บทที่ 720

"พวกเราไม่มีความทะเยอทะยาน แต่คนนอกจะเชื่อได้อย่างไร? แล้วยังมีคนตั้งมากมายขนาดนั้นคอยคิดจะหาวิธีชิงตระกูลเสิ่นอีก อาเสวียน เจ้าเองก็รู้ ในปีก่อนหน้าเหล่านั้น พวกขั้วอำนาจมืดมากมายตั้งเท่าไรพยายามจะดึงเจ้าไปเป็นพวก? เจ้าเองก็ปฏิเสธแล้ว แต่คนอื่นในตระกูลก็ไม่แน่ว่าจะทนต่อความล่อใจนี้ไหว"

ท่านผู้เฒ่ามองภรรยาเฒ่าของตน รู้สึกหดหู่เล็กน้อย "ครั้งนี้ฮองเฮาเรียกแม่ของเจ้าเข้าวังก็เพื่อเรื่องนี้ ความหมายในคำพูดก็คือ ขอแค่พวกเราส่งมอบหนังสือสะสมเหล่านั้นของตระกูลเสิ่นเข้าวัง ก็จะปล่อยพี่ชายของเจ้า ให้เขากลับมาจากเมืองหมาน แล้วได้มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีก"

เสิ่นฉยงพี่ชายของเสิ่นเสวียน ก่อนหน้านี้ไปทำผิดบางอย่างไว้แล้วถูกกักบริเวณอยู่ที่เมืองหมาน ห่างจากเมืองจักรพรรดิหนึ่งพันลี้ ผ่านไปตั้งนานขนาดนี้ ทั้งครอบครัวยังไม่มีโอกาสได้พบหน้า เหมือนกับขาดคุณชายใหญ่ไปอย่างไรอย่างนั้น

ไท่ไท่อาวุโสเองก็กังวลกับเสิ่นฉยงมาตลอด ฮองเฮาจู่ๆ ก็โยนสิ่งล่อใจนี้ออกมา เกือบจะทานไว้ไม่อยู่

"แม่ของเจ้าตั้งแต่กลับมาจากวังก็เอาแต่หม่นหมองไม่เบิกบาน ดังนั้นข้าตอนแรกจึงไม่คิดอะไรมาก แค่คิดว่านางคงจะถูกกระตุ้นแรงไป คิ