เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8 พิสูจน์ซึ่งหน้า - 25%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-15 11:01:02“พี่มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย”
ธามเห็นสายตาที่พลอยพัดชามองมาด้วยความสงสัย เขาไม่ทันได้นึกคำตอบดี ๆ ไว้เพราะไม่คิดเช่นกันว่าจะเจอเธอที่นี่ จึงยกมือไหว้ผู้ชายที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานก่อนเพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่า ก่อนจะตอบไปว่า
“คือว่า...วันนี้พี่ว่างน่ะก็เลยขับรถเล่นมาเรื่อย ๆ จนมาถึงจันทบุรี นึกขึ้นได้ว่าแถวนี้มีตลาดพลอยอยู่ก็เลยลองแวะเข้ามาดู ไม่คิดว่าจะเจอเราที่นี่เหมือนกันนะเนี่ย”
ธามได้แต่คิดในใจว่าช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้ เขายิ้มให้เธอบาง ๆ แต่เห็นแววตาของหญิงสาวที่เขม้นมองเหมือนไม่เชื่อที่เขาพูดออกไปเลยแม้แต่น้อย และต้องการคาดคั้นเอาคำตอบให้ได้ เขาจึงต้องรีบเบี่ยงเบนความสนใจของเธอทันที
“ไหน ๆ ก็เจอกันแล้ว แถวนี้มีอะไรอร่อย ๆ แนะนำพี่บ้างไหม พี่ว่าเราไปหาอะไรกินกันเถอะ”
“หนูพลอยกินอะไรมารึยังล่ะ ไปกินกับเพื่อนก่อนก็ได้ บะหมี่เกี๊ยวตรงหัวมุมฝั่งโน้นอร่อยนะ พาเพื่อนไปกินสิ” ประสิทธิ์แย้มยิ้มอย่างใจดี ราวกับมองออกว่าชายหนุ่มหน้าตาดีคนนี้สนใจพลอยพัดชา จึงคิดสนับสนุนเต็มที่
พลอยพัดชาครุ่
บทที่เกี่ยวข้อง
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 8 พิสูจน์ซึ่งหน้า - 50%
“ถ้างั้นสนใจอยากไปเที่ยวภูเก็ตไหมล่ะ ที่พักกับอาหารฟรีทุกมื้อเพราะพักโรงแรมพี่เอง ชวนคุณนิ้งไปเที่ยวด้วยกันก็ได้ เพราะถ้าคุณนิ้งไป เจ้าซีเพื่อนพี่มันต้องตามไปด้วยแน่นอน”พลอยพัดชาช้อนตาขึ้นมองเขา เห็นเพียงสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใด ๆ ราวกับว่าเมื่อครู่เขากำลังชวนออกไปซื้อขนมที่ร้านสะดวกซื้ออย่างไรอย่างนั้น เห็นแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาคงคิดกระมังว่าถ้าเอ่ยปากชวนแล้วเธอจะต้องตอบรับทันทีด้วยความดีอกดีใจ...คนหลงตัวเอง!แม้ในใจจะลอบต่อว่าเขาอย่างนั้น แต่พอเห็นชามก๋วยเตี๋ยวของเขาที่มีกระเทียมเจียวเยอะจนผิดปกติ และรู้ดีว่าธามไม่ชอบกิน พลอยพัดชาจึงพูดขึ้นตามความเคยชิน“พี่ธามตักกระเทียมเจียวมาใส่จานพลอยก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องเขี่ยไปเขี่ยมา” เธอพูดจบ ธามก็ยิ้มทันที“นอกจากคนในครอบครัวของพี่แล้วก็มีพลอยนี่แหละที่รู้ใจพี่ที่สุด” เขาตักกระเทียมเจียวเหล่านั้นมาใส่ในจานของเธอโดยที่รอยยิ้มยังเกลื่อนใบหน้าแต่พลอยพัดชาหารู้ไม่ว่า เป็นธามเองที่เดินไปบอกคนทำก๋วยเตี๋ยวว่าให้ใส่กระเทียมเจียวมากหน่อย!พลอยพั
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 8 พิสูจน์ซึ่งหน้า - 75%
“ฉันไม่น่ายอมรับปากทำเรื่องนี้ให้คุณเลย” เธอไม่น่าเอาคอตัวเองไปพาดเขียงแบบนั้น ตอนแรกที่รับปากก็เพราะเห็นว่าค่าจ้างดี อีกทั้งยังได้แหวนพลอยล้อมเพชรของแท้เอามาขายต่อได้อีกด้วย ตอนที่เธอไปซื้อแหวนวงนั้นในร้าน เธอเห็นว่าเจ้าของร้านเป็นเพียงหญิงสาวอายุยี่สิบต้น ๆ ดูแล้วน่าจะหลอกต้มได้ง่าย สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเธอเจอของแข็งเข้าให้แล้ว“หึ! แต่คุณก็รับปากและลงมือทำไปแล้ว แค่นี้นะ มีธุระ”ปลายสายวางหูไปแล้ว แต่เธอยังคงเดินวนเวียนอยู่ในห้องพักของตัวเองอย่างร้อนรน สัญชาตญาณกำลังบอกว่าอีกไม่นานเธอจะเจอปัญหาใหญ่แน่นอน“หนูกับธามเป็นยังไงบ้างลูก ไปถึงไหนกันแล้ว” เสียงทุ้มจากบิดา ทำให้กนกลดาเงยหน้าจากเอกสารบนโต๊ะ หญิงสาวเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พลางถอนหายใจแผ่ว ก่อนพูดว่า“คงยากค่ะคุณพ่อ พี่ธามเขา...ยังไงดีล่ะ”เธอไม่รู้จะนิยามผู้ชายอย่างธามว่าอย่างไรดี เขาไม่ใช่คนโลเลหรือหวั่นไหวง่าย อีกทั้งเธอยังรู้สึกว่าเขาเว้นระยะห่างกับเธอไว้ประมาณหนึ่งเสมอ คือไม่สนิทสนมเกินไป แต่ก็ไม่ถึงกั
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 8 พิสูจน์ซึ่งหน้า - 100%
“ทีนี้เรามาดูกันค่ะว่าจุดไหนบ้างที่ทำให้พลอยมั่นใจว่าแหวนวงนั้นคือของที่ทำเลียนแบบจากของจริงที่ซื้อไปจากร้านพัดชา เจมส์”จากนั้นหญิงสาวก็เลี่ยงไปยืนอยู่ข้างจอแอลซีดีขนาดใหญ่ที่ตั้งไว้ด้านหลังของตน แล้วเปิดคลิปที่เธอถ่ายแหวนวงนั้นเอาไว้ให้ทุกคนที่ดูไลฟ์สดครั้งนี้ได้เห็นไปพร้อมกัน“จุดแรกเลยนะคะ ขอให้ทุกคนดูที่รอยปั๊มโลโก้ของชื่อร้านที่อยู่ด้านในแหวนค่ะ” ภาพบนจอแอลซีดีหยุดค้างเอาไว้ จากนั้นพลอยพัดชาก็นำแหวนหลายวงจากในร้านซูมให้ดูใกล้ ๆ ว่าแตกต่างกันตรงไหนบ้าง“สังเกตไหมคะว่าแหวนของร้านพัดชา เจมส์ทุกวงรอยปั๊มตรงนี้จะเหมือนกันหมด ไม่ว่าจะเป็นความคมชัดของตัวหนังสือ หรือฟอนต์ตัวอักษร แล้วทีนี้มาดูของที่ลูกค้าท่านนั้นเอามากันค่ะ เห็นความแตกต่างอย่างชัดเจนเลยใช่ไหมคะว่านอกจากความคมชัดจะไม่เท่ากันแล้วเนี่ย ฟอนต์หรือตัวอักษรยังแตกต่างกันด้วย”จากนั้นหญิงสาวก็ปล่อยให้คลิปเล่นต่อ แล้วก็หยุดลงตอนที่ภาพฉายด้านในของแหวนและซูมภาพนั้นขึ้นมา พลอยพัดชาปล่อยภาพค้างไว้แบบนั้นแล้วเดินมาหน้ากล้อง ชูแหวนอีกวงขึ้นมาแล้วหงายให้ดูด้านในพร้อมกับใช
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 9 ข่าวลือ - 25%
หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งเดินก้มหน้าก้มตาไปทางแผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลเอกชนย่านชานเมือง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วเพราะต้องมาทุกเดือนตามที่แพทย์นัด วันนี้เธอตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะอายุครรภ์สิบเจ็ดสัปดาห์แล้วจึงสามารถดูเพศของลูกในท้องได้ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย เธอก็รักทั้งนั้นเพราะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขาหลังจากไหว้ทักทายแพทย์ที่ตนฝากครรภ์และนั่งคุยเกี่ยวกับพัฒนาการของทารกไปพอสมควร เธอก็ต้องขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วเปิดเสื้อบริเวณท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นพยาบาลก็นำเจลใสทาไปทั่วท้อง และแพทย์ก็นำเครื่องมือมากดเบา ๆ บริเวณนั้นพลางมองไปที่จอมอนิเตอร์ข้างตัวไปด้วย“อยู่นี่ไง เอาแขนไขว้กันด้วย” น้ำเสียงของแพทย์หญิงพูดอย่างอ่อนโยน ขณะที่คนนอนบนเตียงนั้น หยาดน้ำเริ่มเอ่อคลอเต็มสองตาจนภาพตรงหน้าพร่าเบลอ“ผู้หญิงหรือผู้ชายคะคุณหมอ” เธอถามแพทย์เสียงสั่น อีกฝ่ายจึงหันมาตอบทั้งรอยยิ้มว่า“เป็นสาวน้อยค่ะ นี่ไงคะ ตรงนี้คือปาท่องโก๋น้อย” แพทย์ชี
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 9 ข่าวลือ - 50%
“หืม...ถามจริง! ไอจีของคุณก้าวเนี่ยนะมีแต่รูปพลอย” เรื่องนี้เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลย เพราะไม่ได้สนใจเข้าไปดูไอจีของกวินภพเลยสักครั้ง“ถ้าไม่เชื่อก็ลองเข้าไปดูสิ ไม่งั้นน้าจะมาถามเธอหรือว่าคิดยังไงกับตาก้าว” จินตวาตีมองค้อนหลานสาว“ถ้าคุณก้าวกับผู้จัดการเขาเป็นผัวเมียกันจริงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพลอยหรอก เพราะพลอยไม่ได้คบกับคุณก้าวสักหน่อย แล้วก็ไม่คิดจะคบด้วย” พลอยพัดชายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ“แต่คนอื่นเขาไม่คิดกันอย่างนั้นน่ะสิยะ ตาก้าวน่ะออกตัวแรงมากเรื่องของหล่อนน่ะ เฮ้อ...ถ้าพลอยยืนยันมาอย่างนี้น้าก็สบายใจ จะได้ไปปรามตาก้าวว่าอย่าทำอะไรให้คนอื่นเข้าใจผิด”“โห เหมือนในซีรีส์เลยเนอะน้าจินนี่ ที่ผู้หญิงกับผู้ชายคบกันมาก่อน แล้วผู้ชายได้เป็นดารา ผู้หญิงก็เลยมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้ แต่ความจริงแล้วเป็นแฟนกัน พอผู้หญิงท้องก็เลยต้องหลบไปอยู่ที่อื่นเพื่อให้ผู้ชายได้เป็นดาราต่อไป เพราะอาชีพนักแสดงมันทำเงินได้เยอะก็เลยต้องยอมอยู่แบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ”“แต่ส่วนใหญ่ ถ้ามาทรงนี้มักจบไม่สวยนะคะลูก เพราะอีผู
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 9 ข่าวลือ - 75%
พลอยพัดชาตาลุกวาวเมื่อเห็นถนนที่มีรถราขวักไขว่ และสองข้างทางที่มีแต่ป้ายไฟทั้งตัวอักษรไทยและจีนปะปนกัน ร้านอาหารริมทางที่ตั้งอยู่บนทางเท้าเรียงรายกันไปตลอดทาง แม้จะนั่งอยู่ในรถที่ไม่ได้กลิ่นใด ๆ เล็ดลอดเข้ามา กระนั้นหญิงสาวก็ยังรู้สึกราวกับว่ากลิ่นหอมของอาหารเหล่านั้นกำลังยั่วยวนน้ำย่อยในกระเพาะจนรู้สึกหิวขึ้นมาทันทีที่นี่คือเยาวราชเธอแทบจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่มาเยาวราชนั้นคือปีไหน ถ้าจำไม่ผิด ตั้งแต่สมัยที่ตนเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยกระมัง“มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย อุ๊ย เดี๋ยวเราต้องแวะร้านนี้ด้วยนะ ขนมปังเขาอร่อยมากเลยพี่ธาม แต่คิวยาวมาก”เธอตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก อาหารตามสองข้างทางช่างยั่วน้ำลายดีแท้ ทำให้รู้สึกอยากกินไปเสียทุกอย่าง“ติ่มซำร้านนี้ก็อร่อย เฮ้อ เห็นแบบนี้แล้วพลอยเครียดนะเนี่ย” เธอไม่ได้หันไปมองเขาเพราะแทบไม่อยากละสายตาไปจากอาหารข้างทางเลย“เครียดอะไร มีอะไรให้เครียดด้วยหรือ”ได้ยินเขาถามมาอย่างนั้นเธอจึงหันไปมองเขา“จะไม่ให้เครียดได้ยังไง ก็พลอ
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 9 ข่าวลือ - 100%
“ได้ พูดมาเถอะ” จินตวาตีนั่งกอดอกรอฟังอย่างจดจ่อ เขาลอบยิ้มอยู่ในใจพร้อมกับเปิดปากเล่า“ความจริงแล้วพี่ปลาเขามีแฟนอยู่คนหนึ่งครับ เพียงแต่พี่เขาต้องแอบคบกับผู้ชายคนนั้นอย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ เพราะเขามีเมียอยู่แล้ว ทีนี้พี่ปลาดันพลาดท้องขึ้นมา พี่เขาไม่อยากเอาเด็กออกก็เลยตัดสินใจเก็บเด็กไว้ แต่ก็อย่างที่รู้กันนั่นแหละครับว่าถ้าทุกคนเห็นพี่ปลาท้องอยู่ ก็ต้องพากันมาถามนั่นถามนี่ว่าแฟนเป็นใคร แต่งงานตั้งแต่เมื่อไร อะไรพวกนี้น่ะ ผมก็เลยช่วยพี่ปลาหาทางออกด้วยการให้หลบไปอยู่ไกล ๆ ก่อนดีกว่า ส่วนแฟนเขาตอนนี้ก็ยังไม่มีคำตอบเป็นที่แน่นอนเลยครับว่าจะรับผิดชอบพี่ปลายังไงบ้าง แต่เท่าที่ผมดูแล้วเนี่ย ผมว่าเขาไม่เลิกกับเมียหลวงแน่นอน”กวินภพพูดจบก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับยกภูเขาออกจากอก จากนั้นก็ลอบมองสีหน้าของจินตวาตีว่าจะเชื่อเรื่องที่ตนเล่าไปเมื่อครู่หรือไม่ ครั้นพอเห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าครุ่นคิด เขาจึงพูดไปว่า“พี่คิดว่าผมควรทำยังไงดีล่ะ แต่เรื่องพี่ปลาผมก็พูดออกไปไม่ได้จริง ๆ ว่าเขาแอบคบกับคนมีครอบครัวแล้ว เพราะถ้าทางบ้านพี่เขารู้เข้าต้องเป็นเรื่องใหญ่
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 10 งานเลี้ยงขอบคุณ - 25%
ธามมาหาพลอยพัดชาที่ร้านพัดชา เจมส์เช่นเคย ชายหนุ่มเหมือนเป็นแขกประจำของร้านนี้ไปแล้ว แม้เขาจะไม่ได้มาอุดหนุนสินค้า แต่บรรดาพนักงานต่างก็ทราบกันดีว่าเขามีความพิเศษต่างจากแขกหรือลูกค้าคนอื่นอย่างไร ดังนั้นเวลาที่ธามมาถึงแล้วพลอยพัดชาไม่อยู่ที่หน้าร้าน พนักงานก็จะรีบบอกให้เขารู้โดยไม่ต้องถามทันทีว่าเจ้านายสาวไปไหน“รอสักครู่นะคะ คุณพลอยนั่งทำงานอยู่ชั้นสองค่ะ”ชั้นสองของร้านตกแต่งเป็นห้องรับแขก ออฟฟิศ และเป็นสถานที่สำหรับพักผ่อนหย่อนใจของพนักงาน หลายครั้งที่พลอยพัดชาต้องการคุยธุระสำคัญกับแขกที่มาติดต่อเรื่องงาน หรืออยากนั่งทำงานเงียบ ๆ คนเดียว รวมไปถึงสัมภาษณ์พนักงานใหม่ ก็จะขึ้นไปที่ชั้นสองของร้าน“ไม่เป็นไรครับ ผมขึ้นไปเองดีกว่า พลอยไม่ได้มีแขกอยู่ใช่ไหม” ธามถามเพื่อความแน่ใจ เพราะถ้ามีแขกอยู่ เขาจะได้ไม่ขึ้นไปรบกวน“ไม่มีค่ะ คุณพลอยอยู่คนเดียว”ได้ยินอย่างนั้นธามจึงผงกศีรษะเป็นเชิงรับรู้แล้วเดินเข้าไปด้านในขึ้นบันไดไปชั้นสองด้วยตัวเองอย่างคุ้นเคย ชายหนุ่มเคาะประตูกระจกเพื่อบอกคนข้างในให้รับรู้ก่อ
บทล่าสุด
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 20 มาดามพลอย - 70%
สักพักปวีณาก็กลับมาจากร้านสะดวกซื้อ กลิ่นอาหารปรุงสุกใหม่ ๆ ทำให้คนที่กินอาหารได้น้อยอย่างกวินภพถึงกับน้ำลายสอ เขารีบลงจากเตียงแล้วเดินมาดูของกินที่หญิงสาวซื้อมาทันทีว่ามีอะไรบ้าง ก่อนจะนำเบียร์ไปแช่ไว้ในตู้เย็น“โอ้! กะเพราหมูสับไข่ดาว ไม่ได้กินมานานแล้วนะเนี่ย กลิ่นโคตรหอมเลย” เขามีสีหน้าเริงรื่นขณะนั่งบนเก้าอี้ของชุดรับแขก พลางชะโงกไปมองอาหารในกล่องโฟมของปวีณาบ้าง“ของปลาอะไรน่ะ ผัดซีอิ๊วหรือ ต้องใช่แน่ ๆ เลยกลิ่นนี้”“อืม ปลาอยากกินน่ะ ก้าวก็มากินด้วยกันสิ” หญิงสาวยิ้มบาง ๆ พร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้าม“แน่นอนอยู่แล้ว งั้นปลาเอาไข่ดาวไปกินนะ แบ่งข้าวของก้าวไปกินด้วย จะได้อิ่ม ๆ”“อืม” ปวีณายิ้ม สีหน้าดูผ่อนคลายเมื่อเห็นกวินภพไม่มีความเคร่งเครียดเหมือนเมื่อวานกระบอกตาของหญิงสาวร้อนผ่าวแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้อย่างสุดความสามารถ เพราะการแบ่งอาหารกันกินแบบนี้เหมือนเมื่อครั้งที่เข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ ใหม่ ๆ เธอกับเขามีเงินติดตัวไม่มากนัก ระหว่างที่ยังหางานทำไม่ได้จึงต้องใช้เงินอย่างประหย
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 20 มาดามพลอย - 35%
วันต่อมา พลอยพัดชาย้ายกลับไปนอนที่บ้านใหญ่เพราะวันนี้มีนัดประชุมงานกับผู้ดูแลนักแสดงทุกคนที่อยู่ในสังกัดของจินตวาตี ซึ่งแต่ละคนนั้นรู้จักพลอยพัดชาเป็นอย่างดีกันอยู่แล้ว การพูดคุยและอธิบายงานจึงเป็นไปอย่างราบรื่น และงานดูแลศิลปินเหล่านี้พลอยพัดชาก็พอรู้มาจากผู้เป็นน้าบ้าง จึงไม่มีอะไรต้องกังวล มีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่หญิงสาวยังไม่กล้าตัดสินใจ คือการเซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าแบรนด์ต่าง ๆ รวมไปถึงค่าตัวของนักแสดงแต่ละคน“เขาสนใจให้นาน่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ครีมอาบน้ำหรือ แล้วพี่ส้มคิดว่าควรเรียกค่าตัวเท่าไร”พลอยพัดชาจำได้ว่านาน่า เป็นนักแสดงหน้าใหม่ในสังกัด ดังมาจากละครเรื่องหนึ่งที่ฉายทางโทรทัศน์ ทั้งยังเป็นละครเรื่องแรกของเจ้าตัวอีกด้วย แต่กลับโด่งดังเป็นที่รู้จักของแฟน ๆ เป็นอย่างมากส้มกางมือออกทั้งห้านิ้ว พลอยพัดชาจึงพยักหน้ารับรู้แล้วถามว่า“ราคานี้คือราคาที่น้าจินนี่เสนอให้เขาไปใช่ไหมคะ เพียงแต่เขาต้องเอาไปเสนอผู้บริหารอีกที”“ใช่ เสนอไปตั้งนานแล้วละ แต่เขาเพิ่งติดต่อมาเมื่อวานซืนนี้เอง สงสัยผู้บริหารเพิ่งอนุมัติ เขาบอกว่
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 19 หลบหนี - 100%
“แล้วนี่แกจะทำยังไงต่อ จะแคนเซิลไม่ไปแล้ว หรือว่าตกลงไปตามแพลนเดิม”“นั่นดิ เอาไงดีวะนิ้ง อยากไปก็อยากไปนะ เพราะไปเปิดตลาดใหม่ แต่ถ้าไปแล้วงานของน้าจินนี่ทางนี้ล่ะใครจะช่วยดูแล อีกอย่างน้าจินนี่ก็ยังไม่ฟื้น ฉันคงทิ้งเขาไปไหนไม่ได้หรอก”“ถ้าไม่ไปแกจะโดนค่าปรับอะไรรึเปล่าล่ะ” นลินทราถามต่อ“ก็เสียค่าบูธที่จองไว้ให้เขาไปฟรี ๆ นั่นแหละ แล้วก็มีเงินค่าดำเนินการ ค่าประกันสินค้าตอนที่ขนส่งทางเครื่องบินนั่นอีกที่ต้องเสียไปฟรี ๆ เฮ้อ...ช่างมันเถอะ คราวนี้ไม่ได้ไปก็ไว้ไปคราวหน้าก็ได้ ฉันทิ้งน้าจินนี่ไม่ได้จริง ๆ”พลอยพัดชาคุยกับนลินทราอีกไม่นานก็วางสาย จากนั้นหญิงสาวจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพราะตั้งใจจะนอนแช่น้ำอุ่นสักครู่แล้วค่อยแต่งตัวลงไปเคลียร์งานที่ร้านพัดชา เจมส์หญิงสาวเอนศีรษะพิงขอบอ่างพลางหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย เมื่อคืนเธอได้นอนน้อยมาก ทั้งยังต้องตื่นแต่เช้าเพื่อหนีมาที่นี่อีก แต่น่าแปลกที่กลับไม่มีอาการอ่อนล้าหรือง่วงงุนเลยแม้แต่น้อยแต่แล้วจมูกของเธอก็ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอันแสนคุ้นเคยอยู่ใกล้ตัว
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 19 หลบหนี - 75%
ตอนนี้เขาให้ปวีณาไปซื้ออาหารมาตุนไว้ และออกไปหาซื้อแว่นกรอบดำกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวราคาถูกมาให้เขาใส่ รวมถึงซื้อครีมรองพื้นสีเข้มมาด้วย เพราะเขาต้องเอาไว้ใช้ในการปลอมตัว โชคดีที่ตอนช่วงเช้าของที่นี่จะมีตลาดนัด อีกทั้งยังมีร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่ใกล้กับบังกะโลอีกด้วยแต่ถึงอย่างนั้น ลางสังหรณ์ของเขาก็บอกว่าเขาเหลือเวลาหลบหนีอีกไม่นานแล้วเสียงเคาะประตูห้องสองครั้ง กวินภพจึงเดินไปเปิดประตูเพราะรู้ว่าคนที่มาคือปวีณา เขาเห็นหญิงสาวถือข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในห้องจึงรีบเข้าไปช่วยถือ ปวีณาเดินไปนั่งพักอยู่บนเตียงพลางเอามือจับบั้นเอวของตัวเองแล้วบิดตัวเล็กน้อย ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นจึงอดรู้สึกผิดไม่ได้“ปวดหลังละสิ เดี๋ยวก้าวนวดให้ละกัน” พูดจบเขาก็ขึ้นเตียงไปนั่งซ้อนหลังของภรรยาแล้วลงมือนวดเบา ๆ“ก้าวกินข้าวก่อนเถอะ ไม่หิวหรือ ก้าวยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ”“ยังไม่หิว” เขาตอบสั้น ๆ หลังจากที่นวดไปพักหนึ่ง จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า“ปลา ถ้าก้าวถูกตำรวจจับแล้วติดคุก ปลาห้ามไปเยี่ยมก
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 19 หลบหนี - 50%
กวินภพโกรธจนแทบคลั่ง ชายหนุ่มเดินมาถึงประตูรั้วหน้าบ้านที่จอดรถไว้ เขายืนนิ่งพลางคิดว่าไหน ๆ ชื่อเสียงของเขาก็ไม่มีเหลือแล้ว ทุกอย่างหายวับไปกับตาเพียงชั่วข้ามคืนเพราะคนเพียงคนเดียว ในเมื่อจินตวาตีต้องการให้เขาจมดิ่งลงใต้น้ำ เขาก็จะลากอีกฝ่ายลงไปด้วยคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงเดินกลับไปที่สระว่ายน้ำอีกครั้งอย่างเงียบเชียบ เขาเห็นจินตวาตีกำลังนอนหลับตาอยู่ที่เดิม เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้หลับแต่แค่พักสายตาเท่านั้น จึงโพล่งถามออกไปตามตรง“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้เป็นฝีมือพี่ใช่ไหม”จินตวาตีลืมตาขึ้นพลางถอนหายใจแผ่วก่อนตอบว่า“ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”“โกหก! พี่ต้องเป็นคนทำแน่ ผมไม่เคยมีเรื่องกับใครที่ไหน คนเดียวที่ผมมีเรื่องด้วยก็คือคุณพลอยหลานของพี่ พี่ไม่ชอบให้ผมไปยุ่งกับเขา พี่ก็เลยจัดการผมโดยไม่ให้ผมได้อยู่ในวงการอีกใช่ไหม”“ถ้าฉันทำจริงฉันก็จะยอมรับ แต่ถ้าไม่ได้ทำฉันก็จะไม่ยอมรับเด็ดขาด และถ้าเธอเชื่อไปแล้วว่าฉันเป็นคนทำ ฉันก็คงไม่มีอะไรจะพูดอีก ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว”พูดจบจิน
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 19 หลบหนี - 25%
หกชั่วโมงก่อนหน้า“แกเคยเป็นเด็กทำงานในโฮสต์คลับใช่ไหม”จินตวาตีพูดขึ้นลอย ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาตื่นตกใจของอีกฝ่ายก็ยิ่งแน่ใจว่าข่าวที่ได้รับรู้มานั้นน่าจะถูกต้องแล้ว“ไม่จริงนะครับพี่จินนี่ ผมไม่เคยทำงานแบบนั้น”กวินภพปฏิเสธเสียงแข็ง หากแต่สายตากลับหลุกหลิกไม่กล้ามองสบตากับจินตวาตีตรง ๆ“ตามที่ฉันรู้มา แกไม่ได้เป็นเด็กโฮสต์อย่างเดียว แกยังมีคนอุปการะด้วยนี่ และไม่ใช่แค่คนหรือสองคนด้วย มีคนให้ภาพกับคลิปแบบลับเฉพาะกับฉันมา รู้ไหมว่าภาพอะไร...ภาพตอนที่แกติดเบอร์ตองเจ็ดไว้ที่ขอบกางเกงใน กับคลิปที่แกเต้นตามโต๊ะลูกค้าด้วยกางเกงในตัวเดียวแล้วมีสาว ๆ สอดเงินเข้าไปในกางเกงในไงละ”จินตวาตีรู้เรื่องนี้มาจากข้อมูลที่ธามไปสืบมาให้ ดังนั้นเธอจึงลองไปเลียบเคียงถามจากหนุ่มโฮสต์ที่สนิทกัน ตอนแรกฝ่ายนั้นดูเหมือนไม่อยากพูดอะไรมากเพราะเรื่องผ่านไปหลายปีแล้ว และเขาเองก็ไม่เคยเจอกวินภพตัวจริงสักครั้ง เคยแต่ได้ยินคนพูดกันในร้านเท่านั้นว่ากวินภพเคยทำงานที่นี่ ทั้งยังยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเรื่องจริง นอกจากนี้ย
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 18 โคม่า - 100%
ธามปล่อยให้เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งทำการเก็บหลักฐานบริเวณสระว่ายน้ำ ส่วนเขาก็พาตำรวจอีกสองคนไปดูภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องทำงานเพื่อใช้คลิปเหล่านี้เป็นหลักฐานในการออกหมายจับกวินภพ“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ เป็นดาราแล้วมาทำเรื่องแบบนี้ได้ น้องสาวผมชอบเขามากเลยนะ” ตำรวจนายหนึ่งดูคลิปนั้นแล้วได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเสียดายธามแค่นยิ้มเล็กน้อยพลางคิดในใจว่าตำรวจคนนี้ไม่ผิดที่คิดว่าดารานักแสดงทุกคนจะไม่มีคนไม่ดี เพราะภาพลักษณ์ของคนที่ทำอาชีพนี้เมื่อออกสื่อก็ต้องสร้างให้ตัวเองดูดีเพื่อเป็นแบบอย่างของสังคม ทั้งที่ความจริงแล้วบางคนนิสัยใจคออาจไปคนละทางกับภาพลักษณ์ที่แสดงออกมาเลยก็เป็นได้แต่สำหรับเขาแล้วไม่ว่าจะอยู่ในวงการไหนก็มีคนเลวปะปนอยู่ด้วยทั้งนั้น เพียงแต่คนหน้าตาดีมักได้โอกาสและได้ภาษีดีกว่าคนหน้าตาธรรมดา นี่เป็นสิ่งที่มีมาเนิ่นนาน แม้บางคนจะพร่ำพูดอยู่เสมอว่าไม่คบคนที่หน้าตา แต่พอถึงเวลาจริง ๆ สายตาก็มักจะมองไปที่คนหน้าตาดีกว่าก่อนเสมอ“คุณพอจะทราบเหตุจูงใจไหมครับ” ตำรวจนายหนึ่งหันมาถามเขา เขาจึงตีหน้าซื่อ ไม่รู้เรื่องใ
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 18 โคม่า - 75%
เขาโยนกระเป๋าเป้ที่ใส่เงินปึกใหญ่ไปไว้ด้านหลังซึ่งปวีณานั่งอยู่เพื่อให้เธอเก็บรวบรวมเงินสดเอาไว้ใช้สอยตอนที่ต้องหลบหนี เพราะคงไม่ดีแน่หากบัญชีของเขาต้องถูกอายัด ดังนั้นก่อนหน้านี้เขาจึงโอนเงินทั้งหมดของตนไปใส่ไว้ในบัญชีของปวีณา จากนั้นก็ไล่ถอนเงินสดออกมาเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เจอตู้เอทีเอ็ม“แล้วเราจะไปไหนกันดีละก้าว”หลังจากที่นั่งรถมาด้วยกันร่วมชั่วโมง ในที่สุดปวีณาก็เอ่ยปากพูดอีกครั้งหลังจากที่รับรู้มาว่าก่อนหน้านี้กวินภพไปทำอะไรมา“ตอนนี้เรามีเงินติดตัวเท่าไรแล้ว” กวินภพไม่ตอบแต่กลับถามไปอีกเรื่อง“เกือบห้าแสน”“งั้นเราคงต้องหาห้องเช่าสักห้องอยู่ไปก่อน ไปแถว ๆ ภาคใต้น่าจะดี”“ปลาคิดว่าก้าวจะขับไปทางภาคอีสานซะอีก”“ก็แค่หลอกตำรวจน่ะ เพราะเราถอนเงินจากตู้เอทีเอ็มกันมาตลอดทาง เขาต้องเช็กแน่ว่าเราคงขึ้นไปภาคอีสาน แต่ความจริงเราวกรถกลับลงใต้”ปวีณาลอบถอนหายใจแล้วเอนหลังพิงเบาะรถ กวินภพทำอย่างนั้นกับจินตวาตีย่อมไม่พ้นข้อหาพยายามฆ่า ตอนนี้เธอได้แต่ภาวนาให้จินตวาต
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 18 โคม่า - 50%
เพียงแค่นั้น ความอบอุ่นจากในหัวใจก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนทำให้เธอรู้สึกว่านอกจากผู้เป็นน้าอย่างจินตวาตีแล้ว ก็ยังมีเขาอีกคนหนึ่งที่เธอพึ่งพาได้“พลอยอยากไปดูที่สระว่ายน้ำก่อนค่ะ” เธอบอกเขาเบา ๆ พลางชี้ไปยังสระว่ายน้ำที่อยู่ทางฝั่งขวาของตัวบ้านเมื่อทั้งสองคนเดินมาถึง พลอยพัดชาก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นน้ำสีแดงกองใหญ่อยู่บนพื้น ซึ่งหากแม่บ้านไม่บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้เธอคงคิดว่าเป็นกองเลือดแน่นอน แต่ธามไม่รู้เรื่องนี้ เมื่อหันไปมองหน้าเขาจึงเห็นชายหนุ่มมีท่าทางอึ้งไป และมีสีหน้าไม่ดีนัก“เป็นไวน์ค่ะไม่ใช่เลือดหรอก พี่นวลบอกว่าขวดไวน์มันหกไหลลงมาบนพื้น แล้วก็มีแก้วไวน์แตกอยู่”พูดถึงตรงนี้หญิงสาวก็ก้มลงมองเศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่บริเวณนั้น เดาว่าตอนที่มีเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลมารับตัวจินตวาตี คงจะเผลอเตะเศษแก้วไปบ้าง จึงคิดจะหยิบมากองรวมกันไว้คนอื่นจะได้ไม่เผลอเหยียบ แต่ธามรีบเอ่ยปากห้าม“อย่าไปแตะนะพลอย ถ้าน้าจินนี่ถูกทำร้ายจริง พี่ว่าตรงนี้ให้ตำรวจเขาจัดการดีกว่า ให้มันอยู่สภาพเดิมไปอย่างนี้แหละไม่อย่างนั้นหลักฐาน
