บทที่ 4 เขาทำให้ฉันคลั่ง

“เค้าทนไม่ไหวแล้วนะ” ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เพราะอารมณ์มันพลุ่งพล่านไปหมดแล้วในตอนนี้ ซึ่งเปรมเองก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากฉันสักเท่าไหร่

เขาจัดการถอดกางเกงออก ตามด้วยอันเดอร์แวร์ จากนั้นก็ยืนขึ้นจนเต็มความสูง ซึ่งจุดที่เราอยู่ระดับน้ำไม่ได้ลึกมาก พอเปรมยืนสะโพกของเขาก็อยู่ในระดับเดียวกับขอบสระ ฉันเห็นท่อนเนื้อของสามีที่ตอนนี้ผงาดท้าทายแรงโน้มถ่วงของโลกอย่างเต็มๆ ตา

ฉันจำได้แม่นว่าในวินาทีครั้งแรกที่เห็นมัน ฉันถึงกับอ้าปากค้าง ทั้งกล้าทั้งกลัวว่าร่างกายของฉันจะรับเจ้าท่อนเนื้อขนาดใหญ่นี้ได้ไหม ร่างกายฉันจะฉีกขาดหรือชำรุดอะไรหรือเปล่า แต่เปรมก็ค่อยๆ รุกล้ำเข้าสู่ตัวฉันอย่างอ่อนโยน สิ่งที่ขาดจึงเป็นเพียงเยื่อบางๆ ของพรหมจรรย์ ส่วนอย่างอื่นยังอยู่ครบ

“ใหญ่ขึ้นหรือเปล่านะ” ฉันยิ้มกริ่ม ทั้งๆ ที่ขนาดของเขาก็เท่าเดิม ก่อนที่ฉันจะยื่นมือไปสัมผัส หยอกเย้ามันด้วยจังหวะมือขึ้นและลง นั่นทำให้ผู้ชายตัวโตๆ อย่างเปรมถึงกับสั่นเทาแล้วเป่าลมออกปากหนักๆ

“ผมทนไม่ไหวแล้ว อืมม์…” เปรมกัดฟันบอก ก่อนที่เขาจะจับขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกห่างออกจากกันมากขึ้น จากนั้นก็แทรกตัวเองเข้าหาฉันแบบครั้งเดียวลึกสุด ทำเอาฉันยกมือปิดกั้นเสียงครางแทบไม่ทัน

เปรมขยับสะโพกเข้าออกถี่รัว ก่อนจะสลับช้าๆ เนิบๆ อารมณ์ของฉันพุ่งสูง ก่อนจะค่อยๆ ลดระดับ แต่ความเสียวซ่านที่กำลังเกิดขึ้นนั้นไม่ได้ลดน้อยลงไปสักนิด เปรมเหมือนต้องการชดเชยให้กับหนึ่งเดือนต่อจากนี้ เพราะเขาร้อนแรง เรียกร้องเหลือเกิน 

“ที่รัก เค้าจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เร่งอีก อ่า…” ฉันเอ่ยบอกให้เปรมเร่งจังหวะ นั่นเพราะฉันเกือบปลดปล่อยแล้ว และเปรมก็เร่งจังหวะส่งฉันไปถึงจุดหมาย ในขณะที่เขากลับชิลๆ สบายๆ 

“ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลที่รัก ผมยังไม่ถึงครึ่งทางเลย อืมม์…” ประโยคท้ายๆ ติดเสียงครางมาด้วย และอย่างที่เปรมบอก เหมือนต้องการชดเชยเวลาที่เราจะไม่ได้มีเซ็กซ์กัน เขาทำให้ฉันคลั่ง เขากลืนกินฉันครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าที่เขาจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ 

  

 

 

อันที่จริง ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับความคิดของศรีภรรยาอย่างเหมือนฝันสักเท่าไหร่ แต่ผมก็รู้ว่าการที่เธอพยายามอย่างทุกวันนี้ก็เพราะอยากมีลูก และผมเองก็อยากมีเจ้าตัวเล็กมากเหมือนกัน แต่ทว่าสวรรค์กลับยังไม่ส่งเด็กๆ มาเกิด ทั้งๆ ที่ผมกับเธอก็ขยันเรื่องบนเตียงซะขนาดนี้ และเราก็พร้อมที่จะเป็นพ่อแม่มากในระดับหนึ่ง

ผมมีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ มีหน้าที่การงานที่ดี และยังเป็นสามีที่ดีด้วยเช่นกัน เหมือนฝันเองก็พร้อมทุกด้านไม่น้อยไปกว่าผม แถมเธอยังเซ็กซี่ร้อนแรงมากอีกด้วย ซึ่งอย่างหลังนี่ผมดูจะชอบเป็นพิเศษ 

“นั่งคิดอะไรอยู่คะพี่เปรม” เสียงของนักศึกษาฝึกงานเอ่ยถามผมขึ้น และนั่นทำให้ผมเงยหน้าจากแฟ้มเอกสารที่ต้องเซ็นขึ้นมองเธอ น่าแปลกเพราะนี่เลยเวลาเลิกงานมาก็นาน แต่เธอยังไม่กลับ 

“งานน่ะครับ” ผมเอ่ยตอบเลี่ยงๆ เพราะไม่อยากพูดเรื่องครอบครัวให้คนนอกฟังสักเท่าไหร่ พร้อมทั้งกวาดสายตามองไปภายนอกแผนก ที่ตอนนี้เงียบสนิท เพราะทุกคนคงกลับกันหมดแล้ว ส่วนผมก็อยู่เคลียร์งานจนเพลินไปหน่อย 

“พี่เปรมทำงานหนักแบบนี้ ไม่เหนื่อยบ้างเหรอคะ”

“นิดหน่อยครับ นี่ก็เลยเวลาเลิกงานมาตั้งนาน น้องจุ๊บติดอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงยังไม่กลับ” คำถามของผมทำให้คนตรงหน้ายิ้มอายๆ ซึ่งผมยังแปลกใจว่าเธออายอะไร 

“ติดค่ะ ติดลาใครบางคนแถวนี้”

“ลา…ลาอะไรครับ”

“ก็จุ๊บฝึกงานวันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วนี่คะ พี่เปรมลืมไปแล้วเหรอ” น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไป ดูออดอ้อน ส่วนแววตานั้นก็เชิญชวนบอกความหมายที่ผมพอจะรู้ว่ามันคืออะไร เพราะนี่ไม่ใช่นักศึกษาฝึกงานคนแรกที่อยู่ดึกๆ เพื่อจงใจลาผม

“โทษที พี่ลืมจริงๆ” ผมไม่ได้โกหก เพราะผมลืมจริงๆ เพราะนอกจากเรื่องงาน ก็มีแค่เรื่องของเหมือนฝันเท่านั้นที่ผมให้ความสนใจ ส่วนคนอื่นคือคนอื่น ซึ่งน้อยครั้งมากที่ผมจะคิดถึง หากไม่จำเป็นจริงๆ ซึ่งในที่นี้จุ๊บก็คือคนนอกที่ว่านั่น