Share

บทที่ 162

พอหารถเบนซ์คันนั้นเจอ หวังซวี่ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบจะกระโดดไปนั่งตรงเบาะคนขับ

“หวังซวี่ คุณดื่มมานี่ ฉันว่าอย่าขับเลยดีกว่าค่ะ ให้กัวรุ่ยขับเถอะ” ถังรั่วเวยพูดอย่างไม่สบายใจ

“ไม่เป็นไร ฉันไม่เมา ฉันยังมีสติดีอยู่” หวังซวี่สะบัดมือของเธอออกแล้วจึงไปนั่งเบาะคนขับ

ไม่รู้ว่าเพราะเขาเมาหรือว่าเพื่อจะทำเก๊กกันแน่ เมื่อเขาสตาร์ทรถก็ตั้งใจเหยียบคันเร่งสุดแรงจนเกิดเป็นเสียงดัง

“บรื้นบรื้นบรื้น!”

ทันใดนั้นทั้งโรงจอดรถก็เต็มไปด้วยเสียงเหยียบคันเร่งรถที่ดังสนั่น

“พวกเธอรอดูนี่สิ ฉันไม่ได้เมา”

หวังซวี่ผิวปากแล้วพูดขึ้นว่า “พวกเธอหลบทางหน่อย เดี๋ยวฉันจะขับรถออกไป”

“คุณระวังด้วยนะคะ” ถังรั่วเวยพูดเตือน

“ฉันไม่ได้เมาจริงๆ”

หวังซวี่พูดจบก็ใส่เกียร์ หมุนพวงมาลัย แล้วเหยียบคันเร่งเพื่อออกตัวรถ

แต่ทว่ารถกลับเดินถอยหลัง

“เอ๋ ทำไมถึงถอยหลังล่ะ หรือว่าฉันเมาแล้วจริงๆ หรอเนี่ย”

หวังซวี่รู้สึกแปลกๆ จึงนึกขึ้นได้ทันใดก็รีบเหยียบเบรก

“โครม!”

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่ารถเบนซ์ของตัวเองเหมือนกับว่าจะชนกับอะไรเข้า และก็แรงมากซะจนตัวถังรถยุบเข้าไปเลย

หวังซวี่สร่างเมาในทันใดและรีบมองไปที่กระจกมองหลังก็พบว่าที่แท้ตอนที
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status