ตลอดระยะเวลา2ปีที่ผ่านมา....
ผมกับเพทายหมั้นกัน มันทำให้เหมือนว่าผมเห็นแก่ตัวกับเธอมาก วันที่ผมกับเธอมีอะไรกันหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่เตะเนื้อต้องตัวเธอเลย ผมรู้สึกว่าเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่ใกล้ๆเธอ คิดว่าเธอคงจะอึดอัดที่อยู่กับผมก็ได้ ผมเป็นคนนิ่งๆ ปากหนักไม่ค่อยพูด ผมกลัวว่าเธออยู่กับผมแล้วจะไม่มีความสุข เเละที่สำคัญเลยคือ…ผมไม่เคยสัมผัสความรักเหมือนคนอื่น ผมคงด้านชาเรื่องความรักก็ได้ครับ ผมผ่านผู้หญิงก็มาเยอะนะแต่ผมป้องกันทุกครั้งและไม่เคยใช้ลิ้นสัมผัสกับผู้หญิงที่ผ่านมา ไม่เคยจูบผู้หญิงคนไหน คนที่ได้จูบแรก…คนที่ผมใช้ลิ้นสัมผัสเรื่อนร่างครั้งเเรกในชีวิตก็คือเพทาย... เธอไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น ผมคือคนแรกของเธอ และผมเองก็ไม่เคยเจอผู้หญิงบริสุทธิ์มาก่อน จนมาพบเพทายแต่เราสองคนไม่ได้จีบกันรักกันมาก่อน เราทั้งสองได้มาอยู่ด้วยกันเพราะทางฝั่งพ่อแม่ของเธอเป็นหนี้ครอบครัวผม เธอต้องยอมหมั้นกับผมเพื่อล้างหนี้ทั้งหมด เราทั้งสองคนไม่ได้รักกัน ผมอยากให้เธอมีความสุข ผมไม่อยากปิดกั้นเธอเพียงเพราะหนี้ที่พ่อแม่ของเธอก่อขึ้น….ต่อให้ผมรู้สึกดีกับเธอก็ตามแต่ผมไม่อยากบังคับเธอ ผมเรียนจบมหาวิทยาลัยจึงตัดสินใจออกไปอยู่คอนโดใกล้กับบริษัทของผม เพื่อไม่อยากให้เธออึดอัดตอนอยู่กับคนด้านชาอย่างผม ทุกวันผมแถบจะไม่คุยกับเธอเลย ผมพูดไม่เก่งหน้านิ่งทุกวัน แต่ก่อนที่ผมจะย้ายไปอยู่คอนโด ผมซื้อสร้อยคอที่สั่งทำพิเศษหลายล้านบาท ในจี๋รูปพระจันทร์นั้นผมให้เขาฝั่งจีพีเอสไว้ อย่างน้อยผมก็รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนบ้าง จนมาวันหนึ่งเธอกับน้องน่ารักถูกคนร้ายจับตัวไป คนบงการเป็นผู้หญิงทั้งสองคน ที่วานจ้างพวกติดยาให้จับตัวเพทายกับน้องน่ารักไป ผู้หญิงชื่อเคที่รุ่นเดียวกับผมเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ไม่สนิท เธอชอบไอ้แวมไพร์แต่ไอ้แวมไพร์ไม่ได้ชอบอะไรเธอเลย ส่วนผู้หญิงชื่อฟ้านั้นเป็นรุ่นน้องไอ้แวมไพร์รู้จักกันมานานและชอบไอ้แวมไพร์เหมือนกัน แต่วันที่เกิดเรื่องในวันนั้น ทั้งเคที่และฟ้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน จึงร่วมแผนจับตัวน้องน่ารัก แต่วันที่เกิดเรื่องเพทายขอติดรถไปด้วย ทั้งสองคนก็ตกอยู่ในอัตราย โชคดีที่พวกผมไปช่วยได้ทัน โดยตามจากสร้อยคอที่ผมซื้อไว้ให้เธอ ภาพตรงหน้าที่ผมเจอเธอ ผมแทบอยากฆ่าให้พวกมันตายให้หมด แต่ผมปล่อยให้ไอ้แวมไพร์จัดการเองทั้งหมด น้องน่ารักบอกว่าเพทายถูกต่อยช่วงท้องน้อยจนเธอหมดสติไป หลังจากที่จัดการพวกมันเสร็จก็รีบพาเพทายกับน้องน่ารักไปโรงพยาบาลทันที หมอให้เพทายนอนโรงพยาบาล โดยที่ผมเป็นคนเฝ้าเธอเองดูแลเธอทุกอย่าง จนออกโรงพยาบาลจนกระทั่ง….. “มึงจะถอนหมั้น!” ไอ้วายุถามพูดเสียงดังลั่น จนผมชักสีหน้าด้วยความรำคาญ “อืม” ผมตอบกลับในลำคอ พร้อมนั้งหน้านิ่งๆผมนัดพวกมันมาที่ผับเรื่องนี้แหละ “มึงจะถอนหมั้นน้องเทพายทำไม? ก่อนหน้านี้ยังดูแลน้องเพทายอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลย” “กูมีเหตุผลของกู” “เดี๋ยวกูมา ไปเข้าห้องน้ำก่อน” ไอ้วายุลุกขึ้นเเล้วเดินออกไป จะเข้าห้องน้ำยังต้องรายงานไอ้นี่นิ “กูอยากให้มึงคิดดูดีๆนะเว้ย รักก็บอกว่ารัก ใจมึงสั่งอะไรมึงก็ทำตามในสิ่งที่หัวใจสั่งสิวะ” ไอ้แวมไพร์ที่นั้งเงียบๆ ก็พูดขึ้นอย่างจริงจัง คำพูดมันทำให้ผมลังเลภายในใจเป็นอย่างมาก “กู…ไม่รู้วะ” ผมตอบมันไปอย่างไม่เต็มปากนัก “กูเตือนด้วยความหวังดี พลาดแล้วพลาดเลย ถ้ามีผู้ชายมาจีบน้องน้องเพทายมึงทนได้? ” “แดกลูกปืนกูก่อนเถอะ” พอได้ยินไอ้แวมไพร์พูดประโยคเมื่อครู่ ก็ทำให้ผมหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก “มึงไม่มีสิทธิในตัวของน้องเพทายแล้วนะไอ้นิโคร เพราะมึงไม่ได้เกี่ยวข้องกับน้องเขาแล้วด้วย” มันก็จริงอย่างที่ไอ้แวมไพร์พูด ถ้าผมปล่อยเธอไป ผมคงทนไม่ได้แน่ถ้าเธอตกเป็นของคนอื่น “…” ผมเงียบและไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เเละคิดทบทวนอีกครั้ง “ตกลงมึงจะถอนหมั้นเธอจริงๆสินะ ถ้าเกิดว่าน้องเพทายคบกับรุ่นพี่ที่เธอเจอกันตอนพวกเราไปเที่ยวด้วยกันวันนั้น มึงโอเคเหรอ? ” ผมเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียด และร้อนรุ่มภายในใจในเวลาเดียวกัน ทำให้ภาพในวันนั้นลอยขึ้นมาในเซลล์ประสาท เเม่งเอ๊ย! “ที่กูจะถอนหมั้น ก็เพราะกูรักเพทายมาก แค่กลัวว่าเทพายจะไม่รักกูเพราะกูเป็นคนนิ่งๆปากแข็งไม่ค่อยพูด ก็เลยตัดสินใจย้ายออกจากบ้านเพราะกลัวเธออัดอึดที่อยู่กับกู” ผมไม่อยากบอกมันหรอกนะ แต่ไอ้แวมไพร์ก็พูดยั่วอารมณ์ไม่หยุดปาก “มึงอย่าคิดไปเองสิวะ บางทีน้องเพทายก็ชอบมึงก็ได้นะ” “กูบอกมึงไปก่อนหน้านี้แล้วไง ว่าเพทายตีตัวออกห่างจากกู ทำให้กูคิดว่าการหมั้นในครั้งนั้น เธอแค่ถูกบังคับจากผู้ใหญ่” ใช่เธอเริ่มตีตัวห่างจากผมเหมือนกัน ทำให้ผมคิดว่าเธอคงอึดอัดที่อยู่กับผมมาก “กูกลับก่อนนะ ว่าจะเข้าไปอู่สักหน่อยเดี๋ยวก็ไปรับเอวาแล้ว” สักพักไอ้วายุเดินมาบอกพวกผมที่นั่งอยู่ มันเรียนจบก็เปิดอู่ใหญ่มากพอสมควร ลูกค้าเข้ามาไม่ขาดสายเหมือนกัน ส่วนผับนี้พวกเราก็ดูแลอยู่ไม่ห่าง อย่างเช่นตอนนี้ พอมีเรื่องอะไรก็จะนัดมาพูดคุยกันในผับนี้เพราะจะได้ดื่มเหล้าไปด้วย พร้อมผ่อนคลายอารมณ์ ผมและไอ้แวมไพร์พยักหน้าส่งไป มันก็เดินออกไปทันที “ถ้ามึงจะแต่งงาน ก็แต่งงานพร้อมกับกูเลยสิ” ไอ้แวมไพร์พูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มๆ แต่งงานเหรอ...เอาวะ! ปล่อยเธอไปเพื่อไปคบก็ผู้ชายคนอื่น ผมคงทนมองไม่ได้เเน่ ผมปล่อยเพทายไม่ได้จริงๆ “หึ!ก็ดีเหมือนกัน วันนี้กูจะไปรับเพพายด้วย” “งั้นไปกันเถอะ ไม่กี่นาทีพวกเธอก็เลิกเรียนแล้วด้วย” ไอ้แวมไพร์แสยะยิ้มขึ้น แล้วเดินเอามือล้วงกระเป๋าทั้งสองข้างเดินนำผมไป ณ มหาลัยK ผมขับรถเทียบริมฟุตบาทตามไอ้แวมไพร์ ก็เห็นน้องน่ารักยืนอยู่กับเพทายสองคน แต่ไม่เห็นน้องเอวานะ ไอ้วายุคงมารับแล้วแน่ น้องน่ารักเห็นรถไอ้แวมไพร์ ก็รีบเดินจับมือเพทายไปที่รถไอ้แวมไพร์ทันที ผมที่เห็นดังนั้น ก็รีบลงจากรถแล้วเดินไปหาเพทายด้วยหน้านิ่งๆ “เพทาย” “พะ…พี่นิโคร” ทันทีที่เธอเจอหน้าผม เธอก็มีสีหน้าที่ตกใจมากเพราะผมไม่ได้เจอเธอเลยตั้งแต่เธอออกจากโรงพยาบาลมา... “ขึ้นรถ” “เอ่อ…พี่นิโครเดี๋ยวก่อน…” ผมพูดจบโดยไม่ฟังคำพูดของเพทายแม้แต่น้อย ก็รีบคว้ามือเธอให้เดินตามผมมา เธอมีท่าทางขัดขืนนิดหน่อย ผมจึงมองหน้านิ่งส่งสายตาดุๆไป จนเธอรีบก้มหน้าหลบสายตาผม พร้อมขึ้นรถไปกับผมทันทีณ ปัจจุบัน….ณ ผับ 0ne night stand.วันนี้เป็นวันเลี้ยงฉลองที่เพทายกับน้องน่ารักและน้องเอวาเรียนจบอย่างเป็นทางการ ผมและไอ้แวมไพร์ไอ้วายุก็มาร่วมยินดีที่พวกเธอได้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รู้อะไหมตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นความสัมพันธ์ผมและเพทายไม่ได้ดีขึ้นเลย ผมต้องเข้าบริษัทเกือบทุกวันเลยไม่มีเวลาไปหาเพทายที่บ้าน ทำให้เราทั้งสองคนห่างกัน…คืนนี้ผมจะขอเธอแต่งงาน แต่ก็กลัวไอ้พวกนี้แซวผมไง พวกมันยิ่งปากหมาอยู่ด้วย ผมจะหาเวลาบอกกับเธอแค่สองคนก็แล้วกันซึ่งตอนนี้ผมไม่อยากทำงานที่บริษัทเลยวะ มันเหนื่อยจนแทบไม่มีเวลาพักแม้แต่จะมาหาเพททายผมยังมาหาไม่ได้เลย เป็นเจ้าของบริษัทใช่ว่าจะสบายเสมอไป ครอบครัวของผมผลิตไวน์องุ่นส่งออกทั่วโลก ผลตอบรับได้ดีเลยทีเดียวมีออร์เดอร์ไม่ขาดสาย ผมมีไร่องุ่น1000กว่าไร่ องุ่นผมจะเอาไปแปลรูปเป็นไวน์ขาว ไวน์แดงแค่สองอย่างนี้ก็เอาแทบไม่ทัน คนงานในไร่ที่จ้างเกือบ1000คนโดยมีหัวหน้ายืนคุมคนงานไว้ในแต่ละไร่ ผมเคยไปไร่องุ่นครั้งล่าสุดอายุ19ปีน่าจะได้ และมีไร่องุ่นขนาดเล็กมีพื้นที่100ไร่ที่เขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา ผมจะไปดูบ่อยมากเพราะไม่วุ่นวายดี ส่วนไร่ใหญ่คุณพ่อกับค
1เดือนผ่านไป….วันนี้เป็นวันแต่งงานไอ้แวมไพร์กับน้องน่ารัก ผมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวกับไอ้วายุสองคนผมแสดงความยินดีทั้งสองคนที่ได้ครองรักกันอย่างสมบูรณ์เเบบ แต่ผมเองกลับง้อเพทายไม่สำเร็จสักที…ผมต้องทำยังไงดีครับ ผมอยากง้อเก่งๆเหมือนกับคนอื่นๆ หนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น ผมได้ไปเสร์ชหาวิธีคำง้อต่างๆ เป็นแฟนกันต้องทำยังไงบ้าง สิ่งเหล่านี้ผมได้ไปศึกษาอ่านมาหมดทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรู้จักใส่ใจ เอาใจ รู้จักง้อแฟน ผมอยากขอแก้ตัวกับเพทายอีกครั้ง ซึ่งวันนี้เธออยู่ในชุดราตรีสีชมพูสวยมาก แต่ชุดเธอสั้นไปหน่อยจึงเริ่มหงุดหงิดใจ ทุกการกระทำของเธอ อยู่ในสายตาผมทุกนาทีผมแทบไม่อยากมองคนอื่นเลยนอกจากกเพทายเมียของผม…“แขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ถึงเวลาอันเป็นมงคลแล้วนะครับทุกท่าน”เสียงพิธีกรกล่าวออกมาอย่างเป็นทางการอยู่บนเวที ผมละสายตาจากร่างเพทายมองไปยังบนเวที แขกในงานล้วนมีแต่คนมาฐานะรวย รวมถึงหัวหน้ามาเฟียผู้มีอิทธิพล ร่วมมาแสดงความยินดีกับไอ้แวมไพร์ด้วย ลืมบอกไปว่าพวกเราเป็นหัวหน้ามาเฟียดั้งเดิมที่สืบทอดมาจนถึงรุ่นลูก“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีนี้ด้วยครับ”ผมมองไอ้พี่แวมไพร์จับมือน้องน่ารักขึ
นิโครกับเพทายได้ถูกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจับหมั้นกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย จนตอนนี้นิโครและเพทายได้เรียนจบแล้ว นิโครอายุ25ปี เพทายอายุ22ปี เธอพึ่งเรียนจบ การหมั้นในครั้งถูกจัดขึ้นเพราะพ่อแม่ของเทพายได้ไปกู้เงินจากพ่อแม่ของนิโครจำนวน2ล้านบาท เพื่อไปหมุนเงินต่อธุรกิจทางบ้าน พอครบรอบวันชำระที่พ่อแม่ของเธอต้องจ่าย ปรากฏว่าพ่อแม่ของเพทายไม่มีเงินจ่ายให้พ่อแม่ของนิโครเพราะธุรกิจที่ทำอยู่นั้นกำลังจะล้มลาย เพราะขาดทุนเป็นอย่างมาก พ่อแม่ของนิโครสนิทกับพ่อแม่ของเพทายอยู่พอสมควร จึงอยากได้เทพายเป็นลูกสะใภ้เพราะอยากอุ้มหลานเร็วๆ จึงให้ทั้งสองหมั้นกันเพื่อยกหนี้ทั้งหมดให้... พ่อแม่ของเพทายก็ตอบตกลงไปในทันที ไม่ใช่ว่าพวกเขาขายลูกสาวกินนะ แต่ทั้งสองครอบครัวสนิทและไว้ใจกัน อีกอย่างก็อยากเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว แม่นิโครให้ลูกน้องของตนเองไปแอบถ่ายรูปว่าที่ลูกสะใภ้ซึ่งก็ถูกอกถูกใจแม่นิโครเป็นอย่างมาก เรื่องราวทั้งหมดจึงเกิดขึ้น…..#เเนะนำให้อ่านเรื่อง...ยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหดกันก่อนนะคะรี๊ดทุกคน ย้ำ!!!ไรท์เปลี่ยนชื่อนางเอกจากเทพายเป็นเพทายนะคะ#ย้อนกลับไป2ปีก่อน……ณ บ้านนิโค
1เดือนผ่านไป….วันนี้เป็นวันแต่งงานไอ้แวมไพร์กับน้องน่ารัก ผมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวกับไอ้วายุสองคนผมแสดงความยินดีทั้งสองคนที่ได้ครองรักกันอย่างสมบูรณ์เเบบ แต่ผมเองกลับง้อเพทายไม่สำเร็จสักที…ผมต้องทำยังไงดีครับ ผมอยากง้อเก่งๆเหมือนกับคนอื่นๆ หนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น ผมได้ไปเสร์ชหาวิธีคำง้อต่างๆ เป็นแฟนกันต้องทำยังไงบ้าง สิ่งเหล่านี้ผมได้ไปศึกษาอ่านมาหมดทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรู้จักใส่ใจ เอาใจ รู้จักง้อแฟน ผมอยากขอแก้ตัวกับเพทายอีกครั้ง ซึ่งวันนี้เธออยู่ในชุดราตรีสีชมพูสวยมาก แต่ชุดเธอสั้นไปหน่อยจึงเริ่มหงุดหงิดใจ ทุกการกระทำของเธอ อยู่ในสายตาผมทุกนาทีผมแทบไม่อยากมองคนอื่นเลยนอกจากกเพทายเมียของผม…“แขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ถึงเวลาอันเป็นมงคลแล้วนะครับทุกท่าน”เสียงพิธีกรกล่าวออกมาอย่างเป็นทางการอยู่บนเวที ผมละสายตาจากร่างเพทายมองไปยังบนเวที แขกในงานล้วนมีแต่คนมาฐานะรวย รวมถึงหัวหน้ามาเฟียผู้มีอิทธิพล ร่วมมาแสดงความยินดีกับไอ้แวมไพร์ด้วย ลืมบอกไปว่าพวกเราเป็นหัวหน้ามาเฟียดั้งเดิมที่สืบทอดมาจนถึงรุ่นลูก“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีนี้ด้วยครับ”ผมมองไอ้พี่แวมไพร์จับมือน้องน่ารักขึ
ณ ปัจจุบัน….ณ ผับ 0ne night stand.วันนี้เป็นวันเลี้ยงฉลองที่เพทายกับน้องน่ารักและน้องเอวาเรียนจบอย่างเป็นทางการ ผมและไอ้แวมไพร์ไอ้วายุก็มาร่วมยินดีที่พวกเธอได้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รู้อะไหมตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นความสัมพันธ์ผมและเพทายไม่ได้ดีขึ้นเลย ผมต้องเข้าบริษัทเกือบทุกวันเลยไม่มีเวลาไปหาเพทายที่บ้าน ทำให้เราทั้งสองคนห่างกัน…คืนนี้ผมจะขอเธอแต่งงาน แต่ก็กลัวไอ้พวกนี้แซวผมไง พวกมันยิ่งปากหมาอยู่ด้วย ผมจะหาเวลาบอกกับเธอแค่สองคนก็แล้วกันซึ่งตอนนี้ผมไม่อยากทำงานที่บริษัทเลยวะ มันเหนื่อยจนแทบไม่มีเวลาพักแม้แต่จะมาหาเพททายผมยังมาหาไม่ได้เลย เป็นเจ้าของบริษัทใช่ว่าจะสบายเสมอไป ครอบครัวของผมผลิตไวน์องุ่นส่งออกทั่วโลก ผลตอบรับได้ดีเลยทีเดียวมีออร์เดอร์ไม่ขาดสาย ผมมีไร่องุ่น1000กว่าไร่ องุ่นผมจะเอาไปแปลรูปเป็นไวน์ขาว ไวน์แดงแค่สองอย่างนี้ก็เอาแทบไม่ทัน คนงานในไร่ที่จ้างเกือบ1000คนโดยมีหัวหน้ายืนคุมคนงานไว้ในแต่ละไร่ ผมเคยไปไร่องุ่นครั้งล่าสุดอายุ19ปีน่าจะได้ และมีไร่องุ่นขนาดเล็กมีพื้นที่100ไร่ที่เขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา ผมจะไปดูบ่อยมากเพราะไม่วุ่นวายดี ส่วนไร่ใหญ่คุณพ่อกับค
ตลอดระยะเวลา2ปีที่ผ่านมา....ผมกับเพทายหมั้นกัน มันทำให้เหมือนว่าผมเห็นแก่ตัวกับเธอมาก วันที่ผมกับเธอมีอะไรกันหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่เตะเนื้อต้องตัวเธอเลยผมรู้สึกว่าเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่ใกล้ๆเธอคิดว่าเธอคงจะอึดอัดที่อยู่กับผมก็ได้ ผมเป็นคนนิ่งๆ ปากหนักไม่ค่อยพูด ผมกลัวว่าเธออยู่กับผมแล้วจะไม่มีความสุข เเละที่สำคัญเลยคือ…ผมไม่เคยสัมผัสความรักเหมือนคนอื่น ผมคงด้านชาเรื่องความรักก็ได้ครับ ผมผ่านผู้หญิงก็มาเยอะนะแต่ผมป้องกันทุกครั้งและไม่เคยใช้ลิ้นสัมผัสกับผู้หญิงที่ผ่านมาไม่เคยจูบผู้หญิงคนไหน คนที่ได้จูบแรก…คนที่ผมใช้ลิ้นสัมผัสเรื่อนร่างครั้งเเรกในชีวิตก็คือเพทาย... เธอไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น ผมคือคนแรกของเธอ และผมเองก็ไม่เคยเจอผู้หญิงบริสุทธิ์มาก่อน จนมาพบเพทายแต่เราสองคนไม่ได้จีบกันรักกันมาก่อน เราทั้งสองได้มาอยู่ด้วยกันเพราะทางฝั่งพ่อแม่ของเธอเป็นหนี้ครอบครัวผมเธอต้องยอมหมั้นกับผมเพื่อล้างหนี้ทั้งหมด เราทั้งสองคนไม่ได้รักกัน ผมอยากให้เธอมีความสุข ผมไม่อยากปิดกั้นเธอเพียงเพราะหนี้ที่พ่อแม่ของเธอก่อขึ้น….ต่อให้
นิโครกับเพทายได้ถูกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจับหมั้นกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย จนตอนนี้นิโครและเพทายได้เรียนจบแล้ว นิโครอายุ25ปี เพทายอายุ22ปี เธอพึ่งเรียนจบ การหมั้นในครั้งถูกจัดขึ้นเพราะพ่อแม่ของเทพายได้ไปกู้เงินจากพ่อแม่ของนิโครจำนวน2ล้านบาท เพื่อไปหมุนเงินต่อธุรกิจทางบ้าน พอครบรอบวันชำระที่พ่อแม่ของเธอต้องจ่าย ปรากฏว่าพ่อแม่ของเพทายไม่มีเงินจ่ายให้พ่อแม่ของนิโครเพราะธุรกิจที่ทำอยู่นั้นกำลังจะล้มลาย เพราะขาดทุนเป็นอย่างมาก พ่อแม่ของนิโครสนิทกับพ่อแม่ของเพทายอยู่พอสมควร จึงอยากได้เทพายเป็นลูกสะใภ้เพราะอยากอุ้มหลานเร็วๆ จึงให้ทั้งสองหมั้นกันเพื่อยกหนี้ทั้งหมดให้... พ่อแม่ของเพทายก็ตอบตกลงไปในทันที ไม่ใช่ว่าพวกเขาขายลูกสาวกินนะ แต่ทั้งสองครอบครัวสนิทและไว้ใจกัน อีกอย่างก็อยากเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว แม่นิโครให้ลูกน้องของตนเองไปแอบถ่ายรูปว่าที่ลูกสะใภ้ซึ่งก็ถูกอกถูกใจแม่นิโครเป็นอย่างมาก เรื่องราวทั้งหมดจึงเกิดขึ้น…..#เเนะนำให้อ่านเรื่อง...ยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหดกันก่อนนะคะรี๊ดทุกคน ย้ำ!!!ไรท์เปลี่ยนชื่อนางเอกจากเทพายเป็นเพทายนะคะ#ย้อนกลับไป2ปีก่อน……ณ บ้านนิโค