LOGINShare
บทที่ 1 คืนนรก!
Last Updated:
2025-01-22 03:07:55ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
สองมือเรียวถูกมัดรวบตรึงเข้ากับหัวเตียง ดวงตาถูกปิดสนิทด้วยผ้าสีดำ ร่างกายทุกส่วนช่างว่องไวต่อการสัมผัส ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายโดยเฉพาะใจกลางความสาว แม้จะพยายามดิ้นรนและต่อต้านให้หลุดพ้น แต่เรี่ยวแรงของเธอก็ยังสู้อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี ค่ำคืนนี้เป็นนรกอีกคืนสำหรับเธอ นานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เธอต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เธอทุกข์ทรมานราวกับตายทั้งเป็น ไอ้ปีศาจนรก~ เธอเรียกขานมันอย่างนั้น แม้จะไม่เคยเห็นหน้ามันเลยก็ตาม ถึงขนาดควบคุมเธอได้ มันก็ต้องโหดเหี้ยมและเลือดเย็นยิ่งกว่าเธอ “ฮึฮึ” เกลียด! เธอเกลียดเสียงหัวเราะเย้ยหยันนั่นที่สุด “ร่างกายทนทานต่อแรงกระแทกขนาดนี้ เหมาะสมที่จะมาเป็นที่อยู่อาศัยชั่วคราวให้ลูกของฉัน ถึงมันจะโสโครกไปหน่อยก็เถอะ” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ทำไมเธอถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้น่ะเหรอ? เพราะหนึ่งในเหยื่อของเธอคือพ่อของเขา เขากล่าวหาเธออย่างนั้นตั้งแต่วันแรกที่ถูกจับตัวมา จะให้ปฏิเสธอย่างไรเล่า เพราะเธอคือมือปืนที่ปลิดชีวิตผู้คนมาแล้วนับร้อย แม้จะมีเหตุผลว่าคนที่เธอสังหารทุกคนอยู่ไปก็รกโลก สุดท้ายมันก็ผิดอยู่ดี ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต เธอทำให้เขาต้องสูญเสียพ่อ เธอก็ต้องกำเนิดลูกมาทดแทน นี่คือสิ่งที่เขายัดเยียดให้เธอชดใช้ก่อนตาย เขาได้ลูกตามที่ต้องการเมื่อไหร่ เขาจะส่งเธอให้ไปเกิดใหม่ทันที “เรติกา อ๊าส์!” น่ารังเกียจ! น่าขยะแขยงที่สุดเลย “ใครอนุญาตให้แกครางชื่อฉัน ไอ้ชั่ว!” เธอพยายามประคองเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ความรุนแรงที่เขายัดเยียดไม่สามารถเรียกเสียงร้องไห้ครวญครางจากคนที่ตกเป็นจำเลยอย่างเธอได้ แม้แต่น้ำตาแค่หยดเดียวเขาก็ไม่สามารถรีดมันออกมาจากดวงตาคู่ร้ายกาจ แต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ เหมือนร่างกายแตกสลายกลายเป็นเสี่ยง “ฮึฮึ” มันส่งเสียงหัวเราะเย้ยหยันเธออีกแล้ว โคตรเกลียดและขยะแขยงมันเลย! “ถ้าเธอยอมครวญครางออกมาบ้าง ฉันอาจเมตตาเธอก็ได้นะ” ไม่จริงหรอก! คำพูดเหล่านั้นมันโกหกทั้งเพ ถ้าเธอส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน มันคงจะสะใจเสียมากกว่า “ฝันไปเถอะ! เพราะสารรูปของแกมันน่าขยะแขยงไง แกถึงต้องปิดตาฉันไว้ ไม่ต้องอาย ฉันไม่กลัวผีหน้าพิการอย่างแกหรอก” “ปากดีนักนะ!” มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรง ก่อนจะเลื่อนมือลงไปบีบคอของคนใต้ร่างจนเธอแทบจะขาดอากาศหายใจ เฮือก! หากว่าความตายยังไม่รีบมาเยือนให้เรติกาตอนนี้ สองมือหนาคลายออกยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ คนเกือบได้ลาโลกรีบกอบโกยอากาศเข้าปอดทันทีพร้อมกับไอออกมาแห้ง ๆ ผลับ! ผลับ! ผลับ! ส่วนกลางของร่างกายถูกทารุณอย่างป่าเถื่อน จนได้ยินเสียงของเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง เหมือนว่าช่องทางรักมันฉีกขาดเพราะได้กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้ง ความเป็นสาวกระตุกเกร็งถี่ ๆ และเกิดความรู้สึกแปลก ๆ กับร่างกายเหมือนทุกครา “อ๊าส์” เสียงคำรามดังกระเส่าเล็ดลอดออกมาจากลำคอนั้น เป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าคนบนร่างกำลังจะได้รับการปลดปล่อย มือหนาจับยึดสะโพกงอนงามเอาไว้มั่น แปรเปลี่ยนจากกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างถี่รัวมาเป็นเข้าสุดออกสุดเน้น ๆ สองสามที “อ๊าสสสสสสส์” เสียงคำรามลั่นดังขึ้นมาในห้วงนาทีสุดท้ายพร้อมกับปล่อยน้ำรักทุกหยาดหยดฉีดพวยพุ่งเข้าไปในร่างกายของเธอ ปึก! “อื้อ!” อีกครั้งที่เรติกาถูกคนบนร่างอัดกระแทกความใหญ่เข้ามาในช่องทางคับแน่นอย่างไร้ความปรานี ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายเต้นแรงอย่างหนักหน่วงจนแทบหลุดจากอก นิ้วเท้าเล็กบิดเกร็งจนสั่นไปทั้งตัว “ฮึ” เขาแค่นเสียงหัวเราะออกมาจากลำคออย่างเย้ยหยัน แม้เธอจะไม่ได้ร้องไห้ครวญครางให้เขาได้ยิน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่รับรู้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมานเหมือนจะตายอยู่รอมร่อ ใบหน้าที่ทั้งเหยเกและบิดเบี้ยวของเธอ มันบ่งบอกชัดเจนว่าเธอกำลังอดทนต่อสู้กับการถูกทารุณอย่างหนัก “ฉันได้เห็นน้ำตาของเธอเมื่อไหร่ เธอก็จะได้เห็นหน้าของฉันเหมือนกัน” ครั้งแล้วครั้งเล่าที่แรงกระแทกกระทั้นอันโหดร้ายและทารุณสร้างความเจ็บปวดทรมานให้เรติกาอย่างแสนสาหัส และไม่มีท่าทีจะจบลงโดยง่าย เพราะเขาต้องการสร้างบาดแผล สร้างความเจ็บปวดบนเรือนร่างของเธอให้ได้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้Related chapters
เมียปีศาจ บทที่ 2 จุดเริ่มต้น
แกร๊ก!มือเรียวจัดการประกอบปืนยาวตั้งแต่ปลายลำกล้องจรดพานท้าย เพื่อความแม่นยำเธอเลือกปืนสังหารที่มีซองกระสุนขนาดบรรจุห้านัด น้ำหนักรวมเมื่อติดกล้องเล็งระยะไกลประมาณหกจุดสองกิโลกรัม ระยะยิงหวังผลไกลกว่าแปดร้อยถึงหนึ่งพันเมตรเป็นอย่างต่ำสายตาของเพชฌฆาตจ้องมองเหยื่อผ่านกล้องส่อง มือเรียวสวยหันเล็งปากกระบอกปืนไปยังศีรษะของเป้าหมาย นิ้วชี้เรียวบรรจงสอดเข้าโกร่งไกอย่างใจเย็น ความเร็วในขณะที่กระสุนพ้นปากลำกล้องคือสองพันสี่ร้อยฟุตต่อวินาที กระสุนจะเจาะเข้าตรงกลางกะโหลกของเหยื่อและจะเสียชีวิตทันทีปังง!!เสียงปืนดังสนั่นซ้อนกันทันทีที่นิ้วเรียวกดลั่นไก รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าสวยหวานขัดกับบุคลิกของสไนเปอร์สาวอย่างสิ้นเชิง เรติกาจัดเก็บอาวุธปืนเข้ากับกระเป๋าสีดำขนาดกลาง มือเรียวดึงแว่นดำกันแดดที่เกยคาดศีรษะมาสวมใส่ ก่อนเดินจากไปท่ามกลางความวุ่นวายและเสียงกรีดร้องของผู้คนที่ดังอยู่ไกล ๆ จากจุดที่เธอสังหารเหยื่อ“เมื่อเวลา 11:30 น. วันนี้ มือปืนจ่อยิง นายปฐพี เอกอัครกุล ส.ส. พรรครวมใจเพื่อชาติ ด้วยอาวุธปืนขนาด 57 มม. เข้าที่บริเวณโหนกแก้มขวาทะลุโพรงจมูก อาการสาหัสด้าน พล.ต.อ. เผยว่าขณะนี้ยัง
Last Updated : 2025-01-22เมียปีศาจ บทที่ 3 กับดัก
ขาเรียวยาวก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ นอกจากแชร์เฮาส์ที่อยู่ร่วมกับเพื่อนอีกสองคนแล้ว เรติกายังมีคอนโดส่วนตัว เผื่อวันไหนอยากชวนสาว ๆ ขึ้นห้อง จะได้ไม่ต้องมีกางขวางคอ ทว่าวันนี้เรติกาเพียงแค่อยากปลีกวิเวกอยู่คนเดียวตามลำพัง เนื่องจากมีหลายอย่างให้เธอต้องใช้ความคิด ถึงแม้ว่าอยู่กับเพื่อนอาจได้คำปรึกษาและคำแนะนําที่ดีกว่า แต่ครั้งนี้เธออยากคิดทบทวนกับตัวเองเงียบ ๆเรติกาครุ่นคิดบางอย่างในหัวขณะที่ค่อย ๆ ชะลอฝีเท้าให้ช้าลง เธอชำเลืองหางตามองเพียงนิด ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในลิฟต์โดยมีชายฉกรรจ์สองคนเดินเข้ามาด้วย มือเรียวกดปุ่มไปยังชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียม ผัวะ! ฮัก! พลั่ก!! ตุบ! ฮัก! ผัวะ!!ทั้งหมัดทั้งศอกถูกประเคนใส่ชายฉกรรจ์ทั้งสองไม่ยั้งทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดสนิท แม้จะร่างกายเธอจะตัวเล็กกว่า แต่ด้วยเธอฝึกฝนทักษะการต่อสู้ตั้งแต่เด็กมาอย่างชำนาญ ทำให้มีแรงมือแรงเท้าหนักพอที่จะทำชายฉกรรจ์ทั้งสองร่วงลงไปกองกับพื้น ผนวกกับความคล่องแคล่วว่องไวและตัดสินใจรวดเร็วจึงทำให้เธอได้เปรียบแตร๊น!!!ชายฉกรรจ์คนหนึ่งสั่นกระตุกอย่างแรงเมื่อถูกเล่นงานด้วยเครื่องช็อตไฟฟ้าที่เธอพกติดมากับกระเป๋าสะ
Last Updated : 2025-01-22เมียปีศาจ บทที่ 4 เงื้อมมือปีศาจ
เฮือก!เสียงหายใจดังเฮือกราวกับก่อนหน้านั้นเธอขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ อุณหภูมิเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศปลุกให้เรติกาตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา ถึงอย่างนั้นเธอก็พบพานแต่ความมืดมิด เมื่อดวงตาถูกปิดสนิดด้วยผ้าสีดำอึดอัด! เหมือนมีปลอกคอเย็นเฉียบแนบอยู่รอบลำคอ และโซ่ตรวนพาดอยู่บนเนินอกเปลือยเปล่าของเธอ แผ่นหลังเปิดเปลือยแนบสัมผัสกับเบาะหนังเทียม ข้อมือทั้งสองถูกล็อกเข้ากับเตียงโครงเหล็กเงียบ! จนได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง เสียงของเหล็กกระทบกันดังก้องแม้เธอจะขยับตัวเพียงเล็กน้อย หน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ ความมืดมิดทำให้คนที่ไม่เคยกลัวอะไรอย่างเธอเริ่มหวาดหวั่น“หึ” ปีแสงแค่นเสียงหัวเราะออกมา เมื่อเห็นว่าเรติการู้สึกตัวแล้ว หลังจากที่หลับใหลด้วยฤทธิ์ยามานานถึงสามวัน นับตั้งแต่ที่เขาได้ตัวเธอมาอยู่ในเงื้อมมือ รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏอยู่บนใบหน้าคมคาย รู้สึกพึงพอใจกับสภาพที่น่าเวทนาของคนตรงหน้า เธอไม่รู้หรอกว่าเขาทำอะไรกับเธอไว้แล้วบ้าง และเธอกำลังจะได้รู้หลังจากนี้เอี๊ยด!ปีแสงลากชั้นสเตนเลสที่บรรจุเครื่องมือแพทย์มากชิ้นมาไว้ข้าง ๆ ร่างเปลือย“ทะ...ทำอะไร! จะทำอะไรฉัน” เสียงแห
Last Updated : 2025-01-22เมียปีศาจ บทที่ 5 เลือดบริสุทธิ์
“ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้เธอตายง่าย ๆ โดยที่ยังไม่ได้ชดใช้ในสิ่งที่ฉันสูญเสีย อยู่รับกรรมของเธอก่อนนะ ฉันสัญญาว่าจะทำให้เธอเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส” ปีแสงจับยกเรียวขาของนักฆ่าสาวออกจากเหล็กวางขาทั้งสองข้าง ก่อนจะจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนล่างของตนเอง มือหนางัดท่อนเอ็นลำใหญ่หยาบออกมาชักรูดเบา ๆ สองสามครั้ง“อ๊ะส์ ปะ...ปล่อยฉันนะ” เรติกาอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อมือหนาจับแยกเรียวขาออกจากกัน แล้วบดเบียดแทรกกายตัวเองเข้าไปแทนที่ ยิ่งออกแรงดิ้นก็ยิ่งเจ็บจี๊ดขึ้นสมอง เธอต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดหลากหลายรูปแบบที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกันปึก!! “อื้อ!” ความเจ็บปวดแล่นพล่านทั่วร่าง เมื่อคนด้านบนอัดกระแทกแก่นกายลำใหญ่เข้ามาในช่องทางรักฝืดเคืองที่ไม่มีน้ำหล่อลื่นช่วยเบิกทาง ความคับแน่นของร่องสวาททำให้ท่อนเอ็นใหญ่โตสอดใส่เข้ามาได้แค่เพียงหัวของมันปึก!!!“อร้ายยยยย!” เรติกาเปล่งเสียงกรีดร้องดังลั่นในนาทีต่อมาอย่างเจ็บปวดทรมาน เมื่อโดนอัดกระแทกแก่นกายใหญ่ส่วนที่เหลือเข้ามาในร่องสวาทอย่างป่าเถื่อน ส่งผลให้ช่องทางรักฉีกขาดเป็นทางยาว หยดเลือดไหลเปรอะเปื้อนเบาะที่ห่อหุ้มด้วยหนังเทียม เยื่
Last Updated : 2025-01-22เมียปีศาจ บทที่ 6 โหดเหี้ยม
ปีแสงปลดปล่อยน้ำคาวสีขาวขุ่นที่ปะปนด้วยเลือดบริสุทธิ์เข้าใส่ร่องสวาทสาวทุกหยาดหยด มือหนาข้างหนึ่งยกขึ้นมาเสยผมที่ชุ่มด้วยเหงื่อลวก ๆ“หึ” ชายหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจที่ได้เห็นหยดเลือดไหลเปรอะอยู่ตรงกลางหว่างขาของเรติกา หลังจากที่ท่อนเอ็นใหญ่หลุดออกมาจากช่องทางรักของเธอเขาใช้ปลายนิ้วตวัดเช็ดคราบเลือดที่ติดท่อนเอ็นของตัวเอง ยื่นมือเข้าไปใกล้ปากอวบอิ่มของคนใต้ร่าง หวังจะดันนิ้วที่เปื้อนเลือดเข้าไปในโพรงปากเล็ก“อื้อ” เรติกาตอบสนองด้วยการเบือนหน้าหนี เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาสัมผัสโดนริมฝีปากของเธอ กลิ่นคาวเลือดที่โชยมาติดจมูกทำเอาเธอคลื่นไส้จนแทบจะอาเจียนออกมา“รังเกียจเหรอ”“ไอ้ชั่ว! มึงมันไม่ใช่คน โอ๊ยยย!” เรติกาส่งเสียงร้องเจ็บปวดออกมาอย่างลืมตัว เมื่อโดนเขาดึงกระชากโซ่ตรวนที่พันธนาการร่างเปลือยเปล่าของเธอเอาไว้ มันทำให้ตัวหญิงสาวดีดเด้งขึ้นตามแรงกระชากอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้อยคำหยาบคายของเธอทำให้คนที่ใจเย็นอย่างปีแสงหงุดหงิดอารมณ์ร้อนได้อย่างง่ายดาย เขาแสดงท่าทางเกรี้ยวกราดออกมาอย่างโทสะ“ถ้าไม่อยากเป็นใบ้ก่อนตายก็ช่วยพูดจาให้น่าฟังกว่านี้หน่อย เธอเองก็ไม่ได้ต่างจากคำว่าช
Last Updated : 2025-01-22เมียปีศาจ บทที่ 7 เกรี้ยวกราด!
สองสัปดาห์ต่อมา‘สงสัยลอบยิง นายปฐพี เอกอัครกุล ส.ส. พรรครวมใจเพื่อชาติ’ ‘มือปืนจ่อยิงหัว ส.ส. ปฐพี เอกอัครกุล หัวคะแนน พรรครวมใจเพื่อชาติ หวิดดับ’ ข่าวเกี่ยวกับอาชญากรรมที่เกิดกับเหล่านักการเมืองขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์รายวัน และปรากฏบนสื่อออนไลน์ของโลกโซเชียลอยู่ตลอด มันรู้สึกบั่นทอนจิตใจทุกครั้งที่เห็น เมื่อสายตาไม่อาจมองข้ามข้อความใหญ่ ๆ บนพาดหัวข่าว หลังจากที่พ่อของเขาตัดสินใจลงเล่นการเมือง ไม่มีวันไหนที่ชีวิตของพ่อจะไม่เสี่ยง ปีแสงลูบหน้าตัวเองเบา ๆ อย่างรู้สึกผิด แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขากับพ่อจะไม่ค่อยลงรอยกันนัก เขาไม่เคยเห็นด้วยเลยที่พ่อจะมาเอาดีด้านนี้เรติกา! มันน่าตลกสิ้นดีที่เป็นเธอ~เธอโหดเหี้ยมและเลือดเย็น ในขณะที่ใครคนหนึ่งนอนแน่นิ่งจมกองเลือดอยู่ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของผู้คนมากมาย แต่ใบหน้าของเธอกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มปีแสงหยิบรูปภาพของหญิงสาวขึ้นมามองดู ก่อนจะเก็บมันลงกล่องไม้แล้วปิดฝากล่องอย่างแรง ดวงตาของเขาร้อนระอุ สีหน้าเต็มไปด้วยความแค้นอย่างปิดไม่มิดไม่ผิดคนแน่! เขาเห็นมากับตาว่าเธอคือคนลงมือทำ และตอนนี้เธอก็กำลังชดใช้กรรมให้กับพ่อของเขาอยู่“หึ”ยังหรอก พ
Last Updated : 2025-01-22เมียปีศาจ บทที่ 8 กำเนิดลูกปีศาจ
“อื้อ~” เรติการู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงใกล้จะเที่ยงของอีกวัน เธอส่งเสียงครางกระเส่าในลำคอเบา ๆ ทักทายแสงสว่างจ้าที่ตกกระทบม่านตาหลังจากที่เปลือกตาค่อย ๆ เปิดออกเหมือนเดิม! ความคิดเธอผุดขึ้นมาเมื่อดวงตาคู่สวยค่อย ๆ ปรับโฟกัสให้เห็นเพดานสีขาวที่อยู่เหนือศีรษะ ซึ่งตอนนี้เธอเริ่มคุ้นเคยกับการตื่นขึ้นมาแล้วเห็นมันเป็นสิ่งแรก ห้องคับแคบที่ไม่ต่างจากห้องขังของนักโทษกลายเป็นสถานที่คุ้นตา กุญแจข้อมือกับโซ่ตรวนขนาดใหญ่ที่พันธนาการข้อมือและข้อเท้าของเธอ ในตอนนี้ก็ใกล้จะเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเธอไปทุกทีหญิงสาวหลับตาลงท่ามกลางความเงียบและไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศ พลางกัดฟันข่มความเจ็บปวดที่แล่นพล่านไปทั่วเรือนร่างเพียงแค่เผลอขยับตัวเล็กน้อย นานเป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่เธอต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดทรมานอันไม่คุ้นชิน ร่องรอยการถูกทารุณยังมีให้เห็นอยู่เป็นประจำหลังผ่านพ้นคืนแห่งนรกทุก ๆ คืน และเธอก็ต้องตื่นมาเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่แสนตลกร้ายในช่วงใกล้จะเที่ยงของทุกวันคนที่คอยมาดูแลเรื่องอาหารการกินกับเสื้อผ้าสำหรับสวมใส่ในแต่ละวันต่างก็กลัวเธอกันจนหัวหด ไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยวหรืออยากจะเสวน
Last Updated : 2025-01-23เมียปีศาจ บทที่ 9 พันธะปีศาจ
“ฉันจะต่อแขนต่อขาให้ลูกของฉัน” ปีแสงพูดหลังจากที่ปลดเข็มขัดหนังราคาแพงมาตรึงข้อมืออีกข้างของเธอเข้ากับหัวเตียงอีกฟาก สีหน้าของเรติกามองการกระทำของชายหนุ่มอย่างเคียดแค้น เธอไม่เคยเอาชนะเขาได้เลยสักครั้ง“อ๊ะ!” เรติการ้องอุทานอย่างตื่นตกใจ เมื่อถูกมือหนาจับแยกเรียวขาออกจากกัน ความวาบหวามทำให้ร่างบางสั่นสะท้าน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ส่งเสียงกรีดร้องลั่นให้เขาหยุดการกระทำ“อร้ายยยยย ไอ้ปีศาจ ปะ...ปล่อยนะ ไอ้ชั่ว ไอ้...อึก!”“หุบปาก!” เรียวขาพยายามดีดดิ้นอย่างสุดกำลัง ก่อนที่มันจะชะงักเมื่อถูกเขาตะคอกใส่ ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้ช่วยทำให้เธอลดอาการหวาดกลัวลงได้ หนำซ้ำสีหน้าที่แสดงออกมาอย่างเย็นชาของเขา ยิ่งทำให้เธอหวาดระแวงตลอดเวลามือหนาจับเอวของเธอไว้มั่นแล้วค่อย ๆ เลื่อนลงไปหาจุดที่ไวต่อการสัมผัสของร่างกายสาว สัมผัสของเขาหยอกล้อและสร้างอารมณ์เสียวกระสันให้กับเธอจนหายใจอย่างติดขัด“อ๊ะส์ อ๊าส์” ความเสียวซ่านทำให้เรติกาเผลอส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างลืมอาย เธอเม้มปากตัวเองแน่นแล้วเบือนหน้าหนีคนบนร่าง พวงแก้มที่เคยขาวผ่องกลับกลายเป็นแดงระเรื่อ“หึ” ปีแสงเค้นเสียงหัวเราะลอดไรฟัน แม้ว่าเขาจะทำให้เธอส
Last Updated : 2025-01-24
Latest chapter
เมียปีศาจ บทที่ 20 แรกพบ
ณ แชร์เฮาส์“ไอ้เพื่อนเวรเอ๊ย! มันไม่น่าเอาน้องมาให้กูทำการทดลองตั้งแต่แรก” เป็นหมอนนท์ที่บ่นหัวเสียอยู่กับหมอเวช หลังจากการผ่าตัดเมื่อคืนผ่านพ้นไปทั้งสองคนยืนมองปีแสงที่นอนเฝ้าเรติกาไม่ห่าง เพื่อให้แน่ใจว่าสมองของเธอไม่ได้รับอันตรายจากการทดลอง เรติกาจึงต้องพักฟื้นและยังไม่สามารถกลับบ้านได้ เพราะหมอนนท์ต้องตรวจร่างกายและดูแลอาการของเธออย่างใกล้ชิดอยู่ที่แชร์เฮาส์แห่งนี้ที่นี่มีอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์ครบไม่ต่างจากโรงพยาบาล เพราะเป็นแหล่งสำหรับทำการทดลอง และเอาไว้พักผ่อนในยามฉุกเฉินของทั้งสามหมอ“เอาเถอะน่า นะ ถือว่าช่วยไอ้ปีย์มันสักครั้ง” หมอเวชตอบหมอนนท์แบบขอไปที หากว่าสายตาของเขามองไปยังเพื่อนรักอีกคน“กูเสียเวลามาตั้งครึ่งปี การทดลองของกูไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ พวกมึงแม่ง! มีใครสนใจความเสียหายที่กูได้รับไหม”พูดจบหมอนนท์ก็หัวเสียเดินจากไป เขาไม่ค่อยพอใจในพฤติกรรมที่เห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจของเพื่อนรักอย่างปีแสงสักเท่าไหร่ หมอเวชส่ายหน้าไปมาอย่างชั่งใจหลังจากที่หมอนนนท์เดินหายไปต่อหน้าต่อตาปีแสงแนบแก้มสากเข้าบริเวณท้องของเรติกาอย่างเอาใจ สายตาของเขาจ้องมองไปที่หญิงสาวที่ยังนอนหลับตาแน่น
เมียปีศาจ บทที่ 19 เจ็บปวด
ปีแสงเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่หลังจากที่กลับมาจากโรงพยาบาล ด้วยความสงสัย เขารีบเดินตรงขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง เพราะวันนี้ตั้งแต่ที่เขาออกไปจากบ้าน เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรจากอุปกรณ์ดักฟังนอกจากเสียงหายใจที่ริบหรี่ ซึ่งมันเบามาก ๆ และรู้สึกผิดปกติจากทุก ๆ วัน“ไม่สบายค่ะ” หลังจากที่เลื่อนโต๊ะอาหารไปไว้ที่ข้างเตียงให้กับเรติกา ป้าทิพย์เดินเข้าไปกระซิบเบา ๆ เมื่อเห็นปีแสงเดินเข้ามาภายในห้อง “...” ปีแสงไม่ได้พูดอะไร สายตาคมกริบมองไปยังเรติกาที่กำลังนอนหันหลังให้เมื่อเห็นปีแสงยังยืนแน่นิ่ง ใบหน้าที่แสนเย็นชาของชายหนุ่มทำให้ป้าทิพย์คาดเดาความคิดไม่ออกจึงพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ร้องไห้จนไข้ขึ้นค่ะ”“เช็ดตัวหรือยัง?”“เช็ดให้แล้วค่ะ เธอพูดซ้ำ ๆ ว่าปวดหัว” ปีแสงพยักหน้ารับรู้ ป้าทิพย์จึงเดินเลี่ยงออกไปอย่างรู้หน้าที่“ลุก!” เสียงดุดันของชายหนุ่มปลุกให้เธอตื่นขึ้น แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมขยับเพราะรู้สึกหนักไปทั้งตัว ดวงตาคู่สวยปิดลงอีกครั้งราวกับต้องการพักผ่อนต่อ แต่ก็ถูกใครบางคนฉุดดึงให้ลุกขึ้น เพียงแค่กระตุกเบา ๆ ร่างกายของเธอก็หยัดตัวขึ้นแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้“อึก! ฉันไม่ไหว” เธอมองเห็นคนตรงหน้าและสิ่งร
เมียปีศาจ บทที่ 18 อ่อนแอ
ป้าทิพย์ประคองเรติกาให้เดินลงบันไดที่คดเคี้ยวของบ้าน แม้ว่าปีแสงจะยอมรับข้อเสนอของเธอ แต่ชายหนุ่มให้อิสระเธอจากเครื่องพันธนาการได้แค่เดือนละครั้ง ซึ่งจะต้องตรงกับวันหยุดของเขา และเธอก็ต้องตัวติดอยู่กับเขาตลอดทั้งวัน ถ้าตุกติกคิดหนีเธอจะไม่ได้อิสระจากเดือนที่เหลืออีกเลย“เฮ้อ...” ทั้งที่เธอควรจะดีใจเพราะกว่าอิสระจะวนกลับมาอีกรอบเป็นครั้งที่สอง แต่หญิงสาวกลับถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง เพราะว่าทุกครั้งที่ก้มมองชุดคลุมท้องสีชมพูอ่อนที่เธอสวมใส่อยู่นี้มันช่างเป็นอะไรที่น่าขำถ้าเพื่อนรักสองคนมาเห็นเธอใส่ชุดแอ๊บแบ๊วแบบนี้เข้าแล้วก็... มีนอนขำกลิ้งกับพื้นแน่ ถึงจะไม่ค่อยชอบใจนักแต่หญิงสาวก็โวยวายไม่ได้หรอก เพราะเธอเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น แม้จะรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็แสร้งฉีกยิ้มให้ดูเป็นคนอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา“ค่อย ๆ นั่งค่ะ” เป็นป้าทิพย์ที่ประคับประคองให้เธอค่อย ๆ นั่งลงบนโซฟาตัวยาว ซึ่งเป็นตัวเดียวกันกับที่ปีแสงนั่งอยู่ กลิ่นอาหารตรงหน้าหอมฟุ้งโชยมาติดจมูก แต่เมื่อเห็นนมในแก้วแล้วเธอกลับทำหน้าหยี รู้สึกอยากกินกาแฟที่ปีแสงยกขึ้นมาจิบกินซะมากกว่า“ฉันจะต้องกินของพวกนี้อีกแล้วเหรอ” เรติกาแหงนหน้าขึ้
เมียปีศาจ บทที่ 17 สงบศึกชั่วคราว
“ฉันมีเรื่องจะตกลงกับนาย” ทันทีที่เห็นปีแสงเดินเข้ามาภายในห้อง เรติกาก็รีบเอ่ยปากพูดถึงข้อเสนอที่เธอคิดพินิจพิจารณามาเป็นอาทิตย์ และคิดว่ามันจะต้องเป็นทางออกที่ดีต่อทุกฝ่ายแน่นอน“ฉันมาหาลูกของฉัน ไม่ว่างคุยกับ...ที่อยู่อาศัย” ปีแสงตอบเสียงเรียบเฉย ดวงตาคมกริบไล่มองคนตรงหน้าด้วยสายตาไร้ความรู้สึก“ไม่ต้องคุย แค่ฟังก็พอ” ถึงจะไม่ค่อยชอบใจกับคำเปรียบเปรยที่เขามอบให้มาตลอด แต่ก็ไม่ใช่ประเด็นหลักที่เธอจะยกเอามาน้อยเนื้อต่ำใจ เรติกาตั้งท่าจะอธิบายถึงข้อเสนอ แต่ก็ถูกปีแสงเอ่ยขัดจังหวะ“เวลาส่วนตัวที่พ่อกับลูกเขาจะอยู่ด้วยกัน คนอื่นที่ไม่เกี่ยวก็อยู่เป็นธาตุอากาศไป” พูดจบปีแสงก็ก้มลงมาจูบและคลอเคลียที่ท้องของเรติกาอย่างเอาใจ“พ่อรักลูกนะ จุ๊บ~”“ฉันรู้ว่านายเกลียดฉัน” เรติกาเอ่ยปากพูด ถึงแม้ว่าปีแสงเอาแต่หยอกล้อเล่นกับลูกโดยไม่คิดจะสนใจเธอสักนิด “และฉันก็รู้ว่านายรักลูกของนายมาก”ฉันก็รักลูกเหมือนกัน“เรามาสงบศึกกันก่อนไหม” ประโยคเมื่อครู่ทำให้ปีแสงเริ่มตั้งใจฟังเธอขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังทำทีไม่สนใจ “ฉันเกลียดนม เกลียดเต้าหู้ เกลียดผัก...”“ใครอยากรู้?”“ฉันอุตส่าห์ทนกินสิ่งที่ฉันเกลียด เพียงเพร
เมียปีศาจ บทที่ 16 หยอกล้อ
หลายชั่วโมงผ่านไป“อื้อ” เรติกาส่งเสียงครางกระเส่าเมื่อรู้สึกตัวตื่น การที่ได้พักผ่อนเต็มอิ่มทำให้เธอรู้สึกอารมณ์ดีขึ้น เปลือกตาคู่สวยค่อย ๆ เปิดออก พร้อมขยับตัวพลิกไปมาอย่างเนิบนาบ“...อุย!!” หญิงสาวอุทานเสียงหลงพร้อมกับสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเห็นดวงตาดุดันจ้องมองมาแบบไม่กะพริบ“ลุก!”“อืม ยังง่วงอยู่เลย อยากนอนต่อจัง” เรติกาไม่ได้สะทกสะท้านกับน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเขา เธอพลิกตัวนอนตะแคงข้างโดยหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม เปลือกตาคู่สวยปิดลงอีกครั้งอย่างสบายใจ“จะยอมลุกดี ๆ ไหม” ปีแสงจิ๊ปากตัวเองอย่างเอือมระอาก่อนเอ่ยถามออกไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ชายหนุ่มจึงแสดงสีหน้าครุ่นคิดก่อนยกยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก มือหนาเลื่อนมาประคองพวงแก้มเนียนผ่องของเธอไว้หลวม ๆ คนที่นอนหลับตาอย่างสบายใจเมื่อครู่ค่อย ๆ ลืมตามองดูการกระทำของเขาอย่างนึกสงสัย“อื้อ”“ถ้าหายใจทางจมูกไม่ออก ก็หายใจทางปากแทน” เรติกาพ่นลมหายใจออกมาทางปากอย่างถี่รัว เมื่อปีแสงใช้มือบีบจมูกของเธอไว้เพื่อให้สามารถหายใจได้ทางเดียว“หืม...เหมือนหมาเลย” ปีแสงพูดแล้วกลั้นขำกับการแสดงออกของคนตัวเล็กที่นอนหายใจพะงาบ ๆ แล้วดิ้นศีรษะดุกดิกไปมาน
เมียปีศาจ บทที่ 15 เกลียด
“เวรกรรม!” คำพูดติดปากหลุดออกมาจากวาจาของจิตแพทย์หนุ่ม เพราะเขายังไม่ได้ไปไหนไกล จึงทันได้ยินเรติกาอาละวาดโวยวายอย่างบ้าคลั่ง กว่าจะสงบสติอารมณ์ได้ก็นานเกือบครึ่งชั่วโมง“หัวรุนแรงใช่ย่อยเลย” หมอเวชพูด หลังจากที่เห็นปีแสงเดินออกมาจากห้องของเรติกา“ยังไม่เอาสังขารกลับไปอีกเหรอวะ” ปีแสงถามเพื่อนรักแกมกระแหนะกระแหน ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาว“กูมีเรื่องจะคุยกับมึงก่อน”“แต่กูไม่มี!” ชายหนุ่มแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาอย่างชัดเจน“โมโหกลบเกลื่อนนะมึงอะ”“กลับไปได้แล้วไป”“หืม...ตัวจริงน้องมันน่ารักเนอะ เคยเห็นแต่ในรูป ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริง”หมอเวชพูดพลางแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ เหตุผลที่สงสัยว่าทำไมหน้าเรติกาคุ้น ๆ เมื่อหลายปีก่อนตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาแพทย์ เขาและหมอนนท์ไปเจอรูปถ่ายของเธอจากกล้องตัวโปรดของปีแสง ทั้งคู่แซวปีแสงข้ามวันข้ามคืนไอ้เวรนี่! เป็นหมอหรือเป็นนักสืบวะ ขี้เสือกชะมัดเขาจิ๊ปากตัวเองอย่างเอือมระอา“มีเรื่องหนึ่งที่น้องมันเล่าให้กูฟังแล้วตรงกับที่มึงก็เคยเล่าให้พวกกูฟังเหมือนกัน เพราะน้องมันใช่ไหมที่ทำให้มึงหันมาฝึกยิงปืน เรียนต่อสู้”“เสือกนะมึงน่ะ!” เขาพูดออกมาเสียงเรี
เมียปีศาจ บทที่ 14 บ้าคลั่ง
ปีแสงเดินมาหาน้ำเย็น ๆ ดื่มในห้องครัว หลังจากที่ออกกำลังกายจนเหงื่อเปียกโชก เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด เขาจึงใช้เวลาในการออกกำลังกายนานเป็นเป็นพิเศษ“คุณปีแสงคะ คุณหมอเวชมาค่ะ บอกว่ามาดูสภาพจิตใจของคุณ” “ตอนนี้มันอยู่ไหน!” ปีแสงไม่เปิดโอกาสให้นวลพูดจบประโยค เขาเอ่ยแทรกเสียงแข็ง“อยู่ในห้องกับคุณเรติกาค่ะ” ปึง! เสียงวางแก้วน้ำลงบนเคาน์เตอร์อย่างจัง ทำเอาสาวใช้อย่างนวลถึงกับสะดุ้ง ในขณะที่ปีแสงเดินพรวดพราดออกไปจากครัวไอ้เพื่อนเวรนี่! เดือนที่แล้วไอ้นนท์ เดือนนี้ไอ้เวช พวกมันสองตัวจะอะไรกันนักกันหนาวะ“ฮ่าฮ่า เล่นเกมหัวร้อนจนมีเรื่อง” ด้วยทักษะและประสบการณ์ หมอเวชสามารถทำให้คนที่หงุดหงิดง่ายอย่างเรติกาอารมณ์ดีขึ้นมาได้ และสามารถทำให้เธอยอมเล่าเรื่องตัวเองออกมาโดยไม่รู้ตัว“จริง ๆ เพื่อนเรย์เป็นคนมีเรื่อง แต่พอโดนรุมแล้วมันดันเอาตัวไม่รอด เรย์ก็เลยเข้าไปช่วยแล้วหนีออกมาด้วยกัน เงินก็ไม่ได้จ่าย ถือว่าได้เล่นเน็ตฟรีไปเลยเกือบสองชั่วโมง” “ไหนบอกว่าฝั่งตัวเองเก่งกว่า แล้วทำไมวิ่งหนี” “ก็ที่นั่นมันถิ่นเขา ฝั่งเขามีห้า ฝั่งเรย์มีสอง อีกอย่างเรย์กับเพื่อนก็แอบไปเล่นด้วย ถ้าโดนคุณลุงจับได้
เมียปีศาจ บทที่ 13 ปีศาจน้อย
ณ โรงพยาบาลเอกชน“ผู้หญิงคนนั้นคือมือปืนที่ยิงพ่อมึงเหรอ” เป็นหมอนนท์ที่พูดขึ้นหลังจากได้รู้ความจริงจากปีแสง ศัลยแพทย์หนุ่มทำหน้าครุ่นคิด เพราะตอนแรกคิดว่าเธอเป็นนักโทษหญิงใกล้ประหารที่ปีแสงเบิกตัวมาให้เขาทำการทดลองจากสิ่งประดิษฐ์ชนิดใหม่“มึงนี่มันเลวจริง ๆ ที่หลอกใช้กู ไอ้เพื่อนเวร!” เป็นหมอเวชที่พูดต่อ เพราะปีแสงขอให้หมอเวชช่วยปลอมใบรับรองแพทย์ว่าเรติกาคือคนไข้ที่มีอาการทางจิตชนิดรุนแรง ซึ่งจิตแพทย์หนุ่มก็เป็นเจ้าของเคสนี้แบบปลอม ๆไม่ใช่เรื่องง่ายที่สามหมอจะมารวมตัวกันได้ แม้จะทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน แต่อยู่กันคนละแผนก และต่างคนก็ต่างมีงานล้นมือ“งั้นที่ตำรวจบอกว่ามือปืนที่ยิงพ่อมึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ก็แปลว่าตอนนี้อยู่กับมึง” กว่าตำรวจจะตามสืบตามแกะรอยคนร้ายได้ก็สามเดือนเกือบจะเข้าเดือนที่สี่ ในขณะที่ปีแสงได้ตัวเธอมาอยู่ในกำมือหลังเกิดเรื่องได้เพียงสามวัน“รู้แล้วก็เลิกหาเรื่องจับผิดกูได้แล้ว” ปีแสงตอบหมอนนท์แบบขอไปที เขาไม่ได้เต็มใจอยากเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังสักเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่พูด สองเพื่อนรักก็จะตามหาความจริงด้วยตัวเองจนได้ เลยยอมบอกไปจะได้จบ ๆ เรื่อง“เดี๋ยวก่อน แต่
เมียปีศาจ บทที่ 12 อัลตราซาวด์
หลังจากที่เรติการับประทานอาหารเช้าเสร็จได้เกือบสองชั่วโมง ปีแสงเดินเข้ามาภายในห้อง สีหน้าเย็นชาที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา และความเงียบของเขาทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนัก“จะทำอะไรฉันอีกแล้ว” เรติกาตั้งท่าจะโวยวายเมื่อโดนปีแสงปกปิดดวงตาด้วยผ้าสีดำ ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับไป นอกจากปลดล็อกวัตถุพันธนาการออกจากข้อมือและข้อเท้าของเธอ“อ๊ะ!” เธอส่งเสียงอุทานอย่างหวาดระแวงเมื่อโดนชายหนุ่มช้อนร่างอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวแขนข้างหนึ่งของหญิงสาวตวัดโอบลำคอหนาอัตโนมัติ ใบหน้าสวยหวานซบลงบนบ่าแกร่ง มือเรียวบางคลำวัตถุเย็นเฉียบที่ยังคล้องอยู่กับข้อมืออีกข้าง รู้สึกเหมือนมีโซ่เชื่อมติดกับวัตถุนั้น เธอค่อย ๆ ไล่สัมผัสความยาวของมันอย่างใจเย็น การมองไม่เห็นไม่ใช่อุปสรรค ตลอดเกือบสามเดือนที่อยู่ที่นี่ เธอฝึกหลับตาต่อสู้กลางอากาศ แม้หลัง ๆ จะรู้สึกเหนื่อยง่ายแต่ก็ยังฝึกฝนให้ร่างกายพร้อมตลอดเวลา ขาไม่มีอะไรมาพันธนาการแล้ว ถ้าเอาชนะปีแสงได้ คิดว่าคนอื่น ๆ ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับเธอ แต่หารู้ไม่ว่าความคิดและการกระทำของเธออยู่ในสายตาของเขามาตลอด “ถ้าคิดจะใช้โซ่ในมือรัดคอฉันก็ต้องรัดให้ฉันตายนะ เพราะถ้าฉันไม่
