บทที่ 14 เจ้ายังเป็นของสามี

ปากหนาดูดผลอิงเถาอย่างเมามัน ส่วนมือหนาก็เลื่อนลงไปคลำหาจนพบเนินอวบใหญ่เต็มมือของนาง เขาปัดจนกระโปรงตัวยาวของนางพ้นทางไป แล้วเข้าขยำมันอย่างเมามัน แม่ทัพหนุ่มค่อยๆ สอดนิ้วแกร่งเข้าไปแล้วเขี่ยเมล็ดดอกไม้งามนั้นไปมา

อี้ชิงครางกระเส่าทันทีอย่างเสียวซ่าน สะโพกอวบของนางโยกน้อยๆ เข้าหามือหนาของเขาทันที จากนั้นอ๋องหนุ่มสอดนิ้วแกร่งเข้าไปค่อยๆจนมันมิดด้าม อี้ชิงกรีดร้องด้วยความเจ็บขึ้นทันที ใบหน้าคมคายจึงประกบจูบนางอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง จากนั้นเมื่อนางเคลิบเคลิ้มเขาก็ค่อยขยับนิ้วแกร่งเข้าสุดออกสุดช้าๆ เพื่อให้นางปรับตัวก่อน แม่ทัพหนุ่มยกยิ้มอย่างพอใจ เขาแน่ใจแล้วว่านางไม่เคยให้ชายใดล่วงเกิน และเขาที่เป็นสามีก็เป็นชายคนแรกของนาง

แม่ทัพหนุ่มจึงได้ลดความแข็งกร้าวลงจนกลายเป็นอ่อนโยนมากขึ้น เมื่อรู้ว่าเมียรักยังไม่ถึงกับสวมหมวกเขียวให้กับเขา จากนั้นนิ้วแกร่งก็ค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นจนกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง จนสะโพกอวบกระตุกเกร็งเสร็จสมไปทันที มือหนาเปื้อนน้ำรักของนางจนเต็มมือ นางหอบหายใจรัวเร็วอย่างเหน็ดเหนื่อย แม่ทัพหนุ่มก็ก้มลงไล้เลียร่องอวบนั้นไปมาอย่างเมามัน เขาดูดดึงเมล็ดดอกไม้เล็