Share

บทที่ 0040

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
"นายท่านสาม? “นายท่านสาม?”

นอกประตู เสียงของซ่งหว่านชิวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

หลินจืออี้ตัวแข็งทื่อ เหงื่อบางๆ ผุดออกมาจากหน้าผาก

พอคิดว่าซ่งหว่านชิวอาจจะเห็นพวกเธอสองคนเป็นแบบนี้ เธอก็ตื่นตระหนก

ซ่งหว่านชิวเป็นคนเจ้าแผนการและมีความสามารถในการแสดงละคร เธอจะไม่ปล่อยตัวเองไปอย่างง่ายดายแน่นอน

แต่กงเฉินมักจะปกป้องซ่งหว่านชิวเสมอ เธอไม่มีโอกาสชนะเลย

หลินจืออี้กดแขนที่ยุ่งเหยิงของกงเฉินและขอร้องว่า “อย่า อย่าทําแบบนี้! คนที่คุณรักคือซ่งหว่านชิว”

เธอเตือนกงเฉิน

เดิมคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนสามารถปลุกกงเฉินให้ตื่นขึ้นมาได้

แต่สิ่งที่ทําให้เธอคาดไม่ถึงก็คือ กงเฉินไม่เพียงแต่ไม่หยุดมือ กลับเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อผ้า ปลายนิ้วเลื่อนไปมา ทุกที่ที่ไปถึง ล้วนทําให้เธอตัวสั่นเทา

เขาแนบชิดกับใบหน้าของเธอ พูดเสียงแหบแห้งว่า “ตอนนี้เรียกฉันว่าอาเล็กก็มีความรู้สึกที่แตกต่างดีนะ”

“……”

หลินจืออี้ทั้งอายทั้งโกรธ

ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงตัดสินใจทุบประตูด้วยเท้าของเธอ

เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วห้อง

ซ่งหว่านชิวหยุดอยู่ที่ประตูและเคาะ "นายท่านสาม? คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า?”

หลินจืออี้ไม่เช
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Noo Siri Siri
ไปแปลมาให้เยอะๆตอนก่อน ค่อยมาไล่อ่านใหม่ดีกว่า คาค้างอารมณ์เสีย ยังไม่เจอเรื่องที่แปลจบแล้วสักเรื่อง ถ้ามีไรท์แนะนำมาบ้างไอ้เรื่องที่จบแล้วอ้ะนะ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0041

    เธอเม้มปาก ไม่รอให้เขาโน้มจูบลงมา ตัวเองชิงเขย่งเท้างับตามไป กัดตรงรอยฟันเดิมทีหนึ่งกงเฉินไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด ทำเสียงจิ๊ในลำคอเบาๆ จากการถูกรบกวนต่อให้บาดแผลที่หายสนิทเลือดซึมออกอีกครั้ง เขาก็ไม่เป็นไรกระทั่งหลินจืออี้เลิกกัดแต่กลับดูดเบา ๆ ดวงตาของเขาก็ลึกขึ้นอีกสองระดับเป็นแบบนี้นี่เองหลินจืออี้ปล่อยคอเขา เอ่ยเสียงต่ำด้วยความคุกครุ่น “อาเล็กคิดเอาแล้วกันว่าจะอธิบายกับซ่งหว่านชิวยังไง”กงเฉินหันข้างส่องกระจกครู่หนึ่ง มองรอยฟันบนรอยจูบ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย“เธอเป็นหมาหรือไง?”“……”หลินจืออี้เบือนหน้าหนี ท่ามกลางไอน้ำ ขนตาเธอเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะ ดวงตาฉายแววฉ่ำวาวน่าดึงดูดจนใครไม่อยากปล่อยไปเขาเช็ดคออย่างลวก ๆ พลางเอ่ยเตือนเสียงต่ำ “อยู่ให้ห่างจากกงเยี่ยนหน่อย”หลินจืออี้ไม่พูดจามือประดับแหวนหยกของกงเฉินลูบไล้หน้าอกเธอ แทบรุกล้ำเกินเลยแล้ว......“หืม?”“ฉันรู้แล้ว”เดิมทีเธอก็ไม่คิดจะพัวพันกับกงเยี่ยนอยู่แล้วกงเฉินถอยหลังหนึ่งก้าว ชี้ไปยังอ่างอาบน้ำ “ไปแช่น้ำ”หลินจืออี้ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด แต่กลับพบว่าในอ่างน้ำเติมเต็มไปด้วยน้ำอุ่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0042

    เธอแทบกลั้นความโกรธไม่อยู่ “คุณชายสาม คอคุณ......”เมื่อได้ยิน หลินจืออี้เริ่มรู้สึกสนใจ เธอเองก็อยากเห็นท่าทางกงเฉินตอนโดนคนรักจิกถามเหมือนกันเธอแอบมองออกไป กลับตกเข้าสู่สายตาดำสนิทคู่นั้นอย่างจัง ทำเอาเธอรู้สึกถึงการรุกรานและความอันตรายกงเฉินมองเธอ พลางลูบไล้รอยนั้นเบามือ “โดนชน”หลินจืออี้เสียวสันหลังวูบ รีบปิดประตูทันที พิงผนังหายใจไม่ทั่วท้องนอกประตูซ่งหว่านชิงตะลึงงัน นี่เป็นครั้งแรกที่กงเฉินทำกับเธออย่างขอไปที“มีอะไรเหรอ?” กงเฉินผลุบสายตามอง ปอยผมยุ่งเหยิงปรกลงตามแนวหน้าผาก เสริมความเจ้าเล่ห์มาดร้ายยิ่งขึ้นไปอีก“เปล่าค่ะ”ซ่งหว่านชิวยิ้มอ่อนอย่างว่าง่าย ก่อนหันตัวออกจากห้องนอนแต่ฝีเท้าที่รีบเร่งกลับแสดงให้เห็นถึงความร้อนรนไม่สงบของเธอ เธอมั่นใจว่าความเคลื่อนไหวที่ได้ยินหลังประตูเมื่อกี้ไม่ได้เกิดจากคนคนเดียวแน่นอนผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องน้ำ!แต่กงเฉินกลับปกป้องมัน!เป็นใครกันแน่?ดวงตาซ่งหว่านชิวฉายแววเหี้ยมทันใด ปราดหางตามองไปยังบางอย่างที่โผล่ออกจากมุมหลังโซฟาเธอปรี่เข้าไป มองให้ชัดว่าคืออะไรกระเป๋าผู้หญิงของหลินจืออี้!มันอีกแล้ว!ซ่งหว่านชิวโกรธจ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0043

    หลินจืออี้เพิ่งกลับถึงมหาวิทยาลัย ก็ได้รับข้อความจากผู้อำนวยการเรื่องการส่งต้นฉบับเธอจึงตรงดิ่งไปยังออฟฟิศผู้อำนวยการนอกจากผู้เข้าแข่งขันระดับชั้นอื่นแล้ว คาดไม่ถึงว่าซ่งหว่านชิวจะอยู่ด้วยเช่นกันเดิมทีแต่ละระดับชั้นจะเลือกผู้เข้าแข่งขันหนึ่งคน มีเพียงนักเรียนที่กำลังจะจบในรุ่นนี้อย่างพวกเธอเท่านั้น ที่มีโควต้าถึงสองคนใครใช้ให้กงเฉินมีอิทธิพลเยอะล่ะ?หลินจืออี้เดินไป ยังไม่ทันปริปาก ผู้อำนวยการพลันตำหนิทันที“หลินจืออี้ เหลือแค่เธอที่ไม่ได้ส่งต้นฉบับแล้ว มือไม่พายอย่าเอาเท้าราน้ำสิ คุณหนูซ่งเขาส่งต้นฉบับคนแรกด้วยซ้ำ”ซ่งหว่านชิวยิ้มอย่างถ่อมตนหลินจืออี้รู้ดีว่านี่เป็นฝีมือซ่งหว่านชิว หากเธอโต้เถียงกลับ ซ่งหว่านชิวจะเริ่มแสดงตบตาทันทีเธอไม่อยากมาแสดงละครกับซ่งหว่านชิวให้คนอื่นดูที่นี่หลินจืออี้ตอบเสียงเรียบ “ขอโทษค่ะ หนูจะดูให้ตอนนี้เลย”เธอเปิดกระเป๋าตัวเอง หลังจากเอากระดานวาดภาพออกมา ทว่าเมื่อเปิดออกกลับพบว่าข้างในว่างเปล่า!ภาพต้นฉบับที่เธอหนีบไว้หายไปแล้ว!ซ่งหว่านชิวฉวยโอกาสตอนเธอตื่นตกใจ แย่งกระดานวาดรูปของมา กางต่อหน้าทุกคนทันทีทุกคนมองกระดานวาดภาพว่างเปล่า ส

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0044

    ระหว่างทางที่หลินจืออี้กลับหอพัก ก็ถูกใครบางคนขวางไว้เฉินจิ่นมองเธอ พลางเอ่ยอย่างมีมารยาท “คุณหนูหลิน คุณชายสามรอคุณอยู่บนรถ คุณต้องไปตรวจมืออีกรอบครับ”หลินจืออี้ยิ้มเย็น “มือฉันเสียไปก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ อาเล็กจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงมากมาย ก็ทำให้ฉันถอนตัวจากการแข่งได้”เฉินจิ่นไม่เข้าใจ จึงเอ่ยอย่างมีมารยาทอีกครั้ง “คุณหนูหลินครับ คุณชายสาม......”“อาเล็กว่างมากก็เอาเวลาไปอยู่กับแฟนเถอะค่ะ จะได้ไม่กระทบความรู้สึกของพวกเขา ฉันยังมีเรื่องอื่นต้องทำอีกค่ะ”หลินจืออี้เดินอ้อมแยกตัวจากเฉินจิ่น แต่ยังคงถูกเขาตามขวางทางไว้อย่างรวดเร็วอยู่ดี“คุณหนูหลิน คุณชายสามรอคุณอยู่ครับ”คำพูดไม่มาก แต่น้ำเสียงเน้นถึงการเตือนอย่างเต็มเปี่ยมหลินจืออี้เข้าใจแล้ว หากเธอไม่ไป เฉินจิ่นจะคอยตามเตือนเธอไม่หยุดเธอสูดหายใจลึก “ไปเถอะค่ะ”เฉินจิ่นพยักหน้าพลางผายมือเชิญหลินจืออี้เดินตามเขาขึ้นรถ ไม่ทันได้สังเกตว่าไม่ไกลตามีร่างใครคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้น ทว่าเมื่อเห็นหลินจืออี้ เจ้าตัวเป็นอันชะงักหยุดนิ่งทันใดซ่งหว่านชิว เธอเขม็งจ้องเงารถที่เคลื่อนไกลออกไป กัดปากแน่น ดวงตาฉายแววเหี้ยม

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0045

    กงเฉินเดินไปข้างหน้าต่าง เปิดบานหน้าต่าง โยนบุหรี่มวนหนึ่งให้เพื่อนตัวเอง ก่อนจุดไฟด้วยมือข้างเดียวผู้เป็นเพื่อนรับบุหรี่ไป แต่ไม่ได้สูบเขามองกงเฉินท่ามกลางควันขาว เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ “ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่? ถึงขั้นให้นายมาส่งด้วยตัวเองเลยเหรอ? ทีซ่งหว่านชิวบาดเจ็บ นายกลับไม่อยู่ด้วยแม้แต่คืนเดียว เช้าตรู่วันนั้น ฉันเห็นนายออกมาจากห้องผู้ป่วยห้องอื่น คงไม่ใช่เธอใช่ไหม?”“อืม” กงเฉินตอบรับตามตรงผู้เป็นเพื่อนแทบยืนเซสาวเท้าเดินไวมาข้างหน้ากงเฉิน มองรอยแผลตรงคอเขาอย่างแปลกใจตอนแรก เขายังไม่กล้ามั่นใจนัก แต่เมื่อเห็นชัดเต็มตา ก็ชาไปทั้งตัวทันใดกงเฉิน?รอยจูบ?เป็นไปไม่ได้!กงเฉินอยู่กับซ่งหว่านชิวมาสามปีแล้ว อย่าว่าแต่รอยจูบเลย ขนาดทั้งสองจับมือกันเขายังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกงเฉินมาตั้งแต่มัธยมปลายแล้ว เขาเรียนเรื่องการเงินไม่ไหวจึงเรียนแพทย์แทน ก่อนพบว่าเรียนแพทย์นั้นน่ากลัวยิ่งกว่าเรียนการเงินอีกตอนนี้นอกจากจะเป็นหมอประจำแล้ว ยังเป็นหมอส่วนตัวของกงเฉินอีกด้วย สภาพร่างกายกงเฉินเป็นอย่างไรเขารู้ดีที่สุดเขาตะลึงงัน เป็นเพราะการตรวจร่างกายในทุกปีข

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0046

    ซ่งหว่านชิวมองหลินจืออี้น้ำตาคลอ “ขอโทษนะ จืออี้ เธอไปก่อนเลย ฉันทนอีกสักหน่อยไหวอยู่”เธอกัดปากแน่น น้ำตาไหลรินเป็นสาย สายตาสอดส่องมองไปยังกงเฉินตลอดเวลาหลินจืออี้เม้มปาก มุ่งตรงไปข้างหน้า หากแต่ด้านหลังกลับมีมือข้างหนึ่งออกแรงกดไหล่เธอไว้ แหวนหยกสีแดงเลือดดูอันตรายกระหายเลือดกงเฉินเอ่ยเสียงเย็นชา “หว่านชิวเข้าไปก่อน”หลินจืออี้หันขวับเขม็งจ้องกงเฉินทันใดซ่งหว่านชิวมองกงเฉินด้วยความรู้สึกแฝงเร้น “ขอบคุณคุณชายสามนะคะ แต่ฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกขยับไม่ไหวแล้ว คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ?”กงเฉินตรงไปอุ้มซ่งหว่านชิวเข้าห้องตรวจหลินจืออี้มองประตูที่ค่อยๆปิดลง ซ่งหว่านชิวหันหน้าก่อนยกยิ้มให้เธอตลอด ซ่งหว่านชิวมาก่อนเสมอตลอดหลินจืออี้ขยำใบตรวจโยนทิ้งลงถังขยะ หันหลังจากไปทันทีมือเธอไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แต่พันผ้าไว้เพื่อให้เสิ่นเยียนกับซ่งหว่านชิวสับสนเท่านั้นตรวจอาการก็เพื่อทำพอเป็นพิธีให้กงเฉินเช่นกันแต่ตอนนี้ทุกอย่างไม่จำเป็นอีกแล้วหลินจืออี้เดินออกจากโรงพยาบาล เมื่อคืนพายุฝนตกหนัก ท้องฟ้าจึงโล่งโปร่งเป็นพิเศษประหนึ่งว่าเกิดใหม่แต่สำหรับเธอแล้วการเกิดใหม่นั้น แต่ละก้าวล้วน

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0047

    “ไม่งั้น พวกเธอบีบดูไหมล่ะ?” หลินจืออี้พองแก้มเคี้ยวเนื้อซี่โครงยังมีคนจะยื่นมือออกไป แต่โดนรูมเมทอีกคนลากตัวไว้เสียก่อน “หลินจืออี้ ขอบคุณที่เธอมาได้ ก่อนหน้านี้หอพักเรารวมคนได้ไม่เคยครบเลย เนี่ย อิจฉาหออื่นเขาอยู่ตลอด”“ใช่ ไม่รู้ทำไมเธอถึงชอบอยู่กับเสิ่นเยียน เห็นชัดๆ ว่านาง......โอ๊ย”“ไม่มีอะไรกินสินะ”รูมเมทอีกคนรีบยิ้มไกล่เกลี่ยหลินจืออี้มองพวกเธอ ก่อนยกยิ้มตอบ “พวกเธอจะพูดอะไร ฉันรู้หมดแล้วล่ะ ที่จริงฉันควรขอบคุณพวกเธอด้วยซ้ำ”“หา? ทำไมล่ะ?” รูมเมทที่ค่อนข้างไร้เดียงสาคนหนึ่งถามกลับ“นานขนาดนี้แล้ว ฉันเชื่อใจคนผิด พวกเธอก็ยังยอมเรียกฉันมากินข้าว ขอบคุณจริงๆ”ขอบคุณที่พวกเธอเคยช่วยไว้เมื่อชาติก่อนด้วย“เธอตาสว่างก็ดีแล้ว เสิ่นเยียนพกกุญแจเธอมา ฉวยโอกาสตอนเธอไม่อยู่มาหอเราบ่อยๆ บอกว่าเธอตกลงแล้ว เราเลยพูดอะไรมากไม่ได้”“ใช่สิ นางชอบเสแสร้งทำตัวน่าสงสาร แกล้งจนต่อหน้าเธอ ก่อนหน้านี้พวกเราเคยเตือนเธอ เธอยังบอกว่าพวกเราคิดมากไป แต่นางกลับไปแอบพูดลับหลังว่าเธอเห็นนางจน จิกหัวใช้นาง จนคนอื่นไม่อยากยุ่งเธอ เราอยู่หอเดียวกันเลยรู้ว่าเธอดีกับนางที่สุดแล้ว เธอเอาของดีๆ จาก

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0048

    หลินจืออี้มองรูมเมทคนสุดท้ายอีกทีเธอเริ่มร้อนรน “ฉัน ฉันคงไม่ได้ไม่ไหวเหมือนกันใช่ไหม?”หัววิงเวียนของหลินจืออี้หันขวับ “เธอตามสบายเลย”เสียงจอแจดัง เธอหัวโขกลงบนโต๊ะ เมาเป็นที่เรียบร้อยรูมเมททั้งสามหัวเราะลั่น“ฉันไม่เคยรู้เลยว่านอกจากหลินจืออี้จะสวยแล้ว ยังน่ารักด้วยนะเนี่ย”“ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นเยียนปากพล่อยลับหลัง ตำแหน่งสาวงามโรงเรียนจะกลายเป็นของซ่งหว่านชิวได้ยังไงกัน?”“โอ้ย สองทุ่มครึ่งแล้ว รีบกลับหอกันเถอะ”ทั้งสามพยุงหลินจืออี้ขึ้น พากันเดินกลับด้วยความสนุกสนานหลินจืออี้พึ่งเพื่อนรูมเมท ทั้งที่ไม่ได้เมาหัวราน้ำแต่อย่างใด แต่กลับรู้สึกสงบจิตใจอย่างน่าประหลาดทั้งสี่คนพูดคุยเมามายด้วยกัน ถือว่าสนุกทีเดียวแม้แต่ลมฤดูใบไม้ร่วงยังพัดไอร้อนบางเบามาด้วยซ้ำจู่ๆ รูมเมทคนหนึ่งเงยหน้าตะโกน “ว้าว ดาวเต็มฟ้าสวยจัง”สามคนที่เหลือมองตาม คืนนี้ท้องฟ้ากระจ่างชัดเป็นพิเศษ แสงจันทร์สว่าง ดวงดาวกะพริบระยิบระยับโดยเฉพาะเมื่อมองผ่านช่องว่างระหว่างกิ่งต้นไม้แตกแขนงแล้ว ก็เหมือนดวงดาวโดนแขวนติดไว้ตามกิ่งอย่างไรอย่างนั้นดาวสองดวงเป็นตา ดวงจันทร์เป็นปาก กิ่งก้านเหมือนเป็นเส้นผมเ

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0100

    หลินจืออี้ตกใจเล็กน้อยและมองไปที่กงสือเหยียนด้วยความประหลาดใจ ”คุณอา ทําไมคุณอาถึงทําแบบนี้คะ?”กงสือเหยียนยิ้มอย่างกว้างๆ "คุณท่านมีความคับข้องใจต่อเธอเสมอ ถ้าเขารู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเธอ เขาจะโกรธมากขึ้น ""คุณอา ฉันขอโทษนะคะ" หลินจืออี้ตําหนิตัวเอง"ไม่เป็นไร อย่าเก็บมาใส่ใจเลย" กงสือเหยียนลูบหัวเธอหลิ่วเหอกวักมือเรียก "ที่รักคะ เมื่อกี้ฉันยังกินไม่อิ่ม เราไปดูที่ห้องครัวกันดีกว่าว่ายังมีอะไรกินอีกไหมกันดีกว่า""ไปสิ"สองสามีภรรยาจูงมือเดินออกไปหลินจืออี้รู้สึกอบอ้าวเล็กน้อย จึงไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้เมื่อเดินไปเรื่อยๆ ก็ปรากฏร่างสีดําขึ้นด้านหน้าเป็นกงเฉินเขายืนสูบบุหรี่อยู่ข้างสระ นิ้วมือเรียวยาวเหมือนหยกท่ามกลางแสงไฟแสงแดดส่องกระทบผิวทะเลสาบ น้ำในทะเลสาบเปล่งประกายสีทอง สะท้อนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาด้วยแสงจางๆสายลมเย็นพัดผ่านใบหน้า เป่าผมที่หน้าผาก เผยให้เห็นดวงตาลึกล้ำดุจหมึกหลินจืออี้บีบมือ รู้สึกว่าจําเป็นต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้กับโรงพยาบาลให้ชัดเจนเพิ่งเดินไปได้สองก้าว เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของกงเฉินก็ขัดจังหวะฝีเท้าของเธอกงเฉิน

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0099

    ฉันสนใจแต่ผลลัพธ์เท่านั้น น้ำเสียงของกงเฉินเหมือนกําลังพูดกับลูกน้อง "จะจัดการกับผลลัพธ์ยังไง ให้ฉันสอนเธอไหม?"ความสุขของซ่งหว่านชิวยังไม่จางหายไปจากใบหน้า แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พยักหน้าอย่างแข็งกระด้าง "ฉัน ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะขอโทษและชดเชยให้ค่ะ""อืม"กงเฉินรับคําแล้วหันหลังเดินจากไปร่างกายของซ่งหว่านชิวอ่อนปวกเปียก ล้มไปข้างหลัง โชคดีที่ฉินซวงประคองเธอไว้"หว่านชิว เธอเกิดเรื่องไม่ได้ คุณชายสามไม่ได้ตัดขาดความสัมพันธ์ ทุกอย่างยังมีโอกาส""เขาไม่ได้ตัดขาดความสัมพันธ์ก็จริง แต่เขาไม่สนใจฉันมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว""แล้วยังไงล่ะ? เขารับปากว่าจะแต่งงานกับเธอก็ได้แล้ว ถึงเวลานั้นเธอก็สามารถจัดการผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาได้อย่างชอบธรรมแล้ว ถึงเวลานั้น หลินจืออี้จะต้องตายยังไง้ที่กลบฝังอย่างแน่นอน!"ฉินซวงกุมคอที่มีเลือดออก กัดฟันด้วยความโกรธซ่งหว่านชิวพ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา "หลินจืออี้ เราจะได้เห็นดีกันแน่"ในเวลานี้ แม่บ้านเดินผ่านมาเห็นทั้งคู่ก็แอบหัวเราะกันทั้งสองได้แต่รีบๆ จากไป……กลับไปถึงเรือนหลิ่วเหอก็รีบให้คนชงชาให้เธอหนึ่งกาทันที ก่อนจะดื่มไปถึงครึ่งกาถ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0098

    เหอะ ยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ?"คุณหนูซ่ง หลังจากแจ้งความแล้ว คุณจะบอกตํารวจยังไงล่ะ? บอกว่าฉันถูกกระตุ้นให้เป็นบ้าและเกือบจะฆ่าคุณนายซ่ง? แล้วฉันถูกกระตุ้นได้ยังไง? โดนใครกระตุ้นล่ะ?"เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนจึงมองไปที่คุณท่านกงอย่างระมัดระวังไม่ใช่ว่าคุณท่านกงตําหนิกงสือเหยียนและหลิ่วเหอต่อหน้าสาธารณชนเพื่อแม่ลูกตระกูลซ่งหรอกหรือ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้หลินจืออี้เป็นบ้าน่ะ?ซ่งหว่านชิวตกตะลึงเพิ่งเข้าใจว่าตั้งแต่การโทรครั้งนั้น หลินจืออี้ก็วางแผนไว้แล้วเมื่อกี้พวกเขาทั้งครอบครัวทำตัวน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะรอคุณท่านกงเอ่ยปากเท่านั้น!แล้วเธอแจ้งความจะมีความหมายอะไร?ให้เธอเป็นพยานชี้ความผิดคุณท่านกงหรือ?"พอแล้ว!" คุณท่านกงตําหนิอย่างเคร่งขรึม "พวกเจ้าสองแม่ลูกดื่มมากเกินไปแล้ว ดื่มจนเมาจนเป็นแบบนี้ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ""คุณท่าน..."ซ่งหว่านชิวมองคุณท่านกงอย่างไม่อยากจะเชื่อคุณท่านกงเรียกแม่บ้านมาและส่งกล่องที่บรรจุดาบกลับไป"ดาบนี้ไม่เหมาะกับฉัน พวกเธอเอากลับไปเถอะ ใครก็ได้ ส่งแขก”ซ่งหว่านชิวและฉินซวงรู้สึกไม่ยอม ยังอยากจะช่วงชิงอีกประโยคต่อไปของคุณท่านกงตัดความคิดของพว

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0097

    ซ่งหว่านชิวกัดฟันและปฏิเสธที่จะพูดใบมีดนั้นกรีดลงบนผิวของฉินซวงโดยตรงฉินซวงกรีดร้อง "หว่านชิว! ช่วยแม่ด้วย! เธอบ้าไปแล้ว!”ซ่งหว่านชิวกัดริมฝีปาก ร้องไห้และเปลี่ยนเรื่อง "หลินจืออี้ เธออย่าทําแบบนี้เลย ฉันรู้ว่าความจริงมันยากสําหรับเธอที่จะยอมรับ แต่แม่ของฉันเป็นผู้บริสุทธิ์นะ"แก้มของเธอแดงก่ำและร้องไห้อย่างเสียใจแต่ก็ไม่ยอมรับผิดแทนแม่เห็นได้ชัดว่าเธอเสแสร้งแค่ไหนทุกคนรู้จักซ่งหว่านชิวมานานกว่าสามปีแล้ว และได้เห็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมของเธอ พวกเขาจึงไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดีในเวลานี้ คุณท่านกงพูดเสียงดังขึ้นมา"หลินจืออี้ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยคุณนายซ่งไป เธอคิดว่าแค่ทําเทปบันทึกเสียงปลอมก็สามารถหลอกลวงทุกคนได้หรือ?”คําพูดเหล่านี้ไม่ได้ทําร้ายจิตใจของหลินจืออี้ แต่เป็นกงสือเหยียนเขาอายุปูนนี้แล้ว เมื่อได้ยินว่าพ่อยอมเชื่อคนอื่นมากกว่าเชื่อทุกอย่างที่ตัวเองได้รับ ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีคล้ำทันที"พ่อ! นี่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด!”"หุบปาก! ทำตัวเหมือนอะไรกัน! ให้หลินจืออี้ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!" คุณท่านกงไม่ฟังเขาพูดอะไรเลยหลินจืออี้ยิ้มหยัน "หึ คุณท่าน ไม่เชื่อขนาดนี้เลยหรือ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0096

    เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนอยากอาเจียนออกมา แต่ก็อาเจียนไม่ออกหลินจืออี้พูดเสียงดังว่า "ฉันให้พวกเธอสองคนพูดจาเหลวไหล! ชอบอาหารเหลือและข้าวบูดไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวฉันป้อนให้พวกเธอเอง!”กิริยาของเธอเร็วมาก คว้าเอาน้ำที่ผู้อาวุโสคนหนึ่งแช่ฟันปลอมแล้วสาดใส่ปากฉินซวงที่กรีดร้องไม่หยุดทันทีเสียงร้องนี้ยิ่งโหยหวนมากขึ้นผู้อาวุโสคนนั้นรีบลุกขึ้นและกวักมือพูดอย่างตะกุกตะกัก "เฮ้ย เฮ้ย อย่ากลืนฟันปลอมของฉันนะ!"หลินจืออี้ถลึงตาใส่เขา เขาถึงได้สติ สาดใส่พวกเธอแล้วก็สาดใส่ฉันไม่ได้สินะคุณท่านกงเคยเห็นฉากแบบนี้ที่ไหนกัน ตกใจอยู่นาน ถึงได้พูดอย่างโมโหว่า "หลินจืออี้! เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”หลินจืออี้ยืนอยู่บนโต๊ะ มองคุณท่านกงจากที่สูง แล้วตะโกนด้วยน้ำเสียงที่โกรธยิ่งกว่าเขา "ทําไมคุณท่านถึงด่าคุณอาโดยไม่ถามเหตุผลเลย? หลายปีมานี้ คุณท่านด่าเขาโดยไม่คํานึงถึงกาลเทศะเลย ว่าเขาไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้! คุณท่านเคยคิดบ้างไหมว่าทัศนคติของคุณท่านเป็นตัวกําหนดทัศนคติของคนอื่นที่มีต่อเขา?”"ที่พูดเพราะเขาเป็นคุณชายรองตระกูลกง แต่ข้างนอกใครๆ ก็เหยียบหัวเขาได้ แม้กระทั่งแม่ลูกคู่นี้ก็ยังกล้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีขอ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0095

    ฉินซวงอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุด มันกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนและมองไปที่กงสือเหยียนและหลิ่วเหอหลิ่วเหอหน้าซีดเผือด ขับให้ริมฝีปากแดงก่ำผิดปกติเมื่อกงสือเหยียนจับมือของเธอไว้ ใบหน้าที่ซื่อสัตย์ของเขาก็ดูน่าอายเล็กน้อยเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างมาก แต่เมื่อวานเขาเมาจนไม่ได้สติ เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นล้วนเป็นหลิ่วเหอบรรยายไม่มีหลักฐาน ไม่มีพยาน พูดออกมาก็ไม่มีใครเชื่ออยู่ดีในเวลานี้ หลินจืออี้มองไปที่เขา ส่งสายตาเป็นสัญญาณกงสือเหยียน ตอบกลับด้วยเสียงเบาๆว่า "ไม่เป็นไรครับ""งั้นก็ดีแล้ว ไม่งั้นฉันคงรู้สึกผิดจริงๆ แล้วล่ะค่ะ" ฉินซวงตบหน้าอกอย่างเอาจริงเอาจังได้ยินดังนั้น คุณท่านกงก็ขมวดคิ้วถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"ฉินซวงทําหน้าลําบากใจ "ได้ยินว่าคุณชายรองมีลูกค้าที่อยากร่วมงานด้วยมาตลอด ฉันก็เลยออกมาเชิญทั้งสองฝ่ายมาทานข้าวด้วยกัน ใครจะรู้ว่าคุณชายรองกับคุณนายรองดื่มกันเพลินเกินไป ฉันก็เลยทําได้แค่ส่งลูกค้าออกไปก่อน""นึกไม่ถึงว่าคุณนายรองพาคุณชายรองตกลงไปในห้องทิ้งขยะของห้องครัวด้านหลัง ได้ยินว่าสถานที่แบบนั้นเต็มไปด้วยยุงและแมลงวัน ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0094

    กงเฉินเงยหน้าขึ้นอย่างสบายๆ แม้ว่าจะดูเหมือนไม่แยแส แต่ความแข็งแกร่งและการครอบครองในดวงตากลับไม่ปิดบังเลยสักนิดหลินจืออี้สวมชุดกระโปรงสีแดง สวมเข็มขัดสีน้ำตาล ผิวพรรณเนียนละเอียด รูปร่างสมส่วนลําคอที่ขาวเนียนมีสร้อยแพลตตินั่มที่ละเอียดอ่อนและเพรียวบาง แสงที่จางๆ ดูคล้ายเปล่งออกมาจากผิวหนังดึงดูดสายตาของผู้คนทันทีคุณนายซ่ง ฉินซวงหลังจากสังเกตเห็นสายตาของกงเฉินแล้ว เธอก็วางถ้วยชาลงอย่างแรงเล็กน้อย และดึงดูดความสนใจของทุกคนด้วยเสียงเอี๊ยดฉินซวงรวบผ้าคลุมไหล่ลายสก็อตผ้าไหมแท้บนไหล่ เอียงหน้ามองหลิ่วเหอพลางยิ้มอย่างสง่างาม แต่ดวงตาเรียวยาวกลับฉายแววเยาะเย้ย"คุณนายรอง ลําบากคุณจริงๆ ต้อนรับพวกเราอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ไม่ได้รบกวนการพักผ่อนของพวกคุณเมื่อคืนใช่ไหมคะ?"พอพูดถึงเมื่อคืน หลิ่วเหอก็ตัวสั่นเล็กน้อย รู้สึกทนไม่ไหว กําลังจะพูดอะไรบางอย่างก็ถูกหลินจืออี้ดึงไว้หลินจืออี้ยิ้มกว้างรับสายตาอาฆาตแค้นของฉินซวง"คุณนายซ่งและคุณหนูซ่งต่างก็แต่งตัวอลังการแบบนี้ ตระกูลกงของเราก็ต้องแต่งตัวอลังการเหมือนกันสิคะ ถึงยังไงตระกูลกงของเราก็ให้ความสําคัญกับวิธีการต้อนรับแขกมาก ไม่อย่างน

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0093

    หลินจืออี้ไม่สนใจคําถามของหลี่ฮวนและอธิบายจุดประสงค์ของการมาโดยตรงใบหน้าของหลี่ฮวนเต็มไปด้วยความประหลาดใจและเป็นใบ้ไปทันทีผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงพูดอย่างลังเลว่า "เธอแน่ใจหรือ?""อืม""ได้"หลินจืออี้ได้ของที่ตัวเองต้องการแล้วก็ไปแล้วหลี่ฮวนปิดประตูและโทรหากงเฉินทันที"กงเฉิน หลินจืออี้มาหาฉัน""อืม" กงเฉินตอบเบาๆหลี่ฮวนอึ้งไป "นายเดาออกตั้งนานแล้วเหรอ?""อืม""เฮอะ" หลี่ฮวนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หมุนปากกาเซ็นชื่อ แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า"หลานสาวตัวน้อยของนายต่อกรกับนายไม่ไหว แต่นายไม่กลัวเธอจะทําเรื่องวุ่นวายหรือ?""ไม่เป็นไร"อารมณ์ของกงเฉินนั้นสบายมาก จนฟังดูแล้วรู้สึกเหมือนอยากจะสนับสนุนคนอื่นหลี่ฮวนเบ้ปาก "ได้ๆ หลานสาวบ้านใครบ้านใครดูแล แต่นายก็ไม่ควรขายฉันนะ?""ขายอะไรกัน?""นายบอกเธอว่าฉันชื่อหลี่ฮวนฮวนใช่ไหม? น่าโมโหชะมัดเลย!”"ฉันไม่ได้พูด" กงเฉินเก็บลมหายใจปากกาในมือของหลี่ฮวนตกลงบนพื้นทันที และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วเขามองไปรอบๆ และพูดว่า "ฉันจะบอกให้นะ พรุ่งนี้ฉันวางแผนที่จะไปไหว้พระกับแม่ฉันบนภูเขาสักหน่อย!""นายเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?"“

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0092

    หลินจืออี้หันตัวกลับไป ก็สบเข้ากับดวงตาที่เย็นชาของกงเฉิน“ห้ามแจ้งความ”น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยพลังที่ไม่สามารถโต้แย้งได้ดวงตาสีดําภายใต้แสงไฟสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าที่หล่อเหลาและอันตรายของเขา เย็นชาและดุดันหลินจืออี้กําหมัดทั้งสองข้าง ไหล่สั่นเทิ้ม ใบหน้าขาวซีดจนเขียวคล้ำ ใช้แรงทั้งหมดที่มีเค้นถามประโยคนั้นออกมา "ทําไม? เพียงเพราะเป็นคนของตระกูลซ่ง? เราก็สมควรแล้วหรือ?"“ทําไมคนที่เสียสละหลังจากเกิดเรื่องถึงต้องเป็นฉันเสมอ?”"หนึ่งครั้ง สองครั้ง..."กงเฉินเงียบและสายตาของเขาก็สงบมากหลินจืออี้กลับเหมือนคนบ้าที่บ้าคลั่ง เธอก้มหน้าลง จ้องไปที่ปลายรองเท้าของเธอทั้งสองรองเท้ากีฬาคู่หนึ่งและรองเท้าหนังแฮนด์เมดชั้นยอดคู่หนึ่ง มันถูกกําหนดไว้แล้วว่าพวกเขาไม่ควรมีปฏิสัมพันธ์กันเธอยิ้มเยาะตัวเอง หัวเราะตัวเองที่เอาไข่ไปกระทบหิน ไม่เจียมตัวเอาซะเลย"ได้ ไม่แจ้งความ หวังว่าอาเล็กจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจในวันนี้ตลอดไป”เธอคว้าโทรศัพท์มือถือของเธอกลับมาและเดินเข้าไปในวอร์ด จากนั้นปิดประตูอย่างแรงหลินจืออี้ที่เห็นเฉินจิ่นจากไป ขมวดคิ้วเดินไปข้างหน้า "คุณชายสาม จะอธิบายให้คุณหลินฟ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status