แชร์
บทที่ 12
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 13
ภาพการถูกรังแกนับไม่ถ้วนแวบขึ้นมาในใจของ สู่เนี่ยนชู และเธอก็หลับตาอย่างประหม่า:“ฉะ ฉันไม่ดูแล้ว!”"พึบ!"หลินโจวหัวเราะเบา ๆ และยื่นท๊อฟฟี่กระต่ายขาวในมือให้เธอ:“ทิ้งท็อฟฟี่พวกนี้ให้ฉันหน่อย ถังขยะอยู่ตรงนั้น”"อา?"สู่เนี่ยนชู อุทานอย่างเหลือเชื่อเล็กน้อย:“โยน...โยนทิ้งเหรอ?“ใช่ วันนี้ฉันเอามามากเกินไปจนกินไม่หมด”สู่เนี่ยนชู เหลือบมอง หลินโจว ด้วยความประหลาดใจเมื่อตระหนักว่าเขาไม่ได้หมายถึงสิ่งอื่นใดจริงๆ เธอจึงมองลงไปที่ท็อฟฟี่อีกครั้งยังอดไม่ได้ที่จะเตือน:“ใช่ แต่ท็อฟฟี่พวกนี้มันยังดีอยู่เลย จะเป็นการสิ้นเปลืองไป...”นี่คือสิ่งที่หลินโจวกำลังรอคอยชาติที่แล้วเขาได้มอบท๊อฟฟี่นมเหล่านี้ให้กับ สู่เนี่ยนชู ในวันนี้ในเวลานั้น หยุนรั่วซีเพิกเฉยต่อเขาตลอดเช้าหลังจากที่คำสารภาพของเขาถูกปฏิเสธในพิธีสาบานตนแน่นอนว่าไม่มีใครอยากได้ท็อฟฟี่ในกระเป๋าของเขาหลินโจวอารมณ์เสียมากในตอนนั้นเมื่อใดก็ตามที่เขาสัมผัสถึงท๊อฟฟี่ เขาจะนึกถึงหยุนรัวซีในตอนที่ปฏิเสธเขาเขาหยิบทอฟฟี่ออกมาและเตรียมที่จะทิ้งพวกมันไปเมื่อหลินโจวเดินไปที่ถังขยะ เขาได้ยินคำพูดแรกที่ สู่เนี่ยนชู พูดตั้
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 14
"หลินโจว ฝากซื้อข้าวให้ฉันด้วยได้ไหม"แต่ว่าวัยรุ่นตรงหน้าราวกับไม่ได้ยิน เร่งความเร่วกว่าเดิมหยุนรั่วซีที่ยกกล่องข้าวชะงักค้างอยู่ที่เดิมก่อนหน้า ไม่ต้องให้เธอเรียกหลิวโจวก็จะยืนรออยู่ที่ประตู เอาข้าวมาให้เธอวันนี้กลับกลายเป็นต่อให้เธอเรียกเขาก็ทำไม่ได้ยินหยุนรั่วซีรู้สึกจุกในอก น้ำตาเกือบจะไหลออกมาหลี่เสียวหวั่นเริ่มเป็นห่วง "รั่วซี เธอทะเลาะกับหลินโจวเหรอ"หยุนรั่วซีไม่ได้ตอบ ด้านหลังมีเสียงผู้ชายดังขึ้นมา"รั่วซี ไม่งั้นฉันช่วยเธอซื้อข้าวแล้วกัน"เป็นเพื่อนร่วมชั้นของหลินโจว ฟ่านหยุนเฮ้าคะแนนของเขาดีมาก แอบรักหยุนรั่วซีมาตลอด เพียงแต่ไม่กล้าแสดงออกเท่านั้นช่วงมัธยมห้ามมีความรัก ไม่งั้นจะถูกลงโทษอีกทั้งข้างตัวหยุนรั่วซียังมีหลินโจวแสดงออกอย่างโจ่งแจ้งอีกเขาทำได้เพียงอดทนรออย่างเงียบๆวันนี้ เห็นหลินโจวไม่สนใจหยุนรั่วซี ในที่สุดเขาก็ได้โอกาสหยุนรั่วซีสีหน้าเย็นชา ดึงหลี่เสียวหวั่นได้ก็เดินออกไป"ฉันซื้อเองได้"สีหน้าฟ่านหยุนเฮ้าพลันปั้นหน้ายาก...ที่โรงอาหารเนื่องจากหลินโจวและหลิวชื่อหมิงความเร็วถือว่าใช้ได้ พวกเขาไม่นานก็ได้ข้าวตอนกำลังกินข้าวนั้น
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 15
“ใช่ บ้านของเธออยู่ในหุบเขา หรือก็คือทางทิศเหนือของตำบลบ้านสู่ พี่รู้จักไหม ที่นั่นทางขึ้นภูเขา ผมเคยไปครั้งนึงยังกลัวเลย แล้วได้ข่าวมาอีกว่าพ่อแม่ของเธอไม่อยู่แล้ว มีตากับยายสองคนเลี้ยงสองพี่น้องมา น้องชายก็กำลังเรียนอยู่”“ไม่นานมานี้ คุณตาขึ้นไปบนเขาหาสมุนไพรมาขาย สุดท้ายตกลงมา ขาขาด แหล่งรายได้เดียวของบ้านก็ขาดหายไป เธอจึงเอามาเป็นข้ออ้างในการไม่เรียน""แย่แล้ว!"จู่ๆ หลินโจวก็ลุกขึ้นและเดินออกไปหลิวซือหมิงตกใจ: "พี่โจว พี่ไปไหน?"“รอฉันตรงนี้ก่อน แล้วฉันจะกลับมา กินข้าวช้าๆ”"ครับ ครับพี่"หลังจากที่หลินโจวออกจากโรงอาหาร เขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องเรียนมันเป็นเวลากินข้าว ในห้องมีคนนั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปอยู่ไม่กี่คน ก็ไม่มีใครแล้วหลินโจวเดินไปที่ประตูหลัง ค่อยๆ มองเข้าไปด้านในมองแว่บเดียวก็เห็นสู่เนี่ยนชูนั่งอยู่ที่นั่นไม่ขยับเธอยังคงรักษาท่าทางเดิมเหมือนกับตอนที่เธอเลิกเรียน ราวกับว่าเธอไม่เคยออกไปไหนเลยมือของเธอกำลังจัดวางบางสิ่งอย่างจริงจังหลินโจวมองอย่างระมัดระวังและพบว่าพวกมันคือลูกอมทอฟฟี่กระต่ายขาวหลายอันที่หลินโจวมอบให้เธอในตอนเช้าเธอ..ไม่ใช่ว่าจะกินเป็นอ
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 16
หลิวโจวเงยหน้าขึ้น เห็นในจานของหลิวชื่อหมิงเหลือข้าวและกับอยู่ครึ่งหนึ่งสีหน้าของเขามืดลง"ไม่เป็นอะไร แต่เราจะต้องไม่กินทิ้งกินขว้าง""อา?"หลิวซือหมิงดูสับสน เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของหลินโจว“พี่โจว คุณพูดว่าอะไรนะ?”“ฉันบอกว่า กินข้าวในกล่องข้าวของนายให้หมด กินไม่หมดห้ามลุกไปไหน!”"เอ่อ……"หลิวชื่อหมิง เรอ มองดูข้าวที่เหลือ และตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก:“พี่โจว ผมอิ่มแล้ว...”“กินอิ่มแล้วก็ต้องกินให้หมด ไม่งั้นนายจะตักเยอะขนาดนั้นทำไม”“...แต่พี่โจว วันนี้พี่ชวนผมลดน้ำหนักนะ...”“กินแล้วค่อยลด!”ดูเหมือนหลินโจวจะไม่ได้ล้อเล่น และอาจจะระเบิดได้ทุกเมื่อหลิวชื่อหมิง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งลงและยัดอาหารทั้งหมดลงในท้องของเขาเขายังสาบานว่าจะกินให้น้อยลงในอนาคตนี่ไม่ใช่การทรมานใช่ไหม?หลังจากรับประทานอาหารแล้ว หลิวชื่อหมิง รู้สึกว่าท้องของเขากำลังจะระเบิดหลิวซือหมิงรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าจานของหลินโจวสะอาดมาก“พี่โจว เกิดอะไรขึ้น?”หลินโจวเมินเขา ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่หน้าต่างอาหารหลิวชื่อหมิง มองดูเขาซื้อขาไก่ ขนมปังหนึ่งชิ
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 17
"หือ นี่ผมคิดว่าไม่พอกินไงตอนนั้น""แต่ว่านายใช้บัตรฉันซื้อ""พี่โจว ผมผิดไปแล้ว ผมคืนให้ครั้งหน้า ในเมื่อไม่มีคนกิน งั้นก็ทิ้งไปซะเลย"ทั้งสองคนพูดคุยกันจนเดินมาถึงหน้าสู่เนี่ยนชูสู่เนี่ยนชูเห็นว่าในมือหลินโจวมีน่องไก่ ขนมปังแล้วก็นมกล่องหนึ่งเธอขมวดคิ้วแน่นท้องเริ่มร้อง สู่เนี่ยนชูรีบใช้มือกดท้องไว้แน่น กลัวคนได้ยินเธอคิดว่าอดทนอีกหน่อย ถึงกลางคืนก็ไปกินอะไรได้ที่โรงอาหารแล้วแต่ด้านหน้าพลันมีน่องไก่ชิ้นใหญ่ลอยมา สู่เนี่ยนชูชะงักไปเงยหน้าขึ้น เห็นเพื่อนร่วมโต๊ะเอาของกินมาวางไว้ที่โตีะเธอ พร้อมกล่าวอย่างเนือยๆ"เฮ้ พวกนี้เธอช่วยฉันเอาไปทิ้งหน่อย""หา""จะ จะทิ้งอีกเหรอ""ใช่สิ ฉันกินไม่ลงแล้วนี่"สู่เนี่ยนชูเริ่มสงสัยเธออยากจะแนะนำให้เขาเก็บไว้กินครั้งถัดไปแต่ฐานะของเด็กคนนี้ดี จะกินของเหลือได้อย่างไรในตอนที่ไม่รู้จะทำอย่างไร เธอก็ได้ยินเพื่อนร่วมโต๊ะกล่าวว่า"ถ้าเธอคิดว่าสิ้นเปลืองล่ะก็ งั้นก็กินแทนฉันแล้วกัน ฉันกินไม่ไหวแล้ว"เขาเรอออกมาเสียงดัง แล้วยังลูบลูบท้องสู่เนี่ยนชูตกใจเงยหน้าขึ้น"ไม่ ไม่ได้""ไม่ได้ยังไง เธอช่วยฉันอีกครั้ง ถ้าเจอว่าฉันทิ้งขว้
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 18
ท้ายที่สุดแล้ว หยุนรัวซีไม่คู่ควรกับโจวน้องชายของเขาจริงๆ!พี่โจวเป็นน้องชายของเขา!...หลินโจวอ่านจบทั้งหน้า หันกลับมาและเห็นสวี่เหนียนชูเก็บขาไก่และนมอย่างระมัดระวัง ราวกับว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะกินมันหลินโจวตกตะลึง!ผู้หญิงคนนี้เธอจะไม่เก็บไว้เป็นมื้อเย็นเหรอ?มันจะทำงานได้อย่างไร?เขาซื้ออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการมาเป็นพิเศษและต้องการเสริมให้เธอหลินโจวอดไม่ได้ที่จะโทรหาเธอ:“เพื่อนร่วมห้องตัวน้อยของฉัน?”สู่เนี่ยนชู ที่กำลังวางน่องไก่อยู่บนโต๊ะ สะดุ้ง: "หือ?"“ขาไก่ไม่อร่อยเหรอ?”“หืม? ไม่ อร่อย อร่อย”“แล้วทำไมไม่กินล่ะ”เมื่อเห็นความลังเลของ สู่เนี่ยนชู หลินโจวจึงพูดอีกครั้ง:“กินเร็วๆ!”สู่เนี่ยนชู ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเอาขาไก่ออกมาอีกครั้งแล้วกินเป็นชิ้นเล็ก ๆหลินโจวใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้และเปิดนมข้างสวี่เหนียนชู:“นี่ดื่มหน่อยระวังอย่าสำลัก”“โอ้ ยังไงก็ตาม เมื่อเปิดนมแล้วคุณไม่สามารถเก็บนมนี้ได้ มันหักง่าย”สู่เนี่ยนชู รีบหยิบนมมาใส่ริมฝีปากแล้วดื่มของดีแบบนี้ไม่พังหรอก เสียเปล่าแน่!เมื่อเห็นท่าทางน่ารักของเธอและแก้มป่อง หลินโจวก็ยิ้มด้วยความพึง
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 19
หัวใจเต้นแรงมากจน สู่เนี่ยนชู รู้สึกเหมือนว่ากำลังจะเป็นบ้า!เกิดอะไรขึ้น?วันนี้เพื่อนร่วมโต๊ะของฉันไม่เพียงแต่บีบหน้าเธอเท่านั้น แต่ยังจับมือเธอด้วยแม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจ แต่...เธอยัง...ยังไม่เคยมีใครแตะต้องมาก่อนสู่เนี่ยนชู หน้าแดงแรงมากจนอยากจะหารอยแตกบนพื้นแล้วคลานเข้าไปหลินโจวรู้สึกอยากหัวเราะ"เพื่อนร่วมชั้น สู่เนี่ยนชู"จู่ๆ ประตูหลังของห้องเรียนก็เปิดออก และเสียงของ หลิ่วชิงเยี่ยน ก็ทำลายความอึดอัดนี้หลินโจวหันไปมองอย่างสงสัยและเห็นเธอยืนหอบพร้อมกับถือกล่องอาหารกลางวันอยู่นี่คือ……ให้อาหารเพื่อนร่วมชั้นตัวน้อยหรือ?ถูกต้อง เนื่องจาก หลิ่วชิงเยี่ยน รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของ สู่เนี่ยนชู จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเพิกเฉยไม่สนใจหลินโจวก็ไม่ได้สนใจอีกและอ่านข้อสอบต่อไปหลิ่วชิงเยี่ยนตกตะลึงเมื่อเธอเห็น สู่เนี่ยนชูดื่มนมสู่เนี่ยนชู ก็ตกตะลึงเช่นกันเธอรีบวางนมลงแล้วลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบ:“อาจารย์หลิ่ว…”"เธอ เธอออกมาหน่อย..."สู่เนี่ยนชู เดินตาม หลิ่วชิงเยี่ยน ออกจากประตูอย่างระมัดระวัง เธอยืนอยู่ตรงหน้าหลิ่วชิงเยี่ยน และก้มหน้าลงหลิ่วชิงเยี่ยนมองอย่างเอ็นด
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 20
หลิ่วชิงเยี่ยน มองไปที่ สู่เนี่ยนชูและดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้โกหกเธอยิ่งสับสน!เนื่องจากว่า นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอได้ยิน สู่เนี่ยนชูพูดเยอะขนาดนี้เธอมักจะเชื่อฟังเสมอและไม่เคยปฏิเสธสิ่งใดเลยหลิ่วชิงเยี่ยน และ จางซูฉีเองต่างก็กลัวว่าเด็กสาวคนนี้จะเรียนมากไปจนไม่ทันคน ยังคุยกันเลยว่าน่าจะช่วยหาคนที่จิตใจดีและชอบช่วยเหลือมานั่งเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะให้เธอได้สัมผัสกับความสัมพันธ์อันดีของเพื่อนร่วมโต๊ะแต่คนแบบนี้หาได้ยากจริงๆหลิ่วชิงเยี่ยน ขอให้เธอนั่งในที่นั่งว่างเพียงแห่งเดียวในชั้นเรียนเป็นการชั่วคราวคิดไม่ถึงว่า ดันลงล็อคพอดีเสียได้สองคนนี้นั่งอยู่ด้วยกันจะเกิดปฏิกิริยาเคมีแปลกๆ เกิดขึ้นหรือไม่?หรือว่าหลินโจวเปลี่ยนนิสัยของเขาจริงๆ?เมื่อนึกถึงการปรากฏตัวของหลินโจวเมื่อเช้านี้ หลิ่วชิงเยี่ยน พยักหน้าอย่างสงสัย:“แน่ใจเหรอว่าไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนที่นั่ง”"ค่ะ"สู่เนี่ยนชูพยักหน้าอีกครั้ง“ถ้าเขารังแกเธอในอนาคต แค่บอกฉัน แล้วฉันจะเปลี่ยนที่ให้นะ”“ค่ะ ขอบคุณคุณครูมากค่ะ”"เอาล่ะ กลับกันเถอะ""ลาก่อนค่ะคุณครู"หลิ่วชิงเยี่ยน ไม่โต้ตอบจนกระทั่ง สู่เนี่ยนชูเข้ามาในห้อ
บทล่าสุด
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 140
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 139
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 138
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 137
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 136
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 135
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 134
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 133
เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ บทที่ 132
