LOGINShare
บทที่ 60
Last Updated:
2025-02-18 21:14:37
Related chapters
เมียสวมรอย บทที่ 61
สองชั่วโมงผ่านไป.."กินๆ เข้าไปเถอะน่า" ผู้พันกองทัพกระซิบด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวคุยกับผู้กองฉลาม"ท้องไม่เสียแน่นะครับ""พูดมากกูเคยกินแล้วกินได้"ที่จริงฉลามชิมเข้าไปคำหนึ่งแล้ว แทบจะกลืนไม่ลงใช่แล้วอาหารเย็นมโนราห์เป็นคนทำเอง เพราะไม่อยากจะกวนแก้วใจ เห็นว่านอนหลับคงเหนื่อยก็เลยปล่อยให้พักผ่อนไปก่อน"ไม่อร่อยเลยเหรอคะ" มโนราห์อุตส่าห์เลือกทำอาหารที่คิดว่าง่ายที่สุดแล้ว นั่นคือทอดไข่และต้มจืด"ฝีมือลูกสาวของพ่ออร่อยที่สุดในโลกเลย จริงไหมผู้พัน" ครั้งแรกเลยมั้งที่ลูกสาวทำอาหารให้ทาน"จริงครับท่าน""แล้วผู้กองล่ะ""อร่อยมากเลยครับท่าน" พูดจบฉลามก็ตักไข่เจียวขึ้นมายัดใส่ปาก เคี้ยวด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย แต่ตอนจะกลืนนี่สิ..อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป.."อือ" หญิงสาวที่กำลังหลับสนิทรู้สึกเหมือนว่ามีใครลูบคลำร่างกายของเธอ "โอ๊ยย" แต่เวลาต่อมาไม่ได้ทำแค่ลูบคลำ แก้วใจสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บ"ซี๊ดด""เจ็บ" ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นเมื่อรับรู้แล้วว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอ"เจ็บก็อยู่นิ่งๆ สิ" อยากจะลองลักหลับผู้หญิงดูสักครั้ง แต่เธอดันตื่นก่อน"หยุดนะผู้กอง ฉันยังไม่ได้ทำอาหารเย็นเลย" ในห้องเวลา
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 62
"ขาดหมูไปแล้วจะทำกับข้าวได้ยังไง" เพราะวัตถุดิบสำคัญก็คือเนื้อหมู เนื้อไก่คนไม่ค่อยชอบทานเท่าไร"แก้วออกไปซื้อให้ไหมคะยาย" ถึงแม้ยายจะบ่นพึมพำตามประสาคนแก่ แต่แก้วใจก็รู้สึกผิด และก็นึกตำหนิตัวเองถ้าไม่มองไปคงไม่เกิดเรื่อง"ไม่ต้องหรอกมันอันตราย เราก็ทำเท่าที่มีแล้วกัน" ถ้าคนไม่ซื่อตรงหน่อยคงจะนำหมูนั้นมาล้างแล้วทำกับข้าวขายต่อ ..แต่หมูที่สกปรกยายพิศมัยก็ไม่ได้ทิ้งไปเลย ยายคิดว่าจะทำให้สุกแล้วให้สุนัขจรจัดที่ชอบมารอรับเศษอาหาร "ถ้างั้นเราก็หั่นไก่ที่เหลือแล้วกัน มีไว้ขายดีกว่าปิดร้าน""ค่ะ"ผ่านไปชั่วโมงกว่าหลังจากที่ทำหมูของยายเสียหาย"เสียงรถใครมา หนูออกไปดูหน่อยสิลูก""ไม่ได้มาบ้านเรามั้งยาย" เพราะไม่เคยมีใครมาหาดึกดื่นขนาดนี้ แต่แก้วใจก็ออกมาดูเปิดประตูออกมาหญิงสาวแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นเขาได้"เดี๋ยวไม่มีอะไรทำขายพรุ่งนี้" ฉลามพูดพร้อมกับยื่นถุงไปให้"อะไรคะ" รับมาแล้วแก้วใจก็เปิดดูว่ามันคืออะไร "คุณเอามาจากไหน""ถามได้ก็ไปซื้อน่ะสิ""คุณซื้อมาทำไม ของพวกนี้แพงจะตาย" เพราะมันเป็นเนื้อที่คัดพิเศษใส่แพ็คไว้อย่างดี"ตลาดปิดหมดแล้ว" ที่จริงเขาก็ไปดูตลาดมาแล้วแต่ตลาดวายไปก่อน ก็เลยไปซื้
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 63
ขับรถมาหลายชั่วโมงกว่าจะถึง เพราะกองทัพไม่ได้รีบกลัวไม่ปลอดภัยมโนราห์ขอให้สามีพามาส่งที่บ้านก่อน ถึงแม้แม่จะไม่อยู่แล้วแต่มาเห็นที่ที่ท่านเคยอยู่ก็ทำให้คลายความคิดถึงลงบ้างบ้านหลังนี้จ้างแม่บ้านประจำ แต่แม่บ้านไม่ได้ค้างที่นี่แล้ว ตั้งแต่คุณนายเสียไปแม่บ้านก็ขอไปกลับเพราะกลัว"บ้านคุณหนูเหรอคะ""ใช่ค่ะ แต่ก่อนแม่เคยอยู่ที่นี่""เสียใจด้วยนะคะ" แก้วใจก็พอรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง"เราเข้าบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวโมนาจะหาชุดสวยๆ ให้พี่ใส่ด้วย" กว่าจะมาถึงก็เช้าแล้ว คิดว่าอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าค่อยไปโรงพยาบาล"ผมว่าคุณนอนเอาแรงก่อนดีกว่า""ไม่หรอกค่ะ เห็นคุณพ่อบอกว่าใกล้จะคลอดแล้ว""ตามใจแล้วกัน""คุณเหนื่อยเหรอคะ""ผมเป็นผู้ชายแค่นี้ทนได้""ผู้ชายไม่ใช่คนหรือไง""หึ.." ถ้าอยู่แค่สองคน กองทัพคงไม่ปล่อยไปแน่ปากหาเรื่องเจ็บตัวแบบนี้"โอ้โหคงแพงมากเลยนะคะเนี่ย" แก้วใจเห็นชุดที่มโนราห์ยื่นมาให้ไม่กล้ารับเลยด้วยซ้ำ"พี่เอาไปใส่เถอะค่ะ""ไม่เอา แก้วไม่กล้าใส่หรอกค่ะ""รับไปเถอะค่ะ เราสองคนเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ"เธอจะกล้าไปเป็นพี่น้องกับลูกสาวท่านนายพลได้ยังไง แต่แก้วใจก็ไม่กล้าตอบไป"ไม่ได้มีแค่นี้น
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 64
"มาทำงานจะกลับบ้านเหรอหนู" ขณะที่แก้วใจนั่งรอรถอยู่ก็มีผู้หญิงวัยใกล้จะกลางคนเดินมาคุยด้วย"ถามฉันเหรอคะ" หญิงสาวหันมองไปด้านข้างตัวเองอีกฝั่งหนึ่งก็ไม่เห็นมีใคร"ใช่สิจ๊ะ หนูหน้าตาน่ารักจังเลย""ไม่ได้มาทำงานค่ะ มาธุระ""แล้วหนูอยากได้งานพิเศษไหมล่ะจ๊ะ เงินดีนะ""ไม่อยากได้ค่ะ" แก้วใจคิดว่า คงเป็นคนมาหาคนงานไปทำงานในบริษัทหรือที่ไหนสักแห่งแน่เลย"สวยๆ แบบหนูเนี่ย เงินเดือนหลายหมื่นเลยนะไม่สนใจเหรอ""ฉันมีงานทำแล้วค่ะ""งานที่นี่เงินดีจริงๆ หนูลองคิดทบทวนดูหน่อยสิจ๊ะ" ผู้หญิงคนนั้นพูดกับแก้วใจ แต่ดวงตามองไปอีกที่หนึ่งเหมือนส่งสัญญาณ"???" แก้วใจไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้เลย เธอมองไปดูว่ารถใกล้จะออกหรือยัง แต่ดันมองไปเจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่อยากเจอเลยในเวลานี้"หนูเดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ" เห็นว่าแก้วใจกำลังจะเดินหนีไป ผู้หญิงคนนี้ก็รีบเดินตามอึบ! "ปล่อย!!" จังหวะที่คนของผู้หญิงคนนั้นเข้ามากำลังจะถึงตัวแก้วใจอยู่แล้ว ฉลามรีบเดินเข้ามาโอบร่างเธอไว้ก่อน"ตามมาก่อน""ฉันไม่ไป""รู้ไหมว่าคนพวกนั้นเป็นใคร"แก้วใจหันกลับไปมองผู้หญิงคนที่คุยด้วยเมื่อสักครู่ เห็นมีผู้ชายคนหนึ่งหันมองมาพร้อมกับผู้หญิ
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 65
"ผมไม่ไว้ใจคนแถวนี้ครับ เตรียมที่นอนให้ผมนอนข้างนอกก็ได้ครับยาย" ขณะที่พูดสายตาฉลามยังคงมองไปดูผู้หมวดอาทิตย์"กลับบ้านพวกคุณไปทั้งสองคนนั่นแหละ รู้ไหมว่าฉันกับยายต้องได้เตรียมของไว้ขายพรุ่งนี้อีก""แก้วใจไม่เอาไม่พูดแบบนั้นลูก""ไม่พูดแล้วเมื่อไรพวกเขาจะกลับล่ะคะยาย กว่าจะเตรียมของเสร็จ จะไม่พรุ่งนี้เช้าเลยหรือถึงได้นอน" ที่จริงก่อนสองคนนี้จะมายายกำลังเริ่มเตรียมของไว้ทำกับข้าวขายพรุ่งนี้"ใครสั่งใครสอนให้พูดไม่ดีแบบนี้ ขอโทษผู้กองกับผู้หมวดซะ"จากที่หน้าบึ้งอยู่แล้ว ยิ่งบึ้งตึงเข้าไปอีก อยู่ดีๆ ก็มาทำให้เธอถูกยายต่อว่า"ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้างั้นผมขอตัวนะ" ผู้หมวดอาทิตย์รีบลุกขึ้น เพราะรู้ตัวแล้วว่าอีกฝ่ายมาแรงกว่า ถึงขนาดจะนอนเฝ้า แถมยายไม่ได้ต่อว่าอะไรให้ด้วย"แล้วคุณจะอยู่อีกทำไม" แก้วใจเห็นว่าผู้หมวดอาทิตย์ก็ไปแล้วแต่ทำไมเขายังอยู่ "แก้วใจ!" ยายเริ่มใช้เสียงตะคอกหลานสาว"คุณยายจะเตรียมของเหรอครับ เดี๋ยวผมช่วย" ฉลามรีบเดินไปดูของที่เตรียมไว้แบบหน้ามึน"ผู้กองไม่ต้องหรอก ยายทำเองได้""ถ้าเขาจะทำปล่อยให้เขาทำไปเถอะยาย""เอ๊ะแก้ว ยายบอกกี่ครั้งแล้วลูก""ใครรับไม่ได้ก็เชิญออกไปสิคะ แ
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 66
"คือเมื่อสักครู่ผม.." เห็นดวงตาของผู้กองที่จ้องมองมาแมนเริ่มเสียวสันหลัง เพราะใครก็เห็นอยู่ว่าผู้กองกำลังจีบแม่ค้าร้านนี้ เรื่องที่ทั้งสองฝ่ายสู่ขอกันแล้วยังไม่มีใครรู้"วิดพื้นร้อยครั้งปฏิบัติ" คำสั่งนี้เปล่งออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่คนที่ถูกสั่งได้ยินชัดมาก"วิดพื้นร้อยครั้งปฏิบัติครับผม""เดี๋ยวก่อน" ขณะที่แมนกำลังจะโน้มตัวลงไปวิดพื้นตรงหน้าร้าน แก้วใจวางชามข้าวแล้วเดินออกมา "คุณจะลงโทษเขาทำไม"ฉลามไม่ได้ตอบเพียงแค่มองหน้าเธอ และทั้งสองก็จ้องมองตากันอยู่ครู่หนึ่ง"พี่แมนไม่ต้องทำหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันตักกับข้าวให้""เออคือว่า.." แมนมองหน้าผู้กองว่าจะยกเลิกคำสั่งนี้ไหม แต่พอเห็นสายตาของผู้กองฉลามแล้ว แมนก็โน้มตัวลงไปวิดพื้น " 1 2 3 ""ฉันบอกว่าไม่ต้องไง" แก้วใจคลุกคลีอยู่ในค่ายทหารมานานหลายปี เห็นมาแทบจะทุกอย่างแล้วแต่พลทหารแมนก็ต้องได้ทำต่อไป นอกเสียจากว่าคนที่สั่งลงโทษจะหยุดเอง"คุณบอกเขาหยุดสิ เขายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย จะทำโทษเขาทำไม"ฉลามหันมองไปรอบๆ ข้าง ตอนนี้มีแต่คนมองมา"ถ้าไม่สั่งอาหารก็ออกไปจากตรงนี้ อย่ามายืนขวางหน้าร้าน" ในเมื่อเขาไม่สั่งให้ลูกน้องหยุด แก้วใจก็เลยไล่เขาออกจากหน้าร
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 67
หัวใจฉลามหล่นวูบเมื่อได้ยินเสียงเธอร้องเจ็บ ชายหนุ่มหันกลับไปเห็นว่าเศษแก้วติดอยู่ที่เท้าและเลือดกำลังไหล"ผู้กอง!" ไม่รู้ว่ามโนราห์จะตกใจอันไหนก่อนดี เพราะผู้กองฉลามก็ไม่ได้ใส่รองเท้า แถมยังก้าวเข้าไปอุ้มแก้วใจออกมาจากตรงนั้น"คุณอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมไปดูที่ทำแผล" กองทัพกลัวภรรยาจะไปเหยียบเศษแก้วอีกคน ก็เลยพาออกมาให้ห่างจากตรงนั้นก่อนพอได้ที่ทำแผลแล้ว กองทัพก็รีบนำมันเข้ามาในห้องนอนของผู้กองฉลาม เพราะตอนนี้เขาอุ้มเธอมาวางลงที่เตียง"โอ๊ย" ฉลามจัดการเศษแก้วที่คาอยู่ปลายเท้าของเธอ แล้วรีบนำยาล้างแผลล้างให้ทันที"เจ็บหน่อยนะกลัวมันติดเชื้อ""อือ" แก้วใจกัดฟันไว้ พอเจอแอลกอฮอล์ล้างแผลเข้าไปเจ็บกว่าตอนเหยียบแก้วเสียอีกทำแผลให้เธอเสร็จฉลามกำลังจะเก็บของเข้ากล่อง"แล้วเท้าคุณล่ะ" มองดูเท้าของเขาไม่ต่างจากเธอเลย"แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก""จะไม่เป็นไรได้ยังไง ทำแผลก่อน""ทำไม่ถึง"ได้ยินประโยคนี้จากลูกน้อง คนเป็นลูกพี่รีบชวนภรรยาออกมา เพราะแค่นี้ก็ดูออกแล้วว่ากำลังอ้อนเมีย"ทำไมรีบออกมาล่ะคะ พวกเขาสองคนเจ็บเท่ากันเลยนะ" มโนราห์คิดว่าถ้าอยู่ตรงนั้นยังพอช่วยกันได้"ตามผมมาเถอะน่า""โอ๊ยยย" ผู้พ
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 68
"ซี๊ดดด มาทานด้วยกันสิคะพี่" พูดแล้วน้ำลายก็สอไปด้วย"ไม่ดีกว่าค่ะ คุณหนูทานเถอะค่ะ" คนที่ยืนมองอยู่น้ำลายสอไม่ต่างกัน"มันอร่อยมากเลยนะ" ว่าแล้วมโนราห์ก็จับมะม่วงที่ขึ้นชื่อว่าเปรี้ยวที่สุด จิ้มเล็กน้อยแล้วยัดใส่ปาก "อื้ม หื้อออ" ที่มโนราห์ไม่คะยั้นคะยอแก้วใจมากนัก เพราะคนที่ไม่ท้องอาจจะไม่อยากทานของเปรี้ยวก็ได้แต่ยิ่งได้ยินเสียงแก้วใจยิ่งน้ำลายสอหนักขึ้น จะให้นั่งกินกับเจ้านายมันก็ไม่ใช่เรื่อง เธอก็เลยแอบเข้ามาในครัว หั่นมะม่วงที่ยังเหลืออยู่ยัดใส่ปากแล้วเคี้ยวโดยที่ไม่จิ้มเลยอีกสถานที่หนึ่งในเวลาเดียวกัน.."ท่านผู้พันครับ""ว่าไง""คืนนี้เราไปเลี้ยงฉลองกันหน่อยไหมครับ""จะมาฉลองอะไรกันบ่อยๆ""เถอะน่า สาวร้านนั้นถามหาผู้พันกัน""คิดดูก่อนแล้วกัน""ไม่ต้องคิดแล้วครับ ถือว่าพาลูกน้องไปเลี้ยงฉลองหน่อยนะครับ"ย้ายมาสังกัดที่กรม ผู้พันฉลามก็มีลูกน้องทีมใหม่ เพราะตำแหน่งที่สูงขึ้นต้องได้รับหน้าที่เยอะขึ้นตามไปด้วย"ก็ได้..แต่จะดึกไม่ได้นะ""ครับผม" เรื่องดึกไม่ดึกมันเป็นเรื่องของอนาคต ยังไงลูกน้องก็ชวนลูกพี่ไปให้ได้ก่อนแล้วกันใกล้เย็นวันเดียวกันที่ค่ายต่างจังหวัด.."ยายไม่ยักรู้ว่าเราช
Last Updated : 2025-02-18
Latest chapter
เมียสวมรอย บทที่ 135 ตอนจบ
"ถึงแม้คุณจะไม่อยากฟัง แต่ผมก็จะพูด เพราะผมรักคุณ" เขาไม่ได้รั้งตัวเธอไว้ แต่ยังคงเดินตามไป จนตอนนี้ทั้งสองออกมาจากงานแล้ว"ฉันไม่อยากเป็นตัวปัญหา คุณกลับไปทำงานของคุณให้เสร็จเถอะค่ะ" ถึงแม้เธอจะหยุดแต่ขณะที่พูดก็ไม่ได้หันกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง"ผมจะร้องเพลงต่อไปทำไม ในเมื่อคนที่ผมอยากให้ฟังไม่อยู่ในงานนั้น""คุณแน่ใจเหรอคะ ว่าคุณจะร้องเพลงนี้ให้ฉัน แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะคะ..แต่คนที่รู้กลับเป็นผู้หญิงคนนั้น" เธอพยายามจะไม่ดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบทสนทนาแล้ว แต่ก็ยังคาใจเรื่องนี้อยู่"คุณหมายความว่ายังไง""คุณจะขึ้นร้องเพลงฉันยังไม่รู้เลย แต่เธอกลับรู้ว่าคุณจะร้องตอนเปิดงาน""คุณหมายถึงผู้หญิงที่ผมรับมาจากหน้ากรมน่ะเหรอ แม้แต่ชื่อเธอผมยังไม่รู้เลย และเรื่องที่ผมร้องเพลงก่อนผมสาบานได้ว่าเธอคงไม่ได้ยินจากปากผมแน่ๆ""ไหนบอกมันเป็นความลับไงคะ ขนาดฉันยังไม่รู้เลย ทำไมเธอถึงรู้" ในเมื่อเขาไม่ได้พูดแล้วเธอคนนั้นจะรู้มาจากไหน"ใช่มันเป็นความลับ แต่เธออาจจะรู้มาจากนักดนตรี หรือคนจัดเตรียมงานก็ได้นี่ครับ" เพราะทุกคนต้องวางแผนงานแสดงก่อนที่จะเริ่มงาน"ขอบคุณนะคะ สำหรับคำอธิบาย""แล้วคุณยังโก
เมียสวมรอย บทที่ 134
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
เมียสวมรอย บทที่ 133
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
เมียสวมรอย บทที่ 132
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
เมียสวมรอย บทที่ 131
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
เมียสวมรอย บทที่ 130
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
เมียสวมรอย บทที่ 129
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
เมียสวมรอย บทที่ 128
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
เมียสวมรอย บทที่ 127
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
