เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 466
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-22 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 467
“ไม่ได้ขอรับ!”เฉินฝานไม่แม้แต่จะคิด ก็ปฏิเสธไปทันทีระเบิดมือจากดิน สำหรับคนยุคปัจจุบันอย่างเขา ไม่ใช่เรื่องยาก แต่สำหรับคนโบราณที่ไม่เข้าใจหลักการระเบิด และไม่อาจแยกแยะอัตราส่วนได้นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายพวกเฉียนลิ่ว ตอนนี้หากไม่มีเฉินฝานคอยชั่งสารต่างๆ พวกเขาก็ไม่อาจทำได้การสอนคนโบราณคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งยังมีอีกหนึ่งเหตุผลอีกหนึ่งเหตุผลก็คือ เฉินฝานยังไม่รู้จักเพ่ยจี้ดีเท่าใดนัก หากเขาเป็นคนทะเยอทะยาน เช่นนั้นเฉินฝานก็จะกลายเป็นคนบาปของแคว้นต้าชิ่งถอยอีกก้าว แม้เพ่ยจี้จะเป็นขุนนางจงรักภักดี ซื่อสัตย์ต่อราชวงศ์ต้าชิ่งแต่คนข้างกายเขาเล่า?เขาอายุมากแล้ว ไม่ช้าก็เร็วย่อมยกกองทัพหมาป่าให้ผู้อื่น“เสี่ยวฝาน” เพ่ยจี้ยังอยากจะขอร้องอีก“ไม่ได้ขอรับ ข้าบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ หากท่านยังพูดไม่จบ รถม้าคันนี้ ท่านนั่ง ข้าลง!”ขณะพูด เฉินฝานยื่นมือไปเปิดผ้าม่าน“อย่าๆๆ!” เพ่ยจี้รีบปรามเฉินฝาน “ระเบิดมือนั้น ข้าไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว!”เฉินฝานได้ยินเช่นนี้ค่อยนั่งลง“เสี่ยวฝาน ข้าไม่เอาระเบิดมือแล้ว เช่นนั้นเจ้าบอกข้าได้หรือไม่ หลุมของเจ้า แล้วก็รหัสคำต่างๆ เหล่านั้นแม้การโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 468
“เสี่ยวฝาน เจ้าอย่าเข้าใจผิด แม้ข้าไม่มีลูกชาย แต่ข้ามีลูกสาวสิบแปดคน ข้าเป็นชายแท้ หากเจ้าไม่เชื่อ!”เพ่ยจี้ยกมือขึ้น หยิบยกลูกสาวตนเองขึ้นมากล่าวคำสาบาน “หากข้าพูดโกหก ขอให้ลูกสาวทั้งหมดของข้าไม่อาจออกเรือน บรรดาลูกสาวที่ออกเรือนแล้วก็ขอให้พวกนางไม่มีลูกชาย”“...” เสี้ยววินาทีนี้ เฉินฝานรู้สึกปวดใจแทนลูกสาวของเพ่ยจี้ พ่อแบบนี้มีที่ไหน“หากท่านไม่มีปัญหา แล้วเหตุใดจู่ๆ จึงเหม่อลอยเล่า?”“ข้าเหม่อลอยหรือ? เฮ้อ เจ้าเป็นบัณฑิตไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงมีความรู้ด้านการทหารมากมายเช่นนี้ รู้สึกคล้ายเมื่อก่อนสู้รบบ่อยครั้งอย่างไรอย่างนั้นเพ่ยจี้ไม่เพียงไม่ตอบคำถามเฉินฝาน ยังเปลี่ยนบทสนทนามาสงสัยในตัวเฉินฝานแทนเฉินฝานมองเพ่ยจี้เงียบๆช่างเป็นชายชราแสนเจ้าเล่ห์จริงๆเรื่องเล็กน้อย ชายชราเจ้าเล่ห์เช่นนี้ ใช่ว่าเขาเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก“ท่านบอกว่าข้าเป็นบัณฑิตไม่ใช่หรือ ล้วนได้ความรู้มากจากการอ่านตำรับตำรา”“พ่อหนุ่มคนนี้!” เพ่ยจี้มองเฉินฝานอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “เจ้าช่างไม่ซื่อสัตย์ แคว้นของเราไม่อาจสั่งพิมพ์และขายตำราทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับด้านการทหาร แล้วเจ้าจะเคยอ่านเจอได้อย่าไง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 469
“เฉินฝานเปิดม่านมองออกไปเพ่ยจี้นั่งตรงตำแหน่งสารถี หลี่หงโห่วและจางหย่งชุนยืนอยู่ข้างรถม้าด้วยความเคารพ“ท่านจอมพล อำเภอผิงอันยากจน อาหารการกินและที่พักล้วนไม่สะดวกสบาย พักที่นี่ ลำบากท่านจอมพลแล้วขอรับ” จางหย่งชุนพูดอำเภอผิงอันเป็นจุดด่างพล้อยในชีวิตของเขา แม้แค่เพียงดื่มน้ำ จางหย่งชุนก็ไม่อยากอยู่สีหน้าของเพ่ยจี้ไม่สบอารมณ์ “ข้าเป็นทหารคอยออกรบ ความลำบากแค่นี้มีหรือที่จะทนรับไม่ได้?”“ไม่ขอรับ!” สีหน้าของหลี่หงโห่วซีดขาวทันที เขาส่งสายตาบอกจางหย่งชุนติดต่อกันเพ่ยจี้เป็นทหาร ทหารคนหนึ่งถือสาเรื่องอาหารการกินและที่พักไม่สุขสบาย เช่นนั้นก็หมายความว่าเขารักตัวกลัวตายไม่ใช่หรือ?เจ้าหมอเนี่ย เขาเกือบเดือดร้อนเพราะจางหย่งชุนแล้ว“จอมพล ท่านย่อมเป็นคนทนต่อความลำบากมากที่สุดของแคว้นต้าชิ่ง มิเช่นนั้นท่านจะเป็นผู้บัญชาการของกองทัพหมาป่าได้อย่างไร จะปกป้องพื้นที่ชายแดนของต้าชิ่งได้อย่างไร”ฟังถึงตรงนี้ จางหย่งชุนก็เข้าใจเขาตกใจรีบคุกเข่าลง พร้อมกับตนหน้าตนเองไม่หยุด “ข้าน้อยโง่เขลา ข้าน้อยโง่เขลา!”เพ่ยจี้มองจางหย่งชุนด้วยแววตาเย็นชา “เจ้าช่างโง่เขลาจริงๆ ไม่ต้องข้าน้อยอะไรแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-22เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 470
“ท่านจอมพล ท่านยังคงเหมือนเดิมชอบล้อเล่นกับข้าน้อยเสมอ...”“ข้าน้อยน้อมคารวะนายกอง ขอแสดงความยินดีกับนายกอง ยินดีด้วยขอรับนายกอง!”หลูเฉิงกวงยังพูดไม่จบ จางเจิ้งห้าวที่อยู่ข้างๆ เขาคุกเข่ากล่าวคำยินดีเสียงดัง“ปลัดอำเภอ ท่านยินดีบ้าบออะไร? ซื่อจริงๆ ท่านจอมพลอยู่นี่” หลูเฉิงกวงก้มหน้าตำหนิจางเจิ้งห้าวเพ่ยจี้เขกศีรษะหลูเฉิงกวงเบาๆ “ข้าว่าคนที่ซื่อที่สุดคือเจ้า ผ่านมาหลายปีแล้ว อายุมากขึ้นแล้ว แต่ความฉลาดกลับไม่มากขึ้น”“คารวะท่านนายกอง!”สิ้นเสียงของเพ่ยจี้ ทหารเฝ้าเมืองของหรงตูต่างคุกเข่าลง กล่าวคารวะนายกองเสียงดัง เสียงนั้นดังราวกับฟ้าคำราม“ท่านจอมพล ความหมายของท่านคือ หลูเฉิงกวงคือนายกองคนใหม่ที่ท่านส่งมาหรือขอรับ?”คำถามสติปัญญาต่ำเช่นนี้ พูดแล้วทำให้ตนดูโง่เขลา ทั้งยังทำให้เพ่ยจี้ไม่พอใจ แต่หลี่หงโห่วก็ยังคงถามเพราะเขาไม่อาจเชื่อได้จริงๆ ทั้งยังไม่อาจยอมรับได้ว่าหลูเฉิงกวงคือนายกองคนใหม่ของหรงตูคนที่ในอดีตเขาชักสีหน้าให้ตลอด กลายเป็นนายกองของเขา ความปลอดภัยในชีวิตอยู่ในมือนายกอง เขาจะไม่กลัวได้อย่างไร?“ถูกต้อง ทำไม เจ้ามีปัญหาหรือ?” น้ำเสียงของเพ่ยจี้ไม่สบอารมณ์“ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 471
ใช่ เขาผู้เป็นเจ้าเมืองเมืองหรงตูกลัวเพียงสถานะถงเซิงของเฉินฝานเหตุผลแรก คือวิธีการของเฉินฝานน่ากลัวเกินมากเหตุผลที่สอง คือวันนี้เฉินฝานนั่งรถม้าของเขา แต่เขาเดินเหตุผลสองข้อนี้ เพียงข้อใดข้อหนึ่งก็ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่ายได้ทั้งนั้น“เสี่ยวฝาน เจ้าจะเข้าร่วมการสอบราชสำนัก?” เพ่ยจี้หันไปถามเฉินฝาน“ใช่!”เฉินฝานยังไม่ทันตอบกลับ หลี่หงโห่วก็แย่งตอบก่อน “นายพลมีอะไรบางอย่างที่ไม่รู้ เฉินฝานเข้าร่วมการสอบขุนนางปีแรกก็สอบได้อันดับหนึ่งของการสอบระดับมณฑลจากอำเภอผิงอันขอรับ”หลี่หงโห่วกล่าวยกย่องเฉินฝานเมื่อใดที่เฉินฝานเข้าร่วมการสอบขุนนาง เช่นนั้นแล้วก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้เป็นนายกองทหารขอบข่ายของการสอบราชสำนักใหญ่กว่าการสอบระดับอำเภอและการสอบระดับมณฑลมาก นักเรียนจากสิบมณฑลของเมืองหรงตูที่สอบผ่านระดับมณฑลล้วนมาเข้าร่วมหมดและล้วนเป็นหัวกะทิทั้งนั้นอำเภอผิงอันเป็นอำเภอที่ยากจนที่สุดและเล็กที่สุดในเมืองหรงตู้ เฉินฝานสอบได้อันดับหนึ่งในอำเภอผิงอัน เมื่อไปสอบที่เมืองหรงตูก็อาจจะสอบไม่ผ่าน แม้ว่าเขาจะสอบผ่าน อย่างมากก็เป็นคนที่สอบระดับซิ่วไฉคนหนึ่งพอถึงครึ่งปีหลังยังมีการสอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 472
สำหรับอำเภอผิงอันที่เขาต้องการผนวกมากที่สุด ก็ไม่ถูกรวมเข้ากับอำเภอตูอัน นอกจากนี้อำเภอตูอันยังต้องช่วยอำเภอผิงอันจ่ายภาษีและชดเชยการรับราชการทหารเป็นเวลาสามปีหลังกลับมาจากอำเภอผิงอัน ลวี่เหลียงเจ๋อกระวนกระวายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ตลอดเวลา การช่วยเหลือหนึ่งอำเภอจ่ายภาษีนั้นไม่สามารถทำได้ด้วยพ่อค้าเพียงไม่กี่ร้านค้า จำเป็นต้องเพิ่มการจ่ายภาษีของพลเมืองทั้งอำเภอจ่ายภาษีมากขึ้น อย่างมากพลเมืองแค่ด่าทอลับหลังไม่กี่คำแต่เพิ่มจำนวนการรับราชการทหาร……ในสามปีข้างหน้า เขาจะถูกพลเมืองด่าว่าเป็นขุนนางสุนัข ก็นับว่าเบาแล้วและหลังจากเพิ่มภาษีและจำนวนการรับราชการทหารเป็นเวลาสามปี อำเภอตูอันในฐานะเขตที่ร่ำรวยที่สุดของเมืองหรงตูจะไม่คงอยู่อีกต่อไป แผนการที่จะผนวกอำเภอผิงอันและกลายเป็นเจ้าเมืองของลวี่เหลียงเจ๋อก็ไม่ต้องคาดหวังอีกเช่นเดียวกันเฉินฝาน เฉินฝาน!ลวี่เหลียงเจ๋อกัดฟันเอ่ยชื่อของเฉินฝานทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพราะเฉินฝาน หากไม่มีเขา เรื่องราวก็คงไม่กลายเป็นเช่นนี้เฉินฝาน รอก่อนเถอะ เจ้าไม่มีทางราบรื่นด้วยดีทุกเรื่อง!……“ฮัดชิ้ว ๆ ๆ!”ในห้องทำงาน เฉินฝานที่กำลังฝึกคัดลายมือ จามไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 473
“เสี่ยวฝาน!” เพ่ยจี้พูดสีหน้าจริงจัง “บังคับอะไรล่ะ ข้าทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อตัวเจ้า……”“เย่ว์เจียว!” เฉินฝานตะโกนไปที่ประตู “เก็บของของนายพล……”“ช้าก่อน ๆ! ข้าไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว” สีหน้าจริงจังในตอนแรกของเพ่ยจี้เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้มประจบประแจงเฉินฝานจ้องเขม่นเพ่ยจี้หนึ่งที จากนั้นก็ก้มศีรษะหยิบพู่กันขึ้นมาใหม่“โห!” เพ่ยจี้เร็วกว่าหนึ่งก้าว เขาหยิบพู่กันของเฉินฝานขึ้นมา “เสี่ยวฝาน พู่กันนี่ของเจ้าสวยมาก!”“ข้ามีชีวิตนานเพียงนี้ เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นพู่กันที่งามเยี่ยงนี้ เจ้าซื้อมาจากที่ใดหรือ?” เพ่ยจี้เริ่มเล่นพู่กันของเฉินฝานเฉินฝานไม่ตอบเพ่ยจี้ เพียงยื่นมือออกไปหาเขา “เอามา!”“นี่ เสี่ยวฝาน เจ้าขี้เหนียวจริง ๆ ข้าขอมองสักหน่อยก็ไม่ได้” เพ่ยจี้บ่นในขณะที่......“แครก!”“อ้าว!”เพ่ยจี้มองพู่กันที่หักคามือแล้วตะโกน ต่อด้วยการกล่าวดูถูก “พู่กันนี้สวยนะ แต่คุณภาพแย่มาก ข้าแค่อยากทดสอบความแข็งเล็กน้อย ยังไม่ทันออกแรงก็หักเสียแล้ว!”เมื่อเขาพูดคำว่าหัก ความได้ใจเล็กน้อยแสดงไว้บนใบหน้าของเพ่ยจี้อย่างเปิดเผย“ไปกันเถอะ!” เพ่ยจี้ดึงมือเฉินฝาน “เสี่ยวฝาน ข้าพาเจ้าออกไปซื้อพู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 474
ฉินเย่ว์โหรวมีความคิดที่ละเอียดอ่อนและฉลาดเฉลียว นางรู้ความตั้งใจของเพ่ยจี้ตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามาในเรือนเฉินฝานวางพู่กันแล้วดึงฉินเย่ว์โหรวมาอยู่ข้าง ๆ เขาลูบผมของนางและเอ่ยถาม “ถ้าเช่นนั้น เจ้าคิดสามีอย่างข้าควรเข้าร่วมการสอบขุนนางต่อไป หรือเข้าร่วมกองทัพหมาป่าของนายพลดีล่ะ?”ฉินเย่ว์โหรวส่ายหัวเบา ๆ “ข้าน้อยไม่ทราบ ไม่ว่านายท่านจะไปที่ไหน ข้าน้อยก็จะตามไปที่นั่นเจ้าค่ะ”เฉินฝานบีบคางฉินเย่ว์โหรวเล่นอย่างแผ่วเบา คางของนางทั้งเนียนและนุ่มลื่น จับแล้วรู้สึกสบายมาก “แล้วถ้าข้าไปที่กองทัพหมาป่าจริง ๆ สภาพความเป็นอยู่ในค่ายทหารไม่เหมือนกับที่เรือน เจ้าไม่กลัวลำบากหรือ?”ฉินเย่ว์โหรวซุกหัวเข้าไปในอ้อมแขนของเฉินฝานแล้วพูดเบา ๆ “ไม่กลัว ขอเพียงที่นั่นมีนายท่าน ข้าก็ไม่รู้สึกลำบากแต่อย่างใดเจ้าค่ะ”คนที่อยู่ในอ้อมแขน ตัวหอมท่วมท้น เส้นเลือดเย้ายวน ปากแดงเหมือนยาแดง รูปหน้างามอย่างยิ่งมีความงามอันน่าทึ่งอยู่ในอ้อมแขน จะไม่รู้สึกอะไรคงยากเฉินฝานยกคางของฉินเย่ว์โหรวขึ้น “ข้าต่างหากที่จะทำใจไม่ได้ ให้ภรรยาตัวน้อยของข้าไปตกที่นั่งลำบากในสถานที่เช่นนั้น อีกอย่าง……”เฉินฝานดึงฉินเย่ว์โห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-24
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 910
เฉินฝานที่พักสายตาโดยตลอดลืมตาขึ้น “ครอบครัวผู้เฒ่ามีหลานสาวสิบคนที่ยังมิได้ออกเรือนงั้นหรือ?”“เฮ้อ หากจะกล่าวให้ถูกต้องคือมีทั้งหมดสิบห้าคน มีห้าคนที่คิดว่าตนเองอายุมากแล้ว กลายเป็นภาระของคนในบ้านจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย”เสียงของผู้เฒ่าตาบอดตะกุกตะกักเป็นอย่างมาก “ปีที่แล้วผูกคอตาย เดือนที่แล้ว ก็มีอีกสองคนที่จวนจะ...โชคดีที่ยายเฒ่าไปเจอเสียก่อน มิเช่นนั้นก็คง...”ผู้เฒ่าตาบอดพูดมิออกแล้ว มีเพียงดวงตาที่ขาวโพลนมิมีตาดำพรั่งพรูน้ำตาอุ่นๆออกมามิหยุดอากาศหนาวจนถึงจุดเยือกแข็ง มินานนักน้ำตาก็แข็งตัวเป็นน้ำแข็งคำพูดของผู้เฒ่าตาบอดแทงใจดำของเย่ว์หนูในตอนแรกที่นางอยู่ในครอบครัว ก็มีพี่น้องสิบคนเช่นกัน รายชื่อล้วนถูกแจ้งไปที่จวนอำเภอแล้ว ทว่าต่อให้ถูกส่งตัวไปแล้ว ท้ายที่สุดก็ถูกส่งตัวคืนมาอยู่ดีหากมิใช่ตอนนั้นเห็นว่าเฉินฝานกำลังรับกองกำลังหญิงพอดี ตอนนี้นางก็คงจะเป็นวิญญาณสาวเร่ร่อนตนหนึ่งในอำเภอผิงอันไปเรียบร้อยแล้ว“เช่นนั้นพ่อแม่เหล่าหลานสาวของท่านล่ะ? พวกเขามิสนใจพวกนางเลยหรือ?”ถึงแม้จะยากลำบาก พ่อแม่ของเย่ว์หนู ก็ยังดูแลพวกนางอย่างดีที่สุด“เฮ้อ～”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ว์ห
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 909
“ตอบคำถามข้ามา!”“คำถามของเจ้างั้นรึ? คำถามอันใดกัน?”“อย่ามาแกล้งโง่!”“นี่ ๆ ข้ามิได้แกล้งเสียหน่อย!” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นของเซียนเจี้ยนหวงทำเหมือนกับว่ามิมีความผิด “เมื่อครู่ข้าเผลอหลับไป ได้ยินมิชัดเจนจริง ๆ เจ้ากล่าวว่าตำหนักเซียวเหยารึ? ตำหนักเซียวเหยาคืออะไรกัน?”“จุดประสงค์ที่ตำหนักเซียวเหยายังคงอยู่คืออันใด เจ้าก็รู้แก่ใจดีมิใช่รึ หรือว่าเจ้าจะรอให้ผู้ชายจำนวนมากต้องถูกสังหารโดยที่เจ้ามิทำอันใดเลยงั้นรึ”“เพื่อนของซูซิวฉีเป็นเช่นนี้งั้นรึ?”เฉินฝานมองซียนเจี้ยนหวงอย่างมิละสายตา“ข้า ข้า...” ในท้ายที่สุดเสียงของเซียนเจี้ยนหวงก็ขาดหายไป “ข้าทำได้เพียงรับปากเจ้าว่าจะมิยอมให้คนของตำหนักเซียวเหยาสังหารชายผู้บริสุทธิ์ไม่เลือกหน้าอย่างเด็ดขาด”“เรื่องอื่นข้าก็มิรู้แล้ว เจ้ามิต้องถามข้าแล้ว” เซียนเจี้ยนหวงวิ่งหายไปในกลีบเมฆทันทีตอนที่เฉินฝานเดินออกจากหลุมศพของเมี่ยวอวี่แล้วเดินมาตรงถนน เห็น...“เย่ว์หนู ไฉนเจ้ายืนอยู่คนเดียว? รถม้าล่ะ?”เฉินฝานกล่าวถามเย่ว์หนูสีหน้าคับข้องใจยืนอยู่บนถนนโดยลำพังนิสัยของเย่ว์หนูค่อนข้างคล้ายคลึงกับผู้ชาย น้อยครั้งที่จะเป็นเช่นน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 908
ความเย็นที่หัวไหล่ปลุกฉินเย่ว์เหมยที่กำลังเคลิบเคลิ้มให้ตื่นจากภวังค์“ชายมักมาก!”ฉินเย่ว์เหมยที่อับอายจนโมโหถีบเฉินฝานออกไปทันที“โอ๊ย ๆ ๆ!”เฉินฝานกุมท้องที่ถูกถีบจนเจ็บปวดกลิ้งตัวไปมา ครั้งนี้เป็นความเจ็บของจริงทว่าครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยเพิกเฉยอย่างจริงจัง มิว่าเฉินฝานจะร้องอย่างไร นางก็จะมิเดินเข้าไปหาอีกนางพร่ำบอกตนเองเสมอนางเป็นจักรพรรดินีของต้าชิ่ง ๆชีวิตของนางถูกลิขิตให้อุทิศแก่ราชวงศ์ต้าชิ่ง นางจะอภิเษกสมรสมิได้“ตอนนี้ก็เป็นเวลาดึกดื่นแล้ว เจ้ายังมีเรื่องอันใดจะกราบทูลอีกหรือไม่? หากมิมีก็กลับไปเถอะ”ความเจ็บตรงท้องของเฉินฝานเพิ่งจะจางหายไป โสตประสาทก็ได้ยินเสียงอันเยือกเย็นของฉินเย่ว์เหมยเมื่อเงยหน้ามอง เห็นว่าฉินเย่ว์เหมยที่นั่งตรงข้ามกับเขาได้กลับสู่ท่าทางเย่อหยิ่งเยือกเย็นดังเดิมแล้วเฉินฝานยักไหล่หากต้องการพิชิตจักรพรรดินีท่านนี้ ดูแล้วหนทางด้านยังอีกยาวไกลสินะ“ข้ามิได้มีเรื่องอันใดเป็นพิเศษ เดิมทีก็แค่อยากเจอเจ้า”เฉินฝานจัดเสื้อผ้าตนเองเล็กน้อย เขาก็เตรียมตัวที่จะจากไปแล้วเช่นกันหลังจากที่กลับมาพบกับพวกฉินเย่ว์โหรวอีกครั้ง ก็อยู่ในสถานการณ์เสี่ย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 907
“เจ้า...เจ้าผู้ชายมักมาก ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!”ฉินเย่ว์เหมยที่สูญเสียการทรงตัวไถลเข้าไปในอ้อมอกของเฉินฝาน ใบหน้าขึ้นสี ใช้มือผลักเฉินฝานออกไป“มิปล่อย!”เฉินฝานกอดรัดแน่นกว่าเดิม“เจ้าตัวหอมนุ่มนิ่มเช่นนี้ ข้าจะตัดใจยอมปล่อยได้อย่างไรกัน”“เจ้า!” ฉินเย่ว์เหมยโกรธจนตัวสั่น “หน้าด้านไร้ยางอาย!”“ถูกต้อง!” เฉินฝานทำท่าทีหน้าด้านหน้าทน “ข้าก็เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด ฝ่าบาทท่านเพิ่งมารู้ตัวตอนนี้งั้นหรือ?”“เจ้า...”ฉินเย่ว์เหมยยื่นมือออกไปคิดที่จะผลักเฉินฝานออกอีกครั้ง“ห้ามขยับตัว!” เฉินฝานจับมือสองข้างของฉินเย่ว์เหมยไว้ “เจ้าให้ข้านอนพักสักครู่ได้หรือไม่?”ระหว่างที่พูด เฉินฝานก็ปล่อยมือของฉินเย่ว์เหมย หยิบหมอนมาไว้บนตักของนางสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ หากเขามิได้อยู่ในเส้นทางการสู้รบกำจัดกบฏ ก็เผชิญความยากลำบากที่คาบเกี่ยวกับความตายห้องของฉินเย่ว์เหมยอบอุ่น เรือนร่างของฉินเย่ว์เหมยกลิ่นช่างหอมหวนยิ่งนัก ทำให้เฉินฝานได้สัมผัสกับความอบอุ่นและความปลอดภัยที่มิเคยรู้สึกมาก่อน“อยากนอน เจ้าไยมิกลับห้องตนเอง...”ฉินเย่ว์เหมยหยุดพูดทันที เพราะนางเห็นว่าเฉินฝานที่นอนหนุนตักของนางได้หลับไ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 906
ยามค่ำคืนสำนักบัณฑิตเมืองเซียนตูตอนนี้เป็นที่พำนักของฉินเย่ว์เหมยชั่วคราวณ เรือนหลักลานกลางฉินเย่ว์เหมยสวมชุดบรรทมสีเหลือง ก้มหน้าก้มตาอ่านสาสน์กราบทูล“นี่โกรธข้าอยู่งั้นหรือ มิใช่ว่าข้ามิอยากพบเจ้าในทันทีเสียหน่อย กองกำลังทหารหลวงของหลี่ชิ่งปิดล้อมจวนเจ้าเมืองอย่างแน่นหนา เข้าได้ไปยากยิ่งนัก!”เฉินฝานพูดอธิบายกับฉินเย่ว์เหมย ฉินเย่ว์เหมยกลับเพิกเฉยมิได้สนใจเขาแม้แต่น้อยเฉินฝานเดินไปทางซ้าย นางก็จะหันหน้าไปทางขวาเฉินฝานเดินไปทางขวา นางก็จะหันหน้าไปทางซ้ายอย่างไรเสียมิว่าเฉินฝานจะพยายามเพียงใด นางก็จะมิสบตากับเฉินฝานหมดหนทางแล้วจริง ๆ เฉินฝานจึงแย่งสาสน์กราบทูลในมือฉินเย่ว์เหมยมา จากนั้นมิพูดมิจาดึงฉินเย่ว์เหมยเข้ามาในอ้อมอกทันที“เจ้า เจ้าผู้ชายมักมาก!”ฉินเย่ว์เหมยมีวรยุทธ์ต่อสู้ติดตัว และฝีมือยอดเยี่ยมอีกด้วยตบสองสามทีก็สามารถทำให้เฉินฝานลงไปนอนกับพื้นได้“โอ๊ย ๆ ๆ เจ็บเหลือเกิน เจ็บจะตายแล้ว!”เฉินฝานกุมท้องตนเอง กลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้น“เจ้าอย่ามาแสร้ง...”ราวกับเฉินฝานมิได้ยินคำพูดของฉินเย่ว์เหมย ยังคงกุมท้องกลิ้งไปกลิ้งมา สีหน้าแสดงถึงความเจ็บปวดสุดขีด“เจ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 905
“เฉินฝาน ถึงแม้ตอนเจ้าจะเป็นอัครเสนาบดีขั้นหนึ่งระดับสูง ทว่าก็มิสามารถสังหารเลขาธิการขั้นสองระดับสูงอย่างไร้เหตุผลเช่นนี้ได้!”เสิ่นหมิงหยวนที่พอจะสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เริ่มประณามเฉินฝาน“ถูกต้อง ในฐานะที่หยางอวิ๋นหู่เป็นเลขาธิการกรมโยธาธิการขั้นสอง ต่อให้จะทำความผิด ก่อนที่จะสังหารก็ต้องฝ่าบาทออกคำสั่งก่อนจึงจะสังหารได้ อัครเสนาบดีเบื้องซ้ายทำเกินไปแล้ว”“เพิ่งจะได้รับตำแหน่งอัครเสนาบดีเบื้องซ้าย ก็กำเริบเสิบสานแล้วหรือ? คิดว่าสามารถสังหารขุนนางที่ยศน้อยกว่าเขาได้ ตามอำเภอใจงั้นหรือ?”“คนที่โหดเหี้ยม และมิให้เกียรติฝ่าบาทเช่นนี้ จะสามารถเป็นอัครเสนาบดีเบื้องซ้ายเยี่ยงไร?”มีขุนนางจำนวนมากที่เดือดดาลกับการกระทำของเฉินฝานแน่นอนว่าเหล่าคนที่เดือดดาลเหล่านั้น ส่วนใหญ่ล้วนเป็นพรรคพวกของเสิ่นหมิงหยวน“ฝ่าบาท!” เสิ่นหยวนเลี่ยงรีบเดินออกมาจากด้านหลังเสิ่นหมิงหยวนทันที “ท่านอัครเสนาบดีเบื้องซ้าย...”“ชิ้ง!”เฉินฝานตวัดกระบี่ในมือชี้ไปที่เสิ่นหยวนเลี่ยงทันที “ถ้าเจ้ายังพูดพล่ามอีก อย่าหาว่ากระบี่ในมือข้าไร้ความปรานี”น้ำเสียงเฉินฝานดุดันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ท่าทางโหดเหี้ยมอย่างมา
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 904
“ฝ่าบาท”เฉินฝานพุ่งตัวขึ้นไป ส่ายหน้าให้กับฉินเย่ว์เหมยหลี่ชิ่งยังมีทหารหลวงประจำการอยู่ด้านนอกเมืองเซียนตูห้าหมื่นกว่าคน สามารถเคลื่อนทัพตามคำสั่งของเสิ่นหมิงหยวนได้ทุกเมื่ออำนาจของเสิ่นหมิงหยวนเป็นปึกแผ่นอย่างมาก ตอนนี้หากอยากจะโค่นล้มเสิ่นหมิงหยวนในคราเดียว ต้องบีบบังคับให้เสิ่นหมิงหยวนจนตรอกให้ได้สถานการณ์ตอนนี้ ควรปล่อยตามน้ำไปก่อนน้ำเสียงของฉินเย่ว์เหมยผ่อนคลายลงแล้ว “ทหารหลวงรวมพลมากมายอยู่ที่แห่งนี้ ข้าคิดว่าใต้เท้าเสิ่นจะก่อกบฏเสียอีก?”เสิ่นหมิงหยวนเลิกคิ้วขึ้นทันที เขารู้ว่าฉินเย่ว์เหมยยอมอ่อนข้อแล้วเหมือนกับที่เฉินฝานคาดการณ์ เสิ่นหมิงหยวนได้เตรียมการโต้กลับไว้เรียบร้อยแล้ว ขอเพียงฉินเย่ว์เหมยออกคำสั่งโจมตีเขา เขาก็จะสั่งให้กองกำลังทหารหลวงห้าหมื่นคนของหลี่ชิ่งปิดล้อมเมืองทันทีเสิ่นหมิงหยวนรีบกล่าวอย่างลนลาน “ฝ่าบาทคิดจะทำให้ข้าน้อยตกใจตายหรือกระไร ข้าน้อยเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นคนหนึ่ง ไฉนจะคิดก่อกบฏได้”คำพูดนี้เสิ่นหมิงหยวน มิเพียงแสดงความจงรักภักดีเท่านั้น และยังเป็นการพูดจาเหน็บแนมเฉินฝานอีกด้วยอำนาจในการนำทัพกองกำลังลาดตระเวนยังคงอยู่ในมือของเฉินฝาน ถึงแม้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 903
ตอนที่ห่างจากเฉินฝานอย่างน้อยสิบเมตร ฉินเย่ว์เหมยก็ลงจากเกี้ยวเดินลงมาสาวเท้ามาหาเฉินฝานอย่างเร่งรีบตอนที่ห่างจากเฉินฝานประมาณสามสี่เมตร ฉินเย่ว์เหมยกลับหยุดฝีเท้าของตนเองไว้หิมะค่อยๆโปรยปรายลงมาตอนที่ห่างกันประมาณสองสามเมตร ฉินเย่ว์เหมยและเฉินฝานยืนมองหน้ากันและกันห่างกันไปเพียงเวลาสั้นๆมิกี่เดือน ทว่ารู้สึกห่างจากเฉินฝานไปสองภพชาติจึงได้กลับมาพบกันอีกครั้งน้ำตาคลอเบ้า จวนจะเอ่อล้นไหลออกมาแต่ท้ายที่สุดก็ต้องฝืนกล้ำกลืนน้ำตากลับไปแต่ไรมานางมิเคยลืมนางเป็นจักรพรรดินี เขาเป็นขุนนางนางต้องเก็บอาการไว้!“เขาคือใต้เท้าเฉินจริงๆ”“ใต้เท้าเฉินฝานยังมีชีวิตอยู่!”ท่ามกลางเหล่าขุนนาง มีคนตะโกนลั่นด้วยความดีใจคนผู้นี้คือเลขาธิการกรมยุติธรรมไป่เผยหราน“ใต้เท้าเฉินคืนชีพจากความตาย ช่างเป็นโชคดีของพวกเราต้าชิ่งเสียจริง!”เหล่าขุนนางที่ปกติมิฝักใฝ่เป็นพวกของเสิ่นหมิงหยวนพากันซาบซึ้งใจ“เฉินฝาน!”เสียงตื่นเต้นดีใจครั้งนี้ดังกว่าเสียงดีใจก่อนหน้านี้เสียอีก“ไอ้หยา!”ร่างเงาหนึ่งพุ่งผ่านเหล่าขุนนาง ข้ามผ่านฉินเย่ว์เหมยไป เดินตรงไปหาเฉินฝานทันที“เป็นเจ้าจริงๆด้วย ช่างดีเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 902
ตวนซินอ๋องมิอยากเชื่อสายตาของตนเอง เขายกกำปั้นไปด้านหน้าเฉินฝานทันที หลังนั้นก็ชูสามนิ้วออกไปชูสามนิ้วแล้วตะโกนพูดขึ้นหนึ่งประโยค“หนึ่งกฎเกณฑ์ สองสตรี สามเงินเหวิน!”เมื่อตะโกนจบก็จ้องไปที่เฉินฝาน สื่อความหมายว่าถึงตาเจ้าแล้วเฉินฝานรู้สึกหมดคำพูดอีกครั้ง ถูกพลทหารหนึ่งพันปิดล้อมมิสำคัญ จวนจะถูกตัดหัวประหารก็มิสำคัญเช่นกันสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เฉินฝานก็ยกกำปั้นขึ้นมาชูนิ้วยื่นไปด้านหน้าตวนซินอ๋องเช่นกัน“สี่ฤดูกาล ห้าปรมาจารย์ หกที่นั่ง!”ทหารหลวงที่ปิดล้อมเฉินฝานและตวนซินอ๋องไว้มึนงงในบัดดลแม้กระทั่งหลี่ชิ่งที่เป็นหัวหน้าของพวกเขายังกวาดสายตามองไปรอบข้าง เขากำลังสงสัยว่านี้เป็นสัญญาณลับระหว่างเฉินฝานและตวนซินอ๋องหรือไม่“ถูกต้องทั้งหมด ๆ!”ตวนซินอ๋องดีใจออกนอกหน้าเดินไปกอดเฉินฝาน “เจ้าพูดรหัสลับของการเล่นทายตัวเลขถูกทั้งหมด เจ้าเป็นลูกเขยที่แสนดีของข้าจริงๆด้วย เจ้ายังมีชีวิตดังคาดสินะ”กำปั้นแห่งความปีติของตวนซินอ๋อง ทุบไปหลังเฉินฝานครั้งแล้วครั้งเล่าเฉินฝานรู้สึกวิงเวียนศีรษะ เขาจวนจะถูกพ่อตาของตนเองตบหลังจนแทบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว“ชาวบ้านใจกล้า ก่อความวุ่
