บทที่ 8/1

บทที่8/1

สายมากแล้วแต่เผยอิงเพิ่งลืมตาตื่นขึ้นเหตุไม่ใช่เพราะได้หลับเต็มอิ่มแต่เพราะเสียงตะกุกตะกักภายในห้อง หลังจากที่ปะทะคารมกับเฉินเฟยอวี่ช่วงรุ่งสาง เขาก็ร่วมหลับนอนกับนางอีกรอบ ครานี้เผยอิงพูดได้ไม่เต็มปากว่าทั้งหมดเพราะฤทธิ์ยา

‘ยาที่เจ้ากินหาใช่ยาที่มีฤทธิ์กำหนัด เป็นเพียงยาที่ทำให้เจ้าผ่อนคลายเท่านั้น ภายนอกดูเหมือนเจ้าแต่งมาด้วยความเต็มใจ แต่ระหว่างทางที่เดินทางมาป้าจงนางดูออกว่าเจ้าวิตกกังวลและทำราวกับถูกบังคับให้แต่งกับข้า’

‘ก็ข้าไม่ได้อยากแต่งแต่แรก แล้วมันจะต่างอะไรกับการถูกบังคับ หากข้าไม่แต่งท่านก็จะไม่ให้ทหารของท่านช่วยเหลือท่านพ่อข้า’

‘อ้อ แน่นอนการส่งคนไปอารักขาเหมืองนั่นย่อมเป็นเรื่องที่ต้องทำ ข้าลงทุนลงแรงไปไม่น้อย แต่ได้คุณหนูเผยอิงที่ใคร ๆ ก็อยากครอบครองมาเป็นฮูหยินก็ถือว่าคุ้มค่ากับการลงทุน’

‘ข้าไม่เข้าใจว่า ท่านที่เกลียดมารดาข้าขนาดนั้น เหตุใดถึงอยากได้บุตรสาวของนางมาร่วมเตียงด้วย"

‘นางแย่งพ่อบุญธรรมข้าไป นางทำให้คนทั้งเมืองหลวงมองพ่อบุญธรรมด้วยสายตาดูแคลน’

เสียงตะกุกตะกักดังขึ้นอีกครั้งเผยอิงละทิ้งสิ่งที่เกิดขึ้นตอนรุ่งส่างเอาไว้เบื้องหลัง บุรุษใจคอคับแคบเยี่ยงเ