ข้าไม่รับอนุ

หยางหนิงเฉิงจับนางพลิกลงนอนข้างๆให้นางหนุนแขนก่อนจะจูบซับเหงื่อให้

"อีกเดี๋ยวพี่จะไปดูกับดัก เจ้าอยู่ในนี้รอพี่กลับมานะคนดี"

"ท่านพี่ ผ่านมาเดือนกว่าแล้วรั้วอิฐก็สร้างเสร็จแล้ว เสบียงก็เตรียมพร้อมหมดแล้ว แปลงนาก็ไถหว่านเรียบร้อย ข้าจะไปหมู่บ้านหยางไหวสักหน่อยเจ้าค่ะ"

"หืม ที่นั่นมีอะไรหรือเจ้าจะไปทำไมกัน"

"ที่นั่นมีเพื่อนท่านพ่ออยู่คนนึง ตอนเกิดเรื่องเขารอดมาได้แต่ก็บาดเจ็บสาหัส ข้าอยากให้เขามาสอนหนังสือเด็กๆท่านลุงเถียนเป้าเคยเป็นบัณฑิต ข้าไม่วางใจให้ไปเรียนที่สำนักศึกษาจริงๆเจ้าค่ะ ซุนเย่วเล่อคนนั้นข้ารับมือนางได้ แต่เด็กๆข้าเกรงว่าพวกเขา" ไป๋ซู่ฮวาไม่พูดต่อ แต่หยางหนิงเฉิงก็เข้าใจก่อนจะพยักหน้ากระซิบเสียงกระเส่า

"พี่ไปดูกับดักก่อนนะ ใส่แค่เสื้อคุมพอเดี๋ยวจะกลับมาทวงค่าจ้างขับรถม้าไปหมู่บ้านหยางไหวครึ่งนึงก่อน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอดอีก อืมดูดทั้งวันก้ไม่เบื่อหวานนัก" หยางหนิงเฉิงก้มลงดูดกลืนยอดถันชูชันอีกรอบ

"หยางหนิงเฉิง ท่านมันคนลามก อื้ออออ"

หยางหนิงเฉิงจูบนางก่อนจะไปด้านนอก เขาไม่ต้องไปดูกับดักหรอกแค่ยืนบนต้นไม้เห็นหมูป่าหนึ่งตัวกับกวางอีกหนึ่งตัว จึงซัดฝ่ามือใส่ไม่นานก็ได้หมูป