เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 125
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 126
เสิ่นหรูโจวอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว มือที่ไขว้อยู่ข้างหลังยกนิ้วโป้งขึ้นให้กับเป่ยซิวเยี่ยนเกิดอะไรขึ้น แม้ว่านางกลัวเป่ยซิวเยี่ยนแต่นางชอบฝีปากนี้ของเขามาก!มู่หว่านหรงแสดงละครนั่นแหละ เลือดก็ไหลออกมาไม่กี่หยด มีเพียงเซียวเฉินเหยี่ยนเท่านั้นที่เชื่อทันใดนั้นใบหน้าของมู่หว่านหรงก็ซีดลง นางหลบอยู่ในอ้อมแขนของเซียวเฉินเหยี่ยนไม่กล้าพูดอะไรและรอเซียวเฉินเหยี่ยนปกป้องนางเซียวเฉินเหยี่ยนหรี่ตาลงอย่างหนักและมองคนมีฐิฑิสูงอย่างเป่ยซิวเยี่ยนในความฝัน เขาพยายามที่จะดึงเป่ยซิวเยี่ยนมาอยู่ฝ่ายเดียวกัน แต่เป่ยซิวเยี่ยนไม่เคยยืนฝ่ายเดียวกับเขาเลย เขาหยิ่งผยองและไม่เคยเห็นตนอยู่ในสายตาตอนนี้ เขาปฏิบัติกับเป่ยซิวเยี่ยนเสมือนแขกพิเศษเพื่อดึงเป่ยซิวเยี่ยนมาอยู่เรือลำเดียวกัน ให้ความเคารพอยู่เสมอ แต่เป่ยซิวเยี่ยนมองเขาเหมือนอากาศ มีฐิฑิสูงและเวลาทำอะไรก็ไม่เคยไว้หน้าเขาสิ่งที่เขาพูดแทนมู่หว่านหรงก็เหมือนว่าไม่มีน้ำหนักเลยใบหน้าของเขาแข็งทื่อ เขาพยายามระงับความโกรธในใจและขอร้องอีกครั้ง: “ผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยกรุณาหน่อยได้หรือไม่”เป่ยซิวเยี่ยนมองเขาอย่างเฉยเมย ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นราวกับบึ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 127
วันเวลายังอีกยาวนาน ไม่ช้าก็เร็ว นางจะทำให้คนที่ทำร้ายนางชดใช้ทีละคน!ลู่หวายหนิงไม่อยากสนใจมู่หว่านหรงเหมือนกัน เขาเรียกคนเข้ามา เมื่อมู่หว่านหรงพูดเสร็จเขาจะลากถงอวิ๋นไปรับโทษสับเอวทันทีจากนั้น เขาเดินตามเสิ่นหรูโจวเข้าไปหาฉินอวี่เซียวเฉินเหยี่ยนกล่าว: “เจ้าเป็นคนมีเมตตา ไปเถอะ”มู่หว่านหรงกล่าวขอบคุณแล้วย่อตัวลงตรงหน้าถงอวิ๋นนางถอดกำไลหยกออกจากข้อมือแล้วยื่นให้ถงอวิ๋นด้วยเสียงเศร้า“เจ้ากับข้าเป็นนายกับสาวใช้กันครั้งหนึ่ง ข้าช่างเจ็บปวดยิ่งนักที่เห็นเจ้าตกอยู่ในสภาพนี้ ข้าไม่มีอะไรจะให้ ขอมอบกำไลนี้ไว้ให้เจ้าแล้วกันนะ”นางเข้าไปใกล้มากขึ้นและเอื้อมมือรวบผมของถงอวิ๋นไว้ด้านหลังหู ถงอวิ๋นตื่นตกใจอยากถอยไปข้างหลังเพราะหวาดกลัว แต่กลับถูกคว้าที่ท้ายทอยและขยับไม่ได้ จากนั้นเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นในหู“ถ้าเจ้าต้องการให้พ่อแม่เจ้ามีชีวิตรอด จงทำสิ่งสุดท้ายเพื่อข้า”“ก่อนที่เจ้าจะตาย เจ้าจงกระจายข่าวลือว่าเสิ่นหรูโจวกับฉินอวี่มีความสัมพันธ์กันอย่างลับ ๆ วันนั้นฉินอวี่มาที่จวนก็เพื่อพบกับ เสิ่นหรูโจวเป็นการส่วนตัว……”เสิ่นหรูโจวป่วย ฉินอวี่ก็รีบมาเยี่ยมทันที เมื่อคืนเสิ่นหรูก็ค้
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 128
ตอนนี้ทำตัวหยิ่งจองหอง ภายหลังเป่ยซิวเยี่ยนก็จะรู้ซึ้งถึงความลำบากเอง!จวินอู่ประหลาดใจ “ท่านอ๋อง ท่านจะไม่ตีสนิทกับผู้สำเร็จราชการแทนแล้วหรือขอรับ หากเขาสนับสนุนท่านจะเป็นเหมือนเสือติดปีกนะขอรับ”ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวเฉินเหยี่ยนแสดงความเย็นชา “เป่ยซิวเยี่ยนดูงดงามเพียงภายนอกเท่านั้น เสด็จพ่อที่ดูเหมือนให้ความเคารพและให้ความสำคัญกับเขา แท้จริงแล้วท่านไม่พอใจนานแล้วที่เป่ยซิวเยี่ยนกุมกำลังทหารและคุมทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียว”“แม้ว่าเป่ยซิวเยี่ยนทำความดีความชอบนับไม่ถ้วน แต่ความสำเร็จใหญ่เกินจักรพรรดิ ไม่มีฮ่องเต้คนใดที่ไม่เกิดความระแวง ตอนนี้เขาอาศัยอำนาจในมือทำตัวจองหอง สักวันหนึ่งอำนาจเหล่าจะทำร้ายเขาเอง! ไม่มีเขา ข้าก็ยึดอำนาจนี้ได้เหมือนกัน!”ดวงตาของเซียวเฉินเหยี่ยนมีความเยือกเย็น เขากล่าวเสียงต่ำ: “จากนี้ไป เจ้าก็อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก”จวินอู่ตื่นตกใจมาก เขาขมวดคิ้วและไม่พูดถึงมันอีก “ขอรับ ข้าเข้าใจแล้ว”หลังจากที่มู่หว่านหรงกับเซียวเฉินเหยี่ยนกลับไปแล้ว เสิ่นหรูโจวอธิบายบอกฉินอวี่อย่างละเอียดสองสามคำเสร็จก็เตรียมตัวกลับอีกคนอย่างไรก็ตาม นางยังเป็นพระชายาเอกของอ๋องอู่เฉิ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 129
“ทำไมเจ้าถึงชอบใช้ประโยชน์จากทุกโอกาสมากขนาดนี้”“ก็พี่สาวสอนมาดี!” ลู่หวายหนิงไม่หลบหลีกแต่ยังทำท่าชอบใจ ทั้งสองคนดูสนิทสนมกันมากภาพที่สวยงามนี้แสบตามากเมื่อตกไปอยู่ในสายตาที่มืดมนของเซียวเฉินเหยี่ยนเขายืนอยู่ไม่ไกลจากจวนและรอเสิ่นหรูโจวออกมา คิดไม่ถึงว่าจะเห็นนางพูดคุยและหัวเราะอยู่กับคนอื่นเขาไม่เห็นท่าทางอ่อนโยนของนางเป็นเวลานานมากแล้ว เขาเห็นนางได้ในความฝันเท่านั้น แต่ตอนนี้เสิ่นหรูโจวกลับยิ้มให้ผู้อื่นทันใดนั้นไฟแห่งความชั่วร้ายก็ลุกไหม้จากก้นบึ้งของหัวใจเอื่อยเฉื่อยเชื่องช้า เดินมาถึงประตูแล้วก็ไม่รีบเดินออกมาแต่ยังหนุงหนิงคุยเล่นกับคนอื่นอยู่ตรงนั้นใบหน้าหล่อเหลาปกคลุมไปด้วยความหมองหม่น ดวงตารูปหงส์ก็เต็มไปด้วยเมฆครึ้ม เขาไม่สามารถมองดูอีกต่อไป จึงตะโกนเสียงเย็นชาทุ้มต่ำ“เสิ่นหรูโจว ยังไม่รีบเดินมาอีก! เจ้าต้องการให้ข้ารอเจ้านานแค่ไหน”เสียงหัวเราะของทั้งสองหยุดกะทันหัน รอยยิ้มของลู่หวายหนิงก็ค้างบนใบหน้า เขามองเซียวเฉินเหยี่ยนอย่างไม่พอใจและบ่นเสียงเบา: “เร่งเร้าอะไรกัน”เสิ่นหรูโจวเพิกเฉยต่อเซียวเฉินเหยี่ยนและกล่าวเสียงผ่อนคลาย: “ข้าจะไปแล้ว เจ้ารีบกลับไปเถอะ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 130
นางกล่าวน้ำเสียงดูถูกอย่างไม่ปิดบังและใช้สายตาการมองคนบ้ามองเซียวเฉินเหยี่ยน “ในสายตาของท่าน ถ้าข้าพูดกับผู้ชายก็แสดงว่าข้ากับเขาคนนั้นเป็นชู้กัน?”เซียวเฉินเหยี่ยนตกใจมากที่นางพูดตรงเช่นนี้ จึงกล่าวด้วยสีหน้าขุ่นเคือง: “เจ้ามีความละอายใจบ้างหรือไม่”“ท่านมากกว่าที่ไม่มีความละอายใจ! ลู่หวายหนิงอายุเพียงสิบเอ็ดปีและเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ท่านก็คิดออกมาได้!” เสิ่นหรูโจวพูดไม่ออก “ใจของท่านมันสกปรก ทุกสิ่งที่ท่านมองก็สกปรก! ปิดปากเงียบไปเถอะ!”เมื่อพูดเสร็จ นางก็หลับตาและไม่คุยกับเซียวเฉินเหยี่ยนอีกเซียวเฉินเหยี่ยนไม่ได้ตำหนินาง แต่กลับถูกนางด่ากลับ เขาโกรธจนเจ็บหน้าอกแต่เมื่อเขามองใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเสิ่นหรูโจว เช่นเดียวกับในความฝันไม่มีผิด เขาแอบกำหมัดอีกครั้ง นางมีผลกระทบต่ออารมณ์ของเขาโดยสิ้นเชิงเขาคงป่วยจริง ๆ ทำไมเขาถึงสนใจเสิ่นหรูโจวเช่นนี้ ใส่ใจเมื่อนางใกล้ชิดกับผู้อื่นถึงกระทั่งใส่ใจกับการเล่นตลกของเด็กเหลือขอเมื่อก่อนเขาไม่สนใจเลยว่าเสิ่นหรูโจวจะอยู่ข้างกายเขาหรือไม่ นางออกไปได้ทุกเมื่อที่นางต้องการ เขาไม่สนใจ แต่ตอนนี้......เพราะความฝันอันนั้น เป็นความผิดของความ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 131
รถม้าจอดลงที่หน้าประตูจวนอ๋องอู่เฉิงเซียวเฉินเหยี่ยนลงจากรถก่อน พึ่งก้าวเท้าเข้าไปในจวนก็ถูกคนเรียกหยุดไว้แล้วเป็นคนของฮ่องเต้ แจ้งว่าฮ่องเต้เรียกตัวเข้าเฝ้าเขาจึงได้แต่หันกายออกจากจวนไปอีกครั้ง เห็นเสิ่นหรูโจวเดินเข้ามา จึงกล่าวคำหนึ่งว่า “ข้ามีธุระ เจ้า…”เสิ่นหรูโจวไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขา ตรงเข้าประตูจวนไปเลยสีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนพลันเคร่งขรึมขึ้นสองสามส่วน แค่นเสียงเย็นคำหนึ่ง จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้อจากไปเมื่อเสิ่นหรูโจวกลับมาถึงเรือน ทันทีที่เข้าประตูมา เมี่ยวตรงก็ตรงเข้ามาต้อนรับ“คุณหนู ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว!”ในวันที่มือสังหารลอบโจมตีนั้น เมี่ยวตรงถูกเสิ่นหรูโจวส่งตัวออกไปแล้ว เมื่อกลับมาก็ได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้น จากนั้นก็ถูกมู่หว่านหรงกักตัวอยู่ในห้องอย่างไม่มีเหตุผลอีก เมื่อวานตอนที่ถูกปล่อยออกมา ถึงได้ยินว่าเสิ่นหรูโจวถูกพาตัวไปที่จวนอุปราชเสิ่นหรูโจวยิ้มพร้อมบีบแก้มของนาง เดินเข้าไปด้านในพร้อมกับนาง “สองวันที่ข้าไม่ได้อยู่ในจวน เจ้าคงไม่เป็นไรกระมัง?”เมี่ยวตงรินชาให้เสิ่นหรูโจวจอกหนึ่ง กล่าวยิ้มแย้มว่า “ไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ วันนั้น ทันทีที่กลับมาบ่าวก็ถู
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 132
พูดถึงโจโฉโจโฉก็มา เจียหนิงที่ขมึงทึงดุร้ายยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าเต็มไปด้วยไอสังหารเมี่ยวตงตกใจจนตัวสั่นขึ้นมา พลันยอบกายลงคารวะ “บ่าวคารวะท่านหญิงเจ้าค่ะ” เสิ่นหรูโจวกลับสงบกว่ามาก ไม่ลนลานแม้แต่น้อยมุมปากของเจียหนิงโค้งเป็นรอยยิ้มเย็นขึ้นมา นับว่าจับเสิ่นหรูโจวได้สักที!“ความแค้นที่ถูกตบในวันนั้น แม้ตายนางก็ไม่มีทางลืม นับตั้งแต่เสิ่นหรูโจวไปที่จวนอุปราช นางก็คอยจับตามองจวนอุปราช เมื่อได้ยินว่าเสิ่นหรูโจวกลับมาแล้ว นางก็รีบมาทวงหนี้ถึงจวนทันที”นางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ แววตาดุร้ายกราดเกรี้ยว ราวกำลังจับจ้องเหยื่อ“เสิ่นหรูโจว คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะยังรอดชีวิตกลับมา เช่นนี้ก็ดี วันนี้จะให้เจ้าตายในเงื้อมมือของข้าผู้นี้!”ในเวลานี้ มู่หว่านหรงก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเป็นห่วง ปากยังเกลี้ยกล่อมอย่างอ่อนโยนว่า “ท่านหญิง ท่านอย่าได้วู่วาม” นางกลับมาที่จวนก่อน พึ่งทำแผลเสร็จก็ได้ยินว่าท่านหญิงเจียหนิงมาแล้ว นางจึงรีบมาชมเรื่องสนุกทันทีเสิ่นหรูโจวออกมาจากจวนอุปราชแล้ว ยังคิดว่าจะมีคนคุ้มครองอีกหรือ?นางได้เตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ให้เสิ่นหรูโจวนานแล้ว นางได้รับจนหนำใจแ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 133
เจียหนิงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ “นางยังต้องการหน้าอะไรอีก? ทำเรื่องฉาวโฉ่เช่นนี้ออกมาได้ ยังจะกลัวผู้อื่นกล่าวอีกหรือ?”“เสิ่นหรูโจว เจ้ามันน่ารังเกียจนัก! บังคับให้ท่านอาของข้าแต่งกับเจ้า ยึดครองตำแหน่งพระชายาไว้ แต่กลับไม่รู้จักรักษาความเป็นกุลสตรี ไปยั่วยวนชายอื่น”“เจ้าทำเรื่องต่ำช้าไร้ยางอายเช่นนี้ออกมา ก็ควรถูกแล่เนื้อเถือหนังพันดาบหมื่นดาบ! วันนี้ข้าจะกำจัดเจ้าซะ เจ้าจะได้ไม่ทำให้โลกมนุษย์ต้องสกปรกอีก”ทันใดนั้นแสงสีเงินก็วาบขึ้น เจียหนิงชักมีดสั้นเล่มหนึ่งออกมา ไม่พูดสิ่งใดก็แทงไปที่เสิ่นหรูโจวทันที“พระชายาระวัง!” เมี่ยวตงอุทานด้วยความตกใจแววตาของเสิ่นหรูโจวเยียบเย็นเสียดกระดูก นางตอบสนองในทันที เตะไปที่ขาของเจียหนิง เจียหนิงพลันสูญเสียการทรงตัว ร่างกายเอนเอียง จากนั้นทั่วทั้งร่างก็โถมเข้าหาโต๊ะที่อยู่ด้านข้าง มีดสั้นหล่นลงบนพื้นเสียงดังเมี่ยวตงรีบเก็บมีดสั้นเล่มนั้นขึ้นมายัดไว้ในอ้อมอก ไม่ปล่อยให้เจียหนิงมีโอกาสได้ลงมือทำร้ายคนอีกมู่หว่านหรงยกมือปิดปาก ปากบอกว่าอย่า ให้หยุดมือ ทว่าก้นบึ้งของดวงตากลับมีแววยินดีวาบผ่าน ยิ้มอย่างสมใจ
บทล่าสุด
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
