MasukShare
บทที่ 99 หญิงหม้ายเช่นเจ้าคู่ควรที่จะมาเป็นแม่เลี้ยงของข้ารึ?!!
Terakhir Diperbarui:
2025-01-01 11:51:22
Bab terkait
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 100 พระราชทานสมรส
บทที่ 100 พระราชทานสมรสแม้ว่าองค์หญิงเฟยเหยาจะไม่พอใจมากเพียงไร แต่การสมรสระหว่างชินอ๋องและนายหญิงแห่งตระกูลเฟิงก็ยังต้องเกิดขึ้น ส่วนเฟิงซิ่วเหยานั้นก็ไม่ได้บอกลูกๆ ของนางเรื่องที่องค์หญิงเฟยเหยานั้นไม่พอพระทัยในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เพราะว่านางไม่อยากจะให้ลูกๆ ของนางไม่สามารถใจ เพราะถึงอย่างไรนี้ก็เป็นเรื่องที่นางจะต้องจัดการเองท่ามกลางความดีใจของเหล่าขุนนางที่ท่านแม่ทัพซู่หลิงกลับมาพร้อมชัยชนะอันยิ่งใหญ่และยังมีการกล่าวถึงคุณความดีของตระกูลเฟิงมากมายที่ได้ช่วยเหลือกองทัพเอาไว้ท้องพระโรงแห่งราชวังหลวงเต็มไปด้วยบรรยากาศคึกคักในเช้าวันนี้ ขุนนางและข้าราชบริพารจากทั่วราชสำนักต่างรวมตัวกันภายใต้เพดานสูงที่ประดับด้วยโคมไฟแก้วระย้าที่ส่องประกายระยิบระยับ“ท่านแม่ทัพซู่หลิงนำชัยชนะกลับมาอีกครั้ง เก่งกาจสมเป็นเสาหลักของแผ่นดิน” ขุนนางวัยกลางคนกล่าวขึ้นพร้อมพยักหน้าชื่นชม“ใช่แล้ว ข้าได้ยินมาว่าในการศึกครั้งนี้ เขายังได้รับการสนับสนุนอย่างดีจากตระกูลเฟิงด้วย…” อีกคนเอ่ยขึ้น พลางเหลือบมองไปทางเฟิงหย่าเสวี่ยและเฟิงหยวนเจี๋ยที่ยืนอยู่ด้านข้างในชุดพิธีการ“ว่าแต่ สมุนไพรที่ช่วยรักษาทหารบาดเจ็
Terakhir Diperbarui : 2025-01-02เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 101 ตระกูลราชครูขอเข้าเฝ้า!!
บทที่ 101 ตระกูลราชครูขอเข้าเฝ้า!!ข่าวการพระราชทานสมรสระหว่างชินอ๋องโอหยางจิ้นหลงและนายหญิงตระกูลเฟิง เฟิงซิ่วเหยาแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน ขณะที่หลายคนยินดีกับข่าวนี้ แต่สำหรับตระกูลราชครู ตระกูลเก่าแก่ที่มีสายสัมพันธ์ลึกซึ้งกับราชวงศ์ ความไม่พอใจได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วไม่มีใครคาดคิดว่าเหตุการณ์ประกาศพระราชทานสมรสในเมื่อวานจะกลายเป็นเหมือนลูกธนูทิ่มแทงหัวใจคนตระกูลราชครูเข้าอย่างจังตระกูลหลิ่วนับแต่สมัยพระอัยยิกาขององค์หญิง พวกนางก็สืบทอดฐานะตระกูลราชครู มีอำนาจและเกียรติยศเหนือชนตระกูลสามัญทั่วไป วังหลังและราชสำนักล้วนรู้ดีว่าตระกูลนี้ได้วางแผนมาหลายปี หวังดึงสายสัมพันธ์ให้ลูกหลานตนเข้าเป็นพระชายาของวังหย่งเฮ่าของชินอ๋อง พวกนางเคยหวังว่าองค์หญิงเฟยเหยาจะกลายเป็นสะพานเชื่อม ให้หลานสาวผู้งามบริสุทธิ์ของตระกูลหลิ่วได้เข้าเป็นพระชายาต่อจาก พระชายาองค์ก่อนที่สิ้นไป แต่บัดนี้ความหวังของพวกนางพังทลายราวปราสาททรายถูกคลื่นซัดเสียงฝีเท้าของข้ารับใช้ดังขึ้นเบาๆ ที่นอกโถงกลางเมื่อหลิ่วเจินเซียงฮูหยินผู้เฒ่าของอดีตภรรยาของราชครูใหญ่ในอดีตและหลิ่วเหมยหลันน้าสาวขององค์หญ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-02เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 102 ตระกูลราชครูรุกคืบอีกครั้ง ep 1
บทที่ 102 ตระกูลราชครูรุกคืบอีกครั้ง ep 1ณ จวนตระกูลหลิ่ว แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างบานสูงในจวนตระกูลหลิ่ว แต่มันกลับไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศภายในจวนผ่อนคลายลงแม้แต่น้อย หลิ่งตงเฉิน ราชครูผู้ทรงอิทธิพลของแผ่นดิน เดินไปมาในห้องโถงอย่างกระสับกระส่าย ขณะที่ฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วภรรยาของเขานั่งอยู่ในท่าทางสง่างาม แต่แววตากลับแฝงไปด้วยความไม่พอใจ"ชินอ๋องกล้าดีอย่างไรที่เลือกแต่งงานกับหญิงหม้ายตระกูลเฟิง? ตระกูลหลิ่วของเราทุ่มเทให้กับราชวงศ์มาโดยตลอด แต่กลับถูกมองข้ามเช่นนี้!"หลิ่งตงเฉินหยุดเดิน หันกลับมามองภรรยา "เจ้าคิดว่าข้าไม่โกรธหรือ? ข้าเฝ้ารอวันที่จะได้เห็นบุตรสาวของเราได้เป็นพระชายา และตอนนี้ฝันของเรากลับพังทลาย!"ในขณะนั้น เสียงของบ่าวคนสนิทก็ดังขึ้นจากหน้าประตู "นายท่านมีแขกมาเยือนขอรับ เขาบอกว่าคนของอัครมหาเสนาบดีหลิว"ทั้งหลิ่งตงเฉินและฮูหยินมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ ก่อนที่หลิ่งตงเฉินจะสั่งให้พาแขกเข้ามาในห้องโถงชายในชุดดำสนิทปรากฏตัว เขาโค้งคำนับอย่างสุภาพก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง"ข้านำสารจากอัครมหาเสนาบดีหลิวมาถึงท่านราชครู ท่านต้องการทราบว่าท่านคิดเห็นอย่าง
Terakhir Diperbarui : 2025-01-02เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 103 ตระกูลราชครูรุกคืบอีกครั้ง ep 2
บทที่ 103 ตระกูลราชครูรุกคืบอีกครั้ง ep 2ในขณะเดียวกัน องค์หญิงเฟยเหยาได้รับฟังข่าวลือผ่านหูบ่าวคนหนึ่ง แม้บ่าวคนนั้นมิได้เป็นคนของตระกูลหลิ่วโดยตรง แต่คำพูดก็เหมือนตั้งใจเป่าหูนาง“องค์หญิงเพคะ หม่อมฉันได้ยินมาว่าเฟิงซิ่วเหยาอาจมีมลทินบางอย่างในอดีต ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่เพคะ?”องค์หญิงชะงัก “มลทิน? เจ้าหมายถึงอะไร?”“หม่อมฉันก็ไม่แน่ใจ แต่มีผู้กล่าวว่านางเคยมีข่าวลือเรื่องการคบหาผู้ชายหลายครั้งแล้ว และในตอนท้ายถึงได้ถูกสามีนางจับได้ และยังมีข่าวที่ว่าพวกวางยาฮูหยินเอกแต่ว่าถูกจับได้เสียก่อน ว่ากันว่านางทำวีรกรรมเอาไว้มากมายเจ้าค่ะ” บ่าวผู้นั้นกล่าวด้วยเสียงเบาหวิว “แต่ไม่แน่ว่าอาจเป็นข่าวลือเกินจริงก็ได้เพคะ หม่อมฉันเพียงได้ยินมาอีกที”องค์หญิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ย “อย่าพูดส่งเดชไป ถ้าไม่มีหลักฐาน ห้ามเจ้าซุบซิบเรื่องไร้แก่นสารเช่นนี้อีก หากข้าได้ยินอีก ข้าจะลงโทษเจ้า”เสียงของนางเด็ดขาด แม้นางใจหวั่นไหว แต่ก็ไม่ชอบรับฟังข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริง นี่คือคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่นางได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี ว่าไม่ควรเชื่อสิ่งใดเพียงเพราะคำพูดลอยลมบ่าวคนดังกล่าวก้มหน้ารับคำ “เพคะ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-02เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 104 สายเลือดผู้ถือครองพู่กัน
บทที่ 104 สายเลือดผู้ถือครองพู่กันคืนนี้คือคืนเดือนดับ ห้วงเวลาที่ฟ้าไร้แสงจันทร์ ความมืดครอบคลุมอาณาบริเวณจวนแม่ทัพซู่หลิง ด้านนอกอาจมีเพียงเสียงสายลมยามค่ำที่พัดผ่านใบไผ่ให้เกิดเสียงกรุ๊งกริ๊งประหนึ่งเครื่องสาย สวรรค์เองก็เหมือนสงบเงียบราวกับรอการมาเยือนของพายุใหญ่ ภายในเรือนรับรองที่ประดับด้วยโคมไฟกระดาษสีซีดแสง เฟิงหย่าเสวี่ยก้าวย่างอย่างเงียบงันเข้าสู่ห้องของคุณชายอี้หลงที่ยังคงนอนไม่ได้สติอยู่อีกเพียงสามวันจะเป็นวันอภิเษกสมรสของชินอ๋องกับท่านแม่ของนางเฟิงซิ่วเหยา ซึ่งเป็นงานใหญ่ที่ทุกคนต่างรอคอยตัวนางไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นในวันนั้นหรือไม่ และอีกอย่างที่นางไม่สบายใจเพราะว่าหากมีสิ่งที่ไม่คาดหมายเกิดขึ้นนางจะไม่สามารถที่จะช่วยเหลือท่านแม่ได้เลย เพราะว่าตอนนี้พู่กันชิงหลงของนางยังคงไร้พลังและการตอบสนองอย่างสิ้นเชิงเฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ เดินเข้ามาภายในห้องนั้นมีร่างของคุณชายอี้หลง นอนนิ่งไร้สติอยู่บนเตียงไม้แกะสลักที่เคยหรูหรา บัดนี้กลับดูเงียบงันและหดหู่ นางมองเขาอย่างพินิจนานนับอึดใจ พลางถอนหายใจบางเบา “คุณชายอี้หลง...” นางกระซิบแผ่ว “เหตุใดท่านถึงยังไม่ฟื้นคืนสติกันนะ ข้
Terakhir Diperbarui : 2025-01-04เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 105 วาดอักขระแห่งการปลุกจิต
บทที่ 105 วาดอักขระแห่งการปลุกจิตหลังจากคืนนั้นที่มิติแห่งความว่างเปล่าแตกสลาย และเฟิงหย่าเสวี่ยหวนกลับสู่ห้องอันเงียบสงบที่จวนแม่ทัพซู่หลิง ทุกสิ่งดูเงียบงันราวกับไม่มีเรื่องราวเหนือธรรมชาติเกิดขึ้น ทว่าภายในใจนางกลับเต็มไปด้วยคลื่นความรู้สึกที่ถาโถม ห้วงความทรงจำของมังกรทองชิงหลง การได้เห็นคุณชายอี้หลงในมิตินั้น รวมถึงการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่กับมังกรดำที่เพิ่งผ่านไป เรื่องราวทั้งหมดเหมือนความฝันอันยาวนาน แต่การที่พู่กันชิงหลงในมือนางกลับมามีชีวิตชีวาเปล่งปลั่งด้วยสีทองเรืองรองก็บอกให้นางรู้ว่านั่นไม่ใช่ความฝันหลังจากป้าจวงและเฟิงหยวนเจี๋ยพานางออกจากห้องของคุณชายอี้หลง เฟิงหย่าเสวี่ยกลับมาที่ห้องพักของตนเอง นางหยิบโคมไฟ LED เล็กๆ รูปทรงตะเกียงในยุคโบราณออกมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นเพ่งมองพู่กันชิงหลงอย่างเงียบงัน เส้นขนสีทองเรียงตัวงดงามราวทองคำสานเส้น มันไม่ใช่เพียงอาวุธหรือของวิเศษ แต่คือสหายร่วมทางจากกาลก่อน การได้ครอบครองพู่กันนี้อีกครั้งทำให้หัวใจนางอบอุ่นขึ้นพลางจับด้ามพู่กันเอาไว้แน่น เจ้ากลับมาแล้วนะเพื่อนยาก…อีกเพียงสามวันจะถึงวันอภิเษกสมรสของท่านแม่ของนางเฟิงซิ่วเหยา กับชินอ๋
Terakhir Diperbarui : 2025-01-04เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 106 ตระกูลเฟิงมงคลแห่งราชวงค์ต้าโจว
บทที่ 106 ตระกูลเฟิงมงคลแห่งราชวงค์ต้าโจวเฟิงหย่าเสวี่ยนั่งเงียบอยู่ในห้องของตน ความคิดของนางหมุนวนอยู่กับการปกป้องงานอภิเษกสมรสครั้งนี้ นางไม่ต้องการให้อันตรายใด ๆ เกิดขึ้นกับท่านแม่ของนางหรือแขกที่มาร่วมงาน แต่ในขณะเดียวกัน นางก็ไม่ต้องการให้การป้องกันนี้สร้างความรุนแรงที่ไม่จำเป็นต่อผู้คนนางครุ่นคิดถึงค่ายกลและการวาดอักขระที่ได้รู้มา “เจ้าชิงหลง เจ้าคิดว่าค่ายกลแบบใดเหมาะสมกับสถานการณ์นี้” นางเอ่ยถามพู่กันในมือเสียงของชิงหลงตอบกลับมาอย่างหนักแน่น “ค่ายกลที่สะท้อนจิตใจของผู้บุกรุก หากผู้ที่เข้ามามีจิตใจบริสุทธิ์ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หากมีจิตคิดร้าย ค่ายกลจะกระตุ้นให้เกิดอาการอ่อนล้าชั่วขณะ ไม่ถึงตาย แต่เพียงพอที่จะเปิดโปงความตั้งใจของพวกเขา และที่สำคัญเมื่อถูกค่ายกลนี้เข้าไปบนหน้าผากของพวกเขาจะมีสัญลักษณ์เป็นรูปอักขระ ทำให้พวกเราสามารถแยกแยะพวกที่ประสงค์ร้ายได้ สัญลักษณ์นี้จะแบ่งแยกความร้ายแรงให้ด้วย โดยหากว่าผู้ที่ประสงค์ร้ายมีอักขระสีเขียวเป็นผู้ที่มีส่วนร่วม และสีดำที่หน้าผากนั้นคือพวกเขามีความคิดที่เป็นอันตรายที่สุด พวกเจ้าจะได้ลงมือตามความผิดของพวกมัน” ชิงหลงให้คำแนะนำทัน
Terakhir Diperbarui : 2025-01-04เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 107 อาหารแห่งมิตรภาพ
บทที่ 107 อาหารแห่งมิตรภาพหลังจากงานอภิเษกสมรสอันยิ่งใหญ่ผ่านไปสองวัน ชินอ๋องโอหยางจิ้นหลงและพระชายาเฟิงซิ่วเหยายังคงอยู่ในตำหนัก ไม่ยอมออกมาพบผู้ใด การเข้าหอของทั้งคู่ดูจะเป็นช่วงเวลาที่ล้ำค่าดั่งทองพันชั่งสำหรับพวกเขา เฟิงหย่าเสวี่ยและเฟิงหยวนเจี๋ยจึงได้ย้ายไปอยู่ตำหนักอีกหลังที่ชินอ๋องจัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากตำหนักขององค์หญิงเฟยเหยาองค์หญิงเฟยเหยาผู้มีใบหน้างดงามอ่อนหวามงดงามดุจบุปผาแรกแย้ม เดินไปยังตำหนักของบิดาในเช้าวันที่สองด้วยความหวังจะได้พบหน้าชินอ๋องผู้เป็นเสด็จพ่อ แต่ขันทีชรากลับเข้ามาขวางและเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า“องค์หญิง โปรดประทานอภัย ชินอ๋องยังทรงพักผ่อนกับพระชายาอยู่พะยะค่ะ”คำตอบนั้นทำให้องค์หญิงเฟยเหยาเม้มริมฝีปากแน่น ความน้อยใจปะทุขึ้นในใจ"แต่ว่านี่มันสองวันแล้วนะเหตุใดเสด็จพ่อยังไม่ยอมออกมาอีก"นางไม่อยากให้ใครเห็นสีหน้าที่บ่งบอกถึงความน้อยใจนี้ จึงหันหลังเดินจากไประหว่างที่กำลังเดินผ่านสวนดอกไม้ในตำหนักใกล้เคียง นางก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเด็กสาวและเด็กชาย นางมองเข้าไปในสวนด้วยความอยากรู้ และสายตาก็พบกับเฟิงหย่าเสวี่ยและเฟิ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-04
Bab terbaru
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...
ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...“…อา อื๊อ อี้หลง”เจิ้งอี้หลงใช้ความจัดเจนดูดดุนปลายลิ้นกับทรวงอกอวบสวยทำให้นางแอ่นหน้าอกขึ้นมาด้วยเสียวซ่าน ขณะที่มืออีกข้างก็เขี่ยคลึงเล่นไปที่ปลายถันที่ยังว่างอยู่จนยอดแข็งชันสู้มือหญิงสาวส่ายร่างบิดไปมาบนที่นอนด้วยด้วยความกระสันซ่าน อารมณ์ปรารถนาของนางถูกปลุกเร้าจนตื่นเพริศ เนื้อตัวเร่าร้อนไปหมดนางปรารถนาเขาจริงๆ ส่วนเจิ้งอี้หลงนั้น เมื่อหญิงสาวตอบสนองและไม่หวงเนื้อหวงตัว เขาจึงจัดเต็มตามอารมณ์ที่เก็บกดไว้ ริมฝีปากของเขาหยอกเย้าดูดดุนอยู่ที่ปลายถัน ส่วนมือก็บีบเค้นปทุมถันอวบใหญ่แรงขึ้นจนผิวขาวๆ เริ่มเป็นจ้ำสีแดงตามรอยมือและปาก จนเมื่อเขาละริมฝีปากจากปลายถันก็เล็มไล้ไต่ลงมาที่เนินหน้าท้อง แล้วซุกไซ้จมูกและปากอยู่ที่สะดือสวย ก่อนจะใช้นิ้วเลื่อนลูบไปที่เนินเนื้อโหนกนูนที่บิดส่ายอยู่ใต้ร่างเขา“อ๊า…อี้หลงค่ะ ฉัน..”หญิงสาวสะดุ้งเฮือกขึ้นมา แล้วจับข้อมือชายหนุ่มไว้ เจิ้งอี้หลงยกยิ้มที่มุมปากและค่อยดึงมือของเขาออก และยกมือของนางมาจูบและรวบดูดปลายนิ้วเล็กเรียวแสนสวยนั้นเสียเลย เฟิงหย่าเสวี่ยตัวอ่อนระรวย ไม่มีแรงที่จะห้ามปรามเขาเสียแล้ว… (เฮ้อช่าง
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1
ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1ค่ำคืนอันสดใสในฤดูใบไม้ผลิ ท้องฟ้ายามราตรีเหนือพระราชวังต้าหมิงสว่างไสวไปด้วยแสงประกายของดอกไม้ไฟที่พุ่งขึ้นสูง สาดส่องท้องฟ้าด้วยสีสันอันตระการตา เสียงเพลงบรรเลงจากเครื่องดนตรีพื้นบ้านผสมผสานกับเสียงปรบมือและเสียงหัวเราะของเหล่าประชาชนที่มารวมตัวกันอย่างคับคั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขและความปลื้มปีติภายในพระราชวังงานเฉลิมฉลองครบรอบ 5 ปีแห่งการครองราชย์ของฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงกำลังดำเนินไปอย่างยิ่งใหญ่ ท้องพระโรงอันวิจิตรตระการตาประดับประดาไปด้วยโคมไฟหลากสี เสนาอำมาตย์และขุนนางจากทั้งแคว้นต้าหมิงและแคว้นต้าโจวต่างมาชุมนุมกันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อร่วมแสดงความยินดีและสรรเสริญความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของสองแคว้นฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงประทับบนบัลลังก์แกะสลักมังกร พระพักตร์เปี่ยมด้วยความสุขและความภาคภูมิใจ ขณะที่เฟิงฮองเฮา หรือเฟิงหย่าเสวี่ยนั่งเคียงข้างพระสวามี สวมอาภรณ์สีเหลือทองประดับประดาอย่างงดงามสมเกียรติสะท้อนความงดงามหยดย้อยของนางอย่างชัดเจน แววตาของนางแสดงถึงความมุ่งมั่นและความรักและความเมตตาที่มีต่อแผ่นดินและประชาชน"กระหม่อมขอกราบบังคมทูล" เสนาบดีอาวุ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุค
ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุคภายในห้องผ่าตัดขนาดกลางที่ถูกดัดแปลงอย่างพิถีพิถัน แสงจากโคมไฟหลากดวงส่องรวมตรงกลาง เผยให้เห็นเตียงผ่าตัดที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ บนเตียงมีชายชราผู้สูญเสียขาจากสงครามนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาชา รอบข้างเต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์ที่ดูแปลกตาสำหรับแพทย์จำนวนไม่น้อยในยุคนี้วันนี้ถือเป็นวาระสำคัญที่หลายคนต่างพูดถึง เพราะจะมีการผ่าตัดเพื่อใส่ขาเทียมให้กับผู้ป่วยที่ขาพิการโดยผู้นำการผ่าตัดคือนายท่านเฟิงหยวนเจี๋ย คุณชายหมอเทวดาซึ่งกำลังมีชื่อเสียงขจรขจาย และถือเป็นคุณชายเนื้อหอมมากๆ ผู้หนึ่งของแคว้นต้าหมิง และอีกผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งก็คือฮองเฮาเฟิงหย่าเสวี่ย ซึ่งแม้ร่างกายเพิ่งฟื้นตัวได้ไม่นาน แต่ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร และการผ่าตัดในครั้งนี้ก็เป็นการที่นางต้องการที่จะทำด้วย และวาระสำคัญเช่นนี้ฮ่องเต้ของทั้งสองแคว้นนั้นไม่รอช้าที่จะส่งนายแพทย์มาเพื่อศึกษาดูงาน ซึ่งฮองเฮาเฟิงนั้นก็ยินดีที่จะให้พวกเขาได้เรียนรู้ในการผ่าตัดครั้งนี้ด้วยเหล่าแพทย์ของจากทั้งสองแคว้นคือแคว้นต้าโจวและต้าหมิงรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ทางด้านหลังเพื่อศึกษาขั้นตอนในก
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์
ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์หลังจากที่เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นคืนสติ ข่าวดีนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วตอนนี้ทั้งประชาชนแคว้นอวี้ไห่และประชาชนแคว้นต้าหมิงต่างก็ความสุขที่ได้รับรู้ว่าเฟิงฮองเฮานั้นได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เมืองอวี้ไห่ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ดอกเหมยท้อบานสะพรั่งทั้งสวนส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ภายในสวนที่จัดแต่งเอาไว้อย่างงดงามนั้นมีเสียงหัวเราะและบทบทสนทนาของคนในครอบครัวเฟิงที่นั่งล้อมวงคุยกันอยู่ เฟิงหย่าเสวี่ยหลังจากฟื้นก็ได้รับการดูแลอย่างดีทั้งจากอาจารย์ของนาง ท่านป้าจวงและเฟิงหยวนเจี๋ยที่มักจะนำยาบำรุงชั้นเลิศที่เขาคิดค้นขึ้นมาสำหรับนางโดยเฉพาะมาให้ดื่มเสมอ ทำให้ร่างก่ายของนางนั้นแข็งแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว สมกับที่นางนั้นได้ตกอยู่ในมือของเหล่าหมอเทวดาจริงๆ"ท่านแม่" เฟิงหย่าเสวี่ยเอ่ยเรียกเฟิงซิ่งเหยาที่กำลังนั่งปักรองเท้าอยู่ในสวนดอกไม้ "ท่านแม่ดูอิ่มเอิบขึ้นมากเลยนะเจ้าคะ" เฟิงซิ่งเหยายิ้มอายๆ ขณะที่มือลูบท้องน้อยที่เริ่มนูนขึ้น"เสด็จพ่อของเจ้านี่สิ... ตั้งแต่รู้ว่าข้าตั้งครรภ์บุตรคนนี้ก็เอาแต่แพ้ท้องแทนข้า กินไม่ได้นอนไม่หลับวิงเวียนอยู่ตลอดเ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)
บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างโรงพยาบาลในยุคปัจจุบัน เฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาที่เคยเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวากลับสับสนเล็กน้อย ราวกับจิตวิญญาณของนางยังคงล่องลอย เธอมองเพดานสีขาวสะอาดและพยายามดึงความทรงจำที่กระจัดกระจายกลับคืนมาเธอถูกพาออกจากโลกแห่งยุคโบราณและกลับมายังยุคปัจจุบัน ร่างกายของนางอ่อนแอแต่หัวใจของนางเต็มไปด้วยความทรงจำอันเจ็บปวด นางนึกถึงผู้คนที่นางได้ช่วยเหลือและเสียสละเพื่อพวกเขา นึกถึงท่านแม่และเจ้าเล็กหากว่าพวกเขารู้ข่าวจะเป็นอย่างไรนะ…คงจะเศร้าเสียใจอย่างแน่นอน..ไหนจะป้าจวงที่จะต้องรู้สึกผิดที่ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือนางได้ จากนั้นน้ำตาไหลของนางก็ออกมาเงียบๆ ขณะที่นางพึมพำชื่อคนที่คุ้นเคยจากโลกอีกใบหลังจากนั้น เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นตัวและกลับไปดำเนินชีวิตในฐานะจิตรกร นางใช้ศิลปะในการแสดงความรู้สึกและความทรงจำจากอดีต ทุกภาพที่นางวาดล้วนเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการเสียสละและความหวัง นางกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียง ผู้คนต่างหลงใหลในผลงานของนางโดยไม่รู้ว่านั่นคือเศษเสี้ยวของชีวิตที่นางเคยผ่านพ้นมา แต่ทว่าพู่กันชิงหลงที่เธอใช
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?
บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?“จบแล้ว...” เฟิงหย่าเสวี่ยพึมพำ เสียงแผ่วบางราวกับสายลมที่พัดผ่านใบไม้ร่วง ร่างบางของนางค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างช้าๆ ราวกับวิญญาณที่กำลังหลุดลอยไปจากโลกนี้“คุณหลีหนิง!” เสียงของเจิ้งอี้หลงดังขึ้นด้วยความตกใจ พระองค์รีบพุ่งเข้ามาประคองร่างของนางไว้ในอ้อมพระกร พระพักตร์ซีดเผือด น้ำพระเนตรเอ่อคลอ “คุณหลีหนิง! ลืมตาขึ้นมา! อย่าทิ้งข้าไปแบบนี้!”ดวงตาของเฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบาก เปลือกตาที่หนักอึ้งเผยให้เห็นดวงตาที่แฝงไว้ด้วยความอ่อนล้าและเศร้าสร้อย ริมฝีปากซีดเผือดสั่นระริก “อี้หลง... ข้า... ข้าเหนื่อยเหลือเกิน...”“ไม่เป็นไร ข้าอยู่ตรงนี้” เจิ้งอี้หลงพูดด้วยน้ำเสียงสั่น มือหนาลูบใบหน้าซีดขาวของนางอย่างอ่อนโยน ราวกับพยายามปลอบประโลมความเจ็บปวดของนาง “เจ้าอย่าพูดแบบนี้ เจ้าจะไม่เป็นอะไร ข้าสัญญา...”เฟิงหย่าเสวี่ยพยายามยกมือที่อ่อนแรงขึ้นแตะใบหน้าที่แสนหล่อเหลาของเจิ่งอี้หลง มือที่เย็นเฉียบสั่นระริกจนเจิ้งอี้หลงรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง “ข้า... ใช้พลังทั้งหมดแล้ว... ทุกหยด... ตอนนี้ข้ารู้สึกเหมือน... เหมือนวิญญาณกำลังหลุดลอย
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!
บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!เฟิงหย่าเสวี่ยถูกกับไป่เหลียนใช้มีดจี้ที่คอและถูกจับเอาไว้ พยายามนิ่งมากที่สุดแม้ว่าตอนนี้นางแmบจะไม่มีแรงที่จะยืนแล้ว ขณะนั้นเองมือขวากำเข็มเงินแน่น สายตาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของอีกตนที่ตอนนี้ทุกคนต่างก็ล้อมไป่เหลียนเอาไว้ ทุกทางส่วนกองทัพเด็กของนางนั้นต่างก็ถูกช่วยเหลือและพาออกจากสถานที่นี้แล้ว ทำให้ตอนนี้กลางลานนั้นมีเพียงนางเท่านั้นที่ยังคงยืนหยัดอยู่พร้อมกับตัวประกันของนางที่เป็นคนที่สำคัญที่สุดด้วย"เจ้าคิดว่าตัวเองจะหยุดข้าได้หรือ?" ไป่เหลียนเอ่ยเสียงเย็น พลางหันมองดวงหน้าที่งดงามของนังเด็กบ้าผู้นี้…เหตุใดนางถึงได้งดงามเช่นนี้แม้ว่าตอนนี้หน้าของนางจะซีดเซียวมากก็ตาม ไป่เหลียนคิด ดวงตาฉายแววอำมหิตขึ้นมาอีกครั้ง "เด็กน้อยอย่างเจ้า ช่างงดงามเสียจริงหากว่าความงามของเจ้าเป็นของข้าคงจะดีไม่น้อย ฮ่าฮ่าฮ่า!" นางพูดขึ้นมา พลางพยักหน้ากับความคิดของตัวเอง และคิดหาทางที่จะใช้ประโยชน์จากความเยาว์วัยนี้ให้ได้"ข้ารู้ว่าท่านกำลังทำผิด" เฟิงหย่าเสวี่ยตอบเสียงมั่นคง มือยังคงกำเข็มเงินแน่น "ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด การทำร้ายผู้บริสุท
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!
บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!จวงหลิวอวี้จ้องมองเหตุการณ์ที่เบื้องหน้าอย่างแน่นิ่ง สายตาของนางจับจ้องเฟิงหย่าเสวี่ยที่ยกพู่กันชิงหลงขึ้นมา เสียงหัวใจเต้นหนักหน่วงในอกบอกให้นางรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก นางรีบพุ่งตัวเข้าหาหลานสาวทันที มือแข็งแรงคว้ามือที่กำพู่กันไว้แน่นก่อนที่จะทันได้วาดอะไรลงในอากาศ“อะไรก็ตามที่เจ้าคิดจะทำและเสียสละ...จงหยุดมันเดี๋ยวนี้!!!” จวงหลิวอวี้เอ่ยเสียงดัง สายตาของนางเต็มไปด้วยความกังวลและห่วงใยเฟิงหย่าเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองป้าจวง ดวงตาคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความรักและเคารพที่นางมีต่อผู้ที่คอยปกป้องและดูแลมาตลอด ทว่าในแววตานั้นกลับแฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง“ท่านป้า...” เฟิงหย่าเสวี่ยพูดเสียงสั่น ดวงตาเริ่มเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา “ข้าขอโทษ...” คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความอาลัยจวงหลิวอวี้มองหลานสาวอย่างตกตะลึง นางยื่นมือไปจับใบหน้าของเฟิงหย่าเสวี่ย “เสวี่ยเออร์... เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เจ้าคือความหวังของตระกูลเฟิง! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเสียสละตัวเองเด็ดขาด เจ้านึกถึงท่านแม่และน้องชายของเจ้าสิพวกเขาจะเป็นอย่างไร หากว่า
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน
บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน"และนี่คือผลงานชิ้นเอกของข้า!" ไป่เหลียนผายมือไปที่เด็กๆ "พิษที่ไม่เพียงทำลายร่างกาย แต่ยังบดขยี้จิตวิญญาณ ทำให้พ่อแม่ต้องเห็นลูกของตัวเองกลายเป็นเครื่องมือสังหาร! ความทรมานทั้งผู้ใช้และผู้ถูกใช้ นี่คือสิคือสิ่งที่เรียกว่าพิษที่ดีที่สุดที่ที่ข้าสามารถสร้างขึ้นมาได้ ไม่เพียงทำลายหนึ่งแต่ทำลายได้ทั้งครอบครัวฮ่าฮ่าฮ่า!" เสียงหัวเราะของนางดังลั่นไปทั่วเฟิงซินซินร้องไห้จ้า มือน้อยๆ กำพู่กันแน่นดวงตาเล็กๆ ของนางมองไปที่เหล่าเด็กๆ ที่ถูกทำให้กลายเป็นหุ่นเชิดเป็นร่างที่ไร้ชีวิต"นางสละความเป็นมนุษย์... แลกกับพลังแห่งความชั่วร้าย ยิ่งมีผู้ถูกพิษตาย พิษก็ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งมีผู้ทุกข์ทรมาน พิษก็ยิ่งร้ายกาจ... วงจรแห่งความชั่วร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุด!"จวงหลิงเฟิงสะท้านเฮือก "นี่มัน... เกินกว่าที่มนุษย์คนใดจะทำได้ไป่เหลียนเจ้านี่มันกู่ไม่กลับจริงๆ ไม่เคยสำนึกถึงความผิดของตัวเอง..""ฮ่าฮ่าฮ่า!!!นี่เจ้ารู้ได้อย่างไรเพื่อนรักว่าข้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว!" ไป่เหลียนตะโกนก้องและหันมาจ้องมองเพื่อนรักในอดีตที่ได้กลายมาเป็นศัตรูคู่แค้น และเพราะความแค้น
