LOGINShare
ฝักใฝ่พระธรรมก็ดีแล้ว
Last Updated:
2024-11-21 22:35:52Related chapters
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้ 1
หวงจื่อหานหันหลังกลับทันทีไปโม่ถั่วให้เมียดีกว่าเห็นหน้าไอ้คนพวกนี้ ยามอู่หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้อยู่ริมลำธารเรียบร้อยแล้ว นางกำลังพับขากางเกงเพื่อลงน้ำเก็บหอยขมกับจับปลา แม้จะมีอาหารเลิศรสแต่อาหารบ้านๆนี่แหละถูกใจที่สุด หวงจื่อหานที่ตามมาก็อุ้มนาง หลี่เสี่ยวหรูตกใจที่เขาอุ้มแบบไม่ตั้งตัวอุทานออกมา"ว้าย..ท่านอาท่านทำอะไรเนี่ย ข้าตกใจนะ""นั่งตรงดีๆอยากได้กี่ตัวเดี๋ยวจับให้"เขาวางหลี่เสี่ยวหรูที่โขดหินข้างลำธาร"ข้าอยากได้ปลาไปทำปลาเปรี้ยวหวานกับเอ่อ..""กับอะไรหรือ""กับทำปลาต้มเต้าหู้ที่ท่านชอบกิน"หลี่เสี่ยวหรูบ่นอุบอิบๆอย่างอายๆ หวงจื่อหานยิ้มทันทีเมียใส่ใจเขาถึงเพียงนี้ นางใส่ใจเขาแบบนี้คงได้เข้าหอแน่ๆอีกไม่นานหรอก เขาไม่ต้องมานั่งสวดพระคัมภีร์อีกแล้ว หวงจื่อหานถอดเสื้อออกกางเกงตัวนอกก็เช่นกัน เขาเหลือเพียงกางเกงตัวในขายาสีขาว ม้วนชายกางเกงขึ้นจนเห็นน่องแกร่งเท้าแข็งแรงก้าวยาวๆลงลำธารไปจับปลา ด้วยเขามีวรยุทธเก่งกล้าจึงจับปลาได้มากกว่าสิบตัวแล้ว หวงจื่อหานหันหลังกลับมาถามหลี่เสี่ยวหรูว่าเอาอีกไหมพอหรือยัง แต่ตอนนี้นางกำลังนั่งนับไปนับมาอย่างไม่มีจึดสิ้นสุด"หนึ่งคู่ สองคู่ สามคู่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้2
เย่วเซียวฉางที่ตอนนี้รีบวิ่งมาหาหลี่เสี่ยวหรูก่อนจะละล่ำละลัก“ฮูหยินน้อยๆ ปี้เฉานางๆ กำลังจะคลอด ท่านช่วยตามหมอตำแยให้ข้าได้ไหมขอรับ”“อ้อได้สิ...พี่หว่านหว่านรบกวนไปตามป้าสี่กับป้าหกเป็นเพื่อนข้าหน่อย”หลี่เสี่ยวหรูเรียกหาไป๋หว่านหว่าน ทั้งสองคนรีบรุดไปยังในหมู่บ้านทันที หวงจื่อหานยิ่งงอนหนักไปอีก เขายืนอยู่ตรงนี้แต่เมียไม่ให้ความสำคัญกลับเรียกหาแต่คนอื่นหวงป๋อเหวินรีบเดินมาหาท่านอาของเขากับหวงเทาก่อนจะทักทาย“ป๋อเหวินคารวะอารอง คารวะอาสามขอรับท่านอาทั้งสองสบายดีหรือไม่ขอรับ”หวงเทาพยักหน้าให้ หวงป๋อเหวินขออุ้มบุตรชายของเขาหวงเทาก็ส่งให้ หวงจื่อหานหน้างอก่อนจะเอ่ยประชดประชัน“ใครจะสุขสบายเท่าเจ้าเล่า หึ แอบตีท้ายครัวคนอื่นสำนักศึกษาหลวงสอนศิษย์เช่นนี้หรือ น่าขายหน้ายิ่งนัก”“แอบตีท้ายครัว ท่านอาหมายความว่าอย่างไรขอรับ แล้วสำนักศึกษาหลวงนี่ท่านก็เป็นคนคุมมิใช่หรือขอรับท่านอา”“เหอะ..รู้แก่ใจยังจะมาถาม เจ้ารู้มาตลอดว่านางอยู่ที่ใดกลับปกปิด เจ้ามันคนทรยศ ”หวงจื่อหานสะบัดหน้าเดินไปหาอ้ายเทียนจุนเพื่อพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูพาหมอตำแยมาแล้ว ปี้เฉาเจ็บท้องร้องโอดครวญอยู่ด้านใน หลี่เสี่ยวหรูเ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี
หวงจื่อหานกล่าวจบก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้หลี่เสี่ยวหรูทันที หลี่เสี่ยวหรูยอมไม่ได้ที่เขามาว่านางเช่นนี้ นางขึ้นไปนั่งบนเตียงพยายามจับเขาพลิกให้หงายมาคุยกันแต่คนตัวโตงอนไม่หายจนหลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจ“หึงกระทั่งหลานชายตนเองท่านนี่นะ ใครเขาจะคิดอกุศลแบบนั้นกันลุกมาคุยกันก่อน”“.....”“ท่านอาจื่อหาน ลุกมาก่อนนะป๋อเหวินรูปงามก็จริง แต่เขาเด็กเกินไปจะหล่อเหลาเทียบท่านได้อย่างไร ท่านอาของอาหรูรูปงามที่สุดในต้าเย่วมิใช่หรือ ข้าจะทิ้งบุรุษที่หล่อเหล่าที่สุดในแผ่นดินได้อย่างไรเล่า”หลี่เสี่ยวหรูง้อคนตัวสูงที่นอนหันหลังให้ เขาไม่ขยับนางเลยโน้มตัวลงไปงับติ่งหูเขาเล่น หวงจื่อหานซ่านสยิวแต่ยังอดกลั้นไว้อยู่หลี่เสี่ยวหรูกระซิบเบาๆ ข้างหูเขา“ท่านอา หายงอนนะเจ้าคะ คนดีของอาหรู”เพียงแค่คำว่าคนดีของอาหรูเท่านั้น คนที่นอนตะแคงอยู่หวานในอกและก็หันกลับมาทันที หวงจื่อหานกอดนางเอาไว้พลิกลงใต้ร่าง จูบนางดูดดื่มหลี่เสี่ยวหรูยกแขนโอบรอบคอเขาเอาไว้ ยอมให้เขาจูบนางจนเขาพอใจ หวงจื่อหานละจากริมฝีปากอวบอิ่มสบดวงตากลมโตก่อนจะกระซิบออดอ้อน“เด็กดี อาอยากรักเจ้าได้หรือไม่ ที่ผ่านมาช่างทรมานมากนัก”“ก็มัวแต่สวดมนต์ท่องค
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี2.
“อาหรูอารักเจ้านัก แล้วเจ้าเล่ารักอาไหม”“รักเจ้าค่ะ รักข้ารักท่าน”นางรู้สึกถึงตัวตนของเขาที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นในร่องรักของนาง เขาพร้อมอีกแล้ว หวงจื่อหานเอ่ยกระเส่า“เด็กดี อารักเจ้าไปแล้ว ถึงคราวเจ้ารักอาบ้างแล้วคนงาม”“เจ้าคะ ว้าย”หวงจื่อหานพลิกตัวลงข้างล่าง ให้นางอยู่ด้านบนรั้งนางลงมาบดจูบ หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้นางแทบไม่ไหวแล้ว นางเสร็จสมทันทีที่เขาพลิกตัวนางให้นั่งทับแก่นเนื้อแข็งขึงนั้น นางหลั่งน้ำหวานออกมาชโลมตัวตนของเขาจนชุ่ม หวงจื่อหานถอนริมฝีปากออกบอกให้นางเอ่ยปากบอกรักเขา“บอกรักอาสิอาหรู บอกรักอาเหมือนที่อาบอกรักเจ้าเด็กดี”หลี่เสี่ยวหรูประสานมือกับเขาแล้วเริ่มขยับสะโพกขึ้นลง หวงจื่อหานกัดฟัน อืมนางช่างคับแน่นจริงๆ ยามที่นางโหมสะโพกลงมาหามันช่างเสียวนัก หลี่เสี่ยวหรูเงยหน้าขึ้นนางไม่ไหวต้องอ้าปากระบายความเสียว“อื้อ เสียวๆ มันลึกๆ มากเลยท่านอาเจ้าขา อ๊า อ๊า ซี๊ด ท่านอาจื่อหาน อ๊ายย อร๊างงข้ารักท่านอาหรูรักท่าน อื้อ”ร่างงามกระตุกเกร็ง หวงจื่อหานลุกขึ้นนั่งรั้งท้ายทอยนางมาจูบนางเพื่อระงับความเสียวที่เกิดขึ้น เขาเกร็งตัวเด้งสะโพกใส่นางกดบั้นท้ายกลมกลึงให้แนบกันโคนแก่นกายของต
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ไหนๆก็มาแล้ว
หลี่เสี่ยวหรูที่กำลังขับรถกลับบ้านบนเขา วันนี้เธอต้องไปส่งสินค้าทั้งหมดคนเดียว น้องชายไม่ว่างเพราะภรรยาเขาเพิ่งคลอดหลานชายให้ หลี่เสี่ยวหรูอายุยิ่สิบแปดแล้วน้องชายอายุยี่สิบห้ากลับได้ลูกชายกับลูกสาวแล้ว ส่วนตัวเธอไม่มีแฟน ไม่มีเวลาคบค้ากับใคร อยู่ชนบททำไร่ชา ไร่ผลไม้ มีเวลาก็ทำvlokเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในชนบท วันนี้ไปส่งผลิตภัณฑ์แปรรูปมา เนื่องจากสินค้าชาขายดีตอนนี้กำลังทำเรื่องขอจดทะเบียนในรูปแบบบริษัท เอกสารเรียบร้อยหมดแล้ว เธอไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้ว เพราะงานที่ยุ่งเหยิงน้องสะใภ้ก็มาคลอดลูกตอนนี้ อยากไปรีแรกซ์บ้างจัง เสร็จงานนี้น้องสะใภ้ออกจากโรงพยาบาลเธอจะบินไปมัลดิฟสักสามสี่วันRrrr. Rrrr. Rrrr.เสียงเรียกเข้าดังมา ตรงข้ามเสี่ยวหรูที่กำลังขับรถลงเนินเขาไม่กล้ารับ ฝนตกมาตั้งแต่เมื่อวานดินเริ่มสไลด์ลงมาทางจึงแคบลง หลี่เสี่ยวหรูพยายามบังคับรถให้ทาง ก่อนจะมีดินสไลด์ลงมา สัญชาตญาณทำให้เธอหักพวงงมาลัยหลบ แต่ฝั่งที่เธอหักหลบเธอลืมไปว่ามันเป็นเหว รถร่วงลงหน้าผาทันที หล่นลงไปในแม่น้ำ หลี่เสี่ยวหรูพยายามตะเกียกตะกายออกจากรถ แต่แรงดูดทำให้เธอไม่สามารถเปิดประตูรถออกม
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จวนราชครูนั้นตกอับ
"หลี่เสี่ยวหรูเจ้ากล่าวอันใดออกมา"อ้ายเซียงเซียงลุกขึ้นตวาดหลี่เสี่ยวหรู มีคุณหนูบางคนที่นี่ไม่ชอบนางโดยเฉพาะจางลี่อิน ส่งเสียงหัวเราะจนเฉินอี้บีบมือนางแต่นางไม่ใส่ใจ "ข้ามิได้เอ่ยว่าผู้ใด เหตุใดท่านหญิงร้อนตัวนักเล่า""เจ้าๆๆ หวังกุ้ยเฟยทรงให้ความเป็นธรรมกับหม่อมฉันด้วยเถอะเพคะ ฮือๆๆ"อ้ายเซียงเซียงใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดใบหน้าร้องไห้ออกมา ไหล่บางสั่นจนหวังกุ้ยเฟยเอ่ยออกมา"บังอาจ เจ้ากล้าต่อว่าท่านหญิงได้อย่างไร ราชครูหวงนี่คือฮูหยินของท่านหรือ ที่จริงงานเลี้ยงวันนี้มิได้เชิญนางอีกด้วย"หลี่เสี่ยวหรูที่มองหน้าคนด้านที่นั่งด้านบนก่อนจะทำหน้าสงสัย อ้ายเทียนหลางจึงเอ่ยปากถาม"เจ้ามองหน้าข้ามีเรื่องอันใดหวงฮูหยิน""พระองค์ทรงเป็นฮ่องเต้ แต่ท่านหญิงกับไปขอร้องหวังกุ้ยเฟยให้จัดการหม่อมฉัน ที่นี่เป็นงานเลี้ยงของพระนางก็จริง แต่ฝ่าบาททรงเป็นประธาน หม่อมฉันเป็นภรรยาขุนนางมิใช่สนมวังหลัง เหตุใดมิให้ฝ่าบาทตัดสินกันเพคะ ธรรมเนียมต้าเย่วช่างแปลกนัก"ทันทีที่หลี่เสี่ยวหรูกล่าวจบฮ่องเต้ก็หันไปหาคนข้างๆทันที หวังกุ้ยเฟยตัวสั่นรวมถึงอ้ายเซียงเซียงด้วย "หม่อมฉันไม่ได้คิดเช่นนั้นนะเพ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง หยางหมิงเช่อเจ้ามันโง่
หลังงานเลี้ยงแต่ละคนก็กลับจวนของตอนเอง หยางหมิงเช่อนั่งหน้าดำเป็นก้นหม้อที่ฮูหยินตนเองไม่สนใจ นางเอาแต่มองออกไปนอกรถม้า"จ้าวหลานเป็นฮูหยินของข้าเหตใดไม่สำรวมบ้าง เจ้าถอดเสื้อตนเองต่อหน้าคนมากมายอยากสร้างเรื่องอับอายให้ข้าจริงๆหรือ""หยางหมิงเช่อ ท่านหญิงปีศาจของเจ้ากลั่นแกล้งอาหรูถึงเพียงนั้นเจ้าโง่จนดูไม่ออกหรือ อีกอย่างเสื้อผ้านางบางเพียงนั้น อาหรูไม่ค่อยทันคนเท่าไหร่ตัวคนเดียวมาอยู่เมืองหลวง เจ้าเป็นบุรุษใจคอคับแคบเช่นนี้ มิสู้เอากระโปรงข้าใส่เสียเลยเล่า""จ้าวหลาน!! เจ้าเอ่ยอีกทีสิ"จ้าวหลานเงียบไม่ตอบ หยางหมิงเช่อไอ้คนสติฟั่นเฟือนดูไม่ออกหรือว่าใครเสแสร้ง "หึ โง่""เจ้าว่าอย่างไรนะ?""นี่หยางหมิงเช่อ ตำแหน่งหัวหน้าหน่วยองครักษ์นี่เจ้าได้มาเพราะโชคช่วยหรือ วิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้ายังไม่ได้ โง่เพียงนี้ยังกล้าอยู่ฝ่ายสืบสวนของกรมวัง ว้ายย"หยางหมิงเช่อจับข้อมือเล็กก่อนจะกระชากนางมานั่งบนตักตนเอง จับท้ายทอยนางแน่นกุ้มหน้าลงไปหา บดขยี้ริมฝีปากบางอย่างลงโทษที่นางกล้าปากดีใส่เขา คนตัวเล็กกำหมัดทุบอกเขา แต่กลับไม่สะเทือน จ้าวหลานอ้าปากจะกัดปากเขาแต่กลับเปิดโอกาสใ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ข้าปล่อยเจ้าไว้ได้อย่างไรกัน nc+++
แผ่นหลังนวลเนียนน่าประทับตราทั่วทั้งตัว เอวคอดกิ่วที่เพียงมือเดียวของเขาก็รวบหมด สะโพกกลมกลึง บั้นท้ายงอนงามจนมาถึงท่อนขาที่น่าลูบไล้จ้าวหลานหันกลับมาจะก้าวออกจากอ่างทันทีที่เห็นบุคคลตรงหน้าก่อนกรีดออกมาแล้วนั่งลงในอ่างตามเดิม สองมือปิดบังทรวงอกที่เพิ่งเป็นอาหารตาคนตัวสูง เข่าสองข้างชันขึ้น แม้มีกลีบดอกไม้ลอยอยู่ แต่จ้าวหลานก็อายอยู่ดี ก่อจะตวาดเขาออกไป"หยางหมิงเช่อท่านทำอะไร เข้ามาได้อย่างไร อี้จูเล่า"หยางหมิงเช่อเดินเข้ามาหาจ้าวหลานที่อยู่ในอ่างน้ำก่อนจะเท้าขอบอ่างจ้องมองคนตัวเล็กแล้วยิ้มมุมปาก สายตาที่มองมาที่นางเหมือนหมาป่าที่เห็นเหยื่ออันโอชะตรงหน้าหยางหมิงเชื่อค่อยเก็บกลีบดอกเหมยกุ้ยทิ้งข้างถังทีละน้อยอย่างใจเย็น จ้าวหลานจับมือหนาของเขาก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงอ้อนวอน"หนางหมิงเช่อข้าหนาวแล้ว ท่านให้ข้าแต่งตัวก่อนเถอะนะ ข้าเหมือนจะมีไข้แล้วด้วย "กึกๆๆเสียงฟันกระทบกันปากเริ่มเขียวแล้ว แต่หนาวหมิงเช่อยังอ้อยอิ่งเกาะขอบอ่างเล่น นิ้วเรียวเคาะเป็นจังหวะ สบตาดวงตาสุกใสคู่งาม"พูดจาอันใดกันฮูหยิน เรียกชื่อสามีตรงๆใช้ได้ที่ไหนหื้ม""ท ท่านพี่ ข้าหนาวแล้ว เหมือนจะไม่สบ
Latest chapter
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี2.
“อาหรูอารักเจ้านัก แล้วเจ้าเล่ารักอาไหม”“รักเจ้าค่ะ รักข้ารักท่าน”นางรู้สึกถึงตัวตนของเขาที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นในร่องรักของนาง เขาพร้อมอีกแล้ว หวงจื่อหานเอ่ยกระเส่า“เด็กดี อารักเจ้าไปแล้ว ถึงคราวเจ้ารักอาบ้างแล้วคนงาม”“เจ้าคะ ว้าย”หวงจื่อหานพลิกตัวลงข้างล่าง ให้นางอยู่ด้านบนรั้งนางลงมาบดจูบ หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้นางแทบไม่ไหวแล้ว นางเสร็จสมทันทีที่เขาพลิกตัวนางให้นั่งทับแก่นเนื้อแข็งขึงนั้น นางหลั่งน้ำหวานออกมาชโลมตัวตนของเขาจนชุ่ม หวงจื่อหานถอนริมฝีปากออกบอกให้นางเอ่ยปากบอกรักเขา“บอกรักอาสิอาหรู บอกรักอาเหมือนที่อาบอกรักเจ้าเด็กดี”หลี่เสี่ยวหรูประสานมือกับเขาแล้วเริ่มขยับสะโพกขึ้นลง หวงจื่อหานกัดฟัน อืมนางช่างคับแน่นจริงๆ ยามที่นางโหมสะโพกลงมาหามันช่างเสียวนัก หลี่เสี่ยวหรูเงยหน้าขึ้นนางไม่ไหวต้องอ้าปากระบายความเสียว“อื้อ เสียวๆ มันลึกๆ มากเลยท่านอาเจ้าขา อ๊า อ๊า ซี๊ด ท่านอาจื่อหาน อ๊ายย อร๊างงข้ารักท่านอาหรูรักท่าน อื้อ”ร่างงามกระตุกเกร็ง หวงจื่อหานลุกขึ้นนั่งรั้งท้ายทอยนางมาจูบนางเพื่อระงับความเสียวที่เกิดขึ้น เขาเกร็งตัวเด้งสะโพกใส่นางกดบั้นท้ายกลมกลึงให้แนบกันโคนแก่นกายของต
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ง้อสามี
หวงจื่อหานกล่าวจบก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้หลี่เสี่ยวหรูทันที หลี่เสี่ยวหรูยอมไม่ได้ที่เขามาว่านางเช่นนี้ นางขึ้นไปนั่งบนเตียงพยายามจับเขาพลิกให้หงายมาคุยกันแต่คนตัวโตงอนไม่หายจนหลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจ“หึงกระทั่งหลานชายตนเองท่านนี่นะ ใครเขาจะคิดอกุศลแบบนั้นกันลุกมาคุยกันก่อน”“.....”“ท่านอาจื่อหาน ลุกมาก่อนนะป๋อเหวินรูปงามก็จริง แต่เขาเด็กเกินไปจะหล่อเหลาเทียบท่านได้อย่างไร ท่านอาของอาหรูรูปงามที่สุดในต้าเย่วมิใช่หรือ ข้าจะทิ้งบุรุษที่หล่อเหล่าที่สุดในแผ่นดินได้อย่างไรเล่า”หลี่เสี่ยวหรูง้อคนตัวสูงที่นอนหันหลังให้ เขาไม่ขยับนางเลยโน้มตัวลงไปงับติ่งหูเขาเล่น หวงจื่อหานซ่านสยิวแต่ยังอดกลั้นไว้อยู่หลี่เสี่ยวหรูกระซิบเบาๆ ข้างหูเขา“ท่านอา หายงอนนะเจ้าคะ คนดีของอาหรู”เพียงแค่คำว่าคนดีของอาหรูเท่านั้น คนที่นอนตะแคงอยู่หวานในอกและก็หันกลับมาทันที หวงจื่อหานกอดนางเอาไว้พลิกลงใต้ร่าง จูบนางดูดดื่มหลี่เสี่ยวหรูยกแขนโอบรอบคอเขาเอาไว้ ยอมให้เขาจูบนางจนเขาพอใจ หวงจื่อหานละจากริมฝีปากอวบอิ่มสบดวงตากลมโตก่อนจะกระซิบออดอ้อน“เด็กดี อาอยากรักเจ้าได้หรือไม่ ที่ผ่านมาช่างทรมานมากนัก”“ก็มัวแต่สวดมนต์ท่องค
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้2
เย่วเซียวฉางที่ตอนนี้รีบวิ่งมาหาหลี่เสี่ยวหรูก่อนจะละล่ำละลัก“ฮูหยินน้อยๆ ปี้เฉานางๆ กำลังจะคลอด ท่านช่วยตามหมอตำแยให้ข้าได้ไหมขอรับ”“อ้อได้สิ...พี่หว่านหว่านรบกวนไปตามป้าสี่กับป้าหกเป็นเพื่อนข้าหน่อย”หลี่เสี่ยวหรูเรียกหาไป๋หว่านหว่าน ทั้งสองคนรีบรุดไปยังในหมู่บ้านทันที หวงจื่อหานยิ่งงอนหนักไปอีก เขายืนอยู่ตรงนี้แต่เมียไม่ให้ความสำคัญกลับเรียกหาแต่คนอื่นหวงป๋อเหวินรีบเดินมาหาท่านอาของเขากับหวงเทาก่อนจะทักทาย“ป๋อเหวินคารวะอารอง คารวะอาสามขอรับท่านอาทั้งสองสบายดีหรือไม่ขอรับ”หวงเทาพยักหน้าให้ หวงป๋อเหวินขออุ้มบุตรชายของเขาหวงเทาก็ส่งให้ หวงจื่อหานหน้างอก่อนจะเอ่ยประชดประชัน“ใครจะสุขสบายเท่าเจ้าเล่า หึ แอบตีท้ายครัวคนอื่นสำนักศึกษาหลวงสอนศิษย์เช่นนี้หรือ น่าขายหน้ายิ่งนัก”“แอบตีท้ายครัว ท่านอาหมายความว่าอย่างไรขอรับ แล้วสำนักศึกษาหลวงนี่ท่านก็เป็นคนคุมมิใช่หรือขอรับท่านอา”“เหอะ..รู้แก่ใจยังจะมาถาม เจ้ารู้มาตลอดว่านางอยู่ที่ใดกลับปกปิด เจ้ามันคนทรยศ ”หวงจื่อหานสะบัดหน้าเดินไปหาอ้ายเทียนจุนเพื่อพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูพาหมอตำแยมาแล้ว ปี้เฉาเจ็บท้องร้องโอดครวญอยู่ด้านใน หลี่เสี่ยวหรูเ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง งอนแต่เมียไม่รู้ 1
หวงจื่อหานหันหลังกลับทันทีไปโม่ถั่วให้เมียดีกว่าเห็นหน้าไอ้คนพวกนี้ ยามอู่หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้อยู่ริมลำธารเรียบร้อยแล้ว นางกำลังพับขากางเกงเพื่อลงน้ำเก็บหอยขมกับจับปลา แม้จะมีอาหารเลิศรสแต่อาหารบ้านๆนี่แหละถูกใจที่สุด หวงจื่อหานที่ตามมาก็อุ้มนาง หลี่เสี่ยวหรูตกใจที่เขาอุ้มแบบไม่ตั้งตัวอุทานออกมา"ว้าย..ท่านอาท่านทำอะไรเนี่ย ข้าตกใจนะ""นั่งตรงดีๆอยากได้กี่ตัวเดี๋ยวจับให้"เขาวางหลี่เสี่ยวหรูที่โขดหินข้างลำธาร"ข้าอยากได้ปลาไปทำปลาเปรี้ยวหวานกับเอ่อ..""กับอะไรหรือ""กับทำปลาต้มเต้าหู้ที่ท่านชอบกิน"หลี่เสี่ยวหรูบ่นอุบอิบๆอย่างอายๆ หวงจื่อหานยิ้มทันทีเมียใส่ใจเขาถึงเพียงนี้ นางใส่ใจเขาแบบนี้คงได้เข้าหอแน่ๆอีกไม่นานหรอก เขาไม่ต้องมานั่งสวดพระคัมภีร์อีกแล้ว หวงจื่อหานถอดเสื้อออกกางเกงตัวนอกก็เช่นกัน เขาเหลือเพียงกางเกงตัวในขายาสีขาว ม้วนชายกางเกงขึ้นจนเห็นน่องแกร่งเท้าแข็งแรงก้าวยาวๆลงลำธารไปจับปลา ด้วยเขามีวรยุทธเก่งกล้าจึงจับปลาได้มากกว่าสิบตัวแล้ว หวงจื่อหานหันหลังกลับมาถามหลี่เสี่ยวหรูว่าเอาอีกไหมพอหรือยัง แต่ตอนนี้นางกำลังนั่งนับไปนับมาอย่างไม่มีจึดสิ้นสุด"หนึ่งคู่ สองคู่ สามคู่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ฝักใฝ่พระธรรมก็ดีแล้ว
ยามเหมาหลี่เสี่ยวหรูตื่นมาแล้วเพราะนางเป็นคนตื่นเช้า นางค่อยๆเอาแขนที่พาดหน้าท้องออกอย่างเบามือ หวงจื่อหานกอดนางทั้งคืนไม่ยอมปล่อยเลย เขาย้ายตัวเองมานอนกับนางทุกคืนกว่าจะเดินทางกลับเมืองหลวงคงเสียท่าสักวันแน่ๆ ต้องหาทางอยู่ห่างๆนอนคนละห้อง ตาเฒ่านี่หน้าหนาไล่ก็ไม่ไป ด่าก็แล้วอ่อนหวานก็แล้วหน้ามึนสุดๆเลย ทันทีที่คนตัวเล็กขยับตัวหวงจื่อหานก็กระชับอ้อมแขนทันที"ยังเช้าอยู่เลย ตื่นมาทำอันใดมิใช่ว่าอาจ้างคนงานซื้อบ่าวไพร่มาให้เต็มเรือนแล้วหรือ นอนต่อเถอะนะเมียจ๋า"หลี่เสี่ยวหรูถูกเกี่ยวเข้าอ้อมกอดอีกตามเคย เขาให้ท่านอาหวงเทาไปหาจ้างคนงานซื้อบ่าวมาจนเต็มบ้านไปหมด สุดท้ายไม่มีที่ให้อยู่ต้องไปเช่าบ้านอีกสองหลังในหมู่บ้าน หลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจจริงๆ"ท่านอา...ยามเหมาแล้วเจ้าค่ะอาหารหลานๆข้าอยากทำเอง""ไม่เอา ไม่อยากให้เหนื่อย อาหรูเด็กดีเมื่อไหร่จะสนใจอาบ้างใส่ใจแต่คนอื่น""ท่านโตแล้วนะเจ้าคะ หลานๆยังเด็กอิจฉาหลานๆได้อย่างไรกัน ท่านง่วงนอนต่อเดี๋ยวข้าลุกไปเข้าครัวก่อน""จูบอาก่อนแล้วเดี๋ยวให้ไป""อย่ามาทำนิสัยแบบนี้นะ งอแงทุกเช้าเลย""งั้นกอดไว้แบบนี้แหละ" หลี่เสี่ยวหรูอ่อนใจกับความงอแงเอาแต่ใจขอ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง หากเจ้าไม่รักพี่จะยอมจากไป
ทางด้านหยางหมิงเช่อที่ตอนนี้แสร้งนอนหลับเพราะพิษไข้ จ้าวหลานนำน้ำร้อนมาให้เขาก่อนจะปลุกให้เขาลุกมาดื่ม"หยางหมิงเช่อ..ท่านตื่นมาดื่มช้ำอุ่นๆหน่อยจะได้ดีขึ้น""อื้ม""นี่..หยางหมิงเช่อลุกขึ้นมาก่อน""อืม..อาหลานหรือลำบากเจ้าแล้วคนดีแค่กๆๆ"หยางหมิงเช่อลุกขึ้นมาพร้อมกับรับถ้วยน้ำจากจ้าวหลาน มือสั่นเล็กน้อยทำให้นำหกรดเสื้อของเขาจนเปียก จ้าวหลานรีบหยิบชามไปวางก่อนจะแกะสายรัดเอวเขาออกและถอดเสื้อตัวนอกออกทันที"เหตุใดไม่ระวังกัน น้ำร้อนลวกแล้วท่านนี่นะปลดตัวนอกออกก่อนเถอะ""เหิงเอ๋อร์เล่า แค่กๆ""ท่านป่วยข้าเลยให้ลูกไปอยู่กับพี่เลี้ยงแล้ว ดีขึ้นหรือไม่""อืม มะ ไม่เลย หนาวจังอาหลานอูย""ท่านนอนเถอะเดี๋ยวข้าเอาผ้าห่มมาเพิ่ม"จ้าวหลานกำลังจะเดินไปเอาผ้าห่มหยางหมิงเช่อกระตุกแขนนางให้ลงมานอนเคียงข้าง เอ่ยน้ำเสียงสั่นๆ"กอดหน่อยอาหลาน หนาวจริงๆพี่หนาวพรุ่งนี้คงต้องหาหมอจริงๆ หนาวๆมากเลย"หยางหมิงเช่อตัวสั่นเทา จ้าวหลานคลุมผ้าห่มให้เขาและนางก่อนจะกอดเขาเอาไว้ หยางหมิงเช่อมองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้ใบหน้างามซุกอยู่ที่แผงอกของตนเอง หยางหมิงเช่อกระชับอ้อมกอดจนจ้าวหลานแทบหายไปในอ้อมแขนแข็งแรงครึ่งชั่ว
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง คนเจ้ามารยา
พิธียกน้ำชารับลูกบุญธรรมผ่านไปแล้วหยางหมิงเช่อที่ตอนนี้นั่งจ้องหน้าจ้าวหลานอยู่ในห้อง สายตาที่มองเมียนั้นทั้งเศร้าสร้อย อ้อนวอนรู้สึกผิด จ้าวหลานไม่สนใจเขาบุตรชายขวบสามเดือนแล้ว ตอนนี้ไม่กินนมแม่อีกแล้ว หยางหมิงเช่อค่อยๆเขยิบมาใกล้ๆ จ้าวหลานกำลังกล่อมบุตรชายนอนจึงไม่ได้สนใจเขา รู้ตัวอีกทีจมูกโด่งก็ขโมยหอมแก้มของนางแล้ว จ้าวหลานหันมามองตาเขียวปั๊ดแต่หยางหมิงเช่อทำมึนไม่รู้ไม่ชี้ กอดนางจากทางด้านหลัง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเสแสร้งน่าสงสาร"อาหลาน..สามเดือนมาแล้วต้องนอนคนเดียว อากาศก็หนาวดูสิเหมือนจะทำเป็นไข้ถ้าเดินกลับบ้านเกรงว่าพี่จะทนลมหนาวไม่ได้ คนดีอาหลานคืนนี้ขอพี่นอนที่นี่ได้หรือไม่"จ้าวหลานมองใบหน้าหล่อเหลาที่ส่งสายตาเศร้าโศกมาให้ นางเจ็บแล้วจำนะไม่มีทางหรอก"เดี๋ยวข้าหยิบผ้าห่มให้ บ้านท่านเดินไปไม่ถึงร้อยเก้าคงไม่ถึงกับจับไข้จนตายหรอก""แค่กๆๆๆ ..ได้ๆไม่ขัดใจเจ้าแค่กๆๆๆ กลับก็กลับขอโทษที่ทำเจ้าขุ่นเคืองแค่กๆๆ"หยางหมิงเช่อไอรุนแรง เขาเค้นกำลังภายในขั้นสุดเพื่อให้ใบหน้าเห่อร้อนแดงซ่านดูแล้วเหมือนคนป่วยไข้ จ้าวหลานที่กำลังเดินไปหยิบผ้าห่มให้เขาเห็นหน้าที่แดงก่ำก็ลังเลว่าจะไล่เขากลับดีไ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ข้าไม่ให้บุตรสาวของข้าแต่กับบุตรชายท่านหรอก
เมื่อทั้งคู่มาถึงบ้านก็ปลายยามอู่แล้ว หลี่เสี่ยวหรูพากันไปหาพี่ๆของนาง บรรดาพี่เลี้ยงก็ดูแลเด็กๆ จางลี่อินอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ชุกของนางซุนเฟิงย่าตัดให้ให้ตามที่หลี่เสี่ยวหรูออกแบบ ชุดรัดด้านบนทำให้เนินอกอวบอิ่มนั้นดูน่ามอง เอวคอดกิ่วเข้ารูป ชายกระโปรงบานเย้ายวน เสื้อแขนกว้างจางลี่อินชอบสีม่วง หูไห่ถิงชอบสีเขียว ซุนเฟิงย่าชอบสีฟ้า จ้าวหวานชอบสีชมพู ส่วนหลี่เสี่ยวหรูชอบสีขาวหวงจื่ีอหานเดินมาหาก่อนจะเสียบปิ่นแมลงปอให้นางท หลี่เสี่ยวหรูมองหน้าเขา นางเห็นมันแล้วก็มองอยู่นานแต่ไม่ได้ซื้อเขาแอบไปซื้อตอนไหนกัน"เจ้าปราดเปรียว ว่องไวเหมือนแมลงปอตัวน้อยๆ ปิ่นนี้เหมากับเจ้าที่สุดเด็กดีของอา"หวงจื่อหานกระซิบข้างหู อีกเจ็ดคนที่ได้ยินกลอกตามองบนทันที หวานจนเลี่ยน ส่วนชุดที่นางซื้อมาให้พี่สาวเป็นชุดที่ออกแบบปราณีต ผ้าไหมอย่างดีตัดเย็บแบบที่ทันสมัย เข้ากับปิ่นปักผมที่นางซื้อมา ทั้งห้าคนทำเอาบรรดาสามีไม่อยากให้ไปงานเลี้ยงแล้ว มีการเชิญขุนนางท้องถิ่นมาด้วยพวกเขาหวงเมีย"พี่ห้าท่านสวยมากเลยเจ้าค่ะ""หืม น้องหกเจ้าปากหวานเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"หลี่เสี่ยวหรูเย้าเสี่ยวหง ตอนนี้เสี่ยวหงกับอี้จู
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ไปทวงหนี้2
เพล้งๆๆๆแจกันใบที่สี่ถูกนางทำหลุดมืออีกแล้ว หลี่ว่านปาดเหงื่อทันที เขามาคุมร้านเพราะว่าพี่ชายไม่อยู่ไปเจรจาสินค้าตัวใหม่กับหลี่จง แจกันสี่ใบนั้นมากกว่าสามแสนถึงห้าแสนตำลึงเข้าไปแล้ว นังตัวดีนี่ หลี่ว่านกำลังจะไปคว้าตัวหลี่เสี่ยวหรูได้ แต่นางหมุนตัวหนีคว้าแจกันใบใหญ่ที่สุดราคากว่าหนึ่งล้านสามแสนตำลึงขึ้นมา หลี่ว่านชะงักทันทีก่อนเจรจา"เอ่อ แม่นางเจ้าใจเย็นๆนะ ข้าจ่ายแล้วๆ ท่านวางแจกันลงเถอะนะ ข้าจ่ายแล้ว ห้าหมื่นตำลึงใช่หรือไม่ อาเจียงเอาตั๋วเงินมา...อาเจียงหายหัวไปไหน ได้ยินหรือเปล่า"คนของเขาถูกหวงจื่อหานจัดการเสียจนสลบไปหมดแล้วจึงไม่ได้ยินที่เขาเรียก จะส่งสัญญาหรือไอ้แก่หัวงู หลี่เสี่ยวหรูเอ่ยเพิ่มราคา"ห้าหมื่นตำลึงนั่นราคาสินค้าที่ตกลง ส่วนอีกสามแสนตำลึงค่าทำขวัญที่เจ้าทำข้าตกใจ ฮือๆๆๆท่านพี่เมียตกใจขวัญหายหมดแล้ว เขารังแกข้าเจ้าค่ะ"หวงจื่อหานถีบประตูเข้ามาทันที เคษกระเบื้องกระจายเต็มไปหมด ครั้งนี้เมียเขาทุบเงินเล่นไปห้าแสนตำลึงเชียวนะ เขาอยากไว้อาลัยให้ร้านนี้เสียจริงๆ ก่อนจะหันไปบีบคอหลี่ว่านเอ่ยด้วยน้ำเสียงอาฆาต"คิดแตะต้องเมียข้าหรือ ใครให้ความกล้าเจ้ากัน""แค่กๆๆ ข้าจ่ายแล้
