ความจริงก็คือความจริง

มู่หรงเยว่กลับมายังจวนของตนด้วยหัวใจที่แหลกสลาย คำสั่งของฮ่องเต้ดังก้องอยู่ในหูราวกับเสียงฟ้าผ่า เขาต้องจากไป๋หลันไปไกลแสนไกล และที่เจ็บปวดยิ่งกว่าคือการตระหนักว่า เขาได้ทำลายความรักที่แท้จริงของตนเองลงไปแล้ว

เขาเดินเข้าไปในห้องนอนที่เคยใช้ร่วมกับไป๋หลัน ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่กลับว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของนางยังคงติดตรึงอยู่บนหมอน ทำให้เขานึกถึงคืนวันที่พวกเขาเคยใช้ชีวิตร่วมกัน

มู่หรงเยว่ทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ความทรงจำต่างๆ ไหลย้อนกลับมา ภาพของไป๋หลันที่คอยดูแลเขา ทำอาหารอร่อยๆ ให้เขาทาน นางไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขา ไม่เคยทำให้เขาต้องลำบากใจ

เขาเคยคิดว่าความรู้สึกที่เขามีต่อเฟยหยางคือความรัก แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันไม่ใช่ เขาแค่สงสารในภูมิหลังที่น่าเวทนาของครอบครัวของหญิงสาว เขาจึงพยายามเติมเต็มความรักที่นางขาดหายไป

ยิ่งมู่หรงเยว่พยายามเอาใจเฟยหยางมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งแสดงความเอาแต่ใจตัวเองออกมาอย่างไร้ขีดจำกัด ความอ่อนหวานที่เขาเคยรู้จักกลับกลายเป็นความต้องการที่ไม่สิ้นสุด ราวกับว่าความรักและการเอาใจใส่ที่เขามอบให้นั้นเป็นเชื้อเพลิงที่หล่อเลี้ยงไฟแห่งความโลภใ