เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 783
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-10 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 784
“นั่งช้างของเจ้าเข้าเมืองงั้นหรือ?”เรื่องนี้ทำให้เฉินฝานประหลาดใจอย่างมาก“ถูกต้องเพคะ ใต้เท้า พื้นเพหม่อมฉันเป็นคนแคว้นเหมี่ยน การนั่งช้างเข้าเมืองเป็นพิธีการปฏิบัติต่อแขกที่สูงสุดของพวกเราแคว้นเหมี่ยนเพคะ”“โอ้ เป็นเช่นนี่นี้เอง”ระหว่างที่เฉินฝานพูด กำลังจะลุกขึ้นลงจากรถม้า เท้ายังมิทันได้ขยับเขยื้อน พระชายาก็พูดขึ้นอีกครั้ง“ใต้เท้า ท่านโปรดถอดรองเท้า รับพิธีการจุมพิตจากหม่อมฉันด้วยเพคะ”ถอดรองเท้ารับ...พิธีการจุมพิต!นี่มันอะไรกันเนี่ย?ถึงแม้จะฉงนสงสัย เฉินฝานก็ยอมทำ“......” เฉินฝานก้มหน้า ดวงตาเบิกโพลงองครักษ์ด้านข้างเขาชักดาบออกมาอีกครั้ง หากไม่ใช่เพราะเฉินฝานห้ามปรามอย่างรวดเร็ว พวกเขาคงจะพุ่งตัวใส่ไปแล้วในตอนนี้...บนฝ่าเท้า มีความรู้สึกร้อนผ่าวและนุ่มนวลพระชายาโน้มตัวมาจุมพิตเท้าของเฉินฝาน“.......”เฉินฝานจับผมของตนเองด้วยความเขินอายเล็กน้อย สองสามวันมานี้ยุ่งอยู่กับการสู้รบกับอ๋องเจิ้งหนานมาโดยตลอด มิได้ใส่ใจชำระร่างกายให้ดีคาดว่า เท้าของเขา...ตอนนี้คงจะมีกลิ่นแปลก ๆจุมพิตอย่างน้อยสิบวินาที ริมฝีปากของพระชายาจึงถอนจากฝีเท้าของเฉินฝานออกไปมิรู่ว่าเป็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 785
ระหว่างที่ปะทะกับกองกำลังเมืองเตียนตูอย่างดุเดือด ถึงแม้เฉินฝานได้รับชัยชนะมาอย่างขาดลอย ทว่าก็สูญเสียกำลังคนไปมิน้อยตอนนี้กองกำลังลาดตระเวนและกองกำลังรักษาเมือง จำนวนคนรวมกันแล้วมีสองหมื่นห้าพันกว่าคนเหอจื่อหลินนำกองกำลังหนึ่งหมื่นคนเข้าเมืองไปพร้อมกับเฉินฝาน ที่เหลืออีกหนึ่งหมื่นห้าพันคน ตั้งค่ายไว้ด้านนอกเมืองป้องกันมิให้อ๋องเจิ้งหนานหลบหนีหลังที่เข้าเมืองไปแล้ว เหอจื่อหลินพาคนไปตรวจค้นทุกครัวเรือนทันทีป้องกันมิให้อ๋องเจิ้งหนานใช้เส้นทางลับหลบหนีออกเมืองเฉินฝานนั่งอยู่หลังช้าง เข้าจวนอ๋องเจิ้งหนานไปพร้อมกับพระชายาจวนของอ๋องเจิ้งหนานแตกต่างจากจวนอ๋องที่เฉินฝานเคยที่เคยเห็นที่เมืองหลวงเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิงเหลืองอร่ามแวววาว เปล่งประกายวิบวับกำแพงตกแต่งด้วยผงทองคำ ทางเดินใช้อิฐสีทองในการปูพื้น เครื่องเรือนล้วนเคลือบทองทั้งหมดแม้กระทั่งเชือกจูงสุนัขก็ยังทำมาจากทองคำเฉินฝานอดมิได้ที่จะลอบตกตะลึงอยู่ในใจมิแปลกที่อ๋องเจิ้งหนานจะเอาเงินสองแสนตำลึงทางมาเป็นรางวัลอย่างมิกังวลอันใดและมิแปลกที่ต้าชิ่งที่มีจำนวนผู้ชายน้อย ทว่าอ๋องเจิ้งหนานมีกองกำลังหนึ่งแสนสามหมื่นคนได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 786
แววตาสีน้ำตาลอ่อนของพระชายาคู่นั้น พลันปรากฏความตกใจเฉินฝานมิเข้าใจ ไยพระชายาต้องตกใจ“นี่เป็นหน้าที่ของหม่อมฉัน ใต้เท้ามิต้องกล่าวขอบคุณหรอกเพคะ ใต้เท้าเชิญรับประทานอาหารเถิด”“ช้าก่อน!”หมอเยี่ยนวิ่งเข้ามา ใช้เข็มเงินทดสอบอย่างถี่ถ้วน หลังจากที่แน่ใจว่าอาหารมิมีพิษแล้ว จึงกล่าวว่า “ใต้เท้า สามารถรับประทานอย่างไร้กังวลได้แล้วขอรับ”“กินข้าว ๆ!”เฉินฝานพับแขนเสื้อขึ้นอย่างอดใจมิไหว ในความจริง เขาหิวจนทนไม่ไหวแล้ว......เฉินฝานที่ก้มหน้าพับแขนเสื้อ ตกตะลึงในบัดดลตะเกียบล่ะ?ไยเขาไม่เห็นตะเกียบ?ตอนที่เฉินฝานกำลังหาตะเกียบ พระชายาด้านข้างเขาก็หยิบใบไม้สีเขียวขึ้นหนึ่งใบ ต่อจากนั้นก็ใช้มือหยิบข้าวสวยเล็กน้อยและอาหารสองสามชนิด วางไว้บนใบไม้ ม้วนให้เป็นก้อน ใช้มือสองข้างยกไปที่ปากของเฉินฝาน“ใต้เท้า โปรดรับประทาน”“......” เฉินฝานยังคงมิได้สติกลับมา“ใต้เท้า โปรดรับประทาน”พระชายากล่าวติดกันสามครั้ง เฉินฝานจึงอ้าปากเพราะถ้าเขายังมิอ้าปากอีก พระชายาผู้นี้ก็จวนจะร้องไห้แล้ว“อื้ม” เฉินฝานเคี้ยวอาหารไปพลางส่งเสียงพอใจไปพลางพระชายารีบกล่าวถามรสชาติอาหารกับเฉินฝานอย่างรีบร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 787
มิรู้ว่าเพราะความเขินอายหรืออันใด พระชายาอ๋องเจิ้งหนานเพิ่งลงไปในน้ำ ก็ดำดิ่งลงไปใต้น้ำทันทีพระชายาที่อยู่ใต้น้ำ ไร้ซึ่งความขวยเขินเมื่อครู่ นางแหวกว่ายไปมารอบเฉินฝานราวกับมัจฉา และมียังลูกไม้หลากหลายรูปแบบ เอาอกเอาใจให้เฉินฝานมีความสุขเห็นว่าเฉินฝานยิ้มออกมาแล้ว นางยิ่งหาญกล้ามากขึ้น ว่ายใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ท่วงท่าก็ทวีความเย้ายวนเช่นกันม้วนตัวไปมา เป่าฟองอากาศ เอนกายไปมาเฉินฝานมองดูอย่างชอบใจ หัวเราะเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆระหว่างที่เฉินฝานหัวเราะเสียงดัง พระชายาใต้น้ำถีบทั้งสองข้างทันที แหวกว่ายมาด้านหน้าเขาราวกับปลากระโทงดาบเฉินฝานรู้สึกเพียงตรงขาน่องมีความรู้สึกเจ็บแสบเล็กน้อย“ท่านหญิง ต้องการเอาใจข้า ก็เอาใจตรงๆสิ มิต้องเสแสร้งเล่นกลอันใด”เฉินฝานลากคอพระชายาขึ้นมาจากในน้ำ“อื้อ~”ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ทำให้คนหลงใหลคู่นั้น น้ำตาคลอเบ้า ขนตาที่เรียวยาวสั่นเทาเล็กน้อยแสดงถึงความเจ็บปวดดูแล้วช่าง...น่าสงสารจับใจนางอ้าริมฝีปากสีชาดเล็กน้อย ตรงกลางระหว่างฟันกัด——ขนหน้าแข้งเส้นหนึ่งไว้เฉินฝานปราดตามองก็รู้ทันทีว่านั้นคือขนของเขา เฉินฝานปล่อยนางลง “นี่หมายความว่าเยี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 788
หากย้อนกลับไปได้ นางจะยอมมิร่ำเรียนสิ่งใดทั้งสิ้นเสียยังดีกว่านางที่โง่เขลา คงจะไม่ถูกส่งมาที่ต้าชิ่งแล้ว“พระชายา ๆ!”เฉินฝานเรียกติดกันสองครา พระชายาจึงได้สติกลับมา“คิดอะไรอยู่งั้นหรือ? ดูเหมือนจะเจ็บปวดใจอย่างมาก? เพราะว่าท่านอ๋องให้เจ้ามาปรนนิบัติข้า เจ้ามิเต็มใจงั้นหรือ?”“มิใช่นะเพคะ!”แววตาสีน้ำตาลอ่อนของพระชายาคู่นั้น พลันปรากฏความหวาดกลัว “ข้าน้อยมิได้มิเต็มใจนะเพคะ การรับใช้ใต้เท้า ข้าน้อยเต็มใจ เต็มใจอย่างมาก”เกรงว่าเฉินฝานจะมิเชื่อ พระชายาจึงขยับไปใกล้ร่างของเฉินฝานก่อน“ใต้เท้า ท่านชื่นชอบข้าน้อยหรือไม่เพคะ?” น้ำเสียงเนิบนาบ แววตาเย้ายวนเฉินฝานเอามือเล่นกับอัญมณีหลากสีตรงสะดือของพระชายา กล่าวน้ำเสียงหยอกล้ออย่างแผ่วเบาว่า “เจ้ามีเสน่ห์เย้ายวนดึงดูดสายตาเพียงนั้น และยังมีเรือนร่างที่น่าหลงใหล ข้าจะมิชอบได้อย่างไรกัน?”“เช่นนั้น...” พระชายาขยับตัวเข้ามาใกล้ “ใต้เท้า ท่านรอคอยสิ่งใดอยู่กันเล่า?”“ข้ากำลังรอ...” การร่ายรำใต้น้ำของเฉินฝานรุนแรงมากขึ้นมหึมานุ่มนิ่มเด้งไปมางดงามอย่างมิสิ้นสุด“อ่า~”เสียงครวญครางแผ่วเบาทะลักออกมาจากริมฝีปากสีชาดของพระชายา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 789
ใช้ริมฝีปากประกบกับริมฝีสีชาดนั้น บดขยี้จุมพิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า จุมพิตอย่างหนักหน่วง มิปล่อยให้นางได้มีโอกาสหายใจแม้แต่น้อยเฉินฝานรู้สึกได้ชัดเจนว่าสตรีอยู่ในอ้อมอกของเขา จากที่เรือนร่างเกร็งจนแข็งทื่อค่อยๆเอนอ่อนผ่อนคลายมากขึ้น“ใต้...ใต้เท้า... ”พวงแก้มทั้งสองของพระชายาแดงก่ำ แววตาล่อกแล่กไปมา“ข้าน้อยหายใจมิสะดวก...”“หืม?” เฉินฝานหยุดการจุมพิตชั่วครู่“ข้าน้อยอยากขยับร่างกายเสียหน่อย อย่างเช่น...” นางใช้ฟันขบเม้มริมฝีปากเบาๆ “การขยับให้อยู่สูงกว่าใต้เท้า”เฉินฝานหรี่ตาลงเล็กน้อย คลายมือที่กอดรัดพระชายาไว้ “พระชายาแพรวพราวขนาดนั้นเชียวหรือ?”พระชายาที่รับอิสระจากการควบคุมของเฉินฝาน กล่าวอย่างออดอ้อนว่า “ใต้เท้า เช่นนั้นท่านสามารถยกข้าให้สูงขึ้นอีกนิดได้หรือไม่? เช่นนี้ใต้เท้าจึงสามารถมองข้าน้อยได้อย่างชัดเจนมากขึ้น”“ไยจะมิได้...”ศีรษะของเฉินฝาน โน้มเข้าใส่สิ่งที่นุ่มนิ่ม ระหว่างที่กำลังเคลิบเคลิ้ม มือสองข้างของพระชายาสัมผัสมวยผมที่รวบสูง“......พระชายา ใช้ปิ่นปักผมเช่นนี้ มิกลัวว่าจะทิ่มแทงตนเองหรือกระไร?”เฉินฝานนำมีดเล็กที่เรียวยาวออกมาเล่น กล่าวถามพระชายาอย่างมิได้ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 790
“มิใช่นะเพคะ ๆ ท่านอ๋องมิได้รับสั่งเช่นนี้”พระชายาแก้ตัวให้อ๋องเจิ้งหนานอย่างลุกลี้ลุกลน“โอ้?” เฉินฝานกล่าวอย่างมิใส่ใจ “เขามิได้รับสั่งเช่นนี้ เช่นนั้นก็เป็นพระชายาเองที่อยากสังหารข้างั้นหรือ?”“ใต้เท้า!”ใบหน้าเย้ายวนเรียวเล็กของพระชายานั้น ซีดเผือดทันที มิสนใจร่างที่เปลือยเปล่าของตน วิ่งไปด้านบนอ่างอาบน้ำ คลานลงกับพื้น “ข้าน้อยมิกล้าคิดเช่นนั้นเด็ดขาดเพคะ”“เจ้าคิดเช่นนั้นหรือไม่ เจ้ารู้อยู่แก่ใจดี” เฉินฝานผายมือ น้ำเสียงเยือกเย็น “เจ้าออกไปเถอะ มิต้องเข้ามาแล้ว ข้าอยากอยู่เงียบๆคนเดียว”ทำเหมือนว่าตอนนี้เขากำลังรังแกสตรี ตอนนี้มิความสนุกแม้แต่น้อยผนวกกับการที่สู้รบมาหลายวันแล้วช่างเหนื่อยล้าเสียจริง“เพคะ...”พระชายาโค้งตัวไปทางเฉินฝาน ค่อยเดินถอยอย่างเชื่องช้า“ปัง!”พระชายาเพิ่งจะออกไป ริมอ่างอาบน้ำก็ปรากฏร่างเงาหนึ่งขึ้นบุคคลนั้นกระโจนลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดคลื่นน้ำมหึมา“......” เฉินฝานมองสตรีที่ผลักเขาติดกับขอบอ่างน้ำกัดเขาสุดแรงอย่างเหนื่อยหน่าย “ต้องรีบร้อนขนาดนี้เชียวหรือ?”“แน่นอนอยู่แล้วเจ้าคะ!” สตรีนางนั้นขบเม้มหัวไหล่ของเขาไปพลาง พูดพึมพำไปพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 791
เฉินฝานไม่ได้โกหกนาง หลังจากสังหารอ๋องเจิ้นหนาน เขาก็รีบไปทันทีลูกเมียที่เมืองหลวงต้องคิดถึงเขามากแล้วแน่ๆ รวมถึงคนในวังหลวงด้วย...เพียงนึกถึงใบหน้างดงามแสนเย็นชานั้น หัวใจของเฉินฝาน คล้ายมีห่วงที่ไม่อาจปล่อยวางได้ฉินเย่ว์เหมยมองแล้วเข้มแข็ง และเย็นชาแต่แท้จริงแล้วเขารู้ดีว่า จิตใจของฉินเย่ว์เหมยไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่เห็น และไม่ได้เย็นชาเช่นนั้นแค่เพราะนางยืนอยู่บนตำแหน่งนั้น จึงจำต้องไม่เป็นตัวเองตลอดระยะเวลาที่เขาไม่อยู่ในเมืองหลวง นางถูกเสิ่นหมิงหยวนรังแกไม่น้อยแน่ๆได้รับชัยชนะในหรงตู เขาให้คนส่งจดหมายกลับเมืองหลวงทันที ทั้งยังส่งคนไปสามรอบติดต่อกันจดหมายฉบับแรกคือทำลายทหารหนึ่งแสนสามหมื่นนายของอ๋องเจิ้นหนาน จดหมายฉบับที่สองคือตนเฉินฝาน กระทั่งเวลานี้ยังมีชีวิตและสุขสบายดีทั้งหมดนี้ เพราะอยากให้ฉินเย่ว์เหมยมีชีวิตที่ดีเล็กน้อยขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่ เสิ่นหมิงหยวนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม“ใต้เท้า ข้าก็อยากเจอท่านอ๋อง” พระชายาตอบ“หืม?” เฉินฝานมองพระชายาด้วยความฉงนพระชายารีบย่อตัวลงทำความเคารพ “ใต้เท้าโปรดอภัย ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านอ๋องอยู่ที่ใด เมื่อวันก่อนข้าได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 850
“ผู้จัดสรร มิสามารถแบ่งให้คนนอกที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าเช่นนี้ได้เด็ดขาด!”“ถูกต้องแล้ว แบ่งให้คนที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามิได้!”คนรับใช้สองสามคนข้างกายเหลยหย่งอัน พูดเสริมทันที“เช่นนั้นนายน้อยเหลยคิดว่าผู้ใดเป็นผู้จัดสรรจึงจะเหมาะสม?”มีคนตะโกนถามท่ามกลางผู้เหลือรอดเหลยหย่งอันเลิกคิ้วขึ้นทันที ประโยคที่เขารอก็คือประโยคนี้ผู้นั้นเพิ่งจะกล่าวจบ เหลยหย่งอันก็ส่งสายตาไปที่คนรับใช้ข้างกายทันที“ร้านค้าตระกูลเหลยมากมายมหาศาล นายน้อยของพวกเราก็มีส่วนร่วมดูแล ไปตรวจสอบที่ร้านค้าทุกเดือน”ตรวจสอบแบบใดกัน ไปเกี้ยวพาราสีสตรีในร้านเสียมากกว่าเรื่องนี้ทุกคนในเมืองเซียนตูทราบดี เพียงแต่มิอยากให้เหลยหย่งอันมิพอใจ จึงมิมีผู้ใดกล้าพูดเปิดโปง“ดังนั้น...” คนใช้ผู้นั้นกล่าวต่อ “ผู้จัดสรรนี้ นายน้อยของข้าเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด “ทุกคนลงเรือลำเดียวกันแล้ว พวกเจ้า...” เหลยหย่งอันยกมือขึ้นทำท่าทางแบกรับรับความผิดชอบไว้เพียงผู้เดียว “คนที่ร่วมทุกข์กับข้าทุกคน ขอเพียงแค่สามารถมีชีวิตรอดออกไปได้ ก็สามารถไปรับเงินหนึ่งร้อยตำลึงได้ที่ตระกูลเหลยของพวกเรา”เพื่อที่จะได้ตำแหน่งผู้จัดสรรนี้ เหลยห
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 849
“ต่อให้เสบียงอาหารทั้งหมดต้องถูกจัดสรรปันส่วนอย่างเท่าเทียม เช่นนั้นไฉนอำนาจในการจัดการจัดแบ่งต้องเป็นเจ้าคนเดียวงั้นหรือ? เจ้าเป็นใครกัน?”ชายหนุ่มที่สวมชุดผ้าไหมอย่างดี ศีรษะสวมหมวกสีทองประดับด้วยไข่มุกเดินเข้ามากล่าวถามเฉินฝานด้วยท่าทีโอหังบุคคลนี้คือลูกชายคนโตของตระกูลเหลยเก่าแก่อันดับหนึ่งของเมืองเซียนตู เหลยหย่งอันด้วยความที่ชาติตระกูลมีเงินและอำนาจ เหลยหย่งอันได้รับสมญานามให้เป็นอันธพาลอันดับหนึ่งในเมืองเซียนตู ปกติก็มักจะรังแกผู้ชายข่มเหงผู้หญิง กระทำชั่วทุกรูปแบบสำหรับวีรกรรมของเหลยหย่งอันแล้ว เจ้าเมืองซื่อต้าเผิงต้องยอมปล่อยผ่านไปเหลยหย่งอันรู้สึกว่ามิถูกชะตาเฉินฝานอยู่ก่อนแล้วเรือนเซียนผาสุกมีกฎว่านอกจากผู้ฟังโชคดี่ถูกเมี่ยวอวี่สุ่มเลือกมา บุคคลที่ให้เงินรางวัลจำนวนมากที่สุด เมี่ยวอวี่ก็จะบรรเลงพิณเป็นการส่วนตัวเช่นกันทว่า ทุกปีจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นต้นปีเหลยหย่งอันก็เริ่มให้เงินรางวัลจำนวนมหาศาล ในที่สุดเมื่อมาถึงเดือนท้ายปีก็ได้ลำดับที่หนึ่งมาครองเห็นว่าตนเองสามารถเข้าไปในกระท่อมหิมะพบกับเมี่ยวอวี่ ได้ฟังพิณที่นางบรรเลงให้ตนเองโดยเฉพาะ กลับคาดมิถึงว่าอย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 848
เรือนเซียนผาสุกมีชื่อเสียงเงินทองมหาศาลดังคาด จำนวนเสบียงที่กักตุนไว้ตอนฤดูหนาว มากกว่าเสบียงครึ่งปีของครอบครัวสามัญชนเสียอีกตรงข้ามกับผู้เหลือรอดเหล่านั้น เฉินฝานยิ่งฟัง คิ้วยิ่งขมวดหนักขึ้นเรื่อย ๆน้อยไป น้อยเกินไปแล้วคนสามร้อยกว่าคน ต่อให้กินอาหารวันละหนึ่งมื้อ เสบียงอาหารเหล่านี้ก็หมดเกลี้ยงเพียงในพริบตาเดียว“เสบียงอาหารของกระท่อมหิมะนำออกมาไว้ที่แห่งนี้ทั้งหมดแล้วใช่หรือไม่?” เฉินฝานหันหน้ากล่าวถามเมี่ยวอวี่“กระท่อมหิมะแห่งนี้ของข้ามิได้ใหญ่โตเสียหน่อย ตุนไว้จำนวนมากเพียงนั้น ยังมินับว่าเยอะอีกหรือ?” เมี่ยวอวี่ย้อนถามเฉินฝาน“ก็จริง” เฉินฝานหัวเราะสมเพชตนเองในส่วนลึกของหัวใจ หวังว่าจะมีเยอะกว่านี้“ตอนนี้นับเสบียงเรียบร้อยแล้ว รีบแบ่งให้ทุกคนเถอะ”มีคนเร่งเร้าหิวจนทนมิไหวแล้วจริง ๆ“แบ่งมิได้!” เฉินฝานกล่าว“มิแบ่งงั้นหรือ?”สายตาสามร้อยกว่าคนจับจ้องไปที่เฉินฝานอย่างพร้อมเพียงมิเข้าใจ มิเชื่อเสบียงอาหารทั้งหมดถูกขนย้ายออกมานับจำนวนแล้ว ไม่เพียงแต่จำนวนเสบียงเท่านั้น จำนวนคนก็นับแล้วเช่นกันทำถึงเพียงนี้แล้ว เฉินฝานกลับกล่าวว่ามิแบ่งแล้ว“เจ้าหมายความว่าอย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 847
เขายืนกรานไม่ยอมนำเสบียงออกมามิใช่หรือ ไฉนตอนนี้ต้องการเอาออกมา และยังต้องนำออกมาทั้งหมดอีกด้วยเขากำลังคิดสิ่งใดอยู่กันแน่?“ทำไมล่ะ? แม่นางเมี่ยวอวี่มิเห็นด้วยงั้นหรือ?” เฉินฝานกล่าวถาม“โอ้ ไม่ใช่หรอก!” เมี่ยวอวี่กล่าวอย่างรีบร้อน “แน่นอนว่าข้าต้องเห็นด้วยอยู่แล้ว เจ้ารีบพาคนไปนำเสบียงอาหารในคลังออกมาทั้งหมด”“ช้าก่อน!” เฉินฝานเรียกยายจ้าวไว้ “เพื่อให้มั่นใจว่าเสบียงอาหารทั้งหมดจะถูกขนย้ายออกมา เย่ว์เจียวเจ้าไปตามยายจ้าวไปด้วย พวกเจ้า... ”เฉินฝานหันไปกล่าวกับผู้เหลือรอดเหล่านั้น “ก็ส่งหนึ่งคนตามไปด้วย”ผ่านไปครู่เดียว เสบียงอาหารทั้งหมดในกระท่อมหิมะถูกขนมาไว้ด้านหน้าฝูงชนเฉินฝานมองดูเสบียงอาหารที่กองเป็นพะเนินด้านหน้า กล่าวอย่างเนิบนาบ “โอ้ จำนวนมิน้อยเลยนะเนี่ย”“อากาศเย็น คร้านออกไปจับจ่าย ดังนั้นจึงซื้อจำนวนมากในคราวเดียว” เมี่ยวอวี่กล่าวอย่างมิใส่ใจมากนักเสบียงอาหารเหล่านั้นมีจำนวนมากก็จริงทว่าเป็นเรื่องยากที่จะทำให้คนจำนวนมากเพียงนี้อยู่รอด!ท้ายที่สุด ก็ยังคงต้องตายอยู่ดีเหล่าผู้เหลือรอด มิได้มองการณ์ไกลเช่นนั้น พวกเขาที่หิวมาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว มองเสบียงอาห
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 846
เมื่อมีคนเปิดประเด็นแล้วคนอื่นก็พากันทำตาม คนกลุ่มใหญ่จำนวนมหาศาลคุกเข่าต่อหน้าเฉินฝานเฉินฝานมิได้กล่าวอันใด เมี่ยวอวี่ที่อยู่ด้านข้างชิงพูดก่อน“เหอะ!” เมี่ยวอวี่เยาะเย้ยออกมาทันที กล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ช่างเป็นชายที่ใจดำอำมหิตเสียจริง คิดว่าตนเองมีผู้มากฝีมือที่เก่งกาจอยู่ข้างกาย ก็สามารถมิสนใจชีวิตของผู้คนรอบตัว แม้กระทั่งเด็กและคนชราก็ยังมิยอมช่วย”เมี่ยวอวี่จงใจกล่าวเช่นนี้จงใจที่พัดความโมโหของฝูงชนให้ลุกฮือดังคาด...“เขาใจดำอำมหิตเพียงนั้น แม้กระทั่งเด็กน้อยคนแก่ก็ยังมิยอมให้อาหารกินแม้แต่น้อย เช่นนั้นเรายังต้องกลัวสิ่งใดอีก?”เมื่อมีคนเริ่มก็มีคนตาม“ถูกต้อง อย่างไรเสียก็ถูกขังจนตายอยู่ที่นี้อยู่ดี ก่อนที่จะจากโลกนี้ไป ทุกคนต้องได้กินให้อิ่มท้อง!”“พวกเรามิต้องมาอ้อนวอนอยู่ตรงนี้และ ไปสืบเสาะ ไปค้นหา กระท่อมหิมะอาจจะใหญ่ไปเสียหน่อย แต่พวกเรามีจำนวนคนเยอะจะหาที่ซ่อนของเสบียงอาหารมิได้เชียวหรือ?”กลุ่มคนจำนวนมหาศาลในกระท่อมแต่เดิม รีบออกไปอย่างรวดเร็วราวกับกระแสน้ำลงของมหาสมุทร“เจี้ยนฮวง!” เฉินฝานกล่าวเกรงว่าเซียนเจี้ยนหวงจะเข้าใจผิด เฉินฝานจึงพูดเสริมอีกห
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 845
เซียนเจี้ยนหวงมิลงมือทำร้ายสามัญชน ชายรอยบาดแผลคิดว่าชื่อเสียงของเซียนเจี้ยนหวงเป็นสิ่งจอมปลอม และเขาคิดว่าตนเองมีจำนวนมากมาย ต่อให้เซียนเจี้ยนหวงจะเก่งกาจเพียงใดก็มิสามารถลุยเดี่ยวกับคนหนึ่งร้อยคนได้และเฉินฝานก็ดูจะเป็นคนสุภาพเรียบร้อย ดังนั้นชายรอยบาดแผลมิได้รู้สึกเกรงกลัวอันใด ท่าทียโสโอหังยิ่งเขาต้องการเสบียงอาหารในกระท่อมหิมะทั้งหมด และประสงค์ที่จะคุมชะตาคนหลายคนไว้ในกำมือ ในขณะเดียวกันก็สามารถช่วยเมี่ยวอวี่ให้หลุดพ้นได้ด้วยอำนาจ สาวงาม เสบียงอาหารเขาต้องการทั้งหมดเฉินฝานเงยหน้าขึ้น เหลือบมองชายรอยบาดแผลอย่างเรียบนิ่ง “ดูเจ้าพูดเข้าสิ เจ้าเก่งกาจมากสินะ”“เยี่ยนหลิ่งผู้ยิ่งใหญ่!” ชายรอยบาดแผลวางท่าทีใหญ่โต“ว้าว!” เฉินฝานยกนิ้วโป้ง “ชื่อนี้ช่างน่าเกรงขามเสียจริง!”สุดยอด!เซียนเจี้ยนหวงต้องเก็บอาการอยู่ด้านข้างนี่คงจะเป็นความสนุกเพียงอย่างเดียวตอนที่ถูกกักขังอยู่ที่แห่งนี้ดูคนโง่ ที่จริงแล้วก็เป็นเรื่องที่น่าสนุก“เพียงแต่...” เฉินฝานเปลี่ยนเรื่องทันที “มิทราบว่าชื่อที่น่าเกรงขามเช่นนี้ จะชำนาญในการต่อสู้หรือไม่?”ระหว่างที่พูด เฉินฝานหันไปด้านข้างเล็กน้อย “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 844
“ตุ้บ ๆ ๆ ๆ!”เสียงทุบประตูหน้าต่างด้านนอกดังขึ้นเรื่อย ๆ เซียนเจี้ยนหวงฝึกวรยุทธ์จนชำนาญแล้ว สถานการณ์ฝั่งเขานั้นค่อนข้างไปในทิศทางที่ดีฝั่งฉินเย่ว์เจียวและเย่ว์หนูนี้ค่อนข้างลำบาก“เย่ว์หนู เจ้ากันไว้ก่อน ข้าจะไปย้ายเตียงมากันไว้!”“มิจำเป็นหรอก!” เฉินฝานโบกมือเล็กน้อย เขาให้ฉินเย่ว์เจียวและเย่ว์หนูเปิดประตูออก“เปิดประตูงั้นหรือ?” ฉินเย่ว์เจียวส่ายหน้าทันที “ไม่ได้เจ้าค่ะ นายท่าน”คนด้านนอกทุกคนล้วนโกรธเฉินฝานจนกัดฟันกรอด ตะโกนอย่างดุเดือดเพื่อให้ต้องการพวกเขาผ่านเข้าไป เฉินฝานเสี่ยงอันตรายเกินไปแล้ว“พวกเจ้าสามารถกันไว้ได้หนึ่งชั่วยาม จะสามารถกันได้ถึงสองชั่วยามงั้นหรือ?”เมื่อคนตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงตาย มิว่าสิ่งใดก็สามารถทำได้ความเลวทรามของมนุษย์ เป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุดในโลกใบนี้“นายท่าน ขอเพียงข้ายังอยู่ ข้าก็จะยังคงกันต่อไปเรื่อย ๆ จะมิยอมให้คนด้านนอกเหล่านั้นทำร้ายท่านแม้แต่ปลายเล็บ”ฉินเย่ว์เจียวกำหมัดไว้แน่นขนัดเฉินฝานมองท่าทีที่เศร้าสลดทว่าเข้มแข็งของฉินเย่ว์เจียว รู้สึกซาบซึ้งและหงุดหงิด“นายท่าน บ่าวก็เช่นกันเจ้าค่ะ”เย่ว์หนูเพิ่มแรงในการกันประต
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 843
ฉินเย่ว์เจียวง้างมือขึ้นทันที เดิมทีต้องการจะตบหน้าเมี่ยวอวี่เป็นครั้งที่สองพลันยั้งมือกะทันหันกลั้นหายใจ รอฟังคำตอบของเมี่ยวอวี่ด้วยความกังวลเฉินฝานก็อดมิได้ที่จะเงี่ยหูฟังจะรู้ร่องรอยของเย่ว์ฉินแล้ว รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย“หยกห้อยเอวชิ้นนี้...”“ตุ้บ!”อยู่ ๆ ก็มีก้อนหิมะลอยก้อนหนึ่งลอยทะลุหน้าต่างเข้ามา“โอ๊ย!”เมี่ยวอวี่อยู่ใกล้หน้าต่างอย่างมาก ก้อนหิมะขว้างโดนหัวหน้า ทำให้นางตกใจจึงร้องออกมาทันที“ตุ้บ”ครั้งนี้สิ่งที่ขว้างมาคือก้อนหิน“ระวัง!”เมี่ยวอวี่รู้สึกเพียงว่าร่างกายทรงตัวมิอยู่ ตัวไปชนกับอ้อมอกที่ล่ำสันหัวสมองว่างเปล่าราวกับถูกจี้จุด เมี่ยวอวี่มองเฉินฝานด้วยความมึนงงดวงตากลมโตที่เปล่งประกายแวววับดังดวงดารา สภาพอารมณ์แปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็วหาคำตอบมิได้ มิเชื่อ มิเข้าใจ“เจ้า...” เมี่ยวอวี่กลอกตาไปมา “ไยเจ้าจึงช่วยข้า?”หากมิใช่เฉินฝานดึงนางหลบได้ทัน ตอนนี้นางก็คงหัวแตกเลือดไหลนองไปนานแล้วเฉินฝานผลักเมี่ยวอวี่ในอ้อมอกออก เขาที่พลังภายในยังฟื้นฟูมิสมบูรณ์เอนตัวล้มพิงเรือนร่างของฉินเย่ว์เจียว น้ำเสียงเยือกเย็น “อย่าคิดเข้าตัวเอง ข้าทำไปตามสัญชาตญาณเท
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 842
ถึงแม้ในทุกวันนางมักจะรับคำเยินยอจากบุรุษเพศอยู่แล้ว ทว่าท่าทางที่รักใคร่หวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งราวภาพวาดนี้ นางมิเคยพบเห็นมาก่อนเมี่ยวอวี่ที่สงสัยว่าตัวเองมองผิดไป จึงตั้งใจหันกลับไปดูอีกครั้งภาพที่เฉินฝานช่วยปัดไรผมบนหน้าผากของฉินเย่ว์เจียวออก และฉินเย่ว์เจียวยิ้มตอบกลับให้เฉินฝานอย่างหวานหยาดเยิ้ม เมี่ยวอวี่เหลือบไปเห็นพอดีไม่จริงหรอก!เมี่ยวอวี่รีบหันหน้ากลับไปด้วยความรวดเร็ว ตีหน้าอกตนเองเบา ๆสองสามทีคาดมิถึงว่าจะเป็นเรื่องจริงใต้หล้านี้มีสามีภรรยาที่รักใคร่กันเช่นนี้จริงหรือ ? เป็นเรื่องจริงหรือว่าผู้ชายจะอ่อนโยนกับภรรยาตนเองได้เพียงนั้น?เฉินฝานเป็นชายที่เลวทรามต่ำช้ามิใช่หรือ?เย่ว์หนูชะเง้อมองมาจากทางเข้าเห็นว่าเฉินฝานตื่นแล้ว รีบวิ่งกลับไปที่ในห้อง ยกโจ๊กครึ่งชามที่วางไว้ในห้องไปอุ่นที่ห้องครัว หลังจากที่อุ่นจนร้อนแล้วก็วิ่งกลับมา“โจ๊กมาแล้วเจ้าค่ะ”“เอามาให้ข้า!” ฉินเย่ว์เจียวรับโจ๊กในมือเย่ว์หนูมาทันที“ลำบากเจ้าแล้ว” เฉินฝานหันไปพยักหน้ากับเย่ว์หนู“บ่าวมิลำบากเลยเจ้าค่ะ ขอเพียงนายท่านหายดีก็เพียงพอแล้ว” เย่ว์หนูหน้าแดง ส่ายหน้าอย่างแรงกล่าวว่าตนเองมิลำ
