บทที่ 27 ลืมกำพืด

ทาสสาวที่เซี่ยซูเหยาซื้อมามีนามว่า หลิวซิ่น นางเป็นบุตรสาวคนโตของพ่อค้าตลาดคล้าย ๆ ร้านขายอาหารของบ้านเซี่ย ทว่านางโชคร้ายกว่าเซี่ยซูเหยามาก เนื่องจากมารดาของหลิวซิ่นต้องการลูกสะใภ้ที่มาจากสกุลหนึ่งในหมู่บ้าน เงินเก็บในบ้านก็ส่วนหนึ่ง ทว่าเงินแต่งลูกสะใภ้นั้นถูกแยกเตรียมไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

สินสอดที่มารดาของหลิวซิ่นต้องให้ฝ่ายหญิงคือสองตำลึงทองและของมีค่าอื่น ๆ ทว่าเงินเก็บสำหรับแต่งสะใภ้มีเพียงหนึ่งตำลึงทองกว่า ๆ เท่านั้น! ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่พอที่จะแต่งสะใภ้

หลิวซิ่นเป็นหญิงสาวที่เรียกได้ว่าหน้าตาดีผู้หนึ่ง นางเก่งงานบ้านงานเรือนมาก หลายปีก่อนนางได้หมั้นหมายกับคนรักในหมู่บ้าน ทว่าเขาเข้าร่วมกองทัพไปหลายปีแล้ว

จนกระทั่งยามนี้ยังไม่กลับมา มีหลายคนบอกว่าเขาอาจตายไปแล้ว ทว่าหลิวซิ่นไม่ยอมฟังนางจึงครองตัวเป็นหญิงที่ไม่แต่งงาน เรื่องนี้ทำเอามารดาของนางโมโหมาก ชีวิตของนางจึงเลวร้ายลงเรื่อย ๆ

ยิ่งพอมาถึงวันที่ต้องแต่งน้องสะใภ้เข้าบ้าน หลิวซิ่นที่ยังรอคนรักกลับมาแต่งงานก็ถูกมารดาขายให้พ่อค้าทาส เนื่องจากมารดาของหลิวซิ่นไปถามครอบครัวของฝ่ายชายแล้วว่าจะเอาอย่างไร ทางนั้นก็ทำเป็นไม่รู้และรอให้คนรัก