ป้าหวังรีบหยิบมันขึ้นมา “อันนี้คุณผู้หญิงซื้อมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนค่ะ ตอนนั้นเธอหวงมาก สั่งห้ามไม่ให้ป้าแตะต้องโดยเด็ดขาด ก็ไม่ทราบว่าทำไมตอนที่คุณผู้หญิงเก็บของถึงไม่เอาไปด้วย”“คุณผู้ชาย อยากจะถามคุณผู้หญิงไหมคะ ว่าลืมเอาไปหรือเปล่า?”ฮั่วเยี่ยนฉือไม่พูดอะไร เขายื่นมือไปรับถุงกระดาษ และหยิบกล่องส
อวี๋จิ่งเฉิงเอ่ย “พี่เคยดูข้อมูลที่เกี่ยวข้องแล้ว น่าจะมีแค่ผู้บริหารระดับสูงเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าถึงได้ และพี่แยกแยะอย่างคร่าว ๆ แล้ว ความเป็นไปได้มากที่สุดคือ ลุงเฉียวกับป้าเฉียวเป็นฝ่ายเปิดโปงออกมา”เมื่อเฉียวสือเนี่ยนได้ยิน ก็ตกตะลึงอย่างมาก “พี่จิ่งเฉิง พี่สุดยอดไปเลย! งั้นพี่ไปหาคุณลุงกับคุณ
“น้องเฉียว ตั้งแต่ที่พี่กับคุณปู่อวี๋มาถึงไห่เฉิงและเจอเธอครั้งแรก พี่ก็รู้สึกว่าเธอพิเศษมาก ๆ”อวี๋จิ่งเฉิงจ้องเฉียวสือเนี่ยน “หลายปีมานี้ แม้พี่จะไม่ได้ติดต่อกับเธอ แต่พี่ก็รู้ข่าวคราวของเธอจากคุณปู่ไม่น้อยเลย” “ได้ยินว่าเธอแต่งงานกับคนที่ชอบแล้ว พี่รู้สึกอิจฉาคนคนนั้นมาก ๆ แต่สิ่งที่พี่สามารถทำไ
หลายวันมานี้ เขาส่งคนสะกดรอยตามที่อยู่ของเหล่าหลินอยู่ตลอด เพราะคิดอยากจะสืบผู้บงการเบื้องหลังของเขาออกมา ตอนนี้ในที่สุดก็มีข่าวคราวแล้ว“นายจัดเตรียมคนควบคุมเขาเอาไว้ก่อน เรื่องที่เหลือพรุ่งนี้ค่อยจัดการ”โจวเทียนเฉิงลังเลเล็กน้อย และเอ่ย “ประธานฮั่ว คุณยังคงแวะมาที่บริษัทหน่อยเถอะครับ”คิ้วเข้มของ
ยุ่งเรื่องของเขาทำไมเฉียวสือเนี่ยนปิดม่านหน้าต่างลง แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน......ตอนที่ฮั่วเยี่ยนฉือมาถึงห้องทำงาน โจวเทียนเฉิงก็รอเขาอยู่แล้ว“ทางฝั่งเหล่าหลินมันยังไงกัน คนล่ะอยู่ที่ไหน?” ฮั่วเยี่ยนฉือถาม“ประธานฮั่ว คุณดูอันนี้หน่อยครับ” โจวเทียนเฉิงส่งข้อมูลฉบับหนึ่งให้ฮั่วเยี่ยนฉือด้วยสีหน้
คุณแม่ของฮั่วเยี่ยนฉือไม่ตอบกลับถามแทน “สือเนี่ยน ร่างกายของเธอฟื้นฟูเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?”“เกือบจะหายดีแล้วค่ะ คุณหมอจะให้ยาฉันและกายภาพบำบัดทุกวัน”เฉียวสือเนี่ยนเอ่ย “อีกสองวันฉันยังคิดว่าจะไปเยี่ยมท่านกับคุณย่า คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเข้ามาหาด้วยตัวเองแล้ว”“ร่างกายไม่เป็นอะไรก็ดีแล
เขาดูเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน หางตาของเขาแดงเล็กน้อย ท่าทางต่างเมื่อก่อนเล็กน้อย แต่เฉียวสือเนี่ยนก็บอกไม่ถูกว่าต่างกันตรงไหน“เยี่ยนฉือ ลูกเข้ามาเยี่ยมสือเนี่ยนเหรอ? คุณแม่ของฮั่วเยี่ยนฉือถามอย่างสบาย ๆ ฮั่วเยี่ยนฉือเรียก ‘คุณแม่’ ด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหินเล็กน้อย และตอบกลับ “ผมเข้ามาหาคุณตาเพื่อคุย
“ถือว่าเป็นขยะแล้วทิ้งมันทั้งหมดเลยแล้วกัน”เฉียวสือเนี่ยนพูดจบก็หมุนตัวเข้าไปในบ้านฮั่วเยี่ยนฉือมองแผ่นหลังของเฉียวสือเนี่ยนโดยไม่ขยับตอนที่เฉียวสือเนี่ยนพูดเมื่อกี้ว่าสิ่งของที่อยู่ในวิลล่าหลงเถิงถือเป็นขยะ ฮั่วเยี่ยนฉือก็มีความรู้สึกหดหู่ว่าตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ในขยะที่เธอไม่ต้องการ……เ