Mag-log inShare
ข้าไม่ให้บุตรสาวของข้าแต่กับบุตรชายท่านหรอก
Huling Na-update:
2024-11-21 22:26:19Kaugnay na kabanata
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง คนเจ้ามารยา
พิธียกน้ำชารับลูกบุญธรรมผ่านไปแล้วหยางหมิงเช่อที่ตอนนี้นั่งจ้องหน้าจ้าวหลานอยู่ในห้อง สายตาที่มองเมียนั้นทั้งเศร้าสร้อย อ้อนวอนรู้สึกผิด จ้าวหลานไม่สนใจเขาบุตรชายขวบสามเดือนแล้ว ตอนนี้ไม่กินนมแม่อีกแล้ว หยางหมิงเช่อค่อยๆเขยิบมาใกล้ๆ จ้าวหลานกำลังกล่อมบุตรชายนอนจึงไม่ได้สนใจเขา รู้ตัวอีกทีจมูกโด่งก็ขโมยหอมแก้มของนางแล้ว จ้าวหลานหันมามองตาเขียวปั๊ดแต่หยางหมิงเช่อทำมึนไม่รู้ไม่ชี้ กอดนางจากทางด้านหลัง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเสแสร้งน่าสงสาร"อาหลาน..สามเดือนมาแล้วต้องนอนคนเดียว อากาศก็หนาวดูสิเหมือนจะทำเป็นไข้ถ้าเดินกลับบ้านเกรงว่าพี่จะทนลมหนาวไม่ได้ คนดีอาหลานคืนนี้ขอพี่นอนที่นี่ได้หรือไม่"จ้าวหลานมองใบหน้าหล่อเหลาที่ส่งสายตาเศร้าโศกมาให้ นางเจ็บแล้วจำนะไม่มีทางหรอก"เดี๋ยวข้าหยิบผ้าห่มให้ บ้านท่านเดินไปไม่ถึงร้อยเก้าคงไม่ถึงกับจับไข้จนตายหรอก""แค่กๆๆๆ ..ได้ๆไม่ขัดใจเจ้าแค่กๆๆๆ กลับก็กลับขอโทษที่ทำเจ้าขุ่นเคืองแค่กๆๆ"หยางหมิงเช่อไอรุนแรง เขาเค้นกำลังภายในขั้นสุดเพื่อให้ใบหน้าเห่อร้อนแดงซ่านดูแล้วเหมือนคนป่วยไข้ จ้าวหลานที่กำลังเดินไปหยิบผ้าห่มให้เขาเห็นหน้าที่แดงก่ำก็ลังเลว่าจะไล่เขากลับดีไ
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง หากเจ้าไม่รักพี่จะยอมจากไป
ทางด้านหยางหมิงเช่อที่ตอนนี้แสร้งนอนหลับเพราะพิษไข้ จ้าวหลานนำน้ำร้อนมาให้เขาก่อนจะปลุกให้เขาลุกมาดื่ม"หยางหมิงเช่อ..ท่านตื่นมาดื่มช้ำอุ่นๆหน่อยจะได้ดีขึ้น""อื้ม""นี่..หยางหมิงเช่อลุกขึ้นมาก่อน""อืม..อาหลานหรือลำบากเจ้าแล้วคนดีแค่กๆๆ"หยางหมิงเช่อลุกขึ้นมาพร้อมกับรับถ้วยน้ำจากจ้าวหลาน มือสั่นเล็กน้อยทำให้นำหกรดเสื้อของเขาจนเปียก จ้าวหลานรีบหยิบชามไปวางก่อนจะแกะสายรัดเอวเขาออกและถอดเสื้อตัวนอกออกทันที"เหตุใดไม่ระวังกัน น้ำร้อนลวกแล้วท่านนี่นะปลดตัวนอกออกก่อนเถอะ""เหิงเอ๋อร์เล่า แค่กๆ""ท่านป่วยข้าเลยให้ลูกไปอยู่กับพี่เลี้ยงแล้ว ดีขึ้นหรือไม่""อืม มะ ไม่เลย หนาวจังอาหลานอูย""ท่านนอนเถอะเดี๋ยวข้าเอาผ้าห่มมาเพิ่ม"จ้าวหลานกำลังจะเดินไปเอาผ้าห่มหยางหมิงเช่อกระตุกแขนนางให้ลงมานอนเคียงข้าง เอ่ยน้ำเสียงสั่นๆ"กอดหน่อยอาหลาน หนาวจริงๆพี่หนาวพรุ่งนี้คงต้องหาหมอจริงๆ หนาวๆมากเลย"หยางหมิงเช่อตัวสั่นเทา จ้าวหลานคลุมผ้าห่มให้เขาและนางก่อนจะกอดเขาเอาไว้ หยางหมิงเช่อมองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้ใบหน้างามซุกอยู่ที่แผงอกของตนเอง หยางหมิงเช่อกระชับอ้อมกอดจนจ้าวหลานแทบหายไปในอ้อมแขนแข็งแรงครึ่งชั่ว
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ฝักใฝ่พระธรรมก็ดีแล้ว
ยามเหมาหลี่เสี่ยวหรูตื่นมาแล้วเพราะนางเป็นคนตื่นเช้า นางค่อยๆเอาแขนที่พาดหน้าท้องออกอย่างเบามือ หวงจื่อหานกอดนางทั้งคืนไม่ยอมปล่อยเลย เขาย้ายตัวเองมานอนกับนางทุกคืนกว่าจะเดินทางกลับเมืองหลวงคงเสียท่าสักวันแน่ๆ ต้องหาทางอยู่ห่างๆนอนคนละห้อง ตาเฒ่านี่หน้าหนาไล่ก็ไม่ไป ด่าก็แล้วอ่อนหวานก็แล้วหน้ามึนสุดๆเลย ทันทีที่คนตัวเล็กขยับตัวหวงจื่อหานก็กระชับอ้อมแขนทันที"ยังเช้าอยู่เลย ตื่นมาทำอันใดมิใช่ว่าอาจ้างคนงานซื้อบ่าวไพร่มาให้เต็มเรือนแล้วหรือ นอนต่อเถอะนะเมียจ๋า"หลี่เสี่ยวหรูถูกเกี่ยวเข้าอ้อมกอดอีกตามเคย เขาให้ท่านอาหวงเทาไปหาจ้างคนงานซื้อบ่าวมาจนเต็มบ้านไปหมด สุดท้ายไม่มีที่ให้อยู่ต้องไปเช่าบ้านอีกสองหลังในหมู่บ้าน หลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจจริงๆ"ท่านอา...ยามเหมาแล้วเจ้าค่ะอาหารหลานๆข้าอยากทำเอง""ไม่เอา ไม่อยากให้เหนื่อย อาหรูเด็กดีเมื่อไหร่จะสนใจอาบ้างใส่ใจแต่คนอื่น""ท่านโตแล้วนะเจ้าคะ หลานๆยังเด็กอิจฉาหลานๆได้อย่างไรกัน ท่านง่วงนอนต่อเดี๋ยวข้าลุกไปเข้าครัวก่อน""จูบอาก่อนแล้วเดี๋ยวให้ไป""อย่ามาทำนิสัยแบบนี้นะ งอแงทุกเช้าเลย""งั้นกอดไว้แบบนี้แหละ" หลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจกับความงอแงเอาแต่ใจขอ
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้ 1
หวงจื่อหานหันหลังกลับทันทีไปโม่ถั่วให้เมียดีกว่าเห็นหน้าไอ้คนพวกนี้ ยามอู่หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้อยู่ริมลำธารเรียบร้อยแล้ว นางกำลังพับขากางเกงเพื่อลงน้ำเก็บหอยขมกับจับปลา แม้จะมีอาหารเลิศรสแต่อาหารบ้านๆนี่แหละถูกใจที่สุด หวงจื่อหานที่ตามมาก็อุ้มนาง หลี่เสี่ยวหรูตกใจที่เขาอุ้มแบบไม่ตั้งตัวอุทานออกมา"ว้าย..ท่านอาท่านทำอะไรเนี่ย ข้าตกใจนะ""นั่งตรงดีๆอยากได้กี่ตัวเดี๋ยวจับให้"เขาวางหลี่เสี่ยวหรูที่โขดหินข้างลำธาร"ข้าอยากได้ปลาไปทำปลาเปรี้ยวหวานกับเอ่อ..""กับอะไรหรือ""กับทำปลาต้มเต้าหู้ที่ท่านชอบกิน"หลี่เสี่ยวหรูบ่นอุบอิบๆอย่างอายๆ หวงจื่อหานยิ้มทันทีเมียใส่ใจเขาถึงเพียงนี้ นางใส่ใจเขาแบบนี้คงได้เข้าหอแน่ๆอีกไม่นานหรอก เขาไม่ต้องมานั่งสวดพระคัมภีร์อีกแล้ว หวงจื่อหานถอดเสื้อออกกางเกงตัวนอกก็เช่นกัน เขาเหลือเพียงกางเกงตัวในขายาสีขาว ม้วนชายกางเกงขึ้นจนเห็นน่องแกร่งเท้าแข็งแรงก้าวยาวๆลงลำธารไปจับปลา ด้วยเขามีวรยุทธเก่งกล้าจึงจับปลาได้มากกว่าสิบตัวแล้ว หวงจื่อหานหันหลังกลับมาถามหลี่เสี่ยวหรูว่าเอาอีกไหมพอหรือยัง แต่ตอนนี้นางกำลังนั่งนับไปนับมาอย่างไม่มีจึดสิ้นสุด"หนึ่งคู่ สองคู่ สามคู่
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้2
เย่วเซียวฉางที่ตอนนี้รีบวิ่งมาหาหลี่เสี่ยวหรูก่อนจะละล่ำละลัก“ฮูหยินน้อยๆ ปี้เฉานางๆ กำลังจะคลอด ท่านช่วยตามหมอตำแยให้ข้าได้ไหมขอรับ”“อ้อได้สิ...พี่หว่านหว่านรบกวนไปตามป้าสี่กับป้าหกเป็นเพื่อนข้าหน่อย”หลี่เสี่ยวหรูเรียกหาไป๋หว่านหว่าน ทั้งสองคนรีบรุดไปยังในหมู่บ้านทันที หวงจื่อหานยิ่งงอนหนักไปอีก เขายืนอยู่ตรงนี้แต่เมียไม่ให้ความสำคัญกลับเรียกหาแต่คนอื่นหวงป๋อเหวินรีบเดินมาหาท่านอาของเขากับหวงเทาก่อนจะทักทาย“ป๋อเหวินคารวะอารอง คารวะอาสามขอรับท่านอาทั้งสองสบายดีหรือไม่ขอรับ”หวงเทาพยักหน้าให้ หวงป๋อเหวินขออุ้มบุตรชายของเขาหวงเทาก็ส่งให้ หวงจื่อหานหน้างอก่อนจะเอ่ยประชดประชัน“ใครจะสุขสบายเท่าเจ้าเล่า หึ แอบตีท้ายครัวคนอื่นสำนักศึกษาหลวงสอนศิษย์เช่นนี้หรือ น่าขายหน้ายิ่งนัก”“แอบตีท้ายครัว ท่านอาหมายความว่าอย่างไรขอรับ แล้วสำนักศึกษาหลวงนี่ท่านก็เป็นคนคุมมิใช่หรือขอรับท่านอา”“เหอะ..รู้แก่ใจยังจะมาถาม เจ้ารู้มาตลอดว่านางอยู่ที่ใดกลับปกปิด เจ้ามันคนทรยศ ”หวงจื่อหานสะบัดหน้าเดินไปหาอ้ายเทียนจุนเพื่อพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูพาหมอตำแยมาแล้ว ปี้เฉาเจ็บท้องร้องโอดครวญอยู่ด้านใน หลี่เสี่ยวหรูเ
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี
หวงจื่อหานกล่าวจบก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้หลี่เสี่ยวหรูทันที หลี่เสี่ยวหรูยอมไม่ได้ที่เขามาว่านางเช่นนี้ นางขึ้นไปนั่งบนเตียงพยายามจับเขาพลิกให้หงายมาคุยกันแต่คนตัวโตงอนไม่หายจนหลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจ“หึงกระทั่งหลานชายตนเองท่านนี่นะ ใครเขาจะคิดอกุศลแบบนั้นกันลุกมาคุยกันก่อน”“.....”“ท่านอาจื่อหาน ลุกมาก่อนนะป๋อเหวินรูปงามก็จริง แต่เขาเด็กเกินไปจะหล่อเหลาเทียบท่านได้อย่างไร ท่านอาของอาหรูรูปงามที่สุดในต้าเย่วมิใช่หรือ ข้าจะทิ้งบุรุษที่หล่อเหล่าที่สุดในแผ่นดินได้อย่างไรเล่า”หลี่เสี่ยวหรูง้อคนตัวสูงที่นอนหันหลังให้ เขาไม่ขยับนางเลยโน้มตัวลงไปงับติ่งหูเขาเล่น หวงจื่อหานซ่านสยิวแต่ยังอดกลั้นไว้อยู่หลี่เสี่ยวหรูกระซิบเบาๆ ข้างหูเขา“ท่านอา หายงอนนะเจ้าคะ คนดีของอาหรู”เพียงแค่คำว่าคนดีของอาหรูเท่านั้น คนที่นอนตะแคงอยู่หวานในอกและก็หันกลับมาทันที หวงจื่อหานกอดนางเอาไว้พลิกลงใต้ร่าง จูบนางดูดดื่มหลี่เสี่ยวหรูยกแขนโอบรอบคอเขาเอาไว้ ยอมให้เขาจูบนางจนเขาพอใจ หวงจื่อหานละจากริมฝีปากอวบอิ่มสบดวงตากลมโตก่อนจะกระซิบออดอ้อน“เด็กดี อาอยากรักเจ้าได้หรือไม่ ที่ผ่านมาช่างทรมานมากนัก”“ก็มัวแต่สวดมนต์ท่องค
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี2.
“อาหรูอารักเจ้านัก แล้วเจ้าเล่ารักอาไหม”“รักเจ้าค่ะ รักข้ารักท่าน”นางรู้สึกถึงตัวตนของเขาที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นในร่องรักของนาง เขาพร้อมอีกแล้ว หวงจื่อหานเอ่ยกระเส่า“เด็กดี อารักเจ้าไปแล้ว ถึงคราวเจ้ารักอาบ้างแล้วคนงาม”“เจ้าคะ ว้าย”หวงจื่อหานพลิกตัวลงข้างล่าง ให้นางอยู่ด้านบนรั้งนางลงมาบดจูบ หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้นางแทบไม่ไหวแล้ว นางเสร็จสมทันทีที่เขาพลิกตัวนางให้นั่งทับแก่นเนื้อแข็งขึงนั้น นางหลั่งน้ำหวานออกมาชโลมตัวตนของเขาจนชุ่ม หวงจื่อหานถอนริมฝีปากออกบอกให้นางเอ่ยปากบอกรักเขา“บอกรักอาสิอาหรู บอกรักอาเหมือนที่อาบอกรักเจ้าเด็กดี”หลี่เสี่ยวหรูประสานมือกับเขาแล้วเริ่มขยับสะโพกขึ้นลง หวงจื่อหานกัดฟัน อืมนางช่างคับแน่นจริงๆ ยามที่นางโหมสะโพกลงมาหามันช่างเสียวนัก หลี่เสี่ยวหรูเงยหน้าขึ้นนางไม่ไหวต้องอ้าปากระบายความเสียว“อื้อ เสียวๆ มันลึกๆ มากเลยท่านอาเจ้าขา อ๊า อ๊า ซี๊ด ท่านอาจื่อหาน อ๊ายย อร๊างงข้ารักท่านอาหรูรักท่าน อื้อ”ร่างงามกระตุกเกร็ง หวงจื่อหานลุกขึ้นนั่งรั้งท้ายทอยนางมาจูบนางเพื่อระงับความเสียวที่เกิดขึ้น เขาเกร็งตัวเด้งสะโพกใส่นางกดบั้นท้ายกลมกลึงให้แนบกันโคนแก่นกายของต
Huling Na-update : 2024-11-21ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พบหน้าหลานชาย 1
สิบคืนก่อนหน้าหลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้อาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็แต่งตัว นางไม่วาดภาพมาเดือนหนึ่งแล้วเพราะมีเรื่องวุ่นวายนับแต่ทั้งห้าคนเดินทางมาถึงที่นี่ก็เป็นเงาตามตัวพวกนาง หลี่เสี่ยวหรูกำลังจะเข้านอนก็เห็นคนตัวสูงที่น่ารำคาญนอนตะแคงข้างมือเท้าศรีษะมองนางอยู่บนเตียง หลี่เสี่ยวหรูถอนหายใจ"ตาเฒ่า..บ้านท่านไม่มีหรือไง แล้วเป็นโจรหรือถึงย่องเข้าห้องคนอื่น""เมียจ๋า..โจรที่ไหนจะรูปงามเยี่ยงนี้ อืม ใช่สิอาเป็นโจรแต่ว่าอาเป็น""ว้าย" หวงจื่อหานลุกขึ้นก่อนจะโบกมือ หลี่เสี่ยวหรูถูกเขาใช้กำลังภายในหอบมานั่งตัก นางอุทานออกมาเพราะตกใจ หวงจื่อหานพลิกนางไว้ใต้ร่าง ขบติ่งหูนางเบาๆแล้วพูดข้างหู"อาเป็นโจรคนดีเจ้ากล่าวถูกแล้ว แต่อาเป็นโจรเด็ดบุปผา อีกทั้งบุปผาดอกนี้งามนักกลิ่นก็หอมอีกด้วย อืม ฟอด..ชื่นใจอาจริงๆ"หวงจื่อหานหอมแก้มอิ่มที่ตอนนี้แดงระเรื่อใบหน้างามมีเลือดฝาดเพราะกำลังเขินอาย คนบ้านี่ปากหวานใช่เล่นเลย ยังใช่บุรุษปากร้ายที่เคยเจอหรือไม่นะ หลี่เสี่ยวหรูดันหน้าอกเขาเอาไว้ทันทีที่เขาโน้มศีรษะลงมาหาริมฝีปากอวบอิ่ม คนตัวโตส่งสายตาออดอ้อนมาให้"น่านะ นิดเดียวเองดึกแล้วจะได้รีบนอน ไหนว่าพรุ่งนี้เช้าร
Huling Na-update : 2024-11-23
Pinakabagong kabanata
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ/จบบริบูรณ์
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไป หวงจื่อหานและสหายของเขาก็จัดรถม้าเพื่อพาเมียรักและเด็กๆไปที่ทุ่งดอกไม้ บรรดาบุตรสาวบุตรชายก็ดีใจที่บิดาจะพาไปเที่ยว ทุกคนตื่นเต้นกันมากยามซื่อเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว รถม้าหลายคันก็เคลื่อนออกจากหมู่บ้านไปที่ทุ่งดอกไม้ ใกล้ฤดูเหมันต์แล้วดอกไม้งามสะพรั่งไปหมด ขางทางสองฝั่งเด็กๆต่างตื่นเต้น กิ่งไม้มีกะรอกตัวน้อยๆไต่ไปมารถม้าสิบสามคันเคลื่อนจนมาถึงบริเวณทุ่งดอกไม้ ทั้งสิบสองคู่ต่างก็นั่งกอดคนรักของตนเอง เด็กๆมีสาวใช้และพี่เลี้ยงตามมาดูแลหวงเทาจุงมือชุ่ยชุ่ยเดินเล่น ครั้งก่อนนางท้องอยู่เขาจึงไม่ได้พานางชมรอบๆโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่าก็พากันไปนั่งอีกมุม เฉินอี้นังอยู่กับจางลี่อิน ทอดมองไปยังเบื้องหน้าหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลาน และเหลียงหมิงเทากับหูไห่ถิง ปูเสื่อนั่งเล่นอยู่กับเด็กๆ ไหวอ๋องกับหนิงอ๋องเอารถม้าไปจอดอีกด้าน ก่อนจะมาสมทบพวกเขา ถังฟั่น เย่เซียวฉาง จินหยูเฟิง มาถึงทีหลังเพราะบรรดาบุตรชายบุตรสาวงอแงกว่าจะเอาลงก็เหนื่อยมากนักปลายยามอู่ได้เวลามื้อเที่ยงจึงมารวมกันที่ใต้ตนไหว เพื่อเข้าร่ม หวงจื่อหานที่ตอนนี้นั่งพัดโบกให้เมียตนเอง แม้ว่าอากาศจะเริ่มเย็นแล้ว แต่เพร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ1
จวนหวงกำลังวุ่นวายรวมถึงจวนหยางด้วย จวนหวงเรือนใหญ่ต่างรอรับลูกสะใภ้ ส่วนจวนหวงเรือนราชครูกำลังวุ่นวายเพราะต้องส่งเจ้าสาวไป๋อี้ถงยามที่สวมชุดเจ้าสาวแล้วนับว่างามมากนัก ขนาดหลี่เสี่ยวหรูยังตะลึง“อี้ถงของพี่งามเหลือเกิน มิน่าคุณชายน้อยสกุลหยางถึงไปไหนไม่รอด”“จริงด้วย พี่เสี่ยวหรูพูดถูกอี้ถงของพี่ลี่อินงามที่สุด อีกเดี๋ยวพี่จ้าวหลาน พี่เฟิงย่ากับพี่ไห่ถิงก็มาแล้ว”“พวกพี่เอ่ยชมจนข้าลอยได้แล้วเจ้าค่ะ พี่ๆข้ากลัวจังเลย แต่งงานต้องมีลูกคลอดบุตร ข้านั่งฟังพวกท่านเจ็บท้องคลอดมาแปดปีแล้ว จนไม่อยากท้องเองเอาเสียเลยเจ้าค่ะ”“ฮ่าๆๆ น้องห้าเจ้าว่าเช่นนี้ทำอย่างไรกันดีเล่า สงสารคุณชายน้อยเสียแล้วเมียไม่อยากท้อง”“พี่ใหญ่ ท่านว่าอย่างอี้ถงนี่แฝดสี่เลยดีไหมเจ้าคะ”“ไม่นะ พี่ๆอย่าอวยพรกับแบบนี้สิเจ้าคะ แค่คนเดียวก็เจ็บมากแล้ว ดูตอนที่พี่อี้จูคลอดคนที่สองสิ ขนาดคนเดียวยังเบ่งข้ามวันข้ามคืน”สองสาวหัวเราะให้กัน ไม่นานอีกแปดสาวก็มา เสี่ยวหงเอาขนมโก๋อ่อนมาให้เจ้าสาวได้รองท้องก่อน แม้ว่านางจะมีบุตรให้กับถังฟั่นและเข้าหอก่อนแต่ง แต่เมื่อถึงเมืองหลวงเขาก็จัดงานแต่งใหญ่โตสมกับฐานะของนางเสี่ยวหงในฐานะน้องส
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จากแม่เสือกลายเป็นลูกแมว
ทางด้านคนที่พวกเขากล่าวถึงตอนนี้กำลังโดนคนตัวโตลงโทษอยู่ที่เรือนพักของนาง เมื่อเช้านางไปเตรียมของเพื่อจะกลับไปงานครบรอบอายุแปดสิบของท่านปู่ไป๋ลิ่ว ซูจิ้งเฟิงคุณชายซูที่บังเอิญมาเจอนางก็อาสาช่วยหิ้วของกลับมาส่งที่เรือน บิดาไม่อยู่วันนี้เขาค้างที่สำนักศึกษา ใครจะรู้ว่าหยางฮ่าวจะตามาถึงเรือนแล้วหาเรื่องทะเลาะกับนาง"ออกมานะไป๋อี้ถง"หยางฮ่าวที่เดินตามทั้งสองคนมาเมื่อเห็นซูจิ้งเฟิงเข้ามาในบ้านด้วยก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้าตะโกนเรียกคนด้านในทันที ไป๋อีีถงเดินออกมาทันทีที่เห็นหน้าเขาก็ถอนหายใจ ไป๋อี้ถงเชิญให้ซูจิ้งเฟิงนั่งรอแต่หยางฮ่าวไม่สนใจไล่เขากลับทันที"คุณชายซู..ท่านไม่ควรมานั่งในบ้านสตรีที่มีคู่หมั้นแล้วเช่นนี้นะ""ห๊ะ ห๊า คะ คู่หมั้นหรือ คุณหนูไป๋ท่านมีคู่หมั้นแล้วหรือขอรับ ไม่ทราบว่าบุรุษโชคดีผู้นั้นเป็นใครกัน""เป็นใครไม่สำคัญ แค่รู้ว่านางมีคู่หมั้นแล้วก็พอกระมังซูจิ้งเฟิง"ซูจิ้งเฟิงไม่ยอมแพ้ ไป๋อี้ถงงามเพียงนี้ต่อให้มีคู่หมายแล้วอย่างไร อีกอย่างหากมีจริงทำไมไม่เปิดเผยออกมาจึงได้ย้อนหยางฮ่าวกลับไป"รองเจ้ากรม ท่านกล่าวอันใดกันขอรับ หากคุณหนูไป๋มีคู่หมั้นจริงๆเหตุใดไม่เผยตัว เรื่องนี้อ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เจ้าแม่บ่อนพนันตัวน้อย
ซุนเฟิงย่าที่นั่งฟังมานานเอ่ยขึ้น นางเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตหยางจ้าวเหิงกับโจวหนิงฮวาบุตรสาวจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เด็กๆยังไม่เจออะไรมากกว่านี้ เมื่อถึงเวลาบ่ายรถม้าของจวนก็มารับพวกนางกลับไป จางลี่อินเดินกลับเองเพราะจวนติดกัน แต่เฉินอี้ไม่ยอมเขาเอาม้ามารับเมีย ส่วนลูกๆสาวใช้พาขึ้นรถม้ากลับไปแล้ว ตั้งแต่ประความเข้าใจกันได้บรรดาสามีก็รักหลงและหวงภรรยาตนเองมากนักโดยเฉพาะหวงจื่อหานหลี่เสี่ยวหรูที่ไม่ได้ไปสำนักศึกษาเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไป๋หยินมาหาที่เรือนกลางเขามีเรื่องจะเอ่ยกับนาง"ฮูหยินน้อย..ข้าเองขอรับไป๋หยิน""ท่านอาไป๋ เข้ามาเถอะ"ไป่หยินเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลง หลี่เสี่ยวหรูกำลังสอนบุตรชายสองคนวาดภาพอยู่ ส่วนอีกสองคนเพิ่งจะสามขวบเท่านั้นกำลังเล่นของเล่นที่นางวาดแบบให้ช่างในเมืองหลวงทำขึ้นมา หวงจื่อเหยียนกำลังคัดอักษรเพราะท่านแม่ไปสืบทราบมาแล้วนางชวนเด็กๆเล่นพนันจริงๆ อีกทั้งยังมีเดิมพันอีกด้วย ไปหัดเรื่องเหล่านี้มาจากไหนกัน ไป๋หยินที่นั่งลงเรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นมา"ฮูหยินน้อยอีกสองเดือนจะเดินทางกลับหมู่บ้านเถาฮวา ใกล้ครบรอบอายุแปดสิบของท่านลุงไป๋ลิ่วแล้วขอรับ""อ้อ..ข้าจะเอ่ยเรื่องนี่กับท่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พูดคุยเรื่องหมั้นหมาย1
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้มาอยู่ที่ต้าเย่วกว่าแปดปีแล้ว นางเปิดสำนักศึกษาจนตอนนี้ฮ่องเต้ได้เอาการเรียนการสอนของนางไปเป็นต้นแบบในหลายๆเมือง สตรีทั่วแคว้นต่างก็ได้รับการเรียนรู้ สตรีรู้หนังสือนั่นนับว่าดี ขุนนางหัวเก่าไม่กล้าต่อกรกับนางสามีเป็นราชครู บิดาเป็นเทพสงคราม เสด็จอาเป็นผู้ตรวจการและผู้แทยพระองค์ มีเสด็จลุงเป็นฮ่องเต้ใครจะกล้ากับนางกัน ทุกๆวันหยุดทุกคนมารวมตัวกันที่จวนหวง เด็กๆวิ่งเล่นกันเต็มไปหมดหวงจื่อหานกับหลี่เสี่ยวหรู มีบุตรชายสี่คนบุตรสาวหนึ่งคนและนางกำลังตั้งครรภ์ที่สามหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลานมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสองคนโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่ามีบุตรชายสี่คนบุตรสาวสามคนเหลียงหมิงเทาที่ได้รับสืบทอดตำแหน่งอ๋องต่อจากบิดาตอนนี้เขากับหูไห่ถิงมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสามคนเฉินอี้กับจางลี่อินมีบุตรชายสามบุตรสาวหนึ่งทางด้านปี้เฉากับยเย่วเซียวฉางมีบุตรสามคน เสียวหงกับถังฟั่นสามคน อี้จูกับจินหยูเฟิงสามคน ชุ่ยชุ่ยกับหวงเทามีบุตรห้าคนอ้ายเฟยหรงทำลูกแข่งกับพี่ชายไม่พัก เขากับเสี่ยวเล่อมีบุตรด้วยกันแล้วสี่คน พี่ชายสี่สิบเก้าแล้วมีบุตรแฝดสองคู่ตอนนี้ไป๋หย่งเหนียนกำลังตั้งครรภ์ท้องที่สามแล
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ให้กำเนิดทายาททั้งสามคน
ทั้งห้าคนสอนอยู่ที่สำนักศึกษาจนบ่าย บรรดาสามีกลับก่อนกำหนดหนึ่งวันพอรู้ว่าเมียมาสอนลูกศิษย์ก็โมโหพวกนาง มาถึงก็อุ้มเมียตัวเองกลับบ้าน เดินตั้งแต่สำนักศึกษาจนถึงจวน พวกนางอายแทบแทรกแผ่นดิน คนเห็นทั่วเมืองหลวงเพียงนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน คนบ้าพวกนี้"พี่จื่อหมิง..ให้ข้าเดินเองเถอะเจ้าค่ะ""เฟิงย่า..เจ้าดื้อนักหายแพ้ท้องเมื่อไหร่จะถูกพี่ลงโทษ"ซุนเฟิงย่าหน้าแดง หูไห่ถิงเองที่เหลียงหมิงเทาอุ้มนางอยู่ก็หน้าแดงเช่นกัน ร้านค้าข้างทางมองพวกเขาแล้วอมยิ้ม"ดื้อนัก บอกว่าให้พักผ่อน หายแพ้ท้องค่อยมาก็ยังได้ บอกแล้วมิใช่หรือว่าหากพี่ไม่อยู่ห้ามออกจากจวน""ซื่อจื่อ ข้าอายคนนะ""อายทำไม ผัวเมียรักกันมีอะไรต้องอาย หื้มม"เหลียงหมิงเทาไม่สนใจ ยังคงอุ้มเมียเดินตัวปลิว หยางหมิงเช่ออุ้มจ้าวหลานเดินเงียบๆไม่เอ่ยสิ่งใด แต่คนในอ้อมกอดรู้แล้วว่าคืนนี้จะโดนอะไรนางจึงเอ่ยเบาๆ"พี่หมิงเช่อ...คืนนี้อย่าหักโหมนะเจ้าคะ เบาๆหน่อยข้าท้องอยู่""รู้ตัวว่าท้องอยู่เหตุใดยังออกไปทำเรื่องให้ตนเองไม่สบายตัวอีกหื้ม พี่จะลงโทษอย่ามาอ้อนวอนเลย"จ้าวหลานกอดคอเขาแนบใบหน้ากับอกเขาก่อนจะเอ่ยอุบอิบ"อยู่เฉยๆก็โดนลงโทษทุกวันอยู่ด
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จัดการขุนนางหัวเก่า
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้แม้ว่านางจะตั้งครรภ์ใกล้คลอดแต่ก็ยังทำงาน วันนี้นางไปยังสำนักศึกษาที่นางกับอีกพี่สาวอีกสี่คนเปิดร่วมกัน มีสตรีมาเรียนเย็บปักถักร้อยมากมาย รวมถึงการทำขนมอีกด้วย ขุนนางบางส่วนไม่พอใจนี่เป็นการทำให้สตรีกระด้างกระเดื่อง หากพวกนางสามารถเอาตัวรอดเองได้บุรุษก็จะไร้ความหมายมีขุนนางหัวเก่าบางคนมาหาเรื่องที่สำนักศึกษา ตอนนี้ไป๋อี้ถงยืนอยู่กลางลาน บิดากำลังเจรจากับพวกเขาอยู่"นี่อาจารย์ไป๋ ท่านกับหวงฮูหยินและบรรดาฮูหยินใต้เท้าทั้งสี่กระทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร""ใช่ๆๆๆ สตรีควรดูแลจวน ตั้งใจรอสามีกลับบ้านมาแล้วปรนนิบัติ แต่นี่อะไรพากันมาสุมหัวช่างน่าเกลียดยิ่งนัก""ข้าว่าพวกเราไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ชี้ถึงผลเสียที่ตามมาเถอะ"ขุนนางเกือบยี่สิบคนโวยวายอยู่ที่ลานด้านหน้าของสำนักศึกษา หลี่เสี่ยวหรูกับพี่สาวทั้งสี่คนยังมาไม่ถึงแต่มีคนไปแจ้งพวกนางแล้ว คนเหล่านี้อาศัยสามีพวกนางไม่อยู่ไปต่างเมืองสามวันมากดดันให้ปิดสำนักศึกษา อีกอย่างหนิงอ๋องบิดาของนางกับไหวอ๋องที่รักหลานสาวดั่งแก้วตาดวงใจก็มีเรื่องต้องไปทำ ตาเฒ่าเหล่านี้จึงเหิมเกริมมากนักเด็กน้อยเดินออกมาด้านหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงใส"ใต้เ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อารักเจ้าไม่ว่าเจ้ามาจากที่ใด
โจวจื่อหมิงเอ่ยถาม หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า เย็นนี้ต้องไปเข้าเฝ้าแต่นางแทบจะลุกเดินไม่ไหวแล้ว หวงจื่อหานบอกว่าพ่อตาของเขาไปบอกกับไทเฮาแล้วว่านางเดินไม่ไหว เช่นนั้นไทเฮาจึงจะมาหาเอง นางจะมาพูดคุยกับท่านย่าของสามีด้วยเฉินอี้ที่เสร็จงานก็มารับจางลี่อินกลับบ้าน จางลี่อินตั้งครรภ์คนที่สองเช่นกัน แต่ครั้งนี้นางไม่แพ้ท้องแต่อย่างใด กลับเป็นเฉินอี้ที่แทบจะคลานกลับบ้านเขากินอะไรก็อาเจียนออกมาจนหมด แต่เพราะห่วงเมียจึงมารับเอง คนที่จวนจะมาก็ไม่ยอม คนจวนหวงไปส่งให้ก็ไม่เอาแต่สภาพที่มารับเมียเหมือนไก่ป่วยใกล้ตาย ดีที่จวนติดกันเมื่อทุกคนกลับไปแล้วหวงจื่อหานก็อุ้มหลี่เสี่ยวหรูไปเรือนโย่วหลัน ไทเฮาประทับอยู่แล้ว เมื่อเจอหน้ากันก็เอ่ยปากพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูแอบน้ำตาซึม เหตุใดไทเฮาถึงได้เหมือนคุณย่าของเธอในชาติก่อนมากนักนะทั้งสองเหมือนกับสนิทกันมานาน พูดคุยกันจนมืดค่ำไทเฮาจึงเสด็จกลับวัง กอ่นกลับนางจับมือหลี่เสี่ยวหรูไว้ก่อนจะเอ่ย"ไหนๆหลานก็มาแล้ว ใช้ชีวิตให้ดีมีความสุขนะเด็กดีของย่า""เพคะเสด็จย่า"นางรับปากไปทั้งยังงงๆกับคำว่าไหนๆก็มาแล้วของพระนาง ไทเฮาทรงหมายถึงอะไรไหนๆนางก็กลับเมืองหลวงมาแล้ว หรือไ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ตอไม้ผุๆมีแต่เห็ดราขึ้น
หวงจื่อหานที่พาภรรยากลับมาถึงจวนก็สั่งบ่าวไพร่ให้จัดการทางเดินให้เรียบร้อย ห้ามมีเศษหินหรือตระไคร่ ไท่ฮูหยินที่ตอนนี้หาคนมาบีบนวดให้หลานสะใภ้อยู่ หลี่เสี่ยวหรูลุกไม่ขึ้นแล้ว ดูท่านางคงใกล้คลอดอีกไม่นาน นางมาถึงเมืองหลวงได้ครึ่งเดือนวันๆเอาแต่รับแขก คนมากมายนรักเมื่อก่อนนางไม่ได้รับความสนใจขเพียงนี้ พอนางเป็นท่านหญิงและเป็นภรรยาราชครูที่เขารักใครก็มีแต่คนมาประจบประแจงหวงป๋อเหวินมาหานางหาเหอซิวเหยียนมาด้วยก่อนจะแนะนำว่านางคือคนรักของเขา หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า หวงซานไห่พี่สามีของนางก็มาหาพร้อมกับขอโทษและขอบคุณนางที่สั่งสอนบุตรชายให้เขา วันนี้มีคนมาหานางอีกแล้ว หลี่หรูบอกสามีว่านางไม่ไหวแล้ว ไท่ฮูหยินให้หวงหมัวมัวไปจัดการเรื่องนี้แทน เพราะหวงจื่อหานเถรตรงอาจทำให้คนไม่พอใจได้"ทุกๆท่าน ฮูหยินน้อยรับแขกไม่ไหวจริงๆ นางเท้าบวมมากนักใกล้คลอดแล้ว เดินเหินไม่สะดวก ข้าน้อยจะไปแจ้งนาง ฮูหยินน้อยให้ลงรายชื่อเอาไว้ว่าใครมาบ้างเจ้าค่ะ แม่หนูอี้ถงมาจดรายชื่อคนที่มอบของขวัญให้สักหน่อยทำได้หรือไม่"ไป๋อี้ถงที่ตามมาเมืองหลวงพร้อมไป๋หยินบิดาพยักหน้าก่อนจะไปหยิบกระดาษมาจดรายชื่อคนที่มาเยี่ยม วันนี้บิดาไปสอ
