เขาเป็นแค่รปภ. ตัวเล็กๆ เงินเดือนแต่ละเดือนก็แค่หมื่นสองหมื่น จะรับผิดชอบยังไงไหวหวังซวี่สีหน้าเปลี่ยน รีบพูดขึ้นว่า “พี่รปภ.ครับ ผมไม่ทันระวังเลยชนเข้าให้ เอ่อ ขอโทษนะครับ……”รปภ. เดินเข้าไปถีบหวังซวี่จนล้มกลิ้ง แล้วพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่สั่นเทา “บัดซบ ที่แท้ก็คือเอ็งสินะ แม่งมาพูดขอโทษจะมีประโยชน์อะไรวะ มึงทำกูเดือดร้อนแล้ว”ถ้าหากสายตาฆ่าคนได้ ไม่รู้ว่าหวังซวี่จะต้องตายไปแล้วกี่ครั้งเนื่องจากฉู่เฉินยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง ตามด้วยรปภ.ที่สายตาล้วนหยุดอยู่ที่ตัวของหวังซวี่ เพราะงั้นในขณะนึงเลยไม่ทันได้เห็นเขา“นาย……นายทำไมทำร้ายคนอื่นแบบนี้ล่ะ” ถังรั่วเวยมองเขาด้วยสายตาโกรธเคืองกัวรุ่ยและเฉินย่าก็รีบเดินเข้าไป ราวกับว่าจะลงมือกับ รปภ.ทำไม รปภ. จะไม่เคยผ่านการต่อสู้มาก่อน คนแค่นี้เขาจะกลัวอะไรเขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเยือกเย็น “อะไรกัน พวกมึงชนรถหรูของแขกพิเศษ ยังคิดจะทำร้ายคนอื่นด้วยงั้นเหรอวะ”“ได้ งั้นพวกมึงคอยดู”เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงก็หยิบมือถือขึ้นมาตามพวก “เหลาหม่า รีบพาพวกสักสิบกว่าคนลงมา ใช่ ที่โรงจอดรถใต้ดิน”พอเห็นเขาตามพวกมา หวังซวี่ก็ยิ่งตื่นตระหนก รีบตะเกียกตะกายยืนขึ้นไม่ส
คำที่รปภ.พ่นออกมาจากปาก ทะลุเข้าหูของทุกคนอย่างชัดเจนไม่เว้นแม้แต่คำเดียววินาทีนั้น!บรรยากาศเงียบสงัดลงทันทีหวังซวี่และคนอื่นๆ ต่างเบิกตากว้าง และตกใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมา นี่……นี่หูของพวกเขามีปัญหารึเปล่านะรถโรลส์-รอยซ์มูลค่ากว่า 500 ล้านคันนี้ เป็นของเจ้าบ้านนอกฉู่เฉินนี่งั้นเหรอจะเป็นไปได้ยังไงคนที่ตั้งสติได้คนแรกคือหวังซวี่ที่พูดออกมาอย่างตะกุกตะกักว่า “พี่รปภ. พี่ไม่ได้จำคนผิดใช่ไหม เจ้าเด็กนี่จะเป็นเจ้าของรถโรลส์-รอยซ์คันนี้ได้ไง”“ใช่ พี่รปภ. เจ้าเด็กนี่เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆของบริษัทเรา เขา……จะมีปัญญาขับรถโรลส์-รอยซ์ได้ยังไง……”เฉินย่าพูดอย่างไม่เชื่อคนที่รับไม่ได้ที่สุดคงจะเป็นถังรั่วเวยแล้วละ เพราะเธอไม่เคยชายตามองฉู่เฉินเสียด้วยซ้ำ เธอคิดว่าฉู่เฉนเป็นแค่คนบ้านนอกที่มีกลิ่นโคลนสาบควาย ไม่คู่ควรกับเธอด้วยเหตุผลนี้ เธอจึงยืนหยัดที่จะให้ถังไห่ซานยกเลิกสัญญาการแต่งงานระหว่างตนกับฉู่เฉินแต่มาวันนี้ฉู่เฉินอยู่ดีๆ ก็เป็นถึงเจ้าของรถโรลส์-รอยซ์คันนี้ จะให้เธอรับได้ยังไงไหวนั่นก็พิสูจน์ได้แล้วว่าสายตาของเธอถังรั่วเวยมีปัญหา“ไร้สาระ!”รปภ.พูดขึ้นอย่างเย็นชา ขี้เกียจที่จะสนใจพ
พูดจบ เขามองไปที่ฉู่เฉินด้วยสีหน้าที่ภาคภูมิใจและพูดว่า "ไม่กลัวที่จะบอกนายหรอกนะ ประกันความเสียหายรถของฉันมีประกันถึงสามล้านบาท ซึ่งมันก็เพียงพอที่จะชดเชยนายแล้วล่ะมั้ง""ฮ่าฮ่าฮ่า!"เฉินย่าและกัวรุ่ยหัวเราะออกมาทันทีราวกับว่าเพิ่งตื่นจากความฝันนอกจากนี้ยังมีคำใบ้แห่งชัยชนะอยู่ที่มุมปากของถังรั่วเวย ใช่แล้ว มีประกันจะกลัวอะไร"จริงเหรอ?" ฉู่เฉินยิ้ม "ถ้าอย่างนั้นนายก็โทรหาบริษัทประกันภัยเร็ว ๆสิ ฉันจะรอ""โทรก็โทร!"หวังซวี่ตะคอกอย่างเย็นชา แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดหมายเลขของบริษัทประกันภัย จากนั้นก็ให้ที่อยู่ไปหลังจากเขาวางสาย ก็หัวเราะแล้วพูดว่า "อยากให้ฉันจ่ายเงินค่าชดเชยนายเองงั้นหรอ? ฝันไปเถอะ""นายช่วยตอบคำถามฉันหน่อยมาได้ไหม?" ฉู่เฉินส่ายหัวและยิ้ม"มีอะไรก็รีบพูดมา" หวังซวี่ตะคอกอย่างเย็นชาฉู่เฉินเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "นายได้ใบขับขี่มาได้ยังไง? นายใช้เงินซื้อมาหรือเปล่าน่ะ?""แก…" หวังซวี่โกรธมาก"ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ตัว" ฉู่เฉินถอนหายใจ หันไปหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านข้างแล้วพูดว่า "นายเตือนเขาหน่อยเถอะ"เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยิ้มเยาะท
ตอนที่ฉู่เฉินกลับมาที่คฤหาสน์ ในห้องมืดสนิท หนิงฉิงเสวี่ยยังไม่กลับมาขณะที่เขากำลังจะโทรหาหนิงฉิงเสวี่ย สายของฉู่เซี่ยงตงก็ดันโทรเข้ามาก่อน "นายน้อย เรื่องที่คุณให้ผมตรวจสอบก่อนหน้านี้มีความคืบหน้าแล้วครับ""ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปหานายเดี๋ยวนี้" ดวงตาของฉู่เฉินเป็นประกายทันทีจากนั้นเขาจึงโทรหาหนิงฉิงเสวี่ย "คุณจะเลิกงานเมื่อไหร่? ผมมีธุระจะออกไปข้างนอก อาจจะกลับดึกนะ""ฉันทำโอทีอยู่ที่บริษัท คุณไปยุ่งเรื่องของคุณเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน" หลังจากที่หนิงฉิงเสวี่ยพูดจบก็วางสายไปฉู่เฉินพยักหน้า ปิดประตูแล้วไปยังตำแหน่งของฉู่เซี่ยงตงในขณะนี้เฟยเสวี่ยกรุ๊ปก็มีแขกที่ไม่คาดคิดเข้ามาเย่จิงสวมชุดลำลองอย่างสง่าหนิงฉิงเสวี่ยยืนขึ้นและพูดด้วยความประหลาดใจ "พี่เย่ พี่มาทำไม? หรือว่ามีข่าวของน้องเสี่ยวสือโถวแล้ว?"พูดจบ หัวใจของเธอก็เต้นแรงน้องเสี่ยวสือโถวสังหารคนตระกูลฉีมากมาย ถ้าถูกจับได้จริง ๆ แล้วตัวเองควรจะทำยังไง?เย่จิงเห็นความตึงเครียดของเธอ ก็หัวเราะเยาะว่า "ใจเย็น ๆ น้องเสี่ยวสือโถวของเธอมีความสามารถมาก ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฆ่าฉีเทียนเหอกับพรรคพวก ก็หายตัวไปแล้ว เราใช้ทุกวิถีทางเพ
"นี่ดูถูกฉันเหรอ?" เย่จิงกลอกตามองเธอแล้วพูดอย่างหยิ่งผยองว่า "ฉันเป็นเทควันโดสายดำขั้นที่เก้า และยังเคยเรียนมวยทหารมาอีกด้วย ปกติชายร่างใหญ่สามหรือห้าคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอกนะ""เหตุผลที่ฉันบอกเธอคือเพื่อให้เธอเตรียมใจเอาไว้ จะได้ไม่ถูกปิดบังอย่างโง่เขลา ไม่ใช่ขอให้เธอไปเสี่ยงกับฉัน""เอาล่ะ แค่นั้นแหละ เธอรีบเลิกงานแล้วกลับไปอยู่กับสามีของเธอเถอะ"หลังจากพูดประโยคนั้นแล้ว เย่จิงก็บิดเอวของเธอแล้วเดินออกจากเฟยเสวี่ยกรุ๊ปไปอีกด้านหนึ่ง ตระกูลจ้าวจ้าวหมิงฮวยรีบเดินเข้าไปในห้องรับแขก มองดูจ้าวเหยียนหัวหน้าตระกูลจ้าวด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแล้วพูดว่า "พ่อ พ่อรีบโทรเรียกผมกลับมาขนาดนี้ มีอะไรเหรอครับ?"เมื่อกี้เขากำลังเล่นกับผู้หญิงอยู่ข้างนอก กำลังสนุกอยู่เลย แต่จ้าวเหยียนก็โทรเรียกเขากลับมาทันทีนี่ให้เป็นใครก็ไม่พอใจแน่นอน"ไอ้โง่ แกก็รู้แต่จะเล่นกับผู้หญิงไปวันๆ จะตายเพราะผู้หญิงไม่ช้าก็เร็ว"จ้าวเหยียนจ้องมองเขาอย่างดุเดือดและพูดว่า "ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าโจวหนานผิงมีหลักฐานว่าตระกูลจ้าวของฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับโศกนาฏกรรมสถานเด็กกำพร้าชิงซานในปีนั้น""โจวหนานผิง?" จ้
เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจมากจนเกินไป มีเพียงฉู่เฉินและฉู่เซี่ยงตงสองคนเท่านั้นที่ออกไปในครั้งนี้ฉู่เซี่ยงตงมีหน้าที่ขับรถและพาฉู่เฉินไปที่ประตูสโมสรส่วนตัวชื่อซิลเวอร์สปริงคลับ"นายน้อย อยู่ที่นี่แหละครับ โจวลิ่วจื่อจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่นี่" ฉู่เซี่ยงตงจอดรถฉู่เฉินพยักหน้าเปิดประตูรถแล้วเดินออกไปชายร่างใหญ่ที่เฝ้าประตูรีบวิ่งเข้ามาในทันทีและพูดอย่างดุดันว่า "ไม่อนุญาตให้จอดรถที่นี่ รีบขับออกไปเดี๋ยวนี้!"ฉู่เฉินพูดอย่างใจเย็น "ให้โจวลิ่วจื่อออกมาพบเรา บอกว่าเรามีเรื่องต้องคุยกับเขา""พวกนายคิดว่าตัวเองเป็นใคร? มีสิทธิ์ให้เจ้าพ่อลิ่วออกมาพบพวกนายด้วยงั้นเหรอ?" ชายร่างใหญ่ยิ้มอย่างเหยียดหยามดวงตาของฉู่เซี่ยงตงเปลี่ยนเป็นเย็นชา และกำลังจะโจมตีฉู่เฉินโบกมือเพื่อหยุดเขาแล้วพูดว่า "บอกเจ้านายของพวกนายซะ ถ้าเขาไม่อยากตาย ควรจะออกมาต้อนรับพวกเราเป็นการส่วนตัวจะดีกว่า""ไอ้หนุ่ม อย่างนายเนี่ยนะ? ทำไมไม่ตักน้ำใส่กระโหลกดูตัวเองล่ะ..." ชายร่างใหญ่ยิ้มอย่างเย็นชาและยื่นมือออกไปผลักฉู่เฉินแต่ว่าวินาทีต่อมา มือของเขาถูกฉู่เฉินจับไว้แน่น ความเจ็บปวดมากให้เขาส่งเสียงร้องเป็นพัก ๆ"
"แล้วถ้าฉันจะไร้ยางอายล่ะ?" โจวลิ่วจื่อยิ้มเย็นชา "ฉู่เซี่ยงตง พลังงานของนายในเมืองหนานเจียงก็ไม่เล็กเลยนะ อยู่ข้างนอก ฉันอาจกลัวนายนิดหน่อยก็ได้ แต่นายอย่าลืมว่าที่นี่เป็นถิ่นของฉัน"ทันทีที่ประโยคนี้ได้ถูกพูดออกมาบอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาก้าวไปข้างหน้าและแสดงมีดอันแวววาวของพวกเขา ราวกับว่าพวกเขากำลังรุมเข้ามาจะฟันชายทั้งสองเป็นชิ้น ๆฉู่เซี่ยงตงปกป้องฉู่เฉินให้อยู่ข้างหลังเขาทันที"ถอยไป!"ฉู่เฉินพูดทันทีฉู่เซี่ยงตงถอยกลับไปข้างหลังเขาดวงตาของฉู่เฉินกวาดไปเหนือชายร่างใหญ่หลายสิบคนที่ถือมีดอยู่ข้างหน้าเขา และเขาก็ได้มองไปที่โจวลิ่วจื่อด้วยสีหน้าปกติ "โจวลิ่วจื่อ ถ้าผมบอกว่า ชีวิตคุณอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว คุณจะเชื่อไหม?""ไอ้หนุ่ม นายขู่ฉันเหรอ?" โจวลิ่วจื่อโกรธแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม"ไม่ไม่ไม่!"ฉู่เฉินส่ายหัวเล็กน้อย "นี่ผมไม่ได้ขู่คุณ แต่เป็นการเตือนคุณด้วยความปรารถนาดี หลักฐานในมือคุณเป็นเครื่องเร่งชีวิตสำหรับคุณ ไม่ว่าคุณจะส่งมอบออกมาหรือไม่ คุณก็จะได้ตายเพราะมัน!"เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว ฉู่เฉินก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม "ทำไมคุณไม่ลองเดาดูล่ะว่าใครอยากให้คุณตาย?"ขณะที่
"มีนักฆ่า!""ชิบหายแล้ว รีบคุ้มกันหัวหน้า!"เมื่อเห็นฉากนี้ ท่าทีของลูกน้องหลายคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และพวกเขาก็รีบพุ่งเข้าหาคนส่งน้ำทันทีอย่างไรก็ตามความเร็วของพวกเขายังคงช้าเล็กน้อย และพวกเขาก็ได้เห็นว่าคนส่งน้ำเกือบจะเข้าใกล้โจวลิ่วจื่อได้แล้วเขาเหยียดมือข้างหนึ่งออกไป และสองนิ้วที่เหมือนกับคีมก็ตรงดิ่งไปที่คอของโจวลิ่วจื่อ"หัวหน้า ระวัง!"ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ โจวลิ่วจื่อเข้ามาขวางหน้าเขาโดยไม่พูดอะไร คอของเขาถูกบีบจนแหลกไปในทันที ล้มลงไปกองกับพื้นและเสียชีวิตในที่เกิดเหตุโจวลิ่วจื่อยังใช้ประโยชน์จากช่องว่างนี้และกลิ้งไปที่พื้นที่ว่างด้านข้างล้มลงเหมือนสุนัข"ช่วยผมด้วย!"โจวลิ่วจื่อตื่นตระหนกและหวาดกลัวในที่สุดลูกน้องมากมายก็รีบวิ่งเข้าไปต่อสู้กับคนส่งน้ำคนนั้น"ฆ่ามัน ฆ่ามัน!""บดขยี้มันให้เป็นชิ้นๆ!"โจวลิ่วจื่อตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อเผชิญกับการห้อมล้อมของลูกน้องจำนวนมาก คนส่งน้ำไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย ลงมืออย่างดุเดือดมาก ทุกครั้งที่เขาลงมือ ก็จะมีคนหนึ่งเสียชีวิตลงทันทีเพียงไม่กี่ลมหายใจ คนของโจวลิ่วจื่อทั้งหมดก็เสียชีวิตอย่างอนาถ และเขาเป็นเพียงคนเดียวที