เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 13
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-04 10:56:22"ฉันคิดว่าวันนี้คุณไม่ได้เข้ามาที่ทำงาน"
"รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เข้า"
"ก็..เอ่อ..ก็.." ทีแรกเธอยังมีท่าทีประหม่าอยู่ แต่ผ่านไปเพียงชั่วพริบตาหญิงสาวก็มีปฏิกิริยาใหม่ "ก็ฉันมองหาคุณจนทั่วเลยไงคะ" ออมสินไม่พูดเปล่ายังเอื้อมมือไปแตะหน้าอกของอีกฝ่าย แล้วก็ใช้นิ้วเรียวกรีดต่ำลงมาตามร่องหน้าอกจนมาหยุดอยู่ร่องสะดือ
ส่วนทางด้านเจ้าเวหาทำแค่ยืนอยู่นิ่งๆ สายตาเอาแต่จับจ้องมองริมฝีปากเข้ารูปนั้น
"อุ๊ยเสี่ยขา.." ตอนที่เธอกำลังจะขยับมือออกก็ถูกมือหนาอีกฝ่ายโอบรัดเอวบางดึงกระชับเข้ามาจนชิดร่าง "ใจเย็นก่อนสิคะ" ออมสินรีบเบือนหน้าหลบริมฝีปากที่กำลังโน้มลงมาหา
"เธอบอกว่าขอเวลาฉันก็ให้แล้ว.."
"แต่"
"แต่อะไร"
"ออมสินยังไม่มั่นใจในตัวเสี่ยเลยค่ะ"
"ยังจะไม่มั่นใจอยู่อีกเหรอ ฉันเสนอให้เธอทุกอย่างเท่าที่ผู้หญิงต้องการแล้ว"
"ออมสินกลัวว่าถ้าเสี่ยได้แล้ว เสี่ยก็จะทิ้งขว้าง"
"ถ้าถึงตอนนั้นฉันจะให้เธอไปตั้งตัว"
แบบนี้สินะไอ้พวกเสี่ยเลี้ยงเด็ก คิดว่าฉันจะสนใจหรือไง ขอแค่ให้ชนะเพื่อนที่ชอบเอาชนะเราก็พอแล้ว
"ออมสินจะเอาเรื่องนี้ไปพิจารณาดูอีกทีค่ะ แต่คืนนี้ออมสินขออะไรเสี่ยสักอย่างก่อนได้ไหมคะ"
"ว่ามาสิ"
"ออมสินอยากควงเสี่ยออกไปนั่งดื่มข้างนอก และออมสินก็จะ Entertain เสี่ยเองค่ะ"
"หือ?" ถ้าเป็นแบบนี้เขาก็มีแต่ได้กับได้น่ะสิ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ยั่วให้เขาอยากเฉยๆ งั้นเหรอ เพราะถ้าเธอยั่วต้องการเงินทองหรือสิ่งของจากเขา เขาก็เป็นคนเสนอให้แล้วแต่เธอก็ยังคงทำอิดออด "ได้สิ"
"เดี๋ยวฉันจะให้ใครเปิดห้องพิเศษแล้วกัน"
"ไม่ต้องค่ะ"
"ทำไม"
"ออมสินอยากไปนั่งดื่มด้านนอก" ที่เธอชวนเขาออกไปนั่งดื่มข้างนอกจะได้ทำให้เมญ่าเห็น จะได้ปิดเกมนี้สักที
พอเขาเปิดประตูห้องเธอก็รีบเดินตามออกมา จนลืมหยิบเอาเสื้อแจ็คเก็ตที่วางอยู่โต๊ะ
"อยู่ทางนั้นไง" ไอเดียเห็นว่าออมสินไม่ออกมาจากห้องน้ำเลยไปดู พอไม่เห็นเพื่อนอยู่ที่นั่นเลยออกมาบอกเพื่อนให้ช่วยกันตามหา แต่พอการ์ตูนมองไปก็เห็นว่าออมสินเดินควงแขนเสี่ยคนนั้นมา
"นั่น ใช่เสี่ยเวหาไหม"
"ใช่" การ์ตูนและไอเดียเห็นว่าออมสินเดินควงเสี่ยเวหาออกมา ทั้งสองถึงกับหันไปมองดูเมญ่าแทบจะพร้อมกัน
"ดะ เดี๋ยวก่อนสิเมญ่า" ไอเดียรีบขวางเมญ่าที่กำลังจะเดินตรงไปหาออมสินไว้
"เธอจะขวางฉันทำไม"
"แล้วเธอจะเข้าไปทำไม แค่นี้มันก็รู้แล้วหรือเปล่าว่าใครแพ้ใครชนะ"
"ฉันยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ วันนี้ฉันยังไม่ได้เข้าหาตัวเสี่ยเลย"
"เธอยังไม่เข้าแต่ออมสินเข้าถึงตัวเสี่ยแล้ว แถมดูพวกเขาสองคนสิสนิทสนมกันมากด้วย"
"แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องลองเข้าไปหาเสี่ยดูก่อน"
"นั่นพี่เวย์นี่" พริ้มมองไปดูกลุ่มของเมญ่าเห็นว่ากลุ่มนั้นกำลังมองไปอีกทางหนึ่งเลยมองตามสายตาไป และก็เห็นว่าเจ้าเวหาพี่ชายต่างสายเลือดที่เพื่อนชอบพูดถึงอยู่บ่อยๆ กำลังนั่งโอบกอดผู้หญิงที่ไหนอยู่ไม่รู้
"พี่เวย์จริงๆ ด้วย แล้วนั่นผู้หญิงที่ไหน"
"อยากรู้ว่าผู้หญิงที่ไหนก็เข้าไปดูสิ"
พอมีเพื่อนสนับสนุนเชอรี่ก็รีบเดินตรงไปที่โต๊ะ
"พวกนั้นทำไมไปยืนอยู่โต๊ะนั้น" การ์ตูนมองไปก็เห็นว่าเชอรี่และพริ้มเดินเข้าไปโต๊ะที่ออมสินนั่งอยู่
เมญ่าที่กำลังจะเดินไปเหมือนกันก็เลยหยุดดูสถานการณ์ก่อน
"พี่เวย์คะพี่มาแล้วทำไมไม่ออกมาหาเชอรี่ล่ะคะ" หลังจากที่พูดกับเจ้าเวหาจบเชอรี่ถึงได้มองไปดูหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา "เธอ?!"
"มาแล้วหรือเรา"
"ทำไมพี่ถึงนั่งอยู่กับมันได้ล่ะคะ"
"พูดไม่เพราะเลยนะ"
ไม่ใช่แค่เชอรี่หรอกที่ตกใจว่าคนที่นั่งอยู่กับเจ้าเวหาคือใคร ออมสินก็ตกใจเหมือนกันไม่คิดว่าแม่สตอเบอรี่นี่จะรู้จักกับเสี่ยเจ้าของที่นี่ด้วย
"ขอโทษค่ะก็เชอรี่ไม่คิดว่าพี่จะรู้จักกับผู้หญิงคนนี้"
"เรารู้จักกันเหรอ" เจ้าเวหาแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าทั้งสองรู้จักกัน
"ไม่รู้จักหรอกค่ะ"
"ไม่รู้จัก?"
"ก็ยังไม่รู้จักเท่าไรนี่คะ เพิ่งเจอกันแค่สองวันเอง"
"พี่ลืมไปว่าพวกเราเข้าเรียนรุ่นเดียวกัน คณะเดียวกันด้วยนี่"
คณะเดียวกัน? ออมสินสงสัยคำพูดของเจ้าเวหา เข้าเรียนรุ่นเดียวกันยังพอเข้าใจได้เพราะวันนั้นเมญ่าก็ได้พูดออกมาอยู่ แต่ไม่ได้บอกว่าเรียนคณะไหน แถมยังรู้อีกว่าเรียนคณะเดียวกับแม่สตอเบอรี่นี่ด้วย
"ทำไมต้องโอบกอดมันไว้ขนาดนั้นด้วยคะ" ขนาดพูดกับเธอยังไม่ปล่อยมือที่โอบไหล่แม่นั่นเลย
"ที่รักคะ ดื่มน้ำหน่อยสิคะ" ออมสินเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำก่อนจะยกมันมาแนบกับริมฝีปากของเขา
"ที่รัก?" เชอรี่และพริ้มหันมองหน้ากันตอนที่ได้ยินออมสินเรียกเจ้าเวหาว่าที่รัก
"ที่รัก??" และไม่ใช่แค่สองสาวนั้นที่ได้ยิน เพื่อนของเธออีกสามคนที่เดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ ก็ได้ยินเช่นกัน
"อ้าวไอเดีย การ์ตูน เมญ่า มานั่งด้วยกันสิ" เข้าแผนของออมสินเป๊ะเลย
จังหวะนั้นเจ้าเวหากำลังจะขยับมือออก เพราะเพื่อนของเธอกำลังจะเดินเข้ามานั่งด้วย แต่ออมสินก็รีบรั้งมือเขาไว้ก่อน
"สวัสดีค่ะ" ไอเดียและการ์ตูนเดินเข้ามาก็กล่าวคำสวัสดีก่อน
"นั่งด้วยกันสิ" เจ้าเวหาเลยชวนให้เพื่อนของเธอนั่งร่วมโต๊ะ
"หึ!!" เชอรี่เห็นภาพนั้นแล้วก็ไม่ชอบเอามากๆ เธอกระแทกเสียงสูงใส่ก่อนจะกระทืบเท้าเดินออกไปเลย
"รอก่อนสิเชอรี่" พริ้มรีบวิ่งตามหลังเพื่อนออกมา "อย่าบอกนะว่าเธอจะยอมให้พวกนั้นคาบไปแดก"
"ฉันไม่ยอมอยู่แล้ว"
"ทำไมเธอต้องออกมาด้วย"
"ก็ไม่เห็นหรือไง!" ใครจะไปทนดูภาพบาดตาบาดใจแบบนั้นได้ล่ะ "คอยดูนะฉันจะไปฟ้องคุณปู่"
"ที่รักคะ ดื่มหน่อยไหมคะ" ออมสินหยิบแก้วเหล้าที่พนักงานเพิ่งชงเสร็จยกมาจ่อที่ปากให้กับเขา "เดี๋ยวออมสินป้อนนะคะ"
การ์ตูนและไอเดียมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม ส่วนเมญ่าตอนนี้ใบหน้าบอกบุญไม่รับเลย
"เสี่ยคะ" ไม่ได้เธอจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้ เมญ่าลุกจากเก้าอี้ที่นั่งก่อนหน้าแล้วขยับไปนั่งข้างเจ้าเวหา แต่เมญ่ายังไม่ทันได้ทำอะไรออมสินก็หักดิบก่อน...
"เสี่ยคะ ออมสินขอถามเรื่องโทรศัพท์หน่อยได้ไหมคะ" เจ้าเวหาที่กำลังหันไปมองดูว่าเมญ่าเรียกทำไม เขาเลยหันกลับมามองออมสินที่ถามเรื่องโทรศัพท์
"โทรศัพท์อะไร"
"เอ่อ.. ฉันลืมไปเลยว่าต้องรีบกลับบ้าน" เมญ่ารีบลุกจากโซฟาที่เพิ่งนั่งลงเมื่อครู่ ก่อนจะรีบเดินออกไปกลัวว่าเรื่องนั้นจะถูกเปิดเผย ..เล่นแบบนี้ใช่ไหมออมสินเธอได้เห็นดีกับฉันแน่
"หึหึ" ออมสินหันไปขำกับเพื่อนอีกสองคน แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเรื่องโทรศัพท์นั่นเมญ่ากุเรื่องขึ้นมา
"เรื่องโทรศัพท์อะไร" แต่เจ้าเวหายังสงสัยว่าเธอจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องโทรศัพท์
"เอ่อ..เปล่าค่ะไม่มีอะไร"
"อยากได้โทรศัพท์เหรอ"
"เสี่ยจะซื้อให้เหรอคะ"
"อยากได้รุ่นไหนล่ะ"
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 14
พ่อคนใจป้ำแค่พูดถึงเรื่องโทรศัพท์จะซื้อให้เลยเหรอ ถล่มเลยดีไหมเนี่ย ..ไม่ได้นะออมสิน ถ้ารับโทรศัพท์จากเขา เขาต้องหาเรื่องเคลมเธออีกแน่เลย"ขอบคุณมากนะคะเสี่ย" ออมสินพนมมือไหว้แนบลงกับแผ่นอกของอาเสี่ยที่โอบร่างเธออยู่ ก่อนจะหันไปกระพริบตาส่งสัญญาณบอกเพื่อนและเพื่อนทั้งสองก็รู้ว่าออมสินส่งสัญญาณบอกอะไร "เราสองคนขอตัวก่อนนะคะ" พูดแค่นั้นไอเดียและการ์ตูนก็รีบลุกออกไปเลยออมสินหาจังหวะที่จะลุกตามเพื่อน แต่พอเธอขยับกายก็ถูกมือหนารัดเอวไว้แน่น"ยังไม่บอกเลยว่าอยากได้รุ่นไหน""ออมสินขอคิดดูก่อนค่ะ ถึงแม้ว่าครอบครัวของออมสินจะหาเช้ากินค่ำแต่แม่ก็สอนว่าอย่ารับของใครฟรีๆ""เธอก็ตอบแทนฉันสิ"ว่าแล้วบ้ากามแบบมันคงไม่ยอมให้ฟรีๆ แน่ "ออมสินถึงได้ขอคิดดูก่อนไงคะ เสี่ยคะออมสินขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ" เธอไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาตก็แกะมือเขาออก จังหวะที่ออมสินลุกขึ้นเจ้าเวหาก็ส่งสัญญาณบอกลูกน้องให้ตามเธอไป และออมสินก็เห็นว่าลูกน้องของเขาเดินตามมายังไงวันนี้เราต้องรอดออกไปให้ได้ หวังว่าพวกนั้นคงไม่ทิ้งเราไว้ที่นี่คนเดียวหรอกนะ จะเดินไปทางที่ไม่ใช่ห้องน้ำก็ไม่ได้เพราะคนของเขาเดินตามมาพอเข้ามาถึงห้องน้ำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 15
"ใครเอาอาหารเข้ามาทานข้างในเหรอ" อาจารย์ใบเฟิร์นหันไปถามคนที่รายงานเมื่อครู่"ออมสินค่ะ" เชอรี่ยืนขึ้นแล้วก็ชี้ไปทางออมสิน"ใครชื่อออมสินจ๊ะลุกขึ้นหน่อย" ให้นักศึกษาแนะนำตัวแล้วก็จริง แต่นักศึกษาเยอะขนาดนี้อาจารย์ก็ยังคงจำได้ไม่หมด"ออมสินเธอแอบเอาอะไรเข้ามาทานหรอ" ไอเดียและการ์ตูนที่นั่งอยู่ข้างๆ ต่างก็ตกใจ"เปล่านี่" ออมสินลุกขึ้นแบบงงๆ"จะเปล่าได้ยังไงค้นดูกระเป๋าก็รู้ค่ะ" เชอรี่ยังคงกัดไม่ยอมปล่อย"ถ้างั้นอาจารย์ขอดูกระเป๋าหน่อย"ออมสินยอมส่งกระเป๋าให้กับอาจารย์ พอกระเป๋าถูกเปิดออกก็เห็นว่ามีถุงอาหารอยู่ในนั้นโอ๊ยเราลืมไปได้ยังไงเนี่ยลืมเสียสนิทเลย ทีแรกว่าจะเอามาทิ้งแต่พอได้คุยกับเพื่อนแล้วลืมเลย"เราไม่รู้กฎของที่นี่เหรอห้ามพกอะไรเข้ามาทานในห้องเรียน""คือว่าออมสินไม่ได้พกเข้ามาค่ะ" จะอธิบายยังไงดีล่ะพูดไปก็คงไม่มีใครเชื่อ"ถ้าเธอไม่ได้พกแล้วอะไรอยู่ในกระเป๋า" เพื่อนกลุ่มอื่นพูด"ออมสินไม่ได้จะพกมากินในห้องเรียนค่ะ เมื่อเช้านี้ยืนกินหน้าโรงเรียนมันเหลือเลยคิดว่าจะเก็บไว้กินช่วงเที่ยง" เอาวะเรียกความสงสารสักหน่อยเผื่อรอด"เก็บไว้กิน?" เพื่อนหลายคนต่างก็หันมองมา นี่เธอจนขนาดต้องเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 16
"อาบน้ำแล้วก็ลงมาทานข้าวนะลูก เดี๋ยวพ่อก็คงกลับแล้ว""ค่ะ""เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น""รถติดน่ะสิคะ อยากหาหอพักใกล้มหาวิทยาลัยจังเลยค่ะแม่""พ่อไม่ยอมหรอก""รู้ค่ะว่าพ่อคงไม่ยอมแม่ลองคุยให้หน่อยนะคะ" จะใช้เวลา 2-3 ชั่วโมงในการเดินทางกลับบ้านแบบนี้ทุกวันมันก็แย่ กว่าจะเรียนจบอีกตั้งหลายปี เหนื่อยกับการเรียนการเดินทางยังไม่พอเหนื่อยกับเพื่อนร่วมห้องด้วยสุดจะทนแล้วออมสินขึ้นห้องไม่นานแม่บ้านก็ไปตามลงมาทานข้าวเพราะพ่อของเธอกลับมาถึงแล้ว"การเรียนเป็นยังไงบ้าง วันนี้เรียนวันแรกใช่ไหม""ใช่ค่ะ"และพ่อของเธอก็ถามอะไรอีกหลายอย่าง ออมสินตอบทุกอย่างเพราะเธอเตรียมคำตอบมาแล้ว ทุกอย่างที่เธอตอบพ่อมีแต่เรื่องดีๆ ซึ่งขัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ มากหลังทานข้าวเสร็จเธอก็กลับขึ้นมาบนห้อง พอทิ้งตัวนอนลงบนเตียงก็หลับยาวจนถึงเช้าเลยต้องไปเรียนอีกแล้วเหรอเนี่ย นี่แค่เข้าเรียนวันที่สองเองนะยังรู้สึกเซ็งขนาดนี้ ..สิ่งที่ทำให้เซ็งมากคือเมญ่าเปลี่ยนไป ตอนนี้เธอไปอยู่ฝั่งตรงข้าม ออมสินอดคิดไม่ได้ว่าที่เพื่อนแตกหักกัน คงเพราะเรื่องที่เธอชนะการพนัน แต่จะให้เธอยอมแพ้ตลอดเลยหรือไง เพราะเมญ่านิสัยแบบนี้แหละออมสิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 17
ร้านอาหารที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย.."พี่ยังจำได้อยู่อีกเหรอคะว่าน้องชอบอะไร" เชอรี่ยิ้มหน้าบานเลยตอนเห็นเจ้าเวหาสั่งอาหารมาให้"ทานข้าวด้วยกันทีไรเราก็ชอบสั่งของพวกนี้ไม่ใช่เหรอ""รักพี่เวย์จังเลยค่ะ"ผ่านไปไม่นานอาหารก็ถูกยกมาบริการ"เชอรี่อยากจะถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ""ถามอะไร""พี่รู้จักกับผู้หญิงคนนั้นนานหรือยังคะ" เชอรี่เริ่มเข้าเรื่องที่อยากจะคุยวันนี้"ผู้หญิงคนไหน""คนที่อยู่คลับของพี่คืนนั้นไงคะ" ชายหนุ่มที่กำลังจะตักข้าวใส่ปากหยุดเล็กน้อย "ถามทำไม""พี่ไม่สงสัยอะไรเลยเหรอคะ"ถ้าพูดเรื่องสงสัยเขาสงสัยเต็มไปหมดเลย เพราะเธอทำอะไรก็น่าสงสัยไปหมด "เราอยากพูดอะไรก็พูดมาสิ""เชอรี่จะไม่อ้อมค้อมแล้วนะคะ ผู้หญิงคนนั้น.."เย็นวันนั้นหลังเลิกเรียน.."ไทเป"ไทเปที่กำลังเก็บของจะกลับบ้านหันไปมอง"เมื่อวานขอบใจมากนะที่ไปส่งเพื่อนเรา วันนี้ฝากเพื่อนกลับด้วยอีกได้ไหม""ได้สิ" ตอบแค่นี้ไทเปก็หันไปเก็บของต่อ"ออมสินไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพวกเรากลับกันเอง" ไอเดียว่าจะห้ามตั้งแต่ตอนเรียกไทเปแล้วแต่ห้ามไม่ทัน"ไหนๆ ก็กลับทางเดียวกันแค่แวะส่งนิดเดียวเอง""เกรงใจเขา เธออย่าทำแบบนี้อีกนะ""ก็ฉันไม่อยากให้พว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 18
ออมสินออกมาก็เรียกรถแท็กซี่ให้พากลับไปที่โรงแรม เธอควรจะรู้ตัวแต่แรกแล้วว่าไม่มีทางสู้พ่อได้ ในเมื่อเธอยังคงใช้เงินของท่านอยู่โรงแรมกับคลับของพี่สาวอยู่ไม่ไกลกันมาก ไม่นานก็กลับมาถึง"สวัสดีครับปู่""มานั่งตรงนี้สิ เดี๋ยวปู่จะแนะนำให้รู้จักกับคนสำคัญ""ครับ" คิดไว้แล้วเชียวว่าปู่ต้องมีแผนจะให้เขาดูตัวกับใครอีกล่ะ"ท่านนี้ก็คือคุณอรรจน์""สวัสดีครับ" เขาไม่รู้หรอกว่าคนที่คุณปู่อยากให้รู้จักเป็นใคร แต่ดูแล้วคงเป็นนักธุรกิจ แต่ส่วนมากปู่ก็แนะนำให้รู้จักกับบรรดานักธุรกิจทั้งหลายนั่นแหละ"นี่หรือครับคือตาเวหา""ใช่แล้ว""เคยได้ยินแต่ท่านพูดถึง วันนี้ได้เจอตัวจริงสักที" อรรจน์มองหน้าเด็กหนุ่มก็รู้สึกคุ้นหน้า เหมือนเคยเจอที่ไหน แต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะดูอีกฝ่ายจะไม่รู้จักท่าน คิดว่าตัวเองคงจำคนผิดที่อรรจน์คุ้นหน้าเจ้าเวหาเพราะเขาไปร่วมงานแต่งทรงอัปสรลูกสาวคนโตของท่านด้วย แต่เขาก็เป็นคนแบบนี้ไม่ค่อยชอบเสนอหน้า ไปร่วมงานแต่งก็อยู่แค่มุมของตัวเองที่ทางเจ้าภาพจัดไว้ให้ส่วนเจ้าเวหาจำท่านไม่ได้เลยเพราะไม่ได้สนใจใครเลยในงานนั้น"ออมสิน" อรรจน์มองทางเข้าตลอดว่าลูกสาวจะมาถึงตอนไหน พอเห็นว่าลูกสาวเดินเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 19
"ฉันบอกให้เธอหยุดไง""ทำไมฉันต้องหยุด""ทำไมงั้นเหรอ ไม่เห็นหรือไงว่าตัวเองเหยียบน้ำกระเด็นใส่ฉัน""ไม่เห็น""ก็แหกตาดูซะสิ" ออมสินไม่พูดเปล่ายังกระชากร่างของคนที่หันหนีไปทางอื่นแบบไม่สนใจให้หันกลับมามองเธอ"โอ๊ยนี่เธอจะหาเรื่องฉันเหรอ!""ใครหาเรื่องใครก่อนกันแน่""แล้วเธอมีหลักฐานเหรอว่ารถที่เหยียบน้ำกระเด็นใส่คือรถฉัน"ได้ยินเชอรี่พูดออมสินถึงได้หันไปมองว่าแถวนั้นมีกล้องวงจรปิดไหม"ไม่ต้องหาหรอกไม่มี""กล้องรถเธอก็มี""กล้องรถฉันเสียพอดีเลย.. และก็เอามือสกปรกของเธอออกจากตัวฉันด้วย" เชอรี่กระชากมือของออมสินออก จังหวะนั้นเล็บของออมสินที่เพิ่งทำมาเมื่อวานขูดกับผิวของเชอรี่จนเป็นรอยแผล "โอ๊ย เธอทำร้ายร่างกายฉันเหรอ""ฉันทำอะไร""เห็นไหมเป็นแผลเลย""มีหลักฐานเหรอว่าฉันเป็นคนทำ""นี่แก!!""หึหึ""นายขำอะไรครับ""มึงดูจะสนใจกูจังเลยนะ แล้วนี่เมื่อไรมึงจะลงไป""นายต้องเป็นคนลงไม่ใช่เหรอครับ""รู้สึกว่ามึงจะพูดเยอะเกินไปแล้วนะ""ขอโทษครับ""ขับรถไปส่งกูหน้าตึก""ครับ"ในห้องเรียนของออมสิน.."ออมสินทำไมเธอเป็นแบบนี้" การ์ตูนเห็นเสื้อออมสินที่เลอะเลยถาม"หมาเหยียบน้ำกระเด็นใส่""หมาเหยียบน้ำเน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 20
ก๊อกๆ "ท่านคะน้องออมสินมาแล้วค่ะ" ฝ่ายธุรการมาส่งเธอจนถึงหน้าห้องของอธิการบดี"เข้ามา""เชิญเข้าไปข้างในได้เลยค่ะ""ค่ะ" ออมสินเปิดประตูเข้าไป "สวัสดีค่ะท่าน""ไม่ต้องมากพิธีคนกันเองนั่งสิ""ขอบคุณค่ะ""เราคงพอจะรู้จักปู่บ้างแล้ว""เอ่อ..ค่ะ""เมื่อคืนก่อนที่นัดทานข้าวกับพ่อของเรา""เรื่องนั้นออมสินต้องขออภัยด้วยนะคะ พอดีว่าออมสินติดธุระด่วน""ปู่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย""แล้วท่านอธิการ เอ่อ""เรียกว่าปู่เถอะ""ขออนุญาตนะคะคุณปู่" เธอกล่าวคำขออนุญาตเรียกท่านว่าคุณปู่ ชายชราที่นั่งอยู่พึงพอใจกับเด็กสาวคนนี้มาก ถึงแม้ว่าเธอจะอายุยังน้อยแต่ก็รู้ว่าควรพูดยังไงกับผู้ใหญ่ "ที่คุณปู่ไห้คนไปตามออมสินมา..""ไม่มีอะไรหรอกแค่ปู่อยากทำความรู้จักกับเราไว้"ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อยทีแรกคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องที่เชอรี่ใส่ร้ายเธอว่าเป็นเด็กเสี่ยเลยถูกท่านเรียกมาสอบถาม"ออมสินขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ" ไหนๆ ก็เจอหน้าท่านแล้วถามเลยดีกว่า"หนูจะถามอะไร""ผู้ชายที่นั่งอยู่กับท่านเป็นใครคะ""ตอนที่ไปทานข้าวกันน่ะเหรอ" ท่านคิดว่าเธอต้องถามเรื่องคืนนั้นแน่"ใช่ค่ะ""หลานชายของปู่เอง ชื่อเจ้าเวหา"หลานชายของท่านจริงๆ ด้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 21
"เป็นอะไรไหม""ฉันจะเป็นอะไรล่ะไปดูมอเตอร์ไซค์ก่อนสิ" หญิงสาวรีบแกะมือคนที่ดึงร่างของเธอเข้ามาเมื่อครู่ แต่ก็รู้สึกผิดบ้างที่ยังไม่ได้กล่าวคำขอบคุณเขาเจอาร์รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วไปดูว่าคนขับมอเตอร์ไซค์คันนั้นเป็นยังไงบ้าง"โอ๊ยย เปิดประตูลงมาได้ยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ"ออมสินกำลังจะลงจากรถเธอตกใจเสียงคนขับมอเตอร์ไซค์ตะโกนมาด่า และก็มีมอเตอร์ไซค์อีกหลายคันที่มองอยู่"รออยู่บนรถ" เจ้าเวหาบอกให้เธอรออยู่บนรถแล้วเขาก็เปิดประตูลงฝั่งทางที่ตัวเองนั่ง"เรียกรถพยาบาลหรือยัง""เรียกแล้วครับ""คอยดูนะฉันจะเอาผิดทางกฎหมายให้ถึงที่สุด เห็นว่าขับรถหรูคิดจะเปิดประตูตอนไหนก็เปิด" คนที่บาดเจ็บโมโหโวยวายหนักเลย"ทางเราจะรับผิดชอบทุกอย่าง และจะซื้อรถคันใหม่ให้ด้วย""แล้วร่างกายของฉันล่ะ ถ้าอนาคตเกิดได้รับผลกระทบกระเทือน""เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจากอุบัติเหตุครั้งนี้ ไปรักษาที่โรงพยาบาลที่กำลังจะไปรักษาได้ตลอดเวลา"จบจากเรื่องนั้นเจ้าเวหาก็กลับขึ้นมาบนรถ มองดูเด็กสาวที่เกิดอาการหวาดกลัวจนไม่กล้าลงจากรถ และเขาเพิ่งเคยเห็นเธอกลัวครั้งแรก ผู้หญิงเก่งแบบเธอกลัวเป็นด้วยเหรอ ออมสินมีความฝั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
บทล่าสุด
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 88
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 87
"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ
