บทที่ 223

ชื่อเสียงของมู่หรงยิ่นในเมืองลั่วโด่งดังเกินไป สามารถกล่าวได้ว่าไม่มีใครไม่รู้จัก ไม่มีใครไม่เคยได้ยิน แต่เธอปรากฏตัวในที่สาธารณะน้อยเกินไป คนที่เคยเห็นเธอจึงมีไม่มากนัก

หลินหยี่โม่สงสัยอย่างมาก แอบมองไปทางห้องน้ำทีหนึ่ง เห็นหลินหยางยังคงอาบน้ำอยู่ หลังต่อสู้ทางความคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจรับโทรศัพท์ หยิบมาวางแนบหู

“คุณหลิน ตื่นหรือยังคะ?”

แม้คำสรรพนามที่มู่หรงยิ่นใช้เรียกหลินหยางจะธรรมดาอย่างมาก ทว่าหลินหยี่โม่ก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอจึงฟังออกถึงความไม่ธรรมดาในน้ำเสียง

“เขากำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ ถ้าคุณมีธุระกับเขา อีกครู่ค่อยโทรมาอีกครั้งนะคะ”

แม้หลินหยี่โม่จะตัดสินจากเสียงไม่ได้ว่า นี่ใช่หญิงสาวที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองลั่วหรือไม่ แต่เธอกลับได้กลิ่นของศัตรูหัวใจแล้ว จึงพูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ที่คฤหาสน์ตระกูลมู่หรง มู่หรงยิ่นกำลังยืนอยู่ที่ระเบียงห้องนอน เดิมอารมณ์ดีอย่างมากจึงคิดจะโทรคุยเล่นหลินหยางเสียหน่อย ทว่าในโทรศัพท์กลับมีเสียงผู้หญิงดังออกมาแทน

สีหน้าของมู่หรงยิ่นจึงเปลี่ยนไปในฉับพลัน ดึงมือถือจากข้างหูมาดูครั้งหนึ่ง จนมั่นใจว่าตนเองไม่ได้โทรผิด และตอนนี้ก็เพิ่งแปดโ