LOGINShare
บทที่ 5/2
Last Updated:
2024-12-05 18:51:54บทที่5/2
เผยอิงถอนหายใจแล้วหายใจอีก นางคาดว่าขบวนเกี้ยวของตนคงถึงเมืองหลวงในเจ็ดวัน แต่นี่อะไรเอะอะจอดพัก นี่ก็ปาเข้าไปวันที่สิบแล้วเพิ่งจะมาถึงประตูเมืองหลวง ตกลงคนพวกนี้แท้จริงมีฤกษ์แต่งงานจริง ๆ หรือ
“อย่าบอกนะว่าจะจอดพักอีกแล้ว” เผยอิงเปิดผ้าม่านออกไปถามแม่สื่อที่จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าเกี้ยวของนางหยุดการเคลื่อนตัว
“โธ่คุณหนูเจ้าคะ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้แต่ง ทันฤกษ์แน่นอน ข้าพาเจ้าสาวเดินทางแต่งงานข้ามเมืองมาไม่รู้กี่คนไม่มีผู้ใดไปไม่ทันฤกษ์งามยามดีสักคน” แม่สื่อยกผ้าเช็ดหน้าป้องปากหัวเราะคิกคัก
เผยอิงลอบเบ้ปากใครจะอยากแต่งกับบุรุษเสเพลเช่นนั้นก็แต่งไปเถอะ ข้าไม่อยาก แต่เพื่อผลประโยชน์ที่ตามมานางไม่มีทางเลือกอื่น
ขบวนเจ้าสาวเคลื่อนตัวเข้าสู่เมืองหลวงได้พักใหญ่แล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงจวนเจ้าบ่าวเสียที
“ท่านป้าอีกนานไหมเจ้าคะ” เจ้าสาวในเกี้ยวถามขึ้นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้
“ถึงนานแล้วเจ้าค่ะ”
“อ้าว ถึงแล้ว แล้วทำไมไม่หยุดเกี้ยว” จะวนรอบเมืองหลวงเลยหรือไง มือบางเปิดผ้าม่านออกมาดู นั่งรถม้ามาตลอดสิบกว่าวันแบบนี้นางก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
“คุณหนูผ้าคลุมหน้า” แม่สื่อเอ็ดเจ้าสาวที่ยกหน้าคลุมหน้าขึ้นให้ผู้อื่นเห็นก่อนเจ้าบ่าว รีบคว้าผ้าผืนนั้นกลับเข้าที่เดิมอย่างรวดเร็ว “ท่านเห็นกำแพงนี่ไหมเจ้าคะ ตลอดกำแพงหินนี่คือจวนท่านชายเฉิน” แม่สื่อเอ่ยเสียงเรียบไม่นิดเล่นตลกอย่างหลายวันที่ผ่านมา
เผยอิงมองตามนิ้วชี้ของแม่สื่อ นางมองไปจนสุดสายตาก็ยังไม่เห็นว่ากำแพงที่ว่าจะสิ้นสุดที่ใด
“จวนของท่านชายเฉิน เดิมคือวังเดิมขององค์หญิงเหมยเจียง เสด็จแม่ของท่านชาย แต่พอมอบให้ท่านชายแล้วจึงไม่ได้เรียกเป็นวังอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ทำให้จวนแห่งนี้ใหญ่โตมโหฬารกว่าจวนทุกหลังในเมืองหลวงแห่งนี้ เป็นรองก็เพียงวังหลวงของฮ่องเต้เท่านั้น” เป็นเสียงของแม่สื่ออีกคนที่เงียบไม่พูดไม่จามาตลอดทาง
นางพยักหน้ารับรู้มีจวนใหญ่ขนาดนี้ก็ยังมาอยากได้เหมืองทองของท่านพ่อข้าอีก
ไอ้คนโลภมาก
เจ้าสาวนั่งถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายอยู่อีกหลายหน จนเกี้ยวเจ้าสาวหยุด แม่สื่อขึ้นเกี้ยวมาตรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผมเจ้าสาวก่อนจะพยุงนางลงจากเกี้ยว
มือเท้าเรียวบางแตะพื้น เผยอิงเงยหน้าขึ้น นางสอดส่องสายตาผ่านผ้าคลุมหน้าสีแดง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อสายตาปะทะบุรุษเบื้องหน้าสายตาที่มองนางไม่วางตาทำเอาเผยอิงลมหายใจสะดุด
บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ยืนสง่าผ่าเผยอยู่ด้านหน้าสุดของประตูจวน ชุดที่เขาใส่บอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาคือเจ้าบ่าวในวันนี้แต่ที่เผยอิงตกใจคือใบหน้าของเขา ไหนกู้เฉิงกงบอกว่าเขาคือบุรุษที่เสเพลที่สุดของเมืองหลวง หากตีความหมายแฝงตรงตามตัว บุรุษที่ว่าจะต้องมีดวงตาขี้เล่น รอยยิ้มเจ้าเลห์เอาไว้ล่อลวงสตรี แล้วเหตุใดใบหน้าเฉินเฟยอวี่จึงเป็นเช่นนี้
ชายในชุดแดงจ้องมองเจ้าสาวตั้งแต่นางโผล่พ้นประตูเกี้ยว
เผยอิงเดินตามแรงประคองของแม่สื่อไปด้วยใจหวาดหวั่น เขาไม่เหมือนอย่างที่นางจินตนาการเอาไว้เลยสักนิด ยามที่เขาจดจ้องนางแม้จะมีคลุมหน้าสีแดงอยู่ แต่ทำเอานางเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง แม้ในขณะที่นางก้าวผ่านเตาไฟตามธรรมเนียม เผยอิงกลับไม่รู้สึกถึงความร้อนนั่นเลยสักนิด
“เอ๊ะ” เผยอิงสะดุ้งเมื่อแม่สื่อส่งมือของนางให้เจ้าบ่าว แต่แทนที่เขาจะประคองนางเข้าจวน กลับบีบมือนางแน่น
‘คงมิใช่ข้าฝ่ายเดียวที่ฝืนใจแต่งงานในครั้งนี้’
Related chapters
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 6/1
บทที่6/1องค์หญิงเหมยเจียงรับน้ำชาจากลูกสะใภ้ด้วยสีหน้าแช่มชื่น นางรอคอยเวลานี้มายาวนาน วันที่เด็กคนนี้จะแต่งเข้าจวนสกุลเฉิน บุตรชายของนางจะได้มีสตรีคอยดูแลภายในจวน นางจะได้หมดห่วงเสียที“แม้จะมีผ้าคลุมเจ้าสาวอยู่ ข้าก็เดาว่าเจ้าต้องงดงามไม่ต่างจากเผยฮูหยินสมัยสาว ๆ แน่ ๆ สกุลเฉินขอต้อนรับ จากนี้ไปเจ้าเป็นคนของสกุลเฉิน ตายไปก็เป็นผีเฝ้าสกุลเฉิน ความในห้ามนำออก ไฟนอกห้ามนำเข้า เจ้าเข้าใจใช่หรือไม่อิงอิง” องค์หญิงเหมยเจียงกล่าวต้อนรับลูกสะใภ้ ทุกคำพูดแฝงไปด้วยความในมากมาย“ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ” แม่สื่อที่ยืนประกบข้างกระซิบข้างหูเสียงเบา “ข้าเข้าใจเจ้าค่ะท่านแม่” เผยอิงยอบตัวลงอย่างอ่อนช้อย จนองค์หญิงเหมยเจียงอดยกยิ้มที่จะเอ็นดูนางไม่ได้“พรุ่งนี้เจ้าไม่ได้ตื่นมายกน้ำชาข้า วันอื่น ๆ ก็ไม่ต้อง” สิ้นคำขององค์หญิงเหมยเจียง เจ้าสาวก็ถูกเหล่าแม่สื่อประคองออกจากพิธีไป เพราะจากนี้จะเป็นงานเลี้ยง ซึ่งเจ้าสาวมีหน้าที่เพียงไปรอที่เรือนหอเท่านั้น“ฮูหยินคงสงสัยว่าเหตุใดองค์หญิงเหมยเจียงถึงไม่ให้ท่านยกน้ำชา ท่านอย่าคิดว่าท่านไม่ได้รับการต้อนรับจากพระนางเลยนะเจ้าคะ เพียงแต่หลังจากมอบจวนให้ท่านชายแล้ว พระน
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 6/2
บทที่6/2“ท่านป้า ท่านออกไปพักผ่อนเถิดข้าอยู่คนเดียวได้” เผยอิงบอกอย่างเกรงใจ แม่สื่อก็เดินทางมากับนางมาถึงก็ต้องวิ่งวุ่นวายดูแลนางหลายอย่างไม่ได้พักเลย อย่างไรตอนนี้ทุกคนก็อยู่ที่งานเลี้ยงหมดแล้ว นางไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ ที่ต้องมานั่งเฝ้า“ตามธรรมเนียมแม่สื่อต้องนั่งรอจนเจ้าบ่าวเข้าหอจึงจะออกไปได้” เป็นป้าจงที่พูด“มิต้องรอทั้งคืนเลยหรือ”“ก็จนกว่าจะส่งแขกหมด คาดว่าอีกไม่เกินหนึ่งชั่วยามท่านชายก็คงจะเดินทางมายังเรือนกุ้ยฮวา เรือนแห่งนี้สวยหรือไม่เจ้าคะ”“อืม สวยใหญ่โตสมกับเป็นเรือนในจวนสกุลเฉิน” เผยอิงตอบด้วยน้ำเสียงกึ่งประชดประชัน “เจ้าค่ะ เพิ่งจะสร้างเสร็จปีก่อน ท่านชายสร้างเอาไว้รอฮูหยิน”“รอข้า”“เจ้าค่ะ แม้ก่อนหน้านี้ท่านจะสร้างเรือนเอาไว้หลายหลังแต่มีเพียงเรือนกุ้ยฮวาที่ท่านชายออกปากว่าจะให้คุณหนูเผยอิงมาอยู่ที่นี่”คนในจวนนี้คงจะพอรู้อยู่แล้วว่าข้าจะต้องแต่งเข้ามา แล้วเรือนหลังอื่น ๆ ที่เฉินเฟยอวี่สร้างเอาไว้ก่อนเรือนหลังนี้ เขาสร้างรอใครกัน“ทำไมท่านป้าจงเรียกเขาท่านชาย ไม่เรียกนายท่าน” “พระโอรสเพียงพระองค์เดียวขององค์หญิงเหมยเจียง ข้าเรียกขานยศต่ำกว่านี้มิได้เจ้าค่ะ”“ป้าจงเคยเป
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 7/1
บทที่7/1 NC เบาๆเผยอิงนั่งเหม่อลอยภายใต้ผ้าคลุมสีแดงรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นราวกับกำลังฝันอยู่ จนประตูบานใหญ่ถูกผลักเข้ามา ป้าจง สาวใช้และแม่สื่อพากันรีบวิ่งออกไปโดยไม่ให้คนที่เข้ามาใหม่ต้องเสียเวลาเอ่ยปากไล่"ปากก็บอกไม่อยากแต่ง แต่สุดท้ายคุณหนูเผยผู้เย่อหยิ่งก็มานั่งรอข้าถึงเตียงนอน" เฉินเฟยอวี่ย่างสามขุมเข้ามาใกล้น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหยันเหยียด"ใช่ข้าไม่อยากแต่ง" เผยอิงอ้าปากตอบแผ่วเบา เหล้าผสมยานั่นทำเอานางแทบคุมสติของตนไม่ได้ รู้สึกมึนงงอย่างบอกไม่ถูก ถึงกระนั้นนางก็ยังรับรู้ถึงไอเย็นที่แผ่มาจากบุรุษที่มายืนประจันหน้าหน้าในเวลานี้"แต่น้ำเสียงเจ้าดูไม่มั่นคงในคำนี้เท่าไรนะ ถ้าเจ้าไม่อยากแต่งแล้วขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวมาทำไมล่ะ เหตุใดไม่รอแต่งกับชายคนรักของเจ้า หรือพอรู้ว่าข้าเป็นใครก็เลยเปลี่ยนใจมาหาข้าแทน"เผยอิงหัวคิ้วหมุน เฉินเฟยอวี่พูดบ้าอะไรของเขา "ใช่ข้ารู้ว่าท่านเป็นใครและแต่งกับข้าเพราะอะไร""เพราะอะไรล่ะเด็กน้อย" มือหนากระชากผ้าคลุมทิ้งลงกับพื้นราวกับมันไร้ค่า ไร้ราคาแม้ปักด้วยทองทั้งผืน"ข้าไม่ใช่เด็ก""อืม เจ้าไม่ใช่เด็กแล้วจริง ๆ ด้วย" เฉินเฟยอวี่พิจารณาดวงหน้ากระจ่
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 7/2
บทที่7/2 nc เบาๆเผยอิงหลับตาลงอย่างช้า ๆ ด้วยฤทธิ์บางอย่าง นางกล่อมตนเองให้เข้าที่ว่านางกำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้เพราะยาสงบใจ เผยอิงหงายศีรษะพิงไว้กับไหล่แกร่งโดยไม่รู้ตัว ร่างบางถูกยกขึ้นโอบอุ้มลอยคว้างราวกับกำลังบินอยู่ในอากาศแล้วจู่ ๆ ก็ตกลงอย่างนุ่มนวลบนเตียงหลังเดิมที่ตั้งอยู่กลางห้อง นางรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่ทาบทับลงมาไม่ช้าแสงสว่างจากตะเกียงก็ค่อย ๆ หายไปที่ล่ะดวง ที่ล่ะดวง จนห้องหอมืดสนิท เสียงลมหายใจของชายหนุ่มที่อยู่บนตัวนางกระเส่าสั่นเมื่อมือของเขาเลื่อนไปดึงสายรัดเอวหลุดออกจากร่างบางภายในการดึงเพียงครั้งเดียวเผยอิงหลับตาแน่นเพราะไม่อาจทนมองการกระทำของบุรุษที่นางเพิ่งพบกันเพียงวันเดียวได้ ร่างบางสะดุ้งผวาทุกครั้งที่นิ้วหยาบกร้านของเขาลูบไล้ไปตามเนื้อหนังอันเปลือยเปล่าของนาง ลมหายใจร้อน ๆ ของเขาเป่ารดอยู่ข้างแก้มนวลความรู้สึกวาบหวิวในทรวงอกทำให้เผยอิงจำต้องเบือนใบหน้าหลบแล้วเม้มริมฝีปากแน่นแต่เขาไม่ได้ก้มลงมาจุมพิตนางอย่างที่คิด หากแต่ริมฝีปากร้อนนั่นกลับกดลงที่ลำคอระหงแล้วเลื่อนต่ำลงมาจนถึงทรวงอก หัวใจของนางเต้นสั่นไหวทุกครั้งที่เขาขยับมือ หัวใจขอนางเต้นแรงจนทรวงอสะท้อนสะท้
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 8/1
บทที่8/1สายมากแล้วแต่เผยอิงเพิ่งลืมตาตื่นขึ้นเหตุไม่ใช่เพราะได้หลับเต็มอิ่มแต่เพราะเสียงตะกุกตะกักภายในห้อง หลังจากที่ปะทะคารมกับเฉินเฟยอวี่ช่วงรุ่งสาง เขาก็ร่วมหลับนอนกับนางอีกรอบ ครานี้เผยอิงพูดได้ไม่เต็มปากว่าทั้งหมดเพราะฤทธิ์ยา‘ยาที่เจ้ากินหาใช่ยาที่มีฤทธิ์กำหนัด เป็นเพียงยาที่ทำให้เจ้าผ่อนคลายเท่านั้น ภายนอกดูเหมือนเจ้าแต่งมาด้วยความเต็มใจ แต่ระหว่างทางที่เดินทางมาป้าจงนางดูออกว่าเจ้าวิตกกังวลและทำราวกับถูกบังคับให้แต่งกับข้า’‘ก็ข้าไม่ได้อยากแต่งแต่แรก แล้วมันจะต่างอะไรกับการถูกบังคับ หากข้าไม่แต่งท่านก็จะไม่ให้ทหารของท่านช่วยเหลือท่านพ่อข้า’‘อ้อ แน่นอนการส่งคนไปอารักขาเหมืองนั่นย่อมเป็นเรื่องที่ต้องทำ ข้าลงทุนลงแรงไปไม่น้อย แต่ได้คุณหนูเผยอิงที่ใคร ๆ ก็อยากครอบครองมาเป็นฮูหยินก็ถือว่าคุ้มค่ากับการลงทุน’‘ข้าไม่เข้าใจว่า ท่านที่เกลียดมารดาข้าขนาดนั้น เหตุใดถึงอยากได้บุตรสาวของนางมาร่วมเตียงด้วย"‘นางแย่งพ่อบุญธรรมข้าไป นางทำให้คนทั้งเมืองหลวงมองพ่อบุญธรรมด้วยสายตาดูแคลน’เสียงตะกุกตะกักดังขึ้นอีกครั้งเผยอิงละทิ้งสิ่งที่เกิดขึ้นตอนรุ่งส่างเอาไว้เบื้องหลัง บุรุษใจคอคับแคบเยี่ยงเ
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 8/2
บทที่8/2"ข้าอาบน้ำอยู่ท่านไม่เห็นหรือไง" เผยอิงงอตัวลงในอ่างหวังให้น้ำใสและไอควันบดบังร่างเปลือยเปล่าของตนเอาไว้"ข้าไม่ได้ตาบอด แล้วเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องทำท่าทางเยี่ยงนี้ ร่างกายของเจ้าหาใช่ความลับต่อข้า พื้นผิวขาวนวลของเจ้าไม่มีจุดใดที่ข้าไม่ได้สัมผัส" เฉินเฟยอวี่ถอดชุดที่สวมใส่อยู่ออกจนหมดทุกชิ้น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามเฉินเฟยอวี่เดินตรงมาที่อ่างน้ำก้าวขาลงอ่างแนบชิดร่างขาวละมุน"ท่านทำอะไร" เผยอิงลุกพรวดพราดขึ้นจากอ่าง แต่ก็ถูกมือหนากระชากจนนางซวนเซทรุดนั่งลงบนตักแกร่ง"ก็อาบน้ำไง""ปล่อยข้านะ ข้าจะออกไป ข้าอาบเสร็จแล้ว"เฉินเฟยอวี่ทำหน้าตายไม่สนใจเสียงหวีดร้องข้างหู"เป็นอย่างไรบ้างฮูหยินรัก ร่างกายเจ้าดีขึ้นไหม ครั้งแรกของเจ้าข้าคงหนักมือไปไหน" มือหนาลูบไล้ไปตามผิวขาวนวลที่มีรอยแดงจากฝีมือเขา เขาหนักมือกับนางไปเห็นจะจริงฮูหยินรัก! เหอะ ภายใต้หน้ากากเย็นชา เขาก็คือบุรุษเสเพลดี ๆ นี้เอง"ท่านทำข้าช้ำไปท่านตัว ข้าไม่ใช่ที่รองรับความเกลียดชังของท่าน เราสองจากนี้ไปต่างคนต่างอยู่ได้ไหม" เผยอิงอ้อนวอนหวังให้เขาปล่อยนางไป แล้วต่างคนต่างอยู่"ข้าน่ะเหรอชิงชังเจ้า เมื่อคืนนี้ตลอดทั
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 9/1
บทที่9/1เผยอิงทิ้งร่างเปลือยเปล่าลงบนเตียงหลังใหญ่อย่างหมดแรง การอาบน้ำที่ไม่ได้จบแค่ในอ่างน้ำนั่น เขาช้อนอุ้มนางกลับยังเตียงนี้ ดูท่าแล้วเฉินเฟยอวี่คงหมายมั่นปั้นมือว่าต้องทำให้นางตั้งครรภ์ให้ได้น้ำตาที่ไหลพรากไม่ขาดสายทำให้เผยอิงไม่เห็นว่าสามีของตนกำลังทำอะไรอยู่ จนกระทั่งได้ยินเขากระแทกเท้าออกจากเรือนกุ้ยฮวาไป นางสะอื้นไห้กับโชคชะตาของคน แต่จะโทษผู้ใดได้กันเล่า ในเมื่อนางเป็นผู้ที่เลือกทางนี้ด้วยตัวนางเองเมื่อสมใจหมายเขาก็ทิ้งนางเอาไว้เพียงลำพัง หลังจากนี้นางคงตกอยู่ใต้ฝ่ามือเขาอย่างสมบูรณ์ไม่ไม่มีวันที่นางจะยอมตกเป็นเบี้ยล่างของเฉินเฟยอวี่ เผยอิงคิดว่าตนต้องทำอะไรสักอย่าง กำแพงจวนแห่งนี้สูงใหญ่ไม่ต่างอะไรกับวัง แม้แต่สุนัขสักตัวเข้าออกยังยากลำบาก นางเป็นเพียงสตรีไร้ซึ่งวรยุทธ์แล้วจะทำเยี่ยงไรดีเล่าเขาทิ้งนางเอาไว้กับบ่าวที่เขาคัดเลือกมาเองกับมือ มือบางปาดน้ำตาออกลวก ๆ ไม่มีวัน ข้าจะไม่ให้คนของเขาไปเอาพูดปากต่อปากได้ว่า ข้าเป็นเพียงภรรยาที่ร่ำไห้เฝ้ารอคอยความรักจากสามีด้วยหัวใจที่แตกสลาย นางจะไม่มีวันยอมให้เป็นอย่างที่เขาต้องการชะเง้อคอรอคอยท่านเช่นนั้นหรือไม่ละ ข้าเผยอิง บุ
Last Updated : 2024-12-05ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 9/2
บทที่9/2ในระหว่างที่เดินชมสวนตามการชี้ชวนของลู่หลัน เผยอิงอยากปล่อยให้ความรู้สึกอึดอัดภายในใจทิ้งไป อย่างไรนางก็แต่งมาแล้ว หรือจะแสร้งหลับหูลับตาใช้ชีวิตเงียบ ๆ ภายในจวนสกุลเฉินต่อไป หากนางทำตัวไม่ดีก็จะเสียชื่อไปถึงมารดาอย่างที่เฉินเฟยอวี่ปรามาสเอาไว้ได้ ซึ่งเผยอิงไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น นางคงไม่ตั้งครรภ์ง่ายดายขนาดนั้น และดูแล้วบุรุษเสเพลอย่างเฉินเฟยอวี่ก็คงจะออกไปเที่ยวหอโคมเขียวอย่างที่เคยทำมา คงไม่ได้มาหานางที่เรือนทุกคืนเผยอิงพยายามทำใจยอมรับสิ่งที่ควรจะเป็น และไม่ลืมความต้องใจเดิมที่แต่งงานเข้ามาว่าเพราะอะไรและเพื่อใครลู่หลันพานางออกมาไกลจนถึงสระบัวขนาดใหญ่ มีศาลาตั้งอยู่กลาง เผยอิงเพ่งมองกลุ่มคนที่นั่งอยู่ในศาลานั่น ไม่ผิดแน่สามีของนาง และใครกันอีกสองคนมองจากตรงนี้เดาได้แค่ว่า หนึ่งสตรี หนึ่งบุรุษ"อิงอิง" หนึ่งในสองคนนั้นตะโกนเรียกนาง เผยอิงเพ่งสายตามองตามคนที่เรียกขานชื่อนางและวิ่งพรวดพราดออกจากศาลาวิ่งข้ามสระตรงมาหานาง เสียงนั่นคุ้นหูไม่น้อย“ท่านพี่เฉิงกง” รู้ตัวอีกทีบุรุษรูปงามก็วิ่งมาประชิดตัวนางแล้ว"อิงอิง" กู้เฉิงกงรวบข้อมือบางมาเกาะกุมเอาไว้"ท่านมาได้อย่างไร" เผยอิ
Last Updated : 2024-12-05
Latest chapter
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 18/2
บทที่18/2"นั่น" เผยอิงตาเบิกกว้างเมื่อถูกอุ้มเข้ามายังเรือนหนังสือ นางไม่เคยเข้ามาที่แห่งนี้สักครั้ง เพราะมีเวรยามคอยคุ้มกันตลอด เรือนแห่งนี้เป็นสถานที่ต้องห้ามของทุกคนในจวนสกุลเฉินเฉินเฟยอวี่สาวเท้าเข้าไปภายใน วางร่างภรรยาของตนลงบนตั่งเขียนหนังสือ"ตกใจอะไรเสี่ยวอิง" เขาถามภรรยาเสียงกลั้วหัวเราะ"กะ ก็ นั่น มัน" ใช่ภาพที่ลู่หลันบอกว่าเป็นภาพของสตรีที่อยู่ในใจของเฉินเฟยอวี่ เด็กน้อยเกล้าจุกสองข้างแก้มแดงนัยน์ตากลมโตในภาพวาดนั่น มันเป็นข้าเองไม่ใช่หรือ แล้วยังภาพอื่น ๆ ที่เรียงรายอยู่จนเต็มผนังทุกด้าน ล้วนเป็นภาพของนางทั้งสิ้น"ภาพวาดของเจ้า" เขาต่อประโยคให้"มะ หมายความว่าอย่างไร ข้า.. งงไปหมดแล้ว"เฉินเฟยอวี่ปลดภาพวาดภาพหนึ่งลงจากผนังนำมันมาวางบนตั่งเขียนหนังสือที่ภรรยาของเขานั่งอยู่ "ข้าขอให้ท่านพ่อบุญธรรมให้คนวาดมาให้ ทุกครั้งที่ท่านมาเมืองหลวงจะต้องมีภาพเจ้ามาฝากข้าหนึ่งภาพ""ทำไม""ทำไมข้าถึงแขวนมันไว้เช่นนี้น่ะหรือ ท่านพ่อบุญธรรมเอามาอวดข้าว่าบุตรสาวของเขาเติบโตขึ้นอย่างงดงามมากเพียงไรในแต่ละปี และข้าก็รับมันไว้ด้วยความเต็มใจ""ข้านึกว่าท่านเกลียดเข้า""ข้าไม่เคยเกลียดเจ้า สัก
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 18/1
บทที่18/1 จบบริบูรณ์เผยอิงมองสามีของนางที่ก้ม ๆ เงยหน้าขึ้นลงอย่างเก้ ๆ กัง ๆ จุ่มผ้าผืนเล็กลงในอ่างน้ำเย็น บิดผ้าจนผ้าเกือบแห้งสนิทแล้วนำมาเช็ดตามผิวกายของนางหลังจากกลับมาจากลานพิธีล่าสัตว์เฉินเฟยอวี่เขาก็ไม่เคยอยู่ห่างนางเลย คอยดูแลนางเช็ดเนื้อตัวที่ไหม้แดดอย่างไม่รังเกียจ จนตอนนี้ลู่หลันแทบไม่เคยเข้ามาในเรือนกุ้ยฮวานางเพิ่งรู้ว่าเขาเองก็บาดเจ็บที่หัวไหล่ จากคมดาบในการปราบกบฏที่พิธีล่าสัตว์ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังลงไปอุ้มนางขึ้นมาจากหน้าผานั่น"เฟยอวี่""ท่านพี่ เมื่อใดเจ้าจะเรียกข้าท่านพี่" เขาหันมาถามเสียงนุ่ม ตลอดสามวันที่นั่งเฝ้าข้างเตียงนาง เขารับรู้ได้ว่าสายตาที่นางมองเขาแปรเปลี่ยนไป แต่นางก็ยังคงสงวนท่าทีที่มีต่อเขาเอาไว้"ท่าน.. พี่" ใบหน้าขาวนวลขึ้นสี นางเขินอายไม่น้อยที่ต้องเรียกขานเขาเช่นนี้"ว่าอย่างไรฮูหยินรัก เจ้าต้องการสิ่งใด" เขาก้มลงมาถามเสียงนุ่มบีนเตียงขึ้นไปนอนเคียงข้างหน้าตาเฉย"แล้วท่านจะขึ้นมานอนทำไม" นางหันไปเอ็ด พวงแก้มนวลสุกปลั่ง"ข้าก็บาดเจ็บเจ้าลืมไปแล้วหรือ" เขารั้งเอวบางมากอดไว้หลวม ๆ เพราะเกรงจะกระทบขาของนางที่ด้ามไม้เอาไว้"ข้าอยากออกไปข้างนอก ได้ห
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 17/2
บทที่17/2เผยอิงลืมตาขึ้นในความมืด ตอนที่อยู่ที่หน้าผานั่นนางไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดทางร่างกายแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้เพียงกระดิกนิ้วก็รวดร้าวไปทั้งกาย"เอ๊ะ" เสียงหวานอุทานในความมืด ไม่ใช่แค่ขาที่หัก แก้วหูที่ฉีก แต่ร่างบางฟกช้ำไปทั้งตัว"รู้สึกอย่างไรบ้าง" เสียงทุ้มถามในความมืด เอื้อมมือหนาไปจุดตะเกียง เฉินเฟยอวี่นั่งเฝ้าภรรยาของตนตั้งแต่หมอหลวงทำแผลเสร็จเรียบร้อยแล้วกลับออกไป เขาไม่ได้จุดตะเกียงให้แสงสว่างภายในกระโจมนี้เพราะเกรงว่าจะรบกวนการพักผ่อนของนาง"อย่าเพิ่งลุกขึ้น" มือหนาจับหัวไหล่บางให้นอนลงที่เดิน เมื่อเห็นนางพยายามยกกายตนเองขึ้นจากเตียง "ยังเจ็บอยู่ไหม"เผยอิงพยักหน้าน้อย ๆ แต่เมื่อเห็นเขารินน้ำใส่จอกป้อนให้โดยโอบศีรษะของนางให้เผยอยกขึ้นเล็กน้อย นางจิบน้ำนั่นแต่โดยดี นางมองตามมือที่จับจอกนั้นเลื่อนไปจนถึงใบหน้าคมเข้ม แววตาที่เขามองนางช่างห่วงหาอาทร"น้ำอะไรเจ้าคะ" นางถามเสียงแหบพร่า"น้ำอ้อยผสมยาสงบใจ" เขาตอบเสียงนุ่มเหตุใดเขาถึงตอบนางเสียงนุ่มนวลเช่นนั้น เพราะนางบาดเจ็บสาหัสเจียนตายหรือเปล่าเขาถึงได้ดีกับนางเพียงนี้"เฉินเฟยอวี่"เขารีบวางจอกน้ำแล้วหันมาถามทันที"เป็นอะไร
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที 17/1
บทที่17/1กู้เฉิงกง เดินวนไปเวียนมาอยู่พักใหญ่ สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะเดินจากไป"พี่เฉิง.. กง" เผยอิงปรือตาขึ้นมองอีกครั้งก็ไร้ร่างของบุรุษที่นางเคยเชื่อใจ ในป่าลึกเช่นนี้ความหวังที่จะมีคนผ่านมาแทบจะริบหรี่ มือบางลูบคลำข้อเท้าเล็ก ๆ ของตนที่บูดบวม สภาพนางในตอนนี้ไม่คงไม่อาจบีนผานั่นขึ้นไปเองได้ และกู้เฉิงกงก็คงไม่บีนลงมาช่วยนางหรอก หากลงมาก็คงไม่ต่างอะไรกับการเอาชีวิตของตนลงมาทิ้ง เผยอิงไม่ได้ขุ่นเคืองใจแม้แต่น้อยที่เขาละทิ้งนางเอาไว้เช่นนี้ ชีวิตของเขาที่ท่องไปทั่วแคว้นพบปะผู้คนมากมายแลกเปลี่ยนซื้อขายสินค้าที่นำไปใส่รถม้าไป นางเคยนึกอิจฉาชีวิตอิสระของกู้เฉิงกง รอคอยวันที่เขาจะมาเยือนสกุลเผย เพื่อจะได้ฟังว่าครานี้เขาไปที่ใดมาบ้าง เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้จึงไม่ผิดที่เขาจะเลือก ทิ้งภาระอย่างนางเสยในทันใดนั้นเองสายตาของเผยอิงก็เริ่มเลือนราง ร่างกายร้อนผ่าวราวกับกำลังจับไข้ ตอนนี้เสียงหวีดหวิวภายในหูเงียบไปแล้ว นางไม่ได้ยินเสียงใด ๆ นอกจากเสียงลมที่พัดขึ้นมาจากหุบเหวด้านล่างชีวิตคนก็เป็นเช่นนี้ในขณะที่กำลังจมดิ่ง เจ้าอาจต้องชนหลายสิ่งกว่าจะถึงก้นเหวใครว่าถ้ากระโดดลงหุบเหวแล้วจะสิ้น
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 16/2
บทที่16/2"เดินไว ๆ หน่อย" กู้เฉิงกงฉุดกระชากแขนบางจนเป็นรอยแดง"ข้าเดินไม่ไหวแล้ว เรากำลังจะไปไหนกัน" เผยอิงถามอย่างกลัดกลุ้ม นางเดินมาทั้งคืนแล้ว"เข้าไปในป่าลึกอีกนิด ไม่ต้องห่วงอิงอิง เดินไปอีกไม่ไกล พ้นป่านี้ไปก็ถึงหมู่บ้านแล้ว" เขาตอบอย่างเอาใจเผยอิงพยักหน้ารับ ช่วงกลางดึกนางได้ยินเสียงคนต่อสู้กัน เมื่อตะโกนถามลู่หลันก็ไร้เสียงตอบกลับ นางกำลังจะลุกขึ้นไปดู กลับต้องตกใจจนหวีดร้องออกมาเมื่อถูกตะครุบจับตัวจากด้านหลัง กลุ่มชายในชุดดำจับตัวนางและพาตัวออกมาจากกระโจม นางพยายามต่อสู้ขัดขืนสุดกำลัง แต่สุดท้ายก็ถูกจับมัดมือมัดเท้า โชคดีที่กู้เฉิงกงมาช่วยนางเอาไว้และพานางวิ่งหนีเข้าป่ามานางและกู้เฉิงกงเดินเท้ามาทั้งคืน แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหลุดพ้นจากป่า ถึงกระนั้นก็ไม่อาจหยุดฝีเท้าลงได้เพราะเกรงว่าชายชุดดำกลุ่มนั้นจะตามมาทัน"พี่เฉิงกง ไม่ใช่ว่าเราเข้ามาลึกเกินไปหรือเจ้าคะ""ข้าว่า ข้าหลงทาง" กู้เฉิงกงตอบเสียงห้วนก็สารภาพตามจริง ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มอารมณ์ดีอยู่ตลอดบึ้งตึง เขารู้จากบิดาว่าคืนนี้อ๋องอวั๋นซีจะก่อกบฏบิดาของเขาก็เข้าร่วมด้วยสนับสนุนเงินทุนเล็กน้อย หากสำเร็จสกุลกู้จะได้ร้านค้
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 16/1
บทที่16/1"นางจะหายไปได้อย่างไร" เฉินเฟยอวี่ตวาดลั่นทั้งตัวของเขาโชกไปด้วยเลือด หลังจากเก็บซากศพกบฏและรายงานฮ่องเต้เรียบร้อย เขาก็รีบกลับมาหาภรรยาที่กระโจม แต่เมื่อกลับมาเมื่อเดินเข้ามาใกล้ที่พัก ป้าจงและสาวใช้รีบวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหา ดวงใจเขาหายไปลู่หลันน้ำตานองอาบสองแก้ม นางเฝ้าฮูหยินไม่ห่าง ไม่ให้คลาดสายตาสักนิด อีกทั้งตอนที่นายท่านไม่อยู่ เมื่อคืนนางก็นอนเฝ้าหน้ากระโจมไม่ได้กลับไปนอนที่พักของตน แต่จนสายก็ยังไม่เห็นฮูหยินเรียกใช้ นางจึงตะโกนเรียกก็ไร้เสียงตอบกลับ ป้าจงที่เดินมาพอดี นางและป้าจงจึงขอเข้าไปด้านใน แต่เมื่อเข้าไปกลับไม่พบผู้ใดอยู่ข้างใน ด้านข้างกระโจมถูกกรีดเป็นแนวยาว ทหารที่เฝ้าอยู่รอบ ๆ ตายจนหมด ลู่หลันเล่าทั้งน้ำตา นางเล่าเสริมอีกว่าหลังจากทานอาหารเย็นก็ผล็อยหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้สึกตัวอีกทีตื่นมาก็เช้าแล้ว"ใคร! ใครมันบังอาจทำเยี่ยงนี้" เฉินเฟยอวี่ขบกล้ามแน่น "หาให้เจอ""พี่อวี่ใจเย็นก่อน ทำแผลก่อน คนที่พาตัวพี่สะใภ้ไปน่าจะยังไปไม่ไกล""พี่เฟยอวี่ หรือว่าท่านพี่อิงอิงจะหนีไปกับพี่ชายของข้า ข้าตื่นมาก็ไม่พบเขาเช่นกัน" นางรีบวิ่งมาเมื่อเห็นเฉินเฟยอวี่และคนของเขากลับ
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 15/2
บทที่15/2"ทำไมเจ้าตามสามีเจ้าไปด้วยล่ะอิงอิง" กู้เฉิงกงที่เดินตามมาติด รีบถามก่อนที่นางจะเข้าไปในกระโจมพักผ่อน หากพ้นตรงนี้ไปเขาก็ไม่อาจตามนางเข้าไปได้อีก"ท่านก็รู้ว่าข้าชอบอ่านหนังสือมากกว่าถืออาวุธ" นางคิดว่าหลุดพ้นคนพวกนี้ได้แล้ว หลุดจากเฉินเฟยอวี่และกู้สือเหนียงได้ ก็ยังเหลือกู้เฉิงกง นางเป่าปากอย่างเบื่อหน่าย"นั่นสิ ข้ารู้ดีกว่าใครว่าเจ้าชอบสิ่งใดไม่ชอบสิ่งใด หากเป็นข้าที่แต่งกับเจ้า ป่านนี้เจ้ากับข้าคงมีความสุขไปแล้ว" เขาเอ่ยเสียงเศร้ายืนก้มหน้า"ข้าว่าข้าพูดเรื่องนี้กับท่านไปแล้ว แม้ในอดีตข้าจะเคยสนิทสนมกับท่าน นั่นก็เพราะท่านเป็นเพียงคนเดียวที่ข้าได้คุยด้วยโดยที่ท่านพ่อไม่ได้ห้าม แต่ตอนนี้ข้าแต่งงานแล้วข้าหวังว่าท่านจะทิ้งระยะห่างและไม่พูดเรื่องนี้อีก หากท่านหวังดีกับข้าด้วยใจจริงคงไม่อยากให้ผู้ใดมาได้ยินแล้วเอาข้าไปเอ่ยถึงเสีย ๆ หาย ๆ ใช่หรือไม่ท่านพี่เฉิงกง" เผยอิงหันขวับมา นางทนมามากพอแล้วกับการพูดจากสองแง่สองง่ามราวกับว่าเขาและนางมีสายสัมพันธ์อื่นนอกจากพี่น้องของกู้เฉิงกง ที่ผ่านมานางผิดเองไม่เคยทวงยามเขาพูดเช่นนี้ เพราะไม่อยากหักหน้าเขา อย่างไรที่ผ่านมาเขาก็ดีกับนางเสมอ
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 15/1
บทที่15/1เมื่อรถม้าเคลื่อนเข้ามาถึงลานพิธีล่าสัตว์เฉินเฟยอวี่รีบลงจากรถม้ามาคนแรก กวักมือเรียกสาวใช้ประจำตัวของภรรยาของตน"ห้ามห่างนางเข้าใจหรือไม่" เขาสั่งเสียงเข้ม ก่อนที่คนอื่นจะตามลงมาจากรถม้า"เจ้าค่ะนายท่าน ข้าน้อยจะไม่ให้ฮูหยินคลาดสายตา" เมื่อรับคำสั่งเรียบร้อยลู่หลันรีบวิ่งไปประคองฮูหยินที่กำลังหย่อนเท้าลงบนบันไดรถม้าอย่างทุลักทุเล นางไม่แม้แต่ปรายตาไปมองสองพี่น้องสกุลกู้ที่ยืนรอลงจากรถม้าต่อจากนาง เผยอิงในตอนนี้รู้เหมือนร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง อยากพักเต็มทนแล้ว"ข้ามีหน้าที่ต้องไปทำ ข้าคงไม่ได้กลับกระโจมพัก" เฉินเฟยอวี่เห็นญาติผู้น้องทั้งสองกำลังเดินมาทางนี้ เขาจึงหันไปบอกภรรยาของเขาให้รู้ว่าเขามีงานที่จะต้องทำต่อจากนี้ และคืนนี้คงจะไม่ได้กลับ"ข้าเข้าใจ" นางรู้จากลู่หลันแล้วว่าเขาต้องทำสิ่งใด"ป้าจงจะช่วยเจ้าเอง หากมีเทียบเชิญจากฮูหยินสกุลอื่น เจ้าไม่ได้รู้จักใครอย่าตอบรับคำเชิญจะดีกว่า รู้จักก็ไม่ต้องไปเจ้ายังไม่พร้อมที่จะเข้าสังคมชั้นสูง" เขาไม่อยากปล่อยนางเขาไปในดงหมาป่าตัวเมียเพียงลำพังเผยอิงเม้มปากแน่น "ข้าเข้าใจ" นางคิดว่าเฉินเฟยอวี่คงจะไม่อยากให้นางสนิทชิดเชื้อกั
ฮูหยิน แค่ภรรยา บทที่ 14/3
บทที่14/3สือเหนียงกระโดดลงจากโขดหินกระทืบเท้าลงบนดินชุ่มน้ำอย่างคนเจ้าอารมณ์ "ข้าบอกแล้วข้าไม่ได้รวมอยู่กับนางพวกนั้น ท่านพี่เฟยอวี่รู้ดีว่าต้องถนอมข้า เขาจะร่วมหลับนอนกับข้าก็เมื่อแต่งงานกับข้าแล้วเท่านั้น""เขาอาจจะบอกว่าจะแต่งกับเจ้าให้เจ้ารออย่างมีความหวัง แต่เจ้ารู้ไหมสือเหนียง" เผยอิงได้ยินเสียงของตนโต้ตอบสตรีตรงหน้าอย่างฉะฉาน จนไม่คิดว่านั่นคือเสียงของนางเอง "ตั้งแต่แต่งงานกันเขานอนกอดก่ายข้าเอาไว้ทั้งคืน พร่ำบอกว่าอยากให้ข้าตั้งท้องลูกของเขาในเร็ววัน""สายเลือดจากสตรีชั้นต่ำ ต่อให้มีก็เท่านั้น คนอย่างท่านชายเฉิน โอรสพระองค์เดียวขององค์หญิงเหมยเจียง หรือจะยกสายเลือดชั้นต่ำขึ้นมาเชิดชู " สือเหนียงหวีดร้อง"แต่...อย่างน้อยๆ ตอนนี้ข้าก็คือคนที่ได้แต่งงานกับเขาและเป็นคนที่จะได้อุ้มท้องสายเลือดของท่านชายเฉิน หลานคนแรกขององค์หญิงเหมยเจียง""ก็แค่หลับนอนด้วยกันเท่านั้น ที่ผ่านมาท่านพี่เฟยอวี่ก็หลับนอนกับสตรีทั้งเมืองหลวง อย่าสำคัญตัวไปหน่อยเลย" สือเหนียงหันมาพูดเสียงแหลมปากสั่นดวงตาวาวโล้ด นางโกรธจนไม่อาจเก็บอารมณ์ไหว "เขา ..พี่เฟยอวี่อยากได้ลูกจากเจ้าเพราะอยากได้สิทธิ์ในเหมืองทองชิงห
