MasukShare
บทที่ 6 แม่สามีที่ร้ายกาจ
Terakhir Diperbarui:
2025-03-09 00:00:38เมื่อถึงเวลาของอาหารเย็นทุกคนจึงนั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะกินข้าว วันนี้บนโต๊ะอาหารมีหมั่นโถวกับน้ำแกงกระดูกหมู กลิ่นของน้ำแกงหอมไปทั้งห้อง ทำเอาหลายคนพากันกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหิว ทุกคนลงมือทานอาหารโดยการหยิบหมั่นโถวมาคนละลูกก่อนจะกัดกินกับน้ำแกง
"กินเยอะๆ นะอาหลินอาชิง ย่าตั้งใจซื้อกระดูกหมูมาให้หลานๆ เลยนะ" เยว่ซื่อเอ่ยบอกพร้อมกับตักกระดูกหมูใส่ถ้วยให้หลี่หลินกับหลี่ชิง หลี่อิงอิงได้แต่มองตามด้วยดวงตาละห้อย ทำไมคุณย่าถึงไม่ตักกระดูกหมูให้เธอบ้าง เธอก็อยากให้คุณย่าเอาใจเหมือนกันนะ "หลินหลินชอบกินกระดูกหมู คุณย่าใจดีที่สุดเลยค่ะ" หลี่หลินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะหยิบกระดูกหมูขึ้นมากิน คุณย่าใจดีกับเธอและพี่ชายของเธอมาก ก็อย่างที่แม่เคยบอกว่าถ้าอยากให้คุณย่ารักมากๆ ต้องรู้จักทำตัวน่ารักพูดชื่นชมคุณย่าให้มาก แล้วพวกเธอกับพี่จะได้แต่ของดีๆ ไม่เหมือนกับอิงอิงที่ไม่มีใครรัก แม่บอกว่าอิงอิงมีแม่เป็นผู้หญิงไม่ดี แถมพ่อก็ไม่รัก ทางที่ดีอย่าไปเล่นกับอิงอิงจะดีกว่า "อิงอิง เดี๋ยวแม่ตักกระดูกหมูให้นะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกกับลูกสาวพร้อมกับยื่นมือจะไปตักกระดูกหมูในถ้วยแต่แล้วก็โดนหนิงเหมยตัดหน้าโดยการตักกระดูกหมูไปใส่ถ้วยของหลี่หยวนสามีของตนเอง ทำเอาโจวลี่อินอยากจะคว่ำถ้วยน้ำแกงใส่หัวของหนิงเหมยเสียเดี๋ยวนั้น "สามีกินเยอะๆ นะคะ คุณเป็นครูสอนหนังสือ ควรจะบำรุงร่างกายเยอะๆ" หนิงเหมยตักกระดูกหมูชิ้นสุดท้ายไปใส่ถ้วยของหลี่หยวนแล้ว ทุกคนบนโต๊ะหาได้ใส่ใจสีหน้าไม่พอใจของโจวลี่อิน ทำเพียงนั่งกินข้าวเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น โจวลี่อินคิดว่าคนบ้านนี้ช่างเห็นแก่ตัวเสียเหลือเกิน "อิงอิง ลูกกินน้ำแกงกับหมั่นโถวไปก่อนนะ เอาไว้เงินเดือนแม่ออกเมื่อไรแม่จะซื้อของอร่อยให้ลูกกิน" โจวลี่อินตักน้ำแกงใส่ถ้วยให้กับลูกสาวพร้อมกับพูดปลอบใจ "ค่ะแม่ อิงอิงรอได้" หลี่อิงอิงเอ่ยบอกแม่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ตอนแรกเธอก็อยากกินกระดูกหมูเหมือนกัน แต่พอไม่ได้กินก็รู้สึกน้อยใจนิดหน่อย ที่ทุกคนเอาแต่รักหลี่หลินกับหลี่ชิง แต่พอแม่บอกว่าจะซื้อของกินอร่อยมาให้ เธอก็ไม่ต้องการความรักจากคนอื่นอีก ขอแค่ให้แม่กับพ่อรักเธอก็พอแล้ว "หลานของย่า วันนี้ย่าต้มไข่ไว้ให้ด้วยนะ นี่จ้ะ แบ่งกันคนละฟองนะ" เยว่ซื่อหยิบไข่ไก่สองใบที่ต้มเอาไว้แล้วมาให้หลี่หลินกับหลี่ชิงคนละฟอง โจวลี่อินนึกในใจว่าเยว่ซื่อช่างเป็นย่าที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย ลำเอียงรักแต่หลานของลูกชายคนโตแบบนี้ เวลานอนตายคงจะนอนตะแคงตายเพราะความลำเอียงแน่ๆ "ขอบคุณค่ะคุณย่า" หลี่หลินยื่นมือไปรับไข่มาพร้อมเอ่ยขอบคุณเยว่ซื่อ ใบหน้าน้อยๆยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหันไปมองหลี่อิงอิงที่นั่งกัดหมั่นโถวแล้วซดน้ำแกงกระดูกหมู "คุณย่าคะทำไมน้องอิงอิงไม่ได้ไข่ต้มล่ะคะ" หลี่หลินเอ่ยถามเยว่ซื่อขึ้น "อิงอิง กินแค่นั้นก็พอแล้ว อาหลินกับอาชิงกำลังเรียนอยู่ต้องบำรุงให้มากๆ ถึงจะดี อย่าไปสนใจคนอื่นเลย หลานทั้งสองรีบกินไข่เถอะ" เยว่ซื่อเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทำไมเธอจะต้องเอาไข่ที่ราคาแพงไปให้นังเด็กนั่นกินด้วย แค่ให้กินหมั่นโถวกับน้ำแกงก็มากเกินพอแล้ว ดีเท่าไรที่เธอไม่ปล่อยให้สองแม่ลูกอดตาย "คุณย่าใจดีที่สุดเลย โตไปหลินหลินจะเลี้ยงดูคุณย่าเองนะคะ คุณย่าจะได้สบาย หลินหลินจะทำงานหาเงินให้ได้เยอะๆ เลย" หลี่หลินเอ่ยบอกอย่างเอาใจทำเอาเยว่ซื่อที่ได้ยินหลานรักบอกแบบนั้นถึงกับหุบยิ้มไม่ลงกันเลยทีเดียว "สามีดูสิคะ อาหลินกับอาชิงช่างเป็นเด็กรู้ความอะไรกันขนาดนี้" เยว่ซื่อเอ่ยหันไปเอ่ยบอกกับหลี่กุ้ยที่เพิ่งวางตะเกียบลงบนถ้วยเพราะกินอิ่มเรียบร้อยแล้ว "สะใภ้ใหญ่สอนลูกมาดีจริงๆ" หลี่กุ้ยเอ่ยชมลูกสะใภ้คนโต ทำเอาหนิงเหมยได้หน้าจนยิ้มไม่หุบ โจวลี่อินละอย่างจะอาเจียนให้กับการแสดงของคนในบ้านนี่เสียจริงๆ ทุกคนในบ้านทำราวกับว่าเธอกับลูกไร้ตัวตนเป็นธาตุอากาศอย่างนั้นแหละ แต่ก็ดีเหมือนกันเธอเองก็ไม่อยากไปสุงสิงกับพวกคนหลายหน้าแบบครอบครัวนี้นัก "ต้องยกความดีนี้ให้กับแม่เลยค่ะที่สอนลูกๆ ทั้งสอนคนให้เป็นคนกตัญญู" หนิงเหมยเองก็รีบเอ่ยชมแม่สามีทันที "อย่าชมกันไปมาเลย เอาละในเมื่ออิ่มกันแล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนเถอะ โจวลี่อินเก็บถ้วยไปล้างด้วยนะ" เยว่ซื่อเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปบอกสะใภ้เล็กเสียงแข็ง "ต้องขอโทษด้วยนะคะแม่ที่วันนี้ฉันคงอยู่ล้างถ้วยไม่ได้ เพราะฉันรู้สึกไม่สบายเลยต้องไปกินยาพักผ่อนน่ะค่ะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกจบก็ไอออกมาทันที ทำเอาคนอื่นๆ ขยับตัวหนีด้วยความกลัวว่าจะติดไข้ไปด้วย "ไม่สบายแล้วออกมานั่งกินข้าวรวมกับคนอื่นทำไมกัน กลัวคนอื่นจะไม่ติดไข้จากแกหรือไง" เยว่ซื่อต่อว่าโจวลี่อินด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนไม่รู้ความจริงๆ ไม่สบายแทนที่จะอยู่ในห้อง ดันเสนอหน้าออกมากินข้าวรวมกับคนอื่น "ฉันจะรีบกลับเข้าห้องเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ไปลูกเข้าห้องกัน" โจวลี่อินเอ่ยบอกพร้อมกับหันไปพูดกับลูก หลี่อิงอิงได้ยินแม่ชวนก็รีบลงจากเก้าอี้เดินตามคนเป็นแม่เข้าห้องไปทันที "หนิงเหมย วันนี้ลูกคงต้องทำหน้าที่ล้างถ้วยแล้วล่ะ" เยว่ซื่อหันไปเอ่ยบอกกับสะใภ้คนโตของตนเอง หนิงเหมยได้ยินก็อยากจะปฏิเสธออกมา แต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่คิด ทำไมแกไม่ทำเองละนังแก่ ทำไมจะต้องมาใช้ฉันด้วย หญิงสาวได้แต่ต่อว่าแม่สามีในใจ "ค่ะ ฉันจะล้างให้เอง ทุกคนไปพักผ่อนเถอะค่ะ" หนิงเหมยทำได้เพียงเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกับร้อนเป็นไฟด้วยความโมโห ฝากกดเข้าชั้นคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
Bab terkait
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 7 ความวุ่นวายของบ้าน
โจวลี่อินพาลูกสาวเข้ามาในห้อง ก่อนจะเข้านอนก็เอ่ยบอกให้หลี่อิงอิงไปล้างหน้าแปรงฟัน เด็กน้อยก็ว่าง่ายเตรียมแปรงสีฟันแล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำทันทีหลังจากหลี่อิงอิงแปรงฟันเสร็จก็เดินเข้ามาในห้อง โจวลี่อินจึงออกไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะกลับเข้าห้องมาเห็นลูกสาวกำลังนอนอยู่บนเตียง ก่อนจะแอบมองมาที่เธอบ่อยๆ ทำเอาโจวลี่อินรู้สึกแปลกใจ"อิงอิงป็นอะไรไปหรือ""อิงอิงอยากให้แม่เล่านิทานให้ฟังค่ะ" ก่อนหน้านี้หลี่อิงอิงเคยขอให้แม่เล่านิทานให้ฟัง โจวลี่อินก็ตะคอกเสียงใส่ไม่ยอมเล่าให้ฟังแถมยังหยิกเธอเสียจนเนื้อเขียว หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยขอให้แม่เล่าให้ฟังอีกเลยเพราะกลัวว่าจะโดนทำร้ายอีก แต่ว่าตอนนี้แม่ของเธอใจดีแล้ว ขอให้เล่านิทานให้ฟังคงจะไม่เป็นไร"เอาไว้แม่ซื้อหนังสือนิทานมาแล้วจะเล่าให้ฟังนะจ๊ะ" โจวลี่อินเล่านิทานเป็นเสียที่ไหนกันละ เอาไว้วันหน้าเธอจะไปซื้อหนังสือนิทานมาให้ลูกสาวก็แล้วกัน"ได้ค่ะ" หลี่อิงอิงรับคำอย่างว่าง่าย ถึงแม้เด็กน้อยจะอายุเพียงแค่สามขวบครึ่งแต่ก็เป็นเด็กที่รู้ความเป็นอย่างมาก ช่างเป็นเด็กที่น่ารักเสียจริงๆ ทำไมคนบ้านนี้ถึงจิตใจมืดบอด รังแกได้แม้กระทั่งหลานของตนเองได้ลงคอ ถึ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 8 เตรียมตัวไปทำงาน
ช่วงเช้าของวันใหม่แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องทำให้เกิดความสว่างขึ้นมาเล็กน้อย โจวลี่อินลุกขึ้นก่อนจะเตรียมผ้าไปอาบน้ำ ร่างบางยื่นมือไปเปิดประตูแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ โจวลี่อินต้องรีบตื่นก่อนใครเพราะกลัวว่าตื่นสายแล้วจะต้องมาแย่งเข้าห้องน้ำกับคนอื่นหญิงสาวใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เปิดประตูออกมา ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ทางห้องครัว คงจะเป็นเยว่ซื่อที่ตื่นลุกขึ้นมาทำอาหารโจวลี่อินเดินเข้าไปในครัวเพราะอยากจะทำอาหารให้กับลูกสาว พอเข้าไปก็เห็นแม่สามีกำลังต้มโจ๊กอยู่ หญิงสาวจึงเดินเข้าไปที่ตู้กับข้าว หวังจะหยิบไข่มาทำข้าวผัดให้กับหลี่อิงอิง แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตวาดของเยว่ซื่อดังลั่นห้องครัว"นั่นแกจะทำอะไร" เยว่ซื่อเห็นสะใภ้คนเล็กเข้ามาในห้องครัวแล้วแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ พอเห็นว่าอีกฝ่ายเดินไปที่ตู้แถมยังจะเปิดตู้ที่เก็บพวกอาหารเอาไว้ก็ทำให้เกิดความโมโหขึ้นมาทันที"ฉันจะเอาไข่มาทำข้าวผัดให้กับเด็กๆ ค่ะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกอย่างใจเย็น เธอไม่ใช่คนที่โกรธผู้ใหญ่แล้วจะไปลงกับเด็ก ถึงแม้จะไม่ชอบหนิงเหมยกับเยว่ซื่อแค่ไหนแต่ก็จะทำข้าวผัดเผื่อหลานๆ ทั้งสองคนด้วย"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำให้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 9 หาเรื่องชวนทะเลาะ
เมื่อมาถึงโรงงานโจวลี่อินก็เดินเข้าไปที่แผนกเย็บรองเท้า ภายในห้องมีจักรตั้งอยู่หลายโต๊ะ ตอนนี้มีพนักงานนั่งอยู่ประจำตำแหน่งไม่กี่คนเพราะยังไม่ถึงเวลาเข้างาน โจวลี่อินเดินไปนั่งที่โต๊ะของตนเอง ไม่นานก็มีหญิงสาวรูปร่างอวบเดินเข้ามาหาเธอที่โต๊ะ เท่าที่จำได้ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่าจางซิน จางซินเป็นหญิงสาวที่มีนิสัยโผงผาง โจวลี่คิดคนเก่าแกล้งทำดีด้วยเพราะอยากคบหญิงสาวเอาไว้เป็นเพื่อน เพราะจางซินคอยทำหน้าที่เป็นลูกน้องของโจวลี่อินมาตลอด ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรกับใครจางซินก็พร้อมที่จะออกหน้าให้กับโจวลี่อินเสมอ"ลี่อินทำไมวันนี้ถึงได้มาทำงานเช้าขนาดนี้ล่ะ" จางซินเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีวันไหนเลยที่โจวลี่อินจะมาเช้า ถ้าหากไม่มาสายก็มาตอนได้เวลาเข้างานแล้วทำเอาหัวหน้าเรียกไปตักเตือนอยู่หลายครั้งจนเกือบจะโดนไล่ออกจากงาน"ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากลองมาทำงานเช้าดูบ้างก็เท่านั้นเอง" โจวลี่อินตอบพร้อมกับหยิบรองเท้าเตรียมจะเอามาเย็บแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของหนิงเหมยดังขึ้น"ถ้าหากว่ามาสายอีกครั้งเดียวก็คงได้โดนไล่ออกน่ะสิ ถึงต้องรีบมาเช้าขนาดนี้" หลายคนที่อยู่ในห้องต่างพากันหั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 10 ลูกคือดวงใจ
ช่วงเย็นโจวลี่อินกลับมาบ้าน หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นเด็กน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่บนโต๊ะ พอหันมาเห็นเธอเท่านั้นแหละก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที"แม่กลับมาแล้ว" หลี่อิงอิงกอดโจวลี่อินเอาไว้แน่น รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่แม่กลับมา"หนูได้กินข้าวกลางวันไหมจ๊ะ" โจวลี่อินเอ่ยถามลูกสาวขึ้น"กินค่ะ อิงอิงกินโจ๊ก" หลี่อิงอิงกินโจ๊กที่เหลือเมื่อเข้านี้เป็นอาหารกลางวัน โจวลี่อินรู้สึกโล่งใจที่เด็กน้อยได้กินข้าว เป็นเพราะความประมาทของเธอเองที่ไม่ได้เอานมกับขนมในมิติออกมาไว้ให้ลูกกิน"อิงอิงเด็กดี แม่มีไก่ทอดมาให้ลูกด้วยนะ" โจวลี่อินเอ่ยบอกพร้อมกับหยิบห่อข้าวกับไก่ทอดในกระเป๋าออกมา เดิมเธอไม่รู้ว่าสามารถนำอาหารกลางวันกลับมากินที่บ้านได้ ยังดีที่ได้รู้จากเพื่อนร่วมงาน พรุ่งนี้เธอคงจะเอาอาหารกลับมากินกับลูก"จริงเหรอคะ" หลี่อิงอิงได้ยินที่แม่บอกก็เอ่ยถามออกมาด้วยความตื่นเต้น ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นแต่พี่หลินกับพี่ชิงได้กิน ไม่คิดมาก่อนเลยว่าตนเองจะมีโอกาสได้กินบ้าง แม่ช่างดีกับเธอจริงๆ"จริงสิ แม่ไม่โกหกหรอกจ้ะ รีบมากินเร็ว" โจวลี่อินเอ่ยบอกพร้อมกับเดินเอาห่อข้าวไปวางที่โต๊ะแล้วแกะห่อข้าวออกเผยให้เ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 11 สามีภรรยาคุยกันครั้งแรก
โจวลี่อินตื่นแต่เช้า เตรียมนมกับขนมเอาไว้ให้ลูกกินเป็นอาหารเช้าและสั่งไม่ให้ลูกสาวบอกกับใครว่าได้กินนมกับขนมหญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะขึ้นรถประจำทางไปศูนย์ให้บริการโทรศัพท์ หญิงสาวกดเบอร์โทรหาหลี่เหว่ย รอสายอยู่นานนึกว่าจะไม่มีคนรับแล้ว กำลังจะวางสายก็ได้ยินเสียงทุ้มดังผ่านมาทางสาย"สวัสดีครับ""สามี นี่ภรรยาเองนะคะ" โจวลี่อินรีบเอ่ยบอกชายหนุ่มด้วยความตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอโทรมาหาเขา"โทรมามีอะไร หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูก" หลี่เหว่ยเอ่ยถามออกไปด้วยความแปลกใจ เพราะอีกฝ่ายไม่เคยโทรมาหาเขามาก่อน"ฉันมีเรื่องจะบอกคุณค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกถึงความต้องการของตนเองทันที"มีเรื่องอะไร""สิ่งที่ฉันจะบอกกับคุณ คุณจะเชื่อฉันหรือไม่ก็ตามแต่ฉันต้องบอกความจริงให้คุณรับรู้ว่าตอนนี้ฉันกับลูกลำบากมาก แม่ไม่ยอมแบ่งเงินที่คุณส่งมาให้สักหยวนเดียว อีกอย่างแม่และทุกคนก็ดูจะไม่ชอบอิงอิงด้วย" หญิงสาวเอ่ยบอกความในใจทั้งหมดให้ชายหนุ่มได้รับรู้หวังว่าเขาจะเชื่อและสงสารเธอกับลูกบ้าง"คุณพูดจริงเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ของตนเองจะมีนิสัยร้ายกาจแบบนั้น เขาส่งเงินให้แม่หวังว่าแม่จะแบ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 12 ความร้ายกาจของคนสกุลหลี่
โจวลี่อินปลอบลูกสาวอยู่นานก่อนจะ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าตาที่มอมแมมของหลี่อิงอิงด้วยความรักใคร่ หลังจากนั้นก็เอานมกับขนมมาให้เด็กน้อยกินก่อนจะให้นอนพักผ่อนเมื่อเห็นว่าลูกหลับแล้วหญิงสาวก็เปิดประตูออกไปจากห้อง ร่างบางเดินไปเคาะห้องของเยว่ซื่อเสียงดังปัง! ปัง! ปัง!"มีอะไรถึงได้มาเคาะห้องฉันเสียงดังแบบนี้ น่ารำคาญซะจริงๆ" เยว่ซื่อเปิดประตูออกมาถามด้วยความหงุดหงิด ยิ่งเห็นว่าเป็นโจวลี่อินก็ยิ่งไม่ชอบใจมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลย มีลูกสะใภ้ที่ไหนกันมองแม่สามีเหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออย่างนั้น"วันนี้แม่ตีอิงอิงทำไม แถมยังปล่อยให้ลูกของฉันยืนอยู่นอกบ้านด้วย ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับอิงอิง แม่จะเอาอะไรมาชดใช้" โจวลี่อินตะคอกออกมาเสียงดังอย่างไม่เกรงใจแม่สามีอีกต่อไป ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับอิงอิง อยากจะรู้นักว่าแม่สามีของเธอจะแก้ตัวว่าอย่างไง"ฉันก็แค่แกล้งเด็กมันเล่นก็เท่านั้นเอง แกจะมาโวยวายอะไรนักหนา" เยว่ซื่อยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ยอมรับเสียอย่างใครจะทำอะไรเธอได้ บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของเธอ ถ้าหากว่าวุ่นวายนักจะไล่ออกไปอยู่ข้างถนนทั้งแม่ทั้งลูกเลย"แม่ใช้คำว่าแก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 13 การกลับมาของสามี
หลังจากที่หลี่เหว่ยได้รับโทรศัพท์จากพี่ชาย ชายหนุ่มก็นั่งนิ่งอย่างใช้ความคิด จะจริงหรือที่โจวลี่อินจะทำร้ายมารดาของเขา ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พี่ชายเล่ามากนัก แต่เขาสั่งทุกคนว่าห้ามทำอะไรภรรยากับลูกของเขาเด็ดขาด แล้วอีกไม่กี่วันทำภารกิจเสร็จเขาจะรีบขอกลับไปเยี่ยมบ้านหลี่หยวนกลับมาบ้านด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่ดูเหมือนหลี่เหว่ยน้องขายของตนเองจะไม่เชื่อในสิ่งที่เล่าออกไป"เป็นอย่างไรบ้างอาหยวน อาเหว่ยได้บอกให้จัดการกับนังนั่นอย่างไรบ้าง" เยว่ซื่อเอ่ยถามอย่างคาดหวังว่าลูกชายคนเล็กจะต้องบอกให้ไล่โจวลี่อินออกไปจากบ้าน"น้องชายบอกว่าห้ามทำอะไรภรรยากับลูกของมันเด็ดขาด แล้วอีกไม่กี่วันมันจะกลับมาเยี่ยมบ้าน""อาเหว่ยได้บอกไหมว่าจะกลับมาหย่ากับมัน" ถึงจะฟังแล้วไม่ชอบใจแต่ผู้เป็นแม่ก็ยังคงถามต่อไป"ไม่ได้บอกอะไรครับ""อาเหว่ยจะต้องไม่ว่างเป็นแน่ก็เลยยังไม่ได้บอกอะไร เอาไว้รออาเหว่ยกับมาก่อนแล้วให้หย่าจากนังนั่นก็ยังไม่สาย" เยว่ซื่อพูดขึ้นเสียงดังเพราะอยากจะให้โจวลี่อินที่อยู่ในห้องได้ยิน"เอาไว้อาเหว่ยกลับมาค่อยปรึกษาเรื่องนี้กันอีกทีก็แล้วกัน" หลี่กุ้ยเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดเพร
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 14 อิงอิงมีพ่อแล้ว
โจวลี่อินพาหลี่เหว่ยเข้าไปในห้องนอน ขณะนั้นเด็กน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่เพียงลำพัง พอเห็นว่าคนเป็นแม่พาใครเข้ามาก็รีบกระโดนลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปหาคนร่างสูงทันที"พ่อกลับมาหาอิงอิงแล้ว" หลี่อิงอิงกอดคนเป็นพ่อเอาไว้แน่นด้วยความดีใจ ชายหนุ่มก้มตัวลงไปอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาด้วยความรัก เขาที่ไม่ได้เห็นลูกสาวมานาน ไม่คิดเลยว่าอิงอิงของเขาจะตัวสูงและรู้ความขนาดนี้"ลูกสาวคนสวยของพ่อ" ชายหนุ่มเอ่ยจบก็ยื่นใบหน้าเข้าไปหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ทำเอาหลี่อิงอิงเขินอายคนเป็นพ่อ"พ่อจะกลับมาอยู่กับอิงอิงแล้วใช่ไหมคะ" เด็กน้อยเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา ถ้าหากว่าพ่อกลับมาอยู่กับเธอตลอดไปก็คงจะดี"ใช่แล้วครับ ต่อไปพ่อจะอยู่กับอิงอิงตลอดไปเลย" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นไปลูบผมของลูกสาวด้วยความเอ็นดู ลูกคงจะคิดถึงเขามากถึงอยากให้เขาอยู่ด้วย"ดีจังเลยค่ะ อิงอิงจะมีพ่อเหมือนพี่หลินกับพี่ชิงแล้ว เพราะตอนอิงอิงไม่มีพ่อไม่ดีเลย คุณย่าก็ไม่ชอบอิงอิง ชอบตีอิงอิงกับแม่ด้วย" เด็กน้อยเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ แต่คนได้ฟังถึงกับขมวดคิ้วทันที ที่ลูกของเขาพูดออกมาหมายความว่าอย่างไร ทำไมแม่จะต้องตีลูกสาวของเขาด้วย"ที่ลูกพูดห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
Bab terbaru
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์ (จบบริบูรณ์)
เวลาผ่านไปโจวลี่อินได้ทำการเช่าร้านหน้าโรงเรียนเพื่อเปิดขายบะหมี่ แรกๆ ยังไม่ค่อยมีลูกค้าสักเท่าไร แต่หญิงสาวก็ไม่ท้อจนปัจจุบันมีลูกค้ามากมายจนหญิงสาวทำไม่ทันจึงต้องจ้างคนงานมาช่วย ร้านบะหมี่ของโจวลี่อินเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นเรื่อยๆ วัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารหญิงสาวก็เอาออกมาจากมิติ ทำให้มีรายได้เป็นกอบเป็นกำหญิงสาวจึงตัดสินใจให้สามีเป็นคนทำเรื่องซื้อบ้านก่อนจะย้ายออกจากบ้านเช่า หลี่อิงอิงดีใจมากที่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่แล้วมีห้องนอนส่วนตัวตอนนี้ขาของหลี่เหว่ยหายดีแล้ว ชายหนุ่มช่วยงานหญิงสาวในร้าน ถึงแม้ทางกองทัพจะอยากให้ชายหนุ่มกลับไปทำงานให้ แต่หลี่เหว่ยก็ปฏิเสธเพราะอยากอยู่ใกล้ชิดกับภรรยาและลูกสาวมากกว่าเมื่อปิดร้านบะหมี่เรียบร้อยแล้วโจวลี่อินกับหลี่เหว่ยก็ไปรับลูกสาวที่โรงเรียน ตอนนี้หลี่อิงอิงโตขึ้นมากแล้ว เมื่อเห็นพ่อกับแม่มารอรับก็รีบวิ่งมาหาทันที ทั้งสามเดินไปรอรถประจำทาง ระหว่างรอหลี่อิงอิงก็เล่าเรื่องในโรงเรียนไม่หยุดจนกระทั่งรถมาจอดตรงหน้าหลี่อิงอิงถึงได้หยุดพูด ทั้งสามคนขึ้นไปหาที่นั่ง ก่อนที่โจวลี่อินจะเอ่ยบอกกับลูกสาวว่าวันนี้จะพาไปกินข้าวข้างนอกบ้าน หลี่อิงอิงได้ยินก็ดีใจเป็นอ
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 29 ความสุข
หลี่เหว่ยขึ้นไปบนเตียงแล้วจับเขาเรียวแยกออกจากกันเผยให้เห็นดอกไม้งามที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน มือหนาจับแก่นกายขนาดใหญ่ไปจ่อกลางร่องก่อนจะลากขึ้นลงทำเอาโจวลี่อินส่งเสียงครางออกมา ปลายหยักชุ่มไปด้วยน้ำหวานชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะดันแก่นกายเข้าไปในโพรงสวาท ด้วยความคับแน่นทำเอาโจวลี่อินรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกหลี่เหว่ยครางอยู่ในลำคอด้วยความทรมานเมื่อแก่นกายโดนตอดรัดอย่างหนัก ชายหนุ่มจึงตัดสินใจยกสะโพกขึ้นก่อนจะกระแทกกลับลงไปอย่างแรงทำให้แก่นกายจมหายเข้าไปในกายสาวจนมิดลำนิ้วร้อนสัมผัสกับเกสรดอกไม้ที่กำลังบวมเป่ง หลี่เหว่ยออกแรงเขี่ยไปมาเบาๆ ก่อนจะขยี้ ทำเอาโจวลี่อินดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียวซ่าน สะโพกสอบขยับขึ้นลงจากช้าเป็นเร็วขึ้นแก่นกายผลุบเข้าออกกลางกายสาวจนกลีบสวาทยับยู่ยี่ไปตามแรงกระแทกชายหนุ่มก้มใบหน้าลงไปแลบลิ้นออกมาไล้เลียที่ปลายถันก่อนจะอ้าปากดูดดึงเข้าไปในอุ้งปากส่วนสะโพกสอบก็ขยับขึ้นลงทำเอาหญิงสาวเสียวสะท้านไปทั้งตัวโจวลี่อินแอ่นสะโพกขึ้นสู้แรงกระแทกของชายหนุ่มด้วยความรัญจวน มันช่างดีเหลือเกิน แขนเรียวยื่นไปกอดรัดร่างหนาเอาไว้แน่น ยิ่งชายหนุ่มสร้างความเสียวให้มากเท่าไรเล็บคมก
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 28 ได้ใกล้ชิดกันอย่างแท้จริง
ผ่านไปหลายเดือน เช้าวันนี้โจวลี่อินตื่นขึ้นมาแต่เช้าปลุกลูกสาวให้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน วันนี้เป็นเปิดเรียนวันแรก หลี่อิงอิงที่ตื่นเต้นจะได้ไปโรงเรียนก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำ โจวลี่อินช่วยลูกสาวแต่งตังเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไปทำอาหารเช้าหลังจากทำอาหารเสร็จก็ยกไปวางบนโต๊ะก่อนจะเรียกสามีกับลูกสาวมากินข้าว สองพ่อลูกพากันเดินมานั่งที่เก้าอี้ โจวลี่อินจึงตักข้าวใส่ถ้วยให้กับทั้งสองคนก่อนจะตักให้ตัวเองหลังจากกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็เก็บถ้วยบนโต๊ะไปล้างก่อนจะเปลี่ยนชุดเตรียมพาลูกสาวไปส่งโรงเรียนทั้งสามคนเดินออกจากบ้านไปรอรถประจำทาง ไม่นานรถก็มาจอดตรงหน้า ทั้งสามคนจึงเดินขึ้นรถก่อนจะหาที่นั่ง รถแล่นเข้าสู่ท้องถนน หลี่อิงอิงที่ตื่นเต้นเป็นพิเศษพูดกับพ่อแม่ด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วไม่นานก็มาถึงโรงเรียนที่ก่อนหน้านี้หลี่เหว่ยกับโจวลี่อินพาลูกสาวมาสมัครเรียน ลงจากรถเรียบร้อยแล้วโจวลี่อินก็จูงมือลูกสาวไปหน้าโรงเรียนที่มีครูผู้หญิงมายืนต้อนรับเด็กนักเรียนหลี่อิงอิงทำความเคารพคุณครูก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนด้วยความตื่นเต้น โจวอินจึงฝากฝังให้ครูช่วยดูแลลูกสาว คุณครูก็รับปากว่าจะดูและหลี่อิงอ
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 27 ความแตกแยกของบ้านหลี่
หลังจากส่งของถึงมือของเพื่อนหลี่เหว่ย ฝ่ายนั้นก็พอใจกับสินค้ามาก จึงทำการส่งเงินมาจ่ายค่าของ ครั้งนี้โจวลี่อินได้เงินมาเยอะพอสมควรจึงชวนสามีกับลูกสาวไปกินข้าวข้างนอกบ้าน ทั้งสามคนกำลังเตรียมตัวก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากหน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูตอนแรกโจวลี่อินจะไปดู แต่หลี่เหว่ยอาสาจะไปดูแทน พอเปิดประตูออกไปก็เห็นเยว่ซื่อยืนร้องไห้ดวงตาแดงก่ำอยู่หน้าบ้าน"อาเหว่ย ต้องช่วยพี่ชายของลูกนะ" เยว่ซื่อเอ่ยบอกหลี่เหว่ยด้วยน้ำเสียงสะอื้น"คุณจะมาที่นี่อีกทำไม ผมบอกแล้วว่าห้ามมาข้องเกี่ยวกันอีก" หลี่เหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เตรียมจะปิดประตูห้องแต่เยว่ซื่อก็รีบเอามือดันประตูไว้ไม่ยอมให้ชายหนุ่มปิด"อย่าใจร้ายกับแม่กับพี่ชายของลูกมากนักเลย ตอนนี้อาหยวนกำลังลำบาก โดนนังตัวดีอย่างหนิงเหมยแจ้งทางการว่าอาหยวนมีชู้ แถมนังนั่นยังจ้างนักสืบหาหลักฐานมาด้วย ทางการเลยให้อาหยวนหย่ากับนังนั่นพร้อมจ่ายค่าเลี้ยงดู แต่ตอนนี้อาหยวนไม่มีเงินเลย ลูกต้องมีเงินเก็บอยู่แล้วใช่ไหม เอามาให้อาหยวนจ่ายค่าเสียหายก่อนได้ไหม" เยว่ซื่อพูดเสียยืดยาว สรุปก็คืออยากจะได้เงินของหลี่เหว่ยเพื่อไปให้หลี่หยวน โจวลี่อินที
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 26 ครอบครัวตัวดี
หลังจากกินข้าวเช้าเรียบร้อยแล้วโจวลี่อินก็ออกไปข้างนอก หญิงสาวไปในที่ลับตาคนก่อนจะหยิบของออกมาจากมิติมากมายตามรายการที่เพื่อนของหลี่เหว่ยสั่งเอาไว้ พอเอาออกมาเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ว่าจ้างคนให้แบกของไปส่งที่สถานีรถไฟ รออีกฝ่ายได้รับของหลังจากนั้นก็จะส่งเงินมาจ่ายค่าของโจวลี่อินทำธุระเสร็จแล้วก็ขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน ไม่นานรถก็มาถึง หญิงสาวเดินลงจากรถก็ต้องชะงักเมื่อเจอเข้ากลับหนิงเหมย โจวลี่อินทำเป็นมองไม่เห็น กำลังจะเดินผ่านหนิงเหมยไป แต่อีกฝ่ายก็ร้องเรียกพร้อมกับเข้าไปจับแขนเรียวเอาไว้"เธอมาที่นี่ทำไม" โจวลี่อินเอ่ยถามเสียงแข็งก่อนจะสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุมของหนิงเหมย"คือว่าฉันอยากจะมาขอยืมเงินน่ะ" หนิงเหมยเอ่ยบอกถึงความต้องการของตนเองออกไปทันที ความจริงแล้วเธอก็ไม่อยากจะทำแบบนี้ แต่เพราะไม่มีทางออกจริงๆ ก็เลยต้องบากหน้ามาขอยืมเงินจากโจวลี่อิน"ฉันไม่มีเงินมากถึงขนาดให้ใครยืมหรอก กลับไปซะเถอะ" โจวลี่อินบอกปัดอย่างไร้เยื่อใย เรื่องอะไรเธอจะต้องให้คนที่เกลียดเธอยืมเงินด้วย"แต่ว่าฉันจำเป็นจริงๆ นะ ถ้าหากว่าไม่ได้เงินกลับไปฉันต้องตายแน่ๆ" ก่อนหน้านี้เธอโดนไล่ออกจากงานเพราะทำงานผ
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 25 การหอมกันครั้งแรกของสามีภรรยา
หลี่เหว่ยเห็นภรรยาต้องไปขายของที่ตลาดมืดทุกวันก็รู้สึกสงสาร วันนี้ชายหนุ่มจึงออกจากบ้านเพื่อไปใช้โทรศัพท์ที่ศูนย์บริการ ชายหนุ่มโทรหาเพื่อนสนิทที่กองทัพ ตอนแรกว่าจะขอความช่วยเหลือแต่พอได้ยินว่ากองทัพกำลังขาดแคลนอาหาร ชายหนุ่มจึงคิดว่าเป็นโอกาสดีที่เขาจะหาเงินได้จากเรื่องนี้ หลี่เหว่ยจึงลองเสนอความคิดของตนเองให้เพื่อนฟังว่าเขานั้นจะหาทางส่งเสบียงอาหารไปให้แต่ของที่หายากอาจจะมีราคาแพงนิดหน่อย เพื่อนชายหนุ่มได้ฟังก็ดีใจมากบอกเพียงว่าถ้ามีอาหารส่งมาให้เขาก็พร้อมที่จะจ่ายหลี่เหว่ยจึงบอกกับเพื่อนว่าจะโทรไปแจ้งความคืบหน้าอีกทีเมื่อหาเสบียงอาหารได้ หลังวางสายจากเพื่อนชายหนุ่มก็เดินไปรอรถประจำทาง ระหว่างยืนรอรถอยู่นั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหา"ใช่พี่เหว่ยไหมคะ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจว่าจะใช่คนที่ตนเองรู้จักหรือไม่ เพราะเธอก็ไม่ได้เจออีกฝ่ายมานานแล้วหลี่เหว่ยมองคนตรงหน้าก่อนจะพยายามนึกว่าเคยรู้จักหญิงสาวมาก่อนไหม แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก ชายหนุ่มจึงตอบรับว่าตนเองนั้นคือหลี่เหว่ยก่อนจะเอ่ยถามกลับว่าหญิงสาวเป็นใคร"ฉันถิงถิงไงคะ เคยเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของพี่เหว่ย" หญิงสาวเอ่ยแนะ
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 24 ตามถึงบ้าน
พอทั้งสามคนกินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว โจวลี่อินก็พาสามีกับลูกสาวไปร้านขายเสื้อผ้า หญิงสาวเลือกชุดให้สองพ่อลูกคนละชุดก่อนจะจ่ายเงินพร้อมกับคูปอง หลังจากนั้นก็ขึ้นรถประจำทางกลับบ้านพอมาถึงหน้าบ้านชายหนุ่มก็ไขกุญแจก่อนจะเปิดประตูบ้าน ทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้อง โจวลี่อินก็เอ่ยปากให้ลูกสาวไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน หลี่อิงอิงก็ว่าง่ายเดินถือชุดเข้าห้องอาบน้ำทันทีพอหลี่อิงอิงอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลี่เหว่ยก็ให้ภรรยาเป็นคนอาบน้ำก่อน โจวลี่อินก็ไม่อิดออดรีบเข้าไปอาบน้ำเพราะสามีจะได้อาบเป็นคนต่อไปแล้วก็เป็นเหมือนเช่นทุกวันที่คนเป็นแม่จะนอนอ่านนิทานให้ลูกสาวฟัง พอหลี่อิงอิงหลับแล้วโจวลี่อินก็หลับตาลง เธอรู้สึกอีกแล้วว่ากำลังโดนชายหนุ่มกอด แต่ครั้งนี้เธอกลับรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก มันช่างมีความสุขเหลือเกินเช้าวันต่อมา โจวลี่อินที่ทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ยกถ้วยมาวางบนโต๊ะ เตรียมจะเดินไปเรียกสามีกับลูกสาวมากินข้าวก็ได้ยินเสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นโจวลี่อินรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมากเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ที่นี่ ใครกันนะที่มาเคาะประตูบ้านหรือว่าจะเป็นป้าหวัง หญิงสาวคิดจบก็เดินไปเปิดประตูห้อง พอ
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 23 ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร
เช้าวันต่อมาโจวลี่อินก็ตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าก่อนจะเรียกสามีกับลูกมากินข้าว หลังจากอิ่มหญิงสาวก็เดินทางไปขายของที่ตลาดมืด ก่อนเข้าตลาดหญิงสาวก็ไปยังจุดที่ไม่มีคนก่อนจะเข้าไปในมิติเอาของออกมาแล้วเดินเข้าไปในตลาดมืดวันนี้เพียงโจวลี่อินเดินเข้าไปป้าเฉินก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร หญิงสาวจึงปูผ้าก่อนจะนำของในตะกร้ามาวาง"วันนี้มีของมาขายเยอะเลยนะนังหนู" ป้าเฉินมองดูของที่วางอยู่ตรงหน้าของโจวลี่อินก่อนจะเอ่ยขึ้น ถ้าหากว่ามีของมาขายเยอะทุกวันแบบนี้ จะต้องได้เงินเป็นกอบเป็นกำแน่ๆ เพราะของที่ขายในตลาดมืดต่างมีราคาสูงกว่าข้างนอก"ฉันอยากรีบเก็บเงินให้ได้เยอะๆ น่ะค่ะ ก็เลยรับของมาเยอะ ไม่รู้ว่าวันนี้จะขายหมดไหม" โจวลี่อินเอ่ยขึ้น เธอคงมาขายของในตลาดมืดอีกไม่นาน เพราะนี่ก็ใกล้ถึงปี 1976 แล้วที่จะเปิดประเทศให้ประชาชนทั่วไปสามารถค้าขายได้ หลังจากนั้นเธอจะนำเงินที่ได้จากขายของไปลงทุนเปิดร้านค้า"มีใครบ้างไม่อยากได้เนื้อหมูกับผักสวยๆ แถมราคายังถูกกว่าร้านอื่นอีก นังหนูต้องขายหมดแผงเป็นแน่" ป้าเฉินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ราคาเนื้อหมูกับพวกผลไม้ของนังหนูนี่ถึงแม้ราคาจะแพงกว่าข้างนอกแต่ก็ถูกกว่าร้านอื่นใตตลาดมืด
เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80 บทที่ 22 นับเงินอย่างมีความสุข
โจวลี่อินเดินเลือกซื้อขนมไปฝากหลี่อิงอิงเรียบร้อยแล้วก็ออกจากตลาดมืดไปยืนรอรถประจำทาง ไม่นานรถประจำทางก็เคลื่อนมาจอดตรงหน้า หญิงสาวจึงเดินขึ้นไปหาที่นั่ง วันนี้บนรถผู้คนไม่ถึงกับเยอะมาก ยังมีที่นั่งว่างอยู่ ร่างบางจึงเดินเข้าไปนั่ง รถแล่นเข้าสู่ท้องถนนไม่นานก็มาถึงบ้าน หญิงสาวลงจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์ ระหว่างทางเดินกลับห้องก็เห็นเด็กน้อยกับหญิงวัยกลางคนยืนอยู่"เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่เหรอหนู ป้าไม่เคยเห็นหนูมาก่อนเลย" ป้าหวังเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะไม่เคยเห็นหญิงสาวตรงหน้ามาก่อน แล้วอีกอย่างเธอก็ได้ข่าวว่าเพิ่งมีคนมาเช่าบ้าน โจวลี่อินยิ้มตอบก่อนจะเอ่ยบอกว่าตนเองนั้นเพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ มือบางหยิบขนมส่งให้กับเด็กน้อยที่ป้าหวังจูงมืออยู่ด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเอ่ยปากขอตัวเข้าบ้านทันทีที่โจวลี่อินเปิดประตูเข้าไปในบ้าน หลี่อิงอิงที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับบิดาก็รีบวิ่งเข้ามาหาคนเป็นแม่ด้วยความดีใจ โจวลี่อินยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะหยิบขนมออกมาให้ลูกสาว หลี่อิงอิงดีใจเป็นอย่างมากที่ได้ขนม เด็กน้อยจึงรีบวิ่งเอาไปอวดพ่อทันที หลี่เหว่ยเอ่ยบอกไม่ให้ลูกสาวกินขนมเยอะจนเกินไปเพราะกลัวว่าจะอิ่ม
