LOGINShare
บทที่ 30 อยากเป็นหมอ
Last Updated:
2025-02-25 22:21:28
Related chapters
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 31 ได้รับบาดเจ็บ
" target="_blank">วันนี้บ้านเซี่ยหยุดขายอาหารหนึ่งวันเพราะเซี่ยซูเหยาเห็นว่าทุกคนเหนื่อยกันมาหลายวันแล้ว พวกนางไม่มีวันหยุดที่ชัดเจนจึงสามารถกำหนดวันหยุดเองได้ โชคดีที่ยามนี้การค้าขายของพวกนางเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว หากเกินยามเหม่าไม่เจอพวกนางที่แผงตลาดก็ให้คิดว่าพวกนางไม่มาแล้ว นี่คือสิ่งที่นางบอกลูกค้าไปหยุดค้าขายหนึ่งวันทว่าทุกคนก็ยังมีหน้าที่ของตัวเองอยู่ นั่นก็คือการทำงานบ้าน ส่วนเซี่ยห้าวไห่จะเข้าป่าไปจับปลาและกุ้งเหมือนเดิม เซี่ยซูเหยาจึงขอติดตามไปด้วยต่อให้อ่อนล้าจากการขายอาหาร ทว่าเซี่ยซูเหยาก็อยากเข้าไปดูในป่าว่าพอจะมีอะไรให้เอามาขายหรือไม่ ยิ่งเป็นผลไม้อย่างพวกเซียงเจียว เฉ่าเหมย หรือผูเถานางยิ่งต้องการจำนวนมาก นางจะนำมาทำแยม“อาเหยาอยากพักไม่ใช่หรือ? พี่สาวว่าอย่าไปเลยนะ” เซี่ยซูเจี๋ยเอ่ยรั้งน้องสาวที่จะติดตามบิดาเข้าป่า นางต้องอยู่ช่วยพี่หลิวซิ่นทำงานบ้าน จึงไม่ต้องการตามบิดาเข้าป่า ทว่าน้องสาวของนางกลับไม่ใช่“เผื่ออาเหยาได้ของกินกลับมาด้วยเจ้าค่ะ” เซี่ยซูเหยาส่ายหน้าเบา ๆ ตอบพี่สาว พลางตรวจสอบตะกร้าว่าเอาของที่ควรเอาไปครบหรือยัง“นั่นก็จริง แต่อาเหยาจะไม่ได้พักเลยนะ”
Last Updated : 2025-03-02เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 32 ช่วยเหลือ
เซี่ยซูเหยาถูกทิ้งไว้กับคนแปลกหน้าเพราะเซี่ยห้าวไห่ต้องไปรับเซี่ยซูเจี๋ยมาที่นี่อย่างรวดเร็ว เวลาไม่อาจรอช้าและถึงเขาจะเป็นห่วงลูกสาวทว่าเป็นเซี่ยซูเหยาที่บอกให้บิดารีบไปรับพี่สาวมา เพราะหากมีนางไปด้วยคงใช้เวลานานกว่านี้เจ้าเสี่ยวเฮยก็ถูกทิ้งไว้ที่นี่เช่นเดียวกัน อีกอย่างคนทั้งสองก็ได้รับบาดเจ็บหนักทำให้เซี่ยห้าวไห่วางใจ พอบิดาออกไปรับพี่สาว เซี่ยซูเหยาถึงมีเวลาสำรวจห้องใต้ดินของที่นี่“นายน้อยท่านอดทนไว้ก่อนนะขอรับ! ข้าจะรีบไปตามท่านแม่ทัพเสวี่ยให้มาช่วยเหลือท่าน” ชายแปลกหน้ากล่าวกับคุณชายของเขาอย่างร้อนรน ต่อให้เก่งกาจเพียงไหนทว่าก็ยังเป็นเพียงเด็กชายเซี่ยซูเหยารีบหันกลับไปมองเมื่อได้ยินว่าแม่ทัพเสวี่ย แม่ทัพเสวี่ยที่ว่าจะใช้ครอบครัวของเสวี่ยอ้ายหรือเปล่านะ ทว่าคนแปลกหน้าผู้นี้คงเป็นองครักษ์และเขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกัน“ท่านพักก่อนหรือไม่เจ้าคะ? หากออกไปยามนี้คงไม่พ้นชายป่า” เซี่ยซูเหยาเอ่ยอย่างใจเย็น นางไม่รู้ว่าพวกเขาจะทนได้นานแค่ไหน ขอเพียงบิดาของนางพาพี่สาวมาถึง อย่างน้อยก็คงรักษาอาการเบื้องหน้าได้ก่อนคนแปลกหน้าหันมามองนางอย่างระแวง เซี่ยซูเหยาเลิกคิ้วอย่างสงสัย พอเป็นบิ
Last Updated : 2025-03-02เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 33 ของมารดา
เซี่ยซูเจี๋ยไม่กล้าที่จะพาน้องสาวและสาวใช้กลับไปที่บ้านยามนี้ คาดว่าคงยามซวีแล้วพวกนางไม่มีทางเลือกจึงได้เอาข้าวไข่ตุ๋นผักป้อนคนป่วยไปก่อน เพราะทั้งสองต้องดื่มยาอีกทั้งหลิวซิ่นก็ถูกสั่งให้ขึ้นไปรอด้านบนหากคนอื่นที่ไม่ใช่บิดากลับมาพวกนางจะได้ตั้งตัวทัน เหมือนกับว่าที่นี่จะเคยเป็นหลุมหลบภัยที่เซี่ยซูเหยาลองเดิน ๆ และกดไปตรงที่นางสงสัย เพราะมันมีบริเวณหนึ่งหากผลักเข้าไปมันจะมีห้องว่างสามารถนั่งได้เกือบห้าคน“ท่านพ่อคงใกล้กลับมาแล้ว” เซี่ยซูเหยาเอ่ยกับพี่สาวที่เลือกสมุนไพรอยู่“อืม แม้พี่จะห้ามเลือดแล้วแต่คนก็น่าเป็นห่วงอยู่ดี” พวกนางไม่ได้รู้จักวิธีรักษากันขนาดนั้น เพียงแค่เลือดหยุดไหลก็ดีมากแล้ว“พี่หลิวซิ่นคนผู้นั้นคือคนรักพี่หรือ” คราวนี้เซี่ยซูเจี๋ยหันไปถามพี่หลิวซิ่นที่เดินลงมา“เจ้าค่ะ”ด้านนอกมันมืดมากหลิวซิ่นจึงเดินลงมาอยู่กับเหล่าคุณหนู นางได้พูดคุยกับพี่อวี้ชิงแล้ว ทว่าเขายังไม่สามารถกลับไปที่บ้านได้ยามนี้ เพราะต้องดูแลความปลอดภัยของคุณชายน้อยผู้นั้นก่อน“หากพี่หลิวซิ่นอยากตามเขาไปก็ให้เขามาไถ่ตัวเถิดเจ้าค่ะ”แม้จะพูดคุยกันไปแล้วว่าต้องทำงานอย่างน้อยหนึ่งปี ทว่าดูเหมือนคนที่ชื
Last Updated : 2025-03-03เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 34 สถานะที่แท้จริง
เสียงหัวเราะของเหล่าสตรีท่ามกลางสระบัวที่งดงาม มวลบุปผาเปร่งประกาย เสียงหยอกล้อของท่านหญิงเมี่ยวผิง พระธิดาองค์เล็กขององค์รัชทายาทแห่งแคว้นหนานและพระชายาเอก กับเหล่านางกำนัลประจำวังบูรพาใบหน้าแม้วัยเพียงสิบห้าหนาวทว่าส่อแววงดงามล่มบ้านล่มเมือง แม่สื่อของจวนเหล่าขุนนางต่างตบเท้าเข้ามาภายในวังบรูพาไม่เว้นวัน ทว่าองค์รัชทายาทรักและหวงธิดาองค์เล็กที่สุด ทำให้นางยังไม่มีคู่หมั้นหมาย‘พี่ลี่หลินข้าอยากไปดูสวนผักแล้ว!’ ท่านหญิงเมี่ยวผิงเอ่ยเรียกพี่เลี้ยงของนางด้วยใบหน้าบูดบึ้ง‘แต่ท่านหญิงเพคะ พระชายาทรงรับสั่งให้ท่านหญิงวาดภาพรออยู่ที่นี่’ ลี่หลิน นางกำนัลพี่เลี้ยงเอ่ยด้วยสีหน้าไม่สู้ดีองค์รัชทายาทและพระชายาต่างเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังทว่าท่านหญิงเกิดอาการภูมิแพ้ ทำให้นางไม่สามารถตามเสด็จพ่อเสด็จแม่เข้าร่วมงานเลี้ยงได้ ด้วยพระชายาทรงรู้ฤทธิ์พระธิดาองค์เล็ก จึงสั่งให้นางกำนัลดูแลลูกสาวและให้วาดภาพรอที่นี่‘ท่านหญิงอยู่ที่ใด!’ท่านหญิงเมี่ยวผิงยังไม่ทันได้ตอบนางกำนัลพี่เลี้ยงชะงัก นางหันไปมองทิศทางของเสียง ด้านนอกวังบูรพามีเสียงการต่อสู้เกิดขึ้น องครักษ์ประจำวังบรูพากรูเข้ามาปกป้องท่านหญิง บา
Last Updated : 2025-03-03เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 35 ฝากตัวเป็นศิษย์
เซี่ยซูเจี๋ย เซี่ยซูเหยาเดินนำท่านหมอเทวาดาหญิงไปยังที่บ้านเซี่ย ต่อให้เซี่ยซูเจี๋ยอยากฝากตัวเป็นศิษย์มากเพียงใด ทว่าการตัดสินใจขึ้นอยู่กับบิดา และเป็นท่านหมอเทวดาหญิงเองที่ต้องการพบเซี่ยห้าวไห่ ด้านหลังยังมีชาวบ้านอีกกลุ่มใหญ่ที่ตามมาดู“ท่าน!”ทันทีที่เซี่ยห้าวไห่เห็นผู้มาใหม่เขาก็ร้องขึ้นอย่างตกใจ หลายปีที่ผ่านมาคนผู้นี้ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย“เจ้าจำข้าได้สินะ” หมอเทวดาหญิงกล่าวยิ้มๆ ใต้ผ้าคลุมผืนบาง พลางเดินไปใกล้กับเซี่ยห้าวไห่ที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่“ขอรับ”เซี่ยห้าวไห่มองท่านหมอเทวดาหญิงอย่างอึ้งๆ พลางหันไปมองลูกสาวคนโตเป็นระยะ ความทรงจำครั้งนั้นที่เคยลืมเลือนไปแล้วย้อนกลับมาอีกครั้ง‘จำเอาไว้ว่าบุตรของพวกเจ้าจะเติบโตได้ก็ต่อเมื่อต้องแยกย้ายกันเท่านั้น หนึ่งหมอผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง หนึ่งท่านแม่ทัพผู้องอาจ และหนึ่งสตรีผู้มาเพื่อช่วยเหลือครอบครัว’ ท่านหมอเทวดาหญิงในอดีตเคยกล่าวเอาไว้เมื่อช่วยเหลือเขาและภรรยาจากเหล่านักฆ่า“หนึ่งหมอ หนึ่งแม่ทัพ และหนึ่งความช่วยเหลือของครอบครัว ที่ข้ามาในวันนี้เพื่อมารับลูกศิษย์ ในอดีตมีคนผู้หนึ่งที่ปฏิเสธข้า ทว่าวันนี้ทายาทของนางยังอยู่”ท่
Last Updated : 2025-03-04เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 36 ซื้อทาสเพิ่ม
เซี่ยซูเจี๋ยติดตามอาจารย์เพื่อศึกษาการเป็นหมอได้หนึ่งเดือนแล้ว ที่บ้านจึงเหลือเพียงเซี่ยห้าวไห่ เซี่ยซูเหยาและหลิวซิ่นที่ช่วยกันทำอาหารไปขาย เรื่องนี้กว่าเซี่ยซูเหยียนจะรู้ก็ผ่านไปหลายวันแล้วเพราะทุกคนยุ่งๆ อีกทั้งช่วงที่เข้าไปจะบอกเซี่ยซูเหยียนก็ติดเรียนทุกๆ เช้าทั้งสามคนกล่าวได้ว่าหัวหมุนกันมาก บางวันยังไม่ได้นอนก็ต้องทำอาหารไปขายแล้ว และด้วยความที่ทำอาหารขายติดต่อกันหลายวันเซี่ยซูเหยาจึงคิดที่จะซื้อทาสเพิ่มไหนๆ พวกนางก็มีเงินที่ได้มาจากการช่วยคนบาดเจ็บแล้ว เซี่ยซูเหยาจึงต้องการที่จะสร้างบ้านหลังใหม่ อีกทั้งยังต้องการขยายบ้านให้มีห้องให้คนที่นางซื้อมาอยู่ เพราะยามนี้ในบ้านมีเพียงสี่ห้องนอน หากนางต้องการคนช่วยเพิ่มก็ต้องทำห้องเพิ่มเซี่ยซูเหยาวางไข่ไก่จำนวนห้าสิบสี่ฟองที่ไปเก็บมาลงบนแคร่ไม้ไผ่หลังบ้าน ตอนนี้ไก่ในเล้ามีมากกว่าเจ็ดสิบตัวแล้ว ทว่าออกไข่ได้เพียงสี่สิบตัวเท่านั้น ต้องรอให้มันโตกว่านี้ก่อน“คุณหนูเจ้าคะ นายท่านกล่าวว่าให้คุณหนูเตรียมของให้หน่อย อีกสามวันนายท่านจะเข้าไปพบคุณชายใหญ่ที่สำนักศึกษาเจ้าค่ะ" หลิวซิ่นที่นั่งหั่นสมุนไพรหันมาบอกเซี่ยซูเหยานับวันคำพูดของพี่หลิวซิ่
Last Updated : 2025-03-04เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 37 ข้าวไข่ตุ๋นผักที่เลื่องลือ
"ร้านนี้หรือ" เจิ้งรั่วซาน เอ่ยถามองครักษ์คนสนิทที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวอย่างสงสัย เขาติดตามท่านตามายังชนบทที่ห่างไกลจากเมืองหลวง ไม่คิดว่าคนผู้นั้นจะโหดเหี้ยมถึงขนาดกล้าส่งนักฆ่ามาตามล่าเขา ทั้งๆ ที่เขาอยู่ในความดูแลของท่านแม่ทัพใหญ่เสวี่ยผู้เป็นท่านตา"ขอรับ บ่าวสอบถามองครักษ์ของคุณหนูเสวี่ยแล้ว อีกทั้งหลิวซิ่นคนรักของบ่าวก็อยู่ที่นี่" อวี้ชิงพยักหน้าพลางผินหน้าไปยังร้านขายอาหารของบ้านเซี่ยที่กำลังช่วยกันยกของลงจากเกวียนวัวหลังจากพวกเขาทั้งสองได้รับการช่วยเหลือและรักษาอาการบาดเจ็บจนหายดี อยู่ๆ นายน้อยก็นึกถึงครอบครัวได้ที่ช่วยชีวิตพวกเขา จนกระทั่งสอบถามองครักษ์เสวี่ยจึงรู้ว่าผู้ที่พวกเขาขอความช่วยเหลือคือผู้ใดครอบครัวสกุลเซี่ย แห่งหมู่บ้านหลี่ฮวนเป็นคนที่ช่วยเหลือพวกเขาเอาไว้ หลังจากส่งบุตรสาวมารักษาอาการพวกเขา เซี่ยห้าวไห่ผู้เป็นบิดาก็รีบเข้าเมืองไปติดต่อสกุลเสวี่ย และพวกเขาก็เพิ่งได้รับคำตอบว่าบุตรสาวคนเล็กของบ้านเซี่ย เป็นสหายสนิทของคุณหนูเสวี่ยจริงๆเจิ้งรั่วซานถอนหายใจออกมาอย่างไม่เข้าใจ ปีนี้เขาอายุสิบสี่แล้ว และรู้สึกเบื่อเมืองหลวงจึงขอติดตามท่านตามา
Last Updated : 2025-03-05เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 38 ข้าวไข่เจียวกุ้ง
เซี่ยซูเหยาได้บ่าวชายมาสองคน สาวใช้อีกสามคนตามที่นางวางแผนไว้ตั้งแต่แรก โดยคนที่นางซื้อตัวมามีพี่น้องอยู่สองคู่คู่แรกเป็นแฝดบุรุษนามว่าหม่าลี่ปิงและสตรีนามหม่าลี่หลิน ทั้งคู่ขายตัวเป็นทาสเพื่อเอาเงินไปทำศพให้บิดาและมารดาตั้งแต่อายุสิบเอ็ดหนาว ปัจจุบันทั้งคู่อายุยี่สิบเอ็ดแล้ว ก่อนจะกลายมาเป็นทาสอีกรอบ จวนที่ทั้งสองเคยทำงานอยู่เป็นจวนขุนนางก่อนจะถูกฮูหยินใหญ่ของจวนขายออกมาเพราะตัวของหม่าลี่หลินถึงจะไม่ได้งดงามแต่นางก็มีใบหน้าที่อ่อนหวาน ทำให้คุณชายของนางต้องการหม่าลี่หลินไปเป็นสาวใช้อุ่นเตียง ทว่าน่าเสียดายที่ฮูหยินใหญ่ชิงลงมือก่อนบุตรชาย ขายฝาแฝดชายหญิงสกุลหม่าออกจากจวนเนื่องจากสัญญาการซื้อขายทั้งคู่เป็นสัญญาฉบับเดียวกัน จึงทำให้ขายออกจากการเป็นทาสยาก และพอรู้ประวัติของทาสคู่นี้ก็มีหลายคนที่ไม่ต้องการ เซี่ยซูเหยาซื้อทั้งคู่มาในราคายี่สิบห้าตำลึงเงินคนที่สามเป็นบุรุษที่หน่วยก้านดีมาก ฟางไฉ่อายุยี่สิบห้า ทว่าเขาเคยเป็นหัวหน้าองครักษ์จวนขุนนางสกุลใหญ่มาก่อน และไม่มีประวัติว่าทำไมถึงโดนไล่ออก ทำให้หลายคนมองข้ามเขาไป ยกเว้นเซี่ยซูเหยาที่เห็นว่าเขาไม่ได้เลวร้ายจึงซื้อตัวมาในราคายี่สิบห้
Last Updated : 2025-03-05
Latest chapter
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 80 ตราบชั่วนิรันดร์
เช้าวันนี้ในเมืองหลวงแคว้นหนานมีการถกเถียงเรื่องเมื่อหลายปีก่อนของคนสกุลเจิ้ง ว่ากันว่าวันนั้นภรรยาทั้งสามคนของอดีตเสนาบดีเจิ้งที่ล่วงลับไปแล้วคลอดบุตรพร้อมกันหนึ่งฮูหยินใหญ่ภรรยาเอกของเสนาบดีเจิ้งคลอดบุตรชายออกมาเป็นคนที่สอง บุตรชายของนางจึงกลายเป็นคุณชายรองไปโดยปริยาย หากไม่เกิดเรื่องถูกไล่ออกจากสกุลครานั้นคงได้ขึ้นเป็นเสนาบดีเจิ้งคนปัจจุบัน แทนพี่ชายที่เป็นบุตรอนุสองฮูหยินรองที่คลอดบุตรสาวคนเล็กพร้อมเสียชีวิตลงระหว่างคลอดบุตรสาวออกมา จากการสอบถามหมอที่ทำคลอด หมอผู้นั้นกล่าวว่าฮูหยินรองเสียเลือดมาก อีกทั้งเด็กขาดอากาศหายใจจึงไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้สามคืออนุสามที่คลอดบุตรชายคนโตของสกุลเจิ้งก่อนฮูหยินทั้งสอง กล่าวได้ง่ายๆ ก็คือคุณชายใหญ่เจิ้ง หรือประมุขสกุลเจิ้งคนปัจจุบันนั่นเองทว่าเรื่องที่ถกเถียงในวันนี้ก็คือบุตรชายของฮูหยินผู้เฒ่าเจิ้งนั้นเป็นบุตรชายแท้ๆ ของฮูหยินรอง! ส่วนบุตรแท้ๆ ของนางนั้นเป็นบุตรสาวที่คลอดออกมาแล้วเสียชีวิต หมอทำคลอดกล่าวว่าฮูหยินผู้เฒ่าเจิ้งในยามนั้นเสียเลือดมากและไม่มีโอกาสที่จะมีบุตรได้อีก จึงทำการสลับเปลี่ยนตัวเด็กทั้งยังสังหารฮูหยินรองทิ้ง ซึ่งเรื่องนี
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 79 ง้อ
ซื่อจื่อหมิงซูเหยียนที่กำลังช่วยสหายสะสางฎีกาต้องรีบกลับตำหนักบูรพาทันทีเมื่อได้ยินว่าน้องสาวมีใบหน้าเศร้าหมองมาจากจวนสกุลเจิ้ง พอๆ กับผู้เป็นสามีอย่างรองแม่ทัพเจิ้งที่ตามพี่ภรรยาไปด้วยตำหนักบูรพาเดิมทีเป็นตำหนักขององค์รัชทายาทที่จะได้รับตำแหน่งฮ่องเต้องค์ถัดไป ทว่าฮ่องเต้หมิงหลงอันกลับไม่ยอมให้องค์รัชทายาทเข้าไปอยู่และสร้างตำหนักใหม่ให้แทน ในระหว่างนี้องค์รัชทายาทก็ต้องอยู่ในตำหนักเดิมของพระองค์ไปก่อนส่วนตำหนักบูรพาถูกยกให้เป็นจวนสกุลเซี่ยที่มีรองแม่ทัพเซี่ยเป็นประมุขสกุล ซึ่งองค์รัชทายาทไม่มีปัญหาในเรื่องนี้เพราะหากเขายอมรับตำหนักใหม่ยังสามารถเลือกได้ว่าต้องการตำหนักแบบใด และเรื่องนี้เหล่าขุนนางก็ไม่มีผู้ใดคัดค้าน อาจเป็นเพราะแต่ละคนล้วนเป็นขุนนางที่ขึ้นตรงต่อฮ่องเต้หมิงหลงอันเพียงผู้เดียวก็ได้ยิ่งยามนี้จวนสกุลเซี่ยเพิ่งถูกองค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวซือจ่างกงจู่สั่งทุบไป และจะสร้างเป็นสวนดอกไม้เพื่อรำลึกถึงคนที่เสียชีวิตแทน ทำให้สามพี่น้องไม่ได้ย้ายไปพักที่นี่ อีกอย่างความทรงจำต่างๆ คงไม่ดีสำหรับผู้รอดชีวิตในวันนั้นรองแม่ทัพเจิ้งกระโดดลงจากรถม้าด้วยความเร่งรีบ เมื่อสอบถามนางกำนั
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 78 ย่าสามีหรือ ข้าไม่ต้องการ
เสียงการเคลื่อนไหวที่ข้างนอกห้องนอนทำให้เซี่ยซูเหยารู้สึกตัวตื่นขึ้นบนที่นอน ตั้งแต่แต่งงานมาตลอดหนึ่งสัปดาห์ วันนี้นางตื่นสายมากๆ ได้ยินว่าวันนี้ฮูหยินผู้เฒ่าเจิ้งกลับมาจากเยี่ยมบุตรชายที่นอกเมืองหลวง นางผู้เป็นหลานสะใภ้จึงต้องไปยกน้ำชาเพื่อแสดงความเคารพสักหน่อย“องค์หญิง”“ยามใดแล้ว” เสียงแหบพร่าเอ่ยถามคนสนิทที่เข้ามาช่วยพยุงตัวให้ลุกขึ้น ทั้งยังยกอ่างล้างหน้ามาให้ผู้เป็นฮูหยินน้อยสกุลเจิ้งหมาดๆ นางพยักหน้า“ยามซื่อแล้วเพคะ ท่านเขยกล่าวว่าไม่ต้องปลุกท่าน บ่าวจึงรอให้ท่านตื่นเอง”“ยามซื่อ!”สามวันมานี้เหลาอาหารอิ้งเยว่เกิดเรื่องขึ้น นางจึงต้องจัดการปัญหาต่างๆ จะให้สามีจัดการให้ก็ไม่ได้ เขาไม่รู้เรื่องในเหลาอาหารทั้งยังมีเพียงนางที่แก้ปัญหาได้ จึงต้องนอนดึกและตื่นเช้ามาตลอดสามวัน เพียงทว่าเมื่อคืนนางคงจะเหนื่อยจริงๆ จึงหลับลึกมากชนิดที่ว่าคนข้างกายลุกไปก็ยังไม่รู้สึกตัว“เพคะ”“เขาล่ะ” นางหมายถึงสามีของนางที่ไม่เห็นหน้าเมื่อตื่นนอน“ท่านเขยออกไปพบองค์รัชทายาทเพคะ ได้ยินว่าพระองค์ป่วยหนักหลังจากถูกฝ่าบาททิ้งงานไว้ให้หลายวัน” หลิวซิ่นกล่าวยิ้มๆ อย่างขบขัน เมื่อองค์รัชทายาทถูกบิดาและบรรด
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 77 งานมงคล
วันที่สิบเจ็ด เดือนสอง รัชศกหมิงปีที่ยี่สิบเอ็ด แคว้นหนานมีงานมงคลครั้งใหญ่โดยมีฮ่องเต้หมิงหลงอันเป็นญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายหญิง หรือก็คือองค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวซือจ่างกงจู่ ที่สมรสกับรองแม่ทัพเจิ้งรั่วซาน คุณชายรองเจิ้งแห่งสกุลเจิ้งแม้จะมีเสียงกล่าวว่าไม่เหมาะสมบ้าง แต่ใครจะสนกันล่ะ องค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวลี่จ่างกงจู่ผู้เป็นพี่สาวไม่ปราถนาที่จะแต่งงานเร็วๆ นี้ ทั้งได้ยินว่านางจะออกบวชชีที่อารามนอกเมือง หากรอพี่สาวแต่งงาน องค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวซือจ่างกงจู่ผู้เป็นน้องสาวก็คงไม่ได้แต่งงานแล้วชีวิตนี้ฮ่องเต้หมิงหลงอันมีราชโองการให้องค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวซือจ่างกงจู่แต่งให้รองแม่ทัพเจิ้งรั่วซาน โดยที่ไม่ต้องลดบรรดาศักดิ์เชื้อพระวงศ์หญิงอันดับหนึ่ง ยังเป็นองค์หญิงเจิ้นกั๋วเช่นเดิม ไม่ต้องกล่าวก็รู้ว่าเป็นคนโปรดเพียงใด ขนาดองค์หญิงรอง องค์หญิงสี่ที่แต่งไปกับเชื้อพระวงศ์แคว้นอื่นยังต้องลดบรรดาศักดิ์ลงเลยเสียงสนทนาเบาๆ ดังขึ้นที่หน้าห้องแต่งตัวของผู้เป็นเจ้าสาว ทำให้เซี่ยซูเหยาที่แต่งตัวอยู่อดที่จะมองดูไม่ได้ เมื่อได้ยินว่าคนสนิทของนางเดินทางมาถึงแล้ว“องค์หญิง”“ฟางไฉ่!”ฟางไฉ
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 76 สมรสพระราชทาน
เสียงหัวเราะท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบสร้างความสุขให้แก่นางกำนัลและองครักษ์ในตำหนักบูรพาเป็นอย่างยิ่ง ทั้งอากาศยังเย็นสบาย“ได้ยินมาว่าพี่หญิงถูกชินอ๋องแคว้นหลิงตามเกี้ยวหรือขอรับ” ซื่อจื่อหมิงซูเหยียนที่นั่งตรงข้ามกล่าวถามองค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวลี่จ่างกงจู่ชะงักมือที่ยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ ริมฝีปากบางยกยิ้มเล็กน้อย หวนนึกถึงคนผู้หนึ่งที่ตามเกี้ยวมาตลอดห้าปีอย่างขบขัน“อืม”“พี่หญิงยังไม่ใจอ่อนให้เขาอีกหรือเจ้าคะ” เซี่ยซูเหยาผู้นั่งข้างๆ พี่สาวเอ่ยถามบ้าง“ใจอ่อนอันใด นางมาปรึกษาข้าว่าอยากบวชชีอยู่เลย”แค่กๆหลายคนถึงกับน้ำพุ่งออกจากปากเมื่อได้ยินคุณหนูเจ็ดเย่กล่าว ทั้งยังหันมององค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวลี่จ่างกงจู่ที่นั่งจิบน้ำชาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวเป็นตาเดียว“ฮ่าๆ เหตุใดสีหน้าพวกเจ้าจึงเป็นเช่นนั้น” นางเพียงอยากบวชชีก็เท่านั้นเองเซี่ยซูเหยามองพี่สาวอย่างอึ้งๆ หลายปีที่ผ่านมาชินอ๋องผู้นั้นยังพิชิตใจพี่หญิงของนางไม่ได้อีกหรือ นางคิดว่าเขาจะตามเกี้ยวพี่สาวจนยอมตกลงแล้วเสียอีก“แล้วชินอ๋องแคว้นหลิงเล่า”“ชินอ๋องผู้นนั้นหรือ พี่ไล่เขากลับแคว้นหลิงแล้ว เชื้อพระวงศ์สองแคว้นควรเกี่ยวดอง
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 75 พี่น้องพบหน้า
ต้นไม้สั่นไหวไปตามสายลมที่พัดมาเอื่อย ๆ บนเนินเขาเต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้อยู่ไม่ห่างจากเมืองหลวงมาก ทั้งยังเงียบสงบเหมาะแก่การพักผ่อน ทั่วทั้งเนินเขาไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ เพราะเป็นพื้นที่ขององค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวซือจ่างกงจู่ที่ได้รับพระราชทานมาในยามที่ได้รับตำแหน่งองค์หญิงเจิ้นกั๋วม้าสองตัวถูกบังคับตามกันขึ้นไปยังเนินเขาที่มีเหล่าองครักษ์รออยู่ตีนเขา เสียงหัวเราะของสองพี่น้องช่างทำให้ฟางไฉ่และผู้ที่ติดตามมาตั้งแต่เมืองเฟิงยิ้มกว้าง หลายปีที่ผ่านมาองค์หญิงของพวกเขาร่าเริงเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนก็จริงทว่าโดดเดี่ยวนักเมื่ออยู่เพียงลำพังเด็กหนุ่มเด็กสาวที่เคยเรียกว่าคุณชาย คุณหนู ยามนี้กลายเป็นองค์หญิงและซื่อจื่อกันหมดแล้ว ยิ่งแต่ละคนเติบโตการมีบรรดาศักดิ์ยิ่งแตกต่างกันมากขึ้นองค์หญิงเจิ้นกั๋วหมิงเมี่ยวลี่จ่างกงจู่ผู้เป็นพี่สาวคนโต ยามนี้มีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือนั่นก็คือการเป็นศิษย์ของหมอเทวดาหญิง ทั้งยังมีชื่อเรียกว่าองค์หญิงเทพธิดาจากการช่วยเหลือชาวบ้านที่ยากจน กลับมาหาน้องสาวเพียงปีละครั้งเท่านั้นซื่อจื่อหมิงซูเหยียนพี่ชายคนรองที่อีกไม่กี่ปีข้างหน้าจะได้รับบรรดาศักดิ์อ๋องและยามนี้เ
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 74 งานเลี้ยงฉลองชัยชนะ
ท้องฟ้าเริ่มมืด รถม้าของจวนขุนนางต่างทยอยจอดที่หน้าประตูวังเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง ยิ่งงานเลี้ยงครั้งนี้อนุญาตให้นำบุตรอนุเข้าร่วมได้ ผู้คนจึงเยอะมากเป็นพิเศษ หากเป็นที่ถูกใจของเชื้อพระวงศ์อย่างน้อยก็อาจได้เป็นสนมเซี่ยซูเหยาก้าวลงรถม้าเมื่อถึงเวลาที่ควรเข้าไปด้านใน อาภรณ์ที่สวมใส่ล้วนเป็นสีแดงที่หมายถึงมงคล กลับปักหลายหงส์ที่ไม่ควรจะสวมใส่ เสด็จลุงเป็นผู้ส่งอาภรณ์นี้ให้นางเพื่องานนี้โดยเฉพาะ แม้ตัวนางจะไม่เห็นด้วยเนื่องจากหงส์เป็นสัญลักษณ์ของฮองเฮาที่เคียงคู่มังกร ทว่าก็ถูกลี่กงกงเอ่ยขอร้อง มิเช่นนั้นจะถูกเสด็จลุงโทษนางจึงยอมเมินเหล่าคุณหนูสกุลใหญ่ที่มองมาอย่างอยากรู้อยากเห็น ก้าวเท้าตามลี่กงกงที่นั่งเฝ้านางแต่งตัวเพื่อไปหาเสด็จลุง อันที่จริงนางควรจะเข้าไปในงานเลยด้วยซ้ำ เพียงแต่เสด็จลุงของนางกล่าวว่าให้ไปหาก่อนเสียงซุบซิบที่พอเห็นว่านางเหลือบมองก็เงียบลง เซี่ยซูเหยาถอนหายใจ หมายมั่นว่าหลังจากจบงานเลี้ยงนี้นางจะไม่ยอมใส่ชุดหงส์ที่เสด็จลุงส่งมาให้แน่“หลานรักมาแล้วหรือ”เซี่ยซูเหยามองฮ่องเต้หมิงหลงอันที่ให้นางกำนัลสวมชุดให้อย่างเบื่อหน่าย หลายปีมานี้นางสนิทกับเสด็จลุงและเสด็
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 73 ห้าวสันต์ที่พ้นผ่าน
วันที่สิบสาม เดือนสอง รัชศกหมิงปีที่สิบห้า สกุลเย่เป็นหนึ่งในกบฎเมื่อหลายปีก่อน ฮ่องเต้หมิงหลงอันมีราชโองการประหารเจ็ดชั่วโคตรโทษฐานกบฏ ละเว้นคุณหนูหกเย่ คุณหนูเจ็ดเย่ ที่สร้างชื่อเสียงให้แคว้นในการแข่งขันที่ผ่านมา ทว่าถูกกักตัวภายในคุก ส่วนคุณชายสี่เย่ไม่ได้รับการละเว้น บุรุษสกุลเย่ไม่สามารถสอบขุนนางได้อีกตลอดชีวิต รวมถึงสตรีที่ไม่สามารถเข้าวังเป็นพระสนมได้เย่ฮองเฮาคบชู้สู่ชายสวมหมวกเขียวให้ฝ่าบาทจนมีองค์ชายเจ็ด ปลดออกจากตำแหน่งฮองเฮา พระราชทานผ้าแพรขาว รวมถึงพระราชทานยาพิษให้แก่องค์ชายน้อยให้เป็นเยี่ยงอย่างของพระสนม ว่าหากคบชู้จะถูกลงโทษอย่างไร องค์หญิงใหญ่ถูกกักบริเวณภายในตำหนักจนกว่าจะมีการสืบสวนว่าเกี่ยวข้องหรือไม่บ้านรองสกุลเซี่ยถูกราชโองการประหารโทษฐานสร้างความเสื่อมเสียให้แก่แคว้นหนานในขณะที่มีแคว้นพันธมิตรอยู่ในแคว้น ทั้งยังลอบทำร้ายองครักษ์ของฮ่องเต้หมิงหลงอันที่เป็นบิดาขององค์หญิงเจิ้นกั๋วทั้งสองจนถึงแก่ความตายวันที่สิบห้า เดือนสอง รัชศกหมิงปีที่สิบห้ามีราชโองการประกาศรายชื่อผู้เกี่ยวข้องกับสกุลเย่ ขุนนางที่เกี่ยวข้องล้วนต้องโทษประหาร บุรุษในสกุลถูกส่งไปเป็นทาสนอกเมืองหล
เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา บทที่ 72 โทษประหาร
เสียงกระทบกันของโลหะบ่งบอกว่ามีคนเปิดประตูคุก ฝีเท้าหลายคู่เดินตามทางที่ทอดยาวไปยังห้องขังใต้ดิน คบเพลิงถูกจุดตามกรงขังเป็นระยะๆ เพื่อให้แสงสว่างแก่ทางเดิน ห้องขังที่เต็มไปด้วยน้ำขังถูกสนิมกัดเซาะชวนให้อาเจียนกลิ่นอับชื้นตีขึ้นคละคลุ้งไปทั่วจมูก เซี่ยซูเหยารีบใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกเอาไว้ รีบก้าวเท้าตามองครักษ์ที่ถูกส่งมาเปิดห้องขังในยามวิกาล ด้านหลังมีคนติดตามมาอีกหลายคน วันนี้นางมายังคุกคุมขังนักโทษที่บังอาจก่อเรื่องในวันงาน‘ปล่อยข้านะ!’‘หยุนหรง! เพราะเจ้า เป็นเพราะเจ้าคนเดียว!’‘ท่านพ่อ!’‘ข้ากลัว ฮืออ’‘แม่เจ้าก็เข้าคุกไปแล้ว! ยังต้องพาข้าเข้าคุกอีก’‘หุบปาก! ท่านเป็นคนฆ่ามันเองไม่ใช่เหรอ’‘ฮือๆ'เสียงทะเลาะกันที่คุ้นหูทำให้เซี่ยซูเหยาเหยียดยิ้ม หลายวันมานี้คงจะอยู่กันอย่างทรมานสินะ ถึงได้ด่ากันมากขนาดนี้ หลังจัดงานศพบิดาเสร็จนางก็เพิ่งมีเวลามาที่นี่“องค์หญิง ถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์ที่ฮ่องเต้หมิงหลงอันสั่งให้นำหลานสาวมายังคุกหลวงกล่าวกับเด็กสาวด้วยความเคารพ หากไม่ใช่บุคคลสำคัญหรือมีอำนาจมากพอ มีหรือที่จะสามารถเดินเข้าออกคุกหลวงได้อย่างสบายแบบนี้นัยน์ตาเล็กหรี่มองเซี่ยหยุนหรง
