LOGINShare
ตอนที่ 4 | ไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยว
Last Updated:
2024-11-26 11:21:56มหาวิทยาลัย T.U อินเตอร์
“อึ๊ด~อาจารย์ปล่อยสักที” แกรมมี่หรือเกมส์ ชายใจเป็นหญิงยืดเส้นยืดสายบิดขี้เกียจทันทีที่เลิกคลาสเรียน
“วันนี้อาจารย์สอนโคตรนานเลย กว่าจะปล่อย นั่งจนเจ็บตูดแล้วเนี่ย” จีน่าหญิงสาวผมสั้นหน้าตาน่ารักบ่น พร้อมทั้งเก็บสัมภาระบนโต๊ะเรียน
“บ่นเป็นคนแก่ไปได้ นี่เพิ่งวิชาแรกเองนะ” มาริษาขำกับสีหน้าท่าทางเหนื่อยหน่ายของเพื่อนทั้งสอง
“จ้าแม่เด็กเรียนน~ ไม่เมื่อยเลยว่างั้น?” แกรมมี่เบ้ปากเล่นเสียงใส่เพื่อนสาวอย่างหมั่นไส้ มาริษาเพียงจิ๊ปากตอบโต้กลับไปเท่านั้น ที่จริงเธอก็เมื่อยเหมือนกัน แต่ไม่ได้แสดงออกมาเท่านั้น
“เลิกเรียนคาบสุดท้าย ไปดูหนังเข้าใหม่กันปะ”
“เอาสิฉันก็อยากดูเหมือนกัน”
“แกล่ะสา?”
มาริษามีสีหน้าครุ่นคิด หากเมื่อก่อนเธอคงตอบตกลงเพื่อน ๆ ไปโดยไม่ต้องลังเล แต่ตอนนี้สถานภาพของเธอมันไม่เหมือนเดิม เพราะเธอแต่งงานมีสามีแล้ว มีหน้าที่ที่ต้องทำยามเลิกเรียน จะไปไหนมาไหนต้องคิดไตร่ตรองบ้างเป็นธรรมดา
“ว่ายังไงไปไหม”
“ฉัน…”
“ไม่ต้องปฏิเสธเลยนะยัยลูกหนู” แกรมมี่ทำน้ำเสียงเข้มพลางชี้หน้ามาริษาอย่างบังคับ ทำเอาคนถูกจ้องกดดันไม่กล้าปฏิเสธ
“ก็ได้ งั้นฉันขอโทรบอกที่บ้านก่อนนะ”
“จะโทรรายงานสามีก่อนว่างั้น?”
มาริษาหลุบตามองต่ำพลางยิ้มแหย ๆ อย่างไม่ปฏิเสธ
“ยะ!”
“แล้วแกล่ะฮยอนโดไปด้วยกันไหม?”
ฮยอนโดผู้ชายหนึ่งเดียวในกลุ่ม ใบหน้าหล่อขาวสไตล์หนุ่มลูกครึ่งไทยเกาหลี นั่งเงียบเล่นโทรศัพท์ฟังบทสนทนาของเพื่อนสาว ละสายตาออกจากหน้าจอสี่เหลี่ยม มองหน้ามาริษานิ่ง ๆ แทนที่จะตอบออกไปในทันที
“…อือ”
“มองหน้ายัยลูกหนูแล้วตอบหมายความว่ายังไงคะ สามี?” แกรมมี่ถามแซวอย่างมีจริตจะก้าน พลางหรี่ตามองฮยอนโดอย่างจับผิด แต่คนถูกจ้องมองอย่างกดดันกลับนิ่งเฉย ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาแม้แต่นิดเดียว
ฮยอนโดพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ แล้วกลับไปสนใจหน้าจอสี่เหลี่ยมต่อ โดยไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนชายใจเป็นหญิงกลับไป
“เย็นชาจริง ๆ เลยพ่อคุณ” จีน่าเล่นหูเล่นตาพูดกระแนะกระแหนเพื่อนชายที่เย็นชาที่สุดในคลาสเรียน จนแทบไม่มีเพื่อนผู้ชายด้วยกัน
@Central MMN
“ชานมไข่มุกหวานร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ” มาริษาสั่งชานมไข่มุกกับพนักงาน เมื่อได้รับแล้วก็เดินกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อน ๆ ที่ไม่มีใครสั่งอะไรสักคนนอกจากเธอ พูดคุยกันตามประสาระหว่างรอเข้าโรงหนัง
“น้ำลายบูดหมดแล้วมั้งคุณชายน้ำแข็ง” จีน่าเลิกคิ้วขึ้นถามเชิงล้อ เพราะตั้งแต่มาถึงนับคำพูดจากฮยอนโดได้ ส่วนฮยอนโดดเพียงตวัดสายตามองใบหน้าสวย ตากลมของจีน่านิ่ง ๆ อย่างไม่ใส่ใจอะไรมากมาย ก่อนจะกลับไปสนใจโทรศัพท์ในมือต่อ
“อยู่ด้วยกันมาเทอมหนึ่งแล้ว แกยังไม่ชินอีกเหรอยะยัยจี”
“บางทีก็เงียบเกินไปอะ”
“เอาน่าจี คนพูดน้อยไม่ได้แปลว่าไม่รับรู้หรือไม่ต้องการมีส่วนร่วมกับเพื่อนหรอกนะ แบบเป็นผู้ฟังที่ดีอะไรแบบเนี่ย ใช่ไหมฮยอน”
ฮยอนโดละสายตาออกจากหน้าจอสี่เหลี่ยมมองหน้ามาริษานิ่ง แววตาเย็นชาคู่นั้นกลับมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ “…อือ”
“คุณชายน้ำแข็งสมฉายาจริง ๆ เล๊ย~” จีน่าจิ๊ปากใส่ฮยอนโด เมื่อเจ้าของใบหน้าเย็นชาตวัดสายตาดุมองมาอย่างไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ไป ๆ หนังจะฉายแล้ว” แกรมมี่ผุดตัวลุกขึ้นพลางกวักมือให้เพื่อน ๆ ลุกขึ้นอย่างกระตือรือร้น หลังจากนั้นก็พากันเดินกลับไปที่โรงหนัง แต่ทุกคนกลับต้องหยุดชะงักฝีเท้าฟังจีน่า
“เดี๋ยว ๆ แก”
“อะไร?”
“นั่นมันสามีแกนิเมษา เดินควงมากลับใครน่ะ” จีน่าชี้นิ้วไปที่ฝั่งตรงข้ามโรงหนังให้มาริษามองตาม
“…” ชายหญิงตรงระดับสายตากำลังเดินควงคู่กันมา พลันทำให้มาริษานิ่งงันราวกับหินทันที ความรู้สึกจุกหน่วงที่หน้ากลางอกเหมือนตอนที่รู้ว่าผู้ชายที่แอบรักคือแฟนพี่สาว ต่างกันเล็กน้อยตรงผู้หญิงคนนั้นคือคนอื่น ไม่ใช่คนในครอบครัว
“หล่อระดับนั้น ผู้หญิงเยอะก็ไม่แปลก”
จีน่าตีท่อนแขนแกรมมี่เบา ๆ พลางขยับปากพูดไม่มีเสียง เชิงต่อว่าจะพูดทำให้เมษาคิดมากเข้าไปอีกทำไม ทำให้แกรมมี่ฉุกคิดได้จึงรู้สึกผิดต่อเพื่อนสาว
“ไปได้แล้ว”
หมับ!
“อ๊ะ!” มาริษาเบิกตากว้างหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อข้อมือถูกฮยอนโดคว้าแล้วดึงให้เดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำให้แกรมมี่และจีน่าต้องรีบเดินตามเพื่อนทั้งสองไปด้วย
“มองอะไรอยู่เหรอคะแทน”
“เปล่า” แทนคุณละสายตาออกจากเจ้าของแผ่นหลังเล็กที่คุ้นเคย เธอกำลังเดินจับมือถือแขนกับผู้ชายเข้าโรงหนังไปพร้อมกัน
“เราเข้าไปกันเถอะค่ะ ซิลหิวจะแย่อยู่แล้ว”
แทนคุณสาวเท้าเดินเข้าร้านอาหารอิสตาเลี่ยนไปพร้อมกับสาวสวยหุ่นเพรียว ขณะในหัวเอาแต่ครุ่นคิดถึงอะไรอย่างไม่หยุด
คฤหาสน์ อัศวภัชรกุล
18:30 น.
แทนคุณตบไฟเลี้ยวขับเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของตัวเอง ลูกน้องละแวกนั้น ต่างโค้งศีรษะทำความเคารพรถของผู้เป็นนายตามหน้าที่
“พี่แทนสวัสดีค่ะ” แทนคุณหยุดชะงักฝีเท้าทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน เมื่อภรรยาสาวสวมใส่ชุดกันเปื้อนเดินออกมาจากห้องครัวกล่าวทักทายพร้อมทั้งยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม
“ทำงานมาเหนื่อยไหมคะ”
เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มแฉ่งสดใส แววตาไร้เดียงสาคู่นั้น ทำให้แทนคุณรู้สึกรำคาญตาเป็นที่สุด แค่เห็นหน้าเธอ ภาพบางอย่างก็พลันฉายเข้ามาในหัวให้นึกหงุดหงิดโดยอัตโนมัติ
“ไม่ต้องรู้หรอก!” แทนคุณกระแทกเสียงตอบแล้วเดินไปทันที โดยมีสายตาของมาริษามองตามแผ่นหลังกว้างเดินจากไป แววตาตัดพ้อสั่นระริก
มาริษาน้ำตาคลอเบ้า เธอระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ อย่างนึกน้อยใจ ตั้งแต่แต่งงานกันมา เขาไม่เคยพูดดีกับเธอเลยสักครั้งเดียว
…
แกรก
แทนคุณที่นั่งเลื่อนหน้าจอสี่เหลี่ยมในมืออยู่บนเตียง กรอกนัยน์ตามองไปทางประตูห้องนอน ที่ถูกผลักเข้ามาด้วยฝีมือของภรรยาสาวแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปสนใจหน้าจอสี่เหลี่ยมต่อ
“พี่แทนจะอาบน้ำเลยไหมคะ สาจะได้เตรียมน้ำอุ่นให้ค่ะ”
“อือ” คนถูกถามยังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ไม่สนใจที่จะเงยหน้าขึ้นมามองภรรยาสาว
“วันนี้เข้าผับไหมคะ”
“…” มาริษาเม้มริมฝีปากแน่น หัวใจสั่นไหวด้วยความประหม่า เมื่อแทนคุณเฉยเมยต่อคำถามของเธอ
เธอสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ
“ถ้าไป สาไปด้วยได้ไหมคะ สัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนค่ะ”
“จะตามไปเผื่อ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นแววตาคมกริบตวัดมองใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างเตรียมพร้อมดุหากคำตอบไม่สมเหตุสมผล ทำเอาคนถูกถามกดดันลนลานในใจ
“สา…ก็แค่…อยากไปเที่ยวด้วยน่ะค่ะ”
“ฉันไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยว อีกอย่างผับฉันต้องอายุยี่สิบปีขึ้นไปถึงจะเข้าได้ ส่วนเธอยังไม่ถึงนิ จะรีบแรดเข้าผับไปไหน รีบอย่างกับจะตายก่อนงั้นแหละ” แทนคุณพ่นวาจาร้ายกาจใส่ภรรยาสาวจบ ก็หยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง เดินผ่านร่างเล็กไปทางประตูห้องนอนทันที
“…” มาริษาอึ้งงันใบหน้าชาราวกับถูกตบฉาดใหญ่ เจ็บจี๊ดไปถึงหัวใจ เมื่อถูกสามีต่อว่าด้วยถ้อยคำแรง ๆ จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอไม่ได้แรดซะหน่อย
----------------
Related chapters
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 5 | ถามตามประสาคนในครอบครัวเดียวกัน
บริษัท ตุลา กรุ๊ป“รายรับรายจ่ายของบริษัททั้งหมด ส่งให้ผมดูทางเมลล์ด้วยนะครับ” แทนคุณเอ่ยด้วยใบหน้าเคร่งขรึมจริงจังกว่าปกติ เนื่องจากเป็นวันประชุมประจำปีของบริษัท ที่ผู้เป็นพ่อมีหุ้นอยู่ครึ่งหนึ่ง ซึ่งเท่ากับว่าเป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์อีกคน และ เขาได้รับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ โดยดำรงตำแหน่งประธานบริษัทร่วม“ได้ค่ะ” พนักงานสาวที่ได้รับหน้าที่ดูแลบัญชีตอบรับ“บริษัทเรามีโครงการใหม่ สร้างคอนโดหรูในสามจังหวัด เชียงใหม่ เชียงราย ภูเก็ต ทุนในการสร้างมากกว่าพันล้าน ซึ่งจังหวัดที่ยังมีปัญหา คือ ภูเก็ต ยังมีชาวบ้านบางส่วนไม่ยอมขายที่ดินให้เรา ซึ่งที่ดินเหล่านั้นสำคัญมาก มีใครจะเสนอทางออกไหมคะ” มนัสรินทร์ประธานบริษัทอีกคนเอ่ยขึ้น ซึ่งนั่งหัวโต๊ะ“ง่าย ๆ ไม่ขายก็ไม่ต้องซื้อ หาที่หาทางใหม่จบ”มนัสรินทร์ตวัดสายตามองไปที่เจ้าของประโยคอย่างแทนคุณ (อดีตแฟนเก่า)“คงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ทางเราได้ตกลงกับนายทุนใหญ่ไว้แล้ว หากผิดจากข้อตกลง บริษัทเราคงต้องเสียเงินจำนวนหลายร้อยล้าน”“โครงการใหญ่แบบนี้ ทำไมถึงไม่ส่งให้ผมพิจารณาก่อนจะอนุมัติล่ะครับคุณเมล” แทนคุณเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างถามอย่างต้องการกว
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 6 | เจอกันครั้งแรก
สิบปีที่แล้ว @ร้านสะดวกซื้อ ดิ้งงง~ เสียงกริ่งประตูร้านสะดวกซื้อดังขึ้น ครั้นมีคนเดินผ่านเข้ามาใช้บริการ ทว่าบุคคลดังกล่าวกลับไม่ใช่ลูกค้าพรึ่บ!“กรี๊ด!” เด็กสาวอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมต้นโรงเรียนดังแห่งหนึ่ง ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจและหวาดกลัว จนเนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนัก เนื่องจากยืนจ่ายเงินหน้าเคาน์เตอร์ จู่ ๆ ชายร่างใหญ่ก็โผล่เข้ามาล็อกคอแน่นหนา พร้อมทั้งจ่อปืนที่ศีรษะพนักงาน รวมถึงลูกค้าที่ยังอยู่ภายในร้านต่างแตกตื่นไปตาม ๆ กัน แต่ต้องอยู่ในความสงบ เมื่อโจรจับเด็กสาวเป็นตัวประกัน อีกทั้งยังมีอาวุธ“อยู่เฉย ๆ! ถ้าไม่อยากตาย”“…” น้ำเสียงเหี้ยมข่มขู่ ทำให้เด็กสาวนิ่งงันราวกับหินอย่างไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวตาย ขณะที่น้ำสีใสไหลพรากออกจากหัวตาเป็นสายธาร เธอได้แต่หลับตาภาวนาในใจ ขอให้ใครสักคนเข้ามาช่วยฟึ่บ!“เอาเงินใส่กระเป๋าให้หมด ถ้าไม่อยากให้อีเด็กนี่ตาย!” โจรร่างใหญ่จ่อปืนไปที่พนักงานสาวพร้อมทั้งโยนกระเป๋าเป้สีดำไปตรงเคาน์เตอร์ดิ้งงง~ แต่ขณะเดียวกันประตูร้านสะดวกซื้อก็เลื่อนเปิดพร้อมทั้งเสียงแจ้งเตือน ปรากฏร่างสูงของชายหนุ่มชุดนักศึกษาไม่เรียบร้อยปล่อยชายเสื้อออกนอกกางเกงสี
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 7 | อยากอยู่ก็อยู่
ผับ Moon “ไอ้ทิมไปส่งเมษากลับบ้านด้วย” แทนคุณออกคำสั่ง ใบหน้าหล่อตึงเครียด หลังจากได้รับรายงานเรื่องผับถูกวางเพลิง ก็รีบร้อนมาที่ผับทันที ซึ่งเป็นจังหวะที่ภรรยาสาวกำลังจะกลับบ้านพอดี จึงจำเป็นต้องพาเธอติดรถมาด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้“ครับนาย” ทิมโค้งศีรษะน้อมรับคำสั่งจากผู้เป็นนาย แทนคุณเร่งพาตัวเองออกจากรถยนต์หรูสีดำวิ่งตรงไปยังทางประตูเข้าผับด้านหลัง ส่วนเมษาเธออยากตามสามีไปมากกว่ากลับบ้าน“อย่าเพิ่งไปค่ะ”ทิมที่กำลังจะขับรถออกจากโรงจอดรถของผับเป็นต้องหยุดนิ่ง ช้อนตาขึ้นมองนายหญิงของบ้านผ่านกระจกรถตรงหน้าเหนือศีรษะ คิ้วเข้มขมวดเข้ากันเล็กน้อยอย่างมีคำถาม“…”ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ!หมัดหนัก ๆ ของแทนคุณฟาดเข้าที่ใบหน้าของเหล่าบรรดาลูกน้องจำนวนห้าคน ที่ยืนเรียงรายตรงหน้าคนละหมัด โทษฐานที่ละเลยหน้าที่ปล่อยให้คนไม่ประสงค์ดีรอบเข้ามาวางเพลิงได้ ดีที่สามารถควบคุมเพลิงได้ทัน จึงไม่มีอะไรเสียหายมากมาย“พวกมึงไสหัวออกไปให้หมด อย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก!” แทนคุณตะเบ็งเสียงอย่างฉุนเฉียว ที่ลูกน้องทำงานไม่เอาไหน เหล่าบรรดาลูกน้องทั้งห้าเหงื่อตกไปตาม ๆ กัน เมื่อถูกไล่ออกจากงาน ซึ่งไม่มีใครกล้าเอ่ยขอร้
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 8 | ไปให้พ้น
“เมล เมล!”“หะ?” เสียงตะโกนเรียกทำให้มนัสรินทร์หลุดออกจากภวังค์ความคิด หันขวับไปมองหน้าเพื่อนสาว“แกเป็นอะไรฉันเรียกตั้งนาน”“เปล่า แล้วแกมีอะไร?” มนัสรินทร์ตั้งคำถาม แล้วยกแก้วน้ำสีอำพันในมือขึ้นจิบเบา ๆ พอรับรสชาติ“ฉันแค่สงสัย”“อะไร?”“แกยังรักพี่แทนอยู่หรือเปล่า?” ลิลลี่ถามเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในผับที่ดังกระหึ่ม ทำเอาคนถูกถามชะงักสีหน้าและหยุดแกร่งแก้วในมือทันที“ทำไมจู่ ๆ ถึงถามล่ะ”“ฉันเห็นสายตาที่แกมองพี่แทนจูบกับเมษาเมื่อกี้แล้ว มันแปลก ๆ นะ แกยังรักพี่แทนอยู่เหรอ?”มนัสรินทร์กัดริมฝีปากล่างเบา ๆ พลางหลบตาเพื่อนสาวที่หรี่ตามองมาอย่างจับผิด เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนตอบออกไป “…เรื่องฉันกับพี่แทนมันเป็นอดีตไปแล้ว อีกอย่างเขาคงเกลียดฉันเข้าไส้”“บางทีพี่แทนก็อาจจะยังรักแกอยู่ก็ได้นะ ฉันเห็นพี่แทนมองแกตลอดเวลาเลยล่ะ ตอนนี้ก็ยังมอง” ลิลลี่พยักพเยิดหน้าขึ้น ให้เพื่อนสาวมองตามมนัสรินทร์เงยหน้ามองชั้นวีไอพีสบปะทะสายตาเข้ากับอดีตแฟนเก่า ก่อนที่เขาคนนั้นจะเป็นฝ่ายละสายตาจากเธอเสียก่อน“คุยอะไรกันอยู่ครับสาว ๆ” แต่ขณะเดียวกันคิมจองแฟนปัจจุบันของมนัสรินทร์คบหากันมาสิบกว่าปีก็เดินเข้ามา
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 9 | ไม่มีสิทธิ์เลือกNC
หมับ!“อื้อ!พี่แทน” แทนคุณตามขึ้นไปคร่อมตัวมาริษา จับข้อมือเล็กทั้งสองข้างกดแนบกับโซฟาแน่น ใบหน้าคมคายซุกไซร้ซอกคอขาว ขบกัดผิวเนื้ออ่อนทั้งซ้ายและขวาสลับกันค่อนข้างแรงระบายอารมณ์คุกรุ่นในใจ จนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของคนใต้ล่างกลิ่นหอมละมุนคล้ายดอกไม้บนตัวภรรยาสาวชั่งเย้ายวนใจ อย่างที่ไม่เคยได้กลิ่นที่ไหนมาก่อน ปลุกเร้าอารมณ์หื่นกระหายได้เป็นอย่างดี“ปล่อยสานะพี่แทน! อะ…อื้อ!” ดูเหมือนเสียงประท้วงของเธอจะไม่ได้ผล เมื่อคนข้างบนเคลื่อนย้ายใบหน้ามาประกบจูบ เรียวลิ้นสากใช้จังหวะที่เธออ้าปากพูดสอดใส่เข้ามาตวัดเกี่ยวพันกับเรียวลิ้นเล็กไปมา กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วในปาก“…” มาริษาดีดดิ้นสุดกำลัง แต่ไม่สามารถต้านทานแรงยักษ์ของคนตัวใหญ่กว่าได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูเมามายมาก จนดูเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงก็ตามจ๊วบ!คนเจ้าอารมณ์ทั้งบดขยี้ทั้งขบเม้มริมฝีปากที่บวมเบ่งอย่างไม่อ่อนโยนราวกับต้องการให้ปากเธอฉีกขาด ส่งผลให้บริเวณท้องน้อยรู้สึกวาบหวามอย่างห้ามไม่ได้ นานเกือบนาทีที่คนข้างบนจะผละจูบออก“ถึงเวลาที่เธอต้องทำหน้าที่เมียให้ฉันแล้วล่ะ”“สะ…สาไม่ทำอะไรทั้งนั้น ปล่อย!” มาริษาหันหน้า
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 10 | เจ็บก็ต้องทนNC++
“อื้อ!” แทนคุณฉกชิมริมฝีปากที่บวกเจ่อของร่างเล็กอีกครั้ง หนักหน่วงไม่ต่างจากครั้งที่ผ่านมา แต่เธอกลับดื้อด้านเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ไม่ยอมให้เขาได้สอดใส่เรียวลิ้นอุ่นเข้าไปควานหาน้ำหวานในโพรงปากนุ่มสวบ!นิ้วยาวกระแทกเข้ารูสวยคราเดียว จนร่างเล็กสะดุ้งตัวพลันเปิดปาก“….” มาริษานิ่วหน้ารู้สึกถึงความเจ็บแน่นในกายสาว เมื่อนิ้วยาวขยับเข้าออกรัว ๆ เน้น ๆ ทุกจังหวะ จนน้ำรักกระเซ็น ในขณะที่ลิ้นหนาตวัดชอนไชไปทั่วปากเล็กจนพอใจ ก่อนจะถอนจูบในเวลาต่อมา“อะ!” เสียงครางหลุดลอดออกมาทันทีด้วยความเสียวซ่านที่แทรกซึมเข้ามาแทนที่ความเจ็บ มาริษารวบรวมสติอันน้อยนิดกัดฟันแน่น เพื่อข่มกลั้นเสียงลามกที่ทำท่าว่าจะหลุดลอดออกมาได้ทุกเมื่อ ยามที่ร่างกายถูกกระตุ้นอารมณ์อย่างต่อเนื่องจ๊วบ~ จ๊วบ~ เต้าใหญ่ทั้งสองข้าง ทั้งถูกเรียวปากหนาดูด ทั้งถูกนิ้วแกร่งบดขยี้ ทำให้รู้สึกดีเสียจนสติแทบกระเจิดกระเจิง สะโพกไม่รักดีเด้งขึ้นรับนิ้วยาวที่ขยับเข้าออกรัว ๆ เวลานี้เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้ ซึ่งขัดต่อจิตใต้สำนึกอย่างสิ้นเชิง“เสียวก็ครางออกมา” แทนคุณผละปากออกจากยอดปทุมถันที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย เงยหน้าขึ้นมองป
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 11 | ไข้ขึ้นสูง
ช่วงสายวันต่อมา อายเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องนอนตกกระทบร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มนอนคว่ำหน้าบนเตียงขนาดคิงไซซ์ ไร้ซึ่งผ้าห่มคลุมตัว รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือแทนคุณพลิกตัวนอนหงายพลางยกมือขึ้นลูบใบหน้าคมคายหนึ่งครั้ง เพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้น แต่บริเวณศีรษะกลับรู้สึกหนักอึ้ง จนต้องนิ่วหน้า จึงยกมือขึ้นนวดคลึงขมับเบา ๆ“โดนเอาขนาดนั้นมีแรงกลับด้วยเหรอวะ” สมองเริ่มกลับมาประมวลผลอีกครั้งหลังจากจอดับไป ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่ และ นึกไม่ออกว่าตัวเองเดินเข้ามานอนในห้องนอนยามไหน คงเพราะความเคยชิน แต่ที่จำได้แน่ ๆ เขาปรนเปรอความใคร่ลงบนร่างเล็กหลายต่อหลายรอบ จนนับไม่ถ้วนแทนคุณหยุดคิด แล้วผุดตัวลุกขึ้นก้าวขาลงจากเตียงหลังจากปรับสภาพร่างกายตัวเองได้ เดินตรงเข้าห้องน้ำ และ กลับออกมาอีกทีในสิบนาทีต่อมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ เพราะใช้เวลาอยู่ที่ผับซะส่วนใหญ่ จึงมีเครื่องใช้ส่วนตัวเกือบครบราวกับบ้านอีกหนึ่งหลัง“เชี้ย!” เจ้าของใบหน้าตกใจอุทานออกมาเสียงดัง เมื่อเดินออกมาจากห้องนอน พบว่าภรรยาสาวที่ถูกเขาจัดหนัก และ คิดว่าเธอกลับบ้านไปแล้ว นอนสลบแผ่หลาอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ร่างกายเปลือยเปล่าเต็มไปด้ว
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 12 | ฉันไม่อยากมีลูกกับเธอ
คฤหาสน์ พีรพัฒน์ “อื้อ~” หญิงสาวใต้ผ้าห่มผืนหนาบนเตียงขนาดคิงไซซ์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเย็น หลังจากนอนไม่ได้สติเกือบหนึ่งวันเต็ม เธอค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมองอย่างยากลำบาก เห็นฝ้าเพดานสีขาวคุ้นตาราง ๆ ก่อนที่ระดับการมองเห็นจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ“บ้านเหรอ?” ริมฝีปากซีดขยับพึมพำเสียงแหบพร่าอย่างมึนงง อาการปวดเมื่อยตามร่างกายแทรกเข้ามาทันที ตามมาด้วยอาการปวดหนึบ ๆ บริเวณศีรษะเล็กน้อย ขณะที่สมองเริ่มกลับมาประมวลผลเป็นปกติอีกครั้ง“…” มาริษานิ่วหน้าเล็กน้อย มือบางลูบหน้าหนึ่งครั้ง เพื่อให้รู้สึกสดชื่นมากขึ้น ก่อนจะกรวดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องนอนที่เงียบสงบ พบว่าเป็นห้องนอนที่เคยนอนทุกวัน ความทรงจำครั้งสุดท้าย ถูกสามีทรมานช่วงล่างบนโซฟา จนสลบเหมือดไปไม่รู้เมื่อไหร่“คนใจร้าย” น้ำตาคลอเบ้า เมื่อนึกถึงการกระทำอันป่าเถื่อนของสามี แต่ถึงอย่างนั้นความรักที่เธอมีให้เขาก็ไม่ลดน้อยถอยลงเลย แม้จะรู้สึกโกรธมากเพียงใดก็ตาม“…” มาริษาใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มใส แล้วดันตัวลุกนั่งพิงหลังกับหัวเตียง เธอหันมองนาฬิกาแขวนผนัง พบว่าเวลานี้หกโมงเย็นแล้ว“หลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แอ่ก ๆ” ส่งเสียงไอออกมาเมื
Latest chapter
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 70 | THE END
สามปีต่อมา งานรับปริญญาภายในงานรับปริญญาบัตรพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบัณฑิตจบใหม่ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องของแต่ละคณะ และ ญาติมิตรที่มาร่วมแสดงความยินดีกับลูกหลาน หรือ คนรู้จัก“สา” มนัสรินทร์ที่เห็นน้องสาวเป็นคนแรก เธอขานเรียกพลางโบกมือ ส่งสัญญาณว่าอยู่ทางนี้มาริษาอยู่ในชุดครุย ใบหน้าน่ารักถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางที่ค่อนข้างเข้มจัด สวยหวานราวกับเจ้าหญิง เธอโบกมือตอบรับพี่สาว รีบเร่งฝีเท้าเดินบนรองเท้าคัทชูตรงดิ่งเข้าไปหาบิดามารดาและ เพื่อนสนิทที่มาร่วมแสดงความยินดีในความสำเร็จของเธอ เธอเรียนจบหลังเพื่อน เพราะต้องดรอปเรียน เพื่อดูแลลูกสาวที่ตอนนี้อายุได้สามขวบเศษ“คูณแม่~” เจ้าของแก้มป่องราวกับลูกซาลาเปา ตากลมโต ฉีกยิ้มกว้างสดใส ตะโกนเรียกผู้เป็นแม่ ปล่อยมือจากผู้เป็นน้าสาว วิ่งเตาะแตะเข้าไปหามารดาด้วยความคิดถึง มาริษาย่อตัวลงอ้าแขนรับลูกสาว อุ้มขึ้นแนบอกฟอด~ มาริษาหอมแก้มป่องลูกสาวเจ้าของใบหน้าน่ารักฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงและเอ็นดู ขณะเพื่อน ๆ และคนในครอบครัว ต่างก็เดินเข้ามาสบทบ ยกเว้นเสียแต่พ่อของลูกที่ติดงานด่วนที่ต่างประเทศไม่สามารถมาวันสำคัญของเธอได้“ยินดีด้วยนะสา” จีน่าพ
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 69 | มานิดา
หนึ่งเดือนต่อมา @คฤหาสน์ พีรพัฒน์ “สบายขึ้นไหม?” บนเตียงขนาดคิงไซซ์แทนคุณกำลังนวดเรียวขาทั้งสองข้างของมาริษาบนตักแกร่งอย่างเบามือ เนื่องจากเธอมีอาการปวดเมื่อยบริเวณขาทั้งสองข้าง เพราะท้องใกล้คลอดขนาดใหญ่มหึมา ครั้นจะนอนหรือนั่งก็ขยับพลิกตัวลำบากไปหมด“ค่ะ~” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยตอบเบา ๆ ด้วยความปวดขึ้นเรื่อย ๆ บริเวณอุ้งเชิงกราน จนน้ำตาเล็ด ถึงจะปวดไม่มากแต่ก็รู้สึกทรมานพอสมควร“ปวดท้องเหรอ?”“…” มาริษาพยักหน้าหงึก ๆ หยาดน้ำค่อย ๆ ไหลกลิ้งอาบแก้มใส มือบางกุมเข้าหากันแน่นอย่างอดทนกับอาการต่าง ๆ ของคนท้องใกล้คลอดที่ต้องเจอ เพื่อลูกคนแรกของเธอ“ทนอีกหน่อยนะ อีกไม่กี่วันเราจะได้เจอหน้าลูกกันแล้ว” แทนคุณเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้ามาริษาก็ถึงกับน้ำตาคลอเบ้าด้วยความสงสาร นิ้วยาวเอื้อมไปเช็ดน้ำตาบนแก้มนุ่มอย่างปลอบประโลม“ให้พี่นวดต่อไหมหรือนอนพัก”“นวดค่ะ สารอให้อาการปวดหายไปอีกสักนิดค่อยนอน”“ครับ งั้นพี่ร้องเพลงให้เอาไหม?” แทนคุณฉีกยิ้มให้กำลังใจมาริษา ในเมื่อไม่สามารถรับเจ็บปวดแทนเธอได้ เขาขอเป็นคนสร้างพลังบวกและคอยอยู่เคียงข้างเธอไม่ไปไหนมาริษากะพริบตาปริบ ๆ สีหน้าไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ มือ
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 68 | คำชี้แนะ
หลายอาทิตย์ต่อมา คฤหาสน์ พีรพัฒน์ ดึก~“ฮึ ตัวเล็กถีบหน้าพ่อซะแรงเลยนะลูก” ภายในห้องนั่งเล่นคนที่กำลังเป็นพ่อคนแนบหูฟังเสียงเต้นหัวใจของลูกน้อยในครรภ์ของภรรยาตัวเล็กตรงโซฟาตัวยาว แต่แก้มสากกลับสัมผัสได้ถึงแรงดิ้นลูกน้อยในท้องค่อนข้างแรง ไม่รู้ว่าเป็นการทักทายหรือกลั่นแกล้งพ่อกันแน่ “ดูสิสาลูกเราดิ้นใหญ่เลย”แทนคุณเงยหน้าขึ้นกล่าวกับมาริษาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เป็นครั้งแรกที่ลูกในท้องดีดดิ้นอย่างซุกซน จนเห็นการเคลื่อนไหวเป็นคลื่น ๆ ตรงท้องป่องชัดเจน“สงสัยแกอยากออกมาเล่นกับพ่อเขาแล้วมั้งคะ” มาริษายิ้มปริ่มมีความสุขไปกับแทนคุณ แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บเล็กน้อยเมื่อลูกในท้องดิ้นแรงเกินไปแต่เธอก็ยอมอดทน เธอท้องได้เจ็ดเดือนย่างเข้าเดือนที่แปด ท้องจึงโตตามอายุครรภ์ ไปไหนมาไหนก็ค่อนข้างยากลำบากแทนคุณฉีกยิ้มดีใจใหญ่ทาบมือบนท้องป่องตรงจุดที่ลูกในท้องดีดดิ้น “เบา ๆ หน่อยนะครับ เดี๋ยวแม่เจ็บ”“ขออนุญาตค่ะ” ระหว่างนั้นสาวใช้ก็เดินเข้ามาโค้งศีรษะทำความเคารพผู้เป็นนายทั้งสอง ก่อนจะกล่าวรายงานในเวลาต่อมา “คุณหมอธัน คุณหวาน คุณเทวินแล้วก็คุณมิลินมาถึงแล้วค่ะ”“อือ” แทนคุณครางตอบรับสาวใช้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 67 | ขอโทษNC++
เช้าวันต่อมา “อื้อ~” หญิงสาวบนเตียงนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ อย่างรู้สึกตัวตื่น เมื่อถูกรบกวนการนอนหลับ สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างกำลังยุ่มย่ามตรงกลางความเป็นสาว จนรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งร่าง มือบางขยุ้มผ้าปูเตียงโดยทันที ขณะที่สมองเริ่มกลับมาประมวลอีกครั้งแผล็บ แผล็บ แทนคุณตวัดปลายลิ้นสากเลียกลีบกุหลาบสวยที่ไม่ได้เชยชมมานานหลายเดือนอย่างละเมียดละไม กลืนกินน้ำหวานบนกลางความเป็นสาวราวกับของอร่อย เหลือบตาขึ้นมองมาริษาที่ยังไม่ลืมตา แต่มือบางกลับเอื้อมลงมาผลักศีรษะให้ออกห่างจากความหอมหวาน“ยะ…อย่า~” ใบหน้าน่ารักเหยเกด้วยความเสียวในรอบสี่เดือน จนต้องหนีบเรียวขาเข้าหาคนตรงกลางหว่างขา ผลักไสยังไงก็ไม่เป็นผล คืนดีกันได้ไม่ถึงวันคนพี่ก็ลักหลับเธอเสียแล้ว เป็นคืนแรกที่เธอตื่นสายและรู้สึกว่าได้หลับเต็มอิ่ม หากไม่ถูกปลุกเสียก่อนก็คงนอนเพลินจนไม่รู้ตื่นกี่โมง“น้ำเมียพี่ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ” เจ้าของใบหน้าหล่อเงยขึ้นไปสบตากับร่างเล็กที่ยังงัวเงียด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ แววตาหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความหื่นกามอย่างเห็นได้ชัด“คนลามก ออกไปเลยนะ! สาไม่อนุญาตให้พี่ทำอะไรกับร่างกายสาทั้งนั้น” วาจาหยาบโลนทำ
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 66 | บอกรัก
ภายในรถสปอร์ตหรูสีฟ้าตกอยู่ในความเงียบสงัดตั้งแต่ขับออกมาจากโรงพยาบาล xxx มีเพียงเสียงลมหายใจของคนสองคนที่พ่นออกมาเป็นจังหวะ แทนคุณทำหน้าที่ขับรถ หันมองมาริษาที่นั่งเงียบ หันหน้าออกหน้าต่างตลอดทางบ่อยครั้งด้วยความเป็นห่วง “หิวไหม เดี๋ยวพี่จอดเซ่เว่นข้างหน้า ลงไปซื้อของกินมาให้” “ไม่” น้ำเสียงห้วน ๆ ตอบกลับ บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังหงุดหงิด แทนคุณพยายามทำความเข้าใจกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนท้อง แม้ว่าค่อนข้างยากก็ตาม โดยนิสัยเป็นคนใจร้อนและขี้รำคาญ แต่ครั้งนี้เขาจะยอมทำเพื่อคนน้องและหัวใจตัวเอง “อือ ถ้าหิวหรืออยากเข้าห้องน้ำก็บอกพี่นะ” “…” คำตอบที่ได้กลับมาจากคนมาริษาคือความเงียบ เธอมองวิวนอกหน้าต่างรถ ตามทางส่วนมากเป็นบ้านคน และ ต้นไม้สลับกันไป ในหัวครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องตรวจ ยามที่นอนบนเตียงเพื่ออันตราซาวดูลูกในครรภ์เป็นวันแรก เธอเห็นหยดน้ำตาคนพี่หยดแหมะลงบนเตียง ขนาดที่หมอกำลังอธิบายอวัยวะต่าง ๆ ของลูกในท้อง เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นมุมอ่อนไหวของเขา บ้านสวนหวาน “ปลานึ่งมีทั้งโปรตีนทั้งโฟเลท สร้างเนื้อเยื่อให้กับร่าง
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 65 | นิสัยแบบนี้แหละถึงอยากอยู่ให้ห่าง
@บ้านสวน หวาน ปัง!ประตูรถกระบะถูกปิดเสียงดังด้วยฝีมือของหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ เธอเดินสะบัดตูดเข้าบ้านโดยไม่รอชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวขาเดินลงจากรถ“เปลี่ยนไปเยอะแฮะ” แทนคุณเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู การกระทำน่าหงุดหงิดของมาริษา ไม่ได้ทำให้รู้สึกโกรธเลยสักนิดเดียว กลับมองว่าน่ารักเสียมากกว่า ถึงแม้ไม่ใช่มาริษาคนเดิมที่รู้จักก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธออยู่ก็ในสายตา เขาต้องทำให้เธอกลับมาเป็นมาริษาคนเดิมให้ได้“…” แทนคุณส่ายหน้าไปมา แล้วสาวเท้าเดินตามหลังมาริษาเข้าบ้าน แต่ไม่ทันได้เดินตามเข้าห้องนอน มาริษากลับปิดประตูใส่หน้าเสียก่อน ใบหน้าหล่อ ๆ แทบถูกประตูกระแทก“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ” นิ้วแกร่งชี้ย้ำ ๆ อย่างคาดโทษคนตัวเล็ก มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง“ผู้ชายอะไรดื้อด้านเป็นที่สุด!” เจ้าของดวงตาสวยมุ่ยหน้าหงุดหงิดพลางหย่อนสะโพกนั่งบนเตียงนุ่มอย่างเจ็บใจพ่อของลูก แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกแปลกใจกับท่าทีของคนพี่ เขาดูใจเย็น พูดจาดีขึ้นเยอะ หากเป็นเมื่อก่อนพี่ไม้คงเละเป็นโจ๊ก “ทำไมใบหน้าดูซูบลงไปเยอะจัง”“…” ความสงสัยและความเป็นห่วงแทรกเข้ามาแทนที่ความโกรธ ใบหน้าน่ารักมีแ
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 64 | หนีรอบสอง
เวลาต่อมา 20:30 น. ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูจากคนด้านนอก ทำให้หญิงสาวตัวเล็กอยู่ในชุดเดรสยาวสีครีมสะดุ้งด้วยความตกใจ เธอกำลังเก็บเอกสารสำคัญเข้าใส่กระเป๋าผ้าอย่างเร่งรีบ“เปิดประตูให้ฉันหน่อยเมษา” เสียงจากคนด้านนอก ทำให้มาริษายิ่งลนลาน จับเอกสารยัดเข้ากระเป๋าอย่างไม่เป็นระเบียบ ขณะที่คนด้านนอกยังขานเรียกชื่อ “เมษา”“ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป งั้นสาไปเองแล้วกัน” มาริษาหยิบโทรศัพท์ปุ่มกดยี่ห้อธรรมดาขึ้นมาต่อสายหาใครบาง รอสายไม่นานนักปลายสายก็กดรับสาย…“ครับคุณเมษา” “สากำลังไปนะคะ” “ระวังตัวด้วยนะครับคุณเมษา” “ค่ะ” มาริษากดวางสาย เธอรีบเดินจ้ำอ้าวไปเปิดประตูหน้าต่าง ยกเก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้งวางบนพื้นหญ้าข้างหน้าต่าง ทำให้เสียงเบาที่สุด ซึ่งไม่สูงมาก หากเปรียบเทียบ ผู้ชายกระโดดข้ามได้สบาย ๆ“จิ๊!” แทนคุณส่งเสียงในปากอย่างหงุดหงิด ที่เรียกเท่าไหร่คนด้านในก็ไม่ยอมออกมาเปิดสักที ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะหมุนตัวเดินเลี่ยงไปทางอื่น และ กลับมาอีกทีพร้อมกับกุญแจสำรองที่ให้คนงานนำไปปั๊มเอาไว้อีกชุดแกรก“…” มือหนารีบไขกุญแจเปิดประตูห้องนอนของภรรยาตัวเล็กเข้าไปอย่างร้อนใจ แต่ภายในห้องนอนกลับ
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 63 | คำขอโทษ
หมับ!“อย่าเพิ่งไป” แทนคุณก้าวขายาวเข้าไปสวมกอดมาริษาที่กำลังจะเดินหนีจากด้านหลังแน่น พลางเกยปลายคางคมสันบนไหล่มน มาริษาดีดดิ้นพยายามแกะท่อนแขนแกร่งออกจากลำตัว แต่ก็ยากเหลือเกิน“ปล่อยนะ!”“ไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะยอมฟังฉันอธิบาย”“ไม่จำเป็นค่ะ! สาไม่อยากฟังอะไรจากพี่อีกแล้ว”“งั้นฉันก็ไม่ปล่อย”“พี่แทน!” มาริษาเอี้ยวหน้ามองค้อนแทนคุณอย่างเอือมระอากับนิสัยเอาแต่ใจ ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่เคยเปลี่ยน แต่แทนคุณกลับตีหน้ามึนคลี่ยิ้มให้มาริษาอย่างไม่หวั่นเกรงกับแววตาดุของเธอ มองว่าน่ารักเสียมากกว่า“ปล่อยสาเดี๋ยวนี้” มาริษาพูดเน้นเสียงอย่างเป็นการขู่ ราวกับลูกแมวกำลังขู่เจ้าของฝ่อ ๆ แต่ไม่ได้ทำให้แทนคุณกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว“ฉันไม่ปล่อยเธอหลุดมือไปอีกแล้ว”ตึก! ตึก!หัวใจมาริษาเต้นถี่รัวไม่เป็นจังหวะเช่นเดียวกับหัวใจของแทนคุณที่เต้นแรงไม่ต่างกัน จนไม่รู้ว่าหัวใจใครเต้นแรงกว่ากัน เธอสัมผัสได้ถึงความคิดถึงปนความเศร้าจากน้ำเสียงอันแผ่วเบาของเขาชัดเจนกว่าทุกครั้งจนน่าประหลาดใจ“ฉันมีเรื่องอยากบอกกับเธอเยอะแยะไปหมดเลยนะเมษา” เมื่อเห็นร่างเล็กในอ้อมแขนนิ่งเงียบแทนคุณจึงพูดต่อตามความรู้สึกข
เมียเด็ก(ใน)สมรส ตอนที่ 62 | ไม่มาก็ไม่ต้องมา
วันต่อมา “อือ~” หญิงสาวบนเตียงนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ เมื่อรู้สึกตัวตื่นจากห้วงนิทราในช่วงเวลาเดิมเจ็ดโมงเช้า เธอลูบหน้าตัวเองหนึ่งครั้งเพื่อให้รู้สึกสดชื่นมากขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมองปรับโฟกัสสายตา มือบางปิดปากหาววอด ๆ อย่างง่วงนอน ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหลังกับหัวเตียง มองไปที่นาฬิกาแขวนผนัง พบว่าเข็มสั้นชี้เลขเจ็ด เข็มยาวชี้เลขหก เป็นเวลาเจ็ดโมงครึ่ง “จะมาอีกไหมนะ” มาริษาทำสีหน้าครุ่นคิดถึงพ่อของลูก เมื่อรู้สึกคันบริเวณดวงตาจึงใช้นิ้วเรียวถูเปลือกตาเบา ๆ ให้หายคัน ก่อนที่สมองจะประมวลผลเรื่องที่คิดสำเร็จ “คนดื้อรั้นอย่างพี่แทน ต้องมาอีกแน่ ๆ”เธอยอมรับเลยว่ากลัวใจตัวเองเป็นที่สุด กลัวใจอ่อนให้เขา… “แม่จะทำยังไงกับพ่อของลูกดีจ้ะลูกจ๋า” มือบางลูบหน้าท้องที่นูนป่องไปมาเบา ๆ อย่างคิดไม่ตก สักพักถึงได้ก้าวขาเดินลงจากเตียง เดินไปทำกิจวัตรประจำในห้องน้ำอย่างเคย “…” มาริษากลับออกมาจากห้องนอนด้วยชุดเดรสยาวสีครีมแขนสั้นผ้าลินิน ผมยาวสีดำสลวยถูกปล่อยแผ่กระจายเต็มแผ่นหลัง ใบหน้าน่ารักสวยเป็นธรรมชาติไร้ซึ่งเครื่องสำอาง มีเพียงสกิลแคร์ทาทั่วใบหน้า
