บทที่ 596

รอจนเซียวหลันยวนลงมือเช็ดผมให้ฟู่จาวหนิง นางก็พบความพิเศษแล้ว

ผ้าฝ้ายยิ่งเช็ดยิ่งอุ่น บางครั้งตอนที่ลูบผ่านคอนางก็สัมผัสได้ ร้อนวูบวาบ

"ผ้าฝ้ายทำไมถึงได้ร้อนล่ะ?"

ฟู่จาวหนิงหันหน้ามองเขาอย่างประหลาด

เซียวหลันยวนยิ้มๆ ยื่นมือข้างหนึ่งออกมา

นางเองไม่เข้าใจ แต่ก็ยังยื่นมือไปสัมผัสมือของเขาด้วยสัญชาตญาณ "มือท่านร้อนขนาดนี้เลยหรือ?"

"กำลังภายในน่ะ"

เซียวหลันยวนกุมนิ้วของนาง จากนั้นจึงปล่อยแล้วไปเช็ดผมต่อ

"กระตุ้นกำลังภายใน เลือดก็จะอุ่นขึ้น ตอนนี้อากาศเย็นมากแล้ว ต้องรีบเช็ดให้แห้ง ไม่เช่นนั้นจะเป็นหวัดเอา"

ผมของนางดีกว่าก่อนหน้าอย่างเห็นได้ชัด

แม่นางคนนี้เปลี่ยนไปมาก

เซียวหลันยวนแม้ในใจจะมีข้อสงสัยมากมาย แต่ก็ยังไม่ได้ถามออกมา

"เสร็จแล้ว"

"ขอบคุณมาก! ไปไปไป รีบไปกินข้าว หิวเหลือเกิน" ฟู่จาวหนิงดึงผ้ามาเส้นหนึ่งแล้วมัดเส้นผม ยกชายกระโปรงออกวิ่ง

"เจ้าช้าหน่อย เดี๋ยวก็หกล้ม"

"รีบๆ มา ไม่งั้นข้าจะกินของอร่อยให้เรียบเลย!"

เซียวหลันยวนมองแผ่นหลังนาง จู่ๆ ก็เหม่อลอย

ตอนนี้มีฟู่จาวหนิงอยู่ข้างกาย เขาก็เหมือนรู้สึกว่าบ้านคึกคักขึ้นมา ชีวิตก็น่าสนใจขึ้นมา ในใจเองก็เต็มเต็ม

ไม่เหมือ