บทที่ 683

ไป่เผยหรานชะงักเล็กน้อย ไม่อยากจะเชื่อว่าซูซิวฉีเป็นคนขอให้เฉินฝานมา

เหอจื่อหลินดื่มเหล้าจอกหนึ่งเข้าไปแล้วพยักหน้า “ใต้เท้าเฉินได้รับการเชิญจากใต้เท้าซู จากนั้นฝ่าบาทเสด็จไปรับที่อำเภอผิงอันด้วยตัวพระองค์”

“หากพูดให้ถูกต้อง ฝ่าบาทไม่ได้เสด็จไปรับ แต่จับตัวมา!” เฉินฝานกล่าวเสียงเบา

หากฉินเย่ว์เหมยไม่ใช่พี่สาวของพวกฉินเย่ว์โหรว

เกรงว่า ตอนนี้เขาคงได้กลับอำเภอผิงอันแล้ว

ไป่เผยหรานตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เขาดื่มเหล้าติดต่อกันสามจอก ถึงเงยหน้าอีกครั้ง

เงยหน้าครั้งนี้ แววตาของเขาแจ่มชัด ไม่มีแล้วร่องรอยของอาการมึนเมา

เฉินฝานยิ้ม

เขารู้ว่าไป่เผยหรานไม่ได้เมาตั้งแต่แรก เขามีสติอยู่เสมอ

“เจ้าจะทำอย่างไร?” ไป่เผยหรานเอ่ยถาม

เฉินฝานเงยหน้ามองท้องฟ้า จัดระเบียบเสื้อผ้าเล็กน้อยแล้วยืนขึ้น “เวลาไม่เช้าแล้ว ภรรยาของข้ายังรอข้ากลับไปกินข้าวด้วย?”

“เด็กน้อย มาตรงนี้!”

ก่อนจากไป เฉินฝานหยิบตุ๊กตาปักลายออกจากอ้อมอกและมอบให้ลูกสาวของไป่เผยหราน

-

เมื่อวานเห็นว่าฉินเย่ว์ฉู่มีความสุขมาก วันนี้หลังจากเลิกเรียน เฉินฝานจึงไปรับนางอีก

ห่างจากโรงเย็บปักตวนหย่ายังเหลืออีกหนึ่งถนน แต่รถม้ากลับหยุด