บทที่ 161

พอฉู่เฉินพูดจบ พวกฮันฮุ่ยทั้งสามคนต่างก็ตกตะลึงกันไป

หวังซวี่พูดอย่างโกรธเคืองไปว่า “ป้าฮันอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระที่ไอ้เด็กนี่พูดเลยครับ เด็กนี่มันก็แค่อิจฉาผม ถึงได้บอกไปว่าผมจะอยู่ในตำแหน่งรองผู้จัดการได้ไม่นาน”

ฮันฮุ่ยตวาดใส่ฉู่เฉิน “ขอร้องล่ะ นายคิดว่าตัวเองเป็นประธานบริษัทของเสี่ยวหวังรึยังไง”

“นายมันก็เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆกระจอกๆ ตัวเองยังจะต้องคอยมองสีหน้าเสี่ยวหวังก่อนทำอะไรด้วยซ้ำไป”

“ไร้น้ำยานักก็อย่าแสร้งทำเป็นเก่งนักเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าพี่หวัง พวกเราไล่นายออกไปตั้งนานแล้ว”หวงเทามองไปที่ฉู่เฉินอย่างเย้ยหยัน

“พี่หวัง งั้นพรุ่งนี้ฉันกับพี่ชายจะไปที่บริษัทของคุณ รบกวนคุณช่วยดูแลด้วยนะคะ”หวงอวิ๋นพูดอย่างประจบประแจง

“วางใจเถอะน่า”

หวังซวี่ตบไปที่หน้าอกของเขาทันทีและสัญญาไปว่า “ถึงตอนนั้นฉันจะแนะนําพวกเธอให้กับบริษัทได้อย่างแน่นอน”

“ได้ งั้นก็ขอขอบคุณคุณเสี่ยวหวังล่วงหน้าเลยนะคะ”

ฮันฮุ่ยยิ้มแล้วเหลือบมองฉู่เฉินอย่างดูถูก “เสี่ยวหวัง ป้าฮันก็ไม่ได้อยากจะปากมากหรอกนะ แค่อยากจะบอกว่าพนักงานที่ไม่เชื่อฟังอย่างไอ้เด็กนี่น่ะ คุณควรจะไล่ออกได้แล้วนะ”

“คำแนะนำนี้ของป้าฮันฟังดูดี