Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 9 เพื่อนชายงอน

Share

ตอนที่ 9 เพื่อนชายงอน

last update Last Updated: 2025-04-18 11:32:54

สองวันผ่านไปแล้ว แต่ทะเลยังคงนั่งหน้าบึ้ง ไม่หายงอนกับบรรดาเพื่อนสาวที่แอบหนีไปกินเหล้ากันโดยไม่ชวนเขา ยิ่งพอรู้ว่าดาหวันไปเจอโนเตอร์ที่ร้านเหล้าอีก ก็ยิ่งทำให้ทะเลหัวเสียจนแทบจะเป็นจะตาย คนตัวเล็กอย่างดาหวันก็พยายามทำทุกอย่างง้อเขา ทั้งพาไปกินของอร่อย ซื้อน้ำหวานที่เขาชอบ แต่ทะเลกลับทำเป็นไม่สนใจ หลบหน้าหลบตาเธอตลอด ข้าวก็ไม่ยอมกินด้วย

“ทะเล...งอนอะไรนักหนาวะ มึงเป็นอะไรไปเนี่ย” ดาหวันเอ่ยถามเสียงอ่อนๆ พยายามนั่งข้างๆ เพื่อนรักที่หันหน้าหนีตลอด

ทะเลยังคงไม่พูดอะไร แถมทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ไม่สนใจดาหวันเลยแม้แต่น้อย

"มึงจะไม่พูดกับกูจริงๆ เหรอ" ดาหวันทำหน้าสลด ยิ่งเห็นเพื่อนรักเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด

ทะเลได้ยินคำถามก็ถอนหายใจลึกๆ ก่อนจะเงยหน้ามองเธอแว่บหนึ่งแล้วกลับไปจ้องโทรศัพท์ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ทะเล...มึงโกรธกูเรื่องพี่เตอร์ใช่ไหม" เธอถามตรงๆ ซึ่งทำให้ทะเลสะดุดไปชั่วขณะ แต่ก็ยังไม่ยอมตอบ

ดาหวันถอนหายใจหนัก "ถ้ามึงไม่พูด กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ จะให้กูกราบมึงเลยไหมเนี่ย"

คำพูดนั้นทำให้ทะเลเผลอหลุดขำเบาๆ แต่ก็ยังคงพยายามเก็บท่าทีเหมือนเดิม

ดาหวันสังเกตเห็นปฏิกิริยาเล็กๆ นั้นแล้วก็รู้ว่าทะเลคงเริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว เธอจึงค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือเขา "มึงเป็นเพื่อนรักกูนะ กูไม่อยากให้มึงเป็นแบบนี้เพราะเรื่องไร้สาระเลย"

ทั้งๆที่เธอก็รู้เต็มอกว่าทะเลคิดยังไงกับตัวเอง

ทะเลหันมามองดาหวันอีกครั้ง คราวนี้สายตาอ่อนลง "กูแค่ไม่ชอบที่มึงไปไม่บอกกู แล้วมึงก็ไปเจอไอ้เตอร์อีก"

"เอาน่า มันก็แค่บังเอิญ..." ดาหวันพยายามอธิบาย

ทะเลถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ก็ได้...กูจะหายงอนละ แต่อย่าทำอีกนะเว้ย"

ดาหวันยิ้มกว้างออกมา "โอเค! สัญญา! เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวมึงวันนี้เลย!"

ในที่สุดทะเลก็ยอมกลับมาคุยด้วย

ดาหวันรู้สึกโล่งใจอย่างมาก

"ต่อไป..ไปไหนต้องบอกกูเข้าใจไหม" ทะเลย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"เข้าใจค่ะ" ดาหวันตอบรับด้วยหน้าตาทะเล้น แกล้งทำเป็นยิ้มหวานใส่ทะเล

"มึงบ่นจนคนอื่นคิดว่ามึงเป็นผัวกูแล้วเนี่ย" เธอบ่นให้คนหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ทะเลยิ้มมุมปาก แกล้งทำเป็นรับคำด้วยท่าทางกวนๆ "อ้าว พร้อมเสมอจ้าหากเธออยากได้ผัวแบบทะเล"

"นี่แน่ะ!" ดาหวันยกมือขึ้นฟาดเขาเบาๆ ที่แขน แต่ทะเลแกล้งทำเป็นเจ็บเกินจริง

"โอ้ยย เจ็บ!" ทะเลแกล้งร้องออกมา พร้อมกับหัวเราะไปด้วย

ดาหวันส่ายหัวพร้อมหัวเราะเบาๆ เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอแค่เล่นสนุก ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้ว่าทะเลเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน

"ยังไม่หายงอนนะ ขอบอก พาไปดูหนังด้วย ไม่งั้นไม่ยอม" ทะเลพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ พร้อมกับทำหน้าตาน่ารักแบบตั้งใจให้ดาหวันใจอ่อน

"เยอะนะมึงไอ้ทะเล" ดาหวันส่ายหัวพลางหัวเราะ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเห็นเพื่อนทำท่าอ้อนขนาดนี้

"ก็เยอะกับมึงคนเดียวนี่แหละ" ทะเลยิ้มหวานส่งสายตาล้อเลียน

"โอ๊ยยย เอาเถอะ พาไปก็พาไป" ดาหวันตอบกลับอย่างยอมแพ้ ทะเลยิ้มอย่างผู้ชนะ

ทันที

พอมาถึงโรงหนัง ดาหวันก็เริ่มจะหงุดหงิดเมื่อเห็นคนเยอะจนแทบไม่มีที่เดิน ความเหนื่อยและความเบื่อก็เพิ่มขึ้นทุกที

"มึง ซื้อของกินแล้วไปดูหนังที่ห้องมึงดีกว่าป่ะ แม่ง คนเยอะกูขี้เกียจรอ" ดาหวันบ่นพร้อมดึงแขนทะเลให้พาออกไปจากโรงหนัง

ทะเลหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของดาหวัน "โอเค งั้นตามใจมึง ไปซื้อของกินกันแล้วกลับไปนอนดูหนังสบายๆ ที่ห้องกัน"

ดาหวันยิ้มออกมาเมื่อทะเลยอมตามใจ ก่อนจะพากันเดินออกไปหาของกินข้างนอก

พอมาถึงห้อง ทะเลก็รีบเก็บของที่วางเกะกะอยู่ตามโต๊ะและพื้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ห้องดูเป็นระเบียบขึ้นภายในไม่กี่นาที

"เอาล่ะ พร้อมดูหนังแล้ว!" ทะเลพูดพลางทิ้งตัวลงนั่งข้างดาหวันบนโซฟา

ดาหวันหยิบรีโมตขึ้นมาเปิด N*****x "มึง หนังเยอะมากเลย ดูเรื่องไหนดีวะ?"

ทะเลเหลือบตามองหน้าจอ "แล้วแต่เลย กูตามใจมึงอยู่แล้วนิ"

ดาหวันยิ้มก่อนจะเลือกหนังที่เธออยากดู ทะเลแอบถอนหายใจเบาๆ เพราะหนังที่ดาหวันเลือกดันเป็นแนวโรแมนติกที่เขาไม่ค่อยชอบ แต่ก็ยอมทนดูเพราะเห็นแก่เพื่อนสาว

ดูไปได้พักนึง

"มึงกูปวดขี้ เข้าห้องน้ำแป๊บนะ"ทะเลบอกเธอก่อนจะปรี่เข้าห้องน้ำและอาบน้ำไปเลย

พอทะเลเดินออกมาจากห้องน้ำในหนังก็กำลังเป็นฉากรักผู้ใหญ่ที่ยัยดาหวันก็ดูตาแทบจะไม่กระพริบหน้ายื่นจะสิงจอทีวีอยู่แล้ว

ทะเลใส่แค่กางขาสั้นสบายๆ พลางเช็ดผมตัวเองด้วยผ้าขนหนูจึงเอ่ยทักเธอให้ตกใจเล่นๆ

"เฮ้ย! ดูอะไรอยู่เนี่ย?" ทะเลถามขำๆ เมื่อเห็นฉากรักผู้ใหญ่กำลังดำเนินไปอย่างเผ็ดร้อนบนหน้าจอ

ดาหวันสะดุ้งเล็กน้อยหันมามองทะเล "อะ...อะไร กูก็ดูหนังเฉยๆ อะ" เธอพยายามทำหน้าปกติ แต่ใบหน้าเริ่มมีสีแดงระเรื่อ

ทะเลหัวเราะ "เออๆ ดูต่อไปเถอะ แต่อย่าหลงไปในหนังล่ะ กูหวง"

ดาหวันพยายามเบือนหน้าหนีจากสิ่งที่เห็นตรงหน้า แต่สายตาของเธอดันกลับมาจับจ้องอยู่ที่จุดเดิมโดยไม่รู้ตัว กล้ามเนื้อหน้าท้องของทะเลที่เรียงเป็นลอนชัดเจนทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบ ความคิดเริ่มฟุ้งซ่าน ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มจากภายใน

เธอกลืนน้ำลายอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงดังพอที่จะทำให้ทะเลหันมามอง

"เป็นอะไร? มองอะไรอยู่?" ทะเลถามด้วยน้ำเสียงที่ปนความสงสัยและขี้เล่นเล็กน้อย

ดาหวันสะดุ้งอีกครั้ง "อะ...เปล่า กูไม่ได้มองอะไรทั้งนั้น!" เธอรีบตอบกลับ รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที

ทะเลยิ้มมุมปาก หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมต่อ "หืมม...แน่ใจนะว่าไม่ได้มองอะไร

แปลกๆ?"

"มึงนี่ก็น่าดูเอ็น..เห้ยไม่ใช่น่าเอ็นดูดีเนาะมานั่งนี้เดี๋ยวกูเช็ดให้"

ทะเลหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินคำที่ดาหวันเผลอหลุดปากออกมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

"มึงว่าไงนะ? น่าเอ็นดูเหรอหรืออะไรนะ?" เขาแซวพลางเดินเข้ามานั่งข้างเธอ

"กูหมายถึง...เอ่อ...ก็มึงน่ะ ผมยังเปียกอยู่เลย เดี๋ยวกูเช็ดให้!" ดาหวันรีบเปลี่ยนเรื่อง หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้เขาโดยไม่รอคำตอบ

ทะเลปล่อยให้ดาหวันเช็ดผมให้เงียบๆ เขายิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน "มึงนี่ก็ช่างเป็นห่วงเป็นใยดีนะ แต่เมื่อกี้กูได้ยินชัดเลยนะว่า ‘ว่ามึงอยากดูเอ็น...กู"

"ไอ้ทะเล!" ดาหวันโวยวาย ปล่อยผ้าขนหนูลงบนหัวเขาแล้วลุกหนีทันทีด้วย

ความอายเขารีบคว้าคนตัวเล็กมากอดทันที

ทะเลกอดดาหวันแน่นในอ้อมแขน ร่างนุ่มนิ่มของเธอสัมผัสเขาอย่างชัดเจนจนใจเขาเต้นแรง มือใหญ่ค่อยๆ ใช้นิ้วสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเบาๆ สายตาของทั้งคู่จ้องกันนิ่งเหมือนถูกดึงดูดเข้าหากัน

"มึงนี่...จะทำอะไรกูอีกเนี่ย?" ดาหวันถามเสียงเบา แต่ในใจกลับเต้นรัวเมื่อรู้สึกถึงความใกล้ชิด

ทะเลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "กูแค่อยากรู้ว่า...มึงจะทำยังไงถ้ากูจูบมึงตอนนี้"

เขาค่อยๆ ก้มหน้าเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ สัมผัสปลายจมูกเบาๆ ดาหวันหลับตาลงอย่างตั้งใจ รอคอยการจูบที่จะเกิดขึ้น

แต่แล้วทะเลก็ใช้นิ้วดีดเข้าที่หน้าผากมน

"ไอ้ทะเลมึงแกล้งกูเหรอ"

ทะเลหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นดาหวันจับหน้าผากตัวเองด้วยความเจ็บ "เออ กูแกล้งมึงไง ใครใช้ให้มึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ" เขาพูดอย่างอารมณ์ดี

ดาหวันทำหน้ายู่ใส่ "มึงมันน่าตีให้ตายจริงๆ" เธอว่าแล้วใช้มือตีแขนทะเลเบาๆ ทะเลยังคงหัวเราะไม่หยุด

"โอ้ยๆ ขอโทษๆ อย่าโกรธดิ กูก็แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง" ทะเลยกมือยอมแพ้ แต่ยังยิ้มอยู่

"นิดเดียวบ้านมึงสิ!" ดาหวันตอบ แต่เธอก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ"ทำไมอยากจูบกูล่ะสิ"

ทะเลพูดหยอกเย้าแหย่

ดาหวันรู้สึกถึงใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นเมื่อทะเลพูดแบบนั้น เธอพยายามทำเป็นเฉยๆ แต่สายตาของทะเลที่มองมาทำให้เธอรู้สึกเขิน

"ไอ้ทะเลหยุดพูดเรื่องบ้าๆ สักทีสิ" ดาหวันพูดเสียงห้วน แต่มือเธอแทบจะหลุดไปสัมผัสกับหน้าอกของทะเลอยู่แล้ว

ทะเลยิ้มกว้างและยิ้มให้เธอ "เอาน่า แค่ล้อเล่นเอง มึงก็น่ารักดีนะ....ดูหื่นดี" เขาพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

อีน้องใจเย็นๆลูกยุบหนอพองหนอไว้นั้นมันเพื่อนรักเธอนะเห็นกล้ามท้องเป็นลอนถึงกับใจสั่นเชียวรึ5555

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 10 กิจกรรมวันนี้

    ดาหวันกระชับสายสะพายกระเป๋าแล้วเดินไปหาโนเตอร์ที่ยืนรออยู่ตรงหน้าคอนโด เช้าวันนี้อากาศสดชื่น แต่ความรู้สึกในใจของเธอเริ่มรู้สึกอบอุ่นและวูบวาบเมื่อได้เห็นเขา “วันนี้พี่เตอร์ไปเช้าจังค่ะ” ดาหวันพูดขณะเดินไปข้าง ๆ เตอร์ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “พี่ก็อยากไปพร้อมหวันไง จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้นหน่อย” ดาหวันหันมายิ้มให้เขา แม้ในใจจะพยายามควบคุมไม่ให้ความรู้สึกตื่นเต้นมากไปกว่านี้ “งั้นไปกันเถอะค่ะ กิจกรรมวันนี้คงจะยุ่งแน่ ๆ” ทั้งสองคนเดินไปพร้อมกันอย่างเงียบ ๆ แต่บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกอุ่นใจและเป็นกันเอง เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัย ดาหวันรีบขอตัวจากโนเตอร์แล้วเดินไปหาเพื่อน ๆ ทันที แต่ใจหนึ่งกลับรู้สึกหวั่น ๆ ไม่อยากให้เพื่อนสนิทอย่างทะเลรู้ว่าเธอมาด้วยกันกับเตอร์ "ถ้าไอ้ทะเลรู้ว่ามากับพี่เตอร์ ต้องเป็นเรื่องแน่" ดาหวันพึมพำกับตัวเองด้วยความกังวล แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมทะเลถึงมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเธอมากขนาดนี้ เธอรีบก้าวไปหาเพื่อน ๆ อย่างรวดเร็ว พร้อมพยายามไม่หันกลับไปมองเตอร์ที่ยังยืนอยู่ตรงที่จอดรถเหมือนรอให้เธอหันกลับไปมอง. "มึงมานั่งนี่.." มิเกลตบมือลงเก้าอี้เพื่อเ

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 11 เหตุเกิดเพราะความเมา

    เที่ยงคืนกว่าแล้ว ร้านเหล้าคืนนี้เต็มไปด้วยเสียงเพลงและเสียงหัวเราะของกลุ่มเพื่อนที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะดาหวัน ที่วันนี้โดดเด่นเกินห้ามใจ ใส่ชุดเดรสสีดำพอดีตัวเผยความเซ็กซี่เบาๆ ยิ่งทำให้ทะเลอดมองไม่ได้ ทุกครั้งที่เธอหัวเราะ เสียงใสๆ นั่นช่างทำให้ใจเขาสั่นไหว และเขาก็เผลอมองดาหวันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลตลอดเวลา "ไอ้ทะเล มึงนี่ไม่ห่างไอ้หวันเลยนะ" มิเกลแซวเมื่อเห็นทะเลที่ตัวติดดาหวันเหมือนตังเมไม่ห่าง เธอเดินไปไหน เขาก็เดินตามไปทุกที่ ทะเลหันมาแล้วยิ้มกว้างให้มิเกล "ก็กูห่วงเพื่อนนี่" เขาพูดแต่แววตาที่มองดาหวันกลับบอกอะไรที่มากกว่านั้น ดาหวันที่อยู่ข้างๆ ได้ยินก็ยิ้มเจื่อนๆ “ห่วงหรือหวงกูเนี่ย ไอ้ทะเล" เธอยักคิ้วใส่ทะเลก่อนจะดื่มเบียร์อีกแก้วอย่างไม่สนใจอะไร ทะเลยิ้มเขินๆ “ก็...ทั้งสองอย่างแหละน่า” เขาตอบเบาๆ แต่ดาหวันก็ดูจะไม่ได้ใส่ใจคำพูดนั้นเท่าไหร่ เพราะตอนนี้เธอกำลังสนุกกับวงสนทนาและดนตรีในร้านที่มันส์จนยากจะหยุดตัวเองได้ เสียงเพลงเริ่มดังขึ้นอีกระดับ วงดนตรีสดเล่นเพลงที่เต้นได้มันส์สะใจ ทำให้เพื่อนๆ ในกลุ่มลุกขึ้นไปเต้นกันอย่างสนุก ดาหวันที่ดูจะสนุกเกิน

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 12 เด็กหนีเที่ยว

    เมื่อทะเลส่งดาหวันก็ออกไปจากคอนโดฯทันทีเตอร์เห็นแบบนั้นก็โมโหลมออกหูรีบเข้ามาหาคนตัวเล็ก ก๊อก...ก๊อก ..... "อะไร..ของมึงไอ้..." เธอคิดว่าเป็นทะเลที่น่าจะลืมอะไรสักอย่างพอเปิดประตูกับเป็นเตอร์ ดาหวันชะงักตัวนิ่งเมื่อเห็นว่าไม่ใช่ทะเลที่มาเคาะประตู แต่เป็นเตอร์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง ใบหน้าเขาดูไม่สบอารมณ์ชัดเจน ดวงตาของเขาเหมือนจะฉายความโกรธออกมาเต็มเปี่ยมจนดาหวันรู้สึกเหมือนบรรยากาศรอบตัวเธอเย็นลงในทันที "พี่เตอร์... มาที่นี่ทำไมคะ" เธอพยายามรักษาสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ในใจเริ่มว้าวุ่น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาทำให้การเจอกันทุกครั้งเริ่มจะซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ "พี่เห็นนะว่าหวันเพิ่งกลับมากับไอ้ทะเล" เสียงของเตอร์เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาขยับตัวเข้าใกล้ดาหวันจนเธอรู้สึกอึดอัด "ทำไมถึงไม่บอกพี่ก่อนว่าจะไปไหน ทำไมถึงหนีเที่ยวแบบนี้" ดาหวันรู้สึกตื่นตระหนก "หวันไม่ได้หนีเที่ยวค่ะ แค่ไปกับเพื่อนเท่านั้นเอง...แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย" เตอร์จ้องหน้าเธอแน่นิ่งก่อนจะพูดด้วยเสียงเข้ม "แล้วพี่ล่ะ หวันคิดยังไงกับพี่ เรามีอะไรกันแล้ว แต่ทำไมถึงทำเหมือนพี่ไม่สำคัญเลย" คำพูดของเตอร์

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 13 ถึงเวลาสารภาพรัก

    เช้าวันใหม่ที่อากาศสดชื่น เต็มไปด้วยลมเย็นพัดผ่านไปมาระหว่างต้นไม้ในมหาวิทยาลัย นักศึกษาต่างเร่งรีบไปยังห้องเรียนตามตารางของตนเอง แต่สำหรับโนเตอร์ เช้าวันนี้ไม่ใช่เพียงแค่เช้าวันธรรมดา เขารู้ว่ามันจะเป็นวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา วันที่เขาจะสารภาพความรู้สึกกับดาหวัน เขารู้สึกตื่นเต้น มือของเขาเปียกเหงื่อเล็กน้อย แต่ภายในใจเต็มไปด้วยความแน่วแน่ เขารู้ตัวแล้วว่าความรู้สึกที่เขามีต่อดาหวันมันลึกซึ้งมากกว่าเพียงแค่ความชอบธรรมดา ทุกครั้งที่เห็นเธอ หัวใจของเขาเต้นแรง เขาชอบที่เธอเป็นคนสดใส ขี้เล่น มีความเป็นตัวของตัวเอง และแม้ว่าบางครั้งเธอจะดื้อหรือแกล้งทำเป็นไม่สนใจ แต่เขาก็ยังคงรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอ วันนี้เขาวางแผนจะสารภาพรักกับเธอที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตรงลานกลางมหาวิทยาลัย ที่ที่พวกเขามักจะนั่งคุยกันบ่อย ๆ หลังเลิกเรียน เธอเคยบอกว่าเธอชอบบรรยากาศตรงนี้ เพราะมันสงบและเป็นมุมที่เธอรู้สึกปลอดภัย เมื่อถึงเวลาที่นัดไว้ เขาก็เห็นดาหวันเดินมาจากระยะไกล วันนี้เธอดูสดใสตามปกติ สวมเสื้อสีขาวกับกระโปรงสั้นนักศึกษาที่ทำให้เธอดูเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์ไม่ต่างจากทุกวัน เขากระชับมือเข้าห

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 14 อกหักเพราะรักเธอ

    เหมือนโลกทั้งใบเปลี่ยนไปทันทีที่ ดาหวัน ตอบรับความรักของ เตอร์ สายตาของ ทะเล ที่เคยมั่นใจ กลับเต็มไปด้วยความหมองหม่นราวกับเมฆดำที่ปกคลุมฟ้าในวันที่ไร้แสงแดด หัวใจที่เคยเชื่อมั่นว่าดาหวันจะเป็นของเขา ได้แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ด้วยคำพูดไม่กี่คำที่เธอยอมรับรักกับคนอื่น เขานั่งอยู่ในห้องของตัวเอง มือทั้งสองกำแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้น ทะเลพยายามจะหายใจลึก ๆ แต่ลมหายใจนั้นกลับติดขัด มันไม่สามารถทำให้ความเจ็บปวดในใจบรรเทาลงได้เลย สิ่งที่เขารู้สึกในตอนนี้คือความรู้สึกสูญเสียที่ลึกล้ำกว่าเขาจะยอมรับได้ “ทำไม...ทำไมกูไม่บอกมันไป...ทำไมกูไม่กล้าพูดออกมา” ทะเลพร่ำบ่นกับตัวเองในความเงียบ เสียงในใจของเขาดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่คิดถึงดาหวันกับเตอร์ ภาพที่ทั้งคู่เดินจับมือกันหรือหัวเราะต่อหน้ากลุ่มเพื่อนยังคงหลอกหลอนเขา แม้ว่าจะพยายามลบภาพเหล่านั้นออกจากหัว แต่ก็ไม่สามารถหนีความจริงได้ ทะเลโทษตัวเองที่เขามัวแต่ลังเล มัวแต่เก็บความรู้สึกไว้ลึกๆ โดยไม่ยอมพูดออกมาให้ชัดเจน ความกล้าที่เขาไม่เคยมีในการบอกความรู้สึกที่แท้จริง มันคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตของเขา การที่เขามองเห็นดาหวันทุกวัน ได้ใช้เวลาร่ว

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 15 งานกลุ่ม

    บรรยากาศในห้องประชุมของคณะเป็นไปอย่างคึกคัก แม้จะเป็นเช้าวันทำงาน แต่กลุ่มนักศึกษาคณะแพทย์ทุกคนก็เตรียมตัวมาอย่างดีเพื่อเข้าร่วมงานกลุ่มเกี่ยวกับวิชากุมารเวชศาสตร์ แต่ละกลุ่มนั่งกระจายตามมุมต่างๆ ในห้อง เพื่อนๆ ในกลุ่มของดาหวันก็นั่งกันอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ดาหวันเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แม้ว่าภายในใจเธอยังคงหนักอึ้งจากเหตุการณ์ล่าสุด แต่เธอตั้งใจจะมาทำงานกลุ่มให้เต็มที่ วันนี้เธอต้องช่วยเพื่อนๆ ในการเตรียมข้อมูลสำหรับการทำเคสเด็กป่วย เพื่อเตรียมนำเสนอในชั่วโมงต่อไป มิเกลกับต้นหอมที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว โบกมือเรียกดาหวันทันทีที่เห็นเธอเดินเข้ามา "มานี่เร็วๆ ไอ้หวัน งานกลุ่มวันนี้พวกเราต้องปั่นให้เสร็จก่อนเที่ยงเลยนะ จะได้มีเวลาซ้อม" "เออ กูรู้แล้ว" ดาหวันวางกระเป๋าลงที่เก้าอี้ข้างมิเกล แล้วหยิบสมุดโน้ตออกมาเตรียมจดรายละเอียด "มีเคสให้กูอ่านไหม" ต้นหอมเปิดไฟล์ในคอมพิวเตอร์แล้วหันหน้าจอไปหาดาหวัน "เคสเด็กชายอายุ 5 ขวบที่มาด้วยอาการไอเรื้อรังกับหอบ เห็นว่าเขาต้องการให้เราหาสาเหตุและแผนการรักษา เอาง่ายๆ ก็เหมือนเคสทั่วไป แต่อาจจะมีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆ" ดาหวันหยิบปากกาขึ้นมาขีดเ

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 16 เริ่มหึง

    โนเตอร์ยืนมองออกไปทางหน้าต่างของห้องพักในคอนโดฯ ดวงตาของเขามองเหม่อออกไปไกล ในหัวของเขามีแต่เรื่องของดาหวัน ผู้หญิงที่เขารู้ดีว่ากำลังลังเลและสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ความรักที่เขามีต่อเธอมันล้นออกมาจนยากที่จะเก็บไว้ได้อีกต่อไป ไม่ว่าเธอจะรู้สึกยังไงกับเขา เขาก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอรักเขากลับมา “พีี่จะไม่ยอมปล่อยให้หวันไปจากชีวิตพี่ง่ายๆ หรอก” เขาพึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ลึกๆ เวลาผ่านไปไม่นาน โนเตอร์ตัดสินใจลงมือทำในสิ่งที่เขาคิดไว้อย่างแน่วแน่ เขาเตรียมทุกอย่างที่คิดว่าอาจทำให้ดาหวันประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ อาหารที่เธอชอบ หรือแม้กระทั่งการสละเวลาทั้งหมดของตัวเองเพื่อจะได้อยู่กับเธอ เพียงเพื่อให้เธอเห็นว่าเขาจริงจังแค่ไหน ในวันถัดมา เตอร์รออยู่หน้าห้องของดาหวัน พร้อมกับช่อดอกไม้ ความตื่นเต้นและความกลัวปนเปกันในใจของเขา เขาไม่รู้ว่าการกระทำเหล่านี้จะทำให้เธอรักเขากลับมาหรือไม่ แต่เขารู้เพียงว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ ดาหวันเดินออกมาจากห้อง พร้อมกระเป๋าหนังสือ เตอร์รีบเดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง “หวัน พี่มีอะไรจะบ

    Last Updated : 2025-04-18
  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 17 ทำโทษเด็กดื้อ

    ดาหวันนั่งอยู่คนเดียวในห้องเรียน หลังจากเหตุการณ์ที่คณะวิศวะฯ กับสายตาเย้ยหยันของสาวคนนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัว แม้โนเตอร์จะยืนยันความรู้สึกของเขาชัดเจนแค่ไหน แต่ดาหวันก็อดนึกน้อยใจไม่ได้ว่าตัวเองคงไม่ใช่คนเดียวที่ชอบเขา สาวๆ รอบตัวเขาต่างก็สนใจและพยายามเข้าใกล้เขาอยู่ตลอดเวลา "ทำไมเราต้องมานั่งคิดมากเรื่องแบบนี้ด้วยวะ" ดาหวันพึมพำกับตัวเอง หงุดหงิดกับความรู้สึกที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปยังกลุ่มเพื่อนทันที "พวกมึง ไปกินเหล้ากันปะ?" ไม่นานนัก เพื่อนๆ ของเธอก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว มิเกล ต้นหอม ไม่มีใครลังเลสักนิดที่จะไม่ไปกับเธอ "กูว่าแล้วต้องมีวันนี้!" ต้นหอมตอบกลับมาดาหวัน "นัดมาเลย กูพร้อม". มิเกลเสริมกำลังมาอีกว่าตนพร้อมมากดาหวันเลยถามยัยเพื่อนสองคนไปว่า "พร้อมกินเหล้า" แล้วดูเพื่อนสาวเธอตอบมา "เปล่า...พร้อมล่าผู้ชาย เมื่อได้คำตอบรับแบบนั้น ดาหวันก็รีบลุกออกจากเตียงนอนรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที โดยไม่บอกเตอร์สักคำ เธอไม่อยากให้เขาตามมา หรือรู้ว่าเธอกำลังน้อยใจ เขาคงไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้ ค่ำคืนนี้ที่ร้านเหล้า

    Last Updated : 2025-04-18

Latest chapter

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 54 เป็นแฟนกันไหม 18+

    "อยากได้พี่ทะเลเป็นผัวแล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาผุดขึ้นทันทีเมื่อคำที่อยากได้ยินหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทะเลลุกขึ้นมาคร่อมร่างเล็กทันทีเขาจับส่วนนั้นถูกไถกับปากทางและค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิดแต่มันก็เข้ายากหน่อยเพราะความคับแน่นของเธอ อีกอย่างของเขาก็ใหญ่พอตัวเช่นกัน ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเธอก็รู้สึกเสียวในมวลท้องน้อยเป็นอย่างมาก จึงกำผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่าน สีหน้าของเธอตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์มากมันช่างเซ็กซี่และเย้ายวนใจเหลือเกิน ทะเลดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปที่เดียวจนสุดลำทำให้เธอสะดุ้งนิดหน่อย เขาแช่ทิ้งไว้สักครู่โดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ภายในของเธอตอดรัดของเขาจนสัมผัสได้ถึงความเสียว ทะเลเริ่มขยับเล็กน้อยและโน้มตัวลงไปจูบปากสวยได้รูปเธอตอบสนองจูบนั้นได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวถึงขีดสุด ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเธอแรงกระแทกกระทั้นนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ แม้มันจะทำให้เธอจุกแต่ก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ เป็นเวลาเดียวกัน สองมือบดขยี้เต้าอวบอึ๋มอย่างบ้าคลั่งช่วงล่างก็ขยับเข้าออกไปมาไม่ได้ให้ว่างเว้น คอขาวเนียนถูกดูดจนเป็นรอยแดง ในตอนที่เธอใกล้จะเสร็จเขายิ่งเร่งจังหวะให้ถี่แ

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 53 ปล่อยตัวปล่อยใจ 18+

    วันนี้อากาศดีแต่เช้าแถมมีเพื่อนรักอย่างต้นหอมและมิเกลมาเยี่ยมถึงที่โดยหอบหิวของฝากมาเยอะแยะ "โอ้โห...นี่พวกมึงกะจะไม่ให้กูออกไปซื้อของข้างนอกเลยใช่ไหม" ทะเลตกใจกับสิ่งของที่สองสาวเอามา "ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ ..อีกอย่างกว่าพวกกูจะมีเวลาได้มา" "มาๆ ช่วยกัน" ต้นหอมรีบเร่งเพื่อนก่อนจะหิ้วของเข้าบ้านไปเก็บ และออกมาเอาส่วนที่ยังเหลือเข้าไปใหม่ "หวันเป็นไงบ้างมึง" "ยังสบายดี...แต่วันนี้พวกมึงมากูโครตดีใจเลยวะคิดถึงมาก" ดาหวันยิ้มให้ทุกคนแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนอยู่จุดไหนกันบ้างโปรยยิ้มไปงั้นแหละ "คิดถึงมึงเหมือนกัน...เห้ยไอ้หวันกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย" ต้นหอมเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างเธอ "ว่าไงมึงจะถามอะไรกู" สายตาดาหวันเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเธอมองเห็น "ได้กับไอ้ทะเลยัง" "เฮ้ยบ้า..ไอ้หอมทะลึ่ง" ดาหวันเบือนหน้าหนีแก้มแดงเด่นชัดด้วยความเขินอาย "อ้าวอย่าบอกนะมึงยังไม่เปิดซิงมันอีก" "ไอ้หอม...มึงนี่นะ" ทุกคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเคย "กูแม่งรอจนเหี่ยวเฉาจนไม่รู้จะเฉายังไงแล้วเนี่ย" ทะเลพูดติดตลกกับบรรดาเพื่อนสาวของเขาอย่างมีความสุขแต่ในใจก็อยากจะโดนแบบนั้นอยากโดนเธอเปิดซิง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 52 ผลกรรม

    บรรยากาศในสถานีตำรวจเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เนตรถูกพาตัวเข้ามาโดยตำรวจสองนาย มือของเธอถูกใส่กุญแจ ขณะที่เพื่อนชายของเธอนั้นก็คือเสกซึ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถูกคุมตัวไว้ในอีกห้องหนึ่ง ทั้งสองมีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดหวั่น “พวกคุณจับฉันมาทำไม! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ก็บอกไปหลายรอบแล้ว”เนตรพูดเสียงสั่นแววตาลุกลี้ลุกลนจิตใจลนลานไม่มีความสุขราวคนเสียสติ“เรามีหลักฐานจากภาพวงจรปิด และพยานที่ยืนยันว่าคุณเป็นผู้วางแผนขับรถชนเป้าหมายอย่างจงใจ คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”นายตำรวจคนหนึ่งพูดเสียงนิ่งใส่เธอ“ไม่จริง! ฉันแค่บังเอิญขับรถผ่านตรงนั้น!”เธอมีน้ำเสียงร้อนรนอุตส่าห์วางแผนเสียดิบดีแต่สุดท้ายก็โดนจนได้ แต่ถึงยังไงบ้านเธอก็มีเงินอาจจะประกันตัวออกไปได้ในเร็วๆ นี้ อีกอย่างทำให้ดาหวันตาบอดถือว่าคุ้มสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างเธอตำรวจเปิดแฟ้มเอกสารและเลื่อนภาพจากกล้องวงจรปิดไปที่เธอ ภาพชัดเจนว่าเธอขับรถคันนั้นในวันที่เกิดเหตุ และยังมีหลักฐานเป็นข้อความในโทรศัพท์ที่เธอส่งหาเพื่อนชาย โดยระบุแผนการว่าจะใส่ความโนเตอร์จนลามถึงไปทำร้ายร่างกายแฟนสาวของเขาอย่างเลือดเย็น“นี่คือข้อความที่คุณส่งถึงเพื่อนชายของค

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status