บทที่ 43 รับการช่วยเหลือ

นายพลเซียวก้าวเข้ามาใกล้ จนหลิวซินเยว่รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนรดที่ใบหน้า ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะประกบลงมา หลินซินเยว่เบี่ยงหน้าหลบ ริมฝีปากของเขาจึงเฉียดไปที่แก้มของเธอ ความรู้สึกขยะแขยงแล่นริ้วขึ้นมา ในเมื่อเธอไม่สามารถแก้แค้นหลี่เจี้ยนได้  เธอขอเอาความแค้นมาลงกับลาสบอสคนนี้ก็แล้ว 

หลิวซินเยว่ผงะถอยหลัง ก่อนจะตวัดสายตาคมกริบจ้องเขม็งใส่นายพลหนุ่ม “นายพลเซียวคะ ฉันว่าคุณกำลังล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว” 

เซียวจ้านแสยะยิ้มมุมปาก ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าหาเธอทีละก้าว สายตาคมกล้าจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวราวกับสิงโตจ้องมองเหยื่ออันโอชะ “คนสวย อย่าดื้อด้านนักเลย ยอมเป็นของฉันเสียดีๆ”

หลิวซินเยว่แค่นเสียงหัวเราะในลำคอ “ฝันไปเถอะ”

"คุณหนีผมไม่รอดหรอก แล้วจะออกแรงเหนื่อยไปทำไป"  พูดจบชายหนุ่มพุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว เธอเบี่ยงตัวหลบทันควัน ก่อนจะใช้จังหวะที่นายพลเซียวเสียหลัก เธอทุ่มเขาลงไปกองกับพื้น

นายพลหนุ่มยันตัวลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามเสื้อผ้าอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะแสยะยิ้มมุมปากอย่างยียวน "หึ มีฝีมือไม่เบา