LOGINShare
บทที่ 413
Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 414
“ใช่ เพราะอะไรล่ะ?”ชาวบ้านที่ถอยกลับไปเมื่อครู่นี้ พลันหยุดก้าวเท้า“ข้ารู้แล้ว!” ชายชุดเขียวอยู่ในฝูงชนพลันยกมือ“หืม พี่ชาย ถ้าท่านรู้ก็จงบอกทุกคนเร็วเข้า” เสียงของชายชุดเทาที่ยืนบนที่สูงดังกว่าเดิมสายตาของผู้คนเพ่งไปที่ชายชุดเขียวพร้อมกัน“ทุกคนยังจำลูกธนูทั้งสิบที่ซ่อนอยู่ แล้วยิงอย่างต่อเนื่องที่สนามแข่งได้ใช่หรือไม่!”“แน่นอน ลูกธนูนั่นไม่เพียงแต่ฆ่าเจี่ยงหงเหวิน แต่ยังต้องการฆ่าเฉินฝานด้วย”เหตุการณ์อันน่าตกตะลึงนั่น เวลานี้ในอำเภอผิงอัน อำเภอตูอันและอำเภอเหออัน กลายเป็นหัวข้อสนทนาของผู้คนหลังจากกินข้าวเสร็จพวกเขารู้สึกเสียดายเจี่ยงหงเหวินและประหลาดใจกับโชคชะตาของเฉินฝานจนถึงตอนนี้ ก็ไม่มีใครเชื่อว่าเฉินฝานมีความสามารถจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการสอบขุนนางหรือชนะเจี่ยงหงเหวิน พวกเขาต่างคิดว่าเพราะโชคชะตาช่วยเขา“ใต้เท้าเจ้าเมืองตรวจสอบพบว่าลูกธนูที่ยิงนายน้อยเจี่ยงมาจากภูเขาวิฬาร์!”“ภูเขาวิฬาร์? เจ้ากำลังบอกว่าโจรภูเขาวิฬาร์คือคนยิงนายน้อยเจี่ยงงั้นรึ? ข่าวของเจ้าเชื่อถือได้หรือไม่?”“นี่คือสิ่งที่ญาติของข้าที่ทำงานอยู่ในที่ทำการเจ้าเมืองหรงตูบอกแก่ข้า จะเชื่อไม่ได้ได้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 415
“ทำไมล่ะ ใต้เท้าหลูไม่เคยล่วงเกินเขา ข้ากับเจ้ายิ่งไม่เคยทำ” หลี่ซานขมวดคิ้วมุ่นและเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ“ความโลภ!”อำนาจจะขยายความ/โลภของผู้คนอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อสองอำเภอถูกรวมเข้าเป็นหนึ่งเมือง ลวี่เหลียงเจ๋อที่เป็นนายอำเภอก็จะก้าวกระโดดกลายเป็นจือโจวทันทีเขาและหลี่ซานได้กลายเป็นหนามยอกอกของลวี่เหลียงเจ๋อแล้ว เมื่อเขาได้เป็นจือโจว ลวี่เหลียงเจ๋อต้องโจมตีพวกเขาอย่างแน่นอนผู้ชายทุกคนในอำเภอผิงอันก็จะตกที่นั่งลำบากไปด้วย ภายหลังของการรับสมัครกองกำลังทหาร ลวี่เหลียงเจ๋อก็จะเริ่มต้นจากอำเภอผิงอันอย่างแน่นอน“เสี่ยวฝาน เจ้าคิดว่าเราควรทำอย่างไรตอนนี้?” ใบหน้าของหลี่ซานเต็มไปด้วยความกังวลดวงตาของเฉินฝานมีความสุขุมลุ่มลึก คำพูดที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งก็เปล่งออกมาจากปากของเขา “ปราบพวกโจร ตัดหัวหัวหน้าของไอ้มังกรตาเดียว!”“เสี่ยวฝาน เจ้า เจ้ารู้ไหมว่ากำลังพูดสิ่งใด?” หลี่ซานตกใจหน้าซีดและรู้สึกประหม่าจึงเตือนเฉินฝานด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คำพูดนี้ จากนี้ไปเจ้าห้ามพูดอีก ห้ามพูด!”มังกรตาเดียว มีตัวตนเหมือนปีศาจในเมืองหรงตูผู้คนในเมืองหรงตู ไม่กลัวเทพเจ้า ไม่กลัวผี ไม่กลัวจื
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 416
“เจ้าไปทำไม? บ้าไปแล้ว เรื่องนี้เจ้าอย่ายุ่ง” หลี่ซานคัดค้านเป็นคนแรก“เสี่ยวฝาน การปราบโจรไม่เหมือนการแข่งขันในอำเภอตูอัน มันไม่ใช่การสอบขุนนาง มันคือใช้ดาบของจริง ไม่มีการเริ่มใหม่เมื่อทำไม่สำเร็จ เมื่อพ่ายแพ้ก็อาจต้องตายทันที!” จางเจิ้งคัดค้านด้วยคน“ถูกต้อง การปราบโจรคล้ายกับสนามรบจริง นอกจากรู้ศิลปะการต่อสู้แล้ว ยังต้องรู้วิธีนำกองทัพด้วย สิ่งเหล่านี้ยากกว่าทั้งสามรายการที่เจ้าแข่งขันที่อำเภอตูอันอีก เจ้ารู้ศิลปะการต่อสู้และวิธีนำกองทัพ?” หลี่ซานยิ่งพูดยิ่งร้อนใจ“เสี่ยวฝาน แม้ว่าคำพูดของหลี่ซานไม่น่าฟัง แต่สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง เรื่องนี้เจ้าอย่ายุ่งดีกว่า นี่เป็นหนี้เลือดที่ข้าก่อไว้เอง ไม่มีทางที่ข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นคนไปจัดการ” หลูเฉิงกวงกล่าวต่อเมื่อหลูเฉิงกวงพูดจบก็ไม่มีใครพูดอีก เฉินฝานถึงกล่าว “พวกเจ้าพูดจบแล้วใช่หรือไม่? ถ้าอย่างนั้นก็ถึงคราวของข้าบ้าง”“ข้า” เฉินฝานหยุดชั่วคราวและจ้องหลูเฉิงกวง “พูดจาไม่น่าฟังเหมือนกัน ใต้เท้าจะไปปราบพวกโจร ท่านแพ้แน่นอน แต่ถ้าข้าไป แพ้หรือชนะก็ยังไม่แน่นอน”“เมื่อรู้ว่าแพ้และรู้ว่าการพ่ายแพ้จะส่งผลกระทบต่อชาวบ้าน แล้วทำไมใ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 417
“ข้าบอกแล้วว่าพวกเจ้าคงฟังผิด”“พวกเจ้าได้ยินถูกแล้ว!”เฉินฝานเดินออกมาจากด้านหลังหลูเฉิงกวงและยืนข้างเขาอย่างเรียบนิ่ง“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับใต้เท้าหลูแต่อย่างใด ข้าคิดว่า…...”เฉินฝานกวาดตามองคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง“ในหมู่พวกเจ้า คงมีพี่น้องจากภูเขาวิฬาร์เป็นแน่ ตอนนี้ข้าจึงขอรบกวนเจ้าส่งสารให้นายของเจ้า เราสู้กันด้วยกำลังของคนพื้นเมือง พวกเขากล้ารับคำท้านี้หรือไม่? ไม่ว่าแพ้หรือชนะ ก็ถือว่าเป็นเรื่องของเราสองคน ไม่เกี่ยวข้องกับพลเมืองของอำเภอผิงอัน”เมื่อเฉินฝานพูดจบ สถานการณ์ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง แม้แต่ชายสองคนที่เป็นคนชี้นำยังตกตะลึงพวกเขาคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเรื่องราวจะดำเนินไปเช่นนี้ชายชุดเทามองรถม้าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามที่ทำการอำเภอ คนบนรถม้าส่ายหัวให้สัญญาว่านิ่งเพื่อดูสถานการณ์ก่อน“เฉินฝาน ปัญญาชนอย่างเจ้าจะไปปราบโจร?”“มีกฎห้ามปัญญาชนไปปราบโจรรึ?” เฉินฝานยิ้มเบา ๆบางคนในฝูงชนเริ่มแสดงท่าทาง “พวกโจรในภูเขาวิฬาร์ใช้ดาบที่ยาวและใหญ่ขนาดนั้น อย่าว่าแต่สู้กัน เจ้ายกดาบนั่นไหวรึเฉินฝาน?”“กล่องใส่ตำราเรียนของพวกปัญญาชนที่เข้าเรียนในสถานศึ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 418
“พี่ใหญ่ อย่าทำให้เด็กกลัวสิขอรับ”ชายผู้นั่งอยู่ไม่ไกลจากมังกรตาเดียวพูดน้ำเสียงที่อบอุ่นเมื่อชายคนนั้นกล่าว มังกรตาเดียวก็ขมึงตาใส่ชายที่คุกเข่าอยู่บนพื้น เขาหยิบถ้วยสุราขึ้นดื่มต่อ“เฮยจื่อ ไม่ต้องกลัว ลุกขึ้นพูด!”ชายคนนั้นวางตำราเรียนในมือลง เขาสวมชุดขาว เป็นคนผิวขาวและสวมเสื้อผ้าที่สะอาด ดูสง่าและอ่อนโยน ไม่เข้ากับบรรยากาศอึมครึมที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในถ้ำอย่างสิ้นเชิงผู้ชายที่มีนามว่าเฮยจื่อ ไม่ ควรใช้คำว่าเด็กชายเด็กชายมีผมเทาเหลือง รูปร่างผอมเล็กเหมือนคนขาดสารอาหาร“ทะ ท่านโจว!” ตอนพูดกับมังกรตาเดียว ร่างผอมเพรียวของเด็กชายสั่นเทายิ่งกว่านายท่านโจวที่เขาเรียก ก็คือผู้นำคนที่สองของภูเขาวิฬาร์โจวหลี่เหรินนายท่านโจวผู้นี้มีใบหน้าที่ดูใจดีมีเมตตาและอ่อนโยนอยู่เสมอ แต่ทุกคนบนภูเขาวิฬาร์รู้ดีว่าความโหดร้ายของเขา น่ากลัวกว่ามังกรตาเดียวมากกว่าสองเท่ากวาดล้างหมู่บ้านฆ่าเด็กทารก ใช้ทัณฑ์ทรมานด้วยการเสียบทารกไว้กับเสาไม้แล้วตั้งไว้หน้าหมู่บ้าน ก็คือฝีมือของเขา“อืม ไอ้เฉินฝานนั่นพูดว่าอย่างไร เจ้าจงพูดอีกครั้ง อย่าได้ตกไปแม้แต่คำเดียว”“ขอรับ นายท่านโจว” เด็กชายทวนคำพ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 419
“ใต้เท้า เป็นเรื่องจริงขอรับ ข้าน้อยมั่นใจในข่าวแล้วถึงกลับมาขอรับ”“เจ้าหนุ่มนั่น” ลวี่เหลียงเจ๋อขยับถ้วยชาเบา ๆ “ในสมองเขามีของอยู่ไม่น้อย แค่พูดไม่กี่คำ วิกฤตของหลูเฉิงกวงก็คลี่คลายไปได้อย่างง่ายดาย”“ถึงกระนั้น ตราบใดที่หลูเฉิงกวงไม่ส่งคนไปปราบพวกโจรก็เท่ากับขัดขืนคำสั่ง พวกเราสามารถไปฟ้องใต้เท้าจือฝู่ได้” เมื่อคิดว่าจับจุดอ่อนของหลูเฉิงกวงได้ นายทะเบียนอำเภอตูอันก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย“เอ่อ!” ลวี่เหลียงเจ๋อยกมือขึ้น “ไม่จำเป็น พวกเรารอดูความสนุกอยู่ข้าง ๆ ก็พอ ข้าอยากดูสักหน่อยว่าเจ้าเฉินฝานจะเอาชนะพวกโจรภูเขาวิฬาร์อย่างไร”สิ่งที่เขาอยากเห็น สุดท้ายเฉินฝานตายอย่างไรพูดตามตรง ผลลัพธ์นี้ เขาอยากเห็นมากกว่าเมื่อเฉินฝานตาย จะจัดการหลูเฉิงกวงก็ง่ายมากหากไม่มีเฉินฝาน หลูเฉิงกวงก็คงออกจากตำแหน่งไปนานแล้วในดวงตาของลวี่เหลียงเจ๋อมีความชั่วร้ายวาบผ่านเจ้าหนุ่ม สมองของเจ้าฉลาดไม่น้อย แต่เด็กเกินไปมักหลงตัวเอง เจ้าคิดว่าการปะทะกับโจรภูเขาวิฬาร์ คือการปะทะกับติงลั่ว ฟางทิงและเจี่ยงหงเหวินอย่างนั้นรึ?……วันที่โจรภูเขาวิฬาร์รับคำท้า มีคนหนุ่มสาวจำนวนมากของอำเภอผิงอันไปลงสมัคร
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 420
“เจ้าต้องการไหเหล้ามากมายขนาดนั้นไปทำอะไร? เพื่อให้เจ้ามีกำลังใจมากขึ้น?”เฉินฝานยังไม่ทันตอบ หลี่ซานก็พูดต่อ “สู้พวกโจรเหล่านั้นไม่ได้ ก็สู้ไม่ได้ ดื่มเหล้ามากแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์”“นี่!” เฉินฝานส่ายหัว “พี่หลี่ พี่เพิ่งจะอายุยี่สิบห้าหรือยี่สิบหกก็เข้าสู่วัยทองแล้วหรือ? ขี้บ่นเหมือนแม่ของข้าเลย”“วัยทองคืออะไร? ข้าเหมือนแม่ของเจ้า แล้วแม่เจ้าเป็นใคร?” หลี่ซานมีนิสัยชอบขุดไปถึงราก“นางเป็นคนที่สำคัญมากสำหรับข้า แต่นางก็เหมือนมัวมัวในเรือนของเจ้า จู้จี้จุกจิกตลอดทั้งวัน” เมื่อเฉินฝานพูดจบ ก็พูดในใจเงียบ ๆ ว่าแม่ ผมขอโทษ แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุดของผม แม้ว่าจะจู้จี้จุกจิก แต่ผมก็รักแม่ครับ“เสี่ยวฝาน เจ้าหมายความว่าอะไร? ข้าเหมือนมัวมัวตรงไหน ไม่ใช่เพราะข้าเป็นห่วงเจ้าหรอกรึ? เจ้า……”“พี่หลี่ ๆ ข้าผิดไปแล้ว ๆ” เฉินฝานใช้ไม้ตายเดิมของเขาด้วยการยิ้มซื่อบื่อ“ถ้าไม่ใช่เพราะสงสารพวกน้องสะใภ้ ข้าก็ไม่อยากสนใจเจ้าหรอก ถ้าเจ้าตาย ใครจะดูแลทรัพย์สินเหล่านั้นของเจ้าและใครจะดูแลพวกน้องสะใภ้”“พี่หลี่ พี่พูดถูก พูดถูกขอรับ!” กลัวว่าหลี่ซานจะบ่นต่อ เฉินฝานจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “นอกจากไหเหล้าแล้ว พ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 421
โจวลี่เหรินไม่มีกองกำลังทหาร ทว่าอำนาจบารมีของเขาเกรียงไกรกว่ามังกรตาเดียวมาก เมื่อเขาพูด วานรและถูซิงซุนหุบปากทันที“การรุกรานของเฉินฝานครั้งก่อน พวกเราปล่อยปละละเลยไม่ได้เด็ดขาด จะปล่อยให้เขาขึ้นเขามาไม่ได้ เพียงแค่เขาปรากฎตัว ฆ่าทิ้งทันที” โจวลี่เหรินกล่าว“ใต้เท้านายกองของหรงตูนำกำลังทหารมาด้วยตัวเอง ก็ยังทะลวงประตูภูเขาพวกเราไม่ได้ แค่ปัญญาชนคนเดียวจะกลัวอะไร?”“นั้นนะสิ ถ้าข่าวแพร่ออกไป คนอื่นก็ต้องหัวเราะเยาะพวกเราแน่ ปัญญาชนคนเดียวทำให้เราตกใจกลัวจนเป็นแบบนี้ ต่อจากนี้ไปใครจะกลัวพวกเราอีก”วานรกับถูซิงซุนที่ทะเลาะกันวุ่นวายใหญ่โตเมื่อครู่ ตอนนี้กระซิบกระซาบเข้าขากันได้อย่างดี“น้องรอง เจ้าระแวงเกินเหตไปละมั้ง?” มังกรตาเดียวก็แสดงความเห็นต่าง“พี่ใหญ่ ข้าเคยเจอเฉินฝานนั้นที่อำเภอผิงอัน เขาไม่ใช่คนไร้ความสามารถแน่นอน เขาสามารถหลบลูกธนูของโจวอวี่ได้”โจวลี่เหรินสีหน้าเคร่งขรึม ถ้าคนที่จะมาเป็นหลูเฉิงกวง เขาจะไม่สนใจเลย ปล่อยให้มังกรตาเดียวจัดการตามอำเภอใจตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นเฉินฝาน.....เขากังวลใจมาตลอด การประลองสามครั้งระหว่างเฉินฝานกับอำเภอตูอัน การเกษตร เค้ก รถเครื่
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
