Novels by จันทร์สว่าง

เวลาผ่านไปโจวลี่อินได้ทำการเช่าร้านหน้าโรงเรียนเพื่อเปิดขายบะหมี่ แรกๆ ยังไม่ค่อยมีลูกค้าสักเท่าไร แต่หญิงสาวก็ไม่ท้อจนปัจจุบันมีลูกค้ามากมายจนหญิงสาวทำไม่ทันจึงต้องจ้างคนงานมาช่วย ร้านบะหมี่ของโจวลี่อินเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นเรื่อยๆ วัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารหญิงสาวก็เอาออกมาจากมิติ ทำให้มีรายได้เป็นกอบเป็นกำหญิงสาวจึงตัดสินใจให้สามีเป็นคนทำเรื่องซื้อบ้านก่อนจะย้ายออกจากบ้านเช่า หลี่อิงอิงดีใจมากที่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่แล้วมีห้องนอนส่วนตัวตอนนี้ขาของหลี่เหว่ยหายดีแล้ว ชายหนุ่มช่วยงานหญิงสาวในร้าน ถึงแม้ทางกองทัพจะอยากให้ชายหนุ่มกลับไปทำงานให้ แต่หลี่เหว่ยก็ปฏิเสธเพราะอยากอยู่ใกล้ชิดกับภรรยาและลูกสาวมากกว่าเมื่อปิดร้านบะหมี่เรียบร้อยแล้วโจวลี่อินกับหลี่เหว่ยก็ไปรับลูกสาวที่โรงเรียน ตอนนี้หลี่อิงอิงโตขึ้นมากแล้ว เมื่อเห็นพ่อกับแม่มารอรับก็รีบวิ่งมาหาทันที ทั้งสามเดินไปรอรถประจำทาง ระหว่างรอหลี่อิงอิงก็เล่าเรื่องในโรงเรียนไม่หยุดจนกระทั่งรถมาจอดตรงหน้าหลี่อิงอิงถึงได้หยุดพูด ทั้งสามคนขึ้นไปหาที่นั่ง ก่อนที่โจวลี่อินจะเอ่ยบอกกับลูกสาวว่าวันนี้จะพาไปกินข้าวข้างนอกบ้าน หลี่อิงอิงได้ยินก็ดีใจเป็นอ

หลี่เหว่ยขึ้นไปบนเตียงแล้วจับเขาเรียวแยกออกจากกันเผยให้เห็นดอกไม้งามที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน มือหนาจับแก่นกายขนาดใหญ่ไปจ่อกลางร่องก่อนจะลากขึ้นลงทำเอาโจวลี่อินส่งเสียงครางออกมา ปลายหยักชุ่มไปด้วยน้ำหวานชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะดันแก่นกายเข้าไปในโพรงสวาท ด้วยความคับแน่นทำเอาโจวลี่อินรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกหลี่เหว่ยครางอยู่ในลำคอด้วยความทรมานเมื่อแก่นกายโดนตอดรัดอย่างหนัก ชายหนุ่มจึงตัดสินใจยกสะโพกขึ้นก่อนจะกระแทกกลับลงไปอย่างแรงทำให้แก่นกายจมหายเข้าไปในกายสาวจนมิดลำนิ้วร้อนสัมผัสกับเกสรดอกไม้ที่กำลังบวมเป่ง หลี่เหว่ยออกแรงเขี่ยไปมาเบาๆ ก่อนจะขยี้ ทำเอาโจวลี่อินดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียวซ่าน สะโพกสอบขยับขึ้นลงจากช้าเป็นเร็วขึ้นแก่นกายผลุบเข้าออกกลางกายสาวจนกลีบสวาทยับยู่ยี่ไปตามแรงกระแทกชายหนุ่มก้มใบหน้าลงไปแลบลิ้นออกมาไล้เลียที่ปลายถันก่อนจะอ้าปากดูดดึงเข้าไปในอุ้งปากส่วนสะโพกสอบก็ขยับขึ้นลงทำเอาหญิงสาวเสียวสะท้านไปทั้งตัวโจวลี่อินแอ่นสะโพกขึ้นสู้แรงกระแทกของชายหนุ่มด้วยความรัญจวน มันช่างดีเหลือเกิน แขนเรียวยื่นไปกอดรัดร่างหนาเอาไว้แน่น ยิ่งชายหนุ่มสร้างความเสียวให้มากเท่าไรเล็บคมก

ผ่านไปหลายเดือน เช้าวันนี้โจวลี่อินตื่นขึ้นมาแต่เช้าปลุกลูกสาวให้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน วันนี้เป็นเปิดเรียนวันแรก หลี่อิงอิงที่ตื่นเต้นจะได้ไปโรงเรียนก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำ โจวลี่อินช่วยลูกสาวแต่งตังเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไปทำอาหารเช้าหลังจากทำอาหารเสร็จก็ยกไปวางบนโต๊ะก่อนจะเรียกสามีกับลูกสาวมากินข้าว สองพ่อลูกพากันเดินมานั่งที่เก้าอี้ โจวลี่อินจึงตักข้าวใส่ถ้วยให้กับทั้งสองคนก่อนจะตักให้ตัวเองหลังจากกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็เก็บถ้วยบนโต๊ะไปล้างก่อนจะเปลี่ยนชุดเตรียมพาลูกสาวไปส่งโรงเรียนทั้งสามคนเดินออกจากบ้านไปรอรถประจำทาง ไม่นานรถก็มาจอดตรงหน้า ทั้งสามคนจึงเดินขึ้นรถก่อนจะหาที่นั่ง รถแล่นเข้าสู่ท้องถนน หลี่อิงอิงที่ตื่นเต้นเป็นพิเศษพูดกับพ่อแม่ด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วไม่นานก็มาถึงโรงเรียนที่ก่อนหน้านี้หลี่เหว่ยกับโจวลี่อินพาลูกสาวมาสมัครเรียน ลงจากรถเรียบร้อยแล้วโจวลี่อินก็จูงมือลูกสาวไปหน้าโรงเรียนที่มีครูผู้หญิงมายืนต้อนรับเด็กนักเรียนหลี่อิงอิงทำความเคารพคุณครูก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนด้วยความตื่นเต้น โจวอินจึงฝากฝังให้ครูช่วยดูแลลูกสาว คุณครูก็รับปากว่าจะดูและหลี่อิงอ

หลังจากส่งของถึงมือของเพื่อนหลี่เหว่ย ฝ่ายนั้นก็พอใจกับสินค้ามาก จึงทำการส่งเงินมาจ่ายค่าของ ครั้งนี้โจวลี่อินได้เงินมาเยอะพอสมควรจึงชวนสามีกับลูกสาวไปกินข้าวข้างนอกบ้าน ทั้งสามคนกำลังเตรียมตัวก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากหน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูตอนแรกโจวลี่อินจะไปดู แต่หลี่เหว่ยอาสาจะไปดูแทน พอเปิดประตูออกไปก็เห็นเยว่ซื่อยืนร้องไห้ดวงตาแดงก่ำอยู่หน้าบ้าน"อาเหว่ย ต้องช่วยพี่ชายของลูกนะ" เยว่ซื่อเอ่ยบอกหลี่เหว่ยด้วยน้ำเสียงสะอื้น"คุณจะมาที่นี่อีกทำไม ผมบอกแล้วว่าห้ามมาข้องเกี่ยวกันอีก" หลี่เหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เตรียมจะปิดประตูห้องแต่เยว่ซื่อก็รีบเอามือดันประตูไว้ไม่ยอมให้ชายหนุ่มปิด"อย่าใจร้ายกับแม่กับพี่ชายของลูกมากนักเลย ตอนนี้อาหยวนกำลังลำบาก โดนนังตัวดีอย่างหนิงเหมยแจ้งทางการว่าอาหยวนมีชู้ แถมนังนั่นยังจ้างนักสืบหาหลักฐานมาด้วย ทางการเลยให้อาหยวนหย่ากับนังนั่นพร้อมจ่ายค่าเลี้ยงดู แต่ตอนนี้อาหยวนไม่มีเงินเลย ลูกต้องมีเงินเก็บอยู่แล้วใช่ไหม เอามาให้อาหยวนจ่ายค่าเสียหายก่อนได้ไหม" เยว่ซื่อพูดเสียยืดยาว สรุปก็คืออยากจะได้เงินของหลี่เหว่ยเพื่อไปให้หลี่หยวน โจวลี่อินที

หลังจากกินข้าวเช้าเรียบร้อยแล้วโจวลี่อินก็ออกไปข้างนอก หญิงสาวไปในที่ลับตาคนก่อนจะหยิบของออกมาจากมิติมากมายตามรายการที่เพื่อนของหลี่เหว่ยสั่งเอาไว้ พอเอาออกมาเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ว่าจ้างคนให้แบกของไปส่งที่สถานีรถไฟ รออีกฝ่ายได้รับของหลังจากนั้นก็จะส่งเงินมาจ่ายค่าของโจวลี่อินทำธุระเสร็จแล้วก็ขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน ไม่นานรถก็มาถึง หญิงสาวเดินลงจากรถก็ต้องชะงักเมื่อเจอเข้ากลับหนิงเหมย โจวลี่อินทำเป็นมองไม่เห็น กำลังจะเดินผ่านหนิงเหมยไป แต่อีกฝ่ายก็ร้องเรียกพร้อมกับเข้าไปจับแขนเรียวเอาไว้"เธอมาที่นี่ทำไม" โจวลี่อินเอ่ยถามเสียงแข็งก่อนจะสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุมของหนิงเหมย"คือว่าฉันอยากจะมาขอยืมเงินน่ะ" หนิงเหมยเอ่ยบอกถึงความต้องการของตนเองออกไปทันที ความจริงแล้วเธอก็ไม่อยากจะทำแบบนี้ แต่เพราะไม่มีทางออกจริงๆ ก็เลยต้องบากหน้ามาขอยืมเงินจากโจวลี่อิน"ฉันไม่มีเงินมากถึงขนาดให้ใครยืมหรอก กลับไปซะเถอะ" โจวลี่อินบอกปัดอย่างไร้เยื่อใย เรื่องอะไรเธอจะต้องให้คนที่เกลียดเธอยืมเงินด้วย"แต่ว่าฉันจำเป็นจริงๆ นะ ถ้าหากว่าไม่ได้เงินกลับไปฉันต้องตายแน่ๆ" ก่อนหน้านี้เธอโดนไล่ออกจากงานเพราะทำงานผ

หลี่เหว่ยเห็นภรรยาต้องไปขายของที่ตลาดมืดทุกวันก็รู้สึกสงสาร วันนี้ชายหนุ่มจึงออกจากบ้านเพื่อไปใช้โทรศัพท์ที่ศูนย์บริการ ชายหนุ่มโทรหาเพื่อนสนิทที่กองทัพ ตอนแรกว่าจะขอความช่วยเหลือแต่พอได้ยินว่ากองทัพกำลังขาดแคลนอาหาร ชายหนุ่มจึงคิดว่าเป็นโอกาสดีที่เขาจะหาเงินได้จากเรื่องนี้ หลี่เหว่ยจึงลองเสนอความคิดของตนเองให้เพื่อนฟังว่าเขานั้นจะหาทางส่งเสบียงอาหารไปให้แต่ของที่หายากอาจจะมีราคาแพงนิดหน่อย เพื่อนชายหนุ่มได้ฟังก็ดีใจมากบอกเพียงว่าถ้ามีอาหารส่งมาให้เขาก็พร้อมที่จะจ่ายหลี่เหว่ยจึงบอกกับเพื่อนว่าจะโทรไปแจ้งความคืบหน้าอีกทีเมื่อหาเสบียงอาหารได้ หลังวางสายจากเพื่อนชายหนุ่มก็เดินไปรอรถประจำทาง ระหว่างยืนรอรถอยู่นั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหา"ใช่พี่เหว่ยไหมคะ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจว่าจะใช่คนที่ตนเองรู้จักหรือไม่ เพราะเธอก็ไม่ได้เจออีกฝ่ายมานานแล้วหลี่เหว่ยมองคนตรงหน้าก่อนจะพยายามนึกว่าเคยรู้จักหญิงสาวมาก่อนไหม แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก ชายหนุ่มจึงตอบรับว่าตนเองนั้นคือหลี่เหว่ยก่อนจะเอ่ยถามกลับว่าหญิงสาวเป็นใคร"ฉันถิงถิงไงคะ เคยเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของพี่เหว่ย" หญิงสาวเอ่ยแนะ

ผ่านไปสองสามวันอาการไข้ของซูเซียวก็เริ่มทุเลา ทำให้หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วให้อ้ายเสินไปหาหนังสือมาให้ตนเองอ่าน สตรีร่างบางนั่งอยู่บนเตียงเตา มือบางถือหนังสือเกี่ยวกับพวกยาสมุนไพร นางชอบอ่านตำราเกี่ยวกับยาถึงได้พอมีความรู้ติดตัวมาบ้างอีกทั้งชาติที่แล้วนางยังได้เรียนรู้เรื่องยาสมุนไพรกับหมอหลวงที่เก่งกาจอย่างหมอหลวงฮวง"คุณหนูเจ้าคะ" อ้ายเหม่ยเดินเข้ามาในห้องก่อนจะไปหยุดยืนหน้าเตียงที่ซูเซียวนั่งอยู่แล้วเอ่ยเรียกเสียงเบาเพราะกลัวว่าจะทำให้ซูเซียวอารมณ์เสียที่ตนเองเข้ามารบกวนการอ่านหนังสือ"มีอะไรหรือ" ซูเซียวได้ยินเสียงเรียกก็เอ่ยถามพร้อมกับลดหนังสือในมือลง รู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อยที่มีคนเข้ามารบกวนการอ่านหนังสือของตน นางคิดว่าช่วงที่ป่วยจะได้ใช้ชีวิตเงียบๆ ไม่ต้องมีคนมารบกวน แต่ดูเหมือนสวรรค์จะไม่เป็นใจถึงได้ส่งใครบางคนมาหานาง"คุณหนูสี่มาเยี่ยมคุณหนูเจ้าค่ะ คุณหนูต้องการพบหรือไม่เจ้าคะ" คุณหนูสี่หรือซูเมิ่งเป็นบุตรสาวลำดับที่สี่ที่เกิดจากหญิงคณิกา หลังจากหญิงนางนั้นคลอดลูกได้ไม่นานก็เสียชีวิตปล่อยให้ซูเมิ่งถูกเลี้ยงดูโดยแม่นม ในสายตาคนอื่นชีวิตของหญิงสาวช่างอาภัพนัก ด้วยความที่มีม

ภายในตำหนักเย็นอันห่างไกลไร้ผู้คน ซูเซียวรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงฝนตกกระทบลงบนลงคา บนหลังคาที่มีรอยรั่วทำให้น้ำหยดลงมาโดนร่างบอบบางที่ถูกมัดเอาไว้ หญิงสาวรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก ภายในห้องได้กลิ่นคาวของเลือดตลบอบอวลไปทั่ว เสียงประตูห้องถูกเปิดออกทำให้ซูเซียวต้องลืมตาขึ้นมามอง จึงเห็นว่าเป็นเสิ่นซิ่วอิงอีกแล้วที่เดินเข้ามา นางไม่ได้มาเพียงคนเดียวแต่ยังมีขันทีเดินตามมาสองคนเสิ่นซิ่วอิงไม่ได้มาที่นี่สามวันไม่คิดว่าจะได้มาเห็นสภาพน่าสมเพชของคนตรงหน้า หญิงสาวเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของซูเซียวก่อนจะไล่มองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าฝ่าบาททรงมาเห็นอดีตชายาของตนเองมีสารรูปเช่นนี้แล้วจะรู้สึกเช่นไร"เจ้ามาที่นี่ทำไม" ซูเซียวเอ่ยถามออกมาด้วยความโกรธ นางอยากจะเข้าไปกระชากผมของคนตรงหน้าแล้วถามเสียงดังๆ ว่ายังเป็นคนอยู่หรือเปล่าถึงได้ทำร้ายลูกของนางได้ลงคอ แต่นางก็คิดว่ามันคงไม่มีประโยชน์ที่จะไปเอ่ยถามกับคนไร้หัวใจเช่นเสิ่นซิ่วอิง"ข้าบอกแล้วไงว่าจะมาเล่นสนุกกับเจ้าอีก แล้ววันนี้ข้าก็จะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง" เสิ่นซิ่วอิงเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะยกมือขึ้นโบกส่งสัญญาณให้ขันที่ท

ภายในวังหลวงขนาดใหญ่เป็นสถานที่สตรีมากมายต่างใฝ่ฝันอยากจะเข้ามาเป็นสนมของฮ่องเต้ ถ้าหากว่าโชคดีก็จะได้เลื่อนขั้นสูงทำให้ครอบครัวมีหน้ามีตา แต่บางคนก็ต้องมาจบชีวิตลงในตำหนักเย็น ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือซูเซียว ก่อนหน้านี้นางเป็นชายาเอกขององค์ชายรองกัวเจียอี นางกับเขาเคยเจอกันในงานเลี้ยงชมบุปผา เขาตามเกี้ยวนางอยู่นานจนทำให้นางหัวใจสั่นไหวจนตกหลุมรัก หลังจากที่นางได้สมรสกับเขา ครอบครัวของนางก็สนับสนุนเขาเพื่อที่จะให้ชายหนุ่มได้ขึ้นเป็นใหญ่ แต่พอทุกอย่างสำเร็จเขาได้เป็นฮ่องเต้ครอบครองบัลลังก์สิ่งที่นางไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเขาใส่ความทำให้ตระกูลของนางต้องโทษประหารทั้งตระกูล ส่วนนางก็ถูกกักขังอยู่ในตำหนักเย็นอันซ่อมซอ ส่วนสาวรับใช้ทั้งสองคนที่เคยติดตามนางก็โดนฆ่าตาย ตอนนี้ในตำหนักเย็นจึงมีแค่นางที่ถูกมัดเอาไว้"ข้าต้องการพบกัวเจียอี" ซูเซียวร้องตะโกนจนน้ำเสียงแหบแห้งแต่ก็ไม่สามารถเรียกความสนใจจากคนที่เฝ้าประตูได้ ทำไมเขาถึงได้โหดร้ายกับนางเช่นนี้ ก่อนนี้ไม่ใช่เขาหรอกหรือที่พร่ำบอกรักนางอย่างนั้นอย่างนี้ จะอยู่ไม่ได้ถ้าหากขาดนางไป เขาบอกว่านางสำคัญกว่าทุกอย่างแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการได้ขึ้นนั่