อนค่ะว่านเพราะร้อนเงินมาก แล้วต่อไปคุณ ก็โอนผ่านสมุดบัญชีธนาคารของฉัน นี่ไงคะ หมายเลขบัญชี” เธอถ่ายเอกสารเรียบร้อย ยื่นให้เขาตรงหน้า เขาครุ่นคิดไปเพียงนิด ก่อนตอบว่า “งั้นก็ได้ ”รับเอาเอกสารของหล่อนมาไว้ในมือ“งั้
เมียเลี้ยง 2
นึกถึงหน้าทวิชทีไรเขาอยากจะต่อยมันให้ซักร้อยหนเหลือเกิน ที่มันทำกับเขา ตอนนี้ เขากับมันไม่คบหา เป็นศัตรูที่ไม่รู้จักกันเกลียดขี้หน้ามันที่สุดตัดขาดจากความเป็นเพื่อน ไอ้ลูกมหาเศรษฐีตกทุกข์ได้ยาก พ่อแม่มันก่อหนี้ก่อสินจนล้มละลาย เพราะรวยไม่จริงคราวนี้มันเหมือนคนแพแตกในชีวิตเคว้งคว้าง ไม่มีอะไรหลงเหลือ ทรัพย์สมบัติในชีวิต ถูกเขาโกงไปหมด ญาติพี่น้องของมันเองแท้ๆ ยังร่วมกับโกงสมบัติของมันไปได้ เหมือนกรรมเวรตามสนองมันแล้ว หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วนี่ ดาววลัย บากหน้ามาหาเขา จะให้เขาใจดำยังงั้นหรือ “ดาวรู้ว่าคุณไม่ให้อภัยคุณวิชแน่แต่ถึงอย่างไร เขาก็เป็นสามีของดาว มีลูกด้วยกัน ดาวขอร้องให้เห็นแก่ความเป็นเพื่อนเถอะคะว่าน ดาวเหลือแต่ลูกเท่านั้นเอง ตอนนี้ ลูกแพร ของดาวไม่มีใครดูแล วิช เปลี่ยนไปมาก เขาเหมือนกับคนที่ดาวไม่เคยรู้จักมาก่อนเขาเมามายสะเปะสะปะ เหมือนกับไม่ใช่เป็นผู้เป็นคน”เขาอดมองหล่อนไม่ได้นึกหยันเมื่อนึกถึงภาพเจ็บแค้นในอดีต “ดาววลัยที่พวกคุณสองคนรวมหัวกันทำกับผมเมื่อหลายปีก่อนนั่น เอาล่ะตอนนี้ผมลืมมันหมดแล้ว คุณรู้ไหม” เขาตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแทนที่แค้นเคือง
เมียเลี้ยง 1
“มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบคุณว่านค่ะ เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณว่านชื่อดาววลัย”นางล้อมเข้ามารายงานเจ้านายถึงข้างใน ที่อาคันตุกะมายืนรออยู่ประตูรั้ว“เหมือนท่าทางร้อนใจยังไงชอบกล”นางล้อมตอบแล้ว สังเกตสีหน้าเจ้านาย ที่นางอยู่ดูแลเขาตลอด คุณอภิวานต์เคยผิดหวังความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง “ดาววลัย”เขาทวนคำชื่อนี้คุ้นและเคยได้ยินมาก่อน ขมวดคิ้ว นั่งกับเก้าอี้หวายตัวโปรดที่บริเวณสวนหลังบ้าน “ชื่อ ดาววลัยจริงๆหรือ ล้อม”เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ จนนางล้อมต้องอธิบาย “ล้อมจะต้องมาโกหกคุณว่านทำไมคะ”“ฉันอยากแน่ใจ ” นางล้อมเคยพูดเสมอว่า นายจ้างของนางเป็นคนรูปหล่อ หน้าตาสะอาดสะอ้าน จมูกโด่ง เข้ม หน้าตาถือว่าหล่อเหลาแบบสุขุมนุ่มลึกของหนุ่มใหญ่ ที่นางล้อมแอบประทับใจเสมอ เสียเพียงอย่างเดียว ชอบตีสีหน้าเคร่งขรึมไม่ยิ้มและเหมือนคนที่ผ่านความระทมทุกข์ในชีวิตบางอย่าง และไม่คิดจะเปิดเผยให้ใครฟังนี่ล่ะอุปนิสัยนายจ้างของล้อมล่ะ ชอบอยู่คนเดียวเก็บตัวเงียบ และไว้หนวดเคราจนดูเข้ม นอกจากนั้นยังมีน้ำเสียงที่กังวานทรงพลังดุจคำประกาศิต เธอมีน้องชายอยู่คนหนึ่งคือคุณศาม
