LOGINShare
บทที่ 686
Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 687
“เสิ่นหยวนฮวา เจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน!”ฉินเย่ว์เจียวหลุดออกจากมือของเฉินฝานแล้วพุ่งเข้าหาเสิ่นหยวนฮวาทันที แต่ถูกทหารอารักขาของเสิ่นหยวนฮวาขวางไว้ทัน“ใช่ ใช่!” เสิ่นหยวนฮวาที่อยู่บนหลังม้า ตื่นเต้นมากกว่าเดิม “เหมือน เหมือนมาก แมวตัวเมียตัวน้อยนั่นก็คลี่ปากยีฟันแบบนี้”“เสิ่นหยวนฮวา ส่งเสี่ยวฉู่คืนมาเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น ข้าจะสู้กับเจ้าจนตาย” ฉินเย่ว์เจียวยกคันธนูขึ้นชี้เสิ่นหยวนฮวาฉินเย่ว์เจียวไม่ได้อยู่ในสายตาของเสิ่นหยวนฮวาตั้งแต่แรก สายตาของเขามองข้ามฉินเย่ว์เจียวและตกอยู่ที่เฉินฝานอย่างตะลึงตกใจเต็มใบหน้า “เสี่ยวฉู่? น้องฝาน ผู้หญิงของเจ้าก็หายไปอีกคน?”“โถ ๆ !” เสิ่นหยวนฮวาเปลี่ยนสีหน้าเป็นปวดร้าวใจมาก “น้องฝาน นี่เป็นความผิดของเจ้านะ อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่ได้ยินข่าว สองปีมานี้มีหมาป่าเด็ดบุปผาโผล่มาที่เมืองหลวง มีหญิงสาวหายตัวอยู่ประจำ? เจ้าไม่ควรให้ผู้หญิงของเจ้าวิ่งเที่ยวไปที่ถนนเลย”ฉินเย่ว์เจียวโมโหมากประหนึ่งไก่ชน เฉินฝานเพียงแววตาเปลี่ยนไปเล็กน้อยเสิ่นหยวนฮวายิ้มมุมปากและมองเฉินฝานแสร้งทำเป็นนิ่งข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะตีหน้าซื่อได้ถึงเมื่อไหร่เสิ่นหยวนฮวาคิดจะกระตุ้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 688
“ขอรับ!” สื่อซงตอบรับเสียงสูงทันที “ข้าน้อยกังวลเล็กน้อย อย่างไรเสียพวกนางก็เป็นท่านหญิง”เสิ่นหยวนฮวายักคิ้ว น้ำเสียงเหิมเกริมมาก “ท่านหญิงแล้วอย่างไร? ใช่ว่าข้าไม่เคยจัดการมาก่อน”“แต่พ่อของพวกนางเป็นถึงตวนชินอ๋อง!” สื่อซงไม่อยากล่วงเกินตวนชินอ๋องจริง ๆ แม้ว่าตวนชินอ๋องไม่มีอำนาจจริง แต่เวลาคนคลุ้มคลั่งขึ้นมา พูดว่าฆ่าคนก็ฆ่าคนได้จริง ๆ เขาคือท่านอ๋อง หากฆ่าคนขึ้นมาจริง ๆ เสิ่นหมิงหยวนก็ทำอะไรเขาไม่ได้“พ่อของพวกนางคือตวนชินอ๋องน่ะสิยิ่งดี ที่เขาพูดว่าจะร่ำรวยย่อมมีความเสี่ยง ถ้าตวนชินอ๋องจะกล่าวโทษ ก็คงต้องโทษที่เขายอมให้ลูกสาวของตนไปสนิทชิดใกล้กับ หญิงโสเภณีของเฉินฝานมากเกินไปและทำร้ายลูกสาวของเขา” เสิ่นหยวนฮวาเริ่มวางแผนภายในใจ เมื่อเขาจัดการฉินเยียนฉินอวี่เสร็จแล้ว จะเรียกร้องสิ่งของกับตวนชินอ๋องเท่าไหร่ที่ดินศักดินาของตวนชินอ๋องมีมากกว่าอ๋องหรงมาก“พอได้แล้ว!” เสิ่นหยวนฮวากล่าวอย่างใจร้อน “หยุดทำหน้าตายเสียที เรื่องนี้ท่านพ่อกับน้องรองอนุญาตแล้ว หลังจากทำสำเร็จ ข้าจะช่วยพูดเรื่องดี ๆ ของเจ้าต่อหน้าพวกเขาให้ ตำแหน่งขุนนางของลูกชายเจ้า ไม่มีปัญหาแน่นอน”สื่อซงตาลุกวาวและกล่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 689
เฉินฝานยักคิ้ว “ต้องให้ความร่วมมืออย่างไร?”“ใต้เท้า ตอนที่เดินทางกลับมา สังเกตเห็นหรือไม่ว่ามีคนแปลกหน้าอยู่ข้างนอกจวนของท่านจำนวนมาก?” ไป่เผยหรานกล่าว“ข้าเห็น”ข้างนอกประตูจวนของเขา คนที่มาส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงใครเป็นคนส่งพวกนางมา เฉินฝานใช้นิ้วเท้าคิดก็คิดออกว่ามาจากตระกูลเสิ่นผู้หญิงเหล่านั้น แต่ละคนใช้ถ้อยคำและท่าทางเกินจริง พูดคุยตรงนั้นเพื่อดึงดูดให้มีคนมีส่วนร่วมผู้หญิงสวย ๆ ถ้าถูกหมาป่าชั่วร้ายจับตัวไป ผลลัพธ์จะเป็นเช่นนั้นเป็นเช่นนี้ หมาป่าชั่วร้ายทรมานผู้หญิงเหล่านั้นด้วยวิธีนั้นวิธีนี้บทสนทนาของพวกนาง แท้จริงแล้วก็เทียบได้กับแรงกดดันจากความคิดเห็นของผู้คนในโลกออนไลน์ในยุคปัจจุบันจุดประสงค์ของพวกนาง คือเอาชนะครอบครัวของเฉินฝานและเอาชนะความตั้งใจของเฉินฝานหากเป็นไปตามการคาดการณ์ของพ่อลูกตระกูลเสิ่น เป็นเช่นนี้ต่อไป เฉินฝานจะมีผลลัพธ์เพียงสองอย่างหรือไม่ก็สูญเสียการควบคุมและไปสู้กับเสิ่นหยวนฮวา ถึงตอนนั้นเสิ่นหยวนฮวาแกล้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บจากเฉินฝาน จากนั้นจำคุกเขาเหตุเนื่องจากทำร้ายเจ้าหน้าที่ของราชสำนักเดียวกันห้องขังของแคว้นต้าชิ่งทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบค
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 690
ไป่เผยหรานยังรู้สึกไม่วางใจ อยากพูดอีก แต่เหอจื่อหลินส่ายหัวให้กับเขา “พี่ไป่ ใต้เท้าทำได้”เหอจื่อหลินไม่เคยเห็นฝีมือของเฉินฝานกับตา แต่หลี่ซานเคยบรรยายไว้กับเขาตอนที่เฉินฝานแบกคันธนูของฉินเย่ว์เหมยมาถึงหน้าประตูจวนตระกูลเสิ่น เพื่อขวางทางเสิ่นหยวนฮวา เสิ่นหยวนฮวาขำจนตัวเอนเอียงเพราะสองมือที่ดึงคันธนูของเฉินฝาน สั่นระริก ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยเสิ่นหยวนฮวาที่อยู่บนหลังม้าโน้มตัวทอดมองเฉินฝานอย่างเป็นกังวลครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหน้า “เฉินฝาน คันธนูของเจ้าหนักเกินไป ไม่เหมาะกับเจ้า”ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ท่าทางดึงคันธนูของเฉินฝานยิ่งสั่นมากขึ้นเสิ่นหยวนฮวากล่าวต่อ “หรือไม่ ข้าเปลี่ยนตัวที่เบากว่านี้ให้เจ้า?”ก่อนที่เขาจะพูดจบ คันธนูในมือของเฉินฝานเริ่มหย่อน เสิ่นหยวนฮวาจึงยื่นเท้าออกไป เขาใช้เท้าช่วยเฉินฝานพยุงไว้แม้ว่าเป็นเช่นนี้ คันธนูในมือของเฉินฝานก็ยังสั่นระริก ท่าทางน่าขำมาก“ฮ่า ๆ”“ฮ่า ๆ ๆ”“ข้าเกือบหัวเราะตายเพราะเขาจริง ๆ”เหล่าทหารม้าศึกหัวเราะเสียงดังกว่า หลายคนยังเอามือจับที่ท้อง เพราะหัวเราะจนเจ็บท้องเสิ่นหยวนฮวาใช้กระบี่คู่กายตีทหารอารักขาข้าง ๆ ที่ห
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 691
อย่างไรเสียเฉินฝานก็เป็นหลางซื่อขั้นสาม สื่อซงจะจัดการกับเฉินฝาน ก็ต้องมีเหตุผลที่เหมาะสมผนวกกับการที่สื่อซงเชื่อโชคลาง ปกติที่เขาจะประหารคนล้วนต้องดูฤกษ์ก่อนสื่อซงเชื่อมั่นว่าสังหารคนในวันฤกษ์ดี จะทำให้เทพเจ้าพิโรธวันหนึ่งค่ำและสิบห้าค่ำเขาจะไม่สังหารคนไป่เผยหรานคำนวณแล้ว วันที่เฉินฝานเข้าคุก ประจวบเหมาะเป็นฤกษ์ดีและวันถัดไปเป็นวันสิบห้าค่ำเฉินฝานมีเวลาสองวันไปสืบหาสถานที่ที่เสิ่นหยวนฮวานำคนไปซ่อนไว้ตอนที่เสิ่นหยวนเลี่ยงมาถึงกรมความรอบคอบ ผู้คุมขังเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้านักโทษให้เฉินฝานเสร็จ“รีบเดิน!” เฉินฝานถูกผู้คุมสองสามคนผลักเข้าไปในคุก“ช้าก่อน!” เสิ่นหยวนเลี่ยงพูดขึ้นอย่างกะทันหัน“ใต้เท้าน้อยเสิ่น วันนี้ฤกษ์ดี พรุ่งนี้คือสิบเดือนสิบ ตามกฎแล้ว สองวันนี้จะไม่สังหารคน นี่ไม่ใช่กฎที่ข้ากำหนด ทว่าตอนที่จักรพรรดิองค์ก่อนอยู่ ก็มีกฎเช่นนี้แล้ว ท่านอัครเสนาบดีก็ทราบดี” กลัวว่าเสิ่นหยวนเลี่ยงจะโมโห สื่อซงจงใจอธิบายเสิ่นหยวนฮวายยิ้มบางๆ “ใต้เท้าสื่อ เจ้าวางใจเถิด กฎนี้ข้าเข้าใจ เพียงแค่...สายตาของเสิ่นหยวนเลี่ยงชั่วร้าย “ใต้เท้าสื่อ ต้องตรวจค้นร่างกายนักโทษผู้นี้ให้ถี่ถ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 692
ตอนที่เฉินฝานมองไปที่นักโทษประหารผู้นั้น นักโทษประหารผู้นั้นก็มองมาที่เขาพอดีเช่นกันตอนที่สี่ตาจ้องมองกัน นักโทษประหารผู้นั้นพลันเผยให้เห็นรอยยิ้มอันชั่วร้าย “ผิวพรรณนุ่มนวลเนียนละเอียด รสชาติน่าจะไม่เลว”“ขอบคุณ!” เฉินฝานฉีกยิ้มคำตอบของเฉินฝาน ทำให้นักโทษผู้นั้นตะลึงทันที “เจ้าหนุ่ม เกรงว่าเจ้าคงจะเป็นคนโง่คนหนึ่งกระมัง ข้าบอกว่าจะกินเจ้า เจ้ายังจะมาขอบคุณอีกรึ?”“เจ้าขู่ขวัญใครกัน เจ้ากับข้า ใครจะอยู่ใครจะตายยังไม่แน่เสียหน่อย?”เฉินฝานกล่าวอย่างเนิบนาบ ท่าทางน้ำเสียงของเขา ทำให้นักโทษประหารเดือดดาลอย่างมากเมื่อก่อนคนที่ถูกจองจำเข้ามา เมื่อเห็นเขา ทุกคนถ้าไม่ขาสองข้างอ่อนปวกเปียก พวกที่กระดูกแข็งหน่อย ก็นอนอยู่ด้าน พวกที่กระดูกอ่อนก็ขอร้องความเมตตาไม่หยุดหย่อนเฉินฝานไม่เพียงแต่ไม่ขอร้องความเมตตาเท่านั้น ยังพูดจายั่วยุอีกด้วยนักโทษประหารยกเท้าเตะทันที!“ปัง!”โซ่ตรวนเหล็กตรงเท้ากระทบกับรั้วเหล็กอย่างแรง ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว รั้วเหล็กสั่นไปมารั้วเหล็กขังนักโทษประหารไว้ไม่ได้อยู่แล้วภายในขอบเขตความยาวโซ่ตรวนเหล็กตรงเท้า นักโทษประหารอยากไปตรงไหนก้ไปตรงนั้น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 693
“ก้นไก่ก็ยังพอไหว ก้นเป็ดกลิ่นคาว เหม็นเพียงนั้น เขายังกินอย่างเอร็ดอร่อยเช่นนั้น ไม่สะอิดสะเอียนหรือกระไร?”“ถ้าเขาปกติก็คงไม่ถูกจองจำในคุกน้ำหรอกผู้คุมขังสองคนเดินผ่านคุกเฉินฝานพูดคุยอย่างสนุกสนานหลังจากที่ผู้คุมออกไปแล้ว คุกน้ำเงียบสงัดมีเพียงเสียงนักโทษประหารที่เคี้ยวก้นเป็ดดังจ๊อบแจ๊บเฉินฝานพิงรั้วเหล็ก กล่าวอย่างเชื่องช้าเรียบนิ่ง “เจ้าฉลาดมาก!”นักโทษประหารเลิกคิ้วขึ้นเท่านั้น ก้มหน้าเคี้ยวก้นเป็ดต่อไปห่างตั้งหลายเมตร เฉินฝานก็ยังสามารถได้กลิ่นคาวของก้นเป็ดได้เฉินฝานกล่าวต่อ “ต่อให้สร้างความวุ่นวาย ผู้คุมขังก็ยังให้เจ้ากินเนื้อ สื่อซงกับพ่อลูกตระกูลเสิ่นก็คงจะไม่ให้เจ้ากินเนื้ออย่างเปิดเผยโดยไม่กลัวความผิด ก่อความวุ่นวายครึ่งหนึ่งก็ให้เนื้อก้นไก่ก้นเป็ด ไม่เพียงไม่ทำให้ผู้อื่นสงสัย ยังคิดว่าเป็นการลงโทษอีกด้วย”“ถึงแม้ก้นไก่ก้นเป็ดจะกลืนลงคอได้ยาก ทว่าไขมันเยอะเพียงพอ ไขมันที่เพียงพอ จะทำให้เจ้ายังสามารถรักษาสภาพร่างกายแข็งแรงของเจ้าไว้ได้ เช่นนี้เจ้าจึงคุณค่าที่ใช้งานต่อไปได้ พ่อลูกตระกูลเสิ่นก็ไม่สังหารเจ้า”นักโทษประหารวางก้นเป็ดลง มองไปที่เฉินฝานอีกครั้ง คว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 694
นักโทษประหารยืนในน้ำ ใบหน้าพลันแดงขึ้นมาเล็กน้อยฉินเย่ว์เหมยตัวสั่นทันที สีหน้าหม่นหมองด้วยความร้อนใจ “เฉินฝานล่ะ?”“สื่อซง!” เสิ่นหยวนฮาเตะสื่อซงหนึ่งที “ฝ่าบาทเจ้าถามอยู่ เฉินฝานไปไหนแล้ว?”สีหน้าของเสิ่นหยวนฮวามีความเดือดดาลเล็กน้อยเขารู้ว่าความเร็วในการสังหารคนของนักโทษประหารรวดเร็วอย่างมาก โดยเฉพาะขุนนางฝ่ายบุ๋นที่ร่างกายอ่อนแอดังเฉินฝานเช่นนี้ ไม่พอให้นักโทษประหารได้ลงแรงเสียด้วยซ้ำเขาเคยออกคำสั่งกับสื่อซงไปนานแล้วว่าไม่ต้องโยนเฉินฝานเข้าไปอยู่ร่วมกับนักโทษประหารเร็วเพียงนั้นต้องให้พวกเขาเตรียมตัวให้พร้อมจึงจะโยนเข้าไปเช่นนั้น ประจวบเหมาะกับการให้ฉินเย่ว์เหมยเห็นเฉินฝานตายดีจะตายไป“ฝ่าบาท ท่านแม่ทัพ วันนี้เช้าเฉินฝานก็.... อย่างกะทันหัน” สื่อซงชี้ไปที่นักโทษสังหาร “เจ้าโจรนี้โวยวายขึ้นมา ไม่รู้รายละเอียดว่าพวกเขาทะเลาะอันใดกัน ตอนที่ข้าน้อยเข้ามา คุกของเฉินฝานถูกทุบจนเป็นรูโหว่ช่องหนึ่งไปแล้ว”ประตูคุกที่จองจำเฉินฝานห้องนั้น มีรูโหว่ช่องหนึ่งจริงๆทว่าไม่ใช่นักโทษประหารที่เป็นคนทุบ ทว่าสื่อซงให้คนทุบไว้ก่อนเกิดเรื่องแล้ว“เจ้าโจรโยนเฉินฝานลงไปในคุกน้ำของเขา พว
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
