EP.1 ย้อนรอยอดีต1

นิโครกับเพทายได้ถูกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจับหมั้นกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย จนตอนนี้นิโครและเพทายได้เรียนจบแล้ว นิโครอายุ25ปี เพทายอายุ22ปี เธอพึ่งเรียนจบ การหมั้นในครั้งถูกจัดขึ้นเพราะพ่อแม่ของเทพายได้ไปกู้เงินจากพ่อแม่ของนิโครจำนวน2ล้านบาท เพื่อไปหมุนเงินต่อธุรกิจทางบ้าน พอครบรอบวันชำระที่พ่อแม่ของเธอต้องจ่าย ปรากฏว่าพ่อแม่ของเพทายไม่มีเงินจ่ายให้พ่อแม่ของนิโครเพราะธุรกิจที่ทำอยู่นั้นกำลังจะล้มลาย เพราะขาดทุนเป็นอย่างมาก พ่อแม่ของนิโครสนิทกับพ่อแม่ของเพทายอยู่พอสมควร จึงอยากได้เทพายเป็นลูกสะใภ้เพราะอยากอุ้มหลานเร็วๆ จึงให้ทั้งสองหมั้นกันเพื่อยกหนี้ทั้งหมดให้... พ่อแม่ของเพทายก็ตอบตกลงไปในทันที ไม่ใช่ว่าพวกเขาขายลูกสาวกินนะ แต่ทั้งสองครอบครัวสนิทและไว้ใจกัน อีกอย่างก็อยากเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว แม่นิโครให้ลูกน้องของตนเองไปแอบถ่ายรูปว่าที่ลูกสะใภ้ซึ่งก็ถูกอกถูกใจแม่นิโครเป็นอย่างมาก เรื่องราวทั้งหมดจึงเกิดขึ้น…..

#เเนะนำให้อ่านเรื่อง...ยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหดกันก่อนนะคะรี๊ดทุกคน ย้ำ!!!ไรท์เปลี่ยนชื่อนางเอกจากเทพายเป็นเพทายนะคะ#

ย้อนกลับไป2ปีก่อน……

ณ บ้านนิโคร

“แม่อยากให้ลูกแต่งงานกับลูกของนาราเพื่อนของแม่”

นี่คุณแม่ผมโทรมาเรื่องนี่เหรอ เห้อ!เมื่อไรท่านจะเลิกจับคลุมถุงชนสักที ท่านชอบหาผู้หญิงให้ผมตลอดซึ่งผมก็ปฏิเสธไปหลายครั้งหลายครา

“ไม่ครับผมหาเองได้”

ซึ่งครั้งนี้ผมก็ปฏิเสธไปเหมือนทุกครั้ง นี้คือสาเหตุที่ผมย้ายไปอยู่คอนโดส่วนตัวนั้นเอง อยู่นี่ท่านก็หาเมียให้ผมทุกวัน น่าเบื่อจริงๆเลย

“แต่แม่ต้องให้ลูกแต่งงาน เพราะเพื่อนของแม่กู้เงินของเราไปจำนวน2ล้านบาท อีกอย่างลูกสาวเพื่อนแม่ทั้งสวยทั้งน่ารักด้วยนะลูก”

“ผมไม่สนครับ”

ผมพูดน้ำเสียงนิ่งเรียบ แล้วนั่งพิงโซฟาอย่างเบื่อหน่ายที่ฟังคุณแม่พูด

“’แม่มีรูปน้องเขาด้วยนะ อะ…ถูกใจลูกไหมล่ะ”

คุณแม่กดจิ้มโทรพร้อมยื่นหน้าจอโชว์ใบหน้าผู้หญิงคนหนึ่งมาให้ผมดู ใบหน้าจิ้มลิ้มดวงตากลมโต ริมฝีปากอมชมพู เป็นรูปภาพถ่ายจากกล้องที่ถูกซูมอย่างละเอียด

นี่อย่าบอกว่าคุณแม่ให้ลูกน้องไปแอบถ่ายมา

แต่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆว่ารูปที่คุณแม่ให้ผมดูนั้น เป็นผู้หญิงที่ต่อปากต่อคำผมไม่ตกฟาก และสาดคำด่าใส่อย่างไม่เกรงกลัวผมแม้แต่น้อย เพราะไม่มีใครกล้าด่าผมแบบนี้มาก่อน

เเต่รู้อะไรไหมเธอทำให้ผมเริ่มจะสนใจในตัวเธอมากจริงๆ ถึงเวลาผมเอาคืนเธอแล้วล่ะครับ ปากจัดแบบนี้แหละผมชอบหึ!

“ครับผมจะแต่ง แต่ผมขอหมั้นกับเธอไว้ก่อนนะครับ”

ผมตอบตกลงอย่างไม่คิดจะลังเล ทำให้คุณแม่ที่ได้ฟังอยู่นั้นก็ตบมือดีใจเป็นอย่างมาก หึเเล้วเจอกันนะเพทาย...

หลังจากงานหมั้นจบไป จนกระทั่ง……..

“แล้วเพทายล่ะน้องน่ารัก”

ผมเอ่ยน้ำเสียงนิ่งเรียบถามน้องน่ารักเพื่อนของเพทาย เพราะตอนนี้ผมและเพื่อนของผมมาเที่ยวพักร้อนในช่วงปิดเทมอ

เป็นบ้านพักตากอากาศของพ่อแม่ไอ้แวมไพร์มัน ตั้งอยู่บนดอยบรรยากาศเย็นสบายสุดๆ แนะนำเพื่อนของผมเลยละกันชื่อไอ้แวมไพร์ มีหน้าตาหล่อคม โหด โคตรรวย แต่มีเมียแล้วชื่อน้องน่ารัก

ซึ่งเธอก็น่ารักสมเธอจริงๆเป็นเพื่อนรักกับเพทาย

และเพื่อนผมอีกคนชื่อไอ้วายุ หล่อ รวย กะล่อนกวนตีนสุดๆ แต่ดันหยุดอยู่กับน้องเอวาคนสวยของมัน น้องเอวาเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเพทาย ก็ดีเหมือนมีทั้งเพื่อนมีทั้งแฟนอยู่ด้วยกันเเบบนี้

"อ๋อมันเจอรุ่นพี่ที่ร้านอาหารทางผ่านร้านสะดวกซื้อก่อนถึงบ้านเองอ่ะค่ะ เห็นบอกว่าพ่อกับเเม่ทั้งคู่ก็รู้จักกัน มันเลยให้หนูกับยัยเอวากลับมาก่อนเพราะรุ่นพี่ชวนมันทานข้าวค่ะ"

"หญิง...ชาย"

ผมที่ได้ยินน้องน่ารักพูดแบบนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างนึกสงสัย

"พะ..ผู้ชายค่ะ"

สิ้นเสียงน้องน่ารักตอบ ผมก็ลุกเดินออกไปทันที

ฟุ่งงง!!!!!!!!

ผมกระทืบรถสปอร์ตหรูออกตัวอย่างรวดเร็ว ร้านอาหารมีแค่ร้านเดียวผมขับไปไม่นานก็ถึงร้านอาหารที่น้องน่ารักบอก

ผมเดินดุ่มๆเข้าร้านอาหารไป เธอกล้ามากที่มานั่งทานข้าวกับผู้ชาย

“กลับ”

ผมเดินไปหาจนเจอกับร่างคุ้นตา แล้วพูดอย่างนิ่งเรียบ

“พี่นิโคร…เอ่อหนูต้องขอโทษรุ่นพี่ด้วยนะคะ ไว้โอกาศหน้านะคะ”

เธอที่เห็นหน้าของผมก็ตกใจทำอะไรถูก คงไม่คิดว่าผมจะมาหาเธออย่างเป็นเเน่ 

“ใครเหรอครับน้องเพทาย”

ไอ้เวร…ผมขบกรามอย่างสกัดอารมณ์เดือดในตัว หน้าตามันก็ดีเหมือนกันนิ แต่ผมหล่อกว่ามันเยอะ

“โอกาสหน้าคงไม่มี…ผัวมีไรไหม”

ผมพูดหน้านิ่งพร้อมมองหน้าไอ้เวรนั้นอย่างไม่วางตา

เพทายที่เห็นบรรยกาศเริ่มตึงเครียด เธอเลยรีบลุกขึ้นแล้วจับแขนของผมพลางออกแรงดึงให้ผมกลับ แต่มันมองหน้าผมนิ่งๆอย่างไม่วางตาเหมือนกัน

“อย่ายุ่งกับเมียกู…ถ้ามึงไม่อยากแดกส้นตีนกู”

ผมชักจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้วสิ เพราะไอ้เหี้..นี่มันวอนสนตีน

“พี่นิโคร!! พี่หยุดพูดได้แล้วค่ะ กลับเดี๋ยวนี้”

ตอนนี้คนในร้านเริ่มสนใจมองมาที่ผม เพทายรีบฉุดกระชากให้ผมเดินออกจากร้านไปทิ้งไอ้เวรนั้นนั่งมองผมอยู่ในร้าน

ผมเดินกลับมาแล้วขึ้นรถพร้อมกับเพทายที่นั่งอยู่ข้างผม ผมไม่พูดอะไรแล้วก็ขับรถกลับไปยังบ้านพักอย่างเร็ว แต่ภายในใจร้อนดั่งไฟเผา

ณ บ้านพักตากอากาศ

ผมเดินจับมือของเพทายพร้อมออกแรงบีบแรงๆพาเธอเข้ามายังในบ้าน

“โอ๊ย!หนูเจ็บนะคะ”

ผมเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่ผมกับเพทาย ก็ปล่อยมือเธอลง

“ถ้าฉันเห็นว่าเธอ ไปนั่งทานข้าวกับผู้ชายคนอื่นอีกล่ะก็…อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!!!”

ผมกดเสียงต่ำอย่าโมโหใส่เพทาย แล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างหัวเสียสุดๆ

ผมเดินไปยังระเบียงแล้วจุดบุหรี่ดูดอย่างปลดปล่อยอารณ์หงุดหงิดนี้ให้ออกไป

เเกร็ก!

เสียงเปิดประตูผมเอี้ยวหน้าไปมองดูก็เห็นไอ้แวมไพร์กับไอวายุเดินเข้าห้องมา เพราะผมไม่ได้ล็อกประตูไว้

"เฮ้ย!ไปกินข้าวกันเถอะ กูสั่งอาหารมาถึงเเล้วด้วย"

"อืม...น่าเจ็บใจชะมัด"

ผมพูดพร้อมพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก พร้อมยื่นบุหรี่ราคาเเพงส่งมาให้ไอ้แวมไพร์เเละไอ้วายุ มันรับพร้อมจุดสูบหรี่เหมือนกัน

"ถ้ามึงรู้สึกชอบน้องเพทายจริงๆ..มึงก็พูดตรงๆไปเลยดิวะ"

ไอ้วายุพูดขึ้น จนผมหันหน้าไปมองอย่างนิ่งๆ

"กูเเค่ไม่ชอบให้เธอไปมั่วกับคนอื่น เพราะกูเป็นคู่หมั้นของเธอ"

"เเต่น้องเพพายคิดว่าเรื่องหมั้นที่เกิดขึ้นคือเป็นเรื่องจากธุรกิจไงมึง มึงก็ต้องเข้าใจน้องมันด้วย"

ไอ้วายุพูดขึ้นอีกครั้ง ธุรกิจเหรอหึ!

"เธอเป็นของกู ตั้งเเต่เมื่อคืนที่เธอตกน้ำเเล้ว…จบนะ"

ผมตัดสินใจบอกพวกผมไป ใช่!ตอนนั้นเธอเมาแล้วเดินเซตกน้ำพร้อมกับน้องน่ารัก

ผมจึงรีบกระโดดไปช่วยกับไอ้แวมไพร์ที่กระโดดไปช่วยน้องน่ารักเหมือนกัน หลังจากที่ช่วยเพทายเสร็จผมก็อุ้มเธอขึ้นมายังบนห้องนอน จากนั้นเราทั้งสองคนก็มีอะไรกันในคืนนั้นอย่างลึกซึ้ง...

"ไปๆกินข้าวกันกูหิวเเล้วเนี่ย"

พวกเราสูบบุหรี่เสร็จไอ้แวมไพร์เอ่ยชวนไปทานข้าวในทันที

จากนั้นความสัมพันธ์ก็เกินขึ้นอย่างไม่ราบรื่นเท่าไรนัก....

#ไรท์อยากให้ไปอ่านในเรื่อง...ยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหดด้วยนะคะ เพราะจะดึงเนืื้อหาบางฉากมาใส่ไว้เพื่อให้เข้าใจในเนื้อหาค่ะ ใครที่ยัยไม่ได้อ่านรีบไปอ่านกันเด้อจ้าาา#