Share
บทที่ 328
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 329
เพราะอะไรกัน?ทำไมเขาจึงรู้ละเอียดขนาดนี้?องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเองก็มองเซียวเหยียนจิ่งอย่างตกตะลึง ทั้งสองคนสีหน้าดำทมึนไปแล้วเพราะพวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย"เด็กคนนั้นพวกเจ้าแน่นอนว่าต้องรับไว้ ข้าจำได้ จวนชินอ๋องเซียวเมื่อหนึ่งปีครึ่งก่อนหน้านี้ซื้อตัวคนใช้ไปสองคน ฮูหยินคนนั้นตอนนั้นก็เพิ่งจะคลอดเด็กออกมา บอกว่าที่บ้านจนเพราะคลอดเด็ก จึงขายตัวเข้าไปในจวนชินอ๋องเซียว แต่ตัวเด็กให้คนแก่ที่บ้านดูแล บางครั้งพวกเขาก็ยังอุ้มเด็กไปเดินวนเวียนอยู่ที่จวนชินอ๋องเซียว บอกกับภายนอกว่าเป็นเด็กจากบ้านพวกเขา แต่อันที่จริงเด็กคนนั้นคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า"เซียวหลันยวนพูดจบเหล่านี้ ก็มองไปทางฟู่จาวหนิงตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าสายตาตนเองแต่ก่อนมันแย่เสียเหลือเกิน?คนเช่นนี้ ผู้ชายเช่นนี้ นางกลับเอาแต่ไล่ตามจะเอามาให้ได้หรือ?พอคิดถึงเรื่องนี้ เซียวหลันยวนก็รู้สึกว่าในใจตนเองอึดอัดไปหมดฟู่จาวหนิงกระพริบตาปริบนางมองเห็นความดูถูกจากสายตาของเขาเอาล่ะๆๆ นางตาบอดไปเองก่อนหน้านี้ก็ไม่ใช่นางเสียด้วย"รัฐทายาทยังไม่รับพระชายาเลย แต่กลับมีลูกเสียแล้ว ตอนนี้มารดาของลูกชายคนโตก็ยังเป็นสาวใช้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 329
เพราะอะไรกัน?ทำไมเขาจึงรู้ละเอียดขนาดนี้?องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเองก็มองเซียวเหยียนจิ่งอย่างตกตะลึง ทั้งสองคนสีหน้าดำทมึนไปแล้วเพราะพวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย"เด็กคนนั้นพวกเจ้าแน่นอนว่าต้องรับไว้ ข้าจำได้ จวนชินอ๋องเซียวเมื่อหนึ่งปีครึ่งก่อนหน้านี้ซื้อตัวคนใช้ไปสองคน ฮูหยินคนนั้นตอนนั้นก็เพิ่งจะคลอดเด็กออกมา บอกว่าที่บ้านจนเพราะคลอดเด็ก จึงขายตัวเข้าไปในจวนชินอ๋องเซียว แต่ตัวเด็กให้คนแก่ที่บ้านดูแล บางครั้งพวกเขาก็ยังอุ้มเด็กไปเดินวนเวียนอยู่ที่จวนชินอ๋องเซียว บอกกับภายนอกว่าเป็นเด็กจากบ้านพวกเขา แต่อันที่จริงเด็กคนนั้นคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า"เซียวหลันยวนพูดจบเหล่านี้ ก็มองไปทางฟู่จาวหนิงตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าสายตาตนเองแต่ก่อนมันแย่เสียเหลือเกิน?คนเช่นนี้ ผู้ชายเช่นนี้ นางกลับเอาแต่ไล่ตามจะเอามาให้ได้หรือ?พอคิดถึงเรื่องนี้ เซียวหลันยวนก็รู้สึกว่าในใจตนเองอึดอัดไปหมดฟู่จาวหนิงกระพริบตาปริบนางมองเห็นความดูถูกจากสายตาของเขาเอาล่ะๆๆ นางตาบอดไปเองก่อนหน้านี้ก็ไม่ใช่นางเสียด้วย"รัฐทายาทยังไม่รับพระชายาเลย แต่กลับมีลูกเสียแล้ว ตอนนี้มารดาของลูกชายคนโตก็ยังเป็นสาวใช้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 330
หมอเทวดาหลี่จ้องสีหน้าของเซียวเหยียนจิ่งเขม็งเขาเองก็มองออกแล้ว ปฏิกิริยานั่นของเซียวเหยียนจิ่ง ก็ถูกอ๋องเจวี้ยนพูดความจริงจี้ใจดำเรื่องนั้นเป็นความจริงเขามองไปทางลูกสาว"จื่อเหยา รัฐทายาทเซียว..."หลี่จื่อเหยากลับรับแรงกระแทกนี้ไม่ไหว ปิดปากร้องไห้โฮขึ้นมาการร้องไห้นี้ สายตาคนทั้งหมดจึงมองมาทางนางสีหน้าชินอ๋องเซียวกับเซียวเหยียนจิ่งดำทมึนขึ้นไปอีกหลี่จื่อเหยาจู่ๆ ก็ร้องไห้ขึ้นมาในช่วงสำคัญเช่นนี้มันเกิดอะไรขึ้น?"พี่เซียวทำไมจึงเป็นเช่นนี้!"หลี่จื่อเหยายืนขึ้นมา ร้องไปทางเซียวเหยียนจิ่งอย่างเสียใจ จากนั้นก็ร้องไห้วิ่งไปทางประตูตำหนักได้ยินเสียงร้องไห้ของนางห่างออกไป ทั่วทั้งลานก็เงียบงันคนทั้งหมดล้วนมองไปทางเซียวเหยียนจิ่งเรื่องนี้คงอธิบายได้ยากแล้วใช่ไหม?แม่นางหลี่ที่อยู่กับเซียวเหยียนจิ่งมาตลอดพอรู้ว่าเรื่องที่อ๋องเจวี้ยนพูดเป็นเรื่องจริง! ยิ่งไปกว่านั้นท่าทางเช่นนี้ของแม่นางหลี่ ก็อธิบายได้แล้วใช่ไหมว่าระหว่างนางกับรัฐทายาทเซียวเองก็ยังไม่แน่ไม่นอน?ตอนนี้แม่นางหลี่รู้สึกว่าถูกหลอก จึงเสียอกเสียใจสินะรัฐทายาทเซียวยังล้อเล่นกับแม่นางอีกคนหรือ?"่จุ๊ๆๆ รู
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 331
อ๋องเจวี้ยนให้ความรู้สึกแปลกๆ กับนาง ที่แปลกก็คือฟู่จาวหนิงก็ให้ความรู้สึกเช่นนี้กับนางดื่มกินสุราอาหารกันแล้ว บรรยากาศเปลี่ยนกลับมาเสียทีจากนั้นก็มีนางรำขึ้นมาร่ายรำไปบทเพลงหนึ่ง ดูสนุกสนานมากขึ้นด้วยฟู่จาวหนิงไม่ค่อยได้กินอาหารบนโต๊ะเท่าไรนักเซียวหลันยวนพบว่าในมือนางถือถุงผ้าใบเล็กไว้ ประเดี๋ยวประด๋าวก็หยิบเม็ดถั่วด้านในออกมากิน"อาหารไม่ถูกปากหรือ?" เขาถามนางขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่"เย็นหมดแล้ว ไม่เห็นจะน่าสนใจ" ฟู่จาวหนิงตอบกลับคำหนึ่ง "ท่านเองก็ไม่เห็นจะกินนี่?"นางชิมไปแล้วหลายคำ แต่เขากลับไม่แตะเลยแม้แต่น้อย"กระเพาะไม่ค่อยดี" เซียวหลันยวนตอบกลับมาคำหนึ่ง"เมื่อครู่เรื่องนั้นที่พูดมาเป็นเรื่องจริงไหม?" ฟู่จาวหนิงเขยิบชิดเข้าไป"แล้วเจ้าว่าอย่างไรล่ะ?"ตอบกลับดีดีหน่อยไม่ได้หรือไรกัน?ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ ไม่เดาแล้ว อันที่จริงที่นางรู้มาจะต้องเป็นเรื่องจริงแน่ เขาไม่จำเป็นต้องดึงคนอื่นลากลงน้ำไปด้วยเรื่องราวเดิมทีจะต้องเป็นเช่นนี้แน่ เขาก็แค่เปิดโปงออกมาฮองเฮาตอนนี้มองไปทางอันชิง"คุณหนูตระกูลอันเข้าวังมาเป็นครั้งแรกหรือ?"ถึงแม้ตอนที่นางพูดประโยคนี้น้ำเสียงจะดูอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 332
"บังอาจนัก！"ฮองเฮารู้สึกทนไม่ไหวแล้ว ตะคอกใส่ฟู่จาวหนิงขึ้นมาคำหนึ่งมาบอกว่าฮองเฮาอย่างนางเอาแต่ฟังคนพูดเรื่องไร้สาระหรือ!ฟู่จาวหนิงเห็นนางเป็นฮองเฮาในสายตาหรือไม่กัน?"ฮองเฮา ข้าแค่อยากจะบอกความจริงกับท่านเท่านั้น ไม่ได้บังอาจอะไร เรื่องที่ฮองเฮาถามข้าเองก็เข้าใจมากกว่าจริงๆ จะบอกว่าข้าพูดไม่ได้หรือ?"ฟู่จาวหนิงย้อนถาม สีหน้าดูบริสุทธิ์ไม่มีความผิดคนทั้งหมดล้วนถูกยั่วน้ำลายกันหมดแล้วพวกเขาอันที่จริงก็อยากรู้ ว่าทำไมเรื่องของอันชิง ฟู่จาวหนิงจึงบอกว่านางเข้าใจชัดเจนกว่าตัวอันชิงไม่ใช่กำลังจะส่งตัวอันชิงไปหาอ๋องเจวี้ยนแล้วหรอกหรือ? ฟู่จาวหนิงในฐานะพระชายาอ๋องเจวี้ยนทำไมจึงดูไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย?"เอาล่ะ เช่นนั้นเจ้าพูดมา ข้าจะฟัง พระชายาอ๋องเจวี้ยน""อันที่จริงก็ง่ายดายมาก มีพวกสุนัขใจดำบางคน ใช้พิษที่รุนแรง ทำเรื่องที่ฟ้ายังต้องแค้นคนยังต้องเคืองขึ้นมา"ฟังถึงจุดนี้ อี้ไห่ก็รู้สึกว่าตนเองถูกด่ากราดไปแล้วโดยเฉพาะตอนที่ฟู่จาวหนิงกำลังด่าก็ยังเหลือบมองมาทางเขา คนทั้งหมดก็สังเกตเห็น ตอนนี้ทุกคนก็มองมาทางเขาเช่นกัน"พระชายาอ๋องเจวี้ยน! เจ้าต้องระวังหน่อยนะ!"ฮองเฮาตะค
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 333
ไม่ค่อยเหมือนกับที่เคยได้ยินข่าวลือมาแต่ก่อนเลย"ข้าพูดถึงไหนแล้วนะ?"ฟู่จาวหนิงขบคิดอย่างละบากขึ้นมาลู่ทงยกมือขึ้น "ข้ารู้ข้ารู้ พูดถึงคนใช้ของเจ้าสุนัขคนนั้น!""อ่าใช่ๆๆ"ฟู่จาวหนิงยกนิ้วโป้งให้เขา ลู่ทงเองก็ดูสนุกขึ้นมาเสียแล้วลูกพี่หนิงนี่สนุกดีจริงๆ!"คนใช้ของเจ้าสุนัขคนนั้นจะเอาภาระรับผิดชอบมาแบกไว้เอง เพียงแต่ทุกคนที่มีสมองเสียหน่อยก็จะรู้ว่า เรื่องนี้คนที่ได้ประโยชน์ตอนหลังสุด ถึงเป็นไปได้ว่าจะเป็นคนที่อยู่หลังม่าน หลังจากเรื่องของแม่นางอันถูกลือไปในเมืองหลวง ทั่วทั้งเมืองมีใครสักคนพูดบ้างไหมว่านางสุดท้ายต้องออกเรือนกับต้วนจ้ง?ทุกคนฟังแล้วใจสั่นกึกขนาดอี้ไห่เองก็ยังได้สติขึ้นมาจริงด้วย ไม่มีเลย!ทิศทางการปล่อยข่าวลือ ล้วนตรงไปที่ตนเองกับอ๋องเจวี้ยนทั้งนั้นพวกเขาไม่ได้คิดถึงต้วนจ้งเลย!เพราะอี้ไห่ตนเองไม่เคยคิดจะให้อันชิงกับต้วนจ้งไปอยู่ด้วยกันนั่นไง เขามองอันชิงเป็นเหมือนสิ่งของที่ตนเองครอบครองไปแล้ว แล้วจะให้นางไปข้องเกี่ยวกับคนใช้ของตนเองทำไม?ตอนนี้จึงมีช่องโหว่ขึ้นมาแล้ว!เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิงด้วยสายตาลึกหยั่งขนาดเขาก็ยังไม่ได้คิดถึงมุมมองนี้มาก่อ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 334
ฮองเฮารู้สึกอึดอัดแน่นหน้าอกขึ้นมา แน่นเสียจนเกือบจะตาเหลือกหงายหลังสลบไปน่าโมโหมันน่าโมโหเสียจริง!ฟู่จาวหนิงนางกล้าดีอย่างไรกัน!นางเป็นฮองเฮานะ!เดิมทีก็เป็นพระมารดาแห่งใต้หล้า อยู่ใต้เพียงคนเดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น คนอื่นเวลาพูดกับนางก็ยังต้องเคารพยำเกรง แล้วฟู่จาวหนิงมาบอกว่ายาที่นางรู้จักมันเป็นยาชั่วร้าย เป็นยาสกปรกที่เอาไว้ทำเรื่องเลวๆ!ถึงแม้นี่จะเป็นเรื่องจริง แต่ใครบ้างที่กล้าถามมาตรงๆ เช่นนี้?องค์จักรพรรดิเห็นฮองเฮาโมโหจนหน้าแดงก่ำ จึงรีบตะคอกใส่ฟู่จาวหนิงคำหนึ่ง "พระชายาอ๋องเจวี้ยน เจ้านี่พูดจาอย่างไรกัน?"องค์จักรพรรดิมาปกป้องภรรยาแล้ว เซียวหลันยวนก็หัวเราะเรียบๆ เอ่ยขึ้นบ้างแล้วเช่นกัน"หนิงหนิงพูดผิดหรือไรกัน? ยาที่ลือกันไปทั้งเมือง พรรณนากันว่าเป็นยาสกปรก""นี่ มันก็ใช่นั่นล่ะ"องค์จักรพรรดิตะลึงงันรู้สึกตัวขึ้นมา พวกเขาเพราะอะไรถึงเดินตามจังหวะของฟู่จาวหนิงอยู่ตลอด?เขาหน้าขรึมลงอีกครั้ง "ตอนนี้พูดกันถึงแต่ยานี้ แล้วยังบอกว่าไม่สามารถถอนพิษได้ พระชายาอ๋องเจวี้ยนนางบอกว่าทำไม แต่ก็ยังพูดว่าพูดจนเหลวไหลหรือ?""ข้ากล้าพูดออกมา แน่นอนว่าเพราะข้ายืนยันได้น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 335
"แน่นอนว่าไม่ใช่หาคนมาส่งเดช มีตัวเลือกที่เหมาะสมอยู่แล้ว ต้วนจ้ง เจ้าไม่ใช้คิดจะทำร้ายแม่นางอันหรอกหรือ?เจ้าทางนั้นยังมียาอยู่พอดี เดิมทีเขาก็มีความผิดอยู่แล้ว ตอนนี้ให้เขาทดลองชิมยาที่ตนเองซื้อมาสิ ข้าเชื่อว่าทุกคนคงไม่มีปัญหาใช่ไหม?"คนที่ใช้วิธีสกปรกคิดจะพรากพรหมจรรย์ของเด็กสาวคนหนึ่งเช่นนี้ ใครจะกล้ามีความเห็นกัน?สีหน้าอี้ไห่เปลี่ยนไปอันที่จริงเขาก็คิดจะปกป้องต้วนจ้งเอาไว้ ไม่เช่นนั้นก็ให้ต้วนจ้งแบกความซวยแทนเขาไปเลย แต่ในเมื่อต้วนจ้งแบกความซวยไปแล้ว เช่นนั้นก็แสดงประโยชน์ออกมาเสีย ลากเซียวหลันยวนกับอชิงลงน้ำไปให้หมดถ้าทำให้ฟู่จาวหนิงพิสูจน์ได้ว่าพิษมันถอนได้ เช่นนั้นก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้อะไรกลับมาเลยหรือ?"อ๋องเจวี้ยนคิดจะให้คนตั้งมากมายเห็นสภาพน่าเกลียดของต้วนจ้งหลังจากดื่มยาลงไปหรือ? คิดถึงเหล่าฮูหยินเหล่าคุณหนูกันบ้างไหม?"อี้ไห่เอ่ยเสียงขรึมมองเซียวหลันยวนคนอื่นเองก็รู้สึกไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองนัก ต้องมาดูปฏิกิริยาของคนที่กินยาสกปรกพรรณนั้นลงไป แล้วหน้าบางๆ ของเหล่าหญิงสาวเหล่าฮูหยินจะรับไหวหรือ?ร่างกายของอันชิงกำลังสั่นเทาตอนนี้นางเองก็รู้แล้ว คนทั้งเมืองเองก็
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1232
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1231
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1230
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1229
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
